Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο Γ. Σόιμπλε για παράδειγμα σε προχτεσινή του συνέντευξη είπε, μεταξύ άλλων, «δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά αυτός που επιλέξαμε μαζί». Στο ίδιο πνεύμα μιλούν όλοι σχεδόν οι αξιωματούχοι της ΕΕ. «Εφαρμογή, εφαρμογή, εφαρμογή», απαίτησε και η επικεφαλής του ΔΝΤ Λαγκάρντ. Αυτή τη σημαία του άμεσου εκβιασμού είναι που κουνάνε όλο τον τελευταίο καιρό και οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται πως αυτή είναι η «κακή», η «νεοφιλελεύθερη» ΕΕ και ότι είναι δυνατόν (ιδιαίτερα τώρα μετά την εκλογή του Ολάντ στη Γαλλία) να αλλάξει και να γίνει φιλολαϊκή. Εδώ είναι που συναντιέται και υπηρετεί ακριβώς τον ίδιο σκοπό με τον Σόιμπλε και τους υπόλοιπους εκπροσώπους του κεφαλαίου: Πρώτον στο να εγκλωβίσει το λαό στην ΕΕ και δεύτερον να μην αγωνίζεται στη χώρα του, στον τόπο δουλειάς του, αλλά να περιμένει από το «υπερπέραν» τις αλλαγές στην ΕΕ. «Είναι βαθιά η πίστη μας ότι το πρόβλημα της κρίσης είναι ευρωπαϊκό και άρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα βρεθεί η λύση», έγραψε ο Αλ. Τσίπρας στην επιστολή του προς τους αξιωματούχους της ΕΕ. Δηλαδή, τα κέρδη του κεφαλαίου μπορούν να αυξάνονται ανενόχλητα σε βάρος των λαών και εμείς αναλαμβάνουμε να κρατήσουμε το λαό εγκλωβισμένο και σε «ύπνωση», μακριά από την ταξική πάλη. Διαφορετικές όψεις ίδιο το νόμισμα. Διορθώστε την ψήφο σας. Τώρα ΚΚΕ.

Να επιστρέψουν στην τοπική διοίκηση οι υπηρεσίες κοινής ωφέλειας ευρωπαϊκών χωρών που είχαν ιδιωτικοποιηθεί, προτείνουν οι συνδικαλιστικές ενώσεις της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Συνδικάτων Δημοσίων Υπηρεσιών, μέλος της οποίας είναι η ΑΔΕΔΥ. Πριν από λίγες μέρες οι Ευρωπαίοι συνδικαλιστές συγκεντρώθηκαν στη Ρίγα και συζήτησαν «για τα πλεονεκτήματα "επαναδημότευσης" (remunicipalization) των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, όπως είναι οι μετακινήσεις, η ύδρευση, η επεξεργασία λυμάτων, η διαχείριση αποβλήτων, οι κοινωνικές υπηρεσίες περίθαλψης (υγειονομικές, παιδικής φροντίδας, φροντίδας των ηλικιωμένων), υπηρεσίες εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης, πολιτιστικές υπηρεσίες κ.ά.».

Οπως διαπιστώθηκε, «ορισμένες μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Παρίσι, το Μόναχο και το Λονδίνο, συνειδητοποίησαν πλέον, ότι η ιδιωτικοποίηση των δημοτικών υπηρεσιών είναι επικίνδυνη και τελικά δεν αποδίδει». Σήμερα «οι πόλεις αυτές προχωρούν σε "επαναδημότευση" των υπηρεσιών αυτών». Γνωστά παραδείγματα περιλαμβάνουν τις υπηρεσίες ύδρευσης του Παρισιού, τις μεταφορές στο Λονδίνο και την επιχείρηση υπηρεσιών κοινής ωφέλειας του Μονάχου.

Αυτό που προτείνουν οι Ευρωπαίοι συνδικαλιστές - εκπρόσωποι του κυβερνητικού κι εργοδοτικού συνδικαλισμού - είναι να περάσουν αυτές οι υπηρεσίες υψίστης σημασίας στην τοπική διοίκηση, η οποία όμως λειτουργεί ήδη σαν επιχείρηση, ανταποδοτικά και φορτώνοντας δημοτικά τέλη και «συμβολική» πληρωμή στους δημότες. Δηλαδή πληρώνουν ξανά και ξανά για τη χρήση των υπηρεσιών. Επίσης δεν αναφέρεται πουθενά ότι θα σταματήσει η επιχειρηματική δράση σε αυτούς τους τομείς. Ετσι, όταν συμφέρει τους επιχειρηματίες, θα επενδύουν σε αυτούς τους τομείς και όταν δεν τους συμφέρει ή σταματούν οι κρατικές επιχορηγήσεις, θα γυρίζουν ξανά στην τοπική διοίκηση. Σε κάθε περίπτωση οι δημότες θα πληρώνουν για χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες. Είναι ενδεικτικό πως σε μια σειρά χώρες που οι μεταφορές πέρασαν σε ιδιώτες, μετά από τα πολλά ατυχήματα που συνέβαιναν, ανέθεσαν το κόστος της συντήρησης στους δήμους και οι επιχειρηματίες καρπώνονταν όλα τα κέρδη.

Ο ιταλικός Τύπος έδωσε έκταση στα δημοσιεύματα του γερμανικού περιοδικού «Σπίγκελ» και της εφημερίδας «Τάιμς του Λονδίνου», σύμφωνα με τα οποία «η Ιταλία δεν πληρούσε τις προαπαιτούμενες προϋποθέσεις για να μπει στο ευρώ, αλλά ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Κολ υποστήριξε την ένταξή της, διότι πίστευε ότι το κοινό νόμισμα αποτελούσε τη μοίρα της Ευρώπης».

Σύμφωνα με τα δύο μέσα ενημέρωσης «τα παροδικά, θετικά αποτελέσματα της Ιταλίας το 1998 οφείλονταν στην επιβολή ενός ειδικού φόρου και σε ασυνήθιστα χαμηλά επιτόκια. Η Γαλλία, όμως, σύμφωνα με απαντήσεις που είχε δώσει ο Χέλμουτ Κολ, είχε κάνει γνωστή την πρόθεσή της να εγκαταλείψει το εγχείρημα του ευρώ, σε περίπτωση αποκλεισμού της Ιταλίας».

Δεν ξέρουμε αν όλη αυτή η ιστορία αληθεύει, αλλά εδώ είναι που λέμε ότι το έργο το έχουμε ξαναδεί... Οι τότε συσχετισμοί και τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου επέβαλαν τη δημιουργία πάση θυσία του ευρώ. Μήπως για την ίδια τη Γερμανία δεν έχει ειπωθεί πως «γαργάλισε» λίγο τα νούμερα εκείνη την περίοδο; Τώρα, όμως, με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, τη διαμόρφωση άλλων συσχετισμών στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης την αναζήτηση καινούριων συμμαχιών αλλά το κυριότερο για να πείσουν τους λαούς να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης, που προκάλεσαν τα κέρδη του κεφαλαίου ανακαλύπτουν - αποκαλύπτουν υπαρκτές ή ανύπαρκτες «δημιουργικές λογιστικές» και «βιαστικές πολιτικές αποφάσεις». Με άλλα λόγια, τόσο οι παλιότερες αποφάσεις τους διαμόρφωσης του ευρώ με όποιον τρόπο κι αν πάρθηκαν ήταν από την πλευρά των συμφερόντων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και των τότε εσωτερικών συσχετισμών και αντιθέσεων όσο και οι τωρινές που καταγγέλλουν τις προηγούμενες βρίσκονται ακριβώς στην ίδια κατεύθυνση και υπηρετούν τα ίδια ακριβώς μονοπωλιακά συμφέροντα σε άλλη ιστορική στιγμή. Τέτοιες τάχα αποκαλύψεις γίνονται για να φορτώσουν ενοχές τους λαούς να αποδεχτούν την κόλαση που τους σπρώχνουν.

Μπορεί στις διερευνητικές εντολές να ακούγονται όρκοι «υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων», ωστόσο όμως για δικαιώματα, όπου οι εργαζόμενοι στενάζουν στην κυριολεξία, δεν ακούγεται κουβέντα. Και στα νοσοκομεία, που στενάζουν απ' τις ελλείψεις, φτάνει η «εξαιρετικώς επείγουσα εγκύκλιος» του υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου για την κάλυψη των αναγκών «με ιατρούς παθολόγους ή γενικούς ιατρούς, κοινωνικούς λειτουργούς και νοσηλευτές, με καθεστώς έκδοσης δελτίου απόδειξης παροχής υπηρεσιών για τις παρεχόμενες υπηρεσίες». Δηλαδή, με προσλήψεις με μπλοκάκι και «με την προϋπόθεση ότι (οι μονάδες που θα προσλάβουν) έχουν ίδιους διαθέσιμους πόρους».

Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Απ' τη μια μεριά, γίνεται ακόμα παραπέρα σαλαμοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Απ' την άλλη, οι «ίδιοι διαθέσιμοι πόροι» σημαίνουν ακόμη πιο ακριβές οι εμπορευματοποπιημένες υπηρεσίες Υγείας για το λαό.

Ο Α. Τολστόι πέθανε στις 23 Φλεβάρη 1945, πάνω στην ακμή της δημιουργικής του δύναμης. Λίγο καιρό πριν το θάνατό του είχε γράψει τα παρακάτω λόγια για το σοβιετικό λαό και για τους μεγάλους του αρχηγούς, τους δημιουργούς της νέας κοινωνίας: «Να σηκώσει στους ώμους του όλο το βάρος του αγώνα για την ανθρώπινη ευτυχία... Να ανέβει τόσο γοργά στο ύψος της πιο ισχυρής και πολιτισμένης δύναμης - όλα αυτά μπορούσε να τα κάνει μόνο ένας μεγάλος λαός με μεγάλο μέλλον. Το πρώτο ευχαριστώ το χρωστάμε στον Λένιν που προέβλεψε και εξύψωσε τη μεγαλοφυΐα του λαού. Το δεύτερο στο σύντροφο Στάλιν που πραγματοποίησε αυτό το καθήκον και μπόρεσε να διοχετεύσει τη δύναμη της λαϊκής μεγαλοφυΐας στο έργο της οικοδόμησης του κομμουνισμού». Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Γρηγοριάδης Κώστας

Εχοντας αναλάβει τα προεδρικά αξιώματα, ο Πούτιν καπηλευόμενος τα πατριωτικά αισθήματα του ρωσικού λαού υποστήριξε πως πάνω από οτιδήποτε βάζει «τα συμφέροντα της πατρίδας, την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών», πως η χώρα «εισέρχεται σε μια νέα φάση εθνικής ανάπτυξης και πως χρειάζεται η «δημιουργία της νέας οικονομίας». Πρόσθεσε πως η χώρα θα πρέπει να γίνει «ηγετικός και ελκυστικός πόλος σε όλη την Ευρασία», επιδιώκοντας την ενίσχυση του διεθνούς ρόλου της, αξιοποιώντας, παράλληλα, καλύτερα τις παλιές και νέες «λυκοσυμμαχίες». Την ίδια στιγμή ο λαός ρίχνεται ολοένα και περισσότερο στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στην ανέχεια, εξαπλώνεται η ανεργία, ενώ καταργούνται τα όποια επιτεύγματα και κατακτήσεις είχαν απομείνει από το σοσιαλισμό.