Εκεί που - παίρνοντας «τοις μετρητοίς» τις κυβερνητικές δεσμεύσεις - πίστεψαν ότι οι αυξήσεις που θα πάρουν για το 2000 θα είναι 4% μια κι έξω και, με αυτό το δεδομένο, πήγαν προχτές στον πρωθυπουργό να διαμαρτυρηθούν και να προβάλουν τα πάγια αιτήματά τους για ουσιαστική ανακούφιση, τι ανακάλυψαν οι συνταξιούχοι; Οτι το «κοστούμι», που τους έκοψε η κυβέρνηση, δεν είναι καν 4%, αλλά 3%, αφού τόσο βγάζει το σύστημα των αυξήσεων σε δυο δόσεις, δηλαδή 2% από το Γενάρη και 2% από τον Ιούλη!

Και όμως, τόσο ο Κ. Σημίτης, όσο και ο υπουργός Εργασίας - Κοινωνικών Ασφαλίσεων είχαν το θράσος να δηλώσουν ότι υπάρχει «σαφής βελτίωση των εισοδημάτων των συνταξιούχων»!

Και αυτό, όταν, μόλις πριν λίγα 24ωρα και με αφορμή τη χορήγηση του ΕΚΑΣ, καταγράφτηκε μια κατάσταση κοινωνικού αποκλεισμού για εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους, που πένονται κυριολεκτικά, με συντάξεις που κυμαίνονται κάτω από 130.000 δρχ.!

Αλλά πήραν την απάντησή τους από τους εκπροσώπους των συνταξιούχων, οι οποίοι υπενθύμισαν ότι έρχονται εκλογές...

Υπάρχει συζήτηση στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη βιωσιμότητα του υφιστάμενου ασφαλιστικού συστήματος, δήλωσε πρόσφατα η επίτροπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, Α. Διαμαντοπούλου. Πρόσθεσε, δε, ότι ο βασικός στόχος είναι η προσαρμογή στις απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης, με «διατήρηση ενός ισχυρού δικτύου κοινωνικής προστασίας»...

Βεβαίως, η συζήτηση στην Ευρωπαϊκή Ενωση γύρω από την ισοπέδωση της κοινωνικής ασφάλισης, στα πλαίσια της «τόνωσης της ανταγωνιστικότητας» της ευρωπαϊκής οικονομίας, δεν άρχισε τώρα. Από την εποχή ακόμα της «Λευκής Βίβλου» (1992) είναι σαφέστατη η κατεύθυνση για την ανατροπή των «ασύμφορων» - έτσι τα χαρακτηρίζει - συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, ενώ σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται πια η σχετική επιχείρηση σε πολλές χώρες - μέλη της ΕΕ. Οσο για τη «διατήρηση ενός ισχυρού δικτύου κοινωνικής προστασίας», θυμίζουμε στη σημερινή επίτροπο απλώς τη δήλωση του προκατόχου της, κ. Παπουτσή, ότι διαγράφεται το τέλος της κοινωνικής ασφάλισης..!

Αυτά, σε ό,τι αφορά τους σχεδιασμούς, διότι οι ασφαλισμένοι δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία λέξη τους.

Μόνο για ένα αυτοκίνητο στα 100 υπάρχει νόμιμη θέση πάρκινγκ στην Αττική. Μόνο για ένα στα 40 στη Θεσσαλονίκη, ένα στα 30 για την Πάτρα, ένα στα 25 για τη Λάρισα, ένα στα 24 για το Ηράκλειο και πάει λέγοντας.

Τα νούμερα περιέχονται σε αποκαλυπτική, όσο και επίκαιρη -λόγω της συνεχιζόμενης επιχείρησης σκούπας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, για τα παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα και δίκυκλα - έρευνα, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στα «Νέα». Μια έρευνα, όμως, που στέκεται σε ορισμένα - εντυπωσιακά, βέβαια - στοιχεία και αποφεύγει να βγάλει γενικότερα συμπεράσματα, αφού στέκεται μόνο στην έλλειψη μακρόχρονου και σωστού σχεδιασμού.

Η αλήθεια, όμως, είναι βαθύτερη. Οι σωστές προβλέψεις, σχέδια, μελέτες, κλπ. από ειδικούς επιστήμονες, φορείς και μαζικές οργανώσεις υπήρχαν και πριν από 15, 20, 25 ή και περισσότερα ακόμη χρόνια. Ολ' αυτά, όμως, πετιούνταν στο καλάθι των αχρήστων από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Κι αυτό, γιατί η πολιτική τους αποσκοπούσε σε άλλους στόχους ή, το λιγότερο, είχε διαφορετικές ιεραρχήσεις. Η μη προώθηση κατάλληλων και αξιόπιστων μέσων μαζικής μεταφοράς, η μεγάλη έλλειψη ελεύθερων χώρων, η άναρχη οικοδόμηση και τσιμεντοποίηση των πάντων κι ένα σωρό παρόμοια φαινόμενα της σημερινής, απάνθρωπης πραγματικότητας των μεγάλων πόλεων αποτελούν τις συνέπειες αυτών των πολιτικών. Και όσο οι πολιτικές αυτές θα κυριαρχούν, τόσο τα προβλήματα αυτά θα οξύνονται.

Μα, κατασκευάζεται κι όπου να 'ναι μπαίνει σε λειτουργία ένα τμήμα του μετρό της Αθήνας, ίσως αντιτείνει κάποιος. Και, όμως, ακόμη και το μετρό - το μόνο ουσιαστικά έργο υποδομής και στήριξης των μέσων μαζικής μεταφοράς όλες αυτές τις δεκαετίες - αποτελεί ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των πολιτικών. Και μόνο το γεγονός πως η κατασκευή του έργου αυτού αποφασίστηκε και προωθήθηκε, κυρίως - αν όχι αποκλειστικά - ως προϋπόθεση της διεκδίκησης και υλοποίησης της Ολυμπιάδας και είναι πλήρως ενταγμένο στο συνολικό παζάρι των μεγάλων συμφερόντων, που τη συνοδεύει, είναι αποκαλυπτικό της λογικής των κυβερνώντων.

Αλλωστε, οι πρακτικές συνέπειες της λογικής αυτής - και για το θέμα του μετρό - θα γίνουν πολύ γρήγορα φανερές. Ειδικοί επιστήμονες, πάντως, προβλέπουν ότι η λειτουργία του δεν πρόκειται - για μια σειρά λόγους - να ανακουφίσει ουσιαστικά, το ασφυκτικό πρόβλημα κυκλοφορίας και διαχείρισης, γενικότερα, των ΙΧ της Αθήνας, ιδιαίτερα στο κέντρο της. Εκτός των άλλων, για παράδειγμα, δεν έχει προβλεφτεί η κατασκευή των απαραίτητων χώρων στάθμευσης ΙΧ, κοντά στους περιφερειακούς σταθμούς, ώστε να είναι ελκυστική η χρήση του μετρό στους κατόχους των επιβατηγών αυτοκινήτων, που θέλουν να μετακινηθούν προς το κέντρο ή την άλλη άκρη της Αθήνας. Και αυτό, παρά τις πολλές και έγκαιρες επισημάνσεις επιστημόνων και σχετικών φορέων.

Αποκαλυπτικά είναι τα νούμερα, που συμπεριλαμβάνονται στην έκθεση της «Media Services» και τα οποία αφορούν τα ποσά, που δαπάνησαν το 1999 τα κόμματα, για την προβολή των θέσεων και απόψεών τους από τα έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία αυτά, το ΠΑΣΟΚ δαπάνησε συνολικά 3.400 εκατομμύρια δραχμές, από τα οποία τα 2,4 δισ. απορροφήθηκαν από την τηλεόραση. Δεύτερη έρχεται η ΝΔ, η οποία δαπάνησε 1.400 εκατομμύρια, από τα οποία στην τηλεόραση τα 920 εκατομμύρια. Τρίτη έρχεται η ΠΟΛΑΝ, η οποία δαπάνησε 300 εκατομμύρια δραχμές, το 90% των οποίων πήγε στην τηλεόραση. Τέταρτος ο ΣΥΝ, που δαπάνησε 190 εκατομμύρια δραχμές. Ακολουθούν, σε μεγάλη απόσταση το ΚΚΕ, με 74 εκατομμύρια και οι Φιλελεύθεροι με 16 εκατομμύρια δραχμές.

Η παραπάνω εικόνα, όμως, δεν είναι ολοκληρωμένη. Στις δαπάνες του κυβερνώντος κόμματος πρέπει να προστεθεί ένα μεγάλο μέρος, τουλάχιστον, των διαφημιστικών δαπανών του δημόσιου τομέα. Για παράδειγμα, η αύξηση της διαφημιστικής δαπάνης των υπουργείων σημείωσε μια σημαντική αύξηση μέσα στο 1999 -χρονιά ευρωεκλογών βλέπετε - η οποία από το 1,2 δισ. το 1998 εκτοξεύτηκε στα 4,9 δισ.

Στο τέλος του '99, για να τιμηθούν τα ενενήντα χρόνια από τη γέννηση του Ρίτσου, κυκλοφόρησε από τον «Κέδρο», ο 13ος τόμος των Ποιητικών Απάντων του (από τον οποίο προέρχονται και οι παρατιθέμενοι στίχοι), επιμελημένος, όπως και όλοι οι προηγούμενοι τόμοι, από την Νινέτα Μακρυνικόλα, με περίσσια αγάπη και για τον άνθρωπο και για τον ποιητή Ρίτσο. Ο ΙΓ` τόμος περιλαμβάνει τις γραμμένες στο διάστημα 1976-1977 και ανέκδοτες μέχρι τώρα συλλογές «Ο εξαδάχτυλος», «Αναλόγιο», «Πριν και μετά», «Αργότερα», «Χειροποίητα», «Καθώς νυχτώνει», «Μικρό αγιολόγιο μηνός Αυγούστου» και «Λαχνοί».

Οι 363 σελίδες του τόμου είναι κατάφορτες από τους ανεξάντλητους «καρπούς» του καθημερινά ασκούμενου στην τέχνη του Ρίτσου - αφού «Από μια λέξη/ κρέμεται πάντοτε/ το ποίημα» - περιέχουν πλήθος άτιτλα και τιτλοδοτημένα ποιήματα. Ποιήματα, ολιγόστιχα, ολιγόλεπτων στίχων (πολλά με τους κανόνες του «χαϊκού»), τα οποία λεπτουργούν, μιλώντας για ιδανικά, αγώνες, πρόσωπα, βιώματα, πίκρες, ελπίδες, στοχασμούς, αισθήματα, συναισθήματα, αισθήσεις, εικόνες. Ποιήματα «μουσικές» συνομιλίες του ποιητή με τη ζωή, με τον άνθρωπο, με την κοινωνία, τη φύση, την τέχνη και το αύριο, καθώς «Εχει το παράθυρο / την ευωδιά απ' τις λεμονιές/ το σύντροφο βουνό/ το μέλλον/ το ωραίο καθήκον/ να 'ναι παρών».

Σε επίπεδο χειρισμών, ο Τούρκος πρωθυπουργός τα κατάφερε μια χαρά την περασμένη βδομάδα. Και οι έξαλλοι εθνικιστές του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, που ζητούσαν απαγχονισμό του Οτσαλάν «εδώ και τώρα», απειλώντας να ρίξουν την κυβέρνηση, κατάφερε να συμβιβαστούν, και τους Ευρωπαίους «έπεισε» ότι, ως σοβαρός -«κεντροαριστερός», άλλωστε, βρε αδερφέ- πολιτικός σέβεται τα «ανθρώπινα δικαιώματα», και το στρατό καθησύχασε ότι το κοσμικό κράτος δεν απειλείται από την επάνοδο του «πολιτικού Ισλάμ», και ο Οτσαλάν «χαιρέτισε» την επιλογή του να αναβάλει την εκτέλεσή του, μιλώντας για ευκαιρία «αποκατάστασης της ειρήνης», όσο δεν οδηγείται στο ικρίωμα και το ΡΚΚ τηρεί την εκεχειρία.

Σ' εκείνον, που θα ανατρέξει και θα διαβάσει «πίσω από τις γραμμές» των δημοσιευμάτων στον δυτικό Τύπο, ειδικά τον αμερικανικό, εδώ και μερικά χρόνια, βέβαια, αυτά μοιάζουν «χθεσινά νέα», για να δανειστούμε την αγγλική έκφραση: η πολιτική που «προτεινόταν» στα editorials υλοποιείται με ακρίβεια χιλιοστού. «Συσσωμάτωση» των Κούρδων (κι εξόντωση όσων δε συμμορφώνονται), τήρηση των (ευρωπαϊκών προσχημάτων περί των) «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», εξυπηρέτηση των ζωτικών συμφερόντων της Δύσης στην «ευαίσθητη» περιοχή, με τη σταδιακή ένταξη στις δομές της ΕΕ για «καρότο», και εκμετάλλευση των «συγγενειών» της Τουρκίας με τις ενεργειακά πλούσιες χώρες της Κασπίας.

Αντάρτες, στρατιώτες και άμαχοι εξακολουθούν να σκοτώνονται, όσοι δε συμμορφώνονται με τη «γραμμή» περί κουρδικού να φυλακίζονται, και κάτι «περιθωριακοί» αριστεροί να μιλάνε για παίγνια στις πλάτες τόσο του κουρδικού, όσο και του τουρκικού λαού. Στην Αγκυρα και τις Βρυξέλλες, όμως, τους ενδιαφέρει πιο πολύ η... σύγκλιση με το ευρώ και στην Ουάσιγκτον τα projects των πετρελαϊκών εταιριών. Τα πάντα τελικά είναι... θέμα προτεραιοτήτων.

Ο Τύπος

είν' ελεύθερος

να γράφει

ό,τι θέλει,

ειδήσεις, άρθρα,

σχόλια

και κριτική,

εντέλει,

μ' απαγορεύεται

ρητώς

ν' «αγγίζει»

τον Βαγγέλη!

Ο Τύπος

είν' ελεύθερος

τα πάντα

ν' αναδείξει,

για τον Βαγγέλη

μοναχά

μην κάνει

καμιά νύξη,

γιατί γι' αυτό

τ' «αδίκημα»

κανένα «δισ.»

θα ρίξει!