Κυριακή 9 Μάρτη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αποκαλυπτικές ομολογίες

«Οι διευκολύνσεις δεν έχουν καμία σχέση με συμμετοχή σε επιχειρήσεις, συνδέονται με υπάρχουσες υποχρεώσεις. Η πολιτική μας θέση είναι ξεκάθαρη και δεν έχει σχέση με τη λειτουργία των στρατιωτικών εγκαταστάσεων στη Σούδα». Η δήλωση ανήκει στον Ελληνα υπουργό Εθνικής Αμυνας, Γ. Παπαντωνίου. Ουσιαστικά, δηλαδή, ο υπουργός δεν ομολογεί μόνον ότι παρέχονται διευκολύνσεις, για την προετοιμασία του πολέμου. Αλλωστε, δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς, αφού οι πάντες το γνωρίζουν αυτό και, καλύτερα απ' όλους, οι Κρητικοί. Ομολογεί, επιπλέον, ότι οι διευκολύνσεις αυτές συμπεριλαμβάνονται στις μόνιμες υποχρεώσεις, με τις οποίες έχουν δεσμεύσει την Ελλάδα η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Και σημειώνουμε το γεγονός, για δυο κυρίως λόγους: Πρώτον, επειδή ποτέ δεν έχει ειπωθεί στον ελληνικό λαό ότι οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ - και πιθανώς το ΝΑΤΟ - συμπεριλαμβάνουν και διευκολύνσεις για την προετοιμασία επιθετικών πολέμων. Υποτίθεται - σύμφωνα με όσα έλεγαν οι κυβερνώντες - ότι όλες ανεξαιρέτως οι συμφωνίες έχουν αποκλειστικά και μόνον αμυντικό χαρακτήρα και περιεχόμενο. Δεύτερον, επειδή είναι τεράστιοι οι κίνδυνοι, στους οποίους εκτίθεται η χώρα μας. Σήμερα το Ιράκ, αύριο η Β. Κορέα, μεθαύριο η Συρία, το Ιράν ή η Λιβύη, κλπ., κλπ. Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι η απόσταση ανάμεσα στις διευκολύνσεις, μέχρι την άμεση εμπλοκή σε κάποια ολέθρια πολεμική περιπέτεια, είναι πολύ μικρή;

Υπουργοί σε ρόλο ντίλερ

Ισως ξέρετε τι σημαίνει η αγγλική λέξη «ντίλερ». Αν όχι, σας ενημερώνουμε ότι είναι ο πωλητής διαφόρων προϊόντων ή, καλύτερα, ο εμπορικός αντιπρόσωπος. Κάτι σαν τους παλιούς γυρολόγους, δηλαδή, αλλά με σύγχρονες προδιαγραφές. Και δεν έχουμε, βέβαια, τίποτε απολύτως, με τη συγκεκριμένη δουλιά ή με όσους την ασκούν. Κάθε άλλο, την τιμούμε, όπως και όσους την κάνουν.

Είχαμε την εντύπωση, όμως, ότι ο ρόλος και η δουλιά ενός υπουργού δεν έχει συνάφεια και σχέση γενικότερα, με τη δουλιά ενός ντίλερ. Κυριολεκτικά τουλάχιστον, γιατί μεταφορικά έχει, αφού πουλάνε συστηματικά φύκια για μεταξωτές κορδέλες στους εργαζόμενους. Πέσαμε έξω, όμως. Οπως πληροφορούμαστε, οι υπουργοί Νίκος Χριστοδουλάκης και Ακης Τσοχατζόπουλος εγκαινιάζουν μια νέα πρακτική στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων. Την ερχόμενη Τρίτη, θα παρουσιάσουν αυτοπροσώπως στους επίδοξους αγοραστές - συγκεκριμένα, στους εκπροσώπους των 9 ξένων πολυεθνικών, που έχουν προεπιλεγεί - την ευρισκομένη σε διαδικασία ξεπουλήματος Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ). Τι θα περιλαμβάνει η παρουσίαση και ποια μέσα θα χρησιμοποιήσουν οι υπουργοί - ντίλερ δε γνωρίζουμε. Σίγουρα, όμως, θα βάλουν τα δυνατά τους...

Τι μας περιμένει ακόμη;

Τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Μ. Βρετανία, μπορεί ο καθένας να αγοράσει ελεύθερα βιβλία, τα οποία αναφέρονται, είτε επικριτικά είτε επιδοκιμαστικά, σε όσα οι κυρίαρχες δυνάμεις ονομάζουν σήμερα τρομοκρατία. Μέχρι σήμερα - τυπικά τουλάχιστον - η διακίνηση των ιδεών είναι σχετικώς ελεύθερη και νόμιμη. Στη Μ. Βρετανία, όμως - ίσως, αύριο και στη χώρα μας - εάν κατέχεις τέτοια βιβλία κι έχει ...στραβοκοιμηθεί κάποιος υπεύθυνος της αντίστοιχης «αντιτρομοκρατικής» υπηρεσίας, τότε κινδυνεύεις να συλληφθείς και να βρεθείς σιδηροδέσμιος σε κάποιο κελί και, μάλιστα, χωρίς να ξέρει κανείς πού βρίσκεσαι. Αυτή ήταν η τύχη του Ελληνα φοιτητή, στο Νιούκαστλ, Χαράλαμπου Δουσμερτζή, ο οποίος συνελήφθη και κρατείται εδώ και δυο βδομάδες περίπου, χωρίς καν να έχουν ενημερωθεί οι ελληνικές αρχές. Η ...κατηγορία, που τον βαρύνει - σύμφωνα με τις βρετανικές αρχές - είναι ότι βρέθηκαν στο σπίτι του «αντικείμενα, τα οποία μπορούσαν ή επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν σε ενέργειες τρομοκρατίας και εμπίπτουν σε δύο διατάξεις του αντιτρομοκρατικού νόμου». Οι ίδιοι ομολογούν ότι στον όρο «αντικείμενα» συμπεριλαμβάνονται δημοσιεύματα και άλλο αρχειακό υλικό, σχετικά με τη «17 Ν». Ο Χ. Δουσμερτζής ισχυρίζεται, βέβαια, ότι συγκέντρωνε το σχετικό υλικό, για να το χρησιμοποιήσει στο διδακτορικό του, αλλά οι Βρετανοί τ' ακούνε βερεσέ.

Και να σκεφθείτε ότι βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή...

Τα ... σαΐνια

Πάντως, οι αξιωματικοί της βρετανικής «αντιτρομοκρατικής» υπηρεσίας πρέπει να είναι πολύ ...σαΐνια. Αρκεί να σκεφθείτε ότι είδαν τη γνωστή φωτογραφία του Αρη Βελουχιώτη, με τη στολή του αντάρτη του ΕΛΑΣ - στη διάρκεια της έρευνας που έκαναν στο σπίτι του Χ. Δουσμερτζή - και ρωτούσαν έναν Ελληνα γείτονά του, αν ο εικονιζόμενος είναι ο αρχηγός της «17 Ν»..! Το περιστατικό διηγήθηκε ο γείτονας στην ελληνική εκπομπή του Μπι Μπι Σι, απ' όπου και το ακούσαμε.

Η «προσφορά» της τρομοκρατίας

Πέστε - λέμε τώρα - ότι οι Αμερικανοί πράκτορες συλλαμβάνουν ζωντανό τον Μπιν Λάντεν και τον οδηγούν μπροστά στον θριαμβολογούντα Μπους. Πιστεύει κανείς ότι έτσι η ανθρωπότητα θα απαλλαγεί, διά παντός, από τους τρομοκράτες αυτού του τύπου, ή ότι, εν πάση περιπτώσει, θα μάθουμε όλοι εμείς οι «θνητοί» τι, πώς και γιατί συμβαίνει με τη διεθνή τρομοκρατία; Οχι, βεβαίως. 'Η μήπως πιστεύει κανείς ότι με το που θα τελειώσει η δίκη της «17Ν», δε θα ξαναδούμε προβοκάτορες στην Ελλάδα και θα έχουμε καταλάβει πώς και γιατί αυτοί οι τρομοκράτες, επί 27 χρόνια, δρούσαν ανενόχλητοι στη χώρα μας, από πού αντλούσαν τις πληροφορίες που χρειάζονταν, με ποιους συνεργάζονταν και σε ποιους έδιναν «λογαριασμό»; Φυσικά όχι. Ομως αυτό που «πρόσφερε», ήδη, ο Μπιν Λάντεν είναι ένας πόλεμος στο Αφγανιστάν κι ένας ακόμα επερχόμενος στο Ιράκ -χώρια πόσοι θα γίνουν στα άμεσο μέλλον στο όνομα της «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας - ενώ η παράδοση του Κουφοντίνα και της παρέας του, οδηγεί στη δημιουργία κλίματος τρομολαγνίας στη χώρα μας και στην ενίσχυση των κατασταλτικών κρατικών μηχανισμών. Αυτά είναι και τα μόνα «χειροπιαστά» μέχρι τώρα...

ΒΙΒΛΙΟ
Ο άνθρωπος Αϊνστάιν

«Αν όλος ο κόσμος ζούσε μια ζωή σαν τη δική μου, το μυθιστόρημα δε θα είχε ανακαλυφθεί», έγραφε ο Αλμπερτ Αϊνστάιν στην αδελφή του, Μάγια, το 1899. Ηταν τότε είκοσι χρόνων. Είχε δίκιο. Οχι μόνο γιατί μεγαλοφυίες σαν τον Αϊνστάιν σπανιότατα στο διάβα των αιώνων γεννιούνται, αλλά και ανθρώπινα πλάσματα σαν τον Αϊνστάιν και «παραμυθικές» ζωές σαν τη δική του, επίσης, σπανίζουν. Κι έτσι ο μεγαλύτερος φυσικός του 20ού αιώνα έγινε αντικείμενο μελέτης ομολόγων του και βιογράφων. Στο μεγάλο μελετητικό και βιογραφικό μόχθο με θέμα τον Αϊνστάιν, ήρθε να προστεθεί και ένα ιδιαιτέρως ελκυστικό και ταυτόχρονα με τεκμήρια αποδεικτικό μυθ-ιστόρημα, που δεν απομονώνει τον επιστήμονα από τον άνθρωπο Αϊνστάιν. Που δε διαχωρίζει τις κοσμογονικές για την εποχή του κβαντικές θεωρίες του Αϊνστάιν, από το ανθρώπινο σαρκίο, το χαρακτήρα, τον ψυχισμό, τα αισθήματα, τις ιδέες, τους πόθους, τα πάθη, τις φυσικές και βιοποριστικές ανάγκες, τα οικογενειακά προβλήματα, την επίδραση του περιβάλλοντός του. Αναφερόμαστε στο ογκώδες (573 σελ.) βιβλίο του Αμερικανού συντάκτη επιστημονικών θεμάτων Ντένις Οβερμπάι «Ο ερωτευμένος Αϊνστάιν» (εκδόσεις «Πατάκη»). Η μυθιστορηματικής μορφής βιογραφία, σε γλαφυρή, ρέουσα μετάφραση (Ελισώ Λογοθέτη), μας αποκαλύπτει τη «διπλή ζωή» του Αϊνστάιν στα χρόνια της νιότης του. Τον «έρωτά» του για την επιστήμη αλλά και για τη ζωή.

Ο συγγραφέας «ανακάλυψε» τον άνθρωπο Αϊνστάιν, το 1990, σε μια μεγάλη επιστημονική συνάντηση που οργάνωσε η Αμερικανική Εταιρία Προώθησης της Επιστήμης για την εξερεύνηση του Αρη, το Πρόγραμμα Ανθρώπινου Γονιδιώματος, κ.ά. Εκεί κάποιοι επέμειναν στην παλιά φημολογία ότι ο Αϊνστάιν «έκλεψε» από τη σπουδαία Σέρβα μαθηματικό γυναίκα του, Μιλέβα Μάρικ, «το μερίδιο της δόξας που της αναλογούσε για τη θεωρία της σχετικότητας» (Ο Αϊνστάιν και η Μιλέβα ερωτεύτηκαν όταν ήταν φοιτητές. Γέννησαν ένα νόθο, παντρεύτηκαν παρά την άρνηση των γονιών του Αϊνστάιν και χώρισαν σε μεγάλη ηλικία). Ακόμα και βάσιμος να είναι ο ισχυρισμός περί «κλοπής», πόσο άσχετος είναι από άλλες κατηγορίες που του φόρτωσαν (λ.χ. ερωτύλος, απατεώνας, παλαβός) στα τελευταία χρόνια της ζωής του στις ΗΠΑ, στις οποίες κατέφυγε για να γλιτώσει από τους ναζί, όπου καταδίκασε το πυρηνικό ολοκαύτωμα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι και όπου πέθανε (1955). Ο Αϊνστάιν υπήρξε «άγιος» της επιστήμης, αλλά «ζούσε στη Γη», ήταν και άνθρωπος «με στομάχι και καρδιά».


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΡΟΣΩΠΟ
Χιλμί Οζκιόκ

Γρηγοριάδης Κώστας

Οπως το βλέπει η κυρίαρχη τάξη στην Αγκυρα, το «όχι» της Βουλής στην πρόταση Ερντογάν το περασμένο Σάββατο για τη διέλευση αμερικανικών στρατευμάτων - με το οποίο μοιάζουν, εκτός απροόπτου ή καθυστέρησης, να ακυρώνονται τα αμερικανικά σχέδια για εισβολή στο Ιράκ από Βορρά - απλώς θα ψυχράνει αρκετά, μεσοπρόθεσμα, τις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας. Αυτό είναι το «καλό» σενάριο.

Αλλά τα μέλη της πολιτικής, οικονομικής και - κυρίως - της στρατιωτικής ελίτ απασχολεί το χειρότερο σενάριο. Ο στρατηγός Χιλμί Οζκιόκ το συνόψισε: Η Βουλή, είπε την Τετάρτη, θα έπρεπε να ψηφίσει την πρόταση μόλις ξαναέλθει στο Κοινοβούλιο, αφού η Αγκυρα κινδυνεύει, όχι μόνο να χάσει τα 6 δισ. αμερικανικής βοήθειας, αλλά και το δικαίωμα «λόγου» στη διαμόρφωση του μεταπολεμικού Ιράκ. Μ' άλλα λόγια, να βρεθεί με ένα κουρδικό κράτος στα σύνορά της και το 15χρονο εμφύλιο που διεξήγε κατά του ΡΚΚ να ξαναρχίζει.

Η παρέμβαση Οζκιόκ, που επιβεβαιώνει το «θεσμικό» ρόλο του στρατού στο τουρκικό κράτος, προκάλεσε την αντίδραση του Γκίντερ Φερχόιγκεν, ο οποίος είπε την Παρασκευή στις Βρυξέλλες ότι «ο ρόλος του στρατού στην πολιτική πρέπει να μειωθεί» στην Τουρκία, ενόψει της «διαδικασίας ένταξής» της. Ουδείς Τούρκος πολιτικός, όμως, σκοτίζεται αυτήν τη στιγμή για την «ένταξη»: Ο πόλεμος θα κρίνει, αν θα διατηρηθεί η εδαφική ακεραιότητα, όχι μόνον του Ιράκ, αλλά και της Τουρκίας. Κι ο Οζκιόκ δεν αποκλείεται να ξεκινήσει πόλεμο στο Βόρειο Ιράκ εναντίον των Κούρδων για να το αποτρέψει. Μόνο που μια τέτοια κίνηση ίσως επιφέρει ακριβώς τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα...


Μπ. Γ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ