Και οι χειρότεροι πολέμιοί του έχουν κερδίσει καλύτερη ζωή, καλύτερα μεροκάματα, καλύτερα ωράρια, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης από αυτούς τους αγώνες.

Φυσικά το ΚΚΕ εκφράζει καταρχήν την εργατική τάξη. Αλλά, αν το καλοσκεφτούμε, ποιος έντιμος άνθρωπος δεν εργάζεται για να ζήσει; Κατά συνέπεια, μας εκφράζει όλους, ή εν πάση περιπτώσει τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, που δεν στηρίζουν την ύπαρξή τους στην εκμετάλλευση των άλλων ανθρώπων.

Θα ήθελα επίσης να υπενθυμίσω πως μαζί με τους κοινωνικούς αγώνες είναι πρωτοπόρο και στο χώρο του πολιτισμού, ανατρέποντας μια διαμορφωμένη από παλιά αντίληψη πως ο πολιτισμός είναι αγαθό για λίγους. Αντίθετα, με διαλέξεις, μελέτες, προβολές και συναυλίες φέρνει και στην πιο απομακρυσμένη γωνιά της πατρίδας μας τις τάσεις του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού.

Στη σημερινή πραγματικότητα, η διεκδίκηση και η μάχη για τα δικαιώματά μας είναι επιτακτική ανάγκη και χρειάζεται γενική συστράτευση, για να πετύχουμε το στόχο μας.

Ενα έπος γεμάτο δράση, αγώνες, θυσίες, φυλακίσεις, εξορίες, βασανιστήρια, κατατρεγμούς, νίκες και ήττες.

Οι ιδέες που έδωσαν το έναυσμα για όλους αυτούς τους αγώνες είναι εκείνες οι μεγάλες αλήθειες που δίνουν ζωή και ανώτερη υπόσταση στον άνθρωπο.

Σήμερα, που όλη αυτή η πάλη δεν έχει βρει τη δικαίωσή της. Σήμερα, που ακόμα πιο πολύ αυτοί που κυβερνούν καταδικάζουν τον κόσμο σε φτώχεια και ιμπεριαλιστικούς πολέμους, διαλύοντας κράτη και εξαθλιώνοντας ανθρώπους, το κάλεσμα του ΚΚΕ γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό και αναγκαίο.

Ο αγώνας συνεχίζεται με την ίδια πίστη και θέληση από τις νεότερες γενιές, οι οποίες, βαδίζοντας στα χνάρια των παλιότερων και προσθέτοντας τον δικό τους ηρωισμό σε αυτές τις δύσκολες σημερινές συνθήκες, συνεχίζουν αυτόν τον αγώνα τόσο σε πολιτικό όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο, με γνώμονα το δίκιο και την ομορφιά της ζωής.

Τιμή σε όλους που το κράτησαν ψηλά. Τιμή στους εργαζόμενους που πυκνώνουν σήμερα τις κόκκινες γραμμές του, κρατώντας ψηλά την κόκκινη σημαία. Τιμή στους προγόνους μας, εκείνους που έβαλαν γερά θεμέλια και μας έμαθαν τις αξίες, τα ιδανικά, τις αρχές του ΚΚΕ. Τιμή και περηφάνια σε όσους συμπορευόμαστε μαζί με το ΚΚΕ παλεύοντας για τις ίδιες αξίες, τα ιδανικά και τα οράματα του τιμημένου ΚΚΕ. Στον δεύτερο αιώνα ζωής του κρατάμε το ΚΚΕ «φυλαχτό στον κόρφο μας». Γιορτάζουμε την «κόκκινη αυγή» που προσδοκούμε. Τιμή και δόξα στο ΚΚΕ.

Στιγμιότυπο από την ξενάγηση των μικρών φίλων του Κόμματος

Την Κυριακή 18 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε μια ακόμα διαφορετική ξενάγηση, ειδικά προσαρμοσμένη για τις μικρότερες ηλικίες της νεολαίας, για τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου. Δεκάδες παιδιά από διάφορες συνοικίες της Αττικής ξεσήκωσαν στην κυριολεξία την Εκθεση με τη θέλησή τους να μάθουν, να ακούσουν, να ρωτήσουν, να θυμηθούν τις ιστορίες που μοιράζονται μαζί τους οι γονείς ή οι παππούδες τους.

Στη μέση της αίθουσας βρισκόταν μια βαλίτσα. Γύρω της συγκεντρώθηκαν οι μικροί επισκέπτες χωρισμένοι σε ομάδες. Με το σύνθημα «Κόκκινη κλωστή δεμένη στην Ιστορία τυλιγμένη» αποκαλύφθηκε το φορτίο της βαλίτσας. Το κατακόκκινο εξώφυλλο του «Ριζοσπάστη» για τα 100 χρόνια του Κόμματος μαζί με διάφορα δέματα που αντιστοιχούσαν σε κάθε ομάδα. Κάθε δέμα περιείχε φωτογραφίες που εκτίθενται στην Εκθεση και αντιστοιχούν σε διαφορετική ενότητα.

Οι ομάδες συζητώντας με τους ξεναγούς προσπαθούσαν να ανακαλύψουν ποιο γεγονός απαθανατίζεται στη φωτογραφία και πού ανήκει χρονολογικά. Αφού ολοκλήρωσαν την αποστολή τους... επιτυχώς, παρακολούθησαν ομαδικά την ξενάγηση της Εκθεσης. Εκεί βρήκαν και τις ολοκληρωμένες απαντήσεις γύρω από τα ερωτήματα που τους γεννήθηκαν.

Στο τέλος, ένωσαν μια κόκκινη κλωστή διατρέχοντας όλες αυτές τις συγκλονιστικές δεκαετίες φτάνοντας το «νήμα της Ιστορίας», όπως το ονόμασαν, μέχρι σήμερα και σαν να κατάλαβαν καλύτερα το στίχο του ποιητή που υπάρχει στην Εκθεση, «Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος».

Η Εκθεση θα λειτουργεί μέχρι τις 30 Νοέμβρη.

Μέρες και ώρες επισκέψεων: Τρίτη - Σάββατο: 10 π.μ. - 8 μ.μ. Κυριακή: 10 π.μ. - 2 μ.μ. Δευτέρα κλειστά.

Ο κοντινότερος σταθμός πρόσβασης είναι αυτός του μετρό «Κεραμεικός».

Δυνατότητα για ξενάγηση παρέχεται σε κάθε επισκέπτη της Εκθεσης. Για ομαδικές επισκέψεις και οργανωμένες ξεναγήσεις να προηγείται επικοινωνία με την Κομματική Οργάνωση Αττικής στο τηλέφωνο 210.5282.607, Δευτέρα έως Παρασκευή 10 π.μ. - 12 μ. και 6 μ.μ. - 8 μ.μ. και το Σάββατο 11 π.μ. - 1 μ.μ.

Η Αλ. Παπαρήγα

Η ανταπόκριση εργαζομένων, λαϊκών οικογενειών από τη μεγάλη εργατούπολη με τα δεκάδες εργοστάσια και άλλες επιχειρήσεις, πολλών νέων ζευγαριών που ήρθαν με τα παιδιά τους, ήταν αποτέλεσμα μιας συγκροτημένης προσπάθειας που κάνει εδώ και πολύ καιρό η Τομεακή Οργάνωση. Προσπάθειας η οποία σε μεγάλο βαθμό συνδυάστηκε με την προετοιμασία της έκθεσης αρχειακού υλικού που πλαισίωσε την εκδήλωση. Πρόκειται για έκθεση που στήθηκε με τη συμβολή απογόνων κομμουνιστών και αγωνιστών που έδρασαν στην περιοχή από τη μέρα που συγκροτήθηκε εκεί η πρώτη Οργάνωση του Κόμματος, πριν από σχεδόν έναν αιώνα. Για να προετοιμαστούν τα ταμπλό με το αρχειακό υλικό έγκαιρα, συγκροτήθηκε ομάδα μελών του Κόμματος που ασχολήθηκε με την καταγραφή αγωνιστών και αναζήτησε τους απογόνους τους, ενώ άλλη μια ομάδα ασχολήθηκε με το ιστορικό κομμάτι, αποτυπώνοντας στην έκθεση το πώς αναπτύχθηκαν το Κόμμα και το κίνημα στην περιοχή από τις αρχές του περασμένου αιώνα.

Τα μέλη του Κόμματος φρόντισαν να έρθουν σε επαφή με τους απογόνους των αγωνιστών και το αποτέλεσμα ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικό, αφού πέρα από την προθυμία τους να συμβάλουν στο να αναδειχθεί η προσφορά των συγγενών τους στην ταξική πάλη, πολλοί ήταν εκείνοι που με αυτόν τον τρόπο ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με το Κόμμα. Τα μέλη του ΚΚΕ τούς πρόσφεραν από μια αναμνηστική πρόσκληση, με αναφορά στους συγγενείς τους, ενώ στο χώρο της εκδήλωσης τους υποδέχονταν με κόκκινα γαρίφαλα. Ενα από τα όμορφα δημιουργήματα, αποτέλεσμα της συλλογής του αρχειακού υλικού, ήταν το σφυροδρέπανο που κοσμούσε την έκθεση, το οποίο σχηματίστηκε από τα πορτρέτα των δεκάδων αγωνιστών. Η φωτογραφική επιμέλεια της έκθεσης έγινε από τον φωτογράφο Βαγγέλη Γκίνη, ενώ η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μουσικό αφιέρωμα σε έργα μεγάλων δημιουργών εμπνευσμένα από τους αγώνες του λαού.

Την κεντρική ομιλία έκανε η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που αναφέρθηκε σε πολύτιμα συμπεράσματα της ένδοξης Ιστορίας του Κόμματος και στο ρόλο των κομμουνιστών σήμερα, λέγοντας μεταξύ άλλων:

«Οσα ζήσαμε, διαβάσαμε και ακούσαμε τα τελευταία 5 χρόνια με την ευκαιρία των 100 χρόνων, συνιστούν απλά έναν καλό "πρόλογο". Τώρα αρχίζει η μεγάλη και πιο υψηλών απαιτήσεων δουλειά. Η έγνοια μας πρέπει να είναι πώς θα καταφέρουμε να αφομοιώσουμε δημιουργικά τη μελετημένη θεωρητική, πολιτική, αγωνιστική και πολιτιστική πείρα των 100 χρόνων, αλλά για να γίνουμε - όσο εξαρτάται από εμάς - πιο ικανή προωθητική δύναμη, κοιτώντας μπροστά.

Κατάμεστο το δημαρχείο Ελευσίνας που φιλοξένησε την εκδήλωση

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ο εργάτης, ο εργαζόμενος, ο νέος και η νέα δεν επαρκεί να αντιδρούν για τις αντιλαϊκές επιλογές των κυβερνήσεων, να νιώθουν αγανάκτηση μόνο για τον καπιταλιστή εργοδότη τους, για επιλογές της ΕΕ, να λένε όχι στον πόλεμο, αλλά πρέπει να καταλαβαίνουν πώς λειτουργεί η καπιταλιστική αγορά, τα διάφορα μείγματα αστικής διαχείρισης, με ποιον τρόπο κάθε φορά η αστική τάξη και το κομματικό της σύστημα ενσωματώνει το μεγαλύτερο τμήμα του λαού, εναλλάσσοντας το καρότο με το μαστίγιο. Να κατανοούν τη φύση του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Για να γίνουμε αποτελεσματικοί, όσο τουλάχιστον εξαρτάται από τις δικές μας δυνάμεις, απαιτείται στη δράση μας να συνενώνεται η θεωρητική, ιδεολογική - πολιτική με την οργανωτική μαζική δουλειά, ώστε να καλλιεργείται η σημασία της ανυποχώρητης αντεπίθεσης, η θέληση για ριζική ανατροπή. Οσο αυτή η συνείδηση δεν ισχυροποιείται και δεν αποκτά σχετικά μαζικό χαρακτήρα, θα κυριαρχούν τα παραπλανητικά διλήμματα, ο δισταγμός και ο φόβος, η απογοήτευση όταν δεν υπάρχουν γρήγορα αποτελέσματα. (...)

Ενα από τα ντοκουμέντα της έκθεσης: Πρωτομαγιά του 1923 στην Ελευσίνα. Στα λάβαρα διακρίνεται το έμβλημα της Κομμουνιστικής Διεθνούς των Νέων

Οσο σαπίζει το σύστημα, όσο τα όριά του για παραχωρήσεις και υποχωρήσεις στενεύουν, τόσο ο καπιταλισμός με την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και την πολιτική δικτατορία του κεφαλαίου επιδιώκει να τσακίζει, να χειραγωγεί τη λαϊκή αγανάκτηση, ώστε έγκαιρα να προλάβει την άνοδο της ταξικής πάλης. Εδώ και τριάντα χρόνια απέκτησε ένα νέο όπλο στα χέρια του, την καπιταλιστική παλινόρθωση στο 1/3 της Γης, όπου γινόταν η απόπειρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Αξιοποίησε επίσης τα ΚΚ που μεταλλάχθηκαν, σοσιαλδημοκρατικοποιήθηκαν. Παρ' όλα αυτά, το καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι αιώνιο, παντοδύναμο και ανίκητο. Αντιμετωπίζει αντιφάσεις και αντιθέσεις που δεν μπορεί να τις τιθασεύσει, αγωνιά για τον χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης παρά τα όπλα της νέας τεχνολογίας που ανεβάζουν στα ύψη την παραγωγικότητα, παραδέρνει στις ενδοϊμπεριαλιαστικές αντιθέσεις, ενώ προβληματίζεται μπροστά σε έναν νέο κύκλο συγχρονισμένης κρίσης.

Οταν αναφερόμαστε στις μεγάλες στιγμές που χαρακτηρίζουν την ιστορία του αγώνα στον 20ό αιώνα, π.χ. την ορμητική άνοδο των εργατικών αγώνων του Μεσοπολέμου, τα γεγονότα του Μάη του '36, το ρόλο του ΚΚΕ στην Κατοχή, στον ταξικό αγώνα του ΔΣΕ, σε μεγάλες κινητοποιήσεις, στα χρόνια της δικτατορίας, σε μεγάλους αγώνες μετά το '74 έως σήμερα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πριν την απότομη άνοδο της λαϊκής παρέμβασης είχε σχεδόν πάντα προηγηθεί μια περίοδος αδράνειας, ατολμίας, δισταγμού. Ποτέ ένας αγώνας δεν ξέσπασε απότομα, αλλά προετοιμάστηκε σε συνθήκες που οι διεργασίες ήταν υπόγειες, και τελικά βγήκαν στην επιφάνεια, την κατάλληλη στιγμή, πάντα με τον αποφασιστικό ρόλο και την ετοιμότητα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Αυτό που έχει σημασία είναι να γίνουμε πιο απαιτητικοί, πρώτα απ' όλα με τον εαυτό μας, πιο ανυπόμονοι στην προσπάθεια να γίνουμε ικανότεροι. Την υπομονή μας την αξίζουν όλοι εκείνοι που δεν αποφασίζουν μέσα σε μια μέρα και νύχτα να αντεπιτεθούν με όρους ρήξης και ανατροπής. Οσα δεν φέρνει ο χρόνος μπορεί να τα φέρει η ώρα, αυτό που έχει σημασία είναι ότι εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια, με το βάρος των 100 χρόνων πείρας, να χάνουμε ούτε ένα λεπτό από την προγραμματισμένη καθημερινή μας υπερπροσπάθεια, οι καρποί θα έλθουν σίγουρα αύριο. (...)

Οπως γνωρίζετε, το ΚΚΕ είναι ένα από τα λίγα κόμματα διεθνώς που κατάφερε να διατηρεί την ιστορική του συνέχεια, παρά το γεγονός ότι για 27 χρόνια ήταν παράνομο, ενώ το 1958 αποφάσισε - δυστυχώς - τη διάλυση των ΚΟ και την ένταξη των κομμουνιστών στην ΕΔΑ, ένα κόμμα που ιδρύθηκε από το ΚΚΕ, όμως ο χαρακτήρας του ήταν σοσιαλδημοκρατικός. Το Κόμμα μας διατήρησε την ιστορική του συνέχεια, αν και δύο φορές βρέθηκε κυριολεκτικά στο χείλος της αυτοδιάλυσης, το 1968 και το 1991. Η ιστορική συνέχεια και αποφασιστικότητα στην κρίσιμη στιγμή οφείλονταν στο γεγονός ότι το ΚΚΕ, παρά τα όποια προβλήματα υπήρξαν στη στρατηγική του, ουδέποτε έπαψε να υπερασπίζεται τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού - κομουνισμού, τον μαρξισμό - λενινισμό, τον προλεταριακό διεθνισμό, ποτέ δεν έπαψε να πιστεύει τον ιστορικό επαναστατικό ρόλο της εργατικής τάξης, ότι αυτή από τάξη εκμεταλλευόμενη μπορεί να γίνει τάξη εξουσίας.

Δεν θα υπερασπιζόταν το Κόμμα την ύπαρξή του αν δεν είχε διαπαιδαγωγηθεί από γενιά σε γενιά μέσα στους σκληρούς ταξικούς αγώνες, αν δεν ήταν στενά δεμένο με την εργατική τάξη, αν δεν ήταν ο καθοδηγητής και αιμοδότης του αγώνα της Κατοχής, αν δεν είχε επιλέξει το δρόμο του ηρωικού Δεκέμβρη του '44 και του ένδοξου τρίχρονου αγώνα του ΔΣΕ. (...)

Ενα δεύτερο δίδαγμα που προκύπτει είναι ότι η καταστατική κατοχύρωση της θεωρίας του μαρξισμού - λενινισμού, η συνέπεια στην οργάνωση των εργατικών και λαϊκών αγώνων, όσο και αν είναι θεμελιακής σημασίας ζητήματα, δεν εξασφαλίζουν από μόνα τους την εδραίωση και ανάπτυξη του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος, δεν διασφαλίζουν μεμιάς την ικανότητά του να βρίσκει κάθε φορά τον επίκαιρο και σημαντικό κρίκο σε κάθε φάση, χωρίς να χάνει όλη την αλυσίδα.

Το Κόμμα μας έκανε έναν μεγάλο άθλο, όταν από τη μεταξική παρανομία, που έστειλε χιλιάδες στελέχη και μέλη στα μπουντρούμια και τις εξορίες, την μανιαδακική ενέργεια να στήσει μια χαφιέδικη ΚΕ παρασύροντας και τίμια στελέχη του ΚΚΕ, κατάφερε να ανασυγκροτηθεί και να οργανώσει ένα από τα μεγαλύτερα κινήματα Εθνικής Αντίστασης στην Ευρώπη, να ιδρύσει το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, την Εθνική Αλληλεγγύη και την ΟΠΛΑ, αλλά και τα μικρά Αετόπουλα. Ομως στην κρίσιμη στιγμή της Απελευθέρωσης, όπου σημειώθηκε επαναστατική κατάσταση, δεν βρέθηκε στο ύψος των απαιτήσεων, ενώ υπήρχαν προϋποθέσεις νίκης της εργατικής εξουσίας.

Το ΚΚΕ δεν απεμπολούσε τον σοσιαλισμό, τον αντιμετώπιζε, όμως από το 1934, ως τελικό σκοπό, πριν την πραγματοποίηση του οποίου θεωρούσε ότι έπρεπε να προηγηθεί το αστικοδημοκρατικό στάδιο, στο οποίο η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα θα μπορούσαν να συμμαχήσουν με ορισμένες αστικές δυνάμεις και ανώτερα μεσαία στρώματα. Βεβαίως, το πρόβλημα δεν ήταν στενά ελληνικό, ανάλογη στρατηγική είχε εκπονήσει η ΚΔ, για μας όμως δεν λειτουργεί αυτό ως άλλοθι, γιατί το κάθε ΚΚ έχει για τη χώρα του τη δική του ευθύνη.

Δεν αρκεί να γράφεις στο Καταστατικό σου ως θεωρία τον μαρξισμό - λενινισμό. Αυτή δεν μπορεί να λογίζεται στατική, ακίνητη, αντίθετα να αναπτύσσεται και να εμπλουτίζεται με βάση τη γενίκευση της πείρας της ταξικής πάλης, τα νέα φαινόμενα που γεννά η ζωή ή τις νέες μορφές που τα τυπικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού εμφανίζονται ως ανανεωμένα και εκσυγχρονισμένα. Οταν αναφερόμαστε στην ανάπτυξη και τον εμπλουτισμό της θεωρίας μας, δεν υιοθετούμε ούτε ένα γράμμα από τους λεγόμενους υπερασπιστές της ανανέωσης της κοσμοθεωρίας μας, γιατί αυτοί ξεκινούσαν από μια εντελώς διαφορετική αφετηρία από εμάς, αναφέρονταν στην αναθεώρηση των θεμελιακών αρχών και τελικά στην απόρριψη της θεωρίας μας.

Η θεωρία μας είναι επιστημονική επαναστατική και όχι σκέτα επαναστατική. Ετσι πρέπει να της συμπεριφερόμαστε στην καθημερινή μας δράση. (...)

Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε με καθαρότητα είναι ότι αυτές οι απαραίτητες προσαρμογές στον καθημερινό αγώνα δεν πρέπει να αποσπώνται από την επαναστατική στρατηγική. (...)

Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει, εμένα μου έχει συμβεί, ορισμένοι άνθρωποι θέτουν το ερώτημα: Εκατό χρόνια ΚΚΕ και τελικά όταν γίνονται εκλογές συνήθως το Κόμμα παίρνει μονοψήφιο ποσοστό και μια φορά έφτασε το 11%.

Λίγο - πολύ έτσι σκέπτονται χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες που έχουν μάθει να κρίνουν τις πολιτικές εξελίξεις και τον αγώνα με κριτήριο την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, και μάλιστα να θεωρούν ότι η νίκη της εργατικής εξουσίας είναι υπόθεση εκλογικού ποσοστού.

Δεν σνομπάρουμε τις εκλογικές αναμετρήσεις και δεν αδιαφορούμε για το εκλογικό μας ποσοστό. Το γενικό εκλογικό δικαίωμα είναι ο δείκτης της ωριμότητας της εργατικής τάξης, και μόνο αυτό. Αρα η εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ παίζει σημαντικό ρόλο στη μαζικότητα και αποτελεσματικότητα πίεσης του κινήματος. Η αποτελεσματικότητα πίεσης ταυτίζεται απολύτως με την ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού, στο κίνημα, στα σωματεία, σε όλες τις οργανώσεις, στους δήμους και στις περιφέρειες, στο Ευρωκοινοβούλιο και στη Βουλή. Αυτό που έχει ανάγκη ο λαός σήμερα, με το συγκεκριμένο συσχετισμό που έως τώρα υπάρχει, είναι μια ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση, απέναντι στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα που περιορίζονται να διεκδικούν να εναλλαχτούν στην αστική διαχείριση αυτοδύναμα ή με συνεργασίες.

Ο καθημερινός αγώνας μπορεί να φέρει κάποια αποτελέσματα όταν στηρίζεται στην όσο γίνεται πιο μαζική πεποίθηση ότι η Ελλάδα έχει σοβαρές αναπτυξιακές δυνατότητες, που ο λαός δεν τις απολαμβάνει γιατί το πολιτικό πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα διαχείρισης, αλλά ποια τάξη έχει την ιδιοκτησία και την εξουσία. (...)

Η αποτελεσματικότητα της πίεσης εξαρτάται από το πόσο εξαπλώνεται και βαθαίνει η συνείδηση ότι οι αγώνες πρέπει να κατευθύνονται στην ολοκληρωτική ανατροπή της καπιταλιστικής κοινωνίας, στην εργατική εξουσία που υπολογίζει και τα συμφέροντα των μη εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.

Μπροστά στο λαό, τη νεολαία, μπαίνει ένα ερώτημα με τη μορφή διλήμματος, του τύπου "υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση κλιμακωμένη κατάλληλα ως την τελική νίκη". Το ΚΚΕ έχει απαντήσει στο ερώτημα αυτό, απαντά κάθε μέρα με ενότητα λόγων και έργων. Το ζήτημα είναι να δώσει την απάντηση ο ίδιος ο λαός, ιδιαίτερα η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι νεότερες γενιές. Εμείς ξέρουμε καλά ότι πολλοί και πολλές που σήμερα διστάζουν, έχουν επηρεαστεί από την τρομοκρατία της "Λερναίας Υδρας" της προπαγάνδας, της προσωρινής υποχώρησης του επαναστατικού κινήματος, θα έρθει η στιγμή που θα αντιδράσουν, θα σηκώσουν κεφάλι. Δεν χάνουμε ποτέ την εμπιστοσύνη μας στη δύναμη του λαού, στην ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης. Ετσι τιμάμε τα 100 χρόνια, έτσι περνάμε στον δεύτερο αιώνα της πορείας του ΚΚΕ.

Από τη στιγμή που έγιναν επαναστάσεις και επικράτησαν, αυτές μπορούν να ξαναγίνουν όταν οι λαοί αποφασίσουν στις κατάλληλες συνθήκες. Από τη στιγμή που έγιναν λαϊκές εξεγέρσεις, ανεξάρτητα πώς εξελίχθηκαν, σημαίνει ότι οι λαοί μπορούν να εξεγερθούν όταν το αποφασίσουν σε συγκεκριμένες συνθήκες. Από τη στιγμή που έγιναν μεγάλοι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες που συνέτριψαν ισχυρότερους στρατούς κατοχής, σημαίνει ότι οι λαοί μπορούν όταν αποφασίσουν να νικήσουν, να μην υποταχθούν εθελοντικά».

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 6.30 μ.μ., στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Εκεί, στο ΣΕΦ, σε ειδικούς χώρους θα πρωτοκυκλοφορήσει και το Δοκίμιο Ιστορίας ΚΚΕ 1918 - 1949, που πρόσφατα εγκρίθηκε από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Κόμματος.

Το καλλιτεχνικό μέρος της εκδήλωσης περιλαμβάνει μεγάλη συναυλία αφιερωμένη στα 100 χρόνια του Κόμματος.

Βασικός άξονάς της θα είναι το ποίημα του δικού μας ποιητή, του Γιάννη Ρίτσου, «Στο ΚΚΕ», που άλλωστε οι στίχοι του συνόδευαν και όλη αυτήν την 5χρονη διαδρομή γιορτασμού των 100 χρόνων του Κόμματος: «Τρία κόκκινα γράμματα, σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος».

Στη Σκηνή του ΣΕΦ θα ακουστούν τραγούδια των μεγαλύτερων συνθετών της Ελλάδας, που η τέχνη τους συνάντησε τις αγωνίες, τους αγώνες και τους πόθους του λαού μας. Τραγούδια των Μίκη Θεοδωράκη, Απόστολου Καλδάρα, Σταύρου Κουγιουμτζή, Χρήστου Λεοντή, Μάνου Λοΐζου, Γιάννη Μαρκόπουλου, Θάνου Μικρούτσικου, Σταύρου Ξαρχάκου και Μάνου Χατζιδάκι. Τη δική τους ξεχωριστή θέση θα έχουν τα αντάρτικα καθώς και διεθνή επαναστατικά τραγούδια.

Θα δώσουν το «παρών» ορισμένοι από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές του τόπου μας: Ρίτα Αντωνοπούλου, Καλλιόπη Βέττα, Γλυκερία, Παντελής Θαλασσινός, Βασίλης Λέκκας, Μανώλης Μητσιάς, Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μίλτος Πασχαλίδης και Μαρία Φαραντούρη. Επίσης, θα τραγουδήσουν οι: Γιώργος Γεωργακάκης, Δημήτρης Κανέλλος, Πολυξένη Καράκογλου, Ροδάνθη Κασκαφέτου, Περικλής Μαλακατές, Κώστας Τριανταφυλλίδης και Αμέρισσα Φτούλη.

Θα ακουστούν οι ηθοποιοί Νικολέτα Βλαβιανού, Δημήτρης Καταλειφός, Γιώργος Κιμούλης, Ηλιάνα Μαυρομάτη, Φίλιππος Σοφιανός.

Την ορχήστρα θα διευθύνει ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης. Τη σκηνοθεσία της εκδήλωσης έχει αναλάβει η Δανάη Κατσαμένη.

Με απαγγελίες αποσπασμάτων από το ποίημα «Στο ΚΚΕ», τα τραγούδια αλλά και έργα μεγάλων εικαστικών δημιουργών, θα διατρέχονται νοερά οι δεκαετίες, οι βασικές αρχές του τιμημένου Κόμματός μας.

• Μεγάλη πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση για τα 100χρονα του ΚΚΕ θα πραγματοποιηθεί και στη Θεσσαλονίκη στις 9 Δεκέμβρη, στις 7 μ.μ., στο Παλαί ντε Σπορ.

Πούλμαν δρομολογούν οι Οργανώσεις της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ για την εκδήλωση στο ΣΕΦ στις 25 Νοέμβρη. Αναλυτικά τα σημεία και οι ώρες αναχώρησης στο πόρταλ του Κόμματος «902.gr», στη διεύθυνση: https://www.902.gr/eidisi/politiki/173496/poylman-gia-ti-megali-politiki-politistiki-ekdilosi-sto-sef-stis-25-noemvri

Προς το παρόν έχουν ανακοινωθεί οι παρακάτω κινηματογράφοι:

«Studio New Star Art Cinema» στην Αθήνα, Δημοτικός Κινηματογράφος Νεάπολης - Συκεών και Δημοτικός Κινηματογράφος Κορδελιού - Ευόσμου στη Θεσσαλονίκη, κινηματογράφος «Ευκαρπίδη» στην Κατερίνη, «Cinema Σταρ» στη Βέροια, «Ολύμπιον» στην Κοζάνη, «Πάνθεον» στην Πάτρα, «Apollon Cinemas» στην Κόρινθο, «VALIA plus Cinema» στο Αργος, «Cine Victoria» στη Λάρισα, Πνευματικό Κέντρο Ιωαννίνων, «Σινέ Παλλάς» στην Αρτα, «Cine Studio Βιτσέντζος Κορνάρος» στο Ηράκλειο Κρήτης, «Αττικόν» στα Χανιά, «REX» στον Αγ. Νικόλαο Κρήτης, «CINE Απόλλων» στο Ρέθυμνο, «Cine Διόνυσος» στην Ορεστιάδα, κινηματογράφος «Ηλύσια» στην Αλεξανδρούπολη, κινηματογράφος «Απόλλων» στην Καβάλα, «Ολυμπία» στη Δράμα, Πολιτιστικό Κέντρο Φλώρινας στην αίθουσα «Θεόδωρος Αγγελόπουλος» στη Φλώρινα, Δημοτικός Κινηματογράφος Γρεβενών, Πνευματικό Κέντρο Λευκάδας, στο Πνευματικό Κέντρο της Αμφισσας, «Cine Αρίων» στη Λέσβο, «Premiere» στη Χίο, «Cine Olympia» στη Σάμο, Δημοτικός Κινηματογράφος Αγίου Κηρύκου στην Ικαρία, Δημοτικό Κινηματοθέατρο Λήμνου «Μαρούλα», «Cine Orfeas» στην Κω, «Σινέ Τιτίνα» στην Αίγινα, «Σινέ Ορφεύς» στην Κέρκυρα, «Ορφέας» στον Πύργο, «Cine Cinema» στην Αμαλιάδα, κινηματογράφος «Ανεσις» στο Αγρίνιο, «Cineville» στην Τρίπολη, Δημοτικός Κινηματογράφος «Απόλλωνας» στο Αίγιο, «Cine Center» στην Καλαμάτα, «Πάνθεον Λευκωσία» στην Κύπρο.

• Για ακριβείς ημερομηνίες οι ενδιαφερόμενοι χρειάζεται να επικοινωνήσουν με τους κατά τόπους κινηματογράφους.

Διανομή «NEW STAR».

Τη συμμετοχή τους στις εργασίες της Διεθνούς Συνάντησης έχουν δηλώσει 91 κόμματα από 73 χώρες, ενώ οι διεθνείς αντιπροσωπείες έχουν προσκληθεί στη μεγάλη πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση για τα 100χρονα του ΚΚΕ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας την Κυριακή 25 Νοέμβρη.

Αύριο, Πέμπτη 22 Νοέμβρη, θα συνεδριάσει στην έδρα της ΚΕ η Ομάδα Εργασίας της Διεθνούς Συνάντησης, όπου θα εξεταστούν διάφορα πολιτικά και τεχνικά ζητήματα για τη διεξαγωγή των εργασιών της Συνάντησης.

Επίσης, τη Δευτέρα 26/11 θα πραγματοποιηθεί η συνεδρίαση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας, όπου συμμετέχουν 29 κόμματα από την ευρωπαϊκή ήπειρο, ανάμεσά τους και το ΚΚΕ.

Στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στην Αθήνα θα πραγματοποιηθεί η Διεθνής Συνάντηση

Το ΚΚΕ, μετά την αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, κατέβαλε σημαντικές προσπάθειες και πήρε σειρά πρωτοβουλιών για την ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, για τη χάραξη επαναστατικής στρατηγικής και σε αυτό το πλαίσιο πρότεινε τη διοργάνωση της ετήσιας Διεθνούς Συνάντησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Η πρωτοβουλία αυτή, όπως έδειξε η συνέχεια, βρήκε μεγάλη και θερμή ανταπόκριση από δεκάδες άλλα ΚΚ.

Οι Διεθνείς Συναντήσεις των ΚΚ καθιερώθηκαν ως ένα σημαντικό διεθνές γεγονός για το κομμουνιστικό κίνημα. Οι πρώτες 8 συναντήσεις από το 1998 έως το 2005 έγιναν στην Αθήνα, και ακολούθησαν οι διοργανώσεις από άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα σε πολλές χώρες. Ετσι, η Διεθνής Συνάντηση «ταξίδεψε» στη Λισαβόνα (Πορτογαλία), στο Μινσκ (Λευκορωσία), στη Δαμασκό (Συρία), στο Σάο Πάολο (Βραζιλία), στο Νέο Δελχί (Ινδία), στο Γιοχάνεσμπουργκ (Νότια Αφρική), στη Βηρυτό (Λίβανος), στο Γουαγκιακίλ (Εκουαδόρ), στην Κωνσταντινούπολη (Τουρκία), στο Ανόι (Βιετνάμ), στο Λένινγκραντ (Ρωσία). Το ΚΚΕ επίσης φιλοξένησε τη 13η Συνάντηση το 2011.

Στο πλαίσιο των Διεθνών Συναντήσεων των ΚΚ, εδώ και χρόνια, κυκλοφορεί το Ενημερωτικό Δελτίο των ΚΚ, που εκδίδεται σε ηλεκτρονική μορφή στα Αγγλικά, ενώ έχει αναπτυχθεί το σύστημα ταχείας αλληλοενημέρωσης των ΚΚ μέσα από την ιστοσελίδα του SOLIDNET (www.solidnet.org), όπου κάθε ΚΚ μπορεί να δημοσιοποιεί τις ενέργειές του, τις εκτιμήσεις και τα ντοκουμέντα του.

Επιπλέον, στη βάση των κοινών δράσεων που συμφωνούνται στις Διεθνείς Συναντήσεις, τα ΚΚ αναπτύσσουν κοινές πρωτοβουλίες ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στον αντικομμουνισμό, για την ενίσχυση της αλληλεγγύης στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, των διεθνών αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων.

Βεβαίως, στις Διεθνείς Συναντήσεις υπάρχουν και σοβαρές ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, μεταξύ των ΚΚ που εξακολουθούν να στηρίζονται στο μαρξισμό - λενινισμό κι εκείνων των κομμάτων που έχουν απολέσει τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά και διατηρούν απλώς το όνομα, παίζοντας δραστήριο ρόλο σε σχεδιασμούς του οπορτουνισμού και της σοσιαλδημοκρατίας, όπως το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Το κομμουνιστικό κίνημα είναι γεγονός ότι αντιμετωπίζει ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική κρίση, που φέρει βαθιά τα σημάδια της αντεπανάστασης και της ισχυρής επίδρασης του οπορτουνισμού στις γραμμές του, κατάσταση που επιδεινώθηκε μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση.

Το ΚΚΕ αναδεικνύει διαρκώς σ' αυτές τις Διεθνείς Συναντήσεις πως η πάλη για την ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος αποτελεί καθοριστικής σημασίας καθήκον, που σχετίζεται με την ουσιαστική συζήτηση και το ξεκαθάρισμα σοβαρών προβλημάτων στρατηγικής και τακτικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Βασικά ζητήματα που μπαίνουν στη συζήτηση είναι:

• Η εργατική τάξη και η κοινωνική της αποστολή, το κρίσιμο ζήτημα της κοινωνικής της συμμαχίας με τα άλλα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα, η ανάγκη το Κομμουνιστικό Κόμμα να έχει ισχυρούς δεσμούς και οργανώσεις μέσα στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας.
• Οι αιτίες της κρίσης, που βρίσκονται στην ίδια τη φύση του καπιταλισμού, κι όχι σε ένα μόνο τρόπο άσκησης της διαχείρισής του.
• Το ζήτημα του ιμπεριαλισμού, ως ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού κι όχι απλώς ως επιθετική εξωτερική πολιτική κάποιων χωρών.
• Ο χαρακτήρας της εποχής μας ως εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό και ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της επανάστασης, σε αντιπαράθεση με την ξεπερασμένη κι επιζήμια θεωρία των σταδίων προς το σοσιαλισμό.
• Η σύγκρουση με τις καπιταλιστικές διακρατικές ενώσεις και η αναγκαιότητα της πάλης για την αποδέσμευση από αυτές με εργατική εξουσία, σε αντίθεση με εκείνα τα κόμματα που τις θεωρούν μονόδρομο κι αγωνίζονται για τον «εκδημοκρατισμό» της ΕΕ και των άλλων σχετικών οργανώσεων.
• Η πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους για την εξάλειψη των αιτιών που τους προκαλούν κι όχι η πολιτική στήριξή τους, με τα διάφορα προσχήματα (π.χ. «καταπολέμηση της τρομοκρατίας»), που είναι ένα απαράδεκτο σφάλμα στο οποίο έχουν οδηγηθεί διάφορα κόμματα.
• Η στάση απόρριψης της συμμετοχής στην αστική διαχείριση, στις αστικές κυβερνήσεις, κόντρα στην αντίληψη των «αριστερών», «προοδευτικών» κυβερνήσεων, που αποτελούν τροχοπέδη στην αγωνιστική συνείδηση των εργαζομένων, καθώς και άλλα ζητήματα.

Η 20ή Διεθνής Συνάντηση αναμένεται να καταλήξει σε κοινές δράσεις και είναι φανερό πως σήμερα απαιτούνται ακόμα μεγαλύτερες προσπάθειες για να διαμορφωθούν οι βάσεις για την κατάκτηση προγραμματικής - ιδεολογικής ενότητας και ενιαίας επαναστατικής στρατηγικής σύγκρουσης με το κεφάλαιο και το εκμεταλλευτικό σύστημα, με τον οπορτουνισμό.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, το ΚΚΕ, με αίσθημα διεθνιστικής ευθύνης, πρωτοστάτησε στο ξεκίνημα των Διεθνών Συναντήσεων Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, συνέβαλε και συμβάλλει στη διατήρηση του χαρακτήρα τους ως χώρου συνάντησης ΚΚ και παράλληλα συνεχίζει με δεκάδες άλλα ΚΚ τις προσπάθειες για συντονισμό της δράσης με πολλές μορφές, στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στην ευρύτερη περιοχή. Στηρίζει τόσο τη συγκρότηση της «Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας», στην οποία συμμετέχουν 29 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα της Ευρώπης, όσο και την έκδοση του περιοδικού «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (ΔΚΕ), που μελετάει σύγχρονα θεωρητικά ζητήματα.

Τα 91 κόμματα που έχουν δηλώσει συμμετοχή είναι (με αλφαβητική σειρά):

Κομμουνιστικό Κόμμα Αζερμπαϊτζάν

Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας

Αλγερινό Κόμμα για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό

Κομμουνιστικό Κόμμα Αργεντινής

Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστραλίας

Κόμμα Εργασίας Αυστρίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Βελγίου

Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας

Κομμουνιστικό Κόμμα Βιετνάμ

Κομμουνιστικό Κόμμα Βολιβίας

ΚΚ Βουλγαρίας

Κόμμα Βουλγάρων Κομμουνιστών

Βραζιλιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα

Κομμουνιστικό Κόμμα Βραζιλίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας

Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας

Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα

Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα

Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Δανίας

Κομμουνιστικό Κόμμα στη Δανία

Δύναμη της επανάστασης (Δομινικανή Δημοκρατία)

Κομμουνιστικό Κόμμα Εκουαδόρ

Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας

Κομμουνιστικό Κόμμα Εσθονίας

Κομμουνιστικό Κόμμα ΗΠΑ

Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαρξιστικό)

Ιορδανικό Κομμουνιστικό Κόμμα

Ιρακινό Κομμουνιστικό Κόμμα

Κομμουνιστικό Κόμμα Κουρδιστάν - Ιράκ

Τουντέχ Ιράν

Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Ιρλανδίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Λαών Ισπανίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Λαών Ισπανίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Ισραήλ

Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα

Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας

Σοσιαλιστικό Κίνημα Καζακστάν

Κομμουνιστικό Κόμμα Καναδά

Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας

Κόμμα Κομμουνιστών Κιργισίας

Κόμμα Εργασίας Κορέας

Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας

Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Κροατίας

ΑΚΕΛ Κύπρου

Λαϊκό Επαναστατικό Κόμμα Λάος

Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Λευκορωσίας

Λιβανέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα

Σοσιαλιστικό Κόμμα Λιθουανίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Λουξεμβούργου

Κόμμα του Κογκρέσου για την Ανεξαρτησία της Μαδαγασκάρης

Κομμουνιστικό Κόμμα Μάλτας

Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού

Κόμμα Εργασίας Μπαγκλαντές

Κομμουνιστικό Κόμμα Μπαγκλαντές

Προοδευτικό Βήμα Μπαχρέιν

Νοτιοαφρικανικό Κομμουνιστικό Κόμμα

Νεπαλέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα

Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας

Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Ολλανδίας

Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα

Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Πακιστάν

Κόμμα Λαού Παλαιστίνης

Παλαιστινιακό Κομμουνιστικό Κόμμα

Παραγουανό Κομμουνιστικό Κόμμα

Κομμουνιστικό Κόμμα Μακεδονίας (ΠΓΔΜ)

Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας

Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα

Ρουμάνικο Σοσιαλιστικό Κόμμα

Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας

Ενωση Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ

Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης

Κομμουνιστές Σερβίας

Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Σλοβακίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Σουαζιλάνδης

Σουδανέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα

Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Σρι Λάνκα

Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα

Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας

Κόμμα Εργασίας (ΕΜΕΡ)

Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας Μοραβίας

Κομμουνιστικό Κόμμα Φινλανδίας