Σε 8 ολόκληρα δισ. ανέρχονται τα πρόσθετα μέτρα που έχουν ήδη εξαγγελθεί για το 2015, ενώ με την ομολογία για κενά 19 δισ. μόνο για το 2015 προετοιμάζεται η κοινή γνώμη να αποδεχτεί την υπογραφή νέας δανειακής σύμβασης άρα και μνημονίου.

Την ίδια ώρα, οι αγρότες που χτυπήθηκαν από τις πλημμύρες στη δυτική Ελλάδα, όπως και στην κεντρική, τη βόρεια και ανατολική πλευρά της χώρας, μένουν χωρίς εισόδημα για το 2015, αφού χάνουν την καλλιεργητική περίοδο. Οι συνταξιούχοι που συντηρούν τις οικογένειες των άνεργων παιδιών τους ήδη ξέρουν ότι η σύνταξη του Απρίλη «δεν φτάνει ούτε για ζήτω» κι αντί για το δώρο του Πάσχα, που έχουν προπληρώσει με τις εισφορές τους, ακούν από τον αρμόδιο υπουργό υποσχέσεις για παραδείσους μετά θάνατο. Οι εργαζόμενοι στο εμπόριο δε φτάνει που δουλεύουν με μισθούς πείνας, απλήρωτοι, ή με σοβαρές καθυστερήσεις, συνεχίζουν να καλούνται και τώρα να προσφέρουν και την Κυριακή στο αφεντικό τους, με την κυβέρνηση να πετάει και αυτό το μπαλάκι - της Κυριακής αργίας - στην εξέδρα. Οι άνεργοι καλούνται να αποδεχτούν σαν της μοίρας το γραφτό την ανεργία και να τρέξουν να ψάξουν να βρουν πώς θα χωθούν σε κάποιο από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ που προσφέρουν τζάμπα εργάτες στους καπιταλιστές.

Η βδομάδα άρχισε με τη συζήτηση στη Βουλή για τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, από την οποία, όμως, ο λαός δε βγήκε πιο σοφός καθώς η κυβέρνηση αρνήθηκε και πάλι να εμφανίσει το «συμφωνητικό» που έχει υπογράψει με τους «εταίρους». Το ΚΚΕ έχοντας από καιρό αποκαλύψει τους ψεύτικους διαχωρισμούς μνημονιακών - αντιμνημονιακών, που χρησιμοποιούνται για να κρύψουν από το λαό ότι μνημόνια και άλλες συμφωνίες, όπως και αν ονομάζονται, περιέχουν μόνιμες αξιώσεις του ΣΕΒ και πάγιες κατευθύνσεις της ΕΕ, έβαλε την κυβέρνηση μπροστά στις ευθύνες της σαν πλήρη εταίρο στην εργαλειοθήκη της εξουσίας της αστικής τάξης, υπόλογη απέναντι στο λαό. Και κατάγγειλε το γεγονός πως η κυβέρνηση που έλεγε «μ' ένα νόμο θα καταργήσει το μνημόνιο», σαμποτάρει την πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, όπως και τις προτάσεις νόμου για την άμεση ανακούφιση των λαϊκών νοικοκυριών.

Η βδομάδα έκλεισε με την αποκάλυψη και τρίτης λίστας που κατέθεσε η κυβέρνηση για αξιολόγηση από Κομισιόν - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Με αυτήν ομολογείται ότι τα νέα αντιλαϊκά μέτρα θα ξεπεράσουν τα 8 δισ. ευρώ για το 2015 και μάλιστα σε συνδυασμό με την απογείωση των ματωμένων «πρωτογενών πλεονασμάτων», πάνω και από το στόχο 3% του τρέχοντος μνημονίου. Αναφέρονται ρητά ιδιωτικοποιήσεις, συγχωνεύσεις ασφαλιστικών ταμείων και αξιοποίηση της περιουσίας τους, περικοπές σε δημόσιες δαπάνες, υποκρύπτονται νέοι φόροι και χαράτσια, ενώ όσον αφορά το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά περιλαμβάνει αοριστίες χωρίς καμία δέσμευση για το λαό.

Κι ενώ το πράγμα «κάνει μπαμ» από μακριά, η κυβέρνηση ακάθεκτη συνεχίζει το παραμύθι των «μη υφεσιακών μέτρων». Προσπαθεί να πείσει εργαζόμενους με τσακισμένο μισθό, συνταξιούχους με κουτσουρεμένη σύνταξη, τους άνεργους ότι τα πράγματα δεν είναι μόνο μαύρα. Κι όμως η «νέα λίστα» είναι ωμή: Ολο το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια μένει ουσιαστικά απείραχτο. Τα «μη υφεσιακά μέτρα» σημαίνουν μέτρα που θα διευκολύνουν την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και όχι μέτρα που θα δώσουν ανάσα στο λαό. Ηδη, χωρίς «νέα υφεσιακά μέτρα», η κυβέρνηση διευρύνει συνεχώς τον εσωτερικό δανεισμό (σαρώνοντας ταμειακά διαθέσιμα ασφαλιστικών ταμείων, δημόσιων οργανισμών, οργανισμών της Τοπικής Διοίκησης κ.τ.λ.), προκειμένου να συνεχίσει να αποπληρώνει το κρατικό χρέος «στο ακέραιο και εγκαίρως», το χρέος, δηλαδή, που δημιούργησαν οι καπιταλιστές και καλούνται να πληρώσουν οι εργάτες. Αυτά τα δεδομένα προσδίδουν στις «μεταρρυθμίσεις» που προωθεί η κυβέρνηση το χαρακτηρισμό ταξικά μέτρα υπέρ του κεφαλαίου και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστούν από την εργατική τάξη και το κίνημά της.

Σε όλη τη διάρκεια της βδομάδας, το ΚΚΕ με μια σειρά τοποθετήσεις στελεχών του έκανε καθαρό πως τα ψέματα τελειώνουν. Οτι ο λαός πρέπει να αρχίσει να ξεχωρίζει τα διαφημιστικά τρικ και τις απάτες της συγκυβέρνησης απ' την αλήθεια. Να μην μπερδεύεται από την κυβερνητική προπαγάνδα που προσπαθεί να εμφανίσει το μαύρο - άσπρο.

Η κυβέρνηση μιλά για χτύπημα της φοροδιαφυγής, ενώ διατηρεί στο ακέραιο τις προκλητικές φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο, για τους εφοπλιστές. Ανακοινώνει νέες αυξήσεις στους αντιλαϊκούς έμμεσους φόρους και την ίδια ώρα αυξάνει τις κρατικές δαπάνες για τα εξοπλιστικά. Μιλάει για ανάκτηση συνταξιοδοτικών και εργασιακών δικαιωμάτων και δεσμεύεται ότι αυτά θα γίνουν σε συνεννόηση με την εργοδοσία με βάση τις αντοχές της οικονομίας (των κερδών δηλαδή του κεφαλαίου) και μετά από τον έλεγχο των θεσμών.

Υπάρχει, πράγματι, μια κόκκινη γραμμή στο κυβερνητικό έργο: Η διαπραγμάτευση για μια σχετική χαλάρωση της σημερινής περιοριστικής πολιτικής, για να διασφαλιστεί περισσότερο κρατικό χρήμα για τους εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους. Η διαπραγμάτευση, δηλαδή, αφορά τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων. Οπως κι αν καταλήξει αυτή η διαπραγμάτευση, ο λαός θα βρεθεί στη γωνία, χαμένος, αν δεν οργανώσει έγκαιρα την αντεπίθεσή του.

Στον αντίποδα των κυβερνητικών επιδιώξεων, το ΚΚΕ και τη βδομάδα που πέρασε πρόβαλε μια σειρά στόχους που υπηρετούν το λαϊκό συμφέρον.

Διακήρυξε ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμία ανοχή στη νέα συμφωνία - γέφυρα που προετοιμάζει νέες μεγάλες μακροχρόνιες δεσμεύσεις.

Αξίωσε κατάργηση εδώ και τώρα όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων.

Κάλεσε σε πάλη για ανάκτηση των απωλειών, ξεκινώντας από συγκεκριμένα άμεσα μέτρα πραγματικής ανακούφισης του λαού και διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Τόνισε ότι ο μόνος δρόμος για το λαό είναι αυτός της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ συνεχίζουν τη διοργάνωση συγκεντρώσεων διαφώτισης του λαού για τη «νέα αντιλαϊκή συμφωνία» της συγκυβέρνησης με τους δανειστές, συγκεντρώσεις που αποτελούν ταυτόχρονα και εκδηλώσεις αντίθεσης, προβολής της πολιτικής διεξόδου του Κόμματος.

Οι κομμουνιστές/στριες μέσα στα συνδικάτα, στα σωματεία των συνταξιούχων, στις ενώσεις των ΕΒΕ, στους Συλλόγους Γυναικών, στις Λαϊκές Επιτροπές, οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες μέσα στο φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα πρωτοστατούν στην οργάνωση της πάλης για διεκδικήσεις για τις συντάξεις, την υγεία, τις ελλείψεις σε παροχές, τα δεδουλευμένα, την κατάσταση στα πανεπιστήμια. Αυτό το δρόμο θα συνεχίσουν αταλάντευτα.

Τα καθημερινά σερφαρίσματα στο διαδίκτυο, σε ιστότοπους που εκλύουν τόνους ψευδεπίγραφης «εκτονωτίλας», προσφέρονται για αφιονισμένο ψάρεμα στα αμέτρητα σχόλια - αφορμές για ξέσπασμα. Με πολυετή εκπαίδευση στις θεωρητικά αναίμακτες μονομαχίες ή και γενικευμένες μάχες ύβρεων, απειλών, προβοκατόρικων προκλήσεων της εικονικής πραγματικότητας, ένα μίσος απροσδιόριστο ταξικά, καλά κρυμμένο πίσω απ' την αμφιβολία για την πραγματική ταυτότητα του φέροντος, αλλά προπάντων καλοταϊσμένο και θωρακισμένο πίσω απ' το φράκο της ανωνυμίας, γιγαντώνεται.

Ετερόκλητα από πλευράς υποκειμενικής ευθύνης κίνητρα, που εκτείνονται απ' την άγνοια και τη μοναξιά ως την ανάγκη ή και τη σκοπιμότητα της προβολής, έρχονται να δέσουν με τα θηριώδη οικονομικά συμφέροντα που χειραγωγούν την κοινή γνώμη με υπερσύγχρονα εργαλεία, φτιάχνοντας φέουδα απόψεων και κάστρα ρευμάτων. Περίκλειστες σε περιστασιακά τοπία «απόψεων» μάζες, απαλλαγμένες από την κοινωνική απαξίωση ή και την απομόνωση που ήταν ως τώρα το τίμημα για αντικοινωνική συμπεριφορά, με το υπερδιαφημισμένο άλλοθι της... ανοιχτής κοινωνίας, επιτίθενται «επί προσωπικού» κατά πάντων και για τα πάντα. Οι ίδιοι άνθρωποι - χρήστες της παραμύθας ότι η δημοσιοποιημένη γνώμη είναι και η μόνη γνήσια κι αυθόρμητη - που λιώνουν με τα νάζια ενός σκύλου, τον τρόμο ενός παιδιού που περνάει την κάμερα για όπλο και την αναπάντεχη σωτηρία από μια πτώση ή ένα τροχαίο, μπορεί να γράφουν «ψόφα μωρή» για την ταλαίπωρη σύζυγο ενός πολιτικού που καταδικάστηκε και να κάνουν δημόσια εκκλήσεις στο υπερπέραν «να κόψει τα πόδια του ποδοσφαιριστή» που έβαλε γκολ στην ομάδα τους...