Το 1993, λοιπόν, ο Εμμ. Κάσδαγλης στο εκδοτικό πρόγραμμα του ΜΙΕΤ είχε περιλάβει και τη μετάφραση των Λατίνων ιστορικών Σαλλούστιου, Σουητώνιου, Τάκιτου και Λίβιου. Το μεγάλης σημασίας- και όγκου- χρονοβόρο μεταφραστικό έργο της σειράς «Λατίνοι Ιστορικοί» ανατέθηκε σε ένα λατινιστή, με σημαντικό μελετητικό έργο στο ενεργητικό του. Το διακεκριμένο καθηγητή Λατινικής Φιλολογίας του ΑΠΘ, Νίκο Πετρόχειλο. Εκτοτε, είδε το φως της δημοσιότητας το έργο του Σαλλούστιου, ο Α' και πρόσφατα ο Β' τόμος του Σουητώνιου (έπονται τα έργα των Τάκιτου και Λίβιου). Ο μικρού σχήματος, καλαίσθητος (όπως και οι προηγούμενοι της σειράς) β' τόμος του Σουητώνιου (433 σελ.), κοσμείται με έντεκα χαλκογραφίες του 17ου αιώνα, που με τις ενδυματολογικές αντιλήψεις αυτής της εποχής εικονίζουν τη ρωμαϊκή εποχή. Η έξοχη - εύληπτης γλώσσας - μετάφραση, η εισαγωγή, τα σχόλια και οι πλουσιότατες σημειώσεις του Νίκου Πετρόχειλου (περιέχονται επίσης βραχυγραφίες και ευρετήριο), καθιστούν τα -παραστατικότατα, με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ, με παράθεση στιχουργημάτων και λοιδοριών του λαού για τους καίσαρες- ιστοριογραφικά κείμενα του Σουητώνιου ένα απολαυστικότατο ανάγνωσμα. Ο Σουητώνιος, φίλος του Πλινίου του Νεότερου, που έζησε στα τέλη του 1ου μ.Χ. αιώνα και στις αρχές του 2ου, κατέλαβε υψηλές θέσεις στην αυτοκρατορική γραμματεία, επί Τραϊανού και Αδριανού. Πολυγραφότατος, ασχολήθηκε συγγραφικά και με την αρχαιογνωσία (συχνότατα αναφέρεται στους αρχαιοελληνικούς μύθους), τη Φυσική και Γραμματική. Πολλά από τα έργα του έχουν χαθεί. Σώθηκαν όμως τα σπουδαιότερα, τα ιστορικά, περί του Βίου των Καισάρων και περί Επιφανών Ανδρών. Στο β' τόμο ιστορούνται οι καίσαρες Κλαύδιος, Νέρων, Γάλβας, Οθων, Βιτέλλιος, Βεσπασιανός, Τίτος και Δομιτιανός και οι επιφανείς Τερέντιος, Βιργίλιος, Οράτιος, Τίβουλλος, Πέρσιος Φλάκκος, Λουκανός, Πλίνιος ο Πρεσβύτερος και Πασσιηνός Κρίσπος. Να δώσουμε όμως και ένα δείγμα γραφής του Σουητώνιου, ο οποίος παρότι ιστορεί κι άλλους καίσαρες, τονίζει ότι με το Νέρωνα - τον οποίο ο λαός λοιδορούσε με το στίχο «Νέρων, Ορέστης και Αλκμέων, της μάνας τους φονιάδες» - «έφτασε στο τέλος της η γενιά των Καισάρων».

Πρόκειται μόνο για ένα κρίκο στην αλυσίδα της αντιΚΚΕ επίθεσης της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Επίθεση η οποία, όπως έχει αποκαλύψει με συγκεκριμένα στοιχεία και πληροφορίες ο «Ριζοσπάστης», περιλαμβάνει ιδεολογικά, πολιτικά, προπαγανδιστικά μέτρα, απόπειρες χαφιεδισμού και τρομοκράτησης, συκοφαντιών και σεναριολογίας, αλλά και αυταρχικοποίηση του κρατικού μηχανισμού, που ελέγχει, με διώξεις κατά κομμουνιστών, άλλων ριζοσπαστικών και αριστερών δυνάμεων, όλων όσοι αντιστέκονται στις αντιλαϊκές και βάρβαρες πολιτικές που καλείται να υλοποιήσει, στα πλαίσια της «νέας τάξης» της ευρωενωσιακής και αμερικανοΝΑΤΟικής κυριαρχίας.

Αθρόα ...προσέλευση αναφέρει η Μοσάντ, η ισραηλινή υπηρεσία ασφαλείας, μετά από την «εκστρατεία δημοσίων σχέσεων» (τσ, τσ, εκσυγχρονισμός...), που πραγματοποίησε για να προσελκύσει και να στρατολογήσει νέους πράκτορες: Παρουσιάστηκαν, λέει, πάνω από 1.000 «υποψήφιοι». Τα στελέχη της μυστικής υπηρεσίας δηλώνουν, μάλιστα, ότι «ακόμη κι αν ένας στους 100 περάσει τις δοκιμασίες» θα πρόκειται για «επιτυχία... αναζητούμε την ποιότητα και όχι την ποσότητα». Διότι, οπωσδήποτε, «η Μοσάντ παίρνει τους καλύτερους». Βέβαια, πέρα από την αυτάρεσκη αλαζονεία των Ισραηλινών χαφιέδων και των διευθυντών των χαφιέδων, υπάρχει κι ένα ερώτημα ...κοινωνικής ψυχολογίας: Τι εξωθεί τόσους νέους και τόσες νέες να αναζητήσουν «καριέρα» σε τέτοιου είδους δομές; Τόση επιτυχία πια έχει η εκστρατεία εξωραϊσμού της κατασκοπίας από τη σύγχρονη - αμερικανική ως επί το πλείστον - βιομηχανία του θεάματος; Διότι είναι δύσκολο να εξηγηθεί αλλιώς το πώς μια ολόκληρη γενιά ζει με το όνειρο της καριέρας του χαφιέ.

Οι πολλαπλές επιπτώσεις των περσινών ανηλεών βομβαρδισμών ΝΑΤΟ και ΕΕ στο Κοσσυφοπέδιο, σε γεωπολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό επίπεδο, είναι γνωστές. Οπως γνωστή είναι η στάση υποκρισίας και εμπαιγμού της κοινής λογικής, που παίρνουν κάθε τόσο διάφοροι διεθνείς οργανισμοί και δη το προτεκτοράτο του ΟΗΕ στο Κοσσυφοπέδιο με «ηγήτορα» τον Μπερνάρ Κουσνέρ... Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο, θα πρέπει κανείς να δει την ...εκστρατεία ενημέρωσης(!) της κοινής γνώμης στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο, σε σχέση με τα επικίνδυνα επίπεδα περιβαλλοντικής μόλυνσης, που ανήγγειλε χτες εκπρόσωπος του ΟΗΕ στην Πρίστινα, βάσει πρόσφατης έκθεσης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Η έκθεση του οργανισμού ανέφερε, κοντολογίς, πως μόνο στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο τα επίπεδα μολύβδου είναι 200 φορές υψηλότερα από τα παγκοσμίως μέγιστα ανεκτά επίπεδα ασφαλείας... Το μέγα αυτό πρόβλημα έγινε, λέει, αντιληπτό και από τις αιματολογικές εξετάσεις που έκαναν Γάλλοι και Δανοί στρατιώτες της «ΚΦΟΡ», που στρατοπεδεύουν στην περιοχή, καθώς ανιχνεύτηκαν υψηλά επίπεδα μολύβδου στο αίμα τους...

Ενα εξίσου ενδιαφέρον στοιχείο αναφέρει πως η ατμοσφαιρική ρύπανση στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο επιδεινώθηκε σφόδρα από τον περασμένο Ιούνη, οπότε επαναλειτούργησε εργοστάσιο που ανήκει στο συγκρότημα ορυχείων «Τρέπτσα» στο Ζβέτσαν, λίγα μέρα έξω από την Κοσόβσκα Μιτρόβιτσα. Οπως διαπιστώθηκε, το εργοστάσιο λειτουργεί δίχως κανέναν κανονισμό ασφαλείας και προστασίας του περιβάλλοντος. Τι να την κάνουν, λοιπόν, την εκστρατεία ενημέρωσης οι κάτοικοι του Κοσσυφοπεδίου, όταν η περιοχή τους μετατρέπεται, καθημερινώς και σε κάθε επίπεδο, από τις ξένες δυνάμεις σε ξέφραγο αμπέλι;

Τα καταστήματα της αλυσίδας των ΚΟΝΤΙΝΕΝΤ αποτελούν αναμφίβολα ένα από τα σύγχρονα «εργασιακά γκέτο», όπου οι εκπρόσωποι της πολυεθνικής - και με την ανοχή της ελληνικής κυβέρνησης - περιφρονούν με τον πιο βάναυσο τρόπο κάθε εργασιακό δικαίωμα, τις ανάγκες των εργαζομένων, τη δυνατότητα του συνδικαλισμού κ.ο.κ.

Ο Γάλλος διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας, πάντως, που μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής αγοράς λιανικού εμπορίου, δίνει - με συνέντευξή του στην προχτεσινή «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» - στο στίγμα των από εδώ και πέρα κινήσεων της διοίκησης σε σχέση με τους εργαζόμενους. «Θα δοθεί η δυνατότητα στους εργαζόμενους - είπε - να ενταχθούν στο πρόγραμμα μετοχικής συμμετοχής», διευκρινίζοντας ότι «θα παρακρατείται το 2,5% του μισθού για αγορά μετοχών, που θα τους δίνουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν μετοχές αξίας του 25% του μισθού τους στο μέλλον».

Φοβερή γενναιοδωρία! Εργαζόμενοι που αμείβονται με 100 και 120 χιλιάδες το μήνα θα αποκτήσουν στο ...μέλλον μετοχές αξίας 25-30 χιλιάδων δραχμών και κάτι τρέχει στα γύφτικα. Βέβαια, οι εγκέφαλοι της εταιρίας, που έχουν κάνει διατριβές στο θέμα των εργασιακών σχέσεων, γνωρίζουν πολύ καλά πως η συζήτηση και μόνο για την απόκτηση μετοχών, είναι ένα πολύ καλό εργαλείο για την παραπέρα υπονόμευση ακόμα και της σκέψης να προβάλλονται από τους «μετόχους» αιτήματα ή να επιζητείται η επίλυση των προβλημάτων που τους απασχολούν.

Πολλοί μίλησαν για την προσπάθεια του Γκορ να εξέλθει από τη σκιά του Μπιλ Κλίντον και κυρίως να λάβει αποστάσεις ασφαλείας από τον «αμαρτωλό» Πρόεδρο, καθώς ο Λίμπερμαν ήταν ο πρώτος από τα στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος που επιτέθηκε δριμύτατα στον Κλίντον από την αρχή που ξέσπασε το σκάνδαλο με τη Μόνικα Λεβίνσκι και μάλιστα είχε χαρακτηρίσει τη στάση του Κλίντον όχι μόνο ανάρμοστη και αναξιοπρεπή αλλά και ανήθικη.

Εντούτοις, η επιλογή αυτή παίζει καταλυτικό ρόλο για άλλους παράγοντες. Κατ' αρχάς, ανατρέπει συλλήβδην τις ισορροπίες, που έφερναν ως σίγουρο νικητή τον Τζορτζ Μπους τζούνιορ. Δεύτερος και κυριότερος παράγοντας είναι η ικανότητα ή ψευδαίσθηση ότι ο Λίμπερμαν μπορεί να εξισορροπεί τη «νέα οικονομία προς όφελος του λαού», δεδομένης της κοινωνικής αναστάτωσης που επικρατεί σχεδόν ένα χρόνο στις ΗΠΑ και με το φάσμα των μαχητικών διαδηλώσεων να στοιχειώνει το συνέδριο των Δημοκρατικών, που αρχίζει αύριο στο Λος Αντζελες. Ηδη οι πρώτες δηλώσεις του Λίμπερμαν αναφέρονταν στο «να κρατήσουμε ζωντανό το όραμα του κοινωνικού κράτους». Μία ρητορική που πρωτίστως απευθύνεται στους διαδηλωτές οι οποίοι ήδη υποδέχονται τους συνέδρους των Δημοκρατικών με την αμερικανική σημαία «ξεπουλημένη στις πολυεθνικές».

Ηταν μόλις πριν από ένα χρόνο, που οι λαμπρές πένες του εκσυγχρονισμού, οι πραιτοριανοί μεταμοντέρνοι σαραντάρηδες με τους γκρίζους κροτάφους και τους καριερίστικους ορίζοντες ανοιχτούς σε πολιτικούς εκπλειστηριασμούς, χαρακτήριζαν, σε Σημιτικά υμνογραφήματα, «ατού» του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, την ευημερία των πολλών από τις επενδύσεις στο Χρηματιστήριο.

Πολλοί στηλίτευαν και ειρωνεύονταν το στιλ, όχι, όμως, και τη μανία του τζόγου, των λεγόμενων μικροεπενδυτών. Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι κόμπαζαν, ότι όλος εκείνος ο σαματάς με τις μετοχές στα ύψη και τα «κέρδη των ονείρων» του καθενός, δεν ήταν παρά η «τεράστια εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού» στον ...μεγάλο, στιβαρό,τιμονιέρη - Σημίτη, που είχε ανοίξει διά της Σοφοκλέους το κέρας της Αμαλθείας, ώστε οι μικροαστοί να μεταλλαγούν γρήγορα σε μεσο-μεγαλοαστούς. Πόσοι δεν πιάστηκαν στη φάκα και ξεπουπουλιάστηκαν, πιστεύοντας ότι το πρώην αυθαίρετο εξοχικό, φτιαγμένο νύχτα, με λαδωμένους μερικούς αστυνομικούς και γείτονες και κακοπληρωμένους μετανάστες χτίστες, γρήγορα θα γίνει βίλα σε θέρετρο αναπτυσσόμενο κατά τα πρότυπα της Φλόριντα των ΗΠΑ!

Υστερα ήρθαν οι σεισμοί. Οι πολλοί υπέφεραν και υποφέρουν ακόμα. Αλλά πέρσι οι πολλοί περισσότεροι έσπρωχναν ανοδικά το Χρηματιστήριο, επενδύοντας «στις κατασκευαστικές, που θα ωφελούνταν από το σεισμό!».

Ούτε οι «φούσκες» των Χριστουγέννων, ούτε οι φούσκες των πολιτικών μεγαλοστομιών για την επικείμενη μετά τις εκλογές είσοδό μας στη μαγική ΟΝΕ εμπόδισαν το λαϊκό λήθαργο, και, μάλιστα, έδωσαν τη νίκη στο Σημίτη. Ομως, αυτό το φετινό «πρώτο καλοκαίρι του 2000», όπως λένε τα κυβερνοφερέφωνα ΜΜΕ, κανείς δε μιλάει και, ακόμα περισσότερο, δε σατιρίζει την απελπισία των αναρίθμητων ξεγελασμένων, των μικροεπενδυτών των κωδικών που κλείνουν, σφαλίζοντας όχι χιλιάδες προσωπικές και οικογενειακές τραγωδίες, αλλά τη μεγαλύτερη νόμιμη κλοπή λαϊκού πλούτου από το περίφημο δάνειο της Τράπεζας της Αγγλίας στο νεοσύστατο κολοβό ελληνικό κράτος, που οι μεγάλες δυνάμεις επέτρεψαν να στηθεί αμέσως μετά το '21.

Οι πένες πήγαν εξωτερικό για να βολέψουν εκείνον, φαίνεται, τον αόρατο λογαριασμό, πιστοί στο δόγμα του αφεντικού ότι το μαύρισμα είτ' απ' τον ήλιο είτε απ' το λαό, δεν είναι καν της μόδας...

• Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα στις 24 Αυγούστου
• Συλλαλητήριο το Σάββατο, 2 Σεπτέμβρη, στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης
• Πανελλαδική σύσκεψη συνδικάτων και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στα μέσα Σεπτέμβρη στην Αθήνα
• Στις 22 του Σεπτέμβρη, συμμετοχή του ΠΑΜΕ στην Πράγα, στη διαμαρτυρία ενάντια στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Την ίδια μέρα, εκδήλωση στα γραφεία του ΟΗΕ στην Αθήνα
• Στις 29 του Σεπτέμβρη αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ θα πάρει μέρος στη σύσκεψη Ευρωπαϊκών Αγωνιστικών Συνδικαλιστικών Δυνάμεων που γίνεται στη Γαλλία
• Πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα στα μέσα Οκτώβρη, με τη συμμετοχή φορέων από τους ΕΒΕ και τους αγρότες
• Πρόταση στα συνδικάτα για πραγματοποίηση απεργίας στα μέσα του Νοέμβρη.

Από την εξόρμηση νέων εργαζομένων στην Αθήνα, με την προκήρυξη του ΠΑΜΕ

Εξορμήσεις, όπως αυτή που έγινε την περασμένη Τρίτη στους δρόμους της Αθήνας από νέους εργαζόμενους, περιοδείες, συζητήσεις με εργαζόμενους, μοίρασμα της προκήρυξης του ΠΑΜΕ για την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, συσκέψεις συνδικαλιστικών οργανώσεων και συντονιστικών επιτροπών αγώνα για οργάνωση της δράσης, σκιαγραφούν τις προσπάθειες αντίστασης στην αντεργατική λαίλαπα. Προσπάθειες που γίνονται με επιμονή και πρόγραμμα και που θα κορυφωθούν σε πρώτη φάση λίγο πριν τις 24 Αυγούστου, μέρα έναρξης του «κοινωνικού διαλόγου» της απάτης μεταξύ κυβέρνησης και...«κοινωνικών εταίρων» για τις εργασιακές σχέσεις, αλλά ταυτόχρονα και μέρα έναρξης του αγωνιστικού προγράμματος του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, που θα ολοκληρωθεί αρχικά μέχρι και το Νοέμβρη.

«Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι επιβάλλεται να σφυρηλατήσουν την αγωνιστική τους ενότητα, να συντονίσουν την πάλη τους με την αγροτιά και τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης, να δώσουν με αποφασιστικότητα και προοπτική, σκληρές ταξικές μάχες», τονίζεται στην προκήρυξη του ΠΑΜΕ, η οποία μοιράζεται από την περασμένη βδομάδα στους χώρους δουλιάς, στους δρόμους, όπου υπάρχουν εργαζόμενοι.

Παλεύοντας για αυτή την αγωνιστική ενότητα, το ΠΑΜΕ έχει να προτείνει ένα πλούσιο και ποικιλόμορφο πρόγραμμα δράσης, που φιλοδοξεί όχι μόνο να δώσει την πρώτη απάντηση των εργαζομένων ενάντια στα ειδεχθή σχέδια που απεργάζεται η κυβέρνηση, αλλά και να προσελκύσει σε αυτό τον αγώνα ακόμη περισσότερους εργαζόμενους.

Η προειδοποίηση του ΠΑΜΕ είναι σαφής: «Κινδυνεύουν θεμελιακά δικαιώματα που οι προηγούμενες γενιές κατέκτησαν με πολύχρονους αγώνες. Προωθείται ένας βάρβαρος εργασιακός μεσαίωνας που θα σημαδέψει τη ζωή των εργατών, των εργαζομένων τα επόμενα χρόνια. Δε θα το επιτρέψουμε. Με τον οργανωμένο, ταξικό αγώνα, έχουμε τη δυνατότητα να εμποδίσουμε, να ματαιώσουμε τα σχέδιά τους, να διεκδικήσουμε αποφασιστικά την ικανοποίηση των δίκαιων εργατικών αιτημάτων, να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής».

Γι' αυτό το λόγο, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία η κατεύθυνση που δίνει το Πανεργατικό Μέτωπο, έτσι ώστε «Οι πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες οργανώσεις, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, περιοδείες και συσκέψεις στους χώρους δουλιάς και στους κλάδους, να ενημερώσουν και να εξοπλίσουν τους εργατοϋπαλλήλους για να δράσουμε και να αντεπιτεθούμε συντονισμένα και μαχητικά».

Η κυβέρνηση αρχίζει το «διάλογο», έχοντας προαποφασίσει τη νομοθέτηση των μέτρων που θα... συζητηθούν, όπως άλλωστε έκανε και στον προηγούμενο «κοινωνικό διάλογο» το 1997. Κύριο μέλημά της είναι να προσδώσει στη διαδικασία μια ψεύτικη εντύπωση ότι αυτά που θα καταληχθούν είναι προϊόν συζήτησης και ότι τα αιτήματα των εργαζομένων έχουν ληφθεί υπόψη. Τα εννιά σημεία που θέτει, διευκολύνουν ανατροπές μεγάλου μεγέθους και εύρους και οι τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, με ευθύνη των ηγεσιών τους, ετοιμάζονται να βοηθήσουν την κυβέρνηση στο έργο της με την ενθουσιώδη συμμετοχή τους στη διαδικασία απάτης.

Το ΠΑΜΕ επισημαίνει στην προκήρυξή του: «Προωθείται η κατάργηση του 8ωρου, αφαιρείται η δυνατότητα παρέμβασης του συνδικάτου και δίνεται το ελεύθερο στους εργοδότες να "διευθετούν" σε κάθε χώρο δουλιάς, το χρόνο εργασίας ανάλογα με τις ανάγκες αύξησης των κερδών τους, απαλλαγμένοι ακόμα και από την υποχρέωση να καταβάλλουν υπερωριακή αμοιβή. Το ξήλωμα του 8ωρου, η "ελαστικοποίηση", οδηγεί στη 10ωρη - 12ωρη ημερήσια εργασία στην εναλλαγή "υπεραπασχόλησης" και "υποαπασχόλησης", ενισχύει την εντατικοποίηση της δουλιάς και προκαλεί οδυνηρές συνέπειες στην εργασιακή, προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή των εργαζομένων.

Προβλέπεται αύξηση του ποσοστού των απολύσεων από το 2% στο 10%, αποθρασύνοντας την εργοδοτική αυθαιρεσία, ανοίγοντας το δρόμο για μαζικές διώξεις και απελευθέρωση των απολύσεων.

Γενικεύεται η "μερική απασχόληση", στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, δίνεται ισχυρό χτύπημα στην πλήρη απασχόληση, υπονομεύεται η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων.

Απαλλάσσονται οι εργοδότες από την υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών, δυναμιτίζοντας τα θεμέλια των ασφαλιστικών ταμείων που έχουν δεχτεί ήδη, ισχυρό χτύπημα από την εισφοροδιαφυγή της εργοδοσίας και του κράτους».

Το ΠΑΜΕ τονίζει ότι: «Οι ευθύνες του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, των συμβιβασμένων ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ είναι ιστορικές», ενώ για το 35ωρο που συνεχώς αναμασά η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, επισημαίνει: «Η χρησιμοποίηση του ψευτο-35ωρου ως άλλοθι για τη συμμετοχή στον αντεργατικό "διάλογο" και το ξεπούλημα των εργατικών δικαιωμάτων, αποτελεί πρόκληση, εμπαιγμό σε βάρος των εργαζομένων. 35ωρο χωρίς καθορισμό σταθερού, ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, χωρίς να στηρίζεται στο 7ωρο και το 5ήμερο, χωρίς αγώνα για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων, διευκολύνει την επίθεση της κυβέρνησης και της εργοδοσίας».