Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η διαβόητη Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ). Και τι δεν έχουμε ακούσει γι' αυτήν. Τεράστια ποσά ξοδεύονται κάθε χρόνο, για να ξεγελιούνται οι αγρότες -και όχι μόνο...- και να καμουφλάρονται οι πραγματικές επιδιώξεις της. Τελικά, όμως, τα αποτελέσματα είναι μάλλον ισχνά για τους εμπνευστές αυτών των επιχειρήσεων.

Σύμφωνα, με τα στοιχεία του τελευταίου «Ευρωβαρόμετρου», με την άποψη ότι η ΚΑΠ εξασφαλίζει λογικές τιμές στα τρόφιμα, συμφωνεί μόνο το 23% των ερωτηθέντων στην ΕΕ των «15». Στη χώρα μας το αντίστοιχο ποσοστό είναι ακόμη μικρότερο, στο 21%.

Επίσης, μόνο το 30% των πολιτών στην Ευρώπη των «15» (34% στην Ελλάδα) συμφωνεί με την άποψη, ότι η αγροτική πολιτική της ΕΕ (ΚΑΠ) εξασφαλίζει πως οι τροφές που αγοράζουν είναι υγιεινές. Ενώ, με την άποψη ότι η ΚΑΠ εξασφαλίζει ασφαλείς προς κατανάλωση τροφές συμφωνεί το 39% στους «15» και το 30% των Ελλήνων.

Με άλλα λόγια, η απόλυτη πλειοψηφία, τόσο των Ελλήνων, όσο και των υπολοίπων Ευρωπαίων των «15», αποδοκιμάζει και απορρίπτει την ΚΑΠ.

Η Συμβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκίας έχει συσταθεί με νόμο του τουρκικού κράτους. Μάλιστα, η έδρα της βρισκόταν μέχρι προχτές σε γραφείο στο πρωθυπουργικό μέγαρο στην Αγκυρα. Και λέμε μέχρι προχτές, γιατί η έδρα της δε βρίσκεται πλέον εκεί. Με απλά λόγια, εκδιώχθηκε. «Μας πήραν το γραφείο που είχαμε στο πρωθυπουργικό μέγαρο και άλλαξαν και την κλειδαριά» δήλωσε ο πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής, Ιμπραχίμ Κάμπογλου.

Η εξέλιξη αυτή ήρθε μετά τη δημοσίευση μιας έκθεσης της Επιτροπής, στην οποία περιλαμβάνεται και τμήμα που αναφέρεται στα μειονοτικά δικαιώματα στην Τουρκία, όπου γίνεται μια κάποια κριτική στην υπάρχουσα κατάσταση. «Είναι ατυχές το γεγονός ότι η Επιτροπή που εργάζεται με τις δυνατότητες που της παρέχει το Κράτος, παρουσιάζει μια έκθεση που είναι βλαβερή για τη χώρα», δήλωσε αμέσως μετά ο υπεύθυνος της αντίστοιχης διεύθυνσης του πρωθυπουργικού γραφείου, Βαχίτ Μπιτσάκ. Μια μέρα μετά, η Επιτροπή πεταγόταν στο δρόμο.

Και να σκεφθείτε, ότι στην προαναφερόμενη έκθεση δε λέγεται τίποτε, για τα «λευκά κελιά», τους χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους, τις πολύμορφες πολιτικές διακρίσεις και διώξεις, κλπ, κλπ...

«Η στάση του ΚΚΕ είναι και ανιστόρητη και αναποτελεσματική. Μοιάζει με αυτή του μεσοπολέμου (3η περίοδος), κατά την οποία εξίσωναν τους σοσιαλιστές με τους φασίστες (σήμερα 4 κόμματα, 2 πολιτικές). Η σεχταριστική πολιτική τους διασπά την ταξική ενότητα των εργαζομένων, με μοναδικό "όφελος" την περιχαράκωση». Αυτά λέει για το ΚΚΕ, η εισήγηση της ηγεσίας της ΠΑΣΚΕ, προς το συνέδριο της παράταξης, που θα γίνει στις αρχές του Δεκέμβρη.

Εμείς, τι να πούμε; Να θυμίσουμε, ποιος πέταξε στο καλάθι των αχρήστων το σύμφωνο Σοφούλη - Σκλάβαινα, το 1936, για τη δημιουργία λαϊκού αντιφασιστικού μετώπου; Να θυμίσουμε ότι πριν 25 χρόνια το ΠΑΣΟΚ φώναζε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Εξω οι βάσεις του θανάτου» και παρίστανε τον εκπρόσωπο και προστάτη των «μη προνομιούχων» και τι έκανε κατόπιν; `Η, να σημειώσουμε, για πολλοστή φορά, ότι η πολιτική και τακτική της ταξικής συναίνεσης και της υποταγής των εργαζομένων στην πλουτοκρατία («κοινωνικός διάλογος», κλπ.) διασπά και αποδυναμώνει την ταξική ενότητα των εργαζομένων;

Για δε, την ...προσφορά τους στην «αναπαλαίωση» και «εκσυγχρονισμό» του κυβερνητικού συνδικαλισμού, στη μεταπολιτευτική περίοδο της χώρας μας, δε χρειάζεται να πούμε τίποτε. Γι' αυτό ισχύει το γνωστό: Ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι...

Μέχρι τις εκλογές του περασμένου Μάρτη, ο Κ. Καραμανλής και τα στελέχη της ΝΔ διεκτραγωδούσαν την κατάσταση, που βίωναν οι άνεργοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, καταγγέλλοντας την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και τα μέλη της κυβέρνησής του μίλαγαν για «ισχυρή Ελλάδα». Σήμερα, η κυβέρνηση πλέον του Κ. Καραμανλή εφαρμόζει την ίδια και χειρότερη πολιτική με αυτήν του ΠΑΣΟΚ και υπόσχεται την «ισχυρή Ελλάδα» για ...το μέλλον, ενώ ο νυν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ διεκτραγωδεί την κατάσταση, που βιώνουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Κι αν δε μας πιστεύετε, διαβάστε τι είπε τις προάλλες ο Γ. Παπανδρέου, στη διάρκεια της περιοδείας του στη Νεμέα. Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «εφαρμόζει αντιαγροτική πολιτική». Σημείωσε, ακόμη, ότι «μια μεγάλη μεταφορά πλούτου φεύγει από τον αγροτικό κόσμο και πάει σε διάφορους μεσάζοντες, εμπόρους. Η ψαλίδα μεταξύ της τιμής που παίρνει ο αγρότης από το χωράφι και την τιμή που φτάνει στον καταναλωτή, όλο και μεγαλώνει εις βάρος του αγρότη, εις βάρος του καταναλωτή» και κατάγγειλε ότι «δεν υπήρξε έλεγχος στις εισαγωγές»...

Με άλλα λόγια, η κοροϊδία συνεχίζεται. Μέχρι το Μάρτη κορόιδευε τους εργαζόμενους η ΝΔ, τώρα ήρθε η σειρά του ΠΑΣΟΚ...

Μάλλον, βιάστηκε η υπουργός Παιδείας, Μ. Γιαννάκου και την κατέθεσε ...λειψή την τροπολογία στη Βουλή, σύμφωνα με την οποία, δίνεται η δυνατότητα να αναστέλλεται η λειτουργία τμημάτων ΤΕΙ, όταν δεν έχουν επαρκή αριθμό εγγεγραμμένων φοιτητών και για άλλους «αντικειμενικούς λόγους». Επρεπε, να συμπεριλάβει σ' αυτή και πανεπιστημιακές σχολές ή και ολόκληρα Πανεπιστήμια.

Τι να κάνεις, για παράδειγμα, με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης (ΔΠΘ), το οποίο αντιμετωπίζει οξύτατα οικονομικά προβλήματα και δεν έχει να πληρώσει ούτε καν το λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος; Μπορεί, βέβαια, τα οικονομικά αυτά προβλήματα, να οφείλονται στο γεγονός της μεγάλης διεύρυνσης του ΔΠΘ, τα τελευταία έξι χρόνια (από 11 τμήματα σε 18 - από 300 μέλη ΔΕΠ σε 500 - από 11.000 φοιτητές σε 22.000), ενώ η κρατική επιχορήγηση παρέμεινε στο ίδιο ισχνό επίπεδο, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Δεν περισσεύουν χρήματα για την Παιδεία... Αρα, γιατί να βάζουμε λουκέτο μόνο σε τμήματα ΤΕΙ και όχι και σε Πανεπιστήμια; Τι να κάνουμε; Είναι μια ...λύση κι αυτή.

ΥΓ: Αν δεν κάνουμε λάθος, τα ετήσια κέρδη μιας και μόνο μεγάλης τράπεζας φτάνουν και περισσεύουν για την επαρκέστατη χρηματοδότηση του ΔΠΘ. Αν το προτείνουμε, θα θεωρηθούμε λαϊκιστές..;

Επίκεντρο της μυθοπλασίας της Μ. Δούκα είναι η γενέτειρά της, τα Χανιά. «Εύρημά» της ένας τουρκικής καταγωγής, αγγλικής υπηκοότητας σήμερα, ερευνητής ιστορικών μνημείων, που πάει στην προπατορική γενέτειρα του παππού του, τα Χανιά. Μέσα από μια πολυκύμαντη μυθοπλασία - η οποία δένει αρμονικά την αστυνομική πλοκή, τον έρωτα, την κριτική αποτύπωση της σημερινής πολιτικοοικονομικής φαυλότητας και κοινωνικής παρακμής - η Δούκα καταρρίπτει τις παρωπίδες της επίσημης ιστοριογραφίας και αποκαλύπτει αποσιωπημένες αλήθειες. Οπως, λ.χ. ότι οι «Τουρκοκρητικοί» ήταν διά της βίας εξισλαμισμένοι χριστιανοί. Οτι το ίδιο υπέφεραν ο μουσουλμανικός και ο χριστιανικός πληθυσμός της Κρήτης από τους εκμεταλλευτές του, κυρίως Ελληνες. Οτι τη γη των φτωχών μουσουλμάνων που ξεριζώθηκαν από την Κρήτη με την ανταλλαγή των πληθυσμών, την καρπώθηκαν οι εκμεταλλευτές τους και όχι η άμοιρη μικρασιατική προσφυγιά, που κι αυτήν την πετάξανε σε παραπήγματα. Οτι ο φτωχός λαός - χριστιανικός και μουσουλμανικός - σχεδόν «ομοαίματος», δεν είχε τίποτα να χωρίσει και να χάσει παρά μόνο τις «αλυσίδες» που φορούν στους λαούς οι εκάστοτε ισχυροί του κεφαλαίου.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ωστόσο, η διαδικασία αποδείχτηκε μπούμερανγκ, όχι μόνο εξαιτίας των αποκαλύψεων για τη νοθεία σε μαζική κλίμακα που κατήγγειλαν οι υπόλοιποι υποψήφιοι, αλλά χωρίς πλέον να ζητούν ακύρωση ή επανάληψή της - φρόντισε γι' αυτό ο Ζαλμάι Χαλιλζάντ, ο Αμερικανός πρεσβευτής, που λύνει και δένει στους περίκλειστους, αποκομμένους κύκλους εξουσίας του Αφγανιστάν. Το βασικό πρόβλημα που αναφύεται είναι η διάσπαση του «εκλογικού σώματος» βάσει εθνοτικών γραμμών, η κατά περιοχές κατίσχυση δηλαδή πολέμαρχων, ναρκεμπόρων και αυτεπίκλητων «εκπροσώπων» μειονοτήτων, όπως ο Ουζμπέκος «στρατηγός» Ντόστουμ, ο υποστηριζόμενος από τον ισχυρό υπουργό Αμυνας Φαχίμ Τατζίκος πρώην υπουργός Παιδείας Κανούνι, ο Χαζάρος Μοχακίκ κ.ά.