Το Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ «Μάνος Λοΐζος» (Τροίας 36, Βικτώρια), απαντώντας στις ανάγκες των παιδιών και των γονιών τους για δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου και δωρεάν πρόσβαση στον πολιτισμό, προετοιμάζουν όμορφες δραστηριότητες για τους μικρούς φίλους!

Πιο συγκεκριμένα, στο Στέκι θα λειτουργήσει εργαστήρι κεραμικής για παιδιά. Το εργαστήρι θα πραγματοποιείται στις 15, 22, 29 Οκτώβρη και 5 Νοέμβρη από τις 12 έως τις 1.30 το μεσημέρι. Το εργαστήρι θα πραγματοποιηθεί υπό την ευθύνη της Ιουλίας Γερασκλή και της Μίνας Γερασκλή.

Η παιδική θεατρική ομάδα ξεκινά τις συναντήσεις της το Σάββατο 21 Οκτώβρη, 5.30 - 6.30 το απόγευμα. Εμψυχώτριες θα είναι οι Κατερίνα Δελαπόρτα και Ηρώ Ραζή.

Ακόμα, θα λειτουργήσει εργαστήρι ζωγραφικής με την Κατερίνα Μονιάκη. Η μέρα συνάντησης θα ανακοινωθεί προσεχώς.

Στις συναντήσεις των συγκεκριμένων ομάδων μπορούν να συμμετέχουν παιδιά του Δημοτικού και του Γυμνασίου. Για ακριβείς πληροφορίες καθώς και για δηλώσεις συμμετοχής, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στο τηλέφωνο 6970414947.

«Ματιές» σε ενδιαφέρουσες παιδικές θεατρικές παραστάσεις που σηκώνουν αυλαία μέσα στον Οκτώβρη και περιμένουν τους μικρούς θεατές και τις οικογένειές τους να τις ανακαλύψουν...

Ενα συναρπαστικό θεατρικό ταξίδι στον μακρινό Βορρά, με οδηγό τα... «απερίσκεπτα» όνειρα που κάνουν τα παιδιά και όσοι νιώθουν παιδιά για έναν κόσμο πιο δίκαιο, ξεκινά στην παιδική σκηνή του θεάτρου «Αλφα - Ληναίος - Φωτίου» από το Σάββατο 7 Οκτώβρη και κάθε Σάββατο στις 15.00 για το κοινό και καθημερινές για σχολεία, παρουσιάζοντας το έργο «Κοντά στις Ράγες», με αφορμή το Λογοτεχνικό Ετος Αλκης Ζέη. Το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή σε διασκευή και σκηνοθεσία Γιώργου Τζαβάρα.

Η Σάσα, που μεγαλώνει στην τσαρική προεπαναστατική Ρωσία, θέλει να υψώσει το ανάστημά της στην αδικία και να μάθει τι σημαίνει να είσαι αληθινός ήρωας...

Παίζουν οι: Αλέξανδρος Βαμβούκος, Τάσος Θεοφιλάτος, Γιώργος Κυδωνάκης, Μαρία Κυρώζη, Βασιλική Χρυσικού, Τσαμπίκα Φεσάκη.

Προπώληση εισιτηρίων: more.com.

Τηλέφωνο κρατήσεων: 210.3803.197, 211.1180.889, 6948.727.275.

Η Παραμυθοχώρα παρουσιάζει στο Θέατρο 104 (Ευμολπιδών 41, Γκάζι) από τις 8 Οκτώβρη μια μοναδική κουκλοθεατρική παράσταση: «Η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο» - βασισμένη στο πολυβραβευμένο παραμύθι του αγαπημένου στους μικρούς αναγνώστες Αντώνη Παπαθεοδούλου ζωντανεύει με την υπέροχη μουσική του Φοίβου Δεληβοριά.

Μία παράσταση με διαχρονικά αντιπολεμικά μηνύματα χρησιμοποιώντας μία μείξη τεχνικής με αφήγηση, κούκλες άμεσης κίνησης, μαρότ, επίπεδες, γιγαντόκουκλες, τεχνικές θεάτρου, μαύρου θεάτρου και πολυμέσων και... πολλή μουσική και τραγούδι!

Σχεδιασμός κούκλας - σκηνικών - σκηνοθεσία - ερμηνεία: Μαρία Παπαγεωργίου, Σπυριδούλα Παπαγεωργίου.

Παραστάσεις κάθε Κυριακή στις 12.30.

Πληροφορίες - κρατήσεις στα τηλ. 210.9216.346, 693.6655.925, 693.6655.927 & more.com.

[https://www.more.com/theater/i-poli-pou-ediokse-ton-polemo-apo-tin-paramythoxora/]

«Ο Ηλίας, ο πρώτος γάτος χορευτής» κλείνει ραντεβού για δεύτερη χρονιά με τα παιδιά στο Θέατρο «Αβατον» (Ευπατριδών 3, Κεραμεικός).

Ο Στέφανος Παπατρέχας γράφει και συν-σκηνοθετεί με την Νάντια Δαλκυριάδου ένα έργο που μέσα από τη μουσική, το τραγούδι, τον χορό και το παιχνίδι μάς φωτίζει το μονοπάτι προς το θάρρος, τη δύναμη, την αποδοχή, την προσφορά, αλλά και τη διαφορετικότητα και την εκτίμηση.

Για παιδιά από 2 έως 7 ετών.

Παίζουν: Λάζαρος Βαρτάνης, Ισιδώρα Δωροπούλου, Αλέξανδρος Καναβός, Αρης Μπαταγιάννης.

Παραστάσεις: Κάθε Σάββατο στις 18.00 και κάθε Κυριακή στις 15.30

Προπώληση: more.com. Τηλέφωνα κρατήσεων: 210.3412.689, 694.2703.702.

Στη «Μικρή Πόρτα» ο Θωμάς Μοσχόπουλος επανέρχεται στο αγαπημένο μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, «Το νησί των θησαυρών».

Πρόκειται για μια συναρπαστική περιπέτεια με πειρατές, πλοία, χάρτες, μυστικά, ανταρσίες, συμπλοκές και πολλές ανατροπές, που πολύ συχνά χαρακτηρίζεται - και δικαίως - ιστορία ενηλικίωσης με άφθονες και πολυεπίπεδες ερμηνευτικές προεκτάσεις. Κεντρικό σημείο της παράστασης είναι η μουσική του Κορνήλιου Σελαμσή, βασισμένη σε ναυτικούς σκοπούς και πειρατικά τραγούδια του 17ου και 18ου αιώνα, σε νέες ενορχηστρώσεις και επεξεργασία.

Παίζουν οι: Αλέξανδρος Γιαγκούσης, Στέλιος Θεοδώρου, Θεοφάνης Κοσμάς, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Γιάννης Λατουσάκης, Δημήτρης Μήτρου, Μαρί Σουζάν Μουζέλα, Ιωάννης Μπάστας, Τάσος Ροδοβίτης, Γιώργος Φασουλάς.

Τηλέφωνο κρατήσεων για σχολεία και ομάδες: 210.8658.902, 210.8665.144.

Προπώληση: more.com

Παραστάσεις: Από τις 15 Οκτώβρη και κάθε Σάββατο 15.00 και Κυριακή 11.30 & 15.00

Από την Κυριακή 22 Οκτώβρη και κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι στην Παιδική Σκηνή του Θεάτρου Βεάκη ανεβαίνει «Το Φάντασμα του Κάντερβιλ» του Οσκαρ Ουάιλντ σε μετάφραση - διασκευή Ανδρης Θεοδότου και σκηνοθεσία Δημήτρη Δεγαΐτη.

Η φασαριόζικη οικογένεια του Αμερικανού πρεσβευτή Χίραμ Οουτις μετακομίζει στην ήσυχη αγγλική επαρχία και τον περιβόητο Πύργο του Κάντερβιλ. Μαζί με όλα, τους τοίχους, τα έπιπλα, τους κήπους, ο θαρραλέος κύριος Οουτις αποκτά και το φάντασμα του σπιτιού...

Ο Οσκαρ Ουάιλντ, με μια ευφυή αλληγορία, ακροβατώντας στα όρια του παραμυθιού έγραψε ένα εκπληκτικό χιουμοριστικό διήγημα για τη σύγκρουση δύο κόσμων, του παλιού και του νέου, αυτόν του συντηρητισμού και των μύθων και εκείνον της λογικής και της ελεύθερης σκέψης.

Παίζουν οι ηθοποιοί: Αργυρώ Ανανιάδου, Γιώργος Γιαννάκης, Θανάσης Καφενταράκης, Θεοδοσία Σαββάκη, Αννα Φιλιππάκη, Δημοσθένης Φίλιππας, Ουσίκ Χανικιάν.

Πληροφορίες και ομαδικές κρατήσεις στο τηλ.: 210.3806.274.

«Το Δεντρόπαιδο» της βραβευμένης θεατρικής συγγραφέως Μισέλ Ριμλ ανεβαίνει στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» σε σκηνοθεσία των Τζένης Κόλλια και Μιχάλη Σιώνα.

Ενα σύγχρονο θεατρικό έργο που μιλά για την προστασία του περιβάλλοντος, την κλιματική αλλαγή, αλλά και την αξία της φιλίας, τη σημασία της ομαδικής δουλειάς και της επικοινωνίας, την πίστη στις αξίες και την αντιμετώπιση των προσωπικών μας φόβων.

Οταν ο Εϊβερι, ένα δεκάχρονο αγόρι, ανακαλύπτει την πρόθεση του πατέρα του να κόψει το δέντρο στην πίσω αυλή, αποφασίζει ως ένδειξη διαμαρτυρίας να ζήσει πάνω στο δέντρο μέχρι ο πατέρας του να αλλάξει γνώμη...

Παίζουν: Ηλέκτρα Καζάκου, Αργύρης Λάμπρου, Θανάσης Λανάρης, Αναστασία Μοναστηρίδου, Καλύδημη Μούρτζη, Χρήστος Παπαδόπουλος.

Παραστάσεις: Σάββατα στις 2 το μεσημέρι και Κυριακές στις 12.

Ομαδικές/σχολικές επισκέψεις: 210.3803.197, 211.1180.889, 694.8727.275

Από τις 22 Οκτώβρη στο θέατρο «Αβατον» (Ευπατριδών 3, Κεραμεικός) φιλοξενείται «Η Σολομώντεια Λύση» του Γιάννη Καλατζόπουλου από τον θίασο λαϊκού θεάτρου MATICAPI, σε σκηνοθεσία Γιώργου Τσαγκαράκη.

Πρόκειται για μια διαδραστική παιδική παράσταση με ζωντανή μουσική, γεμάτη συμβολισμούς.

Οταν δυο αδέρφια μαλώνουν για μια κούκλα, ο παππούς τους αποφασίζει να τους πει μια ιστορία... «Μια φορά κι έναν καιρό, σ' έναν πόλεμο, μια υπηρέτρια έσωσε το παιδί της βασίλισσάς της, όταν εκείνη το εγκατέλειψε, προκειμένου να πάρει τις γούνες και τα χρυσαφικά της. Το έσωσε και το μεγάλωσε με κίνδυνο της ζωής της κι έτσι ανάμεσά τους αναπτύχθηκε μια σχέση αληθινής αγάπης. Μετά από χρόνια, όταν το παιδί γίνεται κληρονόμος μιας αμύθητης περιουσίας, η βασίλισσα γυρίζει με σκοπό να το διεκδικήσει...».

Παίζουν οι ηθοποιοί: Αντώνης Γουγής, Γιώργος Ζιώγαλας, Νίκη Κάβουρα, Φαίδρα Παπανικολάου, Γιώργος Τσαγκαράκης.

Τηλέφωνο κρατήσεων: 693.4654.289

Παραστάσεις: Κυριακή στις 11.30 και καθημερινές για τα σχολεία.

Το «Ονειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ ανεβαίνει από τις 22 Οκτώβρη στην παιδική σκηνή του Θεάτρου «Μικρό Χορν» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αδάμη.

Το «Ονειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» είναι ένα από τα πιο αγαπημένα έργα παιδιών και ενηλίκων. Καθώς συνδυάζει την κωμωδία με τη συγκίνηση μοναδικά, είναι ακαταμάχητο. Ο Σαίξπηρ εξυμνεί σ' αυτό, τη δύναμη της φιλίας, τα όνειρα που λειτουργούν σαν καταφύγιο στις δυσκολίες, την αγάπη και την αισιοδοξία.

Παίζουν: Θανάσης Βισκαδουράκης, Καλλιρρόη Μυριαγκού, Αριστοτέλης Ζαχαράκης, Τάσος Ράπτης, Χαρά Νικολάου, Κατερίνα Περλιάνη, Αρης Καλαβρός, Γιώργος Αρβανίτης

Προπώληση: more.com, στο τηλεφωνικό κέντρο των Αθηναϊκών Θεάτρων 211.1000.365 και στο ταμείο του Θεάτρου Αλίκη.

Η συζήτηση για την είσοδο των νέων τεχνολογιών στα σχολεία και για τους τρόπους αξιοποίησής τους έχει ξεκινήσει στη χώρα μας από τη δεκαετία του '90 και κυρίως απ' όταν μπήκε το ίντερνετ στη ζωή μας και επανέρχεται διαρκώς με διάφορες αφορμές, με καταλυτική βέβαια την περίοδο της πανδημίας και της γενικευμένης τηλεκπαίδευσης.

Πλευρές αυτής της συζήτησης ήρθαν και πάλι στη δημοσιότητα πρόσφατα με αφορμή δύο συστάσεις της UNESCO, του οργανισμού δηλαδή του ΟΗΕ για την Εκπαίδευση, την επιστήμη και τον Πολιτισμό. Η πρώτη από αυτές, τον περασμένο Ιούλη, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την υπερβολική χρήση smartphones, ζητώντας την απαγόρευσή τους στα σχολεία σε όλο τον κόσμο, ενώ η δεύτερη, στις αρχές Σεπτέμβρη, έθετε μια σειρά από ζητήματα για τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στα σχολεία, σημειώνοντας ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης στην Εκπαίδευση από μαθητές κάτω των 13 ετών.

Η UNESCO σημειώνει ότι η υπερβολική χρήση των κινητών τηλεφώνων επηρεάζει τη μάθηση, ενώ προσθέτει ότι η ψηφιακή τεχνολογία στην Εκπαίδευση πρέπει να χρησιμεύει ως εργαλείο αντί να έχει προτεραιότητα. «Οι χώρες πρέπει να δώσουν καλύτερη καθοδήγηση σχετικά με το ποια τεχνολογία επιτρέπεται στο σχολείο και ποια όχι, καθώς και για την υπεύθυνη χρήση της. Μόνο η τεχνολογία που έχει σαφή ρόλο στην υποστήριξη της μάθησης θα πρέπει να επιτρέπεται στο σχολείο», σημειώνεται στα δελτία της UNESCO.

Τα παραπάνω βασίστηκαν σε μια αναλυτική μελέτη του ΟΗΕ που αποτυπώνεται στην Παγκόσμια Εκθεση Παρακολούθησης της Εκπαίδευσης 2023, η οποία εισαγωγικά σημειώνει: «Η υιοθέτηση της ψηφιακής τεχνολογίας έχει οδηγήσει σε πολλές αλλαγές στην Εκπαίδευση και τη μάθηση, ωστόσο είναι συζητήσιμο εάν η τεχνολογία έχει μεταμορφώσει την Εκπαίδευση όπως πολλοί ισχυρίζονται. Η εφαρμογή της ψηφιακής τεχνολογίας ποικίλλει ανάλογα με την κοινότητα και το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, την προθυμία και την ετοιμότητα των εκπαιδευτικών, το επίπεδο εκπαίδευσης και το εισόδημα της χώρας. Εκτός από τις πιο προηγμένες τεχνολογικά χώρες, οι υπολογιστές και οι συσκευές δεν χρησιμοποιούνται στις τάξεις σε μεγάλη κλίμακα. Επιπλέον, τα στοιχεία είναι μεικτά σχετικά με τον αντίκτυπό τους. Το βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο κόστος χρήσης της ψηφιακής τεχνολογίας φαίνεται να είναι σημαντικά υποτιμημένο. Οι πιο μειονεκτούντες στερούνται συνήθως την ευκαιρία να επωφεληθούν (...)».

Η έκθεση υπογραμμίζει «τη σημασία τού να μάθουμε να ζούμε τόσο με, όσο και χωρίς την ψηφιακή τεχνολογία. Να λαμβάνουμε ό,τι χρειάζεται από μια πληθώρα πληροφοριών, αλλά να αγνοούμε ό,τι δεν είναι απαραίτητο. Να αφήσουμε την τεχνολογία να υποστηρίξει, αλλά ποτέ να μην υποκαταστήσει, την ανθρώπινη σύνδεση στην οποία βασίζονται η διδασκαλία και η μάθηση. Η εστίαση πρέπει να είναι στα μαθησιακά αποτελέσματα και όχι στις ψηφιακές εισροές. Για να συμβάλει στη βελτίωση της μάθησης, η ψηφιακή τεχνολογία δεν πρέπει να είναι υποκατάστατο, αλλά συμπλήρωμα της πρόσωπο με πρόσωπο αλληλεπίδρασης με τους δασκάλους».

Πιο αναλυτικά, στο κεφάλαιο που αφορά τη διδασκαλία και τη μάθηση σημειώνεται μεταξύ άλλων: «Σε αντίθεση με τις δυνατότητες της ψηφιακής τεχνολογίας να βελτιώσει την εκπαίδευση, υπάρχουν επίσης κίνδυνοι των ΤΠΕ (Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών) στην Εκπαίδευση, οι οποίοι συχνά αγνοούνται από την έρευνα και τις αξιολογήσεις. Η χρήση συσκευών από τους μαθητές πέρα από ένα μέτριο όριο μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ακαδημαϊκή επίδοση. Η χρήση smartphone και υπολογιστών διακόπτει τη μαθησιακή δραστηριότητα στην τάξη και στο σπίτι.

Μια μετα-ανάλυση έρευνας πάνω στη σχέση μεταξύ της χρήσης κινητού τηλεφώνου από μαθητές και των εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων, που έγινε σε μαθητές από την Προσχολική έως την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση σε 14 χώρες, βρήκε μια μικρή αρνητική επίδραση, η οποία γίνεται μεγαλύτερη στο πανεπιστημιακό επίπεδο. Αυτή συνδέεται κυρίως με την αυξημένη απόσπαση της προσοχής και τον χρόνο που αφιερώνεται σε μη ακαδημαϊκές δραστηριότητες κατά τις ώρες μάθησης. Οι εισερχόμενες ειδοποιήσεις ή η απλή εγγύτητα μιας κινητής συσκευής μπορεί να αποσπάσουν την προσοχή, με αποτέλεσμα οι μαθητές να χάσουν την προσοχή τους από την εργασία που εκτελούν. Η χρήση smartphone στις τάξεις οδηγεί τους μαθητές να συμμετέχουν σε δραστηριότητες που δεν σχετίζονται με το σχολείο, κάτι που επηρεάζει τη μνήμη και την κατανόηση. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι μπορεί να χρειαστούν έως και 20 λεπτά στους μαθητές για να επικεντρωθούν εκ νέου σε αυτό που μάθαιναν μετά την ενασχόλησή τους με μια μη ακαδημαϊκή δραστηριότητα (σ.σ. στο κινητό τους). Αρνητικές επιπτώσεις αναφέρονται επίσης σε μαθητές από τη χρήση προσωπικών υπολογιστών για μη ακαδημαϊκές δραστηριότητες κατά τη διάρκεια του μαθήματος, όπως η περιήγηση στο Διαδίκτυο, αλλά και επιπτώσεις στους συμμαθητές τους που βλέπουν την οθόνη».

Η έκθεση μελετά τα δεδομένα ερευνών όπως η PISA και τα συσχετίζει με τη χρήση νέων τεχνολογιών, προτάσσοντας ουσιαστικά ότι η «λελογισμένη» χρήση των νέων τεχνολογιών μπορεί να έχει οφέλη στη μάθηση, όταν ξεπερνιούνται όμως τα όρια στη χρήση των νέων τεχνολογιών, τότε τα αποτελέσματα είναι αρνητικά. Σημειώνει συγκεκριμένα:

«Μετά τον έλεγχο διαφόρων παραγόντων σε επίπεδο μαθητή, σχολείου και χώρας, βρέθηκε θετική συσχέτιση μεταξύ της χρήσης των ΤΠΕ και της βαθμολογίας ανάγνωσης, μαθηματικών και θετικών επιστημών μέχρι ένα όριο βέλτιστης χρήσης. Πέρα από το όριο "πολλές φορές την εβδομάδα", αναφέρθηκαν μειωμένα ακαδημαϊκά κέρδη. Το εύρημα ότι η υπερβολική χρήση των ΤΠΕ δεν παρέχει επιπλέον αποδόσεις πέρα από ένα επίπεδο παρέμεινε σταθερό σε όλες τις κοινωνικοοικονομικές κατηγορίες μαθητών.

Τα μεσαία επίπεδα χρήσης ΤΠΕ συσχετίστηκαν σταθερά με καλύτερα αποτελέσματα ανάγνωσης σε μια άλλη μελέτη που χρησιμοποίησε δεδομένα PISA. Ενώ ο αριθμός των μαθητών που ταξινομήθηκαν ως υψηλοί χρήστες ΤΠΕ αυξήθηκε μεταξύ 2009 και 2018, δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές θετικές επιπτώσεις στα ακαδημαϊκά αποτελέσματα. Μετά τον έλεγχο του φύλου και της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης, η ανάλυση των δεδομένων PISA του 2015 από την Ολλανδία διαπίστωσε ότι οι μαθητές με μέτρια πρόσβαση και χρήση των ΤΠΕ για την εργασία στο σπίτι, τόσο εντός όσο και εκτός σχολείου, είχαν την υψηλότερη αναγνωστική απόδοση».

Καταγράφονται επίσης οι αντιλήψεις των εκπαιδευτικών που ξεκάθαρα υπογραμμίζουν τις δυσκολίες στη διαχείριση της τάξης όταν μέσα σε αυτή υπάρχουν tablets και κινητά τηλέφωνα, αλλά και η αρνητική συσχέτιση που υπάρχει μεταξύ της χρήσης μέσων κοινωνικής δικτύωσης στο σχολείο και της απόδοσης στην ψηφιακή ανάγνωση.

Παράλληλα, αποτυπώνονται και συμπεράσματα που αντλήθηκαν κατά τη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης και δείχνουν ότι πολύ διαφορετικά μπορούσαν να ανταποκριθούν σε αυτή τα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους, ενώ στη σύγκριση μεταξύ εξ αποστάσεως και διά ζώσης εκπαίδευσης η δεύτερη «νικάει» ανεξαρτήτως ηλικίας. Σημειώνεται σχετικά: «Η μετάβαση στη διαδικτυακή μάθηση επηρέασε τους μαθητές του δημοτικού σχολείου περισσότερο από τους μεγαλύτερους μαθητές, οι οποίοι μπορεί να ήταν σε θέση να διατηρήσουν καλύτερα τη μάθησή τους σε ένα απομακρυσμένο περιβάλλον. Στην Ελβετία, σε σύγκριση μέσα σε οκτώ εβδομάδες πριν και κατά τη διάρκεια του κλεισίματος των σχολείων, οι μαθητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σημείωσαν μαθησιακή πρόοδο στη διαδικτυακή μάθηση, ενώ τα μαθησιακά κέρδη για τα παιδιά του δημοτικού σχολείου επιβραδύνθηκαν. Τόσο τα παιδιά Πρωτοβάθμιας όσο και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης μάθαιναν δύο φορές πιο γρήγορα από την προσωπική διδασκαλία σε σύγκριση με την εξ αποστάσεως διδασκαλία».

Λίγο καιρό μετά τη δημοσιοποίηση των παραπάνω στοιχείων, έκανε αίσθηση η συζήτηση που άνοιξε στη Σουηδία για μεγαλύτερη έμφαση στα τυπωμένα βιβλία σε σχέση με τα tablets στην Εκπαίδευση και για τερματισμό της ψηφιακής μάθησης για παιδιά κάτω των 6 ετών, μετά και από την καταγραφή της πτώσης των επιδόσεων των μαθητών μεταξύ των ετών 2016 και 2021. Στη χώρα μας τέτοια συζήτηση δεν έχει υπάρξει, ενώ η εισαγωγή νέων τεχνολογιών στην Εκπαίδευση χρόνο με τον χρόνο διευρύνεται. Η παραχώρηση Η/Υ στα σχολεία, η χρήση tablet, διαδραστικών πινάκων, πακέτων ρομποτικής, η προβολή της λεγόμενης «μεικτής εκπαίδευσης» (εξ αποστάσεως εκπαίδευση και διά ζώσης), παρά τη σχετική τους έκταση, δημιουργούν σημαντικούς προβληματισμούς για τις επιδιώξεις του αστικού κράτους περί «ψηφιακού μετασχηματισμού του σχολείου».

«Η εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση αποτελεί αντικειμενικό στοιχείο προόδου, έκφραση της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, της ενσωμάτωσης διανοητικής εργασίας σε νέα μέσα παραγωγής. Η μαζική εισαγωγή υπολογιστών εν μέρει αποτελεί απόκριση στα παραπάνω αντικειμενικά δεδομένα, αξιοποιείται όμως αντιπαιδαγωγικά και με κριτήριο τη μείωση του κόστους της μαζικής εκπαίδευσης (τυποποίηση της διδασκαλίας, εξοικονόμηση εκπαιδευτικών κ.λπ.), χωρίς να υπολογίζονται οι αρνητικές συνέπειες. Παράλληλα, επιδιώκονται και άμεσοι στόχοι κερδοφορίας μέσα από τη δημιουργία μιας "κρίσιμης μάζας" καταναλωτών των προϊόντων της νέας τεχνολογίας και πελατών των εταιρειών ηλεκτρονικής», σημειώνουμε στη θέση του ΚΚΕ για το Ενιαίο 12χρονο Σχολείο Σύγχρονης Γενικής Παιδείας.

Το αστικό σχολείο βρίσκεται μπροστά στην ανάγκη να προετοιμάσει από νωρίς το αυριανό εργατικό δυναμικό που πρέπει να ανταποκριθεί στην αυξανόμενη αυτοματοποίηση της καπιταλιστικής παραγωγής και αντίστοιχων εμπορευμάτων κατανάλωσης. Η τεχνολογία των Η/Υ είναι αναπόσπαστο κομμάτι των μέσων παραγωγής, στα πλαίσια της εκμεταλλευτικής καπιταλιστικής αγοράς, όπου οι υποδομές του διαδικτύου, οι Η/Υ ανήκουν σε τεράστιους μονοπωλιακούς ομίλους, η πληροφορία και η χρήση τους είναι ελεγχόμενες.

Πάνω σε αυτό το έδαφος, οι σοβαρές δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει τόσο το διαδίκτυο όσο και η χρήση των Η/Υ δημιουργούν προβληματισμούς ακόμα και στα αστικά επιτελεία για τις παιδαγωγικές επιπτώσεις της χρήσης τους ειδικά σε μικρότερες ηλικίες. Η απάντηση που δίνει το αστικό κράτος μέσω της εκπαίδευσης όμως δεσμεύεται από την εργατική δύναμη που απαιτεί ο καπιταλισμός, από τις κυρίαρχες αντιλήψεις για τη γνώση, για την παιδαγωγική, από το σύστημα αξιών με βάση το οποίο «διαπαιδαγωγεί» μέσα στο σχολείο. Από αυτήν την άποψη, ακριβώς λόγω της ευρείας επέκτασης του διαδικτύου και των εφαρμογών του, απαιτείται ριζική αναπροσαρμογή στο περιεχόμενο, στην κατεύθυνση και στη διδασκαλία της Γλώσσας, αλλά και μιας σειράς άλλων επιστημών, όπως τα Μαθηματικά, οι φυσικές επιστήμες κ.ά. αφού οι ΤΠΕ «...είναι πλήρως ενταγμένες στην καθημερινή εργασία μαθητών και δασκάλου και σε όλα τα αντικείμενα του Προγράμματος Σπουδών».

Η τεχνολογία αποτελεί αναμφισβήτητα μέρος της σύγχρονης ζωής, δεν μπορεί να μην εκφραστεί και στην Εκπαίδευση και φυσικά δεν μπορούμε να την αντιμετωπίζουμε φοβικά, ούτε με όρους ρομαντισμού και επιστροφής σε μια προηγούμενη εποχή. Η χρήση όμως της τεχνολογίας, των σύγχρονων μέσων, στο έδαφος του καπιταλισμού, είναι που διαμορφώνει το έδαφος για πάσης φύσεως στρεβλώσεις και όχι τα ίδια καθαυτά τα μέσα.

Ποιος ο ρόλος του σχολείου; Να εκπαιδεύσει μαθητές και γονείς με τον σωστό και ολοκληρωμένο τρόπο στη χρήση αλλά και τον ευρύτερο ρόλο τους. Πότε οι σπουδαίες δυνατότητες αυτών των μέσων θα λειτουργήσουν πραγματικά απελευθερωτικά και δημιουργικά για την κοινωνία; Τέτοια ερωτήματα απαντώνται προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων μόνο όταν οι στοχεύσεις της τεχνολογίας και της παραγωγής ακριβώς υπηρετούν τα συμφέροντα των πολλών και όχι τα κέρδη των λίγων.