Ο ίδιος ο τίτλος του άρθρου, «Ολοι Οπορτουνιστές πλην ΚΚΕ», αποπνέει σκοπιμότητα, αντι-ΚΚΕ εμπάθεια, λειτουργεί προβοκατόρικα, όχι μόνο ενάντια στο ΚΚΕ αλλά γενικότερα στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα.

Το ΚΚΕ όχι μόνο δεν έχει τέτοια θέση και πρακτική, αλλά διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και συνεργάζεται σταθερά με δεκάδες ΚΚ, συζητά σοβαρά ιδεολογικοπολιτικά ζητήματα με ΚΚ που έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις, με πολλά από αυτά αναπτύσσει κοινές δράσεις, εκφράζει αλληλεγγύη στους αγώνες τους.

Παράλληλα, έχει ισχυρό μέτωπο σε κόμματα που μεταλλάχθηκαν, συμπεριλαμβανομένων αυτών που ηγούνται στο Κόμμα της «Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (ΚΕΑ), τις θέσεις του οποίου αναμασά η εφημερίδα.

Αυτό γίνεται όλα τα τελευταία χρόνια, αυτό έγινε και στη 15η Διεθνή Συνάντηση. Οι θέσεις του ΚΚΕ έχουν δημοσιευτεί πολλές φορές και ο συντάκτης του άρθρου Νίκος Σβέρκος τις γνωρίζει... αλλά προσπαθεί να δείξει ότι... «ανακάλυψε την Αμερική». Ερμηνεύει τα γεγονότα αυθαίρετα, πιστεύοντας ότι μπορεί, έτσι, να χτυπήσει το ΚΚΕ.

Η Επιστολή που μετέφρασε η εφημερίδα δεν έχει αποσταλεί μόνο στο Πορτογαλικό ΚΚ, με το οποίο το ΚΚΕ διατηρεί πολύχρονες σχέσεις και συζητά όλα τα ιδεολογικά - πολιτικά ζητήματα, αλλά έχει αποσταλεί σε δεκάδες ΚΚ στο πλαίσιο της γενικότερης συζήτησης που έγινε για την προετοιμασία της 15ηςΔιεθνούς Συνάντησης και τη σχετική κοινή ανακοίνωση.

Οτι το ΚΚΕ έχει σημαντική πορεία και προσφορά στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα κι αυτό αναγνωρίζεται από το σύνολο των ΚΚ, ακόμα και από αυτά που έχουν διαφορετικές θέσεις.

Ανέλαβε την ευθύνη της πραγματοποίησης των Διεθνών Συναντήσεων από το 1999 μέχρι το 2005 στην Αθήνα και έχει αναμφισβήτητη συμβολή σε όλες τις Συναντήσεις μέχρι σήμερα.

Οργάνωσε Διεθνή Συνάντηση το Δεκέμβρη του 2011 με πρωτοφανή μαζικότητα, με τη συμμετοχή 76 ΚΚ από 58 χώρες.

Μόνο το τελευταίο διάστημα:

70 Κομμουνιστικά Κόμματα στήριξαν την πρωτοβουλία του ΚΚΕ, του ΚΚ Τουρκίας και του Συριακού ΚΚ ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία.

61 ΚΚ απέστειλαν θερμά χαιρετιστήρια για την επέτειο των 95 χρόνων ζωής και πάλης του ΚΚΕ.

32 ΚΚ συμμετείχαν στην «Ευρωπαϊκή Συνάντηση» που οργάνωσε το ΚΚΕ στις Βρυξέλλες.

29 ΚΚ της Ευρώπης, μαζί με το ΚΚΕ, συντονίζουν τη δράση τους ενάντια στην ΕΕ, στο πλαίσιο της «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ» για τη μελέτη και την ανάδειξη ευρωπαϊκών ζητημάτων.

Συνεπώς, η προσπάθεια της «Εφημερίδας των Συντακτών» και αυτών που τη μιμούνται, να παίξουν το ρόλο της «σφήνας» για να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ, τους εκθέτει και θα πέσει στο κενό.

Να παραπλανήσει τους εργαζόμενους παίζοντας με τα βάσανα και την αγωνία τους επιχειρεί το «Σχέδιο Β» με επικεφαλής τον Αλ. Αλαβάνο και με το πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, στο οποίο περιγράφεται σαν ειδυλλιακό το τοπίο μιας Ελλάδας με εθνικό νόμισμα. Βεβαίως, στην καπιταλιστική οικονομία δεν υπάρχει «εθνικό νόμισμα» που να μην είναι συνδεδεμένο με κάποιο ισχυρό διεθνές νόμισμα, είτε λέγεται ευρώ, είτε δολάριο, είτε λίρα Αγγλίας, είτε γουάν κ.λπ., με ό,τι επίδραση έχει αυτό για τις διεθνείς συμμαχίες, τους ανταγωνισμούς κ.λπ.

«Η χρονιά που έρχεται είναι δυνατό να μην έχει καμία απολύτως σχέση με το 2010, το 2011, το 2012 και ιδιαίτερα με το 2013, ένα από τα σκληρότερα χρόνια στην Ιστορία της Ελλάδας, υπόδουλης πια στην Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που την έχουν μεταβάλει σε οικονομικό και κοινωνικό ερείπιο (...) Οι μεγάλοι αντίπαλοι βέβαια παραμένουν. Η κυβέρνηση Μέρκελ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι Βρυξέλλες, η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, το μεγάλο κεφάλαιο. Κανείς όμως από αυτούς δεν μπορεί τελικά να ανακόψει την πορεία ενός λαού που δεν παραλύει από παραίτηση και φόβο (...) Αλλού είναι το πρόβλημα. Στην "αόρατη κυβέρνηση": Στο σύστημα ιδεών και αντιλήψεων και συναισθημάτων φόβου της αλλαγής που τα καπιταλιστικά κέντρα έχουν εμφυτεύσει στο μυαλό και την καρδιά μας (...) Απαλλαγή του προϋπολογισμού από τα χρέη, ρευστότητα με το εθνικό νόμισμα, ισχυρό δημοκρατικό κράτος, αγοραστική δύναμη στους εργαζόμενους είναι τομές που γυρίζουν αμέσως τη σελίδα (...) Εμείς οι Ελληνες οφείλουμε πια να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας. Να αλλάξουμε τις διεθνείς συντεταγμένες της χώρας μας, σε σχέση με την Ευρωζώνη (...) Ετσι το 2014 μπορεί να γεμίσει από αυτές τις μικρές όμορφες καθημερινές στιγμές που κάνουν τον κόσμο ευτυχισμένο και ήταν εντελώς απούσες τις χρονιές που περάσανε. Τους ηλικιωμένους να λιάζονται στα παγκάκια και να κουτσομπολεύουν αμέριμνοι. Τους εργαζόμενους να ξυπνάν τα πρωινά με ασφάλεια ότι έχουν τη δουλειά τους και δε θα τη χάσουν. Τους απλούς ανθρώπους να μη τρομοκρατούνται στη θέα του ταχυδρόμου. Τους σημερινούς ανέργους να χαμογελούν με σιγουριά γιατί επιτέλους στην Ελλάδα με το εθνικό νόμισμα και τη ρευστότητα ανοίγουν δουλειές. Τους νέους να σταματούν να ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους, να αγαπούν πάλι και να νιώθουν μητρική στήριξη στον τόπο τους. Τα σπίτια παντού ζεστά το χειμώνα. Τις νεανικές θεατρικές ομάδες και τις καλλιτεχνικές εκθέσεις γεμάτες κόσμο. Τα πιτσιρίκια πολύβουα σμάρια στα κοινοτικά γυμναστήρια, μαθήματα ξένων γλωσσών και μουσικής. Τα νοσοκομεία και τα σχολεία φιλόξενα, με προσωπικό που έχει αξιοπρέπεια και συνείδηση του καθήκοντος. Και όλη την πατρίδα μας σε ένα πυρετό ανοικοδόμησης, σε ένα κλίμα αλληλεγγύης, με αίσθηση ότι γράφει ιστορία για την ίδια και όλη την Ευρώπη».

Σε σχέση με όλα τα παραπάνω, που ακούγονται ειδυλλιακά, υπάρχει μια εύλογη απορία: Γιατί όλα αυτά που τάζει το «Σχέδιο Β» σαν παρεπόμενα της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα δεν απαντώνται σε κανένα καπιταλιστικό κράτος είτε με ευρώ, είτε με «εθνικό νόμισμα», ούτε σαν εξαίρεση στον κανόνα; Λίγο - πολύ η φτώχεια, η ανέχεια, η ανεργία, το βάθεμα της εκμετάλλευσης, τα βάσανα και οι έγνοιες είναι στην ημερήσια διάταξη, πέρα κι έξω απ' το νόμισμα. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν είναι το νόμισμα που καθορίζει το πώς θα ζει ο λαός. Αυτό καθορίζεται από το ποιος έχει στα χέρια του την οικονομία, δηλαδή ποιος έχει στην κατοχή του τα μέσα παραγωγής, ποιος καρπώνεται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Στον καπιταλισμό, πάντως, τον καρπώνονται οι κεφαλαιοκράτες σε όποιο νόμισμα κι αν αποτιμηθεί αυτός ο πλούτος.

Διέξοδος και ανάκαμψη από την κρίση στο έδαφος του καπιταλισμού δεν σημαίνει και ανάκαμψη για το λαό, ίσα ίσα με όποιο μείγμα διαχείρισης σημαίνει για την πλειοψηφία περαιτέρω απαξίωση των αναγκών του, χτύπημα δικαιωμάτων.

Το «Σχέδιο Β» αποδίδει τις ευθύνες για τα βάσανα του λαού σε όλους (στην Μέρκελ, στην Ευρωζώνη, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στην τρόικα, στην κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ κ.λπ.) εκτός από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, η δε αναφορά στο «μεγάλο κεφάλαιο» δεν πρέπει να μπερδεύει αφού ανέξοδη «αντιπλουτοκρατική ρητορική» κάνουν και αστικές δυνάμεις. Και τι προτείνει; Εξοδο από την Ευρωζώνη και το ευρώ, παραμένοντας μέσα στην καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση, με το κεφάλαιο να έχει την ιδιοκτησία και την οικονομία στα χέρια του. Το δε ισχυρό"δημοκρατικό κράτος" που επαγγέλλεται, χωρίς ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων, σημαίνει εξουσία του κεφαλαίου που θα περιφρουρεί και θα εγγυάται αυτές τις σχέσεις.

Το παραμύθι που αφηγείται το «Σχέδιο Β» δεν έχει ευτυχισμένο τέλος για το λαό, έχει δράκο που τον δαγκώνει, αλλά τον παραμυθιάζει ακριβώς για να τον ωθήσει να σηκώσει μια σημαία ξένη προς τα συμφέροντά του, για να θολώσει η ματιά του και να μη διακρίνει τον πραγματικό αντίπαλο. Είτε με δραχμή, είτε με ευρώ, είτε με δολάριο, το ταμείο της εργατικής - λαϊκής οικογένειας θα είναι μείον για όσον καιρό τα ηνία της οικονομίας κρατούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, τα μονοπώλια. Για όσον καιρό το πολιτικό τους προσωπικό αποφασίζει σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, για όσον καιρό συμμαχίες όπως η ΕΕ σήμερα ή κάποια άλλη αύριο, οι συνεργασίες με άλλα καπιταλιστικά κράτη, έχουν στο κέντρο τους ένα πράγμα: Το κέρδος και την ενίσχυση της θέσης της μιας αστικής τάξης έναντι της άλλης.

Να μην τσιμπήσει ο λαός στα «ριζοσπαστικά δολώματα» που καλύπτουν επώδυνα αστικά αγκίστρια για τον ίδιο και τα παιδιά του. Με οργάνωση κι αγώνα, με ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, που προϋποθέτουν την πολύμορφη ισχυροποίηση του ΚΚΕ, να χαράξει δρόμο προς το μέλλον της λαϊκής εξουσίας που δικαιούται να το απολαύσει.