Ο μεγάλος ντόρος που γίνεται αφορά τις εντυπώσεις κι όχι, βεβαίως, την ουσία. Κι αυτό γιατί η ηγεσία της ΝΔ γνωρίζει ότι ο αγροτικός κόσμος δε συγκινείται από τις προτάσεις που περιλαμβάνονται στο αγροτικό πρόγραμμά της, οι οποίες δε διαφέρουν, επί της ουσίας, από αυτές που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, καθότι κινούνται κι αυτές στις κατευθύνσεις της αντιαγροτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που ξεκληρίζει τη μικρομεσαία αγροτιά και δημιουργεί νέους τσιφλικάδες.

Αυτό ακριβώς θέλει, ενόψει εκλογών, να βγάλει από το μυαλό των αγροτών η ΝΔ και διοργανώνει «φιέστες», όπως η αυριανή της Λάρισας. Είναι, όμως, δύσκολο να τα καταφέρει...

«Η συνάντηση των ηγετών της ΕΕ και των ΗΠΑ σηματοδοτεί την προσαρμογή της Ευρώπης στα αμερικανικά αυτοκρατορικά δόγματα και τη συμμετοχή της στα φιλοπόλεμα σχέδιά τους... Η ηγεσία της ΕΕ αποτέλεσε το ντεκόρ για να ανακοινώσει ο Μπους ότι ο επόμενος στόχος του διαρκούς πολέμου είναι το Ιράν». Αυτά δήλωσε προχτές ο Ν. Κωνσταντόπουλος. Φανταζόμαστε, πως στον όρο «ηγεσία της ΕΕ» συμπεριλαμβάνει και τον λεγόμενο γαλλο-γερμανικό άξονα. Αυτόν, ακριβώς, που θεωρούσε - μόλις πριν λίγους μήνες - ότι μπορεί να αποτελέσει το μοχλό για να μετατραπεί η ΕΕ σε αντίπαλο δέος των ΗΠΑ και, μάλιστα, από θέσεις ειρήνης και προόδου.

Μα καλά, δεν αισθάνεται την παραμικρή ανάγκη και υποχρέωση, να δίνει κάποιες εξηγήσεις, όταν «πηδά» σαν ακροβάτης από τη μια άκρη στην άλλη..;

Η Επιτροπή Απαλλοτριώσεων Χαλκιδικής επιχείρησε το 2002 να εκποιήσει κοινόχρηστες δασικές εκτάσεις, κατά παράβαση των διατάξεων της δασικής νομοθεσίας και του Συντάγματος, ενώ η αρμόδια Διεύθυνση Δασών Χαλκιδικής, για να διευκολύνει τις παράνομες ...παραχωρήσεις, φρόντισε να εκδώσει σειρά αποφάσεων «περί μη κήρυξης αναδασωτέων εκτάσεων», παρότι «ήταν προφανής ο δασικός χαρακτήρας της περιοχής, ή, ακόμη χειρότερα, υπήρχαν περί του αντιθέτου γνωματεύσεις των τοπικών Δασαρχείων ότι είχαν προηγηθεί παράνομες εκχερσώσεις».

Η προαναφερόμενη περίπτωση αποτελεί μία από τις πολλές αυθαιρεσίες και παρανομίες, που συμπεριλαμβάνονται στην ετήσια έκθεση του Σώματος Ελεγκτών - Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης. Και τη σημειώνουμε, όχι γιατί μας έκανε εντύπωση. Κάθε άλλο, μας έκανε εντύπωση η δημοσιότητα που πήρε και η έκπληξη που έδειξαν να αισθάνονται διάφορα άλλα ΜΜΕ. Τι νόμιζαν, δηλαδή, ότι το όργιο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και επιχειρήσεων θα μείνει αποκλειστικό δικαίωμα των κυβερνώντων και των στενών συνεργατών τους..;

Προχτές, ενώ ο υπουργός Ανάπτυξης, Ακης Τσοχατζόπουλος, υπέγραφε πανηγυρικά στις Βρυξέλλες, ως προεδρεύων υπουργός της ΕΕ, το τελικό κείμενο της κοινοτικής οδηγίας για την «απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρισμού», μερικές δεκάδες συνδικαλιστές της ΔΕΗ με επικεφαλής τον πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ και τις ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, «καταλάμβαναν» συμβολικά τα γραφεία της Ρυθμιστής Επιτροπής Ενέργειας (ΡΑΕ) και φώναζαν συνθήματα εναντίον του προέδρου της τελευταίας. Και δεν έχουμε την παραμικρή διάθεση να πάρουμε το μέρος του προέδρου της ΡΑΕ (άλλωστε, αρκετές φορές έχουμε κάνει κριτική στα πεπραγμένα της), αλλά όχι και να κλείνουμε τα μάτια στην αποπροσανατολιστική τακτική ορισμένων, που... χτυπάνε το σαμάρι, επειδή δε θέλουν να χτυπήσουν το γάιδαρο...

Κάποτε υπήρχε μόνο η γνωστή σε όλους μας Εφορία. Μετά έφτιαξαν το ΣΔΟΕ, το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, τους «ράμπο» της Εφορίας, όπως είχαν διαφημιστεί. Και τώρα φτιάχνουν... «ράμπο» για να ελέγχουν τους «ράμπο». Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, που έδωσε προχτές στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών, δημιουργείται Υπηρεσία Εσωτερικού Ελέγχου, με στόχο την πάταξη της διαφθοράς εντός των τειχών του.

Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Αντε, να γίνει λίγο περισσότερο αυστηρή η εφαρμογή της αντιλαϊκής φορολογικής πολιτικής της κυβέρνησης. Τίποτε άλλο. Ούτε η διαφθορά θα «χτυπηθεί», όπως ισχυρίζονται οι αρμόδιοι, ούτε θα πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο, ενώ οι εργαζόμενοι θα πάψουν να αποτελούν τα φορολογικά «υποζύγια». Αλλωστε, η μεν διαφθορά του καπιταλιστικού κράτους αποτελεί ένα σύμφυτο και αναπόσπαστο στοιχείο του εκμεταλλευτικού και άδικου κοινωνικού συστήματος, μέσα στο οποίο ζούμε και η φορολογική ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου αποτελεί μια βασική προϋπόθεση της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Ας σταματήσουν, λοιπόν, τα παραμύθια οι αρμόδιοι...

Αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι ο σύλλογος και η Βιβλιοθήκη «Αθηνά», χάρη στο κληροδότημα των Θ. και Α. Βαλταδώρου, αντιδρώντας στη σημερινή αλλοτρίωση της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας, θέλησαν με το βιβλίο αυτό να αναδείξουν το ανυπότακτο ήθος και το αναπαλλοτρίωτο πνευματικό μέγεθος του Σκάρου, προσφεύγοντας σε κείμενα άλλων πνευματικών ανθρώπων, σε δημοσιεύματα για το έργο του, σε ομιλίες από εκδηλώσεις προς τιμήν του, όσο ζούσε και μετά το θάνατό του. Ενδεικτικά, αναφέρουμε τις απόψεις δυο εγκυρότατων μελετητών της λογοτεχνίας μας. Το πρώτο και το τελευταίο κείμενο υπογράφει ο πανεπιστημιακός καθηγητής Μιχάλης Μερακλής, ο οποίος, τονίζοντας ότι ο Σκάρος «είναι από τους μείζονες συγγραφείς του λαϊκού κινήματος και του λαϊκού μας προοδευτικού πολιτισμού», κάνει μια συστηματική ανάλυση των κυρίων χαρακτηριστικών του έργου του. Επεται ένα εκτενές (βιο-εργογραφικής και κριτικής αποτίμησης) κείμενο του αξέχαστου επίσης δημοσιογράφου του «Ρ», συγγραφέα και μελετητή της λογοτεχνίας μας, Μιχάλη Παπαϊωάννου, ο οποίος χαρακτηρίζοντας το λαό «δημιουργό της τύχης του, οργανωτή του πολιτικού του κινήματος», υπογραμμίζει: «αυτό το λαό μεταφέρει ο Σκάρος στα βιβλία του, με τις γενικότητες και ιδιαιτερότητές του».

Κυριακή, αργία, σκόλη

ξέχασέ την, Αποστόλη

και την έβδομη πια μέρα,

σκλάβος θα 'σαι στη γαλέρα,

ασταμάτητα «κουπί»

μέχρι η μέση να κοπεί!

***

Κυριακή, που λες Σταμάτη,

ούτε βόλτα ούτε ραχάτι

και τη μέρα αυτή στο πόδι,

έχει αργία, βρε, το βόδι;

Τι αργία και χαζά,

ξεκουράζονται τα ζα;

***

Κυριακή, τέρμα, Μιχάλη,

αν δε βγεις να δώσεις πάλη,

θα στη «φαν» κι αυτή οι λέτσοι

αν καθίσεις, φίλε, έτσι

νόμο κάνουν στα κλεφτά

για δουλειά μέρες εφτά!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γι' αυτό και ο Τζον Χάουαρντ και το επιτελείο υπουργών του «βομβαρδίζει», από τις αρχές της περασμένης βδομάδας, τα ΜΜΕ της Αυστραλίας με τις θεωρητικές και πρακτικές όψεις της ρηξικέλευθης ιμπεριαλιστικής «προληπτικής» πολιτικής στην περιοχή του Ειρηνικού. Γι' αυτό και προετοιμάζει το λαό της χώρας του για την «ανάγκη» εισβολής στα Νησιά του Σολομώντα. Μιας εισβολής, που, τώρα, δε θα φέρει την έστω και προσχηματική απόφαση του ΟΗΕ (όπως συνέβη στο Α.Τιμόρ...).

Μπροστά σ' αυτό, ο «συντηρητικός» Αυστραλός πρωθυπουργός (με την πλήρη στήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης των «Εργατικών») δε διστάζει να μιλήσει περί της «αχρηστίας διεθνών οργανισμών» ή να διακηρύξει (εν είδει ...«πολιτικού ρεαλισμού») πως δεν είναι πλέον «ούτε απόλυτη, ούτε δικαίωμα» η αυτοκυριαρχία μιας οιασδήποτε (αναπτυσσόμενης εννοείται...) χώρας. Ομως, ο Χάουαρντ και οι όμοιοί του λογαριάζουν χωρίς τους «ξενοδόχους»: Τους λαούς, που θα ανατρέψουν στην πράξη, αργά ή γρήγορα, τα δόλια σχέδιά τους...