Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν αναρωτιέστε, τώρα, γιατί οι όποιες απειλές σε βάρος της Ελλάδας - μιας χώρας - μέλους της ΕΕ - και γενικότερα οι ελληνοτουρκικές διαφορές αποτελούν «ξένο πρόβλημα» για την «ευρωπαϊκή άμυνα», ενώ η παρουσία των δυνάμεων κατοχής του «ευρωστρατού» στην ΠΓΔΜ είναι «υψίστης σημασίας ζήτημα», η απάντηση είναι μία και μοναδική: Ο λεγόμενος ευρωστρατός δεν έχει καμία σχέση με την ασφάλεια και την άμυνα της ΕΕ και των χωρών - μελών της. Ενα οπλισμένο όργανο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, αστάθειας και ανασφάλειας είναι.

Αύξηση κατά 50% έχει σημειώσει, μετά την 11η Σεπτέμβρη, η στρατολόγηση ξένων πρακτόρων στις τάξεις της ΣΙΑ, ανέφεραν αξιωματούχοι της Υπηρεσίας, σύμφωνα με τα όσα μετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. «Οι γλωσσικές ικανότητες της υπηρεσίας δεν έχουν βελτιωθεί όσο θα θέλαμε, αλλά η ικανότητα διείσδυσης σε ξένους στόχους έχει σίγουρα ενισχυθεί», δήλωσε σε πρόσφατη συνεδρίαση της Επιτροπής για την Τρομοκρατία της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων, το μέλος της, Τζέιν Χάρμαν.

Και μετά, οι ντόπιοι «αντιτρομοκρατολογούντες» πανηγυρίζουν, για την εξάρθρωση της «17Ν» και το συντριπτικό χτύπημα στη λεγόμενη εγχώρια τρομοκρατία. Πιστεύουν, άραγε, ότι τα προαναφερόμενα στοιχεία δεν αφορούν την Ελλάδα;

Για ευθύνες της Αριστεράς έκανε λόγο σε απογευματινό τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων του «ΣΤΑΡ» ο Μανώλης Καψής, καταλογίζοντάς της, την καλλιέργεια ενός κλίματος ανοχής προς τη «17Ν», όπως και μια μόνιμη δυσπιστία προς τις διωκτικές αρχές.

Σε ό,τι αφορά το πρώτο, προφανώς, δεν εννοεί το ΚΚΕ, μια και το τελευταίο καταδίκασε κατηγορηματικά και κατάγγειλε από την πρώτη στιγμή τον μηχανισμό, που αυτοονομάζεται «17Ν». Για παράδειγμα, είναι χαρακτηριστικό το σχετικό και αποφασιστικό μέτωπο του «Ριζοσπάστη», ακόμη και στα πρώτα χρόνια της δράσης του μηχανισμού αυτού, όταν κάποιοι άλλοι, που παρουσιάζονται ως αριστεροί - έως και «αντιεξουσιαστές» - επιχείρησαν να καλλιεργήσουν ένα τέτοιο κλίμα ανοχής. Προφανώς, ο Μανώλης Καψής αναφέρεται στους προηγούμενους ή σε κάποιους άλλους -τέλος πάντων - με παρόμοια στάση, που αυτός, όμως, συγκαταλέγει στην Αριστερά. Δικαίωμά του, βέβαια, αλλά δε νομίζει πως αποτελεί μια ολοφάνερη αυθαιρεσία και προκλητική απόπειρα συκοφάντησης το τσουβάλιασμα της Αριστεράς, με όσους ο ίδιος θεωρεί αριστερούς..;

Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, θα τον συμβουλεύαμε να είναι - το λιγότερο - πολύ περισσότερο προσεκτικός, μέχρις ότου -τουλάχιστον - περάσει όσα πέρασαν οι κομμουνιστές και οι αριστεροί από τις διωκτικές αρχές.

Στην τελευταία θέση, μεταξύ όλων των ανεπτυγμένων χωρών, βρίσκεται η Ελλάδα σχετικά με τις δαπάνες για Υγεία και Παιδεία, ως ποσοστών του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΟΗΕ, για την ανάπτυξη, που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα. Στις στρατιωτικές δαπάνες, όμως, οι οποίες, μάλιστα, βαίνουν συνεχώς αυξανόμενες, η χώρα μας βρίσκεται στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως, μαζί με την Τουρκία.

Μπράβο στους κυβερνώντες... Και σ' ανώτερα..!

Η ονομασία «Μαρκς & Σπένσερ» σας είναι γνωστή μάλλον. Για όσους δεν τη γνωρίζουν, τους πληροφορούμε, ότι είναι η ονομασία μεγάλης βρετανικής πολυεθνικής, με πολύμορφη δραστηριότητα και καταστήματα σε όλο τον κόσμο. Ακόμη και όσοι τη γνωρίζουν, όμως, δε θα ξέρουν, ότι ένα από τα προϊόντα της περιέχει σπόρους παπαρούνας, οι οποίοι περιέχουν μορφίνη. Πρόκειται, για ένα κράκερ, στο οποίο η εταιρία ήθελε, προφανώς, να δώσει... εξωτική γεύση!

Το θέμα έφερε στη δημοσιότητα η εφημερίδα «Γκάρντιαν», μετά από ανάλογη καταγγελία των Αρχων Δίωξης Ναρκωτικών της Σιγκαπούρης. Οι τελευταίες έκαναν έφοδο στα εκεί καταστήματα της «Μαρκς & Σπένσερ» και στα ράφια τους ανακάλυψαν το εν λόγω κράκερ, το οποίο περιείχε πράγματι τους προαναφερόμενους σπόρους. Μετά απ' αυτά, η βρετανική εταιρία παραδέχτηκε, ότι τα κράκερ «Savoury» «περιέχουν εξαιρετικά χαμηλές ποσότητες οπιούχων» και προχώρησε στην απόσυρση των προϊόντων αυτών από τα καταστήματα της Σιγκαπούρης. Τα ίδια προϊόντα, όμως, παραμένουν στα ράφια της εταιρίας στη Μεγάλη Βρετανία και δεν ξέρουμε σε ποιες ακόμη χώρες. Τι να κάνουμε, η αγορά είναι «ελεύθερη»...

Ηδη, επανεκδόθηκαν τα πεζογραφικά του «Η εκδρομή», «Μυθιστόρημα» και «Ο γιατρός Ινεότης», στα οποία αφορά εκτενές μέρος των ομιλιών του, που περιλαμβάνονται στο «Ενατο μάθημα για τον Λόγο». Προτρέποντας τους αναγνώστες της στήλης να διαβάσουν - μετά προσοχής - τη διόλου συνήθη και εύπεπτη δημιουργία του Χειμωνά, αντί δικών μας κρίσεων για τα προαναφερόμενα έργα του, θα παραθέσουμε σχετικά σπαράγματα - αναφορές του Γ. Χειμωνά στο «Ενατο μάθημα για τον Λόγο». Μετά το νεανικό έργο του «Ο Πεισίστρατος», ο Χειμωνάς έγραψε την «Εκδρομή», εγκαινιάζοντας μια γραφή, που, όπως ομολογούσε, «σπάει, παραμερίζει έναν καθιερωμένο κώδικα γραφής, σύνταξης, στίξης και εγκαθιστά έναν λόγο, ο οποίος είναι άνισος, ακανόνιστος, σε πολλά σημεία χασματικός». Εναν λόγο, που «φτάνει στην καρδιά του νοήματος εκείνου που θέλω να πω κι εκφράζεται ακολουθώντας ρυθμούς με βιωματικούς χρόνους, βιωματικές, αλλά και διανοητικές εντάσεις και διακυμάνσεις». Αναφορικά με το έργο του «Μυθιστόρημα», ο Χειμωνάς εξηγούσε ότι ο τίτλος δεν ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο, αλλά «δίνει τον ορισμό του μυθιστορήματος, όπως εγώ εννοώ το μυθιστόρημα». Ο «Γιατρός Ινεότης» (1971, άκρως βιωματικό έργο) αποτελεί την αρχή της μεγάλης και σπουδαιότερης λογοτεχνικής περιόδου του Χειμωνά, που περιλαμβάνει και τα αριστουργήματά του «Οι Χτίστες» και «Ο εχθρός του ποιητή».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πάντως, πιστώνεται την υποστήριξη της Δύσης. Οχι μόνο επειδή εμφανίζεται ως ο «προθυμότερος υποστηρικτής» των μεταρρυθμίσεων που ζητεί η ΕΕ πριν αρχίσει η ενταξιακή διαπραγμάτευση, αλλά --κυρίως-- επειδή φέρεται να διατυπώνει λιγότερες αντιρρήσεις από ό,τι ο Μπουλέντ Ετζεβίτ, ο νέος ΥπΕξ Σουκρού Σινά Γκιουρέλ, ο ηγέτης του ακροδεξιού κόμματος Εθνικιστικής ΔράσηςΝτεβλέτ Μπαχτσελί και ο ηγέτης του κόμματος Μητέρας ΠατρίδαςΜεσούτ Γιλμάζ για την επίθεση που θεωρείται βέβαιο ότι θα εξαπολύσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες κατά του Ιράκ. Λεπτομέρεια: ο Ισμαΐλ Τζεμ ήταν ο μόνος Τούρκος πολιτικός που ζητούσε το 1999 να χρησιμοποιηθούν βάσεις στη χώρα για τους βομβαρδισμούς στο Κόσσοβο. Αλλά από την υποστήριξη της Δύσης ως την εκλογική επιτυχία, βεβαίως, υπάρχει τεράστια απόσταση.