Προσπερνάμε τα περί «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών», που αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους, κρύβουν τον πραγματικό αντίπαλο, καλλιεργούν αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση μέσα στο πλαίσιο του συστήματος, εξωραΐζουν αστικές, πολιτικές δυνάμεις, όπως ο Καμμένος κ.λπ.

Δεν διάβασαν, για παράδειγμα, τα «συχαρίκια» και τη στήριξη των βιομηχάνων, των ξενοδόχων προς τη νέα κυβέρνηση, από την επόμενη κιόλας μέρα των εκλογών; Δεν άκουσαν τίποτα για το «λιτό βίο», στον οποίο μας καλεί ο νέος υπουργός Οικονομικών; Δεν ξέρουν ότι η νέα συγκυβέρνηση μας καλεί να ξεχάσουμε όλα όσα χάσαμε τα προηγούμενα χρόνια;

Δεν γνωρίζουν ότι η νέα συγκυβέρνηση, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, μιλά για σαρωτικές μεταρρυθμίσεις, που «έπρεπε από μόνοι μας να κάνουμε, χωρίς να μας το πει κανείς» (δήλωση του πρωθυπουργού), για τήρηση των δεσμεύσεων απέναντι σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και πρωτογενή πλεονάσματα;

Δεν γνωρίζουν ότι η νέα συγκυβέρνηση αναγνωρίζει το χρέος και διαπραγματεύεται όχι για τη μονομερή διαγραφή του, αλλά για τον τρόπο αποπληρωμής του από το λαό, ένα χρέος όμως που δεν το δημιούργησε ο λαός, που δεν είναι δικό του; Δε γνωρίζουν ότι οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους τους (ΕΚΤ, ΔΝΤ, Κομισιόν) δεν αφορούν τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά γίνονται για λογαριασμό του κεφαλαίου;

Τι άλλο να πει κανείς; «Δείξε μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι», λέει σοφά ο λαός μας...