Διαβάζοντας το προχτεσινό πρωτοσέλιδο της «Αυγής», με τον τίτλο «Λάδι στη φωτιά της Μέσης Ανατολής», με αφορμή την απόφαση Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, αναρωτιέται κανείς μέχρι πού μπορεί να φτάσει το θράσος της κυβέρνησης. Η κυβερνητική εφημερίδα διαπιστώνει «παγκόσμια ανησυχία και οργή» από την απόφαση των ΗΠΑ και περιγράφει τα πράγματα ως απλός παρατηρητής. Σαν να μην είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που αναβαθμίζει διαρκώς τη στρατηγική της σχέση με το Ισραήλ, βάζοντας πλάτη στο να εμπεδωθούν τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Σαν να μην έχει καμιά συμμετοχή η Ελλάδα στο «ανακάτεμα της τράπουλας» που εξελίσσεται στην Ανατολική Μεσόγειο, εν μέσω σκληρών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Η αποθέωση βέβαια ήρθε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό το απόγευμα της Πέμπτης, όταν στις δηλώσεις του κατά τη συνέντευξη Τύπου με τον Ρ. Τ. Ερντογάν αρκέστηκε να δηλώσει την προσήλωση της Ελλάδας στην ειρηνευτική διαδικασία «που προβλέπει τη δημιουργία δύο κρατών» (ούτε ο Τραμπ δεν την αμφισβήτησε στα λόγια...) και να δηλώσει απλά την ανησυχία του για το γεγονός ότι η απόφαση των ΗΠΑ «δεν συμβάλλει στην ειρήνη σε μια εύθραυστη περιοχή». Είναι φανερή η προσπάθεια της κυβέρνησης να μην φανεί ότι παίρνει θέση ενάντια στους συμμάχους της, ΗΠΑ και Ισραήλ. Εκτός αν η ερμηνεία της κυβέρνησης είναι ότι ο «διαβολικός» Τραμπ, που πάντα δρα «για το καλό», δεν θα έκανε ποτέ κάτι που να βάζει μπουρλότο στην εύφλεκτη γειτονιά μας...

Ενα από τα κεντρικά επιχειρήματα της κυβέρνησης στην προσπάθειά της να υπερασπιστεί και να εξωραΐσει τη συμφωνία για την 3η «αξιολόγηση» είναι ότι δεν περιέχει δημοσιονομικά μέτρα, για πρώτη φορά μετά την ένταξη της χώρας στα μνημόνια. Επομένως, σύμφωνα με την κυβέρνηση, ο λαός θα έπρεπε να πανηγυρίζει μαζί με την ίδια και το κεφάλαιο για τη γρήγορη και δήθεν αναίμακτη ολοκλήρωση της «αξιολόγησης». Φτηνό το επιχείρημα της κυβέρνησης. Πρώτον, η 3η «αξιολόγηση» επιβεβαιώνει το σύνολο των μέτρων που συμπεριλήφθηκαν στις «αξιολογήσεις» όλων των προηγούμενων μνημονίων, άρα και τα δημοσιονομικά. Δεύτερον, πριν από λίγους μόνο μήνες, η κυβέρνηση έκλεισε τη 2η «αξιολόγηση», που επίσης περιείχε σκληρά δημοσιονομικά μέτρα. Τι διαφορά έχει για τους εργαζόμενους και το λαό το γεγονός ότι αυτά τα μέτρα «έκλεισαν» τον Ιούνη και όχι το Δεκέμβρη; Τρίτον, τι είναι οι περικοπές δαπανών και οι αυξήσεις των φόρων που περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό του 2018, αν όχι αιματηρά δημοσιονομικά μέτρα, άμεσης εφαρμογής και απόδοσης, που φορτώνονται στην πλάτη του λαού; Τι είναι η νέα μείωση του αφορολόγητου, που προνομοθετήθηκε να ισχύσει από το 2020 και σύμφωνα με όσα λέγονται ενδέχεται να έρθει ένα χρόνο νωρίτερα για να πιαστούν οι στόχοι των ματωμένων πλεονασμάτων; Και, τέλος πάντων, γιατί πρέπει ο λαός να θεωρεί ηπιότερα από τα δημοσιονομικά τα άλλα μέτρα που περιέχονται στην 3η «αξιολόγηση», όπως το χτύπημα στην απεργία, η εφαρμογή της ατζέντας του ΟΟΣΑ, το πετσόκομμα στα κοινωνικά επιδόματα και πάει λέγοντας; Μήπως δεν αθροίζονται όλα αυτά, μαζί με τα δημοσιονομικά μέτρα, στη στρατηγική για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, που πνίγει τις λαϊκές ανάγκες;

Ούτε δυο βδομάδες δεν χρειάστηκαν για να κατακάτσει ο κουρνιαχτός που σήκωσε η κυβέρνηση γύρω από τις νέες «αποκαλύψεις» για τους φοροπαραδείσους και να αποκαλυφτούν ξανά, σε όλο τους το «μεγαλείο», η κοροϊδία και η απάτη που περιφέρουν η κυβέρνηση και οι υπόλοιπες σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις της ΕΕ, ζητώντας από τους λαούς να κυνηγάνε την ουρά τους, ψάχνοντας μάταια έναν «δίκαιο» και «αδιάφθορο» καπιταλισμό, αντί για την ανατροπή του. Μέσα στη βδομάδα, λοιπόν, ο Ευ. Τσακαλώτος, ήσυχα κι ωραία, σήκωσε για λογαριασμό της κυβέρνησης και της εγχώριας αστικής τάξης το χεράκι του για να ψηφίσει, μαζί με τους υπόλοιπους υπουργούς Οικονομικών της ΕΕ, τη «μαύρη λίστα» των φορολογικών παραδείσων, από την οποία απουσιάζουν «κραγμένες» περιπτώσεις, μεταξύ των οποίων τα νησιά Κέιμαν, που ήταν η έδρα και των «Paradise papers»! Μάλιστα, για να μην υπάρχει αμφιβολία, η ίδια η κυβέρνηση παραδέχεται ότι η τελική λίστα ήταν αποτέλεσμα παζαριού και συμβιβασμών, γι' αυτό άλλωστε δεν περιλαμβάνει καμιά χώρα - μέλος της ΕΕ. Ηρθε, έτσι, άλλη μια επιβεβαίωση της υποκρισίας της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων που τσακώνονται για φορολογικούς παραδείσους τους οποίους καλύπτουν. Αλλά και του γεγονότος ότι, τα κάθε λογής σκάνδαλα, όχι μόνο δεν είναι ξένα στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά αποτελούν οργανικό συστατικό της σαπίλας του.

1929 Ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης παραιτείται από Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

1943 Οι Γερμανοί προχωρούν σε ομαδικές δολοφονίες στην Πελοπόννησο. Το όργιο του αίματος θα συνεχιστεί έως τις 13 Δεκέμβρη και θα ολοκληρωθεί με μια από τις φοβερότερες θηριωδίες του ναζισμού, το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.

1944 Ο ΕΛΑΣ κινείται κατά της Σχολής Ευελπίδων, ενώ συνεχίζονται και οι επιθέσεις στου Μακρυγιάννη. Τμήματα του Τάγματος Καλλιθέας καταφέρνουν να φτάσουν μαχόμενα μέχρι την Ακρόπολη, διευρύνοντας έτσι ακόμη περισσότερο το άνοιγμα που είχε δημιουργήσει ο ΕΛΑΣ. Ο Τσόρτσιλ, από τη μεριά του, πίεζε για την αποστολή ακόμα περισσότερων ενισχύσεων στο μέτωπο της Αθήνας: «Οφείλετε να αποστείλετε ενισχύσεις εις τας Αθήνας», έγραφε στον στρατηγό Ουίλσον, «άνευ ουδεμίας χρονοτριβής». Ταυτόχρονα, τηλεγραφούσε στον Βρετανό πρέσβη στην Αθήνα, Ρ. Λίπερ: «Ο σκοπός είναι σαφής: Να συντριβεί το ΕΑΜ. Το σταμάτημα των μαχών υποτάσσεται σ' αυτόν τον σκοπό».

1963 Ο Κ. Καραμανλής φεύγει από την Ελλάδα. Ο Π. Κανελλόπουλος γίνεται αρχηγός της ΕΡΕ.

1970 Πεθαίνει ο Σοβιετικός Αρμένιος αεροναυπηγός Αρτέμ Μικογιάν, σχεδιαστής πολλών από τα αεροσκάφη τύπου MIG.

1972 Συνέρχεται στην Ουγγαρία η 17η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία εκλέγει τον Χαρίλαο Φλωράκη Α' Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ.

1981 Ο Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας διαδέχεται τον Γεώργιο Ράλλη στην προεδρία της ΝΔ.

1987 Ξεσπούν στη Λωρίδα της Γάζας οι πρώτες εκδηλώσεις της «Ιντιφάντα».

1994 Η βρετανική κυβέρνηση και το Σιν Φέιν, η πολιτική πτέρυγα του IRA, αρχίζουν τις πρώτες, μετά από 70 χρόνια, επίσημες συνομιλίες τους.

1893 Ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης δηλώνει από το βήμα της Βουλής το περιβόητο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν».

1896 Πεθαίνει ο Σουηδός επιχειρηματίας και εφευρέτης Αλφρεντ Μπέρνχαρντ Νόμπελ, από τον οποίο πήραν το όνομά τους τα ομώνυμα βραβεία.

1904 Ο Ρώσος φυσιολόγος Ιβάν Παβλόφ τιμάται με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής.

1920 Στην Τσεχοσλοβακία κηρύσσεται γενική απεργία, στην οποία παίρνουν μέρος πάνω από 1.000.000 εργάτες. Η απεργία εξελίσσεται σε ένοπλη σύγκρουση με το στρατό. Οι εργάτες ηττώνται.

1928 Ξεκινά τις εργασίες του το 4ο Συνέδριο του ΚΚΕ (10 - 15/12/1928).

1944 Ο ΕΛΑΣ καταλαμβάνει το 3ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο (Λεωφόρος Αλεξάνδρας) και το Νοσοκομείο Συγγρού, όπου είχαν ταμπουρωθεί 400 περίπου χωροφύλακες και άνδρες της Ορεινής Ταξιαρχίας. Ο ΕΛΑΣ κατέλαβε ακόμη τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά και διέλυσε τα βρετανικά φυλάκια στην πλατεία Καραμάνου. Οι αυξανόμενες ελλείψεις ωστόσο σε πυρομαχικά και οπλισμό έχουν αρχίσει ήδη να υπονομεύουν τις επιχειρησιακές δυνατότητες του ΕΛΑΣ. Οι Λαϊκές Επιτροπές προχωρούν σε διανομή τροφίμων στο δοκιμαζόμενο λαό της Αθήνας και του Πειραιά. Η βρετανική αεροπορία άνοιξε πυρ στην Καισαριανή, την ώρα που ο κόσμος έκανε ουρά έξω από τους φούρνους. Ανάλογες επιθέσεις έγιναν σε Βύρωνα και Ν. Ελβετία, με τα θύματα να ξεπερνούν τους 100.

1963 Απονέμεται στον Γεώργιο Σεφέρη το Νόμπελ Λογοτεχνίας, το πρώτο Νόμπελ που κερδίζει Ελληνας.

1991 Στο Συμβούλιο Κορυφής στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας υιοθετείται το κείμενο για την ένωση της Ευρώπης. Είναι η περιβόητη Συνθήκη του Μάαστριχτ που δημιούργησε την ΕΕ στη θέση της ΕΟΚ. Υιοθετείται, επίσης, το κείμενο για την Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ). Την ίδια μέρα, η Ελλάδα γίνεται μέλος της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ). Το ΚΚΕ τάχθηκε εξαρχής κατά της Συνθήκης του Μάαστριχτ.