Είπε μεταξύ άλλων: «Εμείς είχαμε σταθεί από την αρχή έντονα κριτικά απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, η οποία επιχειρείται. Υπογραμμίζω εδώ ότι η Ελλάδα έχει προσαρμοστεί πλήρως μέχρι στιγμής στην απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας, που έχει ως αφετηρία την Κομισιόν. Δηλαδή, από το 1998 μέχρι σήμερα, η Ελλάδα, βήμα προς βήμα, έχει πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να είναι συμβατή με το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο.

Σε αυτό το θεσμικό πλαίσιο δεν προκύπτει ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Εχει απελευθερωθεί η αγορά στο φυσικό αέριο, στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, έχει απελευθερωθεί η αγορά ακόμα και στην παραγωγή λιγνιτικής Ενέργειας - άλλο ότι δεν έχουν προχωρήσει οι ιδιώτες που έχουν αναλάβει τα νέα κοιτάσματα λιγνίτη σε επενδύσεις. Εχει προχωρήσει, λοιπόν, πλήρως το θεσμικό πλαίσιο και γι' αυτό μιλάμε για ένα πρωτόγνωρο ατόπημα (σ.σ. της κυβέρνησης)».

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να κάνει κεντρικό στοιχείο της κριτικής του προς την κυβέρνηση το γεγονός ότι η ιδιωτικοποίηση παραγωγικών μονάδων της ΔΕΗ είναι το «κάτι παραπάνω» σε σχέση με τη στρατηγική της απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας, η οποία κατά τ' άλλα έχει προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα. Από αυτή τη σκοπιά, όχι μόνο δεν εναντιώνεται στην «απελευθέρωση», αλλά κακίζει και τους ιδιώτες ότι δεν έκαναν επενδύσεις στο κομμάτι της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων λιγνίτη!

Βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ και να θέλει, δεν μπορεί να κρύψει τη συμφωνία του με την απελευθέρωση του συγκεκριμένου και άλλων κλάδων της οικονομίας. Θυμίζουμε ότι ο τότε ΣΥΝ ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία, στο άρθρο 129β, περιελάμβανε συγκεκριμένες κατευθύνσεις για απελευθέρωση του ανταγωνισμού.

Ο πρώτος νόμος για την απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας στην Ελλάδα ήταν ο 2773/99, τον οποίο συνδιαμόρφωσαν η τότε κυβέρνηση με τη συνδικαλιστική πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ) στη ΔΕΗ και προέβλεπε τη μετατροπή της επιχείρησης σε Ανώνυμη Εταιρεία. Τότε, η συνδικαλιστική πλειοψηφία προσπάθησε να «κοιμίσει» τους εργαζόμενους, με το σύνθημα «καμιά μετοχή στους ιδιώτες». Αργότερα, το εγκατέλειψε κι αυτό, υιοθετώντας τη θέση ότι στη νέα μετοχική σύνθεση, το κράτος θα έπρεπε να διατηρεί τουλάχιστον την πλειοψηφία.

Στον ίδιο νόμο, στο άρθρο 34, συμπεριλήφθηκε η προδοτική συμφωνία που υπέγραψε η συνδικαλιστική πλειοψηφία και χάριζε στη ΔΕΗ ΑΕ την περιουσία του ασφαλιστικού φορέα των εργαζομένων, προκειμένου να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης και η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής Ενέργειας. Τη συμφωνία ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ στη Βουλή και οι παρατάξεις τους στη ΓΕΝΟΠ.

Κάπως έτσι, σήμερα, από το μετοχικό κεφάλαιο του ομίλου της ΔΕΗ ΑΕ, το 49% ανήκει σε ιδιώτες, ενώ περίπου το 36% των μετοχών ανήκει σε διεθνή επενδυτικά σχήματα, κυρίως αμερικανικά. Επίσης, άλλο ένα 17% από τη μητρική ΔΕΗ ΑΕ προβλέπεται να πουληθεί άμεσα σε ιδιώτες.

Σε ερώτηση για το τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν κυβερνήσει, ο Γ. Σταθάκης είπε στην ίδια συνέντευξη: «Στον τομέα της Ενέργειας θα κρατήσουμε δημόσια τη ΔΕΗ. Εχουμε δεσμευθεί πλήρως ως προς αυτό και ταυτόχρονα θα κάνουμε όλες τις αναγκαίες ρυθμίσεις στην αγορά Ενέργειας, προκειμένου να διορθώσουμε μια κατάσταση στην οποία οι παραγωγοί στις ανανεώσιμες πηγές Ενέργειας τώρα έχουν οδηγηθεί σε μια ζημιογόνα κατάσταση, το φυσικό αέριο υποαπασχολείται και οι καταναλωτές πληρώνουμε τις μονάδες του φυσικού αερίου είτε δουλεύουν, είτε δε δουλεύουν.

Η ΔΕΗ βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο. Προχωράει τις επενδύσεις της παρ' όλα αυτά, μεγάλες επενδύσεις και οι καταναλωτές Ενέργειας, πρωτίστως η βιομηχανία, είναι εμφανώς σε μια ακραία κατάσταση, επειδή το ρεύμα που παράγεται υπό αυτές τις συνθήκες είναι εξαιρετικά ακριβό, το ακριβότερο στην Ευρώπη. Η απάντησή μας, λοιπόν, είναι ότι θα πρέπει να ξαναβάλουμε τάξη σε όλο αυτό το χαοτικό σύστημα, με σταθερούς άξονες και σταθερές πρωτοβουλίες: Δημόσιος πυλώνας, ΔΕΗ ο βασικός παραγωγός της Ενέργειας και ρύθμιση όλων των άλλων αγορών, με έναν τρόπο που επιλύει το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας».

Η «τεχνοκρατική» ανάλυση του Σταθάκη πρέπει να «ψυλλιάσει» τους εργαζόμενους και το λαό. Επί της ουσίας, λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα σεβαστεί όλο το υφιστάμενο πλαίσιο της απελευθέρωσης, με τα μονοπώλια να αλωνίζουν κυριολεκτικά στον τομέα της Ενέργειας. Κατά τ' άλλα, λέει ότι με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το πλειοψηφικό πακέτο της ΔΕΗ θα παραμείνει στο κράτος, όπως είναι μέχρι τωρα.

Γιατί όμως; Ωστε μια «δημόσια ΔΕΗ» να παίξει το ρόλο του ρυθμιστή ανάμεσα στα μονοπώλια που ανταγωνίζονται στον τομέα της Ενέργειας, αλλά και ανάμεσα σε αυτά και τις βιομηχανίες που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες Ενέργειας (τις λεγόμενες «ενεργοβόρες») και ζητούν την εγγύηση του κράτους για φτηνή Ενέργεια. Δηλαδή, το κράτος, σαν βασικός μέτοχος της ΔΕΗ, να αναλάβει να «μοιράσει την τράπουλα» ανάμεσα στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, ντόπιους και ξένους, σε ό,τι αφορά την παραγωγή και την εκμετάλλευση της Ενέργειας.

Το απέδειξε, άλλωστε, παίρνοντας θέση υπέρ των βιομηχάνων της μεταλλουργίας, στην προσπάθειά τους να μειώσουν για τις επιχειρήσεις τους το ενεργειακό κόστος. Ο ΣΥΡΙΖΑ, σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο, στήριξε τον εκβιασμό τους «δώστε μας φτηνότερο ρεύμα, αλλιώς θα κάνουμε απολύσεις», με αποτέλεσμα οι βιομήχανοι και υποσχέσεις για φτηνότερο ρεύμα να πάρουν από την κυβέρνηση και να κάνουν απολύσεις, όπως στη Χαλυβουργία.

Ολα τα παραπάνω προκύπτουν απ' όσα είπε ο Σταθάκης στη συγκεκριμένη συνέντευξη. Ας δούμε όμως και τι δεν είπε: Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν είπε κουβέντα για τα τιμολόγια που τραβάν τον ανήφορο. Για τα 350.000 λαϊκά νοικοκυριά που δεν έχουν ρεύμα, επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν. Γι' αυτούς, ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται μόνο διεύρυνση του «κοινωνικού τιμολογίου», μέτρο που άλλωστε μελετά να εφαρμόσει και η σημερινή αντιλαϊκή κυβέρνηση.

Ο Σταθάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ δε λένε επίσης κουβέντα για τους εργολάβους που κάνουν θραύση στα ορυχεία και στα εργοστάσια της ΔΕΗ, με εργασιακές σχέσεις άλλων εποχών. Για το γεγονός ότι οι όροι εργασίας επιδεινώνονται δραματικά για τους εργαζόμενους στη («δημόσια» κατά τ' άλλα) ΔΕΗ, ακόμα και για τους πιο παλιούς.

Δε λένε επίσης κουβέντα για το γεγονός ότι η στρατηγική της απελευθέρωσης είναι αυτή που παραδίδει τη ΔΕΣΦΑ στους Αζέρους και το δίκτυο της ΔΕΗ (ΑΔΜΗΕ) στους ιδιώτες. Που έδωσε ήδη ορισμένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα λιγνίτη στην περιοχή των Βαλκανίων προς εκμετάλλευση στους ιδιώτες. Για το γεγονός ότι αυτή η στρατηγική, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ κομπάζει ότι προχώρησε αρκετά στην Ελλάδα, ευθύνεται που το «ταμείο» από το οποίο αποζημιώνονται οι ιδιώτες - παραγωγοί των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, πρέπει να πάψει να είναι ελλειμματικό και γι' αυτό το σχετικό χαράτσι αυξάνει ολοένα και περισσότερο στους λογαριασμούς των λαϊκών νοικοκυριών.

Οι περικοκλάδες του ΣΥΡΙΖΑ, τα προσκλητήρια για τη συγκρότηση κοινών τάχα μετώπων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, πίσω από τα οποία προσπαθεί να κρύψει τη συνευθύνη του για τη σημερινή κατάσταση και να δημιουργήσει την αυταπάτη για αντίστροφη πορεία, αν εφαρμοστεί το δικό του μείγμα διαχείρισης, δεν πρέπει να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους και το λαό.

Αλλωστε, πολλοί από εκείνους τους συνδικαλιστικούς και πολιτικούς παράγοντες που στήριξαν στα πρώτα της βήματα την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, είτε βρίσκονται σήμερα στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, είτε χαριεντίζονται μαζί του και τον πριμοδοτούν για να εκλέξει εκπροσώπους στη Διοίκηση της ΓΕΝΟΠ. Τέτοια είναι τα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που συμμετείχαν και στη χτεσινή σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Τους έδωσε μια πρώτης τάξης ευκαιρία να «ξεπλυθούν» για τις «αμαρτίες» τους απέναντι στους εργαζόμενους και μαζί τους να «ξεπλυθεί» κι αυτός.

Η λύση προς όφελος του λαού είναι η πρόταση του ΚΚΕ για Ενέργεια και ΔΕΗ κοινωνικοποιημένη, σε μια Ελλάδα αποδεσμευμένη από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία και οικονομία. Για ενιαίο αποκλειστικά κρατικό φορέα Ενέργειας, που θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών, θα σχεδιάζει τα ενεργειακά έργα με πανεθνικό σχεδιασμό, επιστημονικά, με βάση τις ανάγκες και τις δυνατότητες της χώρας.

Σε ένα τέτοιο φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης μπορούν να εξασφαλιστούν ταυτόχρονα φτηνό ρεύμα για το λαό, τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στην Ενέργεια, η μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, η εξασφάλιση ενεργειακής επάρκειας για την ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνάμεων. Με αυτή τη γραμμή πάλης, ο αγώνας των εργαζομένων της ΔΕΗ σήμερα μπορεί να εμποδίσει τα αντεργατικά σχέδια, να έχει νικηφόρα προοπτική, να αποκτήσει την αλληλεγγύη των λαϊκών στρωμάτων.

«Σε πολύ μεγάλη αναθεώρηση της πρόβλεψής του για την ανάπτυξη στις ΗΠΑ το 2014 προχώρησε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Στην ετήσια επισκόπηση της αμερικανικής οικονομίας το ΔΝΤ κάλεσε την κυβέρνηση Ομπάμα ν' αυξήσει τον ομοσπονδιακό κατώτατο μισθό ώστε να μειώσει το ποσοστό φτώχειας που πλήττει πάνω από το 15% των Αμερικανών. Η αναθεώρηση της πρόβλεψης για τον ρυθμό ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας το 2014 ήταν αναμενόμενη μετά το πολύ κακό α΄ τρίμηνο οπότε και η οικονομία επιβράδυνε κατά 1%. Το ΔΝΤ αναθεώρησε την πρόβλεψη για ανάπτυξη 2,8% το 2014 σε μόλις 2%, ωστόσο άφησε αμετάβλητη την πρόβλεψη για ανάπτυξη της οικονομίας κατά 3% το 2015. Ισως ακόμη σημαντικότερη είναι η απαισιόδοξη πρόβλεψη του ΔΝΤ ότι μεσοπρόθεσμα η ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας θα είναι της τάξης του 2%, δηλαδή κάτω από τον ιστορικό μέσο όρο. Οι νέες προβλέψεις παρέχουν κάλυψη στην αμερικανική Κεντρική Τράπεζα (Fed) ώστε να καθυστερήσει την πρώτη αύξηση των επιτοκίων δανεισμού που οι αγορές τοποθετούσαν στο β΄ τρίμηνο του 2015».

Το παραπάνω απόσπασμα από ρεπορτάζ της «Καθημερινής» είναι ενδεικτικό για την κατάσταση της μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο, αυτής των ΗΠΑ, για την οποία οι διεθνείς οργανισμοί εκτιμούσαν ότι πέρασε από την κρίση στην ανάκαμψη και τώρα αναθεωρούν προς τα κάτω τις προβλέψεις για τους ρυθμούς ανάπτυξης.

Στο ίδιο ρεπορτάζ αναφέρεται ότι: «Το ΔΝΤ προειδοποίησε επενδυτές αλλά και τους Αμερικανούς κεντρικούς τραπεζίτες ότι οι αγορές μπορεί να έχουν πάρει πολύ αψήφιστα ενδεχόμενη αναταραχή που μπορεί να προκληθεί από τη μελλοντική αύξηση των επιτοκίων, κάνοντας λόγο για "σημαντικές μεταβολές στις κινήσεις κεφαλαίων και στις αξίες κατά τους επόμενους μήνες"».

Σε προηγούμενη έκθεσή του το ΔΝΤ, προβλέποντας μεγάλους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης, προέτρεπε τη Fed να αρχίσει να αναιρεί σταδιακά τα μέτρα χαλάρωσης, όπως το τύπωμα χρήματος, την αγορά ομολόγων και τα χαμηλά επιτόκια. Κάτι που θα ωθούσε σε μεταφορά χρηματικού κεφαλαίου από τράπεζες άλλων καπιταλιστικών κρατών στις ΗΠΑ, αφού θα μεγάλωναν τα κέρδη τους ακριβώς λόγω αύξησης των επιτοκίων. Με στόχο την αύξηση των κεφαλαίων προς αξιοποίηση, ενώ θα ενισχυόταν και το δολάριο. Τώρα η Fed εκτιμάται ότι θα καθυστερήσει ν' αυξήσει τα επιτόκια. Αρα, θα καθυστερήσουν όλα αυτά τα θετικά για την οικονομία των ΗΠΑ.

Και η Fed επιβεβαιώνει το ΔΝΤ αφού «αναθεώρησε επί τα χείρω την πρόβλεψη για την ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας το 2014 από το 2,9% του ΑΕΠ στο 2,1% - 2,3%. Τα επιτόκια δανεισμού θα παραμείνουν κοντά στο 0% για "σημαντικό διάστημα", ενώ ο μέσος όρος των προβλέψεων των 16 αξιωματούχων που ψηφίζουν για τα επιτόκια είναι ότι αυτά θα διαμορφωθούν ελαφρώς υψηλότερα στο 1% στο τέλος του 2015 και στο 2,5% στα τέλη του 2016. Οι απειλές για την οικονομία και την αγορά εργασίας περιγράφονται στην ανακοίνωση της Fed ως "σχεδόν ισορροπημένες"» («Καθημερινή», 19/6/2014).

Το ΔΝΤ εφιστά την προσοχή στις «αναταραχές». Γιατί μια ενδεχόμενη αύξηση του επιτοκίου της Fed θα οδηγήσει σε τράβηγμα κεφαλαίων από τράπεζες άλλων καπιταλιστικών κρατών, αυτό θα επιδράσει αρνητικά σ' αυτές τις οικονομίες, και μάλιστα σε οικονομίες που είναι στο δρόμο εξόδου από την κρίση στην ανάκαμψη. Με δεδομένη όμως την τεράστια διεθνοποίηση, την αλληλοδιαπλοκή και αλληλεξάρτηση των καπιταλιστικών οικονομιών ιδιαίτερα ισχυρών κρατών, μπορεί να έχει αρνητικές επιδράσεις στις ίδιες τις ΗΠΑ. Για παράδειγμα, μπορεί να φύγουν κεφάλαια από μια αναδυόμενη οικονομία (π.χ. Ινδία ή Βραζιλία) για τις ΗΠΑ, αλλά ταυτόχρονα τράπεζες των ΗΠΑ να έχουν δανείσει τις οικονομίες αυτών των κρατών και η φυγή κεφαλαίων να εμποδίσει την αποπληρωμή των δανείων. `Η να έχει επίδραση στη μείωση των εξαγωγών των ΗΠΑ σ' αυτά τα κράτη, άρα να φέρει επιβράδυνση στην ανάπτυξη των ΗΠΑ.

Ταυτόχρονα, το κάλεσμα του ΔΝΤ στην αμερικανική κυβέρνηση για αύξηση του «ομοσπονδιακού κατώτατου μισθού» εκτιμούν ότι θα συμβάλει σε αύξηση της ζήτησης, άρα ενίσχυση ενός παράγοντα που επιδρά στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας. Από τους έως τώρα ρυθμούς ανάπτυξης στις ΗΠΑ ούτε η ανεργία μειώνεται, ούτε οι μισθοί αυξάνονται. Φαίνεται ότι η ανάκαμψη στις ΗΠΑ δεν έχει φτάσει στο σημείο που μπορεί να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας ή να δίνει περιθώρια κάποιας αύξησης μισθών. Αλλά και με μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης δε θα απορροφηθούν όλοι οι άνεργοι.

Θα ρωτήσει κάποιος, τι σημαίνουν όλ' αυτά; Δείχνουν πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός. Και αποκαλύπτουν ότι οι αντιφάσεις του είναι αξεπέραστες. Ταυτόχρονα δείχνουν ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν αντιμετωπίζει προβλήματα όπως η ανεργία και οι χαμηλοί μισθοί.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη ωθεί σε επενδύσεις για άνοδο της παραγωγικότητας της εργασίας, επειδή η άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας είναι βασικός παράγοντας της ανταγωνιστικότητας και της αυξανόμενης αναπαραγωγής των κερδών. Ετσι, οι καπιταλιστές επενδύουν σε μέσα παραγωγής που αυξάνουν την παραγωγή εμπορευμάτων στη μονάδα του χρόνου, δουλεύοντας με το ίδιο ή λιγότερο εργατικό δυναμικό, αντί να μειώνουν το χρόνο εργασίας. Ταυτόχρονα η άνοδος της παραγωγικότητας αυξάνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων (πολλαπλάσια κέρδη σε σχέση με τους μισθούς).

Διέξοδος για το λαό, τους εργαζόμενους από την κρίση στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης δεν μπορεί να υπάρξει. Οι απώλειες θα είναι πολύ μεγάλες, η όποια «αποκατάσταση» πολύ πίσω από τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Μονόδρομος για τους εργαζόμενους είναι η διεκδικητική πάλη της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, για λύσεις στα προβλήματά τους, που μπορεί να είναι αποτελεσματική μόνο αν συνδέεται οργανικά με την πάλη για ανατροπή του καπιταλισμού, δηλαδή της εξουσίας του κεφαλαίου, για την εργατική, λαϊκή εξουσία και οικονομία, δηλαδή το σοσιαλισμό.