Βάσεις που πρόσφεραν και προσφέρουν τις «κρίσιμες υπηρεσίες τους» στη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Λιβύης, αλλά και τώρα στη Συρία, ενώ αποτυπώνουν το ρόλο που επιχειρεί να παίξει η ελληνική αστική τάξη στις ολοένα εντονότερες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις, στο μέτρο βεβαίως των δυνατοτήτων της και με στόχο τη «γεωστρατηγική αναβάθμισή» της που περνά μέσα από τους αναβαθμισμένους ρόλους στα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η λειτουργία της αμερικανικής ναυτικής και αεροπορικής βάσης στη Σούδα, που προσφέρεται ως το βασικότερο στήριγμα του 6ου Στόλου των ΗΠΑ και άλλων μονάδων για επιχειρήσεις σε οποιαδήποτε κατεύθυνση.

Επίσης, η Σούδα συνδέεται επιχειρησιακά με τις αγγλικές βάσεις της Κύπρου και κατέχει στρατηγική θέση στους σχεδιασμούς των Αμερικανών για την ευρύτερη περιοχή. Μαζί δε με τις εγκαταστάσεις των ραντάρ στη Ζήρο της Κρήτης αποτελεί έναν ενιαίο ιστό με τη βάση στο Ιντσιρλίκ της Τουρκίας και τις αμερικανικές βάσεις στη Γερμανία.

Αποτελεί προκεχωρημένη βάση ανεφοδιασμού για τις επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, με τα στελέχη των ΗΠΑ να έχουν κατ' επανάληψη τονίσει ότι οι πολεμικές επεμβάσεις τους στην περιοχή έως το Ιράκ θα ήταν αδύνατες χωρίς το βασικό αυτό στήριγμα.

«Καμάρι» των ναυτικών εγκαταστάσεων της Σούδας είναι το περίφημο κρηπίδωμα Κ-14. Κατασκευασμένο με κονδύλια του ΝΑΤΟ, το Κ-14 μπορεί να φιλοξενήσει έως και αεροπλανοφόρο. Το μήκος του υπολογίζεται σε περίπου 300 μέτρα και προσφέρει συγκριτικό πλεονέκτημα στη Σούδα, καθώς πρόκειται για τη μοναδική τέτοια εγκατάσταση στη Μεσόγειο.

Μάλιστα, σύμφωνα με «μνημόνιο κατανόησης» μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, που υπεγράφη λίγες μόνο ώρες πριν από το νέο χτύπημα στη Συρία, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ φέρεται έτοιμη να αναβαθμίσει, με εργασίες στην προβλήτα αλλά και μεγέθυνση του «dry dock» που ήδη υπάρχει εκεί (δεξαμενή όπου βάζουν πλοία για επισκευές), προκειμένου να μπορούν να μπαίνουν εκεί τα μεγάλα αντιτορπιλικά τύπου «Arleigh Burke» που οι Αμερικανοί ρίχνουν για επιχειρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

Στην ευρύτερη χερσόνησο στο Ακρωτήρι Χανίων, πέρα από την περιλάλητη αμερικανική αεροναυτική βάση, συγκεντρώνονται και άλλες κομβικής σημασίας υποδομές, όπως:

• Η «Forward Logistics Site Souda Bay» (FLS Souda Bay), προωθημένη ΝΑΤΟική βάση ανεφοδιασμού.
• Το ΝΑΤΟικό κέντρο Foracs (ένα από τα τρία που λειτουργούν διεθνώς), όπου επισκευάζονται τα ηλεκτρονικά συστήματα πολεμικών πλοίων όταν αυτά απομαγνητίζονται και αποσυντονίζονται.
• Το Πεδίο Βολής Κρήτης (NATO Missile Firing Installation, NAMFI), πολυεθνικό κέντρο εκπαίδευσης σε βολές με πυραύλους, το οποίο κατασκευάστηκε με κονδύλια του ΝΑΤΟ.
• Το ΝΑΤΟικό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) που εκπαιδεύει σε αλλεπάλληλα, υψηλών απαιτήσεων και εξειδικευμένα «σχολεία» στελέχη σε αντικείμενα θαλάσσιας επιτήρησης, στο όνομα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», της «πειρατείας» και άλλων «ασύμμετρων απειλών» και οι ανώτατοι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί διοικητές το χαρακτηρίζουν «το διαμάντι του ΝΑΤΟ».

Αλλά και καθαρά εθνικές στρατιωτικές και πολιτικές υποδομές που διατίθενται προς χρήση και αξιοποίηση από τους ΝΑΤΟικούς όποτε τις χρειάζονται, π.χ. η 115 Πτέρυγα Μάχης, ο Ναύσταθμος Κρήτης του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, το Ναυτικό Νοσοκομείο, το πολιτικό αεροδρόμιο των Χανίων, το πολιτικό λιμάνι κ.ά. Μια αλυσίδα υποστήριξής τους, όπου, όπως διακηρύσσουν οι εγχώριοι αρμόδιοι παράγοντες, οι Ενοπλες Δυνάμεις της λυκοσυμμαχίας μπορούν να ...ψωνίσουν όποια υπηρεσία χρειαστούν για τις αποστολές και επιχειρήσεις τους.

Στην Κρήτη έχουν γίνει επίσης παζάρια ήδη από την προηγούμενη ακόμα κυβέρνηση, τα οποία συνέχισε και η τωρινή, για τη μεταστάθμευση αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV) στο αεροδρόμιο στο Καστέλι Ηρακλείου...

Ωστόσο, προκρίθηκε η μεταστάθμευσή τους στη Λάρισα. Δύο σε πρώτη φάση και με το πρόσχημα συνεκπαίδευσης για ένα εξάμηνο με αντίστοιχα ελληνικά. Τα αμερικανικά τέτοια «αερο-οχήματα» έχουν δυνατότητες και αυτονομία να καλύψουν τεράστιες αποστάσεις, μέχρι τη Λευκορωσία και τη Μαύρη Θάλασσα στο βορρά, μέχρι τη Λιβύη και το Σουέζ στο νότο, παρέχοντας εικόνα επιτήρησης σε γη και αέρα σε πραγματικό χρόνο σε όποιο στρατηγείο των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ διασυνδέονται.

Στη Λάρισα, στο πλαίσιο του Στρατηγείου της 1ης Στρατιάς, λειτουργεί το Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΣΕΕΕ, European Union Operation Headquarters, EU OHQ - Larissa).

Ενεργοποιήθηκε στις 24/3/2006 και το 2014 λειτούργησε ως το στρατηγείο της επιχείρησης της ΕΕ «EUFOR RCA» στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (ΚΑΔ). Η κυβέρνηση το επάνδρωσε με Ελληνες επιτελείς, οι οποίοι αποτέλεσαν την κυρίως δύναμη του Στρατηγείου. Κατάφερε υποδιοικητής της «EUFOR RCA» να οριστεί Ελληνας ταξίαρχος. Και έδωσε στις δυνάμεις που επιχειρούσαν στην ΚΑΔ τον Κινητό Κόμβο Επικοινωνιών του Στρατηγείου, προκειμένου να εξασφαλιστούν οι μεταξύ τους επικοινωνίες.

Προηγουμένως, από το 1999 έως το 2013 είχε ενεργοποιηθεί στην 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα το Κέντρο Συνδυασμένων Αεροπορικών Επιχειρήσεων (Combined Air Operations Center 7 - CAOC 7) του ΝΑΤΟ για να προωθήσει τους σκοπούς της λυκοσυμμαχίας στη Νότια Πτέρυγά του.

Στα 14 χρόνια ύπαρξής του πρόσφερε ουκ ολίγα σε ΝΑΤΟικές αποστολές και επιχειρήσεις. Ανέλαβε ρόλο στην εναέρια αστυνόμευση των Βαλκανίων, σε Βουλγαρία, Ρουμανία και Αλβανία, παρείχε υποστήριξη στη ΝΑΤΟική επιχείρηση UNIFIED PROTECTOR στη Λιβύη το 2011, προτάθηκε και πιστοποιήθηκε από το ΝΑΤΟ τρεις φορές κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του για να φιλοξενήσει το Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων της Δύναμης Αντίδρασης του ΝΑΤΟ, ενώ συμμετείχε στο σχεδιασμό, στην προετοιμασία και την εκτέλεση πολλών ασκήσεων.

Με το «βλέμμα» στα Βαλκάνια, στη Μαύρη Θάλασσα και Ανατολικά και στα ΝΑΤΟικά σχέδια για «περικύκλωση» της Ρωσίας, είναι η υπαγωγή δομών των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και στη Βόρεια Ελλάδα.

Τα σχέδια για το στήσιμο αμερικανικής βάσης ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη, στα οποία έχουν πολλάκις αναφερθεί οι Αμερικανοί αξιωματούχοι, ενώ έχουν γίνει και αντίστοιχες «πρόβες» με τη διεκπεραίωση επιθετικών ελικοπτέρων προς τα Βαλκάνια, όπως και τα σχέδια για αξιοποίηση του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου προς Ορμένιο, για τη μεταφορά δυνάμεών τους προς τα βόρεια, αξιοποιώντας και το λιμάνι και το αεροδρόμιο της πόλης, ως στρατηγικός κόμβος διεκπεραίωσης προσωπικού και μέσων, έρχονται να «κουμπώσουν» σε ένα ιδιαίτερα «ευρύ πλέγμα» υπαρχουσών βάσεων και υποδομών.

Π.χ. το Γ΄ Σώμα Στρατού, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, είναι επισήμως πιστοποιημένο ως NRDC - GR («NATO Rapid Deployable Corps - GR»), δηλαδή στρατηγείο άμεσης ανάπτυξης δυνάμεων του ΝΑΤΟ.

Οπως έχει ειπωθεί χαρακτηριστικά από αρμόδια χείλη πρόκειται για τον μοναδικό από τους μείζονες σχηματισμούς του Στρατού Ξηράς που έχει και «ΝΑΤΟική υπόσταση», είναι «ένα αξιόμαχο ΝΑΤΟικό Σώμα Στρατού, έτοιμο να αναπτυχθεί ταχέως, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου». Αλλά και επισήμως, όπως αναφέρεται από το Γ ' ΣΣ, «το NRDC-GR παραμένει ένα βασικό στρατηγείο της Δομής Δυνάμεων του ΝΑΤΟ (...) διατηρεί την ικανότητα ταχείας ανάπτυξης, έτοιμο να ανταποκριθεί σε ένα σενάριο κρίσης μεγάλης κλίμακας».

Σε αυτό το πλαίσιο, το NRDC - GR στο β' εξάμηνο 2018 και το α' του 2019 θα λειτουργήσει ως Διακλαδικό Στρατηγείο Δυνάμεων (με πολυεθνικό επιτελείο) του ΝΑΤΟ, έτοιμο να συντονίσει πάσης φύσεως αποστολές και επιχειρήσεις, ανάμεσά τους και προβλεπόμενες από το άρθρο 5 του Συμφώνου της λυκοσυμμαχίας, περί «συλλογικής απάντησης» με στρατιωτικά μέσα, σε επίθεση που δέχεται ένα κράτος - μέλος του.

Στη Βόρεια Ελλάδα υφίσταται επίσης ο χερσαίος «Σχηματισμός Μάχης» της ΕΕ, HELBROC, στην έδρα της 71 Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας στη Νέα Σάντα Κιλκίς. Ο σχηματισμός έχει αναλάβει «ετοιμότητα» για να αναπτυχθεί όπου χρειαστεί το α' εξάμηνο του 2018. Στο «Battlegroup HELBROC» μετέχουν και στρατιωτικές δυνάμεις από Βουλγαρία, Ρουμανία, Κύπρο και Ουκρανία, ενώ σύντομα θα περιληφθούν και δυνάμεις της Σερβίας.

Οπως αναφέρεται αρμοδίως από το ΓΕΕΘΑ, ο HELBROC «στηρίζεται σε δυνάμεις και μέσα που τηρούνται σε υψηλή ετοιμότητα, ώστε να αναπτυχθούν εντός 5 - 10 ημερών από τη λήψη απόφασης της ΕΕ». Οι ίδιες στρατιωτικές πηγές προσθέτουν: «Αν και στο στρατιωτικό σκέλος της ΕΕ έχουν οργανωθεί και άλλοι σχηματισμοί μάχης από "συνασπισμούς" άλλων κρατών, ο HELBROC κατέχει ιδιαίτερη σημαντικότητα λόγω της ευαίσθητης γεωστρατηγικής θέσης της χώρας μας, η οποία και προΐσταται». Συμπληρώνουν, επίσης, ότι ο σχηματισμός έχει οργανωθεί με βάση τα ΝΑΤΟικά πρότυπα.

Γενικά, σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ, οι σχηματισμοί μάχης της ΕΕ δημιουργήθηκαν «για να επιτρέψουν στην ΕΕ να αντιδρά άμεσα και αποτελεσματικά σε περιοχές όπου αναδύεται ή υφίσταται ήδη κάποια κρίση». Αλλωστε, όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές, «η περιοχή επιχειρήσεων αφορά όλη την υφήλιο, γι' αυτό η ανάπτυξη σε περιοχές εντός μιας ενδεικτικής ακτίνας 6.000 χλμ. από τις Βρυξέλλες έχει καθοριστεί ως βάση σχεδίασης».

Στο Κιλκίς λειτουργεί και το «Πολυεθνικό Κέντρο Εκπαίδευσης Επιχειρήσεων Υποστήριξης της Ειρήνης» (ΠΚΕΕΥΕ). Ιδρύθηκε το 1998 ως Οργανική Μονάδα του ΓΕΕΘΑ και αποτελεί ένα από τα 26 διεθνώς αναγνωρισμένα Κέντρα Εκπαίδευσης των λεγόμενων ειρηνευτικών επιχειρήσεων, όπως προσχηματικά χαρακτηρίζονται τις περισσότερες φορές οι πολύμορφες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η επιβολή παρουσίας στρατιωτικών στελεχών ως «παρατηρητών» σε συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις που τα ίδια τα ιμπεριαλιστικά κέντρα υποδαύλισαν για προώθηση θέσεων και συμφερόντων τους. Εχει αναγνωριστεί από το ΝΑΤΟ και τον ΟΗΕ για διεξαγωγή Σχολείων παρατηρητών που μετέχουν σε αποστολές τους.

Σημειωτέον, στα ζητήματα της «στρατιωτικής κινητικότητας» έρχεται να απαντήσει από ελληνικής πλευράς για ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και το Πολυεθνικό Συντονιστικό Κέντρο Στρατηγικών Θαλασσίων Μεταφορών (ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ) που λειτουργεί στην Αθήνα στο ΓΕΕΘΑ.

Το ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ ιδρύθηκε το 2004, προκειμένου να αντιμετωπιστούν «οι στρατηγικές ελλείψεις στις θαλάσσιες μεταφορές, κυρίως στο πλαίσιο ασκήσεων και επιχειρήσεων που καθοδηγούνται από ΝΑΤΟ και ΕΕ». Κοντολογίς, σε μια άσκηση ή επιχείρηση όπου ΝΑΤΟ ή ΕΕ χρειάζονται πλοία, π.χ. για μεταφορά πολεμικού υλικού ή/και προσωπικού, τα βρίσκει και τα συντονίζει. Π.χ. το 2008 το ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ είχε αναλάβει να βρει τα μέσα για τη μεταφορά πολωνικών στρατιωτικών δυνάμεων, από την Πολωνία στο λιμάνι Ντουάλα του Καμερούν, απ' όπου διεκπεραιώθηκαν κατόπιν στη γειτονική Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και το Τσαντ.

Στην αεροπορική βάση του Αραξου, όπως έχει καταγγείλει το ΚΚΕ, με τις κυβερνητικές «διαψεύσεις» κάθε άλλο παρά να πείθουν, το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει εκτεταμένες εργασίες αναβάθμισης, ώστε να μπορούν να «φιλοξενηθούν» εκεί «ειδικά όπλα» του ΝΑΤΟ, ακόμα και πυρηνικά. Οι ανησυχίες μεγαλώνουν, δεδομένης της συζήτησης που έχει ανοίξει για το πού θα μεταφερθούν οι περίπου 50 τέτοιες αμερικανικές κεφαλές που σήμερα εδράζονται στη βάση του Ιντσιρλίκ, αν επιδεινωθούν παραπέρα οι σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας.

Η Ανδραβίδα, όπου εδράζεται η 117 Πτέρυγα Μάχης, έχει αναδειχτεί σε κομβικό σημείο για τις Αεροπορίες μιας σειράς κρατών, όπως ΗΠΑ, Βρετανίας, Ισραήλ, που στέλνουν εκεί προσωπικό και μέσα στην ετήσια άσκηση της ελληνικής ΠΑ «Ηνίοχος». Εντονη ήταν και η κινητικότητα πολεμικών αεροσκαφών κατά το πρόσφατο ιμπεριαλιστικό χτύπημα στη Συρία. Αλλωστε, σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, για την Ανδραβίδα επιδιώκουν «αναβάθμιση του Κέντρου Εκπαίδευσης Αεροπορικής Τακτικής (ΚΕΑΤ), σε πολυδύναμο κέντρο εκπαίδευσης, με τη συμμετοχή ξένων χωρών και την παροχή υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης», ώστε να αναλάβει τελικά «ρόλο Διεθνούς Κέντρου Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης».

Στο Ακτιο της Πρέβεζας λειτουργεί η «Προωθημένη Επιχειρησιακή Βάση» (Forward Operational Base, FOB) για τα ιπτάμενα ραντάρ του ΝΑΤΟ AWACS («Airborne Warning and Control System»). Σύμφωνα με τις αρμόδιες ΝΑΤΟικές πηγές η «FOB Aktion» υποστηρίζει τα ΝΑΤΟικά AWACS στην επιχείρηση «Sea Guardian» (προηγούμενα «Active Endeavour»). Επιχείρηση που αναπτύχθηκε μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη, τον Σεπτέμβρη του 2001, και αφορά περιπολίες ΝΑΤΟικών πλοίων και αεροσκαφών στη Μεσόγειο για νηοψίες ενάντια στην «τρομοκρατία».

Θυμίζουμε ότι το 1999 AWACS, που αρχικά απογειώνονταν από το Αβιάνο της Ιταλίας για να εντοπίσουν στόχους επί του γιουγκοσλαβικού εδάφους (τους οποίους στη συνέχεια έπλητταν ΝΑΤΟικά μαχητικά), ξεκίνησαν να απογειώνονται και από τη βάση του Ακτίου, με το αιτιολογικό ότι η βάση του Αβιάνο είχε κορεστεί...

Σημειωτέον, εξάλλου, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ πέρυσι, επισημοποιήθηκε η χρήση ΝΑΤΟικών AWACS και στις επιχειρήσεις, επισήμως, κατά του ISIS στη Μέση Ανατολή, οπότε το Ακτιο παίζει και εδώ ρόλο.

Για την Καλαμάτα, θέλουν η 120ή Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος να αναδειχτεί σε «πολυεθνικό Κέντρο Εκπαίδευσης». Εχουν γίνει προς τούτο προχωρημένες συζητήσεις για διακρατική συμφωνία με ΗΠΑ ή Καναδά, ώστε να καταρτίσουν ένα Μνημόνιο Κατανόησης (MoU), όπου θα πατήσουν ενδιαφερόμενες εταιρείες για να παράσχουν αναγκαίο υλικό και υποστήριξη, π.χ. προσφορά με τη μέθοδο leasing εκπαιδευτικών αεροσκαφών. Αρμοδίως, αναφέρεται ότι υπάρχει ενδιαφέρον από χώρες του Κόλπου και ευρωπαϊκές να στείλουν εδώ πιλότους τους για εκπαίδευση και ότι μπορούν να εκπαιδεύουν έως και 150 ξένους μαθητές κατ' έτος.

Στη Σύρο προχωρούν τα σχέδια για να στηθεί μια «μίνι Σούδα» πάνω στην εξαγορά των εκεί ναυπηγείων από αμερικανικό όμιλο, που θα αναλάβει επισκευές και για πολεμικά πλοία των Αμερικανών.

Επίσης, από ελληνικής πλευράς, έχουν γίνει προτάσεις στους Αμερικανούς να αξιοποιήσουν την Κάρπαθο και την Κάλυμνο για βάσεις αεροσκαφών ή ελικοπτέρων τους.

«Τόμαχοκ» φορτώνονται σε προηγούμενη φάση από τη βάση της Σούδας στο πλοίο «USS Porter» που συμμετείχε στην νέα επίθεση στη Συρία

Αλλωστε, λίγα μόλις 24ωρα πριν από την επίθεση την Πέμπτη 12/4, δυο αμερικανικά κατασκοπευτικά αεροσκάφη (τύπου «MC-12S EMARSS» το ένα και «MC-12W Liberty» το άλλο) προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο «Νίκος Καζαντζάκης» του Ηρακλείου.

Τουλάχιστον άλλο ένα τέτοιο αεροσκάφος της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας (τύπου «MC-12W Liberty») προσγειώθηκε στο αεροπορικό σκέλος της βάσης της Σούδας τις προηγούμενες μέρες, μετά από περιπολίες στην Ανατολική Μεσόγειο, για να απογειωθεί ακολούθως με πορεία τη βάση του Αβιάνο στην Ιταλία.

Επιπλέον, επιβεβαιωμένες πληροφορίες κάνουν λόγο και για ένα ακόμη αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος τύπου «RC - 135V» (θεωρείται από τα σημαντικότερα αναγνωριστικά αεροπλάνα), που απογειώθηκε τη Δευτέρα του Πάσχα από τη Σούδα και πέταξε πάνω από την ακτογραμμή της Ανατολικής Μεσογείου, συλλέγοντας πληροφορίες και καταδεικνύοντας στόχους για την επικείμενη επίθεση.

Λέγεται, εξάλλου, ότι στη βάση προσγειώθηκε και ιπτάμενο τάνκερ των Αμερικανών, που αξιοποιείται για ανεφοδιασμό αεροσκαφών τους στον αέρα.

Την ίδια ώρα, έντονη κινητικότητα υπήρξε και στις υπόλοιπες αεροπορικές βάσεις όπως της Ανδραβίδας και βέβαια στη Λάρισα, όπου θα φιλοξενηθούν αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV, πολύ μεγαλύτερα από τα γνωστά drones).

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, άλλωστε, το επίσημο περιοδικό της βάσης, «Beacon», στην έκδοση του Οκτώβρη 2017 απεικονίζει ακριβώς τη διαδικασία φόρτωσης πυραύλων «Τόμαχοκ» στο πλοίο «USS Porter», που δένει συχνά - πυκνά στη Σούδα και είναι ένα από τα πλοία που ενεπλάκησαν τόσο στην προηγούμενη ιμπεριαλιστική επιδρομή στη Συρία, τον Απρίλη του 2017, όσο και σε αυτήν τα χαράματα του περασμένου Σαββάτου.

Η φόρτωση γίνεται στην περιβόητη προβλήτα Κ-14, τη μοναδική στη Μεσόγειο που, λόγω του μήκους της, μπορεί να δέσει και αεροπλανοφόρο. Παραπέρα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που δημοσιοποιούν οι ίδιοι οι Αμερικανοί, η μεταφορά των πυραύλων (από το προαναφερόμενο FLS μέχρι την προβλήτα και από εκεί στο πλοίο) έγινε μέσα από υπόγεια τούνελ που έχουν σκάψει και λειτουργούν στην περιοχή, ενώ στις διαδικασίες της μεταφοράς εμπλέκονται κατά καιρούς και αξιωματικοί του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.

Να καταγραφεί και το γεγονός ότι από τη Σούδα πηγαινοέρχεται τελευταία συνεχώς το πετρελαιοφόρο του αμερικανικού πολεμικού στόλου «Patuxent», φροντίζοντας για την πετρέλευση εν πλω των αμερικανικών πολεμικών πλοίων που συγκεντρώνονται στην Ανατ. Μεσόγειο.

Η εμφάνιση του εν λόγω πλοίου στη Σούδα το τελευταίο διάστημα γεννά πρόσθετες ανησυχίες για το άμεσο μέλλον, εφόσον από το ναύσταθμο του Αμερικανικού Ναυτικού στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ απέπλευσε πριν από λίγες μέρες και έμπαινε την Παρασκευή στη Μεσόγειο το αεροπλανοφόρο «Harry S. Truman», συνοδευόμενο από αρμάδα 8 πλοίων, με κατεύθυνση την Ανατολική Μεσόγειο. Το «Patuxent» χρησιμοποιείται και για τον ανεφοδιασμό τέτοιων αεροπλανοφόρων με καύσιμο, έχει αξιοποιηθεί π.χ. για να ανεφοδιάσει το ίδιας κλάσης αεροπλανοφόρο «Nimitz».

Με δεδομένο ότι η ανώτατη ναυτική διοίκηση του ΝΑΤΟ MARCOM έχει απευθύνει ήδη σήμα στα κράτη - μέλη της λυκοσυμμαχίας, βάζοντάς τους ερώτημα τι υπηρεσίες υποστήριξης μπορεί να παράσχει καθένα στην ανάπτυξη του αεροπλανοφόρου και της αρμάδας συνοδείας, φαίνεται ότι η Σούδα θα αναλάβει και εδώ βασικό υποστηρικτικό ρόλο.

Εξάλλου, υπάρχουν ανησυχίες και για ελληνική «συνεισφορά» στην ίδια την αρμάδα, με βάση το γεγονός της πρόσφατης συνοδείας που παρείχε (στις 7 - 19/3) το υποβρύχιο «Παπανικολής», στο πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων «USS Iwo Jima» του Ναυτικού των ΗΠΑ.

Και τότε η Σούδα είχε πάρει «φωτιά», με αεροσκάφη τύπου «MV-22 Osprey» να μεταφέρουν εφόδια στο «Iwo Jima» από τη Σούδα, με τους Αμερικανούς να εξάρουν για άλλη μια φορά τις τέτοιες δυνατότητες υποστήριξης από τη βάση.

Ρίχνοντας μια ματιά στην ευρωπαϊκή επικαιρότητα, έξω από τη σκόπιμα καλλιεργημένη θαυματουργή συριζανέλικη μιζέρια, βλέπει κανείς πως στη χιτλερική φωλιά του φιδιού που τυπικά λέγεται Βαυαρία, χωρίς να χρειάζεται η... μπυραρία, επωάζεται και κανακεύεται το φίδι, εκτοξεύοντας στην αστική ευρωπαϊκή «νομιμότητα» το δηλητήριό του. Την Τετάρτη 18 Απρίλη, ο πρωθυπουργός του κρατιδίου της Βαυαρίας στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, ο Μάρκους Ζέντερ από την CSU - αδερφό κόμμα της Μέρκελ και συγκυβερνών με τους σοσιαλδημοκράτες - πέρασε από την αρμόδια επιτροπή έναν νόμο που επιτρέπει στο σκελετό του Μέγκελε να ανασταίνεται, αναφωνώντας «δικαιώθηκα». Εχοντας απόλυτη πλειοψηφία ο Ζέντερ, στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τη ναζιστική και σε άνοδο AfD, τη γερμανική εκδοχή της Χρυσής Αυγής, βγαίνει απ' τα ακροδεξιά της ακροδεξιάς με ναζιστικού τύπου νομοθέτημα, κυριολεκτικά ναζιστίζοντας μετ' ευτελείας.

Ενας πολίτης, μόλις διαγνωστεί με κατάθλιψη (πού, πότε, πώς, ποιος γιατρός;), φυλακίζεται αναγκαστικώς «επ' αόριστον», χωρίς καμία νόμιμη κατηγορία. Ο νόμος προβλέπει εγκλεισμό σε κλινική - ίδρυμα - φυλακή. Καταγραφή όλων των κοινωνικών και οικογενειακών του επαφών. Τακτική εξέταση για την αναζήτηση πιθανώς όπλων ή φαρμάκων στον πρωκτό και στον τράχηλο της μήτρας των καταθλιπτικών. Στην ίδια εξέταση πρωκτού και μήτρας θα υπόκεινται και οι επισκέπτες του ασθενούς!...

Αν και εφόσον το ψυχιατρικό ίδρυμα δώσει, όποτε το κρίνει, εξιτήριο, ή καλύτερα αποφυλακιστήριο, στον ασθενή, αναλαμβάνει καθήκοντα ο αστυφύλακας. Επί πέντε χρόνια ο εκτός ιδρύματος καταθλιπτικός, είτε το ξέρει είτε όχι, θα είναι υπό νόμιμη παρακολούθηση της ηλεκτρονικής του αλληλογραφίας, της απλής, και σε συνεχή συνακρόαση τηλεφώνων. Η αστυνομία, ως εκτελεστικό όργανο του κράτους, επί πέντε έτη θα παρακολουθεί και θα φακελώνει ωσαύτως συγγενείς και φίλους του καταθλιπτικού.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, σύμφωνα με στοιχεία του 2015, έχει καταγράψει καταθλιπτική διαταραχή σε 300 εκατομμύρια ανθρώπους και η κατάθλιψη συγκαταλέγεται από τον ΟΗΕ στις βασικές αιτίες αναπηρίας. Το 2015 εκτιμάται ότι ως αποτέλεσμα της κατάθλιψης αυτοκτόνησαν 788.000 άνθρωποι (αναλογία 5 γυναίκες έναντι 20 ανδρών ανά 100.000, με το 78% των αυτοκτονιών σε χώρες με χαμηλά ή μεσαία εισοδήματα).

Αυτήν τη στιγμή γίνεται μεγάλη συζήτηση στη Γερμανία και στην Ευρώπη και ευτυχώς υπάρχει μεγάλη αντίδραση στο νομοσχέδιο, που σίγουρα θα ψηφιστεί, και ήρθε και στην επιφάνεια η υπόθεση Mollath, ενός άτυχου Γερμανού που διαγνώστηκε με κατάθλιψη, εγκλείστηκε αδίκως μετά από καταγγελίες για άσκηση βίας εναντίον της συζύγου του, η οποία αποδείχθηκε και βρέθηκε τελικώς κατηγορούμενη για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, μια υπόθεση σκοτεινή, βρώμικη και περίπλοκη με άθλια παιχνίδια περί την κατάθλιψη.

Στη διπλανή παραφωλιά των ναζιστικών φιδιών, οι Αυστριακοί, αντιγράφοντας την ανοιχτόμυαλη Δανία, αποφάσισαν να κατάσχουν αντικείμενα και μετρητά των προσφύγων, που τους υποχρεώνουν να παραδώσουν και τα κινητά τους για παρακολούθηση και οσονούπω θα τους ακολουθήσουν κι άλλοι Ευρωπαίοι, απ' αυτούς που είμαστε περήφανοι να μας δέχονται στην οικογένειά τους...

Οποιος σκεφτεί να απαντήσει στον τίτλο μου, λέγοντας «δεν ξανάρχονται οι ναζί, γιατί ήταν πάντα εδώ», έχει δίκιο. Κι όσο περισσότεροι το σκεφτούν, τόσο περισσότεροι θα τους κυνηγήσουν.

Κατασκοπευτικό αεροπλάνο των ΗΠΑ στο αεροδρόμιο Ηρακλείου, την ίδια στιγμή που ...η κυβέρνηση δεν συμμετέχει στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα (φωτ. «ekriti.gr»)

-- Γιατην επιδρομή στη Συρία έλεγαν ότι είναι το «αποχαιρετιστήριο χτύπημα» των ΗΠΑ, ότι ήταν «χειρουργικό» και ότι έγινε «πολύ κακό για το τίποτα», ότι τώρα το λόγο έχουν οι διπλωμάτες...

Το «επιχείρημα» μιας υποτιθέμενης αποκλιμάκωσης κυκλοφόρησε σε διάφορες εκδοχές, διανθισμένο και με ψυχαναλυτικού τύπου προσεγγίσεις για τη στάση Ντ. Τραμπ, όπως για τη νευρικότητά του λόγω των σκανδάλων που αποκαλύπτονται στις ΗΠΑ.

Οι αφηγητές του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησαν να σκιαγραφήσουν μια «μαγική εικόνα» για τη Συρία, αλλά και την ευρύτερη περιοχή, σε προφανή πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που περνάνε σε νέα πιο επικίνδυνη φάση.

Αραγε, δεν υπάρχουν για τον ΣΥΡΙΖΑ οι αντιθέσεις των ΗΠΑ - ΕΕ - Ρωσίας; Δεν υπάρχει η επέμβαση στη Συρία από κάμποσες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις; Την ίδια στιγμή, «φωνάζει» η κλιμάκωση του πολέμου σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες, τώρα που, όπως φαίνεται, μπαίνουμε στην τελική ευθεία του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Αλλωστε, στη Συρία πλέον έχει εισβάλλει και η Τουρκία με χερσαίες δυνάμεις, ενώ ενεργότερο ρόλο διεκδικούν Γαλλία και Μ. Βρετανία, που συμμετείχαν στους βομβαρδισμούς μαζί με τις ΗΠΑ.

Αυτήν την όξυνση, όπως και τη δική της εμπλοκή στους ανταγωνισμούς, η κυβέρνηση έχει πολλούς λόγους να την αποσιωπά, όμως ο λαός έχει κάθε συμφέρον να βλέπει τη «μεγάλη εικόνα» και τη δυναμική των εξελίξεων. Στη Συρία βρίσκεται σε εξέλιξη μια σφοδρή ιμπεριαλιστική σύγκρουση για την διανομή σφαιρών επιρροής, πηγών και δρόμων Ενέργειας, διαύλων του παγκόσμιου εμπορίου, με επίκεντρο τη Μέση Ανατολή και την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Οι αντιθέσεις που συσσωρεύονται στην περιοχή και τα ανταγωνιστικά συμφέροντα, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διευθετηθούν με τη διπλωματία. Αυτό μαρτυράει άλλωστε και η τόσο μεγάλη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή από τόσα πολλά κράτη, που προδίδουν προετοιμασία για γενίκευση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης και σε καμιά περίπτωση «εκτόνωση» και επιστροφή στη διπλωματία...

-- «Η Ελλάδα δεν συμμετέχει στην επέμβαση»!Οπότε δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας...

Αυτό ήταν το κυρίαρχο επιχείρημα - ψέμα που έριξε από την πρώτη στιγμή το Μέγαρο Μαξίμου. Πρόκειται για προκλητική τοποθέτηση - κοροϊδία κατάμουτρα στον ελληνικό λαό, που βλέπει την πολυεπίπεδη εμπλοκή της χώρας, η οποία με ευθύνη της κυβέρνησης έχει μετατραπεί σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, που προσφέρει χρήσιμες υπηρεσίες στην ιμπεριαλιστική επιδρομή, όπως καταγράφεται και σε προηγούμενες σελίδες του «Ριζοσπάστη». Στην πραγματικότητα, η εμπλοκή της Ελλάδας απορρέει απ' το στόχο που υπηρετεί με ζήλο η κυβέρνηση για «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της αστικής τάξης, για την επίτευξη του οποίου έχει γίνει σημαιοφόρος στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια.

Ομως η Ελλάδα, στο πλαίσιο των «συμμαχικών της υποχρεώσεων», είναι εκ των πραγμάτων μπλεγμένη στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, διαθέτοντας βάσεις, στρατιωτικούς και τεχνική υποστήριξη. Πολύ περισσότερο που η κυβέρνηση έχει υπογράψει συμφωνίες έντασης της εμπλοκής, όπως αυτές με τις ΗΠΑ, για αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας.

Την ώρα, επίσης, που τα κυβερνητικά επιτελεία διακινούσαν τα περί «μη συμμετοχής», υπέγραφαν φαρδιά - πλατιά τόσο τη ΝΑΤΟική ανακοίνωση για την επίθεση, όσο και αυτή του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, που έδωσε πλήρη κάλυψη στο χτύπημα. Πληροφορίες, μάλιστα, θέλουν αυτονόητη την υποστήριξη της Ελλάδας στις επιχειρήσεις του αεροπλανοφόρου των ΗΠΑ «Χ. Τρούμαν» που καταφτάνει στη Μεσόγειο. Οχι τυχαία, άλλωστε, κυβερνητικά στελέχη αναπαρήγαγαν ένα προς ένα τα προσχήματα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, περί χρήσης «χημικών» από τη συριακή κυβέρνηση, περί «κέντρων παραγωγής» όπλων μαζικής καταστροφής κ.λπ. Προσχήματα ίδιας κοπής και αξίας με άλλα, άλλων επεμβάσεων παλιότερα που αποδείχτηκαν κατασκευασμένα, αφού όμως είχαν κάνει τη βρώμικη δουλειά για τους ιμπεριαλιστές.

-- Η Ελλάδα είναι «πυλώνας σταθερότητας» στην περιοχή, «έχουμε διεθνή ερείσματα», «τα σύνορα της χώρας είναι και ευρωπαϊκά σύνορα», «στο Αιγαίο δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες» κ.λπ.

Τα επιχειρήματα αυτά διακινήθηκαν περισσότερο μετά και την τοποθέτηση του Γάλλου Προέδρου, Εμ. Μακρόν, στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου δήλωσε ότι «θέση της Γαλλίας είναι η υποστήριξη της Ελλάδας», αλλά και μετά την αυστηρή τάχα σύσταση των επιτελείων της ΕΕ προς την Τουρκία για απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών.

Η αναγόρευση βεβαίως του Εμ. Μακρόν, δηλαδή της Γαλλίας που πρωτοστάτησε στο βομβαρδισμό της Συρίας, εκτινάσσοντας την ένταση στην περιοχή και φέρνοντας πιο κοντά το ενδεχόμενο γενίκευσης της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης - στο πλαίσιο της οποίας εντάσσεται και η όξυνση της τουρκικής επιθετικότητας - σε εγγυητή της ασφάλειας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, είναι από μόνη της αρκούντως αποκαλυπτική και αυταπόδεικτη η ...αξία της.

Στην πραγματικότητα, λυκοσυμμαχίες τύπου ΕΕ και ΝΑΤΟ συνιστούν παράγοντες ανασφάλειας και αστάθειας και όχι το αντίθετο, όπως διατείνεται η κυβέρνηση, καθησυχάζοντας το λαό και προτρέποντάς τον να τους εναποθέσει την προστασία του.

Οι «πλάτες» της ΕΕ που επικαλείται η κυβέρνηση, είναι οι ίδιες «πλάτες» που έδωσαν πλήρη κάλυψη στο νέο χτύπημα στη Συρία το περασμένο Σάββατο.

Να μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου φέρει ΝΑΤΟική υπογραφή. Ενώ, μέσα στη βδομάδα που μας πέρασε, ο γγ του ΝΑΤΟ βάφτιζε ξανά «διμερή ζητήματα» Ελλάδας - Τουρκίας τις τουρκικές διεκδικήσεις, δεδομένου ότι «η Τουρκία είναι στρατηγικής σημασίας σύμμαχος», που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να περάσει στο απέναντι «στρατόπεδο» των ανταγωνισμών.

Και τι απαντούσε η κυβέρνηση διά του Δ. Τζανακόπουλου; Οτι «το ΝΑΤΟ δεν είναι φόρουμ επίλυσης διαφορών των μελών της συμμαχίας»!

Αποδεικνύεται, δηλαδή, κόντρα στους κυβερνητικούς ισχυρισμούς ότι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και τα καπιταλιστικά κράτη - μέλη τους έχουν κερδίσει με το σπαθί τους τον τίτλο των μακελάρηδων των λαών, που δεν διστάζουν να αξιοποιούν ή να δημιουργούν τεχνητές αντιθέσεις, να υποδαυλίζουν αλυτρωτισμούς και εθνικισμούς, προκειμένου να προωθήσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων που εκπροσωπούν και να τα επιβάλλουν και με τα όπλα. Αυτοί οι οργανισμοί δεν μπορούν να εγγυηθούν καμιά ασφάλεια στους λαούς.

-- «Το τουρκικό πολιτικό σύστημα επενδύει στον εθνικισμό και προσπαθεί να κάνει εξαγωγή στην ευρύτερη περιοχή των πολύ δύσκολων εσωτερικών προβλημάτων (...) Η ένταση στο Αιγαίο είναι βαλβίδα εσωτερικής εκτόνωσης, οφείλεται στις επικείμενες εκλογές»...

Μετά την ανακοίνωση της απόφασης της τουρκικής κυβέρνησης για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ επιδόθηκαν σε νέα προσπάθεια εφησυχασμού του λαού και συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών για τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή, υποστηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι τυχόν κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας θα οφείλεται στη συγκυρία των πολιτικών εξελίξεων στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας. Οτι δηλαδή θα «πουλήσει» νταηλίκι στην κοινή γνώμη της Τουρκίας ο Ερντογάν, με την ελπίδα να το εξαργυρώσει στην κάλπη, το οποίο δεν πρέπει να μας ανησυχεί, αφού θα τελειώσει μαζί με την προεκλογική περίοδο.

Η κυβέρνηση σκόπιμα αγνοεί την κινητήρια δύναμη της τουρκικής επιθετικότητας, που αφορά την προσπάθεια της εκεί αστικής τάξης να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή, διεξάγοντας ένα πολυεπίπεδο παζάρι: Από τα σύνορά της με Συρία και Ιράκ, μέχρι τις σχέσεις της με την ΕΕ, αλλά και την επιρροή της στα Βαλκάνια. Μπορεί η προεκλογική περίοδος στην Τουρκία να κρατήσει περίπου 60 μέρες, όμως η διεκδίκηση πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, είναι μόνιμα στοιχεία στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Αυτά είναι που καθορίζουν τις εξελίξεις και όχι το ...πώς ξύπνησε ο τάδε ή ο δείνα πρωθυπουργός.

Ο λαός πρέπει να κάνει στην άκρη όσους καλλιεργούν τον επιζήμιο εφησυχασμό προκειμένου να αποσπάσουν τη συναίνεσή του ή ακόμα και να τον ωθήσουν να στηρίξει τα επικίνδυνα πολιτικοστρατιωτικά σχέδια. Να απαντήσει με οργάνωση της πάλης, να διατρανώσει την αντίθεση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την αλληλεγγύη του στους λαούς που χτυπιούνται.

Από τη συνάντηση του Γενς Στόλτενμπεργκ με τον Τούρκο Πρόεδρο

Πριν ακόμα φτάσει στην Αγκυρα, ο Στόλτενμπεργκ παραχώρησε συνέντευξη στο τουρκικό κρατικό πρακτορείο «Αναντολού», σπεύδοντας να χαρακτηρίσει την Τουρκία «κρίσιμο εταίρο υψηλής αξίας», κάτι που, όπως εξήγησε, οφείλεται σε «πολλούς λόγους, όχι απλά στη στρατηγική της τοποθεσία». Αναδεικνύοντας τη σημασία που η Δύση δίνει ακόμα στη συνεργασία της με την Τουρκία, ως πλεονέκτημα για την αντιπαράθεσή της με αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ειδικά τη Ρωσία, είπε: «Η Τουρκία συνεισφέρει στην κοινή μας ασφάλεια και τη συλλογική ασφάλεια με πολλούς τρόπους. Είμαστε ευγνώμονες για την τουρκική βοήθεια σε διάφορες αποστολές και επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ...» Ενώ, αναφερόμενος ειδικά στα ΝΑΤΟικά σχέδια για τη μοιρασιά στη Μέση Ανατολή, που προχωρούν με μοχλό και την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», πρόσθεσε: «Το γεγονός ότι η Τουρκία παρέχει υποδομές, αεροπορικές βάσεις κοντά στα σύνορα με το Ιράκ και τη Συρία ήταν κομβικής σημασίας στον αγώνα κατά του "Ντάες" (σ.σ. αραβικό ακρωνύμιο για το "Ισλαμικό Κράτος"). Η Τουρκία έχει διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο στις προσπάθειες των συμμάχων στο ΝΑΤΟ και του διεθνούς συνασπισμού (σ. σ. υπό τις ΗΠΑ) ενάντια στο "Ντάες"».

Αλλά και στην κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε με τον Τούρκο ΥΠΕΞ, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο Στόλτενμπεργκ επιδοκίμασε την προσφορά της Τουρκίας στη «Συμμαχία μας, παρά το ότι αντιμετωπίζει (σ.σ. η Τουρκία) σοβαρές προκλήσεις για την ασφάλειά (της)» και κρίνοντας σκόπιμο να σχολιάσει ότι «κανένας άλλος σύμμαχος δεν έχει εκτεθεί τόσο στην αστάθεια αυτής της περιοχής».

Ολες αυτές οι αναφορές του γγ του ΝΑΤΟ αποτυπώνουν την αποφασιστικότητα, με την οποία η Δύση επιδιώκει να διασφαλίσει τη συνεργασία της με την Τουρκία, με στόχο - τουλάχιστον - την αποτροπή μιας περαιτέρω σύσφιξης των σχέσεων της Τουρκίας με τη Ρωσία. Βεβαίως, αυτό δεν παρακάμπτει τις διαφωνίες και τις αντιθέσεις που σε πολλές περιπτώσεις βαθαίνουν ανάμεσα σε Τουρκία και Δύση, όπως δείχνουν άλλωστε οι εντάσεις με συμμάχους, όπως οι ΗΠΑ. Ωστόσο, αποκαλύπτεται πόσο μεγαλώνουν η ρευστότητα και η συνθετότητα των ανταγωνισμών αλλά και των παζαριών που στήνονται και μεταξύ «σύμμαχων» δυνάμεων, περιπλέκοντας τους κινδύνους που αυξάνονται για τους λαούς της περιοχής, αλλά και τους συμβιβασμούς που εξετάζονται.

Καταρρέουν έτσι και οι προκλητικοί ισχυρισμοί και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ αποτελεί δήθεν δικλίδα για την ασφάλεια της χώρας, αφού καμία εγγύηση δεν μπορεί να προσφέρει σε λαϊκά συμφέροντα μια λυκοσυμμαχία εκπροσώπων μονοπωλίων. Αυτό φάνηκε και από τις δηλώσεις Στόλτενμπεργκ που προσπέρασε προκλητικά την τουρκική επιθετικότητα, μιλώντας για «διαφωνίες (Ελλάδας - Τουρκίας) που βλέπουμε σε κάποια θέματα» και ξεκαθαρίζοντας ότι «δεν είναι θέμα του ΝΑΤΟ, είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας». Με λίγα λόγια, φαίνεται όλο και πιο καθαρά ότι οι τουρκικές διεκδικήσεις σε Αιγαίο, Κυπριακό και γενικότερα, αξιοποιούνται ήδη και στο παζάρι της Αγκυρας με ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΗΠΑ.

Να σημειωθεί ότι η επίσκεψη Στόλτενμπεργκ στην Αγκυρα έγινε στο φόντο μιας μεγάλης συζήτησης για τις συνέπειες που θα έχει μια «απομάκρυνση» της Τουρκίας για τις ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις, με ιδιαίτερη κουβέντα για την αξία της στρατιωτικής βάσης στο Ιντσιρλίκ και τις δυσκολίες που θα συναντήσει η Δύση σε περίπτωση που «διαταραχθεί» η πρόσβασή της σε αυτή.

Το σκληρό παζάρι αποτυπώνεται και στη συνεχιζόμενη συνεργασία Τουρκίας - Ρωσίας, που η Αγκυρα επιμένει να ισχυρίζεται ότι δεν είναι «εναλλακτική» στη συνεργασία της με τη Δύση. Ωστόσο, έχει το δικό του συμβολισμό το γεγονός ότι ο Τσαβούσογλου, δίπλα ακριβώς στον γγ του ΝΑΤΟ, διευκρίνισε ότι «οι σχέσεις μας με τη Ρωσία δεν είναι τόσο αδύναμες ώστε ένας Γάλλος Πρόεδρος να τις διαρρήξει», απαντώντας σε βιαστικές διαπιστώσεις του Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν ότι η στήριξη που πρόσφερε η Αγκυρα στις πυραυλικές επιθέσεις ΗΠΑ - Αγγλίας - Γαλλίας στη Συρία φανερώνει τελικά «διαχωρισμό» από τη Ρωσία.

Την ίδια στιγμή, ξεχωριστή σημασία έχουν και οι «δίαυλοι» συντονισμού που αναπτύσσονται ανάμεσα σε Τουρκία και Ευρώπη ειδικότερα, σε μια περίοδο που εντός της Δύσης (π.χ. μεταξύ ΕΕ - ΗΠΑ) εκφράζονται και βαθαίνουν διαφωνίες και αντιθέσεις, με την ΕΕ να θέλει να ενισχύσει τη δική της «αυτοτελή» παρέμβαση σε μια σειρά από περιοχές και τομείς.

Για παράδειγμα, είναι ενδεικτική η τηλεφωνική επικοινωνία που είχε - λίγες μέρες μετά το νέο χτύπημα στη Συρία - ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρ. Τ. Ερντογάν, με την καγκελάριο της Γερμανίας, Αγκελα Μέρκελ, ανταλλάσσοντας απόψεις για τις «δυνατότητες προώθησης της πολιτικής διαδικασίας» στη Συρία, αλλά και συμφωνώντας για τον «ιδιαίτερα επείγοντα» χαρακτήρα αυτής της διαδικασίας.

Επίσης, για μια «πολιτική λύση χωρίς αποκλεισμούς» στη Συρία, ο Ερντογάν συνομίλησε τηλεφωνικά και με τον Πρόεδρο της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος ανήμερα των νέων βομβαρδισμών έσπευσε να ευχαριστήσει την Αγκυρα για τις «δηλώσεις στήριξης στην επιχείρηση», αλλά και να εκφράσει «τη βούλησή του για να συνεχιστεί η κοινή εργασία», «η συνεννόηση ανάμεσα σε Γαλλία και Τουρκία».

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η προσοχή πέφτει και σε μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια που αποκάλυψε ο Τούρκος ΥΠΕΞ, σύμφωνα με τον οποίο, ο Μακρόν είχε εκφράσει επιθυμία να πάρει και αυτός μέρος στην τελευταία συνάντηση των ηγετών Τουρκίας - Ρωσίας - Ιράν, με κύριο θέμα τη Συρία.

Τέτοιες διαθέσεις του γαλλικού ιμπεριαλισμού να παζαρέψει τα μονοπωλιακά συμφέροντα που εκπροσωπεί, διεκδικώντας διάφορες συνεργασίες, «δένουν» και με διαθέσεις διατήρησης μιας επικοινωνίας με τη Ρωσία, για τις οποίες έδωσε διαβεβαιώσεις τόσο ο Πρόεδρος της χώρας όσο και ο ΥΠΕΞ, Ζαν Υβ Λε Ντριάν. Τη Δευτέρα, ο τελευταίος δήλωσε ότι «πρέπει να ελπίζουμε τώρα πως η Ρωσία αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις για την προώθηση της πολιτικής διαδικασίας στη Συρία, που θα επιτρέψει την έξοδο από την κρίση».

Οι περίπλοκες διεργασίες αποτυπώθηκαν χαρακτηριστικά και στα λόγια που αντάλλαξαν ΕΕ - Τουρκία, με αφορμή τη νέα έκθεση της Κομισιόν για την πρόοδο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.

Πίσω από την εκατέρωθεν γκρίνια και κριτική - σε σημεία βεβαίως που αφορούν και ουσιαστικές τους διαφωνίες - ξεπρόβαλε και η αναγνώριση πλεονεκτημάτων που συνεχίζει να τους προσφέρει η μεταξύ τους συνεργασία, για αυτό και, τουλάχιστον προς το παρόν, τη χρειάζονται.

Ετσι, η μεν Κομισιόν κάλεσε την Τουρκία «να αντιστρέψει επειγόντως» την τάση απομάκρυνσής της από την ΕΕ, «προς το δικό της συμφέρον» και τονίζοντας βέβαια πως η Τουρκία θα παραμείνει «σημαντικός στρατηγικός εταίρος της ΕΕ», θα συνεχιστεί η συνεργασία «σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος». Η δε Τουρκία, μέσω ανακοίνωσης του ΥΠΕΞ, σημειώνει ότι «η ένταξη στην ΕΕ παραμένει στρατηγική μας προτεραιότητα». Την ίδια στιγμή, η Αγκυρα επικρίνει την Κομισιόν ότι «είναι απρόθυμη να αντιληφθεί τις δυσκολίες της περιόδου που βρισκόμαστε», ότι είναι «ανίκανη να είναι αντικειμενική και ισορροπημένη». Ενώ, σχολιάζοντας την τοποθέτηση της ΕΕ για την κατάσταση σε Αιγαίο και Κύπρο, χαρακτηρίζει «εντελώς λαθεμένη» την προσπάθειά της «να γίνει αρμόδιος διαιτητής» και εκτιμά ότι «επιμένοντας σε μονομερείς και διαστρεβλωμένες κατανοήσεις αποκαλύπτει όχι μόνο ότι της λείπει (της ΕΕ) μια στρατηγική αξιολόγηση για την Ανατολική Μεσόγειο αλλά επίσης ότι δεν έχει την ικανότητα να αναπτύξει ένα μακροπρόθεσμο όραμα για την περιοχή...».

Copyright 2018 The Associated

Την Τετάρτη το καθεστώς έκτακτης ανάγκης παρατάθηκε για 7η φορά, ενώ η χώρα οδηγείται στις κάλπες

Πέρα από τα διάφορα που ακούγονται και στη χώρα μας από αστικά επιτελεία για το στόχο αυτής της επιλογής (για «νευρικές κάλπες», για κίνηση Ερντογάν προκειμένου να βγει από το «πολιτικό αδιέξοδο» κ.λπ.), έχει σημασία να φωτιστούν ορισμένες διεργασίες που συντελούνται αυτήν τη στιγμή στο αστικό πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας και με την παρέμβαση άλλων δυνάμεων (ΗΠΑ, ΕΕ κ.ά.), αλλά και το πώς εξηγούν κύκλοι της τουρκικής κυβέρνησης τη συγκεκριμένη πολιτική κίνηση.

Σίγουρα, το επόμενο χρονικό διάστημα θα έρθουν και νέα στοιχεία που θα βοηθήσουν να έχουμε καλύτερη εικόνα. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής πως κυβερνητικά στελέχη εστιάζουν στο ότι η επιλογή των πρόωρων εκλογών γίνεται με τα μάτια στραμμένα στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή, στους οποίους η Τουρκία συμμετέχει με σημαντικό ρόλο.

Η τουρκική αστική τάξη επιθετικά ανοίγει ζητήματα αλλαγής συνόρων και αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, τόσο στο Αιγαίο όσο και στην ευρύτερη περιοχή. Εχει επέμβει στρατιωτικά σε Συρία και Ιράκ. Στελέχη της κυβέρνησης αναφέρονται ανοιχτά στον κίνδυνο πιο γενικευμένης πολεμικής αναμέτρησης και σε ζητήματα «εθνικής ασφάλειας» της χώρας. Είναι επίσης στοιχείο που συνδέεται με την πολεμική προετοιμασία το γεγονός ότι μετά τις εκλογές θα μπει σε εφαρμογή το νέο Σύνταγμα, που περιλαμβάνει διατάξεις συγκέντρωσης των λειτουργιών της αστικής εξουσίας και μέτρα έντασης του αυταρχισμού.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, επίσης, την Τετάρτη, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης παρατάθηκε για έβδομη συνεχή φορά (από τον Ιούλη του 2016 που είχε αποτύχει η απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης του ΑΚΡ)

Παρά τις αντίθετες δηλώσεις διαφόρων, αρκετές κινήσεις έδειχναν προετοιμασία για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, ήδη από τις αρχές της χρονιάς. Το κυβερνών ισλαμοσυντηρητικό κόμμα ΑΚΡ ανακοίνωσε το Φλεβάρη ότι συγκροτεί με το MHΡ την (εκλογική) «Λαϊκή Συμμαχία», αφού ο Μπαχτσελί δήλωσε επίσημα πως θα στηρίξει τον Ερντογάν στις ερχόμενες προεδρικές εκλογές.

Τροφή στη συζήτηση για πιθανές αλλαγές στο αστικό πολιτικό σκηνικό έδωσε και η ίδρυση, το περασμένο φθινόπωρο, του «Καλού Κόμματος» (ΙΥΙ), με επικεφαλής τη Μεράλ Αξενέρ, πρώην υπουργό Εσωτερικών στην κυβέρνηση του ισλαμιστή Ερμπακάν τη δεκαετία του '90, η οποία πριν από μερικούς μήνες αποχώρησε από το MHP, αφού πρώτα απέτυχε να διεκδικήσει την ηγεσία του, και μετά από διαφωνίες για την προσέγγιση MHP - AKP. Αρκετοί χαρακτηρίζουν την Αξενέρ πιθανή «Θάτσερ της Τουρκίας», στο πλαίσιο ευρύτερων διεργασιών για την εξασφάλιση μιας - από τη σκοπιά των αστικών συμφερόντων - ικανής «εναλλακτικής» στο ΑΚΡ και τον Ερντογάν.

Στις αρχές Γενάρη, η αμερικανική εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς» περιέγραφε την Αξενέρ ως έναν «αντίπαλο που ανεβαίνει για να προκαλέσει τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν» και φιλοξενούσαν δηλώσεις της ίδιας, που σχολίαζε ότι μετά το περσινό δημοψήφισμα η τουρκική κοινωνία διαιρέθηκε αλλά το κόμμα της «είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να πάρει ψήφους και από τα δύο στρατόπεδα». Υπήρχαν δυτικές αναλύσεις που υποστήριζαν ότι το ΙΥΙ θα εστιάσει ειδικά στους Κούρδους ψηφοφόρους του ΑΚΡ, αναδεικνύοντας νέες διαστάσεις μιας απόπειρας του τουρκικού κεφαλαίου να παρέμβει σε σχέδια αναβάθμισης του κουρδικού παράγοντα σε όλη την περιφέρεια.

Ενδεικτικές είναι και οι επαφές που είχε, εντός και εκτός συνόρων, η ηγεσία του σοσιαλδημοκρατικού CHP. Το Γενάρη, ο πρόεδρός του Κεμάλ Κιλιντσάρογλου συνάντησε σε ξενοδοχείο της Αγκυρας πρέσβεις ευρωπαϊκών χωρών και για μιάμιση ώρα συζήτησε μαζί τους «την εξωτερική και εσωτερική πολιτική της Τουρκίας», όπως μετέδωσαν μεγάλα τουρκικά ΜΜΕ.

Ο αντιπρόεδρος του CHP, Εζτούρκ Γιλμάζ, διευκρίνισε ότι τη συνάντηση απασχόλησαν «θέματα όπως οι σχέσεις Τουρκίας - ΕΕ, η πιθανότητα πρόωρων εκλογών, πιθανές συμμαχίες», ενώ «εκτεταμένα» συζητήθηκαν οι σχέσεις της Τουρκίας με Ρωσία, ΕΕ και ΗΠΑ. Ακόμα, εξήγησε ότι οι Ευρωπαίοι είχαν διάφορες απορίες για συνεργασίες όπως αυτή μεταξύ ΑΚΡ - ΜΗΡ. Τη συνάντηση απασχόλησαν και οι προτάσεις ευρωτουρκικής συνεργασίας που καταθέτουν δυνάμεις όπως η Γαλλία, ως εναλλακτικής στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.

Ακόμα, τον περασμένο Δεκέμβρη, ο Κιλιντσάρογλου είχε κάνει τριήμερο ταξίδι στο Λονδίνο, στο πλαίσιο της προετοιμασίας του για τις επόμενες εκλογές. Το πρόγραμμά του περιείχε συναντήσεις με πολιτικούς, επενδυτές αλλά και «δεξαμενές σκέψης», με στελέχη της κυβέρνησης αλλά και του Εργατικού Κόμματος.

Λεπτομέρειες για τις επαφές του δεν έγιναν γνωστές στον Τύπο, σχολίαζαν τα ρεπορτάζ, τα οποία όμως παρέθεταν δηλώσεις στελεχών του CHP που περιέγραφαν πόσο «ανησυχούμε για την τουρκική δημοκρατία, την κατάσταση στο δικαστικό σώμα και την οικονομία, όπως και για θέματα που αφορούν την τρομοκρατία στην Τουρκία». Τόνιζαν επίσης ότι σκοπός του ταξιδιού του Κιλιντσάρογλου ήταν «να εξηγήσει στο εκλογικό μας σώμα στη Βρετανία τι πρέπει να γίνει, προετοιμάζοντας τις εκλογές το 2019, καθώς αυτή η επίσκεψη είναι μέρος των προσπαθειών μας να τις κερδίσουμε».

Την περασμένη Πέμπτη, ο Κιλιντσάρογλου δήλωσε ότι το κόμμα του κάνει «συναντήσεις με ηγέτες άλλων κομμάτων και μετά θα πάρει αποφάσεις» για πιθανές συνεργασίες που θα στηρίξει. Πριν από μερικές μέρες, είχε σχετική συνάντηση και με την Αξενέρ.

Ο εκπρόσωπος του CHP, Μπουλέντ Τεζκάν, είπε ότι θα μπορούσε να σχηματιστεί ακόμα και συμμαχία πολλών κομμάτων, αναφέροντας μάλιστα ότι και η ηγεσία του (ισλαμιστικού) «Κόμματος Ευτυχίας» (SP) έχει ταχθεί υπέρ μιας «συμμαχίας με αρχές». Να σημειωθεί ότι ορισμένοι εμφανίζουν το SP έτοιμο να στηρίξει μια υποψηφιότητα του πρώην Προέδρου της χώρας και συνιδρυτή του ΑΚΡ, Αμπντουλάχ Γκιουλ, για τις προεδρικές εκλογές. Ερώτημα παραμένει τι μπορεί να κάνουν άλλα πρώην μεγαλοστελέχη του ΑΚΡ, όπως ο Αχμέντ Νταβούτογλου και ο Μπουλέντ Αρίντς, που «παραμερίστηκαν» μετά από διαφωνίες και συμμετέχουν κατά καιρούς σε διάφορα σενάρια.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ενδεικτική είναι και η αρθρογραφία με την οποία υποδέχτηκε ο αστικός Τύπος την προκήρυξη πρόωρων εκλογών, αποτυπώνοντας πλευρές που βαραίνουν στις επιλογές της τουρκικής αστικής τάξης.

Την Πέμπτη, ο πολιτικός σύμβουλος του Ερντογάν Ιμπραχήμ Καραγκιούλ έγραφε στη «Γενί Σαφάκ» με τίτλο «Η απόφαση για εκλογές έσωσε τη χώρα μας. Τα σενάριά τους (σ.σ. των αντιπάλων της Τουρκίας) εξερράγησαν εναντίον τους. Και ο κόσμος και η Τουρκία βρίσκονται σε συναγερμό». Τόνιζε ότι οι πρόωρες εκλογές είναι αναγκαίες, για να «ενισχυθεί η κεντρική εξουσία του κράτους» αλλά και για να «εμποδιστούν "πολυεθνικές παρεμβάσεις" που διεξάγονται στο όνομα της "αντιπολίτευσης"». Η Τουρκία «έπρεπε να ενισχύσει την ικανότητά της να λάβει "έκτακτες" αποφάσεις μέσα σε "έκτακτες" εξελίξεις.

Η επίσπευση των εκλογών του 2019 για την 24η Ιούνη του 2018 δεν αφορά εσωτερικές πολιτικές ανησυχίες ή τα πιθανά αποτελέσματα των εκλογών. Ελήφθη μια απόφαση βασισμένη σε ζητήματα εθνικής ασφάλειας και μια απόφαση που θα διαμορφώσει και θα καθορίσει το πολιτικό μέλλον της Τουρκίας, η οποία με έναν ιδιαίτερα έξυπνο τρόπο έλαβε υπόψη ευρύτερα σχέδια, με αίσθηση ευθύνης.

Το έθνος, η χώρα, το κράτος αντιμετωπίζουν μεγάλες απειλές. Οχι μόνο η Τουρκία αλλά ολόκληρος ο κόσμος αντιμετωπίζουν μεγάλες θύελλες. Ο κόσμος βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ενα καταστροφικό κύμα που απλώνεται από τις ΗΠΑ έως την Ευρώπη, από τη Ρωσία έως την Κίνα, έως κάθε γωνιά της Μέσης Ανατολής, γιγαντώνεται και είναι αμφίβολο πού θα οδηγήσει. Είμαστε περικυκλωμένοι από μέτωπα (σ.σ. αντιπαράθεσης), ένας πόλεμος μπορεί να ξεσπάσει στη Μεσόγειο. Σχεδόν όλα τα κράτη προετοιμάζονται ενάντια σε αυτόν τον κίνδυνο...».

Σε άλλο σημείο υπογράμμιζε ότι κανένα από τα μέτωπα πολέμου που απλώνονται σε ολόκληρη την περιοχή «δεν είναι τοπική κρίση, είναι όλα κρίσεις παγκόσμιας κλίμακας. Μεγάλες δυνάμεις συγκρούονται. Είναι πια γνωστό ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει στον διαμελισμό κάποιων χωρών, υπάρχουν και τέτοια σχέδια. Εμείς είμαστε σε πόλεμο στη Συρία. Καταβάλλουμε προσπάθειες να εμποδίσουμε όλες τις προσπάθειες ενάντια στην Τουρκία. Υπάρχουν σενάρια που ασχολούνται με τα επακόλουθα ενός "ατυχήματος" στο Αιγαίο. Ολα τα σενάρια οδηγούν σε συγκρούσεις. Η Ανατολική Μεσόγειος επίσης πρόκειται να παρασυρθεί από καταιγίδα...».

Τόνιζε, τέλος, ότι «υπάρχουν και νέα σχέδια» όπως αυτό της 15ης Ιούλη του 2016 (απόπειρα πραξικοπήματος ενάντια στην κυβέρνηση του ΑΚΡ). «Δεν τα έχουν εγκαταλείψει. Θα "χτυπήσουν" και μέσω της οικονομίας, θα "χτυπήσουν" και με "ντόπιους παράγοντες", θα "χτυπήσουν" από το νότο και τη δύση, με σενάρια παρόμοια με αυτά της 15ης Ιούλη. Η Τουρκία θα αντισταθεί...».

Μέρος των συνολικότερων διεκδικήσεων που η Τουρκία προβάλλει όλο και πιο αποφασιστικά είναι και οι αξιώσεις της στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ. Τη βδομάδα που πέρασε φάνηκε καθαρά ότι η προκλητικότητα της Αγκυρας δυναμώνει, έχοντας «αέρα στα πανιά» της και από το σκληρό παζάρι που έχει στηθεί με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Την Τρίτη 17 Απρίλη, στην ίδια ανακοίνωση (βλέπε διπλανό θέμα) με την οποία επέκρινε, έντονα αλλά καλομελετημένα, τη νέα έκθεση της Κομισιόν για την πρόοδο της ενταξιακής της πορείας, το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας επανέλαβε απροσχημάτιστα: «Τα Ιμια, τα γύρω τους χωρικά ύδατα όπως και ο εναέριος χώρος πάνω από αυτά βρίσκονται αποκλειστικά υπό τουρκική κυριαρχία».

Η Τουρκία αξιοποιεί και την υπόθεση των οκτώ στρατιωτικών που κρατούνται στην Ελλάδα και τους οποίους θεωρεί συμμέτοχους στην απόπειρα πραξικοπήματος του 2016. Με αφορμή την απελευθέρωση - με πολύ αυστηρούς όρους - του ενός από αυτούς, το τουρκικό ΥΠΕΞ εξέδωσε την Παρασκευή ανακοίνωση, σημειώνοντας - σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο - πως «η απόφαση δείχνει ότι δεν λαμβάνονται τα μέτρα πρόληψης που αφορούν έναν προδότη, που συμμετείχε σε μια απόπειρα πραξικοπήματος, και έδειξε ακόμα μια φορά ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα που προστατεύει και προασπίζει πραξικοπηματίες». Ακόμα πιο έντονα, ο πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ είπε ότι τα μέλη της FETO (της οργάνωσης του ιμάμη επιχειρηματία Φ. Γκιουλέν, που η Αγκυρα θεωρεί πρωτεργάτη της απόπειρας πραξικοπήματος) θεωρούν την Ελλάδα «ασφαλές καταφύγιο» και ότι «οι εχθροί της Τουρκίας θα έπρεπε να είναι και εχθροί της Ελλάδας».

Επίσης, ο Τούρκος πρέσβης στην ΕΕ, Φαρούκ Καϊμακτσί, μίλησε για «νησάκια» στο Αιγαίο, «των οποίων το καθεστώς δεν ορίζεται από διεθνείς ή διμερείς συμφωνίες, δεν μπορούν να διεκδικηθούν από καμία πλευρά». Κατηγόρησε την ελληνική πλευρά για προκλήσεις και ισχυρίστηκε ότι «δεν τις θέλουμε, ειδικά μετά την επίσκεψη του Προέδρου Ερντογάν στην Ελλάδα μετά από 65 χρόνια», εκφράζοντας την ελπίδα ότι «αυτές οι προκλήσεις θα σταματήσουν και νομίζω ότι αυτά τα νησάκια και τα βράχια θα γίνουν ένας χώρος συνεργασίας και όχι μια πηγή σύγκρουσης».

Καθόλου άσχετη με τις γενικότερες εξελίξεις στην περιοχή είναι η νέα κατάθεση από την Τουρκία, πριν από λίγες μέρες στον ΟΗΕ, εγγράφου με το οποίο αμφισβητεί ανοιχτά ότι η Ελλάδα, η Κύπρος και η Αίγυπτος έχουν κοινά θαλάσσια σύνορα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η διακήρυξη περί κοινών συνόρων ήταν μέρος της ανακοίνωσης που εκδόθηκε μετά την τριμερή Σύνοδο Κορυφής που έγινε το Φλεβάρη του 2017 στη Λευκωσία και κατέγραφε τη δέσμευση των τριών «να προωθήσουν χωρίς καθυστέρηση τις συνομιλίες για οριοθέτηση των κοινών θαλάσσιων συνόρων», καλώντας ταυτόχρονα την Τουρκία «να σταματήσει τις παράνομες δραστηριότητες στις θαλάσσιες ζώνες της Κύπρου και να αποφύγει ανάλογες ενέργειες στο μέλλον».

Με το έγγραφο που κατέθεσε στον ΟΗΕ ο μόνιμος αντιπρόσωπός της, Φεριντούν Σινιρλίογλου, η Τουρκία επαναλαμβάνει ότι αμφισβητεί την ανακοίνωση των τριών περί κοινών συνόρων. Εγείρει δηλαδή για άλλη μια φορά τις αξιώσεις της για την περιοχή του Καστελόριζου, διεκδικώντας έτσι διεύρυνση του χώρου της Μεσογείου που ελέγχει και κατ' επέκταση μπορεί να «αξιοποιήσει» στις ενεργειακές και γεωπολιτικές της φιλοδοξίες.

Κοινή Ανακοίνωση (*) υπογράφουν 50 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από όλο τον κόσμο, καταδικάζοντας την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας στη Συρία. Στην Ανακοίνωση σημειώνεται:

«Τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα της Ευρώπης καταδικάζουν την κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, την όξυνση της κατάστασης στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή, μετά και τη σημερινή (σ.σ. 12/4) παρέμβαση του Ντ. Τραμπ, Προέδρου των ΗΠΑ, για βομβαρδισμό της Συρίας, με πρόσχημα τη χρήση χημικών όπλων, κάτι που οι ΗΠΑ επανειλημμένα έχουν κάνει στο παρελθόν. Αυξάνεται ο κίνδυνος γενικευμένου πολέμου.

Τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα εκφράζουν τη διεθνιστική τους αλληλεγγύη στο λαό της Συρίας και τους άλλους λαούς της περιοχής, καλούν την εργατική τάξη, τις λαϊκές δυνάμεις να ενισχύσουν την πάλη κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ και των συμμάχων τους.

Οι λαοί δεν χρωστάνε τίποτα για να χύνουν το αίμα τους για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, τη διαπάλη που διεξάγεται για τον έλεγχο πηγών Ενέργειας, δρόμων μεταφοράς, του ελέγχου των αγορών και το μοίρασμα των σφαιρών επιρροής.

Οι λαοί έχουν δικαίωμα να ζήσουν ειρηνικά και έχουν τη δύναμη να διεκδικήσουν μια κοινωνία απαλλαγμένη από πολέμους, κρίσεις, φτώχεια και εκμετάλλευση».

Τα κόμματα που υπογράφουν:

Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας

Κόμμα Εργασίας Αυστρίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Βελγίου

Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας

Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας

Ενωση των Κομμουνιστών Βουλγαρίας

Κόμμα Βούλγαρων Κομμουνιστών

Βραζιλιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα

Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας

Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας

Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας

Επαναστατικό Κόμμα Κομμουνιστές, Γαλλία

Ενοποιημένο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας

Κομμουνιστικό Κόμμα στη Δανία

Δανέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα

Κόμμα Εργασίας Ελβετίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας

Ιορδανικό Κομμουνιστικό Κόμμα

Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Λαών Ισπανίας

Ενωση Λαού της Γαλικίας

Κομμουνιστικό Κόμμα, Ιταλία

Σοσιαλιστικό Κίνημα Καζακστάν

Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Κροατίας

AKEΛ, Κύπρος

Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας

Σοσιαλιστικό Λαϊκό Μέτωπο (μαρξιστικό) (Λιθουανίας)

Κομμουνιστικό Κόμμα Λουξεμβούργου

Κομμουνιστικό Κόμμα Μάλτας

Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού

Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα - ΑΡΝ Μεξικού

Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας

Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Ολλανδίας

Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα

Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας

Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Πουέρτο Ρίκο

Σοσιαλιστικό Κόμμα Ρουμανίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας

Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης

Κομμουνιστές Σερβίας

Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Σρι Λάνκα

Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας

ΚΚ Βοημίας - Μοραβίας (Τσεχία)

Κομμουνιστικό Κόμμα των Εργαζομένων της Φινλανδίας

Φιλιππινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα (PKP - 1930)

*Η Κοινή Ανακοίνωση ξεκίνησε από τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα της Ευρώπης.

Copyright 2018 The Associated

Οι καταστραμμένες πόλεις της Συρίας από τον οκταετή πόλεμο ανοίγουν την όρεξη ιμπεριαλιστών και μονοπωλίων κάθε είδους για την «επόμενη μέρα»...

Για να ξαναγυρίσουμε στην επίθεση, οι απειλές που εκτόξευσαν οι δυνάμεις που πήραν μέρος, η στήριξη που πήραν από συμμάχους και εταίρους τους σε ΝΑΤΟ, ΕΕ και G-7 (Ομάδα των Επτά μεγαλύτερων βιομηχανικά χωρών του κόσμου), η αναδιάταξη των στρατιωτικών τους δυνάμεων και η αύξηση της διπλωματικής κινητικότητας που αναπτύσσουν σε διάφορα επίπεδα μαρτυρούν ότι το «παιχνίδι» για την «επόμενη μέρα» στη Συρία φουντώνει. Η Αμερικανίδα πρέσβειρα στον ΟΗΕ, Νίκι Χέιλι, την ίδια μέρα της επίθεσης προϊδέασε για την κλιμάκωση, εξαρτώντας τη συνέχιση της δράσης των ΗΠΑ στην περιοχή από τους ακόλουθους τρεις παράγοντες: Να μην ξαναχρησιμοποιήσουν οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις χημικά όπλα για να βλάψουν «τα αμερικανικά συμφέροντα», να ηττηθεί το «Ισλαμικό Κράτος», να αποκτήσουν οι ΗΠΑ «ένα καλό πλεονέκτημα για να παρακολουθούμε τι κάνει το Ιράν». Από αυτούς τους τρεις παράγοντες δεν ξεχωρίζει τόσο το πρόσχημα της χρήσης «χημικών όπλων», όσο η αναφορά στο Ιράν που αναμένεται να είναι το επόμενο πεδίο οξυμένης ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, καθώς είναι δεσπόζουσα περιφερειακή δύναμη που κινείται αντίθετα με τα συμφέροντα αντιπάλων της όπως οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και κράτη του Περσικού Κόλπου, με πρώτη τη Σαουδική Αραβία.

Δεν ήταν όμως μόνον οι έμμεσες, πλην σαφείς, απειλές της Χέιλι που προϊδεάζουν για τις άγριες διαθέσεις ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, μετά από έκτακτη υπουργική σύνοδο στις Βρυξέλλες τη μέρα της επίθεσης στη Συρία, απείλησε με κλιμάκωση της επέμβασης, τονίζοντας πως «δεν θα εγγυηθούμε ποτέ πλήρως ότι δεν θα γίνουν νέες επιθέσεις, όσο υπάρχουν καθεστώτα που είναι διατεθειμένα να χρησιμοποιήσουν χημικά όπλα»! Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι όλοι οι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ εξέφρασαν την «πλήρη υποστήριξή τους», συμπεριλαμβανομένων της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας και της Ελλάδας, που υποτίθεται πως ήταν αντίθετες ή δεν συμμετείχαν άμεσα στη νέα επικίνδυνη επίθεση ΗΠΑ - Βρετανίας - Γαλλίας στη Συρία, ενώ διέθεσαν βάσεις και άλλες υποδομές για να τη διευκολύνουν, όπως ακριβώς και η ελληνική κυβέρνηση!

Βεβαίως ούτε οι ΗΠΑ ούτε το ΝΑΤΟ έμειναν στις ανακοινώσεις... Την περασμένη Τετάρτη, 18 του Απρίλη, το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Χάρι Τρούμαν», συνοδεία του καταδρομικού «USS Normandy» και των αντιτορπιλικών «USS Arleigh Burke», «USS Bulkeley», «USS Forrest Sherman» και «USS Farragut», εισήλθε στη Μεσόγειο, συμμετέχοντας με άλλες δυνάμεις του αμερικανικού 6ου Στόλου που εδρεύει στη Νάπολη σε επιχειρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Ας μην ξεχνάμε ότι ο απόπλους του τεράστιου αμερικανικού αεροπλανοφόρου έγινε στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ στις 11 του Απρίλη, λίγες μέρες πριν από τις επιθέσεις στη Συρία.

Παράλληλα, την Τρίτη, οι ηγέτες των επτά πιο αναπτυγμένων βιομηχανικά χωρών (G7 που απαρτίζεται από ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία, Ιταλία, Καναδά και Ιαπωνία) και η ΕΕ, σε κοινή τους ανακοίνωση, εξέφρασαν «πλήρη υποστήριξη» στην επίθεση της 14ης Απρίλη και προσπάθησαν να τη δικαιολογήσουν και να τη «νομιμοποιήσουν» με τον ισχυρισμό πως δήθεν είχαν εξαντληθεί «όλα τα διαθέσιμα διπλωματικά μέσα». Επικαλέστηκαν, μάλιστα, τη Διεθνή Σύμβαση για τα Χημικά Οπλα και την Απόφαση 2118 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, υποστηρίζοντας ότι η επίθεση της 14ης Απρίλη ήταν «περιορισμένη, αναλογική και απαραίτητη».

Την ίδια ώρα, οι αντιθέσεις μέσα στον Αραβικό Σύνδεσμο για την επίθεση στη Συρία εμπόδισαν την έκδοση κοινής ανακοίνωσης από τους ηγέτες που συμμετείχαν την Κυριακή σε Σύνοδο Κορυφής στο Ριάντ, προτιμώντας να περιοριστούν σε έκκληση για «διεθνή έρευνα» σχετικά με τη «χρήση χημικών όπλων» στη Συρία. Παρ' όλα αυτά, οι Σαουδάραβες, που είχαν υποστηρίξει μαζί με άλλες μοναρχίες του Περσικού Κόλπου και την Τουρκία οργανώσεις τζιχαντιστών και ακραίων αντικαθεστωτικών στη Συρία, δήλωσαν «πρόθυμοι» να «ελαφρύνουν» το κόστος των στρατιωτικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ στη Συρία, καθώς σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ της αμερικανικής εφημερίδας «Wall Street Journal», απάντησαν θετικά σε πρόταση της κυβέρνησης Τραμπ να συγκροτηθεί μια «δύναμη» από αραβικές χώρες, για να «σταθεροποιηθεί» τάχα η κατάσταση στη Συρία. Ο Σαουδάραβας υπουργός Εξωτερικών, Αντέλ αλ Τζουμπέιρ, παραχωρώντας συνέντευξη Τύπου στο Ριάντ μαζί με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες (που σιγοντάρει τα παζάρια των ιμπεριαλιστών για την επόμενη μέρα στη Συρία), παραδέχθηκε ότι συζητά με τις ΗΠΑ «για την αποστολή δυνάμεων στη Συρία», μολονότι κάτι τέτοιο είναι βέβαιο πως θα προκαλούσε έντονη αντίδραση από την κυβέρνηση του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ, και του Ιρανού ηγέτη, Χασάν Ροχανί.

Στο νέο σκηνικό έντασης που κλιμακώνεται στην ευρύτερη περιοχή δεν θα πρέπει κανείς να ξεχνά τις απειλές που εκτοξεύει, σχεδόν σε καθημερινή βάση, το Ισραήλ εναντίον του Ιράν, που είναι βασικός σύμμαχος όχι μόνο του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ, αλλά και της Ρωσίας και της Τουρκίας καθώς οι τρεις τελευταίες είναι «εγγυήτριες» δυνάμεις της υποτιθέμενης «εκεχειρίας» στην αιματοβαμμένη χώρα. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, με αφορμή τις εκδηλώσεις για την 70ή επέτειο ίδρυσης της χώρας του, δήλωσε πως το Ισραήλ είναι έτοιμο «να αμυνθεί απέναντι σε οποιονδήποτε επιχειρήσει να το πλήξει», για να προκαλέσει την απάντηση του Ιρανού Προέδρου, Χασάν Ροχανί, πως το Ιράν «δεν έχει καμία πρόθεση να επιτεθεί» στους γείτονές του, όμως θα συνεχίσει να παράγει «όλα τα όπλα» που χρειάζεται για την άμυνά του.

Από αυτό το σκηνικό όξυνσης δεν λείπει η διπλωματική «κινητικότητα». Ο απεσταλμένος του ΟΗΕ στη Συρία, Στάφαν ντε Μιστούρα, ξεκίνησε από τα μέσα της βδομάδας εντατικές διαβουλεύσεις, επιδιώκοντας το στήσιμο μιας ακόμη «ειρηνευτικής διαπραγμάτευσης για την εξεύρεση βιώσιμης πολιτικής λύσης» στη Γενεύη ή κάπου αλλού, ξεκινώντας μαραθώνιο επαφών σε Ριάντ, Αγκυρα, Μόσχα, Τεχεράνη και Βρυξέλλες, όπου Τρίτη και Τετάρτη 24 και 25 Απρίλη η ΕΕ έχει στήσει «συνδιάσκεψη για τη Συρία». Η επικεφαλής της ΕΕ για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας, Φεντερίκα Μογκερίνι (που θα συμπροεδρεύσει στη συνδιάσκεψη μαζί με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες), ισχυρίστηκε πως θα έχει ως στόχο «να ανοίξει ένα μονοπάτι για την εξεύρεση πολιτικής λύσης». Βεβαίως, η ίδια δεν έκρυψε «τον κίνδυνο να διαμελιστεί η Συρία σε ζώνες επιρροής», παρατηρώντας ότι «αυξάνεται μέρα με τη μέρα».