«Ουκρανία: Πρώτη φορά εκτός Βουλής το Κομμουνιστικό Κόμμα». Μ' αυτόν τον σχεδόν ...«πανηγυρικό» τίτλο, ορισμένα ΜΜΕ έτρεξαν να «καλύψουν» δημοσιογραφικά το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ουκρανία.

Από μόνος του ο τίτλος αυτός, που εστιάζει στην υποχώρηση της εκλογικής επιρροής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας, έχει τη σαφή πρόθεση να σπείρει απογοήτευση και να αποπροσανατολίσει. Και να γιατί:

Πρώτα απ' όλα γιατί δεν είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που στο Κοινοβούλιο της «ανεξάρτητης» Ουκρανίας δεν υπάρχουν κομμουνιστές. Την περίοδο αμέσως μετά την ανακήρυξη της λεγόμενης «ανεξαρτησίας» της Ουκρανίας, τη διάλυση της ΕΣΣΔ (1991) και μέχρι το 1994, στο Κοινοβούλιο της Ουκρανίας δεν υπήρχαν κομμουνιστές. Μάλιστα μέχρι τα 1993 το ΚΚ Ουκρανίας ήταν απαγορευμένο.

Αν θέλουμε, λοιπόν, να βρούμε τις «πρωτοτυπίες» αυτών των εκλογών, που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη Κυριακή στην Ουκρανία, θα μπορούσαμε να σημειώσουμε τα εξής:

Για πρώτη φορά, οι εκλογές στην Ουκρανία έγιναν μετά από πολεμικές συγκρούσεις, που στοίχισαν τη ζωή σε 3,5 χιλιάδες ανθρώπους και οδήγησαν στην προσφυγιά περίπου μισό εκατομμύριο άλλους.

Για πρώτη φορά, οι εκλογές στην Ουκρανία έγιναν σε εμπόλεμες συνθήκες, όπου στα ανατολικά της χώρας διεξάγονται σποραδικές ανταλλαγές πυροβολισμών, με τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας να είναι αντιμέτωπες με ένοπλες δυνάμεις των πολιτοφυλάκων του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ.

Για πρώτη φορά, οι εκλογές στην Ουκρανία έγιναν χωρίς τη συμμετοχή της Κριμαίας και μέρους της Ανατολικής Ουκρανίας.

Για πρώτη φορά, οι εκλογές στην Ουκρανία έγιναν σε συνθήκες έντονου εθνικιστικού παροξυσμού, αντικομμουνισμού (σε εκκρεμότητα βρίσκεται η δίκη απαγόρευσης του ΚΚ Ουκρανίας), αναβίωσης φασιστικών δυνάμεων, καταστροφής σοβιετικών και αντιφασιστικών μνημείων κ.ά.

Για πρώτη φορά, οι εκλογές στην Ουκρανία έγιναν με τόσο χαμηλή συμμετοχή στις εκλογές, γύρω στο 53%.

Από την άποψη αυτή, επικεφαλίδες του είδους «Νίκη των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων στην Ουκρανία» θα έπρεπε στην πραγματικότητα να προβληματίσουν τους εργαζόμενους που τις διαβάζουν.

Ποιος, μπορεί, να πανηγυρίζει τη «νίκη» σε μια χώρα βαθιά διαιρεμένη κι όπου ακόμη δεν έχουν παύσει οι εχθροπραξίες;

Ποιος μπορεί να πανηγυρίζει τη «νίκη» σε μια χώρα που φυλλορροεί; Βλέπε Κριμαία, Ντονέτσκ, Λουγκάνσκ...

Για ποια «νίκη» μπορεί να γίνει λόγος, όταν αυτές οι εκλογές στηρίζονταν πάνω στο μίσος και τη βία που άσκησαν οι εθνικιστικές, «φιλοευρωπαϊκές» και «φιλοαμερικάνικες» δυνάμεις και στις οποίες γύρισε την πλάτη του σχεδόν το μισό εκλογικό σώμα; Να σημειωθεί εδώ πως η Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας είχε καλέσει σε μποϊκοτάρισμα των εκλογών, ώστε να μη δοθεί καμία νομιμοποίηση στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη σημερινή Ουκρανία.

Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας «Νίκη των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων» μπορεί να βλέπουν μόνον εκείνοι που θέλουν να σύρουν τον ελληνικό λαό στη συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια της ΕΕ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, που διεξάγονται στο πλαίσιο του σφοδρού ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία, για τον έλεγχο των πρώτων υλών, των αγορών, των ενεργειακών κι άλλων διαδρόμων της χώρας.

Δε θα τους κάνουμε το χατίρι!