Στην Ουκρανία η κυβέρνηση των νεοναζί βρήκε ευκαιρία με την πτώση του μαλαισιανού αεροσκάφους να ανοίξει τη διαδικασία για να βγάλει εκτός νόμου το ΚΚ Ουκρανίας. Με μια απαράδεκτη απόφαση το ουκρανικό Κοινοβούλιο αποφάσισε να διαλύσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κομμουνιστικού Κόμματος και να αρχίσει δίκη για την απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας. Η απόφαση αυτή πάρθηκε ταυτόχρονα με την απόφαση επιστράτευσης της νέας γενιάς της χώρας, μέσα σ' ένα κλίμα εθνικιστικής υστερίας, για τη συνέχιση της ένοπλης εκστρατείας στα ανατολικά, που ήδη έχει προκαλέσει στο λαό της Ουκρανίας μεγάλα δεινά. Αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, πως τα αντιλαϊκά μέτρα βαδίζουν χέρι - χέρι με τον εθνικισμό και τον αντικομμουνισμό.

Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι του ναζισμού στην Ουκρανία, που αναρριχήθηκαν στην κυβερνητική εξουσία με πραξικοπηματικό τρόπο, έχοντας τη στήριξη ντόπιων ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων και των ξένων δυνάμεων των ΗΠΑ και της ΕΕ, προχωρούν στο παραπέρα αιματοκύλισμα του λαού και στην εξαφάνιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Μεγάλη κουβέντα άνοιξε την προηγούμενη βδομάδα σχετικά με τη λεγόμενη «μεταπολίτευση» και τη σημασία της στο σήμερα σε σχέση με τη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Το ΚΚΕ προχώρησε σε εκδήλωση της ΚΕ με αφορμή αυτήν την επέτειο, τιμώντας όλους όσοι βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν και διώχτηκαν, όλους όσοι συνέβαλαν στον αντιδικτατορικό αγώνα. Σε σχετική ανακοίνωση ανάμεσα σε άλλα σημείωσε:

«Τα 40 χρόνια που πέρασαν από την αλλαγή του Ιουλίου 1974, ως αποτέλεσμα του συμβιβασμού που πραγματοποιήθηκε ανάμεσα στη χούντα και τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, με την άμεση ανάμειξη των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, καθώς και η εμπειρία όλων αυτών των δεκαετιών δεν πρέπει να αφήνουν αμφιβολία στους εργαζόμενους ότι η δημοκρατία που εγκαθιδρύθηκε μετά την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας είναι ταξική, είναι η άλλη μορφή της δικτατορίας των μονοπωλίων.

Οσα δραματικά βιώνουν η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα τα τελευταία 5 χρόνια με την εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, δεν είναι ανεξάρτητα από εκείνα που προηγήθηκαν, καθ' όλη την πορεία της λεγόμενης μεταπολίτευσης, δεν είναι αποτέλεσμα μιας κακής διαχείρισης ή κάποιων αρνητικών πλευρών του πολιτικού συστήματος. Η μεταχείριση που έχουν από το κράτος και την εργοδοσία οι απεργοί εργάτες και υπάλληλοι, το ενάμισι εκατομμύριο των ανέργων, χιλιάδες άνθρωποι που ζουν υπό την απειλή της απόλυσης, εργάζονται χωρίς μισθό, χωρίς ωράρια, χωρίς καμία ασφάλεια και προστασία, επιβεβαιώνουν για ποιους λειτουργεί η υπάρχουσα δημοκρατία. Αποδεικνύουν ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα και γενικά το καπιταλιστικό σύστημα είναι σάπιο μέχρι το μεδούλι. Δε γιατρεύεται ούτε εξανθρωπίζεται.

Τα γεγονότα επιβεβαιώνουν ακόμα το πόσο υποκριτική είναι η αντιπαράθεση ανάμεσα στα κυβερνητικά κόμματα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που υπερασπίζονται τον τυπικό χαρακτήρα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, και σε άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που κάνουν το ίδιο, ισχυριζόμενα ότι η κυβερνητική πολιτική αποτελεί εκτροπή από αυτή τη δημοκρατία».

Με αμείωτο ρυθμό συνεχίζονται οι παροχές στους καπιταλιστές. Οπως η προκλητική τροπολογία στο νομοσχέδιο για τον Tουρισμό, που επιτρέπει στους ακτοπλόους εφοπλιστές να αποσυρθούν από τις πολυετείς συμβάσεις εξυπηρέτησης των λεγόμενων άγονων γραμμών χωρίς κανένα κόστος και ταυτόχρονα να απαλλαγούν από τη συμβατική τους υποχρέωση να ανανεώσουν το στόλο που δρομολογούν σ' αυτές τις γραμμές. Την ίδια στιγμή πληθαίνουν τα στοιχεία που δείχνουν απανωτές βλάβες στα πλοία που εκτελούν δρομολόγια με κινδύνους για τη ζωή ναυτεργατών - επιβατών.

Τα μαντάτα για το χώρο της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι και πάλι μαύρα. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), που έχει αναλάβει να «τεκμηριώσει» τις προαποφασισμένες ανατροπές, ισχυρίζεται, στο προσχέδιο της έκθεσης που συνέταξε, ότι οι επικείμενες νέες περικοπές σε συντάξεις και παροχές αποκαθιστούν την «κοινωνική ισότητα» και αίρουν «προνόμια που θεσπίστηκαν στο παρελθόν». Γι' αυτό λέει η έκθεση ότι πρέπει να προχωρήσει παραπέρα η ενοποίηση των Ταμείων, επαληθεύοντας πως αυτή υπηρετεί το στόχο της εξίσωσης προς τα κάτω των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Από αυτήν τη σκοπιά, η απάντηση πρέπει να είναι άμεση και ενιαία, τέτοια που θα ακυρώνει κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλει διαιρέσεις και «κοινωνικό αυτοματισμό».

Οξυνση καταγράφηκε και στο μέτωπο των δημοσίων υπαλλήλων, όπου η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με την «αξιολόγηση» θα προκύψουν βελτιωμένες υπηρεσίες για το λαό. Η «αξιολόγηση» δεν έχει ως στόχο τη βελτίωση των υπηρεσιών για τους εργαζόμενους. Η κυβέρνηση συγκαλύπτει την ουσία του μέτρου, που συνδέεται άμεσα με τις γενικότερες αναδιαρθρώσεις στο Δημόσιο, προκειμένου αυτό να γίνει πιο μικρό, φτηνό, λειτουργικό και ευέλικτο, στην υπηρεσία των επιχειρηματικών ομίλων.

Θέμα προέκυψε και με τις μετεγγραφές των παιδιών που φοιτούν σε σχολές της επαρχίας. Η δυνατότητα των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων να σπουδάσουν σε μια άλλη πόλη μακριά από τον τόπο κατοικίας τους ήταν εδώ και χρόνια περιορισμένη και τώρα πια τείνει να εξαφανιστεί. Παλιότερα υπολογιζόταν ότι χρειάζεται περίπου ένας μισθός κάθε μήνα στην οικογένεια που σπουδάζει παιδί σε άλλη πόλη, τώρα, όμως, όχι μόνο δεν υπάρχει ο επιπλέον μισθός αλλά αναζητείται και ο βασικός μισθός που θα θρέψει την οικογένεια. Με αυτά τα δεδομένα, το μέτρο των μετεγγραφών μπορεί να ανακουφίσει κάποιες οικογένειες που θα γλιτώσουν τη φοιτητική μετανάστευση. Ομως οι ρυθμίσεις που έχουν ανακοινωθεί και άλλες σκέψεις που συζητιούνται και βλέπουν το φως της δημοσιότητας δεν επαρκούν για τις αυξημένες ανάγκες που υπάρχουν. Οι προσπάθειες συμβιβασμού μεταξύ ιδρυμάτων και υπουργείου Παιδείας γίνονται στην πλάτη της λαϊκής οικογένειας που βογκάει για να σπουδάσει τα παιδιά της, γίνονται στην πλάτη των φοιτητών που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στη μετανάστευση και διακόπτουν τις σπουδές τους ή στην πλάτη των φοιτητών που αναγκάζονται να δουλεύουν για 300 και 400 ευρώ χωρίς κανένα δικαίωμα προσπαθώντας να τα βγάλουν πέρα.

Στη διεθνή οικονομία πυκνώνουν πάλι τα σύννεφα, καθώς οι τελευταίες προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) για την ανάπτυξη των ΗΠΑ το 2014 αναθεωρούνται προς τα κάτω. Επίσης, σε όλες τις ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες της Ευρωζώνης (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κ.λπ.) οι ρυθμοί ανάπτυξης κινούνται από 0,5 έως 1,5%. Τα στοιχεία που προαναφέρθηκαν δείχνουν σαφείς δυσκολίες στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας σε ΗΠΑ και ΕΕ. Τα όποια σημάδια ανάκαμψης δε συνοδεύονται από ανάλογη μείωση της ανεργίας, αύξηση των εισοδημάτων των εργαζομένων κ.λπ. Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα. Να μην πιστεύουν όσους τους υπόσχονται ότι με αυτό ή το άλλο μείγμα διαχείρισης η κρίση θα αντιμετωπιστεί. Να επαγρυπνούν και γιατί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι ο δίδυμος αδελφός της καπιταλιστικής κρίσης.

Στον ενδοκαπιταλιστικό πολυπολικό ανταγωνισμό όχι απλώς καθόλου ψυχρό αλλά καυτό σαν το αίμα που ξεπηδάει απ' τα βομβαρδισμένα παιδικά χωριά στη Γάζα ή τις μαζικές κλειτοριδεκτομές στο Ιράκ των τζιχαντιστών ήρθαν και προστίθενται οι παγερές θεωρίες συνωμοσίας που εξυπηρετούν πρωτίστως τη χάραξη συνόρων με οδηγό την τιμή των μετοχών π.χ. των αεροπορικών εταιρειών.