Μ' αυτόν τον τρόπο, η κυβερνητική προπαγάνδα τη βδομάδα που πέρασε επιχείρησε να πείσει το λαό ότι οι συμφωνίες που υπέγραψε με τους δανειστές όχι μόνο δεν σημαίνουν νέα βάρη, αλλά οδηγούν και σε φωτεινές λεωφόρους.

Από την άλλη, ό,τι είναι «δημιουργικά ασαφές» για το λαό έγινε αντιληπτό ως εξαιρετικά σαφές αμέσως από τους βιομήχανους, τους εκπροσώπους μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες. Οπως έκαναν καθαρό από την πρώτη στιγμή, είδαν στη συμφωνία τη στήριξη των δικών τους αντιλαϊκών συμφερόντων, που για χάρη τους ο λαός, οι εργαζόμενοι φορτώθηκαν τα βάρη της κρίσης την προηγούμενη πενταετία. Χάρηκαν, μάλιστα, τόσο για την εξέλιξη, που κάλεσαν το λαό να στηρίξει «με τα τέσσερα» τις προσδοκίες τους «για την πολυπόθητη κοινωνική και οικονομική ανάκαμψη», όπως γράφεται στη σχετική ανακοίνωση του ΣΕΒ. «Αρκεί - συμπληρώνουν - να υποστηριχθεί με σθεναρότητα και πίστη από το πολιτικό σύστημα, τους κοινωνικούς εταίρους και τους πολίτες».

Και δεν είναι μόνο οι βιομήχανοι. Ολα τα αστικά κόμματα, τα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου, ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΟΟΣΑ, ΔΟΕ), διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα από τη Γαλλία, την Ιταλία, ακόμα και τη Γερμανία μέχρι τις ΗΠΑ, δήλωσαν πανηγυρικά ότι στέκονται στο πλευρό της συγκυβέρνησης. Ολοι μαζί σπεύδουν να δημιουργήσουν κλίμα ανοχής ή συναίνεσης στο λαό.

Εδώ κολλάει το «γιατί χαίρεται ο κόσμος»... Γιατί η νέα συμφωνία δείχνει ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πήρε τη σκυτάλη από εκεί που την άφησε η προηγούμενη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας την αντιλαϊκή στρατηγική ΕΕ - μονοπωλίων.

Περιληπτικά, η συμφωνία περιλαμβάνει:

Συνέχιση της εποπτείας και της αξιολόγησης από τους θεσμούς (βλέπε: τρόικα) Κομισιόν - ΔΝΤ - ΕΚΤ.

Συνέχιση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Συνέχιση των πρωτογενών πλεονασμάτων, χωρίς να προσδιορίζεται το μέγεθός τους.

Συνέχιση των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και εξασφάλιση της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Δέσμευση για επιτυχή ολοκλήρωση του «τρέχοντος προγράμματος», δηλαδή του μνημονίου.

Με τη συμφωνία, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι δε θα προχωρήσει σε καμιά ακύρωση μέτρων που υλοποιήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια χωρίς τη συμφωνία των εταίρων.

Αυτά είναι τα δεδομένα, για τα οποία από την αρχή της βδομάδας έχει ξεκινήσει ένας μαραθώνιος, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να πείσει ότι το κρέας - κέρδη για το κεφάλαιο είναι ψάρι - απόλαυση για το λαό.

Κι όλα αυτά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τα παρουσιάζει ως αποτέλεσμα της λαϊκής θέλησης και της στήριξης του λαού στην κυβερνητική πολιτική. Επιδιώκει, δηλαδή, να εξαπατήσει και να φορτώσει στο λαό τούς συμβιβασμούς και τις αντιλαϊκές συμφωνίες με την ΕΕ.

Οι αρνητικές, για το λαό, εξελίξεις δεν πρέπει να απογοητεύσουν ούτε αυτούς που έτρεφαν κάποιες ελπίδες για μια διαφορετική πορεία. Αντίθετα, πρέπει να βρουν τη θέση που τους ανήκει στο λαϊκό κίνημα. Να μην εγκαταλείψουν το στόχο της πραγματικής κατάργησης των μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων, των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και της ανάκτησης των απωλειών.

Η λεγόμενη «λίστα μεταρρυθμίσεων», εκτός από το να συμπληρώνει και να «επικαιροποιεί» το τρέχον αντιλαϊκό πρόγραμμα, επιχειρεί ταυτόχρονα να προωθήσει αποφασιστικά και τις αξιώσεις και την πολιτική που σταθερά προβάλλει το εγχώριο κεφάλαιο (ΣΕΒ κ.ά.), για τη στήριξη της ανάκαμψης της κερδοφορίας του στην παρούσα φάση. Σε αυτό το πλαίσιο, αρχίζουν να καταρρίπτονται και οι όποιες «φιλολαϊκές» μάσκες, ενώ στο αμέσως προσεχές διάστημα θα ξεκινήσει το μπαράζ των νέων αντιλαϊκών νομοθετικών παρεμβάσεων.

Το αναφέρει ξεκάθαρα το ίδιο το κείμενο των δεσμεύσεων: «Η ελληνική κυβέρνηση είναι επίσης προσηλωμένη να εργαστεί σε στενή συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους και θεσμούς, καθώς και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, και να αναλάβει ενέργειες που ενισχύουν τη δημοσιονομική σταθερότητα, εγγυώνται την οικονομική σταθερότητα και προωθούν την οικονομική ανάκαμψη», ξεκαθαρίζει, δηλαδή, ότι ζητούμενο είναι η καπιταλιστική ανάκαμψη και πάντα μέσα στο πλαίσιο και τη «στενή συνεργασία» των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, στις οποίες συμμετέχει η ελληνική αστική τάξη. Τόσο η συγκυβέρνηση όσο και η Κομισιόν ξεκαθαρίζουν ότι πρόκειται για μια «αφετηρία» των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, ομολογούν δηλαδή ότι δεν πρόκειται γι' αυτό που πλασαριζόταν τάχα ως «πρόγραμμα - γέφυρα» της λεγόμενης «μεταβατικής περιόδου». Μάλιστα, όπως προβλέπεται στους όρους της συμφωνίας που υπογράφτηκε στο Γιούρογκρουπ της περασμένης βδομάδας, η λίστα των «μεταρρυθμίσεων» θα συμπληρωθεί και με νέα μέτρα, το αργότερο μέχρι το τέλος Απρίλη.

Παράλληλα, βέβαια, οι υπουργοί, ανάλογα με την εκλογική πελατεία, λένε διάφορα: Ο Εργασίας παραπέμπει την αναπλήρωση των μισθών κάπου στο αόριστο μέλλον, ενώ ο Κοινωνικών Ασφαλίσεων σπεύδει να βεβαιώσει ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα στο πρόγραμμα κι όλα θα συμβούν «με ένα νόμο, μια υπογραφή». Με τον ίδιο τρόπο, ένας υπουργός δηλώνει στεντορεία τη φωνή ότι το λιμάνι δεν πουλιέται, ενώ ο πρωθυπουργός κάνει καθαρό πως όχι μόνο πουλιέται αλλά και ότι θα συνεχιστούν αυτού του είδους οι «επενδύσεις».

Ενα μήνα μετά την εκλογική της νίκη, αυτό που μένει είναι πως η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν έφερε στη Βουλή αμέσως νόμο κατάργησης των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, έτσι όπως πίστευε ότι θα κάνει ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού, αλλά αντίθετα προχώρησε σε νέα συμφωνία με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, που αποτελεί ουσιαστικά και τυπικά επέκταση του υφιστάμενου μνημονίου και των δεσμεύσεων που αυτό προέβλεπε, δηλαδή συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων. Δηλαδή παράταση, χωρίς ημερομηνία για λήξη, των τραγικών συνεπειών του Μνημονίου στη ζωή του λαού.

Αντίθετα, ο μόνος που κατέθεσε ήδη στη Βουλή πρόταση νόμου για κατάργηση των μνημονίων είναι το ΚΚΕ. Μια πρόταση που ενισχύει τους λαϊκούς αγώνες και η δυναμική της είναι σε ευθεία αντιστοίχιση με τη δυναμική που μπορεί να αναπτύξει το λαϊκό κίνημα όταν στις σημαίες του προβάλλει το στόχο: Ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους στην Ελλάδα, με το λαό πραγματικά στην εξουσία.

Κι αυτό σημαίνει πάλη για ανάκτηση των απωλειών του λαού, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με άλλο δρόμο ανάπτυξης για το λαό, με αποδέσμευση από τις αλυσίδες της ΕΕ. Σημαίνει ότι ο λαός θα πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα, για να ανατρέψει στην πράξη τα μνημόνια, ενισχύοντας τους ταξικούς αγώνες, την κοινωνική λαϊκή συμμαχία του, απέναντι σε όποιον τον υπονομεύει, απέναντι σε όποιον υποθηκεύει το μέλλον του. Ο κυβερνητικός μηχανισμός από την προηγούμενη βδομάδα, με τις «αυθόρμητες» συγκεντρώσεις στις πλατείες έκανε καθαρό ότι θέλει το κίνημα χειροκροτητή.

Εντοπίστηκε ήδη, το επαναλαμβάνουμε: Θα είναι ήττα για τους εργαζόμενους, αν ξεγελαστούν από τις εξελίξεις και την επικοινωνιακή ομοβροντία που κυριαρχεί, για να αδυνατίσει το μέτωπο απέναντι στον ταξικό αντίπαλο. Θα είναι ζημιά, αν περάσουν σε δεύτερη μοίρα ή, ακόμα χειρότερα, γίνουν τυπική υπόθεση τα επιθετικά αιτήματα που θίγουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, ακόμα και την ίδια του την ύπαρξη.

Οι σύνθετες δυσκολίες, που θα κληθεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να αντιμετωπίσει αταλάντευτα και αποφασιστικά, αλλά με απαραίτητη ψυχραιμία, είναι πως στην κυβέρνηση βρίσκονται πλέον αυτοί που όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν ο συγκροτημένος τυχοδιωκτισμός μέσα στο εργατικό κίνημα, διαλυτικό στοιχείο που υπονόμευε, σε κάθε ευκαιρία, τις εργατικές κινητοποιήσεις και την ταξική πάλη στο όνομα του αγώνα.

Από τη θέση της κυβέρνησης, πλέον, έχουν μεγαλύτερη θέση ισχύος να επηρεάζουν εργατικές - λαϊκές μάζες, παράλληλα με τη δημιουργία του νέου εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που θα θελήσουν από άλλες θέσεις να ανανεώσουν. Απαιτούνται από τις δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος μεγαλύτερη υπομονή και επιμονή στην αποκάλυψη, απαιτείται έντονη ιδεολογική και πολιτική δουλειά, χρειάζεται να αποδομηθεί ο δήθεν φιλολαϊκός και προοδευτικός χαρακτήρας που προσδίδεται στη νέα κυβέρνηση.

Οπως σημείωσε στην προχτεσινή μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ, στο Σύνταγμα, ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, απαιτείται να δυναμώσουν οι ταξικοί αγώνες, παντού. Να δυναμώσει το ΚΚΕ παντού. Γιατί η πραγματική ελπίδα είναι στον ταξικό αγώνα, στον παλλαϊκό αγώνα.

Η κυβέρνηση και οι πρόθυμοι (όπως αποδεικνύει το ανώτατο όργανο της δημοκρατίας μας που λέγεται δημοσκόπηση) να τη στηρίξουν, πολύ και πέραν απ' το κοκτέιλ «70% - 30%», έχουν συστήσει έναν οργανισμό επιτροπείας και ελέγχου των ερμηνειών, κάθε σημαίνοντος και κάθε σημαινόμενου λέξεων και όρων των όσων οι ίδιοι λένε, ανακοινώνουν ή απλώς διαφημίζουν και πουλάνε. Δεν τολμάς να ζητήσεις τα ρέστα της εννοιολογικής λογικής που έχει απομείνει, βρε αδερφέ, και φυτρώνουν ολούθε κάτι πάστορες του αντικομμουνισμού με clean επιθετικότητα και βαρεμένη αριστερή λεξιλαγνεία. Πρέπει να πειστείς ότι επίκειται επανάσταση που θα κάνει αυτήν του 1917 να ωχριά, αφού ο ελευθεριάζων μαρξισμός της ερυθράς γραμμής στο γιακά, οδηγεί σε «ξήλωμα από τον κρατικό μηχανισμό των μνημονιακών!...» Δηλαδή, η επέλαση κι ο διορισμός αριστερών syrizanelistas είναι η κατάληψη των θερινών ανακτόρων...

Οι πληροφορίες ότι οι τζιχαντιστές protiforistas προσπαθούν να πείσουν τους μετεωρολόγους να αναγγέλλουν τυφώνες και τσουνάμια και κατακλυσμούς του Νώε, κάθε που το ΚΚΕ προαναγγέλλει συλλαλητήρια και διαδηλώσεις, ελέγχονται ως ευσπλαχνικά τρολαρίσματα αόρατων χορηγών των κλασικών αντικομμουνιστικών εντυπώσεων (γράφω πριν δω το Σύνταγμα ως πλατύ κάλεσμα του Κόμματος). Γιατί άμα ξέρεις πως το οργανωμένο λαϊκό κίνημα έχει το κόμμα του, τότε φοβάσαι την αξιοπρέπεια παντός αγωνιστικού καιρού που το διακρίνει εδώ κι έναν αιώνα. Και δεν είναι η βροχή με το νεράκι της που θα το κάμψει. Μήτε το νέο λεξικό του συμβιβασμού, μήτε η πρόσκληση για συνδιαχείριση με τους κεφαλαιοκράτες του... χρηματοδοτικού κενού, παντιέρα ενός ψεύτικου σωσμού και λάβαρο αιχμάλωτου ταξικού πατριωτισμού.

Η προχτεσινή εγκύκλιος της κυβέρνησης προειδοποιεί για μείωση των προσλήψεων προσωπικού στους δήμους το 2015, κάνοντας χρήση μνημονιακών νόμων. Οι ανάγκες όμως των εργαζομένων και των λαϊκών νοικοκυριών απαιτούν προσωπικό με μόνιμη και σταθερή δουλειά. (φωτό από παλιότερη κινητοποίηση)

Από την άλλη, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ με τα προγραμματικά του κείμενα αναδεικνύει το χώρο της Τοπικής Διοίκησης σαν σημαντικό τομέα της παρέμβασής του. Στα προγραμματικά κείμενά του και σε δηλώσεις στελεχών του, η Τοπική Διοίκηση αναφέρεται σαν ο «κατεξοχήν θεσμός άσκησης πρωτογενούς λαϊκής εξουσίας και κοινωνικού ελέγχου», που τάχα «συρρικνώθηκε με τις μνημονιακές νεοφιλελεύθερες πολιτικές όπως είναι ο Καλλικράτης».

Ο προγραμματικός βερμπαλισμός του τύπου: «Η αυτοδιοίκηση.... είναι το ανάχωμα στην διάλυση του κοινωνικού κράτους... ο βασικός μοχλός κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής, με κοινωνικές δράσεις διαχρονικές και απότοκες της οικονομικής κρίσης. Είναι αυτή που σηκώνει αποκλειστικά το βάρος της κοινωνικής πολιτικής του κράτους, έχοντας οργανώσει ένα εκτεταμένο δίκτυο κοινωνικών υπηρεσιών, που απευθύνεται στο σύνολο των πολιτών και ιδιαίτερα στους φτωχούς, στους ανέργους και τους οικονομικά ασθενέστερους... Χρειάζονται... άμεσα μέτρα για τη στήριξη της κοινωνικής πολιτικής της αυτοδιοίκησης ... Η διαμόρφωση ενός εθνικού αποκεντρωμένου πλαισίου άσκησης κοινωνικής πολιτικής από την Αυτοδιοίκηση, μέσω πιστοποιημένων δομών, με θεσμικά κατοχυρωμένη λειτουργία και διασφαλισμένους πόρους». Θα συνεχίσει να αξιοποιείται για να σπέρνει αναμονή, όμως αυτό που μετράει σήμερα είναι «η συμφωνία με τους θεσμούς»!

Αν, δε, λάβουμε υπόψη τη νέα μνημονική «μεταρρυθμιστική» λίστα και το νέο μαχαίρι που προαναγγέλλει στις κρατικές δαπάνες με ειδική αναφορά στους ΟΤΑ, τα επόμενα αντιλαϊκά επεισόδια στους Δήμους είναι απλά θέμα χρόνου! Ηδη, όπως αποκάλυψε ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, στάλθηκε στους δήμους με επείγοντα χαρακτήρα εγκύκλιος του υπ. Εσωτερικών για τον προγραμματισμό των προσλήψεων του 2015 με μείωση των προσλήψεων εκτάκτου προσωπικού κατά 10% σε σχέση με το 2014 και με εξαίρεση στις ανταποδοτικές υπηρεσίες! Το μνημόνιο είναι εδώ! Βαρουφάκης - Μάνος δείχνουν το δρόμο.

Ξεχωριστό ενδιαφέρον στις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ έχει το πώς προσεγγίζουν και σχεδιάζουν το ζήτημα της κοινωνικής πολιτικής στους Δήμους. Αναφερόμενοι στο ζήτημα της κοινωνικής πολιτικής στους Δήμους την προσδιορίζουν όχι τυχαία ως «ΔΙΚΤΥΑ ΚΑΙ ΔΟΜΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ», υποδεικνύοντας ένα πλαίσιο μέτρων στήριξης συνδεδεμένο με τα χρηματοδοτικά εργαλεία των διαφόρων ευρωενωσιακών προγραμμάτων και του ελάχιστου «εγγυημένου εισοδήματος».

Η δε θέση τους για «διαμόρφωση ενός εθνικού αποκεντρωμένου πλαισίου άσκησης κοινωνικής πολιτικής από την Αυτοδιοίκηση, μέσω πιστοποιημένων δομών» δεν είναι παρά η επίσημη είσοδος του ιδιωτικού τομέα σε σειρά από κοινωνικούς τομείς, μέσω των ΜΚΟ, των ΚΟΙΝΣΕΠ, της Εκκλησίας, των ΣΔΙΤ, που θα πιστοποιούνται και θα χρηματοδοτούνται από κράτος και ευρωπαϊκούς πόρους ως πάροχοι κοινωνικής πολιτικής κ.λπ.

Για «Ενα νέο ΕΣΥ στο χώρο της Πρόνοιας» κάνει λόγο μετεκλογικά η κ. Φωτίου. «Οι Περιφέρειες, οι Δήμοι, η Εκκλησία της Ελλάδος, οι Οργανώσεις Κοινωνικής Αλληλεγγύης, θα είναι οι φυσικοί σύμμαχοι και άμεσοι συνεργάτες τους οποίους η κυβέρνηση θα επιδιώξει να συντονίσει».

Ούτε τυχαίο είναι ότι τα συγκεκριμένα προγράμματα παραμένουν ως χαρτοφυλάκιο άμεσα συνδεδεμένα με το Υπ. Εργασίας. Δεμένα με την ανάγκη του αστικού συστήματος να διαχειριστεί τη διευρυμένη ανεργία, την ανάγκη του κεφαλαίου να κρατάει σχετικά ενεργή την εργατική δύναμη, ώστε να τροφοδοτεί τις κατά καιρούς ανάγκες του με ευέλικτη και φτηνή εργατική δύναμη. «Το εκτεταμένο δίκτυο κοινωνικών δομών και υπηρεσιών των δήμων συμβάλλει στην εξοικονόμηση πόρων από τα ασφαλιστικά ταμεία και μπορεί να συμβάλει στην αποσυμφόρηση των μονάδων Υγείας και στην εξοικονόμηση οικονομικών και ανθρωπίνων πόρων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας», προσθέτει η ΚΕΔΕ. Με βάση αυτές τις διαπιστώσεις απαιτεί «τη θεσμοθέτηση της αρμοδιότητας των ΟΤΑ στον τομέα της πρόληψης και ενημέρωσης για τα ζητήματα Υγείας» και «στην παροχή κοινωνικών υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Υγείας»! Το παραπάνω πλαίσιο που συναντιούνται ήδη κυβέρνηση - ΚΕΔΕ δένει με το mail Βαρουφάκη, που, σκιαγραφώντας τα μέτρα στον άξονα της λεγόμενης ανθρωπιστικής κρίσης, δηλώνει ότι θα γίνουν «με τρόπο που θα είναι βοηθητικός για τη μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης».

Ξεχωρίζει η απίστευτης λεπτομέρειας προγραμματική προετοιμασία του ΣΥΡΙΖΑ στον τομέα των δικτύων κατά της «ακραίας φτώχειας». Συνάδει με την πλούσια δράση στελεχών και κομματικών του οργανώσεων που έχουν ξεδιπλώσει ένα ευρύτατο δίκτυο παρέμβασης και χειραγώγησης μέσω άτυπων δικτύων, με φορείς, παραγωγούς, ΜΚΟ, ΚΟΙΝΣΕΠ κ.λπ. Στη φάση που μπαίνουμε, τα δίκτυα αυτά θα επεκταθούν με τη βοήθεια κράτους και Τοπικής Διοίκησης. Θα επιχειρήσουν να εμπλέξουν πιο διευρυμένα συνδικάτα, φορείς του κινήματος, ανέργους και μικρούς παραγωγούς, βιοτέχνες. Είναι στο πλαίσιο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που έχει στόχο του τη διεύρυνση του τομέα της «Κοινωνικής Οικονομίας», ώστε όπως λέει «... να αποτελέσει ισότιμο, ως προς τον ιδιωτικό, τομέα της οικονομίας και να συνεισφέρει σημαντικό μερίδιο του ΑΕΠ, .... στην κινητοποίηση του αργούντος παραγωγικού δυναμικού (εργατικού και κεφαλαιουχικού) προς αυτήν την κατεύθυνση».

Η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στον «Καλλικράτη» εντοπίζεται στην: αντιδημοκρατική και συγκεντρωτική λειτουργία, την πολυπλοκότητα του θεσμικού πλαισίου, την αδιαφανή λειτουργία του και την ελλιπή δημόσια λογοδοσία, τον πρόχειρο άνευ λειτουργικών κριτηρίων χωροταξικό σχεδιασμό, την απουσία θεσμών ουσιαστικής κοινωνικής συμμετοχής, τον ασφυκτικό έλεγχο επί των ΟΤΑ, την οικονομική επιτροπεία με το Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας ΟΤΑ κ.λπ. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι θεσμικές αλλαγές που εξαγγέλλουν π.χ. αλλαγή εκλογικού συστήματος και άμεση εκλογή Δημάρχου, Περιφερειάρχη σε δεύτερη Κυριακή, όριο θητειών για Δημάρχους Περιφερειάρχες, κατάργηση των αποκεντρωμένων διοικήσεων, έλεγχο νομιμότητας και όχι σκοπιμότητας από φορέα τύπου ανεξάρτητης αρχής.

Τα ζητήματα που αναδεικνύουν, με σαφή την επιφύλαξή μας, αν κατά πόσο θα γίνουν πράξη, είναι συνυφασμένα με το χαρακτήρα και τις λειτουργίες του αστικού κράτους και των θεσμών του όπως η Τοπική Διοίκηση. Δε συνδέονται αποκλειστικά με τον «Καλλικράτη». Ερχονται από παλιά, από τον καιρό ακόμη του ΠΑΣΟΚ, τότε που και πάλι η Τοπική Διοίκηση παρουσιαζόταν σαν ένα από «τα βάθρα της δημοκρατίας και της λαϊκής συμμετοχής». Η λειτουργική ιδιομορφία των οργάνων της Τοπικής Διοίκησης, με την αιρετότητα και την αμεσότερη σχέση τους με τις λαϊκές - εργατικές μάζες, δεν ανατρέπει το χαρακτήρα της πολιτικής εξουσίας που είναι αδιαίρετη και ενιαία, οριζόντια και κάθετα. Κάνει απλά τα τοπικά όργανα πιο ευέλικτα στον έλεγχο των κοινωνικών αντιθέσεων.

Είναι δε προσεκτικοί και ως προς το χωροταξικό του «Καλλικράτη». Οπως λένε «εάν και εφόσον ανοιχθεί» η συζήτηση, θα γίνει στη βάση «λειτουργικών κριτηρίων/ προϋποθέσεων βιωσιμότητας ενός Δήμου». Επιβεβαιώνουν, δηλαδή, παρά τους λεκτικούς βερμπαλισμούς ότι το κριτήριο «της οικονομικής ευρωστίας και της επιχειρηματικής ικανότητας» των Δήμων που έφερε ως αναγκαιότητα τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις του «Καλλικράτη», είναι ο κοινός τόπος και έγνοια για όλες τις δυνάμεις της αστικής διαχείρισης. Η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση σε επιμέρους πλευρές των δομών του αστικού κράτους και των θεσμών του με βάση τις εκάστοτε ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης προσδιορίζει την αποτελεσματικότητά του να ενσωματώνει λαϊκές μάζες με τη σημαία της καπιταλιστικής αναπαραγωγής και δεν αλλάζει τον αστικό του χαρακτήρα και την τάξη που υπηρετεί.

Η αντιπαράθεση του ταξικού κινήματος με την πολιτική και τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ ειδικά στον τομέα της Τοπικής Διοίκησης για να μπορεί να τροφοδοτεί και να χειραφετεί λαϊκές αντιστάσεις με συνέχεια δεν μπορεί να φύγει από τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους και των θεσμών του, από το ποιας τάξης τα συμφέροντα υπηρετούν, ποια ανάπτυξη στηρίζουν, ποια είναι η βάση των αναδιαρθρώσεων που έχουν ήδη γίνει ή επαγγέλλεται η νέα συγκυβέρνηση, το ρόλο της ΕΕ.

Πρέπει να συνδυαστεί με την επίμονη δουλειά για την οργάνωση της πάλης για τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, με αφετηρία ο λαϊκός κόσμος να πάρει πίσω τα κλεμμένα της κρίσης και όχι τα ψίχουλα της όποιας καπιταλιστικής ανάπτυξης. Κρατώντας ανοιχτό το δρόμο για ριζικές ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας, για να μπορέσουν να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με βάση τον παραγόμενο πλούτο, τις δυνατότητες της χώρας και της εποχής μας.