Εισαγωγή φτηνών εργατικών χεριών για την εξαγωγή φτηνού κρέατος είναι η λογική που κυριαρχεί στην αντίστοιχη βιομηχανία της Γερμανίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία, το ελάχιστο ωρομίσθιο σε αυτόν τον κλάδο είναι 8,75 ευρώ μεικτά, αλλά «στο τέλος του μήνα κάποιοι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι λαμβάνουν έως και 200 ευρώ λιγότερα από αυτά που τους αναλογούν». Πολλοί εργοδότες προσπαθούν να παρακάμψουν τα προβλεπόμενα, «για παράδειγμα υπολογίζοντας λάθος εργατοώρες, χρεώνοντας κάποιο ποσό για τα εργαλεία ή την ενδυμασία που παρέχουν, ακόμα και επιβάλλοντας χρηματική ποινή σε όσους δεν επιδεικνύουν ιδιαίτερο εργασιακό ζήλο», καταγγέλλεται. Μάλιστα, επειδή οι εταιρείες λειτουργούν με υπεργολάβους και ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, που απασχολούνται σε όλη την διαδικασία παραγωγής, από τη σφαγή μέχρι την τυποποίηση, εμφανίζονται ...να μην ξέρουν τίποτα για το έγκλημα και να μην φέρουν καμία ευθύνη! Με αυτή την βαρβαρότητα αυξάνονται τα κέρδη των εταιρειών και οι γερμανικές εταιρείες ...σαρώνουν στον ανταγωνισμό.

Βέβαια, η ...ανταγωνιστικότητα αυτού του μεγέθους της γερμανικής οικονομίας δεν προέκυψε ξαφνικά, ούτε είναι αποτέλεσμα ενός και μόνο παράγοντα. Οικοδομείται εδώ και χρόνια, με στοχευμένες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, που «ωριμάζουν» όσο περνάει ο καιρός, εμπλουτίζονται, αναπροσαρμόζονται και γίνονται πιο αποδοτικές για το κεφάλαιο. Στις μεταρρυθμίσεις αυτές αναφέρθηκε και ο ΥΠΕΞ της Γερμανίας, στη συνάντηση που είχε τις προάλλες με τον Αλ. Τσίπρα στην Αθήνα. Μάλιστα, ο Ζ. Γκάμπριελ συνέκρινε τις μεγάλες αλλαγές στην αγορά εργασίας που έκαναν οι σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία το 2003 και 2004 με τα αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Τι είπε; Οτι εκείνες οι μεταρρυθμίσεις στη Γερμανία «είχαν γίνει αντιληπτές από τον κόσμο σαν μια καταιγίδα», αλλά συγκρινόμενες με τις μεταρρυθμίσεις που έχει πραγματοποιήσει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, «είναι ένα ελαφρύ καλοκαιρινό αεράκι»! Ετσι χτίζεται, λοιπόν, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και στην Ελλάδα. Με καταιγίδες σε βάρος των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, που σηκώνουν καλοκαιρινό αεράκι για τα κέρδη του κεφαλαίου...

«Και σε μίζες τρώγονταν τα λεφτά (...) Μίζες που έδιναν Ολλανδοί, Γερμανοί κ.ά., στελέχη μεγάλων εταιρειών, προκειμένου να παίρνουν δουλειές εδώ στο Νότο, εις βάρος των ελληνικών και άλλων εταιρειών του Νότου...». Η απάντηση αυτή του χρυσαυγίτη βουλευτή Ηλ. Παναγιώταρου στις απαράδεκτες δηλώσεις Ντάισελμπλουμ δείχνει τα άγχη του ναζιστικού μορφώματος και πώς αντιλαμβάνεται τον «πατριωτισμό». Εθνικιστικός καημός τους είναι που δεν έπαιρναν τις δουλειές ελληνικές εταιρείες - ή έστω «Νότιες» - αλλά τις έπαιρναν οι «Βόρειες»... Δεν είναι γεωγραφική η «ανησυχία» των ναζί, αλλά επιβεβαίωση του ρόλου τους. Η υπεράσπιση της «πατρίδας» γι' αυτούς είναι η υπεράσπιση των επιχειρηματιών της, του κεφαλαίου, στον ανταγωνισμό τους με άλλους επιχειρηματίες άλλων χωρών. Με άλλα λόγια, ευαγγέλιο για τους ναζί είναι το κεφάλαιο και οι «δουλειές» του, αρκεί να είναι του νότου ή, γιατί όχι, άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων μη βορειοευρωπαϊκών!

1821 Επέτειος της Επανάστασης του 1821. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε αργότερα και δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα ως ημερομηνία έναρξης της Επανάστασης, αφού ο μεν Α. Υψηλάντης (αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας) κήρυξε Επανάσταση στη Μολδοβλαχία από τις 22 Φλεβάρη, στη δε Πελοπόννησο ο Φιλικός Π. Καρατζάς ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης στην Πάτρα στις 21 Μάρτη (ακολούθησε η Καλαμάτα στις 22/3, κ.ά.). Αλλά και ως γεγονός αυτό καθαυτό (κήρυξη της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα και η «ευλογία» των επαναστατών από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό) δεν αποτελεί παρά μύθο, αφού ο ίδιος ο Παλαιών Πατρών Γερμανός βρισκόταν την περίοδο εκείνη στην Πάτρα μαζί με άλλους προκρίτους με σκοπό την καθιέρωση της εξουσίας τους σε βάρος των Φιλικών, που είχαν ξεκινήσει και είχαν τεθεί επικεφαλής της ένοπλης εξέγερσης στην πόλη. Η 25η Μαρτίου καθιερώθηκε ως επέτειος της Επανάστασης το 1838, επί βασιλείας του Οθωνα.

Η Επανάσταση του 1821 ήταν μια επανάσταση εθνικοαπελευθερωτική στη μορφή (αφού πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες οθωμανικής κατάκτησης) και αστικοδημοκρατική στο περιεχόμενο (αφού βασική κινητήρια δύναμη σε αυτήν ήταν η ελληνόφωνη αστική τάξη). Εκτοτε, το κοινωνικό της περιεχόμενο εκτοπίστηκε από την κρατούσα ιστοριογραφία, για να κυριαρχήσουν το θρησκευτικό και μια «υπερταξική» έννοια του εθνικού ως αποκλειστικά κίνητρα της Επανάστασης.

1924 Η Βουλή κηρύσσει έκπτωτη τη δυναστεία των Γλίξμπουργκ και ανακηρύσσει την Ελλάδα προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Με ανακοινωθέν του (28/3) το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (Κομμουνιστικό) καλεί τους εργαζόμενους να πάρουν δραστήριο μέρος στο σχετικό δημοψήφισμα, που πραγματοποιήθηκε στις 13/4 και έβγαλε 70% υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας.

1936 Στο Πρόσφορο Γρεβενών οι αγρότες συγκρούονται με την αστυνομία και απελευθερώνουν τους κρατούμενους για χρέη φόρων συγχωριανούς τους.

1943 Πάνω από 300.000 λαού ξεχύνονται στους δρόμους της Αθήνας γιορτάζοντας την εθνική επέτειο του 1821. Ακολουθούν σφοδρές συγκρούσεις με τις δυνάμεις Κατοχής, με αποτέλεσμα πάνω από 100 νεκρούς και τραυματίες. Ανάλογες εκδηλώσεις - διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα.

1948 Αποφοιτούν από την 3η ΣΑΓΑ οι πρώτοι 71 ανθυπολοχαγοί πυροβολικού του ΔΣΕ. Το πυροβολικό του ΔΣΕ οργανώθηκε σε τρεις μονάδες (Γράμμου, Βίτσι και Κεντρικής Μακεδονίας) και παρότι διέθετε λιγοστά όπλα, ελάχιστα πυρομαχικά και αντιμετώπιζε σοβαρές δυσκολίες στη μετακίνηση, προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στον ένοπλο αγώνα: Στο Μάλι Μάδι το Σεπτέμβρη του 1948, στα Γλάβατα - Κούλα - Πλατύ τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου και αλλού.

1954 Η Σοβιετική Ενωση παραχωρεί κυριαρχία στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας. Σύμφωνα με τις αποφάσεις της Διάσκεψης του Πότσδαμ (1945), προβλεπόταν η διαίρεση της ηττημένης Γερμανίας σε περιοχές ευθύνης υπό τις ΗΠΑ - Αγγλία - Γαλλία - ΕΣΣΔ με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου γερμανικού κράτους, αποστρατιωτικοποιημένου και αποναζιστικοποιημένου. Ακολούθως, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία έλεγχαν στρατιωτικά το δυτικό τμήμα της Γερμανίας, ενώ η ΕΣΣΔ το ανατολικό τμήμα. Ανάλογος καταμερισμός έγινε και για το Βερολίνο. Ωστόσο, ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία δεν είχαν καμιά πρόθεση για την επανένωση της Γερμανίας, ενώ παράλληλα ενέτειναν τις υπονομευτικές ενέργειες και δράσεις στο ανατολικό τμήμα. Ενέργειες που εντέλει οδήγησαν στη διχοτόμηση της χώρας.

1957 Ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ - πρόδρομος της Ευρωπαϊκής Ενωσης), με τη Συνθήκη της Ρώμης, την οποία υπέγραψαν η Γαλλία, η ΟΔ Γερμανίας, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο.