Τα 4 Κόμματα εκπροσωπήθηκαν στο ανώτατο επίπεδο. Συγκεκριμένα, έλαβαν μέρος οι: Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αστορ Γκαρσία, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, Πάβελ Μπλάνκο Καμπρέρα, Α' Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Μεξικού, και Κεμάλ Οκουγιάν, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Τουρκίας.

Τις εισηγητικές τοποθετήσεις ακολούθησαν συζήτηση και ανταλλαγή προτάσεων και σκέψεων για την ενίσχυση του συντονισμού και της κοινής δράσης των Κομμάτων, για τη συμβολή στην επαναστατική ανασυγκρότηση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.

Η συνάντηση κατέληξε σε κοινή δήλωση των ΓΓ των τεσσάρων Κομμάτων, η οποία θα δημοσιευτεί τις επόμενες μέρες.

Στο σημερινό φύλλο ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει την εισηγητική ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στη συνάντηση και αποσπάσματα από τις εισηγητικές τοποθετήσεις των ΓΓ των άλλων τριών Κομμάτων (ολόκληρες οι τοποθετήσεις τους δημοσιεύονται στο πόρταλ «902.gr»).

Αγαπητοί σύντροφοι,

Πάντα είμαστε χαρούμενοι να δεχόμαστε στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ τους εκπροσώπους αδελφών Κομμουνιστικών Κομμάτων, πολύ περισσότερο σήμερα, μετά από το διάστημα της πανδημίας, που είχε περιορίσει τις διά ζώσης πολυμερείς επαφές μας.

Ετσι, χαιρόμαστε ιδιαίτερα που είμαστε μαζί σήμερα εδώ σε αυτήν τη σημαντική 4μερή συνάντηση των Κομμάτων μας και θα πάρετε μέρος στις φετινές αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις της ΚΝΕ.

Είναι αλήθεια πως τα Κόμματά μας έχουν κατακτήσει ένα υψηλό επίπεδο συνεργασίας. Από κοινού συμμετέχουμε στις Διεθνείς Συναντήσεις των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, στη «Διεθνή Κομμουνιστική Επιθεώρηση», και τα 3 ευρωπαϊκά Κόμματα στην Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία. Παλεύουμε από κοινού σε πολλά μέτωπα. Εχουμε στο επίκεντρό μας τα προβλήματα της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων και της ενίσχυσης του προλεταριακού διεθνισμού.

Τα Κόμματά μας συμμετείχαν δραστήρια στην αλληλεγγύη προς τους εργατικούς αγώνες και τη λαϊκή εξέγερση στο Καζακστάν στις αρχές του φετινού χρόνου και στη συνέχεια έλαβαν, πριν από μερικούς μήνες, τη σημαντική πρωτοβουλία για την Κοινή Ανακοίνωση των ΚΚ σχετικά με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, που συγκέντρωσε τη στήριξη ενός σημαντικού αριθμού Κομμουνιστικών Κομμάτων και οργανώσεων νεολαίας.

Η δράση αυτή διαμόρφωσε το έδαφος για τη συνάντηση σήμερα στην Αθήνα, ώστε να συζητήσουμε τις εξελίξεις που αφορούν τον πόλεμο στην Ουκρανία, γενικότερα τις σοβαρές διεθνείς εξελίξεις. Να ανταλλάξουμε πείρα από την πάλη των Κομμάτων μας, να συμβάλουμε στην ανάπτυξη της κοινής δράσης των ΚΚ, στην προσπάθεια ενίσχυσης της ενότητας και στην ανασυγκρότηση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, σε επαναστατική βάση, να καταλήξουμε σε κοινές δράσεις για την επόμενη περίοδο.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, πιστεύουμε πως μπορούμε να δώσουμε ώθηση και με όλα τα μέσα στο δυνάμωμα της ταξικής πάλης, για τη συγκέντρωση και προετοιμασία εργατικών - λαϊκών δυνάμεων στην πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Αλλωστε, η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού προβάλλει μέσα από τις εξελίξεις, τα βάσανα, τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, οι νέοι και οι νέες, οι γυναίκες λαϊκής προέλευσης στις χώρες μας και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες.

Τα Κόμματά μας έχουν καταδικάσει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη, στην Υεμένη, στο Μάλι στην Αφρική και σε τόσα άλλα σημεία του πλανήτη, που κατά καιρούς βρέθηκαν στο «μάτι του κυκλώνα» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Εχουμε αντιπαλέψει την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, τον επικίνδυνο ρόλο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και συνεχίζουμε αποφασιστικά σ' αυτόν τον δρόμο.

Ταυτόχρονα αναδεικνύουμε και θέτουμε σταθερά τον κίνδυνο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που γεννούν τους πολέμους. Αποκαλύπτουμε τη σύγκρουση των μονοπωλίων, αστικών κρατών, των συμμαχιών τους για τις πρώτες ύλες, τον ορυκτό πλούτο, τους δρόμους μεταφοράς των εμπορευμάτων, τα γεωπολιτικά στηρίγματα, τα μερίδια των αγορών.

Σήμερα οι εξελίξεις σημαδεύονται από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία ανάμεσα στις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ με τη Ρωσία, που διεξάγεται εδώ και 5 περίπου μήνες.

Οι αιτίες του βρίσκονται στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, στην αναμέτρηση των αστικών τάξεων. Και η «καύσιμη ύλη», που μας οδήγησε σε αυτόν τον πόλεμο, ξεκίνησε να συσσωρεύεται μετά την αντεπανάσταση, την καπιταλιστική παλινόρθωση και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης.

Οταν όλα αυτά που με ηρωικές προσπάθειες δημιούργησε ο σοβιετικός λαός έγιναν και πάλι εμπόρευμα, όταν τα εργοστάσια και η γη, όλα τα μέσα παραγωγής, από κοινωνική ιδιοκτησία έγιναν και πάλι ατομική καπιταλιστική ιδιοκτησία, κατέληξαν στα χέρια εγχώριων και ξένων εκμεταλλευτών.

Μέσα από αυτήν τη διαδικασία, προέκυψε και η σύγκρουση στην Ουκρανία για την ενσωμάτωσή της σε διαφορετικά σχέδια καπιταλιστικής ενοποίησης, όπως και η ανάδειξη της αντιδραστικής κυβέρνησης με τη στήριξη των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που αξιοποίησαν σε αυτούς τους σχεδιασμούς τους ακόμη και φασιστικές δυνάμεις. Αντιδραστικές δυνάμεις, που την προηγούμενη περίοδο αναδείχτηκαν και ενισχύθηκαν, μεταξύ άλλων, και με την οικονομική στήριξη και πολιτική κάλυψη και της Ρωσίας.

Να γιατί επισημαίνουμε ότι είναι περισσότερο προσχηματικοί οι λόγοι περί «αποναζιστικοποίησης», που επικαλέστηκε η ρωσική ηγεσία, χύνοντας ταυτόχρονα δηλητήριο για τη σοβιετική εξουσία, τον Λένιν και τους μπολσεβίκους.

Ομως, εμείς ξέρουμε ότι η πάλη ενάντια στον φασισμό δεν μπορεί να γίνει με συνέπεια από εκείνους που κρύβουν πως ο φασισμός είναι «τέκνο» του καπιταλισμού και υπόσχονται μάλιστα ταυτόχρονα να εφαρμόσουν τη... «σωστή αποκομμουνιστικοποίηση»!

Οπως εντελώς προσχηματικοί είναι και οι λόγοι με τους οποίους οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ προωθούν τους εγκληματικούς σχεδιασμούς στην Ουκρανία, δήθεν για να διαφυλάξουν τον «ελεύθερο κόσμο», τη «δημοκρατία», την πάλη με τον «αναθεωρητισμό» κ.ο.κ. Πίσω από αυτά κρύβουν τις πραγματικές επιδιώξεις τους, τα στρατηγικά τους σχέδια, για την προώθηση των συμφερόντων τους στην Ευρασία, πριν από τη μεγάλη σύγκρουση με την Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Και στις δύο πλευρές υπερισχύουν οι σχεδιασμοί κατά των λαών, της ακόμη βαθύτερης εκμετάλλευσής τους.

Η ανάδειξη του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της σύγκρουσης και από τις δύο πλευρές είναι πολύ σημαντικό ζήτημα για τον προσανατολισμό της πάλης των λαών. Αποτελεί ένα από τα επίμαχα ζητήματα της συζήτησης, της διαπάλης και στις γραμμές του Κομμουνιστικού Κινήματος.

Η ιστορική πείρα έχει αποδείξει ότι τα Κομμουνιστικά Κόμματα δοκιμάζονται στις συνθήκες του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ασκούνται πιέσεις και απαιτούνται γερές θεωρητικές και πολιτικές βάσεις για την αυτοτελή δράση των ΚΚ, για να διαχωρίσουν τη θέση τους από τις αστικές τάξεις και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Σε αυτές τις συνθήκες έχει πολύ μεγάλη σημασία η θέση ότι δεν τασσόμαστε με το μέρος κανενός στρατοπέδου καπιταλιστών στον πόλεμο. Οτι συγκρουόμαστε με τις αστικές τάξεις και είμαστε με την πάλη των λαών μας, σε κατεύθυνση απεμπλοκής των χωρών μας από τον πόλεμο και για την ενίσχυση της πάλης στην κατεύθυνση της εξάλειψης των αιτιών του πολέμου, για την ανατροπή συνολικά του καπιταλισμού που τον γεννά. Αυτή, συνεπώς, είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας!

Κόμματα που παραβιάζουν αυτήν την αρχή ή κάποια που ακόμα φαντασιώνονται μια «ειρηνική συνύπαρξη» μέσα στο πλαίσιο των διεθνών καπιταλιστικών ανταγωνισμών, από έναν ουτοπικό «μη επιθετικό» ιμπεριαλισμό ή έναν ιμπεριαλισμό που η επιθετικότητά του δήθεν θα «δαμαστεί» μέσα από διάφορες «αρχιτεκτονικές ασφαλείας» στον σημερινό λεγόμενο «πολυπολικό κόσμο», στην πράξη - αυτά τα κόμματα - σύρονται πίσω από τα προσχήματα της μιας ή της άλλης άρχουσας αστικής τάξης και τελικά βάζουν «πλάτη» μόνο στις δικές της επιδιώξεις.

Ετσι όμως και τα ίδια αφοπλίζονται ιδεολογικοπολιτικά - οργανωτικά, με οδυνηρό αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντα του αγώνα ενάντια στην πολεμική σφαγή των λαών.

Αυτά τα ζητήματα θεωρούμε ότι στη σημερινή εποχή και φάση είναι απαραίτητο να ξεκαθαριστούν από έναν - όσο γίνεται - μεγαλύτερο αριθμό Κομμάτων, μιας και είναι υπαρκτός ο κίνδυνος γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Σε αυτό συντείνουν η κινητοποίηση μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων των χωρών του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, οι απειλές για χρήση πυρηνικών όπλων, οι νέες ιμπεριαλιστικές ενώσεις στην περιοχή της Ασίας, οι σχεδιασμοί που εκπονήθηκαν στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη και τόσα άλλα.

Οι λαοί ήδη πληρώνουν, άλλοι με το αίμα τους και άλλοι και με το δυσβάσταχτο οικονομικό βάρος, τον πόλεμο, τη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση», τους ανταγωνισμούς του μοιράσματος της «πίτας» των ενεργειακών πηγών, την κατάσταση που διαμορφώνεται από την πορεία «απεξάρτησης» της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, τις κυρώσεις, αλλά και την επελαύνουσα «επισιτιστική κρίση».

Χρειάζεται σταθερή παρακολούθηση της μεγάλης εικόνας, το σύνολο των ανταγωνισμών που διαπερνούν τον καπιταλισμό σε όλη την υδρόγειο. Συνεχής παρακολούθηση των εξελίξεων στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού και γενικότερα, όπου εκδηλώνεται έντονα ο ανταγωνισμός των ΗΠΑ με την Κίνα, που αποτελεί τη σοβαρότερη οικονομική δύναμη του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου, που ραγδαία αυξάνει και τη στρατιωτική ισχύ της.

Η Ελλάδα, η Ισπανία, η Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Εχουν στρατηγικές σχέσεις με τις ΗΠΑ, όπως άλλωστε τέτοιες σχέσεις έχει και το Μεξικό. Επίσης, η Ελλάδα και η Ισπανία είναι μέλη της ΕΕ και η Τουρκία είναι στρατηγικός εταίρος. Οι χώρες μας έχουν εμπλακεί στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, όπως π.χ. με την ύπαρξη των αμερικανικών βάσεων.

Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν την αναγκαιότητα της πάλης για την απεμπλοκή. Συμμετέχουν στις λαϊκές κινητοποιήσεις για το κλείσιμο των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων, που κάθε άλλο παρά εξασφαλίζουν την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών.

Πρέπει να πούμε πως οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας, δύο ΝΑΤΟικών κρατών, εντείνουν τον ανταγωνισμό, με μεγάλους κινδύνους για τους λαούς μας.

Σε αυτές τις συνθήκες, το ΚΚΕ και το ΚΚ Τουρκίας έχουμε τοποθετηθεί για τις εξελίξεις στην περιοχή μας. Εχουμε εναντιωθεί σε κάθε προσπάθεια αλλαγής των συνόρων και των Συνθηκών που τα έχουν καθορίσει, παλεύουμε ενάντια στον εθνικισμό, προτάσσουμε τη φιλία των λαών μας. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βαθύνουν και να πληθύνουν οι σχέσεις ανάμεσα στους κομμουνιστές της Ελλάδας και της Τουρκίας, να αποκτήσουν αυτές οι σχέσεις ένα θετικό αποτύπωμα και στις σχέσεις των δύο λαών.

Την ίδια ώρα δεν μπορούμε να αφαιρεθούμε από τη συνολικότερη κατάσταση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, που έχουμε εκτιμήσει ότι αντιμετωπίζει πολύχρονη ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική κρίση.

Το ισχυρό οπορτουνιστικό ρεύμα, που έχει παραιτηθεί από τον επιστημονικό κομμουνισμό και από τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης, ανακυκλώνει σοβαρά ιδεολογικά προβλήματα που μπαίνουν εμπόδιο στην πάλη των ΚΚ, στην κοινή δράση, στην ιδεολογική τους ταυτότητα και ενότητα.

Τέτοιες προβληματικές προσεγγίσεις είναι π.χ. αυτές:

• Που προωθούν τη μάταιη προσπάθεια δήθεν εξανθρωπισμού του καπιταλισμού και εκδημοκρατισμού των ιμπεριαλιστικών ενώσεων.
• Που αναπτύσσουν λαθεμένες, έωλες και παρωχημένες απόψεις:

- Περί κυβερνητικής συνεργασίας με τη σοσιαλδημοκρατία.

- Περί κάποιων «νέων αντιφασιστικών μετώπων» ως βασικό περιεχόμενο του λαϊκού κινήματος, αποσπασμένα από τη στρατηγική τους σύνδεση με την ουσία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

- Περί «ενότητας της αριστεράς», με συνεργασίες - «σούπα», εξαφάνιση της αυτοτέλειας του Κομμουνιστικού Κινήματος, ενσωμάτωσης ριζοσπαστικών δυνάμεων στην αστική διαχείριση κ.λπ.

Επίσης, απόψεις:

• Που προσεγγίζουν αταξικά τις διεθνείς συμμαχίες των αστικών τάξεων (ΕΕ, ΝΑΤΟ, BRICS κ.ο.κ.).
• Που δεν παίρνουν σαφή στάση απέναντι στον εθνικισμό και σε ρατσιστικές αντιλήψεις που αναπτύσσονται ενάντια στους πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και σε άλλες μειονότητες.
• Που προωθούν αντιλήψεις περί «πολυπολικού κόσμου», περί «νόμων και κανόνων του Διεθνούς Δικαίου» και κατανοούν αυτούς τους νόμους και κανόνες ως υπερταξικό προϊόν ειρηνικών διευθετήσεων, και όχι ως αντανάκλαση ενός συγκεκριμένου συσχετισμού δυνάμεων, και άλλα σχετικά.

Θα θέλαμε να σταθούμε λίγο πιο αναλυτικά σε ορισμένα από αυτά:

Θεωρούμε ότι πολλά από αυτά τα προβλήματα οφείλονται στο γεγονός ότι δυστυχώς αρκετά κόμματα δεν μπόρεσαν να προσαρμόσουν τη στρατηγική τους στην εποχή μας. Δηλαδή στην εποχή του ιμπεριαλισμού, της κυριαρχίας των μονοπωλίων και της κατεύθυνσης της πάλης για το πέρασμα από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό, για την επίλυση της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας, που τεκμηριώνουν τον χαρακτήρα της επανάστασης ως σοσιαλιστικής.

Παραμένουν στα προγράμματά τους παλιές, ξεπερασμένες από την ίδια την ιστορική πείρα θέσεις περί κάποιων ασαφών ενδιάμεσων σταδίων ανάμεσα στον καπιταλισμό και στον σοσιαλισμό, τα οποία - υποτίθεται - θα μας διευκολύνουν για το πέρασμα στον σοσιαλισμό.

Αγνοώντας έτσι πλήρως την ιστορική πείρα, που μας διδάσκει ότι αυτή η στρατηγική προσέγγιση οδήγησε μόνο σε κέρδισμα χρόνου από τις αντιδραστικές, τις καπιταλιστικές δυνάμεις για ανασύνταξη και επίθεση στις προοδευτικές, τις επαναστατικές δυνάμεις, για διάβρωση των εργατικών και κομμουνιστικών κινημάτων, και συνεπώς σε χάσιμο χρόνου για την ίδια την επαναστατική διαδικασία που υποτίθεται υπηρετούσαν αυτά τα κόμματα.

Υπάρχουν κόμματα που δεν έχουν ξεκαθαρίσει τη στάση τους απέναντι στις αστικές κυβερνήσεις, στην απόρριψη στήριξης ή συμμετοχής σε αυτές στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Δυστυχώς, συνεχίζουν τη συνεργασία με την αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία, και ενώ έχει στην πράξη πλέον πολλές φορές αποδειχθεί ο ρόλος της ως πολιτικής δύναμης που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ως διαχειριστή του καπιταλισμού που χρησιμοποιείται για την άλωση εργατικών - λαϊκών συνειδήσεων, για την επιβολή αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων, για τη διαιώνιση του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Εμφανίζεται ακόμα και το φαινόμενο στήριξης, συνεργασίας ή ανοχής απέναντι σε αστικές, ακόμα και εθνικιστικές και σοβινιστικές δυνάμεις, που αξιοποιούν τον «μανδύα» του «πατριωτισμού».

Εχουμε τη γνώμη ότι πολλά ΚΚ μέσα στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα δεν μπόρεσαν ακόμα να μελετήσουν συλλογικά:

• Την Ιστορία του ΔΚΚ, αλλά και τη δική τους ιστορική πείρα.
• Τις αιτίες της ανατροπής του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες.
• Να βγάλουν συμπεράσματα για τη διαβρωτική δουλειά του οπορτουνισμού.
• Τις βαριές συνέπειες της παραβίασης των αρχών της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης.

Είναι φανερό σε όλους μας, επίσης, ότι μέσα στο Κομμουνιστικό Κίνημα γίνεται μεγάλη συζήτηση, διεξάγεται διαπάλη για το τι είναι ιμπεριαλισμός. Κυριαρχεί η ανάλυση που περιορίζει τον ιμπεριαλισμό μόνο ή κυρίως στην αντιδραστική - επιθετική εξωτερική πολιτική του, με αποτέλεσμα αυτή η έννοια να ταυτίζεται κατά βάση μόνο με τις ΗΠΑ και τα πιο ισχυρά κράτη - μέλη της ΕΕ.

Παραμένουν κόμματα που ακόμα θεωρούν την Κίνα κράτος που οικοδομεί τον σοσιαλισμό, κόντρα στις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης αλλά και στην ίδια την πραγματικότητα, η οποία δείχνει πως στην Κίνα πλέον κυριαρχούν πλήρως οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Αλλα κόμματα πάλι, ενώ αποδέχονται ότι η Ρωσία δεν είναι η Σοβιετική Ενωση, εγκλωβίζονται σε θέσεις που αμφισβητούν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της Ρωσίας, η οποία στηρίζεται σε ισχυρά μονοπώλια και είναι η δεύτερη παγκόσμια καπιταλιστική στρατιωτική δύναμη μετά τις ΗΠΑ.

Για αυτά και άλλα ζητήματα είναι πολύτιμη η στάση των Κομμάτων μας, που μπορούν να συμβάλουν και να βοηθήσουν, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της «Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» και της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας.

Βεβαίως, είναι σημαντικό ποιοτικό στοιχείο πως οι δύο αυτές μορφές πολυμερούς συνεργασίας Κομμουνιστικών Κομμάτων (η ΔΚΕ και η ΕΚΠ) διακηρύσσουν ότι στηρίζονται στην κοσμοθεωρία του επιστημονικού κομμουνισμού. Ωστόσο, και σε αυτές εμφανίζονται αρκετές ιδεολογικοπολιτικές προσεγγίσεις διαφορετικές, ακόμα και συγχύσεις, χαρακτηριστικό δείγμα ότι δεν είναι αρκετές οι διακηρύξεις ή μόνο οι προθέσεις.

Απαιτείται λοιπόν να γίνει πιο ουσιαστική συζήτηση για να ξεπεραστούν προβλήματα, να μπούνε πιο στέρεες βάσεις και να εμπλουτιστεί το πλαίσιο και η δράση μας την επόμενη περίοδο.

Το ΚΚΕ δίνει αυτήν την περίοδο σκληρές μάχες. Στη χώρα μας πραγματοποιούνται μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της Ελλάδας, δυναμώνει η απαίτηση κανένας στρατιώτης και αξιωματικός εκτός συνόρων, να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις.

Αυτός ο αγώνας συνδυάζεται με την πάλη για να μην πληρώσει ο λαός τις συνέπειες του πολέμου και της ονομαζόμενης «πράσινης μετάβασης», ενάντια στην ακρίβεια, στην ενεργειακή φτώχεια, για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας, την άρση της βαριάς φορολογίας, την ενίσχυση των λαϊκών εισοδημάτων, για τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και δικαιώματα της εργατικής τάξης και συνολικά των λαϊκών στρωμάτων.

Πρόκειται για αγώνες που αναπόσπαστα συνδέονται με την πορεία της συγκρότησης της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, με την υπόθεση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.

Είναι ελπιδοφόρα τα μηνύματα που έρχονται από εργατικούς κλάδους, που μέσα από σημαντικούς και σκληρούς αγώνες υπογράφουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, όπως οι εργάτες στο μονοπώλιο της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά, η Ομοσπονδία των Εργαζομένων στις Κατασκευές κ.ά.

Ενθαρρυντικά είναι και τα μηνύματα από εργασιακούς χώρους, όπου οι εργαζόμενοι ανασυγκροτούν τα σωματεία τους, ενισχύουν τις αγωνιστικές δυνάμεις, όπως διακριτά συνέβη π.χ. στους χώρους Υγείας, όπου όλο το προηγούμενο διάστημα οι εργαζόμενοι έδωσαν ηρωική μάχη για την αντιμετώπιση της πανδημίας, σε συνθήκες απαράδεκτες, εξαιτίας της πολιτικής της εμπορευματοποίησης και συρρίκνωσης της δημόσιας Υγείας που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις.

Δυναμική κρύβει και το αποτέλεσμα των πρόσφατων φοιτητικών εκλογών, όπου μετά το 1986 η «Πανσπουδαστική», τα ψηφοδέλτια δηλαδή που στηρίζουν η ΚΝΕ και το ΚΚΕ, αναδείχθηκαν σε 1η δύναμη.

Οπως επίσης η πραγματοποίηση της πρόσφατης Πανελλαδικής Σύσκεψης του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, στην οποία έλαβαν μέρος πάνω από 500 Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα από όλη τη χώρα, με στόχο την ενίσχυση της οργάνωσης της πάλης της εργατικής τάξης της χώρας μας.

Βλέπουμε πως και στις δικές σας χώρες δυναμώνει η πάλη σας και πιστεύουμε ότι η κοινή πάλη των Κομμάτων μας μπορεί να αναπτυχθεί σε πολλά μέτωπα.

Είναι αναγκαία η ανταλλαγή πείρας από την πολιτική δράση των Κομμάτων και την πάλη στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στη νεολαία.

Μπορούμε να ενισχύσουμε τη συνεργασία ώστε να δυναμώσουν οι προσπάθειες για την επαναστατική ανασυγκρότηση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, με τα βήματα που έχουν γίνει στη «Διεθνή Κομμουνιστική Επιθεώρηση» και στην Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία, καθώς και στις Διεθνείς Συναντήσεις Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων (ΔΣΚΕΚ).

Με την ευκαιρία, ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο ΚΚ Κούβας, που έχει αναλάβει να φιλοξενήσει στα τέλη Οκτώβρη την 22η ΔΣΚΕΚ.

Υπάρχουν πολλά ζητήματα όπου τα Κόμματά μας μπορούν να διευρύνουν τη συνεργασία τους.

Είναι σημαντική η πρωτοβουλία των Κομμάτων μας, του ΚΚΕ, του ΚΚ Τουρκίας, του ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας και του ΚΚ Μεξικού, για την κοινή ανακοίνωση που υπογράφηκε από 42 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα και 30 Κομμουνιστικές Νεολαίες, για να εκφραστεί η αντίθεση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και να τεθούν ζητήματα αρχών. Αλλά αυτό δεν αρκεί.

Απαιτούνται νέες πρωτοβουλίες και μορφές δράσεις σε αυτήν την κατεύθυνση. Για να συνεχιστεί η δουλειά μας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, συνολικά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις, ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, σε κάθε είδους ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, με γραμμή αποδέσμευσης, με τον λαό στην εξουσία. Για να κλείσουν οι στρατιωτικές βάσεις στις χώρες μας και να ακυρωθούν όλες οι Συμφωνίες που τις εμπλέκουν σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Επιπλέον, μπορούμε να ενισχύσουμε την παραπέρα μελέτη για ζητήματα του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα, για τις αιτίες της ανατροπής, για τη μελέτη της Ιστορίας του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.

Ταυτόχρονα πρέπει να δυναμώσει η κοινή δράση στο διεθνές εργατικό κίνημα και στις διεθνείς μαζικές αντιιμπεριαλιστικές οργανώσεις. Να ανέβει σε υψηλότερο επίπεδο η διεθνιστική αλληλεγγύη. Τόσο η πάλη ενάντια στις διώξεις κομμουνιστών και κομμουνιστικών κομμάτων, όσο και η δράση στο πλευρό όλων των λαών που αντιμετωπίζουν την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών. Να δυναμώσει ο αγώνας για τα εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα, για τις ανάγκες των εργαζομένων, ενάντια στην κρατική καταστολή και την εργοδοτική τρομοκρατία.

Η νέα φάση μέσα στην οποία παλεύουμε έχει μεγάλες απαιτήσεις και οι συνθήκες επιβάλλουν την κλιμάκωση της ιδεολογικής - πολιτικής διαπάλης με τα αστικά κόμματα κάθε εκδοχής. Οι θέσεις που εστιάζουν μόνο ή κυρίως στην πάλη ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό οδηγούν στην αθώωση της σοσιαλδημοκρατίας και άλλων αστικών δυνάμεων, θιασωτών της κρατικής «ρύθμισης της αγοράς».

Ωστόσο, και τα φιλελεύθερα και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είναι διαχειριστές της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ευθύνονται για τα δεινά των λαών, με διαφορετικούς τρόπους, αλλά πάντα φορτώνουν τα βάρη του συστήματος στις πλάτες των εργαζομένων.

Σήμερα αυξάνονται τα καθήκοντα των κομμουνιστών στη διαπάλη με τον οπορτουνισμό, που εκφράζει την επίδραση της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής στο εργατικό κίνημα. Η δράση του υπονομεύει την ταξική πάλη, που είναι κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης. Οδηγεί στον αφοπλισμό της εργατικής τάξης, στην ενσωμάτωση στο καπιταλιστικό σύστημα.

Ο καπιταλισμός έχει σαπίσει, γεννάει φτώχεια, ανεργία, πολέμους, προσφυγιά! Εντείνεται η εκμετάλλευση, μεγαλώνει διαρκώς το χάσμα ανάμεσα στα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, στις δυνατότητες της εποχής μας, και στη ζωή της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.

Επιβεβαιώνεται η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού, της εργατικής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού, και καθημερινά προβάλλει η σημασία της κοινωνικής συμμαχίας, της αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης του αγώνα.

Η συζήτησή μας δεν θα τελειώσει με τη σημερινή συνάντηση. Σήμερα βάζουμε τις βάσεις για πιο στενή και ουσιαστική συνεργασία, μελέτη των εξελίξεων και ανταλλαγή απόψεων, για την ανάπτυξη της κοινής πάλης και τη συμβολή στην ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κινήματος.

Με αυτές τις σκέψεις, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη σημερινή συμμετοχή σας και τη συμβολή σας στη συνάντηση των 4 Κομμάτων μας, και να σας ευχηθώ συντροφικά, αδελφικά, δύναμη και υγεία!

Στο Καζακστάν, όπου υπήρξε εργατική εξέγερση, που προκλήθηκε από την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης λόγω των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων μιας κυβέρνησης που γεννήθηκε από την αντεπανάσταση της δεκαετίας του 1990, τα ρωσικά στρατεύματα και τα στρατεύματα του Οργανισμού του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας επενέβησαν για να καταστείλουν την εξέγερση και να αποκαταστήσουν την τάξη.

Με το επιχείρημα ότι επρόκειτο για μια «έγχρωμη επανάσταση», μια προσπάθεια αποσταθεροποίησης που ενορχήστρωσαν οι ΗΠΑ, αρκετά κομμουνιστικά κόμματα τάχθηκαν υπέρ της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης, της καταστολής του εργατικού κινήματος και της εξέγερσης των εργατών και του λαού (...)

Στον αντίποδα, εξίσου αρκετά ΚΚ, μεταξύ των οποίων και τα παρόντα, αλληλέγγυα με το προλεταριάτο ενάντια στην κυβέρνηση, προσδιορίζοντας την ταξική φύση του κράτους του Καζακστάν, θέσαμε εαυτούς στο πλευρό που αρμόζει στη σύγκρουση κεφαλαίου - εργασίας.

Λίγες βδομάδες αργότερα, στις 24 Φλεβάρη, με τον ευφημισμό της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» πραγματοποιήθηκε η απαράδεκτη ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία. Η επιχειρηματολογία του Προέδρου Πούτιν βασίζεται στη συκοφάντηση της σοβιετικής εξουσίας και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και στη δικαίωση του σοβινισμού της Μεγάλης Ρωσίας. Ενα ιδεολογικό πλαίσιο που αντιστοιχεί στην οικονομική βάση της σύγκρουσης. Πρόκειται για ένα βήμα προς την ανοιχτή αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, όχι μόνο της Ρωσίας αλλά και της βασικής συμμάχου της, της καπιταλιστικής Κίνας. (...)

Στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα εκφράζονται διάφορες απόψεις για ένα ζήτημα που είναι ξεκάθαρο, και είναι ο ταξικός χαρακτήρας αυτής της σύγκρουσης, αυτού του πολέμου.

Η διαμάχη για τις αγορές, τα εργατικά χέρια, τους εμπορικούς δρόμους και τους φυσικούς πόρους διατάσσεται και αναδιατάσσεται μέχρι τη διαμόρφωση δύο μπλοκ καπιταλιστικών χωρών που ανταγωνίζονται για την καλύτερη θέση στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Προηγήθηκαν χρόνια εμπορικών και διπλωματικών συγκρούσεων, κυρώσεων και ελιγμών που σήμερα εντείνονται. Οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ ως η στρατιωτική τους συμμαχία επιτίθενται αδιάκοπα εναντίον των λαών. Τα εγκλήματα στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, καθιστούν εμφανή τον χαρακτήρα τους. Από την άλλη, η Κίνα και της Ρωσία προσπαθούν να μεταμφιεστούν ως «αντιιμπεριαλιστές», σηκώνοντας τη σημαία της πολυπολικότητας, και μάλιστα, στην περίπτωση της Κίνας, ως χώρα όπου οικοδομείται ο σοσιαλισμός με ειδικά χαρακτηριστικά.

Εξετάζοντας την οικονομία τους, όμως, το συμπέρασμα είναι αδιαμφισβήτητο: Και στις δύο χώρες κυριαρχούν οι καπιταλιστικές σχέσεις, η εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας, το αποτέλεσμα της οποίας ιδιοποιείται από την αστική τάξη και τα μονοπώλια, και ιδιαίτερα στην Κίνα με υψηλά ποσοστά απόσπασης υπεραξίας. Αν μελετήσουμε τη διαδικασία εξαγωγής κεφαλαίου, το συμπέρασμα γίνεται ακόμα πιο προφανές. Στην Αφρική και στη Λατινική Αμερική το κινεζικό κεφάλαιο αναπτύσσεται σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαών, κάτι που επίσης αποτελεί εστία έντασης με την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Αντίστοιχα, στην περίπτωση της Ρωσίας, με τη στρατιωτική βιομηχανία και την «Gazprom», που είναι κυρίαρχα μονοπώλια στον κλάδο της Ενέργειας και της στρατιωτικής βιομηχανίας στην παγκόσμια οικονομία. Αυτή η βιαστική περιγραφή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι και οι δύο πλευρές στη σύγκρουση είναι δύο ομάδες ιμπεριαλιστών - καρχαριών που βρίσκονται σε άγρια διαμάχη. (...)

Σε αυτήν τη βάση υπάρχουν και πολιτικές αναπροσαρμογές. Κράτη που στοιχίζονται με το ένα ή το άλλο στρατόπεδο, κυρώσεις, στρατιωτικοποίηση, αύξηση στρατιωτικών προϋπολογισμών, εμπλοκή στον πόλεμο. Εκτός όμως από τη βαρβαρότητα του πολέμου, υπάρχουν και άμεσες παράπλευρες συνέπειες για τους λαούς, όπως αύξηση του κόστους ζωής, πείνα και δυστυχία. Οι εργαζόμενοι στο Μεξικό βιώνουν την κλιμάκωση των τιμών των τροφίμων και των βασικών προϊόντων γενικότερα. (...)

Η ανακοίνωση που προωθήσαμε από κοινού ενώπιον του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος δείχνει τα αντανακλαστικά των κομμουνιστικών κομμάτων που βασίζονται στις επαναστατικές θέσεις του μαρξισμού - λενινισμού. Πρόκειται για μια σταθερή θέση αρχών, που βοήθησε να σταματήσει γρήγορα η στοίχιση πίσω από τη λανθασμένη επιλογή, με τον έναν ή τον άλλο πόλο του ιμπεριαλισμού.

Διότι συν τις άλλοις υπάρχουν περιπτώσεις όπως ο ισπανικός ευρωκομμουνισμός, που παρότι δηλώνει το αντίθετο, συμμετέχει με υπουργούς σε μια κυβέρνηση που πρωταγωνιστεί σε πρωτοβουλίες του ΝΑΤΟ, ή στη Χιλή, όπου το ΚΚ συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που τοποθετείται υπέρ του Ζελένσκι. Αντίστοιχα υπάρχουν άλλοι που διεκδικούν τον ρόλο του ΟΗΕ, και ένα σημαντικό ποσοστό που στο όνομα του «αντιιμπεριαλιστικού» και του «αντιφασιστικού» αγώνα υποστηρίζουν ενεργά τη Ρωσία. Και στις δύο περιπτώσεις υψώνεται αυτό που ο Λένιν αποκαλούσε ξένη σημαία, μια οπορτουνιστική στάση πολύ παρόμοια με την ξεπεσμένη σοσιαλδημοκρατία κατά την περίοδο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ακόμα, πρόκειται για μια διαδικασία ιδεολογικής υποχώρησης ορισμένων κομμάτων, τα οποία στο παρελθόν φαινόταν να έχουν επαναστατικές θέσεις, αν και οι συγχύσεις, όπως αποδεικνύεται σήμερα, δεν ήταν ασήμαντες. Το υπόβαθρο είναι η ιδεολογική διαστρέβλωση μίας από τις σημαντικότερες θεωρητικές κατακτήσεις, που είναι το ζήτημα του ιμπεριαλισμού. (...)

Ολόκληρος ο καπιταλιστικός κόσμος βρίσκεται στη φάση του ιμπεριαλισμού. Η θέση κάθε χώρας στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα είναι άλλο ζήτημα, αλλά, απολυτοποιώντας ορισμένα από τα χαρακτηριστικά, κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο ιμπεριαλισμός είναι μόνο μία ομάδα καπιταλιστικών χωρών, οι μεγάλες δυνάμεις, σαν η κατηγορία «ιμπεριαλισμός» να ήταν μόνο μια μετονομασία των αυτοκρατοριών, αποφεύγοντας έτσι τη θέση του Λένιν για την ανισόμετρη ανάπτυξη, που είναι αδιαχώριστη από τη θεωρία του για τον ιμπεριαλισμό. Πρόκειται για μια δογματική ερμηνεία της θεωρίας του ιμπεριαλισμού, που παραγνωρίζει ότι οι πρώην εξαρτημένες χώρες καταλαμβάνουν σήμερα θέσεις μεταξύ των 20 κορυφαίων χωρών του ιμπεριαλισμού, όπως η Κίνα, η Ινδία, το Μεξικό ή η Βραζιλία.

(...) Επιτρέψτε μας να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας όταν ακούμε από ορισμένα ΚΚ το εξής επιχείρημα, για να στηρίξουν τη Ρωσία: «Είναι μόνο καπιταλιστική και όχι ιμπεριαλιστική!» (...) 'Η, ακόμα χειρότερα: «Ναι, η Ρωσία είναι ιμπεριαλιστική χώρα, αλλά πολεμάμε τον φασισμό». Και τα δύο επιχειρήματα έχουν οπορτουνιστικό υπόβαθρο και αποτελούν εκδήλωση του βαθμού ιδεολογικής και πολιτικής υποχώρησης που υπάρχει σε διάφορα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα. Μια τέτοια εκδήλωση έχει διάφορες ρίζες, αλλά το σημείο σύγκλισης είναι η στρατηγική των σταδίων, από την οποία απορρέει η συμμαχία με τη σοσιαλδημοκρατία και την αστική τάξη, η συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις και ο κοινοβουλευτισμός. (...)

Τα Κόμματα που συναντιόμαστε εδώ έχουμε συμφωνήσει σταθερά στον στόχο της συμβολής στην επεξεργασία μιας ενιαίας επαναστατικής στρατηγικής για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, στρατηγική η οποία θεωρούμε ότι είναι ο δρόμος για την ανασύνταξη του Κομμουνιστικού Κινήματος. Σε αυτόν τον στόχο δεσμευόμαστε.

Γιατί το ΚΚ Τουρκίας δεν καθορίζει τη δράση του με βάση τον συσχετισμό δυνάμεων; Η απάντηση είναι απλή. Επειδή το ιμπεριαλιστικό σύστημα βρίσκεται σε ένα πολύ βαθύ και ιστορικό αδιέξοδο, το οποίο είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί στο εγγύς μέλλον, και σε διεθνή κλίμακα και σε κάθε χώρα ξεχωριστά. Αυτό το αδιέξοδο είναι διττό: Από τη μία η κρίση ηγεμονίας στο εσωτερικό του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού αυξάνεται αδιάκοπα. Οι ΗΠΑ, που κατάφεραν να κρατήσουν την ηγεμονία στα χέρια τους μετά τη δυστυχία της διάλυσης της Σοβιετικής Ενωσης, δεν μπορούν να συνεχίσουν να διατηρούν αυτήν την κυριαρχία όπως πριν. Παρόλο που άλλες μεγάλες χώρες έχουν αρχίσει να αμφισβητούν και να ανταγωνίζονται την ηγεμονία των ΗΠΑ, δεν έχουν καταφέρει να αλλάξουν την ιεραρχία μέσα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Η ηγεμονία του δολαρίου ως νομίσματος υποχώρησε. Τα εγκλήματα των αμερικανικών κυβερνήσεων εναντίον άλλων λαών συσσωρεύτηκαν, υπονομεύοντας σε μεγάλο βαθμό τη νομιμοποίησή τους. Επιπλέον, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη στήριξη των μαζών στο εσωτερικό της χώρας όπως πριν. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για όλες τις καπιταλιστικές χώρες.

Από την άλλη, μια περίοδος σχετικής σταθερότητας δεν έχει παρατηρηθεί εδώ και πολύ καιρό, με δεδομένες τις μεγάλες οικονομικές κρίσεις που διαδέχονται η μία την άλλη, ιδίως από το 2008 και μετά. Ενώ μια μερίδα καπιταλιστών επωφελήθηκε από αυτήν την κατάσταση προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης μονοπώλησης, εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν στη φτώχεια, δίπλα στις μάζες που ήδη ζούσαν κάτω από άθλιες συνθήκες. Μετά την πανδημία COVID-19 και την αντιλαϊκή διαχείριση της αστικής τάξης με σκοπό να εκμεταλλευτεί τις συνθήκες της πανδημίας, δημιουργήθηκε ακόμα μεγαλύτερο επίπεδο φτώχειας, ανεργίας και απόγνωσης. Τους τελευταίους μήνες παρατηρούνται τα υψηλότερα ποσοστά πληθωρισμού σε πολλές χώρες.

Αυτή η κατάσταση κρίσης, αυτό το αδιέξοδο συγκεκριμενοποιείται και στην απώλεια κάθε αξιοπιστίας της αστικής ιδεολογίας, καθώς και στο γενικευμένο αίσθημα φόβου για το μέλλον σε πλατιές μάζες της κοινωνίας. Σε πολλές χώρες, μεταξύ τους και σε εκείνες που συγκαταλέγονταν στα λεγόμενα πλούσια και ανεπτυγμένα κράτη, οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι, φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους, τα σπίτια τους, βιώνουν την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης.

Οι κίνδυνοι του φασισμού, του αυταρχισμού και τάσεων όπως ο ρατσισμός δεν σηματοδοτούν μόνο ένα πρόβλημα διαχείρισης, αλλά αποτελούν στην πραγματικότητα προληπτικά μέτρα που παίρνει η αστική τάξη ενάντια στην αυξανόμενη οργή των φτωχών ανθρώπων. (...)

Η κοινωνική αδικία έχει φτάσει σε σημείο έκρηξης, σε σημείο κορύφωσης. Μια αμυντική στάση απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει. Απέναντι στην αστική τάξη, η οποία φοβάται μια αναταραχή, μια έκρηξη στην κοινωνία, μπορεί κανείς να κινηθεί μόνο προς τα εμπρός, σε καμία περίπτωση προς τα πίσω.

Και ακριβώς σε αυτό το σημείο ο κομμουνισμός πρέπει να προχωρήσει σε μια αναδιοργάνωση, σύμφωνα με τις ανάγκες της περιόδου.

Η έλλειψη στρατηγικής, η οποία είναι προϊόν της στασιμότητας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και των περιόδων υποχώρησης, έχει καταστήσει πλέον τους κομμουνιστές μη σημαντικό παράγοντα. Η απόλυτη ρήξη με τις επιλογές και τις θέσεις που ακολουθήθηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, είναι επιτακτική. Πρέπει να αναγνωριστεί ότι κάθε στρατηγική που αναβάλλει τη σοσιαλιστική επανάσταση ισοδυναμεί με έλλειψη στρατηγικής. (...) Το Κομμουνιστικό Κίνημα πρέπει να έχει αρχές, αποφασιστικότητα, δημιουργικότητα, να βασίζεται στις παραδόσεις και ταυτόχρονα να είναι και καινοτόμο.

Ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία μάς υπενθυμίζει ότι δεν έχουμε πολύ χρόνο. Σύντροφοι, είναι επικίνδυνο να λέει κανείς ότι αυτός ο πόλεμος είναι ένας πόλεμος άμυνας ή εθνικής αντίστασης ενάντια στον ιμπεριαλισμό ή στον φασισμό, όχι μόνο γιατί αυτό σημαίνει ότι έχει αυταπάτες για τον χαρακτήρα της κυρίαρχης τάξης στη Ρωσία, αλλά και γιατί σημαίνει ότι δεν αντιλαμβάνεται τους κλυδωνισμούς που συντελούνται στην εσωτερική ισορροπία του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Αυτοί οι κλυδωνισμοί ενισχύουν τη δυνατότητα μιας ευρύτερης επίθεσης της αστικής τάξης ενάντια στις εργαζόμενες μάζες. Η αυθαίρετη χρήση της έννοιας του φασισμού αφοπλίζει το επαναστατικό κίνημα μπροστά στις διάφορες μορφές που μπορεί να πάρουν αυτές οι επιθέσεις στο μέλλον και οι οποίες μπορεί, πράγματι, να περιλαμβάνουν τον φασισμό. Επιπλέον, η ξεπερασμένη προσέγγιση ότι στην περίπτωση του φασισμού και παρόμοιων αντεπαναστατικών διαδικασιών πρέπει να μπαίνουν στην άκρη οι θεμελιώδεις νόμοι της ταξικής πάλης και η επαναστατική στρατηγική, δεν πρέπει να επιτραπεί να γίνει και πάλι η κυρίαρχη προσέγγιση.

Ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι να αναγνωρίσουμε ότι οι κλυδωνισμοί μέσα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα ανοίγουν επίσης τον δρόμο σε δυνατότητες για την επανάσταση. Οι κομμουνιστές πρέπει να επικεντρωθούν στη γεμάτη πλευρά του ποτηριού, φυσικά χωρίς να ονειροπολούν, και να σταματήσουν να παραπονιούνται ότι το άλλο μισό ποτήρι είναι άδειο. (...)

Σύντροφοι, πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας.

Είμαστε Κόμματα που αγωνίζονται στους σχετικά ασθενέστερους κρίκους της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας. Αλλά και η ιμπεριαλιστική αλυσίδα δεν έχει πλέον ισχυρούς κρίκους. Με αυτήν την έννοια, πρέπει να ξεδιπλώσουμε νέα κανάλια για να ακουστεί καλύτερα και πιο δυνατά η φωνή του κομμουνισμού στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Ο δρόμος για την αλλαγή των ισορροπιών μέσα στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα περνάει μέσα από τη διατήρηση των διαύλων συζήτησης, εκτιμήσεων και αλληλεπίδρασης, χωρίς να απολυτοποιούνται οι διαχωρισμοί και τα σημεία διάκρισης.

Πρέπει να δράσουμε με αυτοπεποίθηση, χωρίς να παραβλέπουμε το γεγονός ότι ο ρεφορμισμός έχει χάσει πολλή ενέργεια και έχει περιέλθει σε μεγάλη ύφεση, παρά τον μεγάλο χώρο που καταλαμβάνει στο εσωτερικό της Αριστεράς.

Εχοντας κατά νου ότι υπάρχουν διαφορετικές συνθήκες σε κάθε χώρα, πρέπει να πραγματοποιήσουμε μια θεωρητική και πολιτική εργασία που θα καταστήσει τις αλήθειες των αρχών μας ανθεκτικές σε αυτές τις ιδιαιτερότητες. (...)

Τα καθήκοντά μας είναι δύσκολα, αλλά έχουμε εμπιστοσύνη σε εσάς, στους συντρόφους μας και στους εαυτούς μας.

Ο μαρξισμός - λενινισμός είναι ισχυρός και δημιουργικός.

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι ο κομμουνισμός θα επικρατήσει!

Σύντροφοι, ζήτω ο κοινός μας αγώνας!

Η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη είναι ένα ακόμα βήμα στη στρατιωτική κλιμάκωση, και οι συνέπειες των συμφωνιών που υιοθετήθηκαν εκεί, μαζί με τη νέα «Στρατηγική Αντίληψη», θα σημάνουν περισσότερα δεινά για την εργατική τάξη και τους λαούς του κόσμου.

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις σχετικά με τα βασικά σημεία που προτάθηκαν για αυτήν τη συζήτηση.

1. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Πρόκειται για έναν πόλεμο στον οποίο η διαμάχη αφορά τις σφαίρες επιρροής, τον έλεγχο των αγορών, των δρόμων μεταφοράς και των πρώτων υλών.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, από την άλλη πλευρά, αποδεικνύει την εγκυρότητα μιας θέσης που εμείς οι κομμουνιστές υπερασπιζόμαστε εδώ και χρόνια: Την ανάγκη να διατηρηθούν τα σύνορα στην Ευρώπη μετά τον θρίαμβο της αντεπανάστασης. Περισσότερο από έναν μήνα μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία οι εθνικιστικές εντάσεις άρχισαν να αναζωπυρώνονται και σε άλλες χώρες της περιοχής, όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία, γεγονός που θα μπορούσε να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες, ανάλογα με την έκβαση του τρέχοντος πολέμου και τις συμφωνίες που θα επιτευχθούν.

Η άρνηση του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της Ρωσίας σήμερα σημαίνει άρνηση της πραγματικότητας. Χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες που παρέχει η ίδια η Rosstat (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Κρατικών Στατιστικών της Ρωσίας), μεταξύ 1999 και 2019 μπορεί να διαπιστωθεί ότι συντελείται μια διαδικασία συγκέντρωσης του κεφαλαίου, συγχώνευσης του τραπεζικού και του βιομηχανικού κεφαλαίου και δημιουργίας μιας χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας. Το γεγονός ότι αυτό δεν είναι ακόμα τόσο ανεπτυγμένο όσο σε άλλες δυνάμεις, ή ότι ένα μέρος της ρωσικής οικονομίας βασίζεται στην εξαγωγή πρώτων υλών, δεν αναιρεί το γεγονός ότι υπάρχει μια διαδικασία επέκτασης των ρωσικών μονοπωλίων προς τα έξω.

Παρά τα γεγονότα, πολλά κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα διστάζουν να προσδιορίσουν τη Ρωσία ως ιμπεριαλιστική. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονται ότι τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα παίζουν έναν «αντιιμπεριαλιστικό» ρόλο «αντιμετωπίζοντας» τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που υπερασπίζονται τη θεωρία του πολυπολικού κόσμου, και οι οποίοι ξεχνούν ότι αυτή η συζήτηση είναι μια συζήτηση με όρους ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, καπιταλιστικών μοντέλων ανάπτυξης.

2. Οι κύριες συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία είναι δύο: Η κλιμάκωση των πολεμικών εξοπλισμών και των συγκρούσεων μεταξύ των δυνάμεων και η αναδιοργάνωση των συμμαχιών γύρω από τις δύο κύριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τις ΗΠΑ και την Κίνα.

Η στρατιωτικοποίηση της οικονομίας και της κοινωνίας στο σύνολό τους επιταχύνεται, γεγονός που έχει προφανείς συνέπειες στον περιορισμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, με την εντατικοποίηση της αντικομμουνιστικής εκστρατείας και τον αυξανόμενο περιορισμό της ελευθερίας του Τύπου και της ελευθερίας της έκφρασης. Οι πόλεμοι και οι ιμπεριαλιστικές επιθέσεις έχουν οδηγήσει επίσης σε αύξηση των αναγκαστικών μετακινήσεων και των μεταναστευτικών ροών. Τις συνέπειες αυτού του δράματος και του παιχνιδιού που παίζουν οι ιμπεριαλιστές με τις ανθρώπινες ζωές τις είδαμε πρόσφατα στα σύνορα στη Μελίγια.

3. Η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, η κούρσα των εξοπλισμών και η στενότερη πρόσδεση των χωρών στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ συντελούνται σε ένα πλαίσιο το οποίο στην Ισπανία ήταν ήδη εξαιρετικά ανησυχητικό πριν από το ξέσπασμα του πολέμου. Η ισπανική αστική τάξη, και μαζί της η κυβέρνησή της, δεν αγνοεί τα αποτελέσματα της λειτουργίας των καπιταλιστικών νόμων και ως εκ τούτου συμμετέχει με ενθουσιασμό στα μέτρα που αποσκοπούν στην επίτευξη υψηλότερης κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Η πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους είναι σε εξέλιξη και τα μέτρα που προσπαθούν να υιοθετήσουν οι καπιταλιστές είναι σαφή:

α. Αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργασίας.

β. Η μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών είναι αναμφισβήτητη.

γ. Ο αυξανόμενος ρόλος του εξωτερικού εμπορίου. Τα ισπανικά μονοπώλια και η κυβέρνηση έχουν εμμονή με τη λεγόμενη «διεθνοποίηση», τη βελτίωση της θέσης τους στις διεθνείς αγορές και την αύξηση του μεγέθους των ισπανικών επιχειρήσεων.

Αν η κατάσταση μέχρι τον Φλεβάρη ήταν ήδη εξαιρετικά ανησυχητική, ο πόλεμος την επιδείνωσε και εισήγαγε νέα στοιχεία στην ταξική πάλη στην Ισπανία. Το λεγόμενο «εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης του πολέμου», στο οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να εντάξει τις διάφορες αστικές πολιτικές δυνάμεις, εκφράζει με μεγάλη σαφήνεια τι σημαίνει κρατικός μονοπωλιακός καπιταλισμός. Το κράτος παρεμβαίνει στην οικονομική σφαίρα για να διασφαλίσει τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση προωθεί το λεγόμενο «σύμφωνο για τα εισοδήματα» ως μέρος του σχεδίου αντιμετώπισης των συνεπειών του πολέμου, το οποίο αποσκοπεί στη συγκράτηση των μισθών, με το πρόσχημα της αποφυγής του πληθωριστικού σπιράλ. Στόχος είναι να δοθεί νέο πλήγμα στην εργαζόμενη πλειοψηφία, εκμεταλλευόμενοι τον πόλεμο, καθώς η γενικευμένη άνοδος των τιμών δεν είναι συνέπεια της σύγκρουσης στην Ουκρανία, αλλά άλλων παραγόντων, που επιδρούν ήδη από το δεύτερο τρίμηνο του 2021 και συνδέονται με την έξοδο από την κρίση που επιταχύνθηκε από την πανδημία.

4. Το ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας παρεμβαίνει σε αυτό το πλαίσιο επιδιώκοντας την κινητοποίηση και την οργάνωση των μαζών ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ενάντια στις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, τόσο στους χώρους εργασίας όσο και στις γειτονιές. Πρώτα απ' όλα, καταβάλλουμε μια σημαντική προσπάθεια να εξηγήσουμε τα αίτια του πολέμου, τα αίτια της καπιταλιστικής κρίσης και τα μέτρα που έλαβε η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση συνασπισμού, για να αποφύγουμε την περαιτέρω εξαπάτηση της εργατικής τάξης και του λαού.

5. Στην πολιτική μας δουλειά στην Ισπανία έχουμε να αντιμετωπίσουμε αρκετές δυσκολίες. Στη δουλειά ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, διαπιστώνουμε ότι τα λεγόμενα «αντιιμπεριαλιστικά κινήματα» είναι βαθιά αποπροσανατολισμένα ιδεολογικά και παίρνουν όλο και πιο ανοιχτά φιλορωσικές και φιλοκινεζικές θέσεις (...) Διαπιστώνουμε επίσης μια αξιοσημείωτη αύξηση των θέσεων υπέρ του ΝΑΤΟ στα τμήματα της νέας σοσιαλδημοκρατίας, τα οποία έχουν προσαρμοστεί πολύ καλά στον θεσμικό τους ρόλο από τη στιγμή που βρίσκονται στην κυβέρνηση.

Από την άλλη πλευρά, στην πολιτική και οργανωτική δουλειά ενάντια στις συνέπειες της κρίσης, βρίσκουμε το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα σε μια θέση παλινδρόμησης και αποδοχής των μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση (...)

6. Ο πόλεμος στην Ουκρανία ανάγκασε όλα τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα να τοποθετηθούν ανοιχτά. Δεν αποτελεί έκπληξη να βλέπουμε ότι έχουν εισχωρήσει ξένες ιδεολογικές θέσεις, κάτι που καταγγέλλουμε εδώ και χρόνια, κυρίως αυτές που συνεπάγονται την υποταγή στα συμφέροντα των διαφόρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Η υιοθέτηση της θεωρίας της πολυπολικότητας εκφράζεται πολιτικά με τη ρήξη με τον διεθνισμό, και οι λανθασμένες αναλύσεις για τον ιμπεριαλισμό και τον φασισμό οδηγούν στη δικαιολόγηση του ιμπεριαλιστικού πολέμου με τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι καπιταλιστές. Γινόμαστε μάρτυρες ντροπιαστικών παραδειγμάτων σοσιαλσοβινισμού (...)

Σύντροφοι, είμαστε πεπεισμένοι ότι η βαθύτερη συνεργασία μεταξύ των τεσσάρων Κομμάτων μας θα οδηγήσει σε σαφή πρόοδο των επαναστατικών θέσεων στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα.

Χαρακτηριστικά, στους «απογειωμένους» στρατιωτικούς προϋπολογισμούς που προωθούν όλο το τελευταίο διάστημα τα κράτη του ευρωατλαντικού μπλοκ, ήρθαν να προστεθούν την περασμένη βδομάδα τα μέτρα της Ρωσίας για παραπέρα προσαρμογή της οικονομίας και της παραγωγής στις πολεμικές ανάγκες. Αντίστοιχα, στις συνεχείς δυτικές επισημάνσεις ότι η στρατιωτική στήριξη του Κιέβου θα ενταθεί για «όσο χρειαστεί», προκειμένου να διασφαλιστεί «η επικράτηση της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης», ήρθαν να «κουμπώσουν» οι προειδοποιήσεις του Κρεμλίνου ότι η Ρωσία «δεν έχει ξεκινήσει ακόμα τα σοβαρά πράγματα» στην Ουκρανία.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο «τρέχει» η διαδικασία νέας διεύρυνσης του ΝΑΤΟ στα σύνορα με τη Ρωσία, ρίχνοντας κι άλλο «λάδι στη φωτιά».

Ετσι, την περασμένη Τρίτη μπήκαν στις Βρυξέλλες οι υπογραφές στα πρωτόκολλα προσχώρησης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, θέτοντας σε εφαρμογή τις νέες επικίνδυνες αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της λυκοσυμμαχίας.

Μάλιστα, υπενθυμίζοντας σχεδιασμούς και για επόμενες διευρύνσεις του ΝΑΤΟ σε περιοχές γεμάτες «μπαρούτι» (όπως π.χ. στα Δυτικά Βαλκάνια), ο γγ της λυκοσυμμαχίας, Γ. Στόλτενμπεργκ, επισήμανε ότι «η πόρτα του ΝΑΤΟ παραμένει ανοιχτή στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες που είναι έτοιμες και επιθυμούν να συνδράμουν στην κοινή μας ασφάλεια». Ο ίδιος, αναφερόμενος στη Φινλανδία και τη Σουηδία, υπενθύμισε ότι πολλοί «σύμμαχοι» έχουν ήδη δεσμευτεί για την ασφάλεια των δύο χωρών και το ΝΑΤΟ έχει ήδη ενισχύσει την παρουσία του στην περιοχή, μεταξύ άλλων μέσω και επιπλέον ασκήσεων.

Η ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας θα ολοκληρωθεί μετά την επικύρωση των πρωτοκόλλων από τα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, με τη σχετική διαδικασία να έχει ήδη ξεκινήσει: Την Παρασκευή, το γερμανικό Κοινοβούλιο επικύρωσε με ευρεία διακομματική πλειοψηφία την απόφαση υπέρ της ένταξης των δύο χωρών στη λυκοσυμμαχία.

Η Ρωσία, από την πλευρά της, επαναλαμβάνει ότι παρακολουθεί «στενά» τη νέα διεύρυνση του ΝΑΤΟ και επαναφέρει τις «προειδοποιήσεις» της.

Χαρακτηριστικά, απαντώντας σε δηλώσεις Φινλανδού δημάρχου της πόλης Λαπεενράντα (στα σύνορα Φινλανδίας - Ρωσίας) ότι η δημιουργία ΝΑΤΟικών βάσεων θα έδινε ένα αίσθημα ασφάλειας, ο πρόεδρος της ρωσικής Δούμας, Β. Βολόντιν, προειδοποίησε: «Η δημιουργία ΝΑΤΟικών βάσεων δεν θα κάνει πιο ασφαλείς ούτε τη Φινλανδία ούτε τη Σουηδία. Αντίθετα, θα θέσει σε κίνδυνο τους ανθρώπους που μένουν σε πόλεις οι οποίες θα φιλοξενήσουν τέτοιες στρατιωτικές εγκαταστάσεις (...) Οταν ξεσπούν στρατιωτικές δραστηριότητες, τα χτυπήματα κατευθύνονται πρώτα απ' όλα στη στρατιωτική υποδομή του αντιπάλου».

Την ίδια ώρα, τόσο το ευρωατλαντικό μπλοκ (κυρίως οι ΗΠΑ, η Βρετανία και μια σειρά συμμάχων τους) όσο και η Ρωσία δηλώνουν την ετοιμότητά τους να συνεχίσουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία για «όσο χρειαστεί» προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους.

«Εδώ και μήνες σημειώνουμε ότι οι μάχες στο Ντονμπάς μπορεί να είναι παρατεταμένες και να τραβήξουν σε μάκρος (...) με κέρδη και απώλειες και για τις δύο πλευρές», επανέλαβε η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Καρίν Ζαν - Πιερ, σπεύδοντας να συμπληρώσει ότι «θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε την Ουκρανία. Τους έχουμε δώσει τη μεγαλύτερη στήριξη από οποιαδήποτε άλλη χώρα σε ό,τι αφορά τη βοήθεια ασφάλειας. Και αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει».

Σε αντίθεση με ευρωπαϊκές δυνάμεις που στηρίζουν πολεμικά την Ουκρανία αλλά έχουν συμφέρον για άμεση έναρξη διαπραγματεύσεων, η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου επανέλαβε τη θέση των ΗΠΑ, σημειώνοντας ότι «διασφαλίζουμε πως με τη βοήθεια που παρέχουμε θα φέρουμε την Ουκρανία στην καλύτερη δυνατή θέση, ώστε όταν υπάρξει ευκαιρία για διαπραγματεύσεις, να είναι σε θέση να διαπραγματευτεί».

Την ίδια ώρα, ο Ουκρανός Πρόεδρος, Β. Ζελένσκι, αφού σε προηγούμενο διάγγελμά του χαιρέτισε την ακρίβεια και την ισχύ των νέων σύγχρονων βαρέων όπλων που λαμβάνει το Κίεβο από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, δίνοντάς του τη δυνατότητα για χτυπήματα στα μετόπισθεν του ρωσικού στρατού, την Παρασκευή μιλώντας στο CNN επισήμανε ότι η μέχρι τώρα στήριξη δεν επαρκεί για να αντιστρέψει τις έως σήμερα μεγάλες εδαφικές απώλειες.

«Οι ΗΠΑ βοηθούν την Ουκρανία, την βοηθούν πολύ, αλλά δεν είναι αρκετό για να νικήσουμε», είπε, καλώντας σε επιτάχυνση και παραπέρα αύξηση της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία.

Αναφερόμενος εξάλλου στον ρόλο της Ουάσιγκτον στις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις εντός ευρωατλαντικού μπλοκ, ο Ουκρανός Πρόεδρος σημείωσε ότι «επίσης οι ΗΠΑ μπορούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών κρατών», προσθέτοντας πως «μερικά κράτη στην Ευρώπη θέλουν μια ισορροπία μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας» και άρχισαν να υποστηρίζουν το Κίεβο «χάρη στη βοήθεια των ΗΠΑ».

Ο Ζελένσκι είπε ακόμα ότι «οι Ουκρανοί δεν είναι έτοιμοι να παραδώσουν τη γη τους, να δεχτούν ότι αυτά τα εδάφη (σ.σ. που έχουν καταλάβει οι ρωσικές δυνάμεις) ανήκουν στη Ρωσία». Επομένως, ισχυρίστηκε, η παραχώρηση εδαφών δεν θα αποτελεί κομμάτι οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης.

Να σημειωθεί ότι στις αρχές της βδομάδας ο Ρώσος υπουργός Αμυνας, Σ. Σόιγκου, ανακοίνωσε ότι «πάνω από 28.000 τόνοι στρατιωτικού εξοπλισμού έχουν ήδη παραδοθεί» από τη Δύση στην Ουκρανία.

Από την πλευρά της Ρωσίας, την προοπτική μακρόχρονης συνέχισης και παραπέρα κλιμάκωσης της σύγκρουσης αποτύπωσε χαρακτηριστικά ο Πρόεδρος, Βλ. Πούτιν, μιλώντας την Πέμπτη στην ηγεσία της κρατικής Δούμας και στους επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων.

«Ακούμε αυτές τις μέρες ότι θέλουν να μας νικήσουν στο πεδίο της μάχης. Τι να πούμε; Ας το προσπαθήσουν!», ανέφερε, ενώ συνέχισε χαρακτηριστικά: «Εχουμε ακούσει πολλές φορές ότι η Δύση θέλει να μας πολεμήσει μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό. Αυτό είναι μια τραγωδία για τον ουκρανικό λαό, αλλά φαίνεται ότι όλα οδεύουν προς αυτήν την κατεύθυνση».

Απείλησε δε ότι «πρέπει να γνωρίζουν όλοι πως σε γενικές γραμμές δεν έχουμε ξεκινήσει τίποτα σοβαρά ακόμη στην Ουκρανία».

«Επεξηγώντας» την παραπάνω δήλωση του Πούτιν, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμ. Πεσκόφ, δήλωσε την Παρασκευή ότι «οι δυνατότητες της Ρωσίας είναι τόσο μεγάλες που μόνο ένα ασήμαντο τμήμα τους έχει μέχρι στιγμής ενεργοποιηθεί για την ειδική στρατιωτική επιχείρηση».

Σε κάθε περίπτωση, υπολογίζοντας τις αυξημένες ανάγκες του μακρόχρονου πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και της ευρύτερης ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης με το ευρωατλαντικό μπλοκ, η Ρωσία εντείνει μέτρα προσαρμογής της παραγωγικής δραστηριότητας στις στρατιωτικές ανάγκες και τις ανάγκες της πολεμικής της βιομηχανίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ρωσική κρατική Δούμα (Κάτω Βουλή) και το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο (Ανω Βουλή) ενέκριναν νομοσχέδια για τη στήριξη των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων εκτός συνόρων, παρέχοντας στο Κρεμλίνο την εξουσία να υποχρεώνει επιχειρήσεις της χώρας να προμηθεύουν τον ρωσικό στρατό, να αυξάνει τις ποσότητες που παρέχουν οι προμηθευτές και να υποχρεώνει τους υπαλλήλους τους να εργάζονται υπερωριακά.

Επισημαίνοντας ότι «ο φόρτος για την αμυντική βιομηχανία έχει αυξηθεί σημαντικά», ο Ρώσος αναπληρωτής πρωθυπουργός υπογράμμισε σε ομιλία του ότι «είναι απαραίτητο να βελτιωθεί η δραστηριότητα του στρατιωτικο-βιομηχανικού μηχανισμού και των επιχειρήσεων που αποτελούν κρίκους στην αλυσίδα συνεργασίας».

Σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις στο στρατιωτικό πεδίο, μετά την ολοκλήρωση της κατάληψης της περιφέρειας του Λουγκάνσκ, οι ρωσικές και φιλορωσικές δυνάμεις εστιάζουν πλέον τις επιχειρήσεις τους στην περιφέρεια του Ντονέτσκ.

Σε δηλώσεις του, ο Ρώσος υπουργός Αμυνας, Σ. Σόιγκου, είπε ότι «η ειδική στρατιωτική επιχείρηση θα συνεχιστεί μέχρι να εκπληρωθούν πλήρως τα καθήκοντα που έχουν τεθεί» από τον Πρόεδρο, Βλ. Πούτιν, ενώ και ο επικεφαλής του Συμβουλίου Ασφαλείας, Ν. Πατρούσεφ, επανέλαβε ονομαστικά ένα προς ένα τα εν λόγω «καθήκοντα» της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, μεταξύ άλλων για «αποναζιστικοποίηση» και αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, όπως και για τη διασφάλιση ότι θα είναι μόνιμα ουδέτερη μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ.

Ο δε πρόεδρος της ρωσικής κρατικής Δούμας, Β. Βολόντιν, δήλωσε την Τρίτη πως τα ρωσικά στρατεύματα αναγκάζονται να μη σταματήσουν στα σύνορα του Ντονμπάς, επικαλούμενος την τακτική του Κιέβου να εξαπολύει χτυπήματα στα μετόπισθεν, σε περιοχές που ελέγχουν οι ρωσικές δυνάμεις.

Σε ένα τέτοιο παράδειγμα, την Παρασκευή ουκρανικές δυνάμεις ανέφεραν ότι βομβάρδισαν ρωσικές στρατιωτικές αποθήκες όπλων και εφοδιασμού στην ελεγχόμενη από τις ρωσικές δυνάμεις περιοχή της Χερσώνας, στη νότια Ουκρανία, ενώ οι φιλορωσικές αρχές της περιοχής ανακοίνωσαν ότι ουκρανικοί πύραυλοι χτύπησαν έναν υδροηλεκτρικό σταθμό.

Την ίδια ώρα, η Ρωσία εντείνει σχεδιασμούς για ενσωμάτωση των ουκρανικών περιοχών που έχουν περάσει υπό τον έλεγχό της.

Σε αυτό το πλαίσιο, στη Χερσώνα, πέρα από τη φιλορωσική πολιτικό-στρατιωτική διοίκηση, τοποθετήθηκε τοπική κυβέρνηση στα πρότυπα των ρωσικών περιφερειών, με τη συμμετοχή όχι μόνο κατοίκων της Χερσώνας αλλά και στελεχών από τη Ρωσία.

Παράλληλα, στελέχη των φιλορωσικών πολιτικο-στρατιωτικών διοικήσεων στις περιοχές Χερσώνα, Ζαπορίζια και Χάρκοβο (στις περιοχές που ελέγχονται από τις ρωσικές δυνάμεις), με δηλώσεις αναφέρουν ότι «δεν μπορεί να υπάρξει καμία επιστροφή στην Ουκρανία» και προαναγγέλλουν δημοψηφίσματα για την ένταξη των περιοχών στη Ρωσία.

Τα σταδιακά εδαφικά κέρδη των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία αποτυπώνονται και στα στοιχεία που δημοσιοποίησαν ερευνητές της NASA την Πέμπτη, σύμφωνα με τα οποία η Ρωσία ελέγχει το 22% της αγροτικής έκτασης της Ουκρανίας.

Με βάση δορυφορικές εικόνες που αναλύθηκαν από ειδικούς, σε αυτές τις εκτάσεις καλλιεργείται το 28% των χειμερινών δημητριακών της Ουκρανίας (σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη) και το 18% των θερινών (καλαμπόκι και ηλίανθοι).

Στο μεταξύ, καθώς σε όλη την ευρύτερη περιοχή συσσωρεύεται ακόμα περισσότερο μπαρούτι, ο πρώην Πρόεδρος της Μολδαβίας Ι. Ντοντόν (που κρατά φιλορωσική στάση), κατήγγειλε την Πέμπτη ότι οι ΗΠΑ στέλνουν κρυφά στρατιωτικό εξοπλισμό στη Μολδαβία.

Σύμφωνα με όσα ανέφερε, «αρκετά αεροπλάνα της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ έχουν προσγειωθεί στο Κισινάου, γεμάτα με άγνωστο φορτίο. Ζητήσαμε πληροφόρηση μέσω της κοινοβουλευτικής οδού, αλλά μας είπαν ότι είναι απόρρητο (...) Από ανεπίσημες πηγές έμαθα ότι αποστέλλονται όπλα στη Μολδαβία».

Την προηγούμενη βδομάδα, εξάλλου, η ΕΕ ανακοίνωσε την υιοθέτηση μέτρων για την παροχή βοήθειας 40 εκατ. ευρώ προς τη Μολδαβία, μέσω του «Ευρωπαϊκού Μηχανισμού για την Ειρήνη».

Σύμφωνα με την κυβέρνηση της Μολδαβίας, η εν λόγω «βοήθεια» σε συνδυασμό με προηγούμενες εκταμιεύσεις από το ίδιο πρόγραμμα θα επιτρέψουν τον διπλασιασμό του «αμυντικού» προϋπολογισμού της χώρας (στην οποία υπενθυμίζεται βρίσκεται η αποσχισθείσα με ρωσική υποστήριξη επαρχία της Υπερδνειστερίας)...

Στην «εξίσωση» προστίθενται εξάλλου οι δηλώσεις της ΥΠΕΞ της Βρετανίας, Λιζ Τρας, ήδη από τα τέλη Μάη, ότι είναι σε εξέλιξη συζήτηση για να είναι η Μολδαβία «εξοπλισμένη με τις προδιαγραφές του ΝΑΤΟ».

Copyright 2022 The Associated

Από τις διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης στα Σκόπια, ενάντια στον προωθούμενο συμβιβασμό με τη Βουλγαρία, με επιστράτευση του Ηλιου της Βεργίνας...

Ενδεικτικές είναι οι εξελίξεις στη Βόρεια Μακεδονία. Η κυβέρνηση (όπου πλειοψηφεί το σοσιαλδημοκρατικό SDSM) φλερτάρει με την πρόταση της ΕΕ για συμβιβασμό με τη Βουλγαρία, προκειμένου να ξεκινήσει και επίσημα η ενταξιακή πορεία των Σκοπίων (αλλά και των Τιράνων, καθώς οι δύο διαδικασίες είναι αλληλένδετες).

Αντίθετα, η αντιπολίτευση (με πρωταγωνιστή το κόμμα VMRO-DPMNE) τάσσεται ενάντια στον εν λόγω συμβιβασμό και πρωτοστατεί σε καθημερινές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Για την Παρασκευή η αντιπολίτευση είχε εξαγγείλει ακόμα και αποκλεισμούς κυβερνητικών κτιρίων, συνεχίζοντας για 7η συνεχή μέρα τις σχετικές κινητοποιήσεις.

Το VMRO κάνει λόγο για προσπάθεια «εκβουλγαρισμού» της χώρας, καθώς μεταξύ άλλων η πρόταση προβλέπει αλλαγές στο Σύνταγμα με σκοπό να αναγνωριστεί βουλγαρική μειονότητα, που θα αντιμετωπίζεται ισότιμα με τις άλλες μειονότητες στη Βόρεια Μακεδονία κ.τ.λ. Ο δε ηγέτης του VMRO, Χρ. Μικότσκι, μίλησε για «εθνική προδοσία και καταστροφή» που «ετοιμάζεται να διαπράξει η κυβέρνηση» και ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχει η απαιτούμενη πλειοψηφία των 80 βουλευτών για να γίνουν οι αλλαγές στο Σύνταγμα, κάτι που «πρέπει να γίνει καθαρό σε όλους, εντός αλλά και εκτός Μακεδονίας (σ.σ. όπως επιμένει να αποκαλεί τη χώρα του)».

Από την πλευρά του, το κυβερνών SDSM καταδίκασε τις «βίαιες διαδηλώσεις», κατηγορώντας την αντιπολίτευση και κυρίως το VMRO-DPMNE ότι έχει σκοπό «την αποσταθεροποίηση της χώρας και την εξυπηρέτηση συμφερόντων συγκεκριμένων κέντρων, που δεν θέλουν η Βόρεια Μακεδονία να γίνει μέλος της ΕΕ».

Σημειωτέον, η απερχόμενη ΥΠΕΞ της Βουλγαρίας, Τεοντόρα Γκέντσοβσκα, δήλωσε ότι η χώρα θα λάβει μέτρα κατά της ρητορικής μίσους στη Βόρεια Μακεδονία, με κλήση του επιτετραμμένου και επίδοση διαμαρτυρίας κ.τ.λ. Μεταξύ άλλων είπε ότι πολλά κράτη - μέλη της ΕΕ έχουν αρχίσει να συζητούν τον διαχωρισμό της ενταξιακής πορείας της Βόρειας Μακεδονίας και της Αλβανίας.

Ολα αυτά ενώ η «τύχη» μιας συμφωνίας Βουλγαρίας - Βόρειας Μακεδονίας δεν είναι σίγουρη ούτε στη Σόφια. Μέχρι και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν υπήρχαν νεότερα για την προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης, με βάση την εντολή που στις αρχές της βδομάδας έδωσε ο Πρόεδρος, Ρ. Ράντεφ, στον Ασεν Βασίλεφ, από το κόμμα «Συνεχίζουμε την Αλλαγή» (ΡΡ).

Θυμίζουμε ότι η βουλγαρική Βουλή στις 29 Ιούνη ψήφισε την έναρξη συνομιλιών για την άρση του βέτο κατά της ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ, με βάση τη συμφωνία που πρότεινε η (τότε) γαλλική προεδρία της ΕΕ. Ωστόσο πολλά είναι τα ερωτήματα για την εφαρμογή της απόφασης, αφού είναι πολύ πιθανή η προκήρυξη νέων εκλογών, ύστερα από την υπερψήφιση πρότασης μομφής (22/6) κατά της κυβέρνησης Πέτκοφ (από το ΡΡ) και την επιβεβαίωση σημαντικών διαφορών ακόμα και ανάμεσα σε δυνάμεις που συμμετείχαν μέχρι τέλους στον κυβερνητικό συνασπισμό.

Είναι χαρακτηριστικές οι έντονες αντιδράσεις που διατύπωσε και το Βουλγαρικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (που από τον Δεκέμβρη συγκυβερνούσε με το ΡΡ) στην απέλαση δεκάδων Ρώσων διπλωματών από τη Σόφια, τους οποίους η κυβέρνηση Πέτκοφ χαρακτήρισε «απειλή για την εθνική ασφάλεια».

Αλλωστε, ενδεικτικές των ενδοαστικών αντιθέσεων είναι και οι κατηγορίες για τη συμφωνία με τη Βόρεια Μακεδονία που απηύθυνε στην κυβέρνηση το κόμμα «Υπάρχει Τέτοιος Λαός» (ΙΤΝ - που επίσης συμμετείχε στον συνασπισμό του ΡΡ, αλλά αποχώρησε από αυτό αρχές Ιούνη), κατηγορώντας την για αρνητικό συμβιβασμό.

Την Πέμπτη έγιναν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και στην Αλβανία, με πρωτοβουλία του (αντιπολιτευόμενου κεντροδεξιού) Δημοκρατικού Κόμματος, του οποίου ο ηγέτης, Σ. Μπερίσα, ζήτησε την παραίτηση της κυβέρνησης του Εντι Ράμα.

Μπροστά σε ένα πανό που έγραφε «Η Αλβανία κινδυνεύει», ο Μπερίσα κατηγόρησε τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση για κλοπή δημόσιου χρήματος, διαφθορά και αυταρχισμό, αλλά και ότι στην πραγματικότητα δεν επιθυμεί να προχωρήσει η ένταξη στην ΕΕ.

«Ελπίζω αληθινά η ΕΕ να αποφασίσει αυτήν τη βδομάδα να ξεκινήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις», είπε ο Μπερίσα, ενώ τάχθηκε κατά της πρωτοβουλίας «Ανοιχτά Βαλκάνια» (όπου συμμετέχουν Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία και Σερβία), υποστηρίζοντας ότι σημασία έχει μόνο η ένταξη στην ΕΕ.

Πάντως, ο Ράμα είχε σπεύσει στις αρχές της βδομάδας να... τάξει κι άλλη στρατιωτική βάση στο ΝΑΤΟ, δηλώνοντας στο «Ρόιτερς» ότι προχωρούν ήδη συνομιλίες για την κατασκευή ναυτικής βάσης της λυκοσυμμαχίας στο Πόρτο Ρομάνο (υπό κατασκευή λιμάνι στις ακτές της Αδριατικής). Επίσης, εκφράζοντας κι αυτός δυσαρέσκεια για την καθυστέρηση στις συνομιλίες Τιράνων - ΕΕ, είχε χαρακτηρίσει «ξεπερασμένο» το «τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η ΕΕ», προσθέτοντας ότι «πρέπει να αλλάξει».

Στο μεταξύ, η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ, Μαρία Ζαχάροβα, καταγγέλλοντας τις μαζικές απελάσεις Ρώσων διπλωματών από τη Βουλγαρία, κάλεσε Σόφια και Βρυξέλλες «να αντιληφθούν ότι η αρρωστημένη στήριξη αντιρωσικών ενεργειών από διάφορα κράτη - μέλη καθιστά υπεύθυνη συνεπειών όλη την ΕΕ, περιλαμβανομένων των όρων αντιποίνων από τη πλευρά μας».

Από την πλευρά του, το Ευρωκοινοβούλιο σε έκθεσή του για την πορεία των συνομιλιών με υποψήφιες προς ένταξη χώρες, προειδοποίησε «για το συνεχιζόμενο ενδιαφέρον της Ρωσίας για την αποσταθεροποίηση της περιοχής και της ευρωπαϊκής πορείας της» και δήλωσε προβληματισμένο γιατί «οι υπό ένταξη στην ΕΕ χώρες των Δυτικών Βαλκανίων πλήττονται ιδιαιτέρως σοβαρά από επιθέσεις με τη μορφή εξωτερικών παρεμβάσεων και εκστρατειών παραπληροφόρησης προερχόμενων από τη Ρωσία και την Κίνα». Ακόμα, δήλωσε «θορυβημένο διότι χώρες όπως η Ουγγαρία και η Σερβία βοηθούν την Κίνα και τη Ρωσία στους γεωπολιτικούς τους στόχους».

Σημειωτέον, το Ευρωκοινοβούλιο χαρακτήρισε την ανεξαρτησία του Κοσόβου «μη αναστρέψιμη» και κάλεσε όσες ευρωπαϊκές χώρες δεν το έχουν αναγνωρίσει ακόμα επίσημα, να το πράξουν άμεσα, σημειώνοντας ότι το προτεκτοράτο «έχει εδραιωθεί ως ένας πολύ αξιόπιστος εταίρος, βαθιά ενταγμένος στην ευρωπαϊκή και διατλαντική συμμαχία»...

Ο πόλεμος στην Ουκρανία μονοπώλησε τις παρεμβάσεις αλλά και τις διμερείς συναντήσεις που έγιναν στο περιθώριο της Συνόδου των ΥΠΕΞ των G20 στο Μπαλί της Ινδονησίας.

Ανοίγοντας τη συνάντηση η Ρέτνο Μαρσούντι, ΥΠΕΞ της Ινδονησίας (που έχει αυτήν την περίοδο την προεδρία του G20 και έως τώρα απέχει από τις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας), ανέφερε ότι «έχουμε την ευθύνη να τερματίσουμε τον πόλεμο το συντομότερο δυνατόν και να ρυθμίσουμε τις διαφωνίες μας στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, όχι στο πεδίο της μάχης».

Από τη πλευρά της Κίνας ο Γουάνγκ Γι - σύμφωνα με το πρακτορείο «Σινχουά» - επέλεξε να σημειώσει ότι «οι χώρες πρέπει να εμμείνουν στην αληθινή πολυμέρεια και να αναπτύξουν μια εποικοδομητική εταιρική σχέση σε αυτήν την προκλητική περίοδο», υποστηρίζοντας ότι «οι διεθνείς σχέσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται με διαβουλεύσεις και οι διεθνείς κανόνες να συνδιαμορφώνονται και να αποτελούν αντικείμενο επιτήρησης από κοινού». Ακόμα, «φωτογραφίζοντας» τις απανωτές διευρύνσεις του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, σημείωσε ότι «αν θέσουμε την ασφάλεια της χώρας μας πάνω από την ασφάλεια των άλλων χωρών και δυναμώσουμε τις στρατιωτικές συμμαχίες, αυτό θα διαιρέσει τη διεθνή κοινότητα και τελικά θα ζημιώσει την ασφάλεια».

Μεσοβδόμαδα, να σημειωθεί, είχαν προηγηθεί και πάλι υψηλοί τόνοι ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, με πιο χαρακτηριστική την κατηγορία του επικεφαλής του FBI ότι η Κίνα αποτελεί «τη μεγαλύτερη απειλή μακροπρόθεσμα» και την απάντηση του Πεκίνου ότι οι ΗΠΑ «για να υπερασπιστούν την ηγεμονία τους και τους εγωιστικούς καρπούς τους» παραβιάζουν «βασικούς κανόνες των διεθνών σχέσεων».

Σημειωτέον, στην Ινδονησία αναμενόταν μεταξύ άλλων και συνάντηση των ΥΠΕΞ ΗΠΑ - Κίνας, ενώ οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων των Ενόπλων Δυνάμεων των δύο χωρών, Μ. Μάιλι και Λι Τσουοσένγκ, είχαν την Πέμπτη συνομιλία συζητώντας - σύμφωνα με την αμερικανική πλευρά - «την ανάγκη υπεύθυνης διαχείρισης του ανταγωνισμού και της διατήρησης ανοιχτών γραμμών επικοινωνίας».

Στο περιθώριο της Συνόδου ο Ρώσος ΥΠΕΞ, Σ. Λαβρόφ, είχε συνάντηση με τον Κινέζο ομόλογό του, μετά την οποία είπε ότι «Ρωσία και Κίνα συνέχισαν να ενισχύσουν τη στρατηγική τους αλληλεπίδραση εν μέσω μιας δύσκολης γεωπολιτικής κατάστασης, λαμβάνοντας ίδιες ή παρόμοιες θέσεις στην τεράστια πλειοψηφία των θεμάτων που συζητιούνται. Επιβεβαίωσαν δε την ετοιμότητά τους να συνεχίσουν να βαθαίνουν τον συντονισμό στην εξωτερική πολιτική». Μίλησε ακόμα για «στρατηγική» που «επιδιώκει οι δύο χώρες μας να αντιμετωπίσουν την πολιτική που ακολουθούν οι ΗΠΑ και οι δορυφόροι τους (...) Σε αντίθεση με την ανοιχτά επιθετική πολιτική της Δύσης, που αναζητεί τη διατήρηση της προνομιακής της θέσης και ηγεμονίας στις παγκόσμιες σχέσεις, η δική μας στάση κερδίζει στήριξη και εκτίμηση μεταξύ των συμμετεχόντων στις διεθνείς σχέσεις».

Οσον αφορά την ίδια τη συνάντηση των ΥΠΕΞ του G20, αυτήν τη φορά - λόγω του πολέμου στην Ουκρανία - δεν υπήρξε ούτε αναμνηστική φωτογραφία, ούτε κοινό ανακοινωθέν.

Ο Λαβρόφ αποχώρησε νωρίτερα από τις εργασίες - ενώ μάλιστα ετοιμαζόταν να πάρει τον λόγο η Γερμανίδα ομόλογός του, Αναλένα Μπέρμποκ - υποστηρίζοντας πως η συζήτηση «ξέφυγε σχεδόν αμέσως μόλις πήραν τον λόγο (σ.σ. μέλη του ευρωατλαντικού μπλοκ) σε μια φρενήρη κριτική της Ρωσικής Ομοσπονδίας σε σχέση με την κατάσταση στην Ουκρανία» και συμπλήρωσε ότι «δεν είμαστε εμείς αυτοί που έχουν εγκαταλείψει τις επαφές, οι ΗΠΑ είναι (...) Δεν θα τρέξουμε πίσω από κανέναν που προτείνει μια συνάντηση». Είπε ακόμα ότι «αν η Δύση δεν επιθυμεί τέτοιες συνομιλίες ή εύχεται η Ουκρανία να κερδίσει στο έδαφος τη Ρωσία - τότε ίσως δεν υπάρχει τίποτα να συζητήσουμε με τη Δύση».

Κατά τ' άλλα, ανακοίνωση του ρωσικού ΥΠΕΞ ανέφερε ότι απέτυχε η προσπάθεια να μποϊκοταριστεί η συμμετοχή της Ρωσίας, ενώ «έλαβε πλατιά στήριξη η άποψη για την ανάγκη προώθησης μιας πολυκεντρικής δομής της παγκόσμιας τάξης και εκδημοκρατισμού της παγκόσμιας διακυβέρνησης, καθώς επίσης μιας ευρύτερης δέσμευσης στον διάλογο στις πολυμερείς πλατφόρμες».

Ακόμα όμως και αυτές οι αναθεωρημένες προβλέψεις τίθενται υπό αμφισβήτηση, καθώς εξαρτώνται άμεσα από την πορεία του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία και τη λεγόμενη «ενεργειακή κρίση». Οπως σημειώνει μάλιστα ο ΟΟΣΑ σε δική του έκθεση, «αν ο πόλεμος κλιμακωθεί ή γίνει πιο παρατεταμένος, οι προοπτικές θα επιδεινωθούν, ιδιαίτερα για τις χώρες χαμηλού εισοδήματος και την Ευρώπη».

Η Εαρινή Εκθεση της Κομισιόν παίρνει υπόψη και τα πιο δυσμενή σενάρια, σύμφωνα με τα οποία ενδέχεται να υπάρξει πλήρης διακοπή φυσικού αερίου από τη Ρωσία. Σ' αυτήν την περίπτωση, η αύξηση του ΑΕΠ προβλέπεται μικρότερη κατά 2,5 ποσοστιαίες μονάδες φέτος και κατά μία ποσοστιαία μονάδα το 2023 σε ΕΕ και Ευρωζώνη, που σημαίνει οριακή ανάπτυξη με πολύ μεγάλες επισφάλειες.

Σοβαρές «ανησυχίες» για την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας εκφράζει και η πρόσφατη επισκόπηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, επικεντρώνοντας στον κίνδυνο χρεοκοπίας που απειλεί μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, στη σκιά και της αύξησης των επιτοκίων δανεισμού.

Οπως αναφέρει, «οι μη χρηματοπιστωτικές εταιρείες της ζώνης του ευρώ αντιμετωπίζουν προκλήσεις από την αύξηση των τιμών των εισροών και τις πιο θολές οικονομικές προοπτικές. Αυτό μπορεί να αυξήσει τις εταιρικές χρεοκοπίες, ειδικά για επιχειρήσεις και κλάδους που δεν έχουν ακόμη ανακάμψει πλήρως από την πανδημία».

Στη ζώνη κινδύνου βρίσκονται κατά κανόνα οι υπερχρεωμένες επιχειρήσεις και εκείνες «με χαμηλότερες αξιολογήσεις πιστοληπτικής ικανότητας», καθώς «ενδέχεται να αντιμετωπίσουν αυστηρότερους όρους χρηματοδότησης».

Σε κίνδυνο βρίσκονται και οι τράπεζες, καθώς «ο πιθανός αντίκτυπος της αύξησης των τιμών της Ενέργειας, του υψηλότερου πληθωρισμού και της ασθενέστερης ανάπτυξης θα μπορούσε να προκαλέσει την υλοποίηση κινδύνων για την ποιότητα του ενεργητικού».

Σε κάθε περίπτωση, η αύξηση των επιτοκίων και ο περιορισμός της επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής θεωρούνται επιβεβλημένα, σε μια προσπάθεια αποπληθωρισμού της οικονομίας: «Λόγω των υψηλών επιπέδων πληθωρισμού και απασχόλησης δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για χαλαρή νομισματική πολιτική. Η άρση των μέτρων στήριξης είναι επομένως δικαιολογημένη σε όλο τον κόσμο, αλλά με ιδιαίτερη προσοχή στην Ευρώπη, όπου κυριαρχεί ο πληθωρισμός από την πλευρά της προσφοράς», σημειώνει σχετικά ο ΟΟΣΑ.

Οι παραπάνω εξελίξεις και εκτιμήσεις εξηγούν απόλυτα τις αντιθέσεις που αναπτύσσονται στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και στο στρατόπεδο του ΝΑΤΟ, για τη στάση απέναντι στη Ρωσία και την πορεία του πολέμου στην Ουκρανία.

Αν και με αντιφάσεις στο εσωτερικό της αστικής τους τάξης, ισχυρά κράτη της Ευρωζώνης δεν κρύβουν τις επιδιώξεις τους για τερματισμό του πολέμου τους επόμενους μήνες, ευελπιστώντας σε μια σχετική «ομαλοποίηση» της ενεργειακής αγοράς, που ασκεί τη μεγαλύτερη πίεση στις οικονομίες τους.

Αρνητικές σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι χώρες της ΕΕ και της Ευρωζώνης που τάσσονται με τη γραμμή του «πολέμου μέχρις εσχάτων», επιδιώκοντας την ήττα της Ρωσίας στα πεδία των μαχών μέσω της «άνευ ορίων» στήριξης της ουκρανικής κυβέρνησης και των Ενόπλων Δυνάμεων.

Σε κάθε περίπτωση, το μεγάλο θύμα είναι και πάλι οι λαοί, που πληρώνουν τις πολύμορφες συνέπειες του πολέμου, της ακρίβειας, της ενεργειακής φτώχειας. Στη Γερμανία η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο η παροχή ρεύματος να γίνεται με δελτίο.

Ηδη, η μεγαλύτερη εταιρεία εκμετάλλευσης κατοικιών στη Γερμανία, «Vonovia», με πάνω από 550.000 διαμερίσματα σε 400 γερμανικές πόλεις, ενημέρωσε τους ενοικιαστές της ότι από Σεπτέμβρη θα ρυθμίσει τη θέρμανση ώστε τη νύχτα η θερμοκρασία να μην ξεπερνά τους 17 βαθμούς (μεταξύ 23.00 και 05.00).

Στην Ισπανία το 40% του λαού ακυρώνει τις διακοπές του για το καλοκαίρι εξαιτίας της ακρίβειας. Στην Αγγλία, τα σούπερ μάρκετ έχουν αρχίσει να τοποθετούν αντικλεπτικά (!) σε δημοφιλή αλλά πανάκριβα πλέον προϊόντα, όπως τα βούτυρα και τα τυροκομικά. Στην Ιταλία ο πληθωρισμός σπάει ρεκόρ 30ετίας.

Βέβαια, την ίδια ώρα που ο λαός στενάζει, το κράτος ετοιμάζει νέες παρεμβάσεις για να σώσει επιχειρηματικούς ομίλους - μεγαθήρια. Οπως τον επονομαζόμενο «πυρηνικό γίγαντα» της Γαλλίας, την «Electricite de France», που σχεδιάζεται να κρατικοποιηθεί πλήρως για να μην καταρρεύσει. Αντίστοιχα, στη Γερμανία συζητιέται ένα τεράστιο κρατικό πακέτο στήριξης στον ενεργειακό όμιλο της «Uniper», μετά την κρατικοποίηση της «Gazprom Germania».

Οποιες κι αν είναι πάντως οι εξελίξεις στο πολεμικό μέτωπο, οι λαοί της Ευρώπης βρίσκονται μπροστά σε έναν βαρύ και δύσκολο χειμώνα, που θα συνδυάζει τον υψηλό πληθωρισμό και την τεράστια ακρίβεια με αναιμικούς - στην καλύτερη περίπτωση - ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης.

Ολα αυτά εντείνουν τις ανησυχίες των αστικών επιτελείων για άνοδο της λαϊκής δυσαρέσκειας και επιπτώσεις στην πολιτική σταθερότητα, που γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστούν προληπτικά, τόσο με το «καρότο» των επιδομάτων για τη διαχείριση της ακρίβειας, όσο και με το «μαστίγιο» της καταστολής και της τρομοκρατίας, αλλά και της μεγαλύτερης πρόσδεσης στον επιθετικό ευρωατλαντικό σχεδιασμό, καθόσον οι ανταγωνισμοί οξύνονται.

Ενδεικτικά αυτής της ανησυχίας που μεγαλώνει είναι δύο δημοσιεύματα του τελευταίου διαστήματος στον γερμανικό Τύπο, με ορίζοντα την πιθανή έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ μέσα στον Ιούλη, με θέμα τις εξελίξεις στα Ενεργειακά.

Το πρώτο δημοσίευμα αναφέρει: «Δεν είναι όπως το 2008. Είναι πολύ χειρότερο, γιατί εδώ καταρρέει η βάση πάνω στην οποία έχει θεμελιωθεί η γερμανική ευημερία των τελευταίων δεκαετιών: Το εξωτερικό εμπόριο». Να σημειωθεί ότι η Γερμανία κατέγραψε αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο ύψους 1 δισ. ευρώ για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια!

Οπως εξηγεί το δεύτερο δημοσίευμα, «οι δύο μεγάλες χώρες όπου εξάγονται τα γερμανικά προϊόντα, η Ρωσία και η Κίνα, δεν είναι πλέον οι καλύτεροι "πελάτες". Χάρη στην πολιτική κυρώσεων που υιοθέτησε η Ευρώπη, χωρίς πραγματική στρατηγική, αλλά αποκλειστικά για την ικανοποίηση των γεωπολιτικών στόχων της Ουάσιγκτον, η Γερμανία έχει γονατίσει. Εχοντας να αντιμετωπίσει και έναν πληθωρισμό 8,6%, που δεν έχει ξαναδεί από τη δεκαετία του 1980. Αν προστεθεί και η επαπειλούμενη περικοπή του ρωσικού φυσικού αερίου, η κατάσταση μπορεί να αποδειχθεί δραματική για την ατμομηχανή της Ευρώπης»...

Οσοι προσπαθούν να μας καθησυχάσουν για τους κινδύνους, επικαλούνται την ύπαρξη κανονισμών ασφαλείας. Είναι πράγματι έτσι;

Τα ατυχήματα που έχουν συμβεί διεθνώς, μήπως συνέβησαν σε χώρες που δεν είχαν σε εφαρμογή κανονισμούς;

Μόλις πριν έναν μήνα, για παράδειγμα, έγινε σοβαρό ατύχημα με πυρκαγιά και έκρηξη σε μία από τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις LNG στις ΗΠΑ, στο Τέξας, που προκάλεσε σοβαρές ζημιές και έθεσε εκτός τις εγκαταστάσεις.

Αντίστοιχο ατύχημα είχε γίνει το 2020 στη Νορβηγία, που είχε θέσει εκτός τη λειτουργία της εγκατάστασης LNG για περισσότερους από 20 μήνες.

Το 2004 στην Αλγερία, σε έκρηξη στις εγκαταστάσεις LNG, πέθαναν 27 άτομα και 74 τραυματίστηκαν, ενώ τεράστιες ήταν οι υλικές ζημιές. (...)

Σοβαροί είναι και οι κίνδυνοι από ενδεχόμενο ατύχημα στους αγωγούς που μεταφέρουν αέριο από τις σταθερές ή πλωτές εγκαταστάσεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το 2004 στο Βέλγιο, μετά από έκρηξη αγωγού που μετέφερε φυσικό αέριο από τερματικό σταθμό LNG, πέθαναν 24 άτομα και τραυματίστηκαν σοβαρά άλλα 132, ενώ πολύ σοβαρές ήταν οι ζημιές σε υποδομές στη γύρω περιοχή. Στη Νιγηρία το 2005, μετά από έκρηξη υπόγειου αγωγού φυσικού αερίου, σκοτώθηκαν 11 άτομα και καταστράφηκε η υδρόβια ζωή στην ψαράδικη κοινότητα της περιοχής στην οποία συνέβη το ατύχημα. Σύμφωνα με στοιχεία του τομέα μεταφορών των ΗΠΑ, από το 2002 έως το 2021 στο δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου μέσω αγωγών σημειώθηκαν πολλά σοβαρά περιστατικά ατυχημάτων, που είχαν ως αποτέλεσμα συνολικά 78 νεκρούς, 157 τραυματίες και χιλιάδες άτομα που χρειάστηκε να πάρουν μέρος σε εκκένωση. (...)

Πολύ σοβαρές είναι επίσης οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και την τοπική οικονομία από μια τέτοιου είδους εγκατάσταση. Αναφερόμαστε για παράδειγμα στις επιπτώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον και στην αλιεία, λόγω της επίδρασης των σχετικών δραστηριοτήτων στους υδρόβιους οργανισμούς και στην ιχθυοπανίδα. Η άντληση μεγάλων ποσοτήτων θαλασσινού νερού, η απόρριψη στη θάλασσα τεράστιων ποσοτήτων νερού με διαφορετική θερμοκρασία, η χρήση τοξικών ουσιών, τα ηχητικά ρεύματα κατά την κατασκευή εγκαταστάσεων, η αύξηση συνολικά της δραστηριότητας, είναι παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά το θαλάσσιο περιβάλλον. Και γνωρίζουμε ότι το Θρακικό Πέλαγος αποτελεί βασικό αλιευτικό πεδίο, όχι μόνο για την περιοχή, αλλά όλης της χώρας. (...)

Το μεθάνιο αναφέρεται ως πολύ ισχυρότερος κλιματικός ρύπος από το διοξείδιο του άνθρακα και συμβάλλει επίσης στον σχηματισμό όζοντος, που ως γνωστόν προκαλεί σοβαρά προβλήματα υγείας. Σύμφωνα με σχετική αναφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το μεθάνιο έχει δυναμικό υπερθέρμανσης του πλανήτη 86 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του διοξειδίου του άνθρακα σε διάστημα μελέτης 20 ετών. (...)

Τι απαντούν για όλα αυτά τα ζητήματα οι υποστηρικτές αυτών των επενδύσεων; Η απάντηση είναι ότι υπάρχουν και θα εφαρμοστούν κανονισμοί ασφαλείας. Από την ίδια μας την πείρα, όμως, γνωρίζουμε καλά τι συμβαίνει στην πράξη σε σχέση με την εφαρμογή κανονισμών. Ο κάθε ιδιοκτήτης εγκατάστασης ή άλλης δραστηριότητας δρα με κριτήριο την επίδραση που θα έχουν τα όποια μέτρα προστασίας στο ποσοστό κέρδους του, και όχι με κριτήριο την εγγενή ασφάλεια, δηλαδή την αποφυγή των κινδύνων και την πρόληψη στην πηγή τους. (...)

Γι' αυτό άλλωστε και γενικότερα προτάσσονται οι πλωτές μονάδες αποθήκευσης και αεριοποίησης LNG, σε σχέση με τις σταθερές εγκαταστάσεις. Γιατί έχουν μικρότερο κόστος και μπορούν να εγκατασταθούν γρηγορότερα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ομίλους και όλους τους υπόλοιπους παράγοντες που έχουν συμφέρον από την προώθηση των σχετικών σχεδίων. Δεν σχεδιάζονται και δεν επιλέγονται οι συγκεκριμένες μονάδες με κριτήριο την ασφάλεια εργαζομένων και κατοίκων, την προστασία του περιβάλλοντος, την ενεργειακή ασφάλεια μακροπρόθεσμα. Για παράδειγμα, οι πλωτές μονάδες επηρεάζονται περισσότερο από τις καιρικές συνθήκες. (...)

Η πείρα μας όλα αυτά τα χρόνια με διακυβέρνηση από όλα τα αστικά κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, έχει αναδείξει ότι για την προστασία της υγείας και ασφάλειας εργαζομένων και κατοίκων, της προστασίας του περιβάλλοντος, ο κρατικός έλεγχος είναι υποτυπώδης. Στην πράξη, ο ίδιος ο ιδιοκτήτης της κάθε εγκατάστασης είναι ελεγκτής και ελεγχόμενος. Για την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων, στην καλύτερη περίπτωση υπάρχουν κάποια σχέδια στα χαρτιά, στην πράξη όμως δεν έχουν δοκιμαστεί, δεν υπάρχει κατάλληλη εκπαίδευση, δεν υπάρχει ο αναγκαίος εξοπλισμός ασφαλείας και το προσωπικό έκτακτης ανάγκης, δεν υπάρχουν μαζικές οδοί διαφυγής του πληθυσμού. (...)

Το κύριο ερώτημα είναι: Ποιον ωφελούν αυτά τα σχέδια; Ποιοι κερδίζουν;

Ασφαλώς κερδίζουν οι όμιλοι που εμπλέκονται στις σχετικές επενδύσεις. Ομως εδώ θα πρέπει να δούμε βαθύτερα πού εντάσσονται όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί. Σχεδιασμοί που δεν αφορούν μόνο την περιοχή της Αλεξανδρούπολης αλλά και άλλες περιοχές της χώρας μας, όπως η Ρεβυθούσα, ο Βόλος, η Κόρινθος, η Ηγουμενίτσα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, το Ηράκλειο κ.ο.κ. Πρόκειται για επιλογές της ελληνικής άρχουσας τάξης για να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή, εμπλέκοντας τη χώρα όλο και βαθύτερα στην αντιπαράθεση ιμπεριαλιστικών κέντρων, επιλέγοντας τον ρόλο του σημαιοφόρου στα επικίνδυνα πολεμικά και οικονομικά σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Πρόκειται για επιλογές που εντάσσονται στην προσπάθεια απεξάρτησης της χώρας και της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο, προωθώντας το αμερικανικό LNG. Επιλογές που ωφελούν τα συμφέροντα του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, που ελέγχει ήδη το 22% της παγκόσμιας χωρητικότητας των πλοίων μεταφοράς LNG. Κερδισμένες βγαίνουν προφανώς οι ΗΠΑ, που θα εξάγουν σε υψηλές τιμές στην ΕΕ περισσότερο LNG, μειώνοντας ταυτόχρονα τους ρωσικούς μοχλούς πίεσης στην ΕΕ.

Αντίθετα, αυτοί που χάνουν από αυτές τις επιλογές είμαστε εμείς.

Οχι μόνο λόγω των κινδύνων από ατυχήματα και ρύπανση του περιβάλλοντος.

Οχι μόνο λόγω της υποβάθμισης της περιοχής και των επιπτώσεων στην αλιεία.

Αλλά γιατί αντικειμενικά αυξάνονται οι κίνδυνοι να γίνει η περιοχή στόχος στρατιωτικής επίθεσης σε περίπτωση επέκτασης του πολέμου μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας.

Η γειτνίαση της περιοχής με ΝΑΤΟική βάση αυξάνει κι άλλο τους κινδύνους. Ας σκεφτούμε πόσο αυξάνονται οι κίνδυνοι όταν η περιοχή έχει γίνει κόμβος για να προωθούνται ΝΑΤΟικά στρατεύματα και βαρέα όπλα στον πόλεμο στην Ουκρανία, και συνολικότερα προς και από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Η επικινδυνότητα αυξάνεται καθώς, παράλληλα με τη μεταφορά Ενέργειας και στρατιωτικού υλικού, αναβαθμίζεται και ο ρόλος του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης για τη μεταφορά εμπορευμάτων. Ηδη υπάρχουν νέοι σχεδιασμοί για τη μεταφορά ουκρανικών προϊόντων προς ολόκληρο τον κόσμο.

Οι αρνητικές συνέπειες για τον λαό αφορούν επίσης συνολικότερα τον ενεργειακό σχεδιασμό. Με την επιλογή αναγωγής του φυσικού αερίου σε στρατηγικό καύσιμο για την ηλεκτροπαραγωγή, πέρα από την τεράστια σπατάλη Ενέργειας, ο λαός πληρώνει πανάκριβο ρεύμα. (...)

Παλεύουμε για να μην προχωρήσουν τα σχέδια εγκατάστασης των υποδομών LNG στην Αλεξανδρούπολη και σε άλλες περιοχές. Να σταματήσει η Αλεξανδρούπολη και όλη η χώρα να αποτελεί ορμητήριο για τους ενεργειακούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς σχεδιασμούς του ευρωΝΑΤΟικού στρατοπέδου. Είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στη νέα Ελληνοαμερικανική Συμφωνία, για να απεμπλακεί άμεσα η χώρα από τη συμμετοχή στα επικίνδυνα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ, για να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου. (...)

Το σύνθημα που επιβεβαιώθηκε στις περσινές καταστροφές, «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής», φωτίζει τον δρόμο μας.

Σας καλούμε να βαδίσουμε μαζί στον ίδιο δρόμο, να δώσουμε τη μάχη για τη ζωή που μας αξίζει!

Στα εγκαίνια του αγωγού φυσικού αερίου IGB, που συνδέει το εθνικό σύστημα μεταφοράς φυσικού αερίου της Ελλάδας με το δίκτυο της Βουλγαρίας, παρέστησαν την Παρασκευή οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών.

Εχει μήκος 182 χιλιομέτρων, συνδέει το σύστημα στην περιοχή της Κομοτηνής, με το αντίστοιχο δίκτυο της Βουλγαρίας στην περιοχή Stara Zagora. Σε πρώτη φάση, έχει δυνατότητα να μεταφέρει 3 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αερίου ανά έτος, ενώ η δυναμικότητά του μπορεί να αυξηθεί σε 5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Η λειτουργία του προγραμματίζεται να αρχίσει σε εμπορικό επίπεδο το αργότερο την 1η Οκτώβρη.

«Δεν θα εγκαινιάσουμε απλά έναν αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου αλλά μία καθοριστική ενεργειακή γέφυρα που ενώνει τον γεωγραφικό νότο με τον βορρά. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία καθιστά ήδη αναγκαία όσο ποτέ τη συντονισμένη δράση των χωρών της ηπείρου μας, απέναντι στη συνειδητή επιλογή της Μόσχας να μετατρέψει τις φυσικές πηγές σε μοχλό άσκησης πολιτικών πιέσεων, σε έναν ωμό εκβιασμό», τόνισε στην ομιλία του ο Κυρ. Μητσοτάκης, εντάσσοντας ανοιχτά και αυτό το έργο στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών κέντρων, με την κυβέρνηση να διεκδικεί ρόλο «ενεργειακού κόμβου» και πρωταγωνιστή για να «τρέξει» ο ενεργειακός σχεδιασμός των ΗΠΑ στην περιοχή, μεταξύ άλλων και με τη διακίνηση του - πανάκριβου - αμερικανικού LNG.

Αξίζει εξάλλου να σημειωθεί πως αυτόν τον «εθνικό» στόχο του κεφαλαίου, που βυθίζει τον λαό στην ενεργειακή φτώχεια και τον βάζει στο στόχαστρο των ανταγωνισμών, στηρίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έσπευσε να χαιρετίσει την ολοκλήρωση του έργου θυμίζοντας ότι η κυβέρνησή του το ξεκίνησε: «Ενισχύει σημαντικά την ενεργειακή ανεξαρτησία της Βουλγαρίας από το ρωσικό φυσικό αέριο και παρέχει φυσικό αέριο σε χαμηλότερες τιμές, σε σχέση με το Υγροποιημένο Φυσικό Αέριο, στους Βούλγαρους καταναλωτές»!

Προηγουμένως ο πρωθυπουργός περιόδευσε στον νομό Ροδόπης, συγκεκριμένα στην Κομοτηνή, όπου είχε και συναντήσεις με τους τοποτηρητές μουφτήδες Κομοτηνής, Διδυμοτείχου και Ξάνθης. Παρέστη επίσης στην τελετή εγκαινίων των κατασκηνώσεων της Ιεράς Μητρόπολης Μαρωνείας και Κομοτηνής, ενώ επισκέφτηκε και το Λαογραφικό Μουσείο του Πολιτιστικού Συλλόγου Ξυλαγανής.