Η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ σπεύδουν να ψηφίσουν τρομο-πακέτα με αντιδημοκρατικά και αντιδραστικά μέτρα, εκμεταλλευόμενες το κλίμα τρομοϋστερίας που έχει δημιουργηθεί μετά το μακελειό στο Λονδίνο. Μετά την κυβέρνηση Μπλερ, τη σκυτάλη πήρε η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, που πέρασε χτες από τη Γερουσία ένα παρόμοιο «πακέτο» μέτρων. Μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει 24ωρη κράτηση «υπόπτων» δίχως απαγγελία κατηγορητηρίου, παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων - των «υπόπτων» πάντα - ενίσχυση του χαφιεδισμού με τη θέσπιση κινήτρων σε όσους βοηθούν τις Αρχές στον εντοπισμό «τρομοκρατών», κ.ο.κ. Θέμα χρόνου να περάσει η ελληνική κυβέρνηση τα ίδια μέτρα, που συνομολόγησε, άλλωστε, στο τελευταίο Συμβούλιο των υπουργών Εσωτερικών της ΕΕ. Εκτός από την παραπέρα ενίσχυση των μηχανισμών παρακολούθησης με την αγορά και εγκατάσταση εκατοντάδων (ή και χιλιάδων) καμερών - χαφιέδων σε όλη την Αθήνα, ετοιμάζει και νέους «τρομονόμους», που θα επιτρέπουν τη νόμιμη παρακολούθηση και κράτηση «υπόπτων», τις παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, κ.ο.κ. Οσο δε συναντάνε αντιστάσεις, τόσο θα σφίγγουν τις αλυσίδες γύρω από το λαό, στο όνομα της «τρομοκρατίας».

Ανυπολόγιστες είναι οι συνέπειες, που έχει ήδη πληρώσει και πληρώνει καθημερινά ο λαός του Ιράκ, από τη μέρα, που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους αποφάσισαν να τον «απελευθερώσουν» από τον Σαντάμ Χουσεΐν και να του χαρίσουν - όπως έλεγαν - τη δημοκρατία, την ειρήνη και την ευημερία. Οι νεκροί ανέρχονται ήδη σε πολλές δεκάδες χιλιάδες, πολύ περισσότεροι είναι οι τραυματίες, τεράστιες οι καταστροφές, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας λεηλατούνται από τις πολυεθνικές, ενώ η φτώχεια, η πείνα και οι αρρώστιες θερίζουν τον ιρακινό λαό. Τώρα, κοντά σε όλ' αυτά και δίπλα στην ξένη στρατιωτική κατοχή, θα προστεθεί, απ' ό,τι φαίνεται, μια ακόμη ...κατάκτηση. Σύμφωνα με το προσχέδιο του νέου ιρακινού συντάγματος, που ετοιμάζει η δοτή κυβέρνηση και δημοσίευσε η ιρακινή φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Αλ Σαμπάχ», αναγνωρίζεται το ισλάμ, ως «η επίσημη θρησκεία του κράτους και η κύρια πηγή της νομοθεσίας». Πράγματι, ο Μπιν Λάντεν δε θα τα κατάφερνε καλύτερα...

Ολ' αυτά, όμως, έχουν μια κοινή ρίζα. Ξεδιπλώνονται και αναπτύσσονται μέσα στις πρόσφορες συνθήκες του θερμοκηπίου, που λέγεται καπιταλισμός. Οσο η γη και η κατοικία είναι εμπόρευμα, τότε θα μπαίνουν φωτιές για να γίνει το εμπόρευμα πιο ακριβό, σημείωσε εύστοχα η Αλέκα Παπαρήγα, περιοδεύοντας στις πληγείσες περιοχές. Ας μην προσπαθούν, επομένως, οι αρμόδιοι και οι διάφοροι αρθρογράφοι και αναλυτές, να συσκοτίσουν τις βαθύτερες αιτίες του προβλήματος.

Η προχτεσινή μεγάλη και καταστροφική πυρκαγιά στην Αττική δεν είναι η πρώτη και φοβόμαστε - δυστυχώς - δε θα είναι και η τελευταία. Από το 1981 μέχρι σήμερα, τουλάχιστον εφτά ακόμη μεγάλες πυρκαγιές έχουν «χτυπήσει» την Αττική και, πάντα, όλως... περιέργως, είχαν στόχο τους την Πεντέλη και την ευρύτερη περιοχή. Κι όπως όλοι γνωρίζουν, μετά από κάθε μεγάλη πυρκαγιά, οι εκάστοτε κυβερνώντες μοίραζαν απλόχερα υποσχέσεις προστασίας και αναδάσωσης των δασικών εκτάσεων. Οπως ακριβώς έκανε χτες και η κυβέρνηση της ΝΔ. Υποσχέσεις, που έμεναν ανεκπλήρωτες. Από τα 140.000 στρέμματα, που κάηκαν στις φωτιές της περιόδου 1995-'98 στην Αττική, κηρύχτηκαν αναδασωτέες μόνον οι μισές (75.000 στρέμματα) και μέχρι το 2000 έγινε φυσική αναγέννηση σε 35.000 - 40.000 στρέμματα και τεχνητή, μόνο σε 5.000. Αυτή είναι η αλήθεια. Αλλωστε, ποιος δε γνωρίζει, ότι σε αρκετές καμένες παλιότερα δασικές εκτάσεις της Αττικής και, ιδιαίτερα, της Πεντέλης και της ευρύτερης περιοχής, υπάρχουν σήμερα βίλες και πολυτελή οικιστικά συγκροτήματα; Οι κυβερνώντες, πάντως, το γνωρίζουν πολύ καλά και γι' αυτό ετοιμάζουν ειδικό νόμο, που θα παρέχει το δικαίωμα στους καταπατητές των δημοσίων εκτάσεων και γενικότερα ακινήτων να νομιμοποιηθούν, εξαγοράζοντας τα καταπατημένα με ένα συμβολικό τίμημα...

Την προηγούμενη βδομάδα είχαν σχόλιο - διαμαρτυρία γιατί, λέει, συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ ως «κόκκινη μαφία» εισβάλλουν σε πολυκαταστήματα και «εκβιάζουν εργαζόμενους για να σταματήσουν να δουλεύουν». Η ενόχληση της εφημερίδας «Κόσμος του Επενδυτή» προερχόταν από τις κινητοποιήσεις ενάντια στην καταστρατήγηση του ωραρίου. Το σχόλιο συνοδευόταν από την προτροπή «κάποιος να συνεφέρει» τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ.

Χτες η εφημερίδα επανήλθε, εκφράζοντας τη συμπαράστασή της στις δυνάμεις των ΜΑΤ, οι οποίες, όπως αναφέρει, έχουν βρει τον μπελά τους από τις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ.

«Τον μπελά τους, γράφει, έχουν βρει οι αστυνομικοί των ΜΑΤ με τις καταλήψεις της "μετωπικής" συνδικαλιστικής παράταξης του ΚΚΕ. Πληροφορούμαι ότι τους βάζουν να κάνουν συνεχείς περιπολίες και ενέδρες σε στοές και σοκάκια γύρω από υπουργεία και άλλα κυβερνητικά κτίρια στο κέντρο της Αθήνας. Η εντολή είναι σαφής: "Αποτρέψτε τα χειρότερα"... Φαίνεται ότι η Ασφάλεια έχει χάσει επαφή με τον συνδικαλιστικό χώρο της Αλέκας και, ελλείψει πληροφοριών, η τιμή του κράτους αφέθηκε στα χέρια των ροπαλοφόρων... Δεν εξηγείται αλλιώς το κρυφτούλι της Αστυνομίας».

Κατανοούμε την ανησυχία της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθήνας, απ' όπου και το «ρεπορτάζ» για την κινητικότητα των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Αλλά, μήπως πρέπει να συμμαζευτείτε λίγο εσείς, ορέ καλόπαιδα του «Επενδυτή»;

Γρηγοριάδης Κώστας

Η αντικαταστάτης του στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Κοντολίζα Ράις, μάλλον άργησε να τον αντικαταστήσει, παρά το γεγονός ότι, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα, η Λατινική Αμερική και ειδικά το δίπολο «Κούβα - Βενεζουέλα» έτυχε της ειδικής προσοχής της... δηλαδή των απειλών της.

Μπορεί να άργησε, αλλά μάλλον βρήκε τον κατάλληλο, όπως η ίδια δήλωσε: τον Κάλεμπ Μακ Κάρι. Βετεράνος των ζητημάτων της Λατινικής Αμερικής, επί χρόνια στέλεχος του Κογκρέσου και ειδικά της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, δεξί χέρι του πολύ Ρότζερ Νοριέγκα και στο περιβάλλον του Οτο Ράιχ, δύο εκ των αρχιτεκτόνων των αμερικανικών αιμοσταγών επεμβάσεων στη Λατινική Αμερική. Ειδική μνεία στο βιογραφικό του: Ως απεσταλμένος του Κογκρέσου επέβλεπε τις περσινές προεδρικές εκλογές στο Ελ Σαλβαδόρ, όπου ακόμη και σήμερα κανείς δεν μπορεί ακριβώς να κατανοήσει πώς στάθηκε δυνατόν ο υποψήφιος του Μετώπου Φαραμπούντο Μαρτί (FMLN), Σαφίκ Χαντάλ, να χάσει...

Ειδικός στις «βελούδινες» επεμβάσεις, ο κύριος Μακ Κάρι αναλαμβάνει το δύσκολο έργο από τη θέση του συντονιστή της «επίσπευσης του τέλους της τυραννίας του Κάστρο», όπως τόνισε η Ράις, περιστοιχιζόμενη από Αμερικανούς αξιωματούχους και Κουβανούς «αντιφρονούντες», δηλαδή Μέλη της μαφίας του Μαϊάμι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Και προκειμένου να φανεί αισιόδοξη και σίγουρη για το «μεγαλεπήβολο» σχέδιο του Λευκού Οίκου, που αποτυγχάνει εδώ και σχεδόν 5 δεκαετίες, τόνισε ότι η Επιτροπή είναι «εξοπλισμένη» και με σχέδιο δράσης ύψους 59 εκατομμυρίων δολαρίων», ώστε να επισπευστεί η «κατάρρευση σε πολλά μέτωπα»...

Οι Κ. Μαρξ και Φρ. Ενγκελς ήδη από το 1845 είχαν καταπιαστεί με τη διατύπωση της δικής τους υλιστικής αντίληψης για την ιστορία σε αντίθεση προς την ιδεαλιστική άποψη της γερμανικής φιλοσοφίας. Ουσιαστικά, πρόκειται για το βιβλίο «Η γερμανική ιδεολογία», που δυσκολίες εκείνης της εποχής είχαν σταματήσει την έκδοσή του και, όπως λέει ο Φρ. Ενγκελς, τους είχαν υποχρεώσει να εγκαταλείψουν το χειρόγραφο «στην τρωκτική κριτική των ποντικών...». Μετά από περίπου σαράντα χρόνια, η προσπάθεια αναγέννησης της γερμανικής φιλοσοφίας ξαναγέννησε την ανάγκη στον Φρ. Ενγκελς να «εκθέσω σύντομα και συνεκτικά τη σχέση μας με τη χεγκελιανή φιλοσοφία, πώς ξεκινήσαμε και πώς χωρίσαμε απ' αυτήν». Επίσης, χρειαζόταν να καταπιαστεί με τον Λ. Φόιερμπαχ που αποτελούσε «έναν ενδιάμεσο κρίκο ανάμεσα στη χεγκελιανή φιλοσοφία και στη δική μας αντίληψη».

Ετσι, δημιουργήθηκε άλλο ένα μικρό αριστούργημα «Ο Λ. Φόιερμπαχ και το τέλος της κλασικής γερμανικής φιλοσοφίας», που πρωτοδημοσιεύτηκε στο Λονδίνο στις 21 Φλεβάρη του 1888. Με έναν πολύ κατανοητό τρόπο, ο Φρ. Ενγκελς καταπιάνεται με το ύψιστο ζήτημα όλης της φιλοσοφίας, της σχέσης της νόησης με το Είναι, του πνεύματος με τη φύση και ξεκαθαρίζει οριστικά τις σχέσεις της υλιστικής αντίληψης με την ιδεαλιστική, αλλά και την «κρυφο-ιδεαλιστική».