Να σημειωθεί ότι τα ΚΕΔΑΣΥ είναι αρμόδια για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών αναγκών του κάθε μαθητή με αναπηρία ή/και μαθησιακές δυσκολίες, καταλήγοντας σε διεπιστημονική εισήγηση για την κατάλληλη εκπαιδευτική παρέμβαση προς κάθε μαθητή σε γνωστικό και ψυχοκοινωνικό επίπεδο. Ταυτόχρονα, τα ΚΕΔΑΣΥ καλούνται να οργανώσουν συμβουλευτική γονέων και υποστήριξη εκπαιδευτικών και σχολείων.

Ωστόσο, οι αναγκαίες προϋποθέσεις ώστε να επιτελεστεί αυτό το έργο, τόσο ως προς τις κτιριακές υποδομές και τον εξοπλισμό τους, όσο και ως προς το προσωπικό (εκπαιδευτικούς, ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό, διοικητικό προσωπικό), υπολείπονται κατά πολύ, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η εκπλήρωση των αρμοδιοτήτων τους έγκαιρα, με αναβαθμισμένο επιστημονικά τρόπο.

Φωτ. αρχείου από κινητοποιήσεις για την Ειδική Αγωγή

Αναλυτικά οι σύλλογοι καταγράφουν ότι στο ΚΕΔΑΣΥ Δυτικής Αττικής:

Υπάρχει σημαντική έλλειψη χώρου: Οι 7 αίθουσες χρησιμοποιούνται όλες τις ώρες της μέρας για αξιολογήσεις και ουσιαστικά μένει ένας κοινός χώρος για τους υπόλοιπους εργαζόμενους (42 άτομα συνολικά) με 11 υπολογιστές (που δεν δύναται να λειτουργούν όλοι), ο ένας κολλητά με τον άλλον/την άλλη. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι αδύνατον να επιτελέσουν το έργο τους, αφού πηγαινοέρχεται κόσμος, γίνονται συζητήσεις, απαντούν σε συνεχή τηλεφωνήματα κ.λπ. Πολλοί εργαζόμενοι/ες «καταφεύγουν» στον διάδρομο, στις σκάλες ή ακόμη και στα αυτοκίνητά τους για να εργαστούν απερίσπαστοι! Οπως επίσης μέσα σε αυτές τις συνθήκες υπάρχουν εργαζόμενοι/ες που εργάζονται πρόσθετα στο σπίτι πέραν του ωραρίου τους.

Λόγω έλλειψης διοικητικού προσωπικού, το Εκπαιδευτικό και Ειδικό Επιστημονικό Προσωπικό αναγκάζεται να καλύψει «το κενό» εις βάρος της εργασίας - τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά - που αντιστοιχεί στην ειδικότητά του.

Ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός είναι ανεπαρκής και απαρχαιωμένος και το λογισμικό δίκτυο της υπηρεσίας εμφανίζει συχνά βλάβες, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται περαιτέρω η καθημερινή εργασία.

Υπάρχει έλλειψη βιβλιοθηκών και αποθηκευτικού χώρου για την κατάλληλη αρχειοθέτηση των ατομικών φακέλων αξιολόγησης, με αποτέλεσμα να είναι εκτεθειμένα τα αρχεία.

Αρκετές ογκώδεις κούτες - με προς απόσυρση παλαιότερο υλικό - καταλαμβάνουν «πολύτιμο» χώρο κι ακόμα περιμένουν την απομάκρυνσή τους!

Δεν υπάρχει χώρος αναμονής, με αποτέλεσμα: Γονείς/κηδεμόνες με τα παιδιά που περιμένουν για αξιολόγηση, εργαζόμενοι που παραδίδουν τα παιδιά στους γονείς/κηδεμόνες, γονείς/κηδεμόνες που αναμένουν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, αμαξίδια, συμπλήρωση αιτήσεων κατά την οποία οι γονείς/κηδεμόνες είναι όρθιοι, όλα να γίνονται σε ένα χολ κι έναν στενό διάδρομο κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον/η!

Οι ίδιες οι αίθουσες αξιολόγησης είναι ακατάλληλες, καθώς σχεδόν όλες δεν έχουν εξαερισμό (ο κοινός χώρος εργασίας και μια αίθουσα αξιολόγησης δεν έχουν φυσικό φωτισμό), αφού τα παράθυρα δεν ανοίγουν! Κυριολεκτικά λείπει από τους εργαζόμενους και τους επισκέπτες το οξυγόνο! Ακόμη, οι αίθουσες χωρίζονται μεταξύ τους με γυψοσανίδες και κάτω απ' αυτές τις συνθήκες δυσχεραίνονται οι αξιολογήσεις και τίθεται θέμα διασφάλισης του απορρήτου.

Λόγω της έλλειψης χώρου κάποιες διεπιστημονικές ομάδες και εργαζόμενοι ορισμένες φορές εργάζονται ή/και συνεδριάζουν σε άλλους χώρους (σχολεία της περιοχής), ένα ημίμετρο που ουσιαστικά δεν λύνει κανένα πρόβλημα, αντίθετα αυτή η «απόσπαση» από το ΚΕΔΑΣΥ δημιουργεί νέα προβλήματα.

Το σκηνικό αδιαφορίας και εγκατάλειψης συμπληρώνεται με τα προβλήματα στις ηλεκτρολογικές και υδραυλικές εγκαταστάσεις («χύμα» καλώδια, «φουσκωμένες» αποχετεύσεις), με χώρους να πλημμυρίζουν και να είναι υπαρκτός ο κίνδυνος βραχυκυκλώματος και εκδήλωσης πυρκαγιάς.

Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων είναι συμβασιούχοι, με αποτέλεσμα να υπάρχει καθυστέρηση στις προσλήψεις, αλλά και να χάνεται η σημαντική συνέχεια στην επαφή και την παρακολούθηση της πορείας των μαθητών, που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή τους.

Δεδομένης της τεράστιας γεωγραφικής έκτασης - όλη η Δυτική Αττική από Μέγαρα μέχρι Βίλια και από Ανω Λιόσια, Ζεφύρι έως και Φυλή - αλλά και της ευαλωτότητας του πληθυσμού, το προσωπικό υπολείπεται κατά πολύ του αναγκαίου που έπρεπε να υπάρχει. Ολα αυτά οδηγούν συν τοις άλλοις στην καθυστέρηση των αξιολογήσεων, με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος χρόνος από την αναγκαία στήριξη των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες ή/και αναπηρίες.

Τα προβλήματα αυτά τα έφερε στη Βουλή το ΚΚΕ με Ερώτησή του προς τους υπουργούς Παιδείας και Εσωτερικών, ζητώντας μεταξύ άλλων: Να μετεγκατασταθεί, άμεσα, το ΚΕΔΑΣΥ Δυτικής Αττικής σε κατάλληλο χώρο και να ξεκινήσει η διαδικασία για την ανέγερση νέου σύγχρονου κτιρίου, που να πληροί όλες τις προδιαγραφές και να καλύπτει επαρκώς τις διευρυμένες ανάγκες που υπάρχουν. Να ιδρυθεί δεύτερο ΚΕΔΑΣΥ στη Δυτική Αττική, προκειμένου να καλύπτονται οι ανάγκες όλου του μαθητικού πληθυσμού, καθώς είναι τεράστια η γεωγραφική έκταση, ο αριθμός των σχολείων και του πληθυσμού που καλύπτει το εν λόγω ΚΕΔΑΣΥ. Να προσληφθεί όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό, όλων των ειδικοτήτων, ώστε με την έναρξη της σχολικής χρονιάς να λειτουργούν τα ΚΕΔΑΣΥ, τα ειδικά σχολεία, τμήματα ένταξης, ΕΔΥ κ.ά., υλοποιώντας το επιστημονικό έργο με τους καλύτερους δυνατούς όρους για όσους μαθητές το έχουν ανάγκη, καθ' όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, με συνέχεια, χωρίς καμία δυσκολία ή παρεμπόδιση.

Τα προβλήματα αυτά λίγο - πολύ εντοπίζονται σε ΚΕΔΑΣΥ σε όλη τη χώρα. Ετσι, μια ακόμα περίπτωση σοβαρής υποστελέχωσης αναδεικνύει η Ενωση Γονέων Παιανίας - Γλυκών Νερών αναφορικά με το 1ο ΚΕΔΑΣΥ Ανατολικής Αττικής.

Οπως σημειώνει μεταξύ άλλων η Ενωση, «οι διαδικασίες αίτησης και ραντεβού για αξιολόγηση από το ΚΕΔΑΣΥ είναι εξαιρετικά χρονοβόρες, λόγω της ελλιπούς στελέχωσής του με το αναγκαίο προσωπικό. Σε επιστολή τους από τον Σεπτέμβρη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του 1ου ΚΕΔΑΣΥ Ανατολικής Αττικής, οι οποίοι εργάζονται σε αντίξοες συνθήκες, επισημαίνουν πως η υποστελέχωση της υπηρεσίας (οργανικά κενά ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών και λειτουργικά κενά εκπαιδευτικών) συγκριτικά με τον πολυπληθή μαθητικό πληθυσμό στην τομεοποίησή τους και ο αντίστοιχος όγκος αιτημάτων που αφορούν σε αξιολογήσεις και επαναξιολογήσεις μαθητών, καθιστά αδύνατη τη διεκπεραίωσή τους, καθώς επίσης και την αντίστοιχη υποστήριξή τους.

Το αποτέλεσμα αυτής της υποστελέχωσης είναι είτε η μεγάλη αναμονή για τη διάγνωση που αγγίζει ακόμα και τα 3-4 χρόνια, είτε οι γονείς να προστρέχουν στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ως μοναδική λύση προκειμένου άμεσα το παιδί τους να έχει μια στοιχειώδη γνωμάτευση και στη συνέχεια παρέμβαση. Το πρόβλημα της αναμονής είναι ακόμα μεγαλύτερο στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ενώ την ίδια στιγμή οι γνωματεύσεις δεν δίνονται μετά την Α' Λυκείου, χωρίς κανένα παιδαγωγικό κριτήριο που να αποδεικνύει την αναγκαιότητα αυτού του μέτρου.

Η υποστελέχωση του ΚΕΔΑΣΥ έρχεται να προστεθεί στη σημερινή κατάσταση, όπου οι εκπαιδευτικοί κάνουν πολλές φορές μάθημα σε πολυπληθείς τάξεις χωρίς εξατομικευμένη παρέμβαση σε μαθητές που το έχουν ανάγκη, ενώ η απουσία εκπαιδευτικών για παράλληλη στήριξη και για τμήματα ένταξης κάθε χρόνο γίνεται μεγαλύτερη με επιπτώσεις στο σύνολο της μαθητικής κοινότητας».

Ετσι, η Ενωση αναδεικνύει ότι οι τεράστιες καθυστερήσεις στις γνωματεύσεις και την παρέμβαση σε παιδιά με αναπηρίες ή/και μαθησιακές δυσκολίες έχουν αντίκτυπο συνολικά στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Με δεδομένα όλα τα παραπάνω και με γνώμονα τη διεκδίκηση της ισότιμης πρόσβασης όλων ανεξαιρέτως των μαθητών στην Εκπαίδευση, η Ενωση παίρνει πρωτοβουλία και καλεί γονείς και εκπαιδευτικούς σε σύσκεψη την Κυριακή 27 Απριλίου, στις 18.00, στην αίθουσα της Συνιδιοκτησίας Παιανίας (Σπύρου Αγγελή 14), για να συντονίσουν τη δράση τους και να διεκδικήσουν από καλύτερη θέση: Στελέχωση του 1ου ΚΕΔΑΣΥ Ανατολικής Αττικής με όλο το απαραίτητο μόνιμο, επιστημονικό, παιδαγωγικό προσωπικό όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων, καθώς και στέγασή του σε κατάλληλο κτίριο, με όλα τα διαθέσιμα, σύγχρονα επιστημονικά εργαλεία ώστε να γίνονται ολοκληρωμένα οι αξιολογήσεις. Γενναία αύξηση της χρηματοδότησης στα σχολεία και σε όλες τις δομές Ειδικής Εκπαίδευσης. Κάλυψη των κενών σε παράλληλη στήριξη για όσα παιδιά το έχουν ανάγκη. Στελέχωση των κατηργημένων τμημάτων ένταξης με ειδικό παιδαγωγικό προσωπικό ώστε να δίνεται η αναγκαία εξατομικευμένη στήριξη. Πρόσληψη μόνιμου προσωπικού όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων (ειδικοί παιδαγωγοί, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί κ.λπ.) στα σχολεία. Μείωση των μαθητών ανά τάξη για την απρόσκοπτη τέλεση του εκπαιδευτικού έργου.

Ειδική Αγωγή: Εικόνα απαξίωσης και υποβάθμισης των δημόσιων δομών διάγνωσης, εκπαίδευσης και παρέμβασης

Σχολικές υποδομές: Σοβαρές οι επιπτώσεις της πολιτικής «κόστους - οφέλους»

Τη ζοφερή πραγματικότητα που διαμορφώνεται στα σχολεία, εξαιτίας της υποχρηματοδότησης της Εκπαίδευσης συνολικά και της κατάργησης των σχολικών επιτροπών, αναδεικνύει η Ομοσπονδία Ενώσεων Γονέων Κεντρικής Μακεδονίας.

Οπως αναφέρει, οι αρμοδιότητες συντήρησης και επισκευής των υποδομών έχουν μεταφερθεί στους δήμους, «χωρίς να διασφαλίζεται η συνέχεια της λειτουργίας των υπηρεσιών, χωρίς να εξασφαλίζεται η αύξηση της χρηματοδότησης για τη λειτουργία των σχολείων και για κάθε είδους εξοπλισμό μέσα σε αυτά. Ετσι λοιπόν το υπουργείο, δίνοντας στα σχολεία ποσά που αντιστοιχούν σε ψίχουλα σε σχέση με τις ανάγκες τους, "σπρώχνει" στην αναζήτηση χορηγών και οδηγεί τους γονείς στο να βάζουν για άλλη μια φορά το χέρι βαθιά στην τσέπη. Επιβεβαιώνονται κατ' αυτόν τον τρόπο για ακόμη μία φορά οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης για σχολεία δύο και τριών ταχυτήτων, για σχολεία όπου οι γονείς θα πληρώνουν και όπου οι σύλλογοι θα εξασφαλίζουν χορηγίες».

Αναφέρεται ειδικότερα στον δήμο Νεάπολης - Συκεών, όπου οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων της περιοχής αγωνιούν για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα σχολεία των παιδιών τους.

«Καταρχάς, οι λεγόμενες "παγίες" (τα χρήματα που παίρνει το σχολείο από τον εκάστοτε δήμο) δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά, καθιστώντας τους εκπαιδευτικούς "διαπραγματευτές" οι οποίοι παλεύουν για την εξεύρεση της καλύτερης τιμής.

Επιπλέον, απουσιάζουν σε πολλές των περιπτώσεων περιμετρικά των σχολείων έργα κυκλοφοριακής μελέτης και μελέτης σηματοδοσίας για την ασφάλεια των μαθητών από και προς αυτά (1ο - 5ο Δημοτικό Σχολείο Συκεών, 10ο Δημοτικό Σχολείο Συκεών, 1o Δημοτικό Σχολείο Πεύκων, 3ο Δημοτικό Σχολείο Πεύκων, 2ο Γυμνάσιο Πεύκων, ΕΝΕΕΓΥΛ). Μάλιστα, στο ΕΝΕΕΓΥΛ οι μαθητές, προκειμένου να επιβιβαστούν στα λεωφορεία, κατά την αποχώρησή τους από το σχολείο, διασχίζουν τον δρόμο. Συνάμα, σχετικά με το τελευταίο δεν υπάρχει καμία πρόνοια ώστε μαθητές και γονείς να περάσουν τον δρόμο για να κατευθυνθούν στη στάση λεωφορείων του ΟΑΣΘ.

Πάγιο αίτημα των Συλλόγων Γονέων της περιοχής αποτελεί τα σχολεία να παραμένουν ανοιχτά και μετά το πέρας του σχολικού ωραρίου, καθώς σε πολλές περιοχές του δήμου απουσιάζουν κατάλληλοι χώροι για τη συνάθροιση των παιδιών. Το παραπάνω αίτημα συνοδεύεται από την τοποθέτηση σχολικών φυλάκων αλλά και φωτισμού.

Συνάμα, τα προβλήματα στις κτιριακές υποδομές είναι μεγάλα και σε πολλές των περιπτώσεων επικίνδυνα για τη σωματική ακεραιότητα μαθητών και εκπαιδευτικών. Ενδεικτικά μονάχα οφείλουμε να αναφέρουμε καταγγελίες για οροφές που στάζουν, τουαλέτες να μη χρησιμοποιούνται γιατί είναι μέσα στη μούχλα και υπάρχουν διαρροές, έλλειψη φωτισμού, έλλειψη συντήρησης σκουριασμένης μεταλλικής σκάλας, συντήρηση αύλειων χώρων κ.ά.

Ενδεικτική είναι η εικόνα από το 1ο Δημοτικό Σχολείου Αγίου Παύλου, όπου υπάρχουν σπασμένα πλακίδια σε εξωτερικές σκάλες, υγρασίες στο ταβάνι της αίθουσας βιβλιοθήκης και της ενισχυτικής διδασκαλίας κ.ά.».

Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση οι γονείς διεκδικούν:

• Δραστική αύξηση της χρηματοδότησης για τις ανάγκες των σχολείων, κόντρα στην πολιτική των κυβερνήσεων που προωθεί την υποβάθμιση της παρεχόμενης δημόσιας Εκπαίδευσης.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στις προμήθειες των σχολείων και των παρακρατήσεων στις κρατικές επιχορηγήσεις, που πετσοκόβουν περαιτέρω τα ήδη πενιχρά κονδύλια.
• Να υπάρχουν με ευθύνη των δήμων επιτροπές παρακολούθησης της χρηματοδότησης των σχολείων και των κατευθύνσεών της, με συμμετοχή της αντιπολίτευσης και των φορέων της εκπαιδευτικής κοινότητας, των εκπαιδευτικών και των γονέων.

Τα παραπάνω αναδείχτηκαν στη διαδικτυακή εκδήλωση που οργάνωσε το ΔΣ της ΔΟΕ με θέμα: «Η υποχρηματοδότηση ως εργαλείο εμπορευματοποίησης. Ο νέος νόμος που καταργεί τις Σχολικές Επιτροπές», με τη συμμετοχή δημάρχων. Η εκδήλωση έγινε στον απόηχο της μεγάλης πανεκπαιδευτικής πανελλαδικής κινητοποίησης των εκπαιδευτικών ως κομμάτι του αγώνα για τη διεκδίκηση σύγχρονων μορφωτικών δικαιωμάτων.

Υπενθυμίζεται πως με νόμο της κυβέρνησης και του υπουργείου Εσωτερικών (άρθρο 28, παρ.1 και 2 του ν.5056/2023) καταργήθηκαν οι Σχολικές Επιτροπές σε δήμους με λιγότερες από 100 σχολικές μονάδες και οι αντίστοιχες αρμοδιότητες μεταφέρθηκαν στις υπηρεσίες των δήμων. Η εξέλιξη ήρθε στο έδαφος της διαχρονικής υποχρηματοδότησης, καθώς η χρηματοδότηση έχει μειωθεί κατά 30% από το 2009 και παραμένει καθηλωμένη σε αυτά τα τραγικά επίπεδα. Ταυτόχρονα, τα τελευταία χρόνια το κόστος των λειτουργικών εξόδων έχει εκτιναχθεί από το κύμα ακρίβειας, τον πληθωρισμό, την «απελευθέρωση» της Ενέργειας, τα πανάκριβα τιμολόγια σε Ενέργεια, επικοινωνία και ύδρευση.

Με αυτούς τους όρους ξεκίνησε η σχολική χρονιά, η οποία ολοκληρώνεται σε μερικές βδομάδες.

Οπως τόνισε εισηγητικά ο πρόεδρος του ΔΣ της ΔΟΕ Σπ. Μαρίνης, το κρίσιμο ζήτημα της χρηματοδότησης αποτυπώνει με χαρακτηριστικό τρόπο τις επιλογές που κάνει διαχρονικά το κράτος, με τις ανάγκες των σχολείων όπως και των εργαζομένων να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Οπως σημείωσε, το 2018 οι λειτουργικές δαπάνες ήταν 156 εκατ. ευρώ, ενώ το 2024 έπεσαν στα 140 εκατ. και την ίδια περίοδο οι τιμές των αναγκαίων ειδών για τα σχολεία αυξήθηκαν κατά 60%. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πετρέλαιο θέρμανσης το 2008 κόστιζε 0,71 ευρώ και τώρα 1,15 ευρώ το λίτρο.

Τονίστηκε πως από την Ομοσπονδία και τα σωματεία που έχουν σταθερό μέτωπο ενάντια σε αυτή την κατάσταση, δρομολογούνται πρωτοβουλίες ανάδειξης των ζητημάτων και διεκδικητικής δράσης, που έχει στο επίκεντρο μία εκπαίδευση αντάξια των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων.

Ο δήμαρχος Πάτρας Κ. Πελετίδης τοποθετήθηκε με αφετηρία την ανάγκη και υποχρέωση να υπηρετηθούν οι ανάγκες των παιδιών της χώρας, τα οποία απαιτούν φροντίδα, αγάπη, όρους δημιουργίας προσωπικοτήτων συγκροτημένων, ώστε να μπορούν να σταθούν στη ζωή. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται η χρηματοδότηση των σχολείων, οι όροι λειτουργίας και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Οπως επισήμανε, «η μείωσή της ξεπερνά στην πραγματικότητα το 50%. Δεν είναι τιμή για τη χώρα μας το 2025 να έχουμε τέτοια σχολικά συγκροτήματα, είπε, αναδεικνύοντας ότι την ίδια στιγμή μέσα από αναπτυξιακούς νόμους μοιράζονται χρήματα για να επιδοτηθούν έργα ιδιωτών. Παράλληλα, επισήμανε πως στο ΕΣΠΑ της προηγούμενης περιόδου, στην πρώτη σελίδα όπου περιγράφεται το πού κατευθύνονται οι πόροι, ξεκαθαρίζεται πως πρέπει να συμφιλιωθούμε με την κατεύθυνση των χρημάτων, ότι αυτή είναι προς τους επενδυτές που θα κάνουν την ανάπτυξη. Βλέπουμε τα αποτελέσματά της και στα σχολεία μας», τόνισε.

Ανέδειξε πως απαιτείται και μπορούν να υπάρξουν σχεδιασμός, μελέτες, συγκεκριμένος προγραμματισμός και αντίστοιχη χρηματοδότηση για την κάλυψη των αναγκών, όμως σκοντάφτουν όλα αυτά στη συγκρότηση ενός συστήματος που αναπαράγει τα προβλήματα για τα κέρδη των λίγων. Εκεί κάλεσε να αναζητηθεί ο πραγματικός ένοχος για αυτή την κατάσταση.

Ο δήμαρχος Κερατσινίου - Δραπετσώνας Χρ. Βρεττάκος σημείωσε μεταξύ άλλων πως η υποχρηματοδότηση των σχολείων ακολουθεί αυτή των δήμων συνολικά. Ανέφερε χαρακτηριστικά πως όταν ακόμα υπήρχαν δύο δήμοι, ο δήμος Δραπετσώνας είχε 13 σχολεία και έπαιρνε το 2008 - 2009 κοντά στις 400 χιλ. ευρώ για τις λειτουργικές δαπάνες - και πάλι δεν λύνονταν τα λειτουργικά προβλήματα - και σήμερα ο ενιαίος δήμος Κερατσινίου - Δραπετσώνας με 78 σχολικές μονάδες παίρνει 600 χιλ. ευρώ. Χαρακτήρισε κοροϊδία τα κονδύλια των 250 χιλ. ευρώ ετησίως από τους κρατικούς πόρους για τα κτιριακά προβλήματα, όταν το 80% των σχολικών κτιρίων είναι γερασμένα, χτισμένα πριν 40 - 50 χρόνια, τα οποία πρέπει να αντικατασταθούν.

Τις αυξημένες και ακάλυπτες ανάγκες των σχολικών κτιρίων ανέδειξε και ο δήμαρχος Καισαριανής Ηλ. Σταμέλος. Εφερε σαν παράδειγμα σχολείο στον δήμο που του χρόνου κλείνει έναν αιώνα, το ειδικό ιστορικό σχολείο «Ρόζα Ιμβριώτη» που συγκεντρώνει μαθητές από την ευρύτερη περιοχή του κεντρικού τομέα της Αθήνας. «Παρά τις δυσκολίες προσπαθούμε να στηρίξουμε τα σχολεία επειδή είναι τα παιδιά του λαού που φοιτούν, με ό,τι δυσκολίες έχουμε», σημείωσε αναφερόμενος σε συγκεκριμένα μέτρα που δρομολογούνται στον δήμο. Ωστόσο σημείωσε πως «δεν είναι επιλέξιμη κρατική δαπάνη η δημιουργία νέων σύγχρονων σχολείων, ότι ένας όγκος προβλημάτων αποδεικνύει τη στοχευμένη πολιτική που υπαγορεύει πως δεν θα δίνονται χρήματα για τις λαϊκές ανάγκες - και είναι πρώτιστη ανάγκη τα σχολεία των παιδιών - αλλά για τους επιχειρηματικούς ομίλους που αναπτύσσουν τα σχέδιά τους, ενώ το μεγάλο πακέτο είναι τα 800 δισ. για τις πολεμικές δαπάνες. Αυτά τα χρήματα λείπουν από τις λαϊκές ανάγκες», τόνισε.

Τα παραπάνω τονίστηκαν μεταξύ άλλων στην ενδιαφέρουσα συζήτηση, στην οποία τέθηκε και το σοβαρό ζήτημα της στέγασης των νηπιαγωγείων, τα οποία σε μεγάλο βαθμό παραμένουν σε προκάτ, ενώ στον ορίζοντα δεν υπάρχει προοπτική δημιουργίας νέων κτιρίων που θα υπηρετήσουν τη δίχρονη Προσχολική Αγωγή.

Η πολιτική που οδήγησε στο έγκλημα των Τεμπών έχει ανησυχητικά πολλές ομοιότητες και σε άλλους τομείς της ζωής μας, όπως τα σχολικά κτίρια. Πιο συγκεκριμένα:

Στα Τέμπη οδήγησε η πολιτική των κυβερνήσεων, που θεωρούν κόστος τη λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων και την εκτέλεση των απαραίτητων έργων για σύγχρονους και ασφαλείς σιδηρόδρομους.

Στα σχολικά κτίρια, αντίστοιχα, υπάρχει διαχρονική κωλυσιεργία των κυβερνήσεων στην υλοποίηση στατικών και άλλων ελέγχων ασφάλειας, στην άμεση και σωστή επισκευή των βλαβών αλλά και στην κατασκευή εκατοντάδων νέων, σύγχρονων και ασφαλών σχολείων, αφού τα μισά σχολεία της χώρας είναι χτισμένα πριν από μισό αιώνα, χωρίς ή με παλιό αντισεισμικό κανονισμό, καταπονημένα και κακοσυντηρημένα.

Με τα χίλια ζόρια η κυβέρνηση προ διετίας, μετά τον φονικό σεισμό στην Τουρκία, «πέταξε το μπαλάκι» στο ΤΕΕ για να κάνει πρωτοβάθμιους οπτικούς και μόνο ελέγχους, που ακόμα και σήμερα δεν έχουν τελειώσει! Και, βέβαια, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη τι θα γίνεται όταν κάποιο σχολείο βρίσκεται με προβλήματα, μεγάλα ή μικρότερα. Ποιος, πότε και πώς θα τα αντιμετωπίζει; Μέχρι στιγμής η εικόνα είναι ότι όπου βρίσκουν σχολεία με σημαντικά προβλήματα, και δεν είναι λίγα, τα παραπέμπουν σε δευτεροβάθμιο έλεγχο, που κάνουν μόνο 2-3 ιδιωτικές εταιρείες έναντι αδράς αμοιβής, ενώ οι μαθητές στέλνονται όπου βρεθεί εύκαιρο σχολείο «μέχρι νεωτέρας».

Με δεδομένο μάλιστα ότι η ευθύνη έχει μεταφερθεί εξολοκλήρου στους δήμους, με τα γνωστά προβλήματα (υποχρηματοδότηση, αποδεκατισμένες τεχνικές υπηρεσίες, μικρή εμπειρία και τεχνογνωσία στα σχολικά κτίρια κ.ά.), μάλλον θα ξαναγυρίσουμε εν έτει 2025 στην εποχή της διπλοβάρδιας αλλά και των προκάτ αιθουσών.

Εξάλλου, είναι ενδεικτικά τα παραδείγματα τόσο με τους σοβάδες που «βρέχει» συχνά πυκνά σε σχολεία όσο και με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τα προκάτ νηπιαγωγεία, που θεσμοθετήθηκαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖA - ΑΝΕΛ ως κανονικότητα, λόγω της δίχρονης Προσχολικής Αγωγής, επεκτάθηκαν σε όλη τη χώρα επί κυβέρνησης ΝΔ και συνεχίζουν να λειτουργούν, παρότι παρήλθε πλέον η τετραετία που είχαν άδεια λειτουργίας, και έπρεπε με ευθύνη πάλι των δήμων να έχουν αντικατασταθεί με σύγχρονα και ασφαλή κτίρια, για προφανείς λόγους.

Στα Τέμπη οδήγησε η πολιτική διάχυσης κάθε ευθύνης, ελέγχου και αρμοδιότητας του κεντρικού κράτους, με την αποδυνάμωση, κατάτμηση και ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, που ήταν υπεύθυνος για το σιδηρόδρομο, για χάρη και προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων που λυμαίνονται και αυτόν τον τομέα. Σε αυτήν τη διαδικασία το προσωπικό του ΟΣΕ μειώθηκε δραστικά, ιδιαίτερα τα χρόνια των μνημονίων, με τις γενικευμένες συνταξιοδοτήσεις έμπειρων εργαζομένων και χωρίς τις απαραίτητες προσλήψεις μόνιμου εξειδικευμένου προσωπικού.

Στα σχολικά κτίρια, αντίστοιχα, είχαμε την κατάργηση του πρώην ΟΣΚ την περίοδο των μνημονίων, που ήταν ο κατεξοχήν αρμόδιος τεχνικός φορέας του κράτους για τα σχολικά κτίρια, και τη συγχώνευσή του στις Κτιριακές Υποδομές, που, αποδυναμωμένες σε προσωπικό και κρατική χρηματοδότηση, παραδίδουν τα έργα σε επιχειρηματικούς ομίλους με ΣΔΙΤ και αναθέσεις, ενώ έχουν πλέον «συντρέχουσα» αρμοδιότητα για όλα τα δημόσια κτίρια (από σχολεία μέχρι ...φυλακές κ.ά.), δηλαδή όποτε τους δοθεί εντολή από το εποπτεύον υπουργείο Υποδομών παρεμβαίνουν με το εναπομείναν προσωπικό (200 εργαζόμενοι, εκ των οποίων οι 70 μηχανικοί).

Αυτό συνέβη και με τον σεισμό 5 Ρίχτερ στη Δυτική Αττική τον Ιούλιο του 2019, ο οποίος έδειξε σε πραγματικές συνθήκες τόσο την απαράδεκτη κατάσταση όπου βρίσκονται πολλά σχολικά κτίρια όσο και την αδυναμία των δήμων να αντεπεξέλθουν στην ευθύνη εμπεριστατωμένων ελέγχων, συντήρησης και παρεμβάσεων όπου χρειάζεται. Τότε είχαν καταγραφεί από τους μηχανικούς των Κτιριακών Υποδομών (καθώς οι δήμοι είχαν δηλώσει αδυναμία ελέγχων) ανεξήγητα σημαντικές βλάβες σε 29 σχολεία που εκκενώθηκαν και μικρότερες ζημιές σε άλλα 164!

Εξίσου ανησυχητική ήταν σχεδόν 6 χρόνια μετά η απάντηση που έδωσε πρόσφατα στη Βουλή ο υφυπουργός Εσωτερικών κ. Σπανάκης σε Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε η Βιβή Δάγκα, βουλευτής του ΚΚΕ, με την οποία ζητούσε συγκεκριμένα και αναλυτικά στοιχεία για την κατάσταση των σχολικών κτιρίων στην Αττική.

Ο υφυπουργός εγκάλεσε το ΚΚΕ που κάνει τέτοιες Ερωτήσεις και θέτει σε αμφισβήτηση την ασφάλεια των σχολικών κτιρίων και τις παρεμβάσεις που κάνουν οι δήμοι σε αυτά. Δηλαδή κάτι ανάλογο με το «εξασφαλίζουμε την ασφάλεια των σιδηροδρόμων» που είχε πει ο Καραμανλής στη Βουλή λίγο πριν το έγκλημα στα Τέμπη. Μάταια όμως ο υφυπουργός προσπάθησε να «ξεπλύνει» την κυβέρνηση από την απουσία κάθε κεντρικού ελέγχου και ευθύνης του κράτους από την τραγική υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των τεχνικών και άλλων υπηρεσιών των δήμων. Στο διά ταύτα, ήταν «άνθρακες ο θησαυρός» της τοποθέτησής του, καθώς αναφέρθηκε γενικά κι αόριστα σε ...εκατομμύρια που έχουν δοθεί για τα σχολεία και κάποιες επισκευές που έγιναν σε καμιά δεκαριά σχολεία ανά την Αττική, ενώ η Ερώτηση αφορούσε εκατοντάδες! Οσο δε αφορά την πορεία των ελέγχων του ΤΕΕ και το πρόγραμμα κατασκευής νέων σύγχρονων και ασφαλών σχολικών κτιρίων, ούτε κουβέντα.

Το μόνο ουσιαστικό συμπέρασμα που βγήκε από τα λεγόμενά του είναι ότι το κράτος κεντρικά έχει αναθέσει εξολοκλήρου στους δήμους τις αρμοδιότητες για τη συντήρηση, τους ελέγχους και τις επισκευές των σχολικών κτιρίων, ακόμα και την κατασκευή νέων! Πρόκειται για τη διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ), που οδήγησε στο να μην έχει πλέον κεντρικά το κράτος καμία εικόνα και κανέναν έλεγχο για την κατάσταση των σχολικών κτιρίων. Δηλαδή «πάμε κι όπου βγει» και εδώ!

Συνεπώς, είναι μονόδρομος να συνεχίσουμε και να εντείνουμε τους αγώνες μας ώστε να αναλάβει το κράτος κεντρικά την ευθύνη, την αρμοδιότητα και τη χρηματοδότηση:

α) Για τον έλεγχο και τη γρήγορη και τεχνικά επαρκή αποκατάσταση των βλαβών των σχολικών κτιρίων όπου και όποτε κρίνεται αναγκαίο.

β) Για την κατασκευή εκατοντάδων νέων, σύγχρονων και ασφαλών δημόσιων και δωρεάν σχολικών κτιρίων (χωρίς την εξυπηρέτηση ομίλων μέσω ΣΔΙΤ και αναθέσεων), με πρώτη προτεραιότητα την αντικατάσταση των απαράδεκτων προκάτ νηπιαγωγείων με τα οποία έχουν γεμίσει τη χώρα.

Οι σύγχρονες ανάγκες για μέτρα ασφάλειας, προστασίας της υγείας και της ζωής της εργατικής - λαϊκής πλειοψηφίας και των παιδιών της, δεν μπορούν να συμβιβαστούν με τη λογική του «κόστους - οφέλους» για το εχθρικό για τον λαό κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Το δικαίωμα στη σύγχρονη και ασφαλή σχολική στέγη για όλα τα παιδιά μπορούμε να το επιβάλουμε μόνο με τους αγώνες μας!

Με προβλήματα στις εγκαταστάσεις και τις κτιριακές υποδομές οι Εστίες

Οπως επισημαίνεται, έναν χρόνο μετά την ένταξη των πανεπιστημιακών τμημάτων της Καβάλας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, οι μοναδικές αλλαγές που έχουν δει στην καθημερινότητά τους οι φοιτητές μέχρι σήμερα είναι η αλλαγή της ταμπέλας στην είσοδο του Πανεπιστημίου και η επιβολή χαρατσιού ύψους 200 ευρώ για να συνεχίσουν να μένουν στις Εστίες, ή αν θέλουν να πάρουν κάποιο δωμάτιο για πρώτη φορά. Συγκεκριμένα, αναφέρεται στην Ερώτηση:

«Σήμερα που η ακρίβεια καλπάζει και οι όροι ζωής των λαϊκών οικογενειών γίνονται όλο και πιο δύσκολοι, δεν παίρνεται κανένα μέτρο για τη διευκόλυνση των φοιτητών να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, πόσο μάλλον να τις ξεκινήσουν, ενώ πάνω από τους μισούς καταλήγουν να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στον χρόνο που απομένει για την ενασχόλησή τους με το επιστημονικό αντικείμενο.

Για ακόμη μια χρονιά οι φοιτητές που σπουδάζουν στο ΔΠΘ Καβάλας και διαμένουν στις Εστίες βρίσκουν απέναντί τους μια πολιτική όπου για τα κέρδη και για πολεμικούς εξοπλισμούς οι διαδικασίες τρέχουν με ταχύτητες ρεκόρ, ενώ όταν πρόκειται για τους όρους σπουδών τους, για τις ζωές τους, οι διαδικασίες κολλάνε στη γραφειοκρατία, στην εύρεση χρηματοδότησης, στην εύρεση εργολάβου κ.λπ.

Τα δωμάτια που υπάρχουν (240) σε σχέση με τον αριθμό των φοιτητών που σπουδάζουν (3.000!) όχι μόνο είναι απειροελάχιστα, αλλά είναι και σε κακή κατάσταση.

Πιο συγκεκριμένα όσον αφορά τις Εστίες, η διοίκηση του Πανεπιστημίου δεσμεύτηκε πρώτον ότι από τον Ιανουάριο του 2025 θα ξεκινούσαν κάποιες βασικές επιδιορθώσεις, και δεύτερον ότι μέχρι τον Απρίλιο του 2025 θα έχει ξεκινήσει και η ανακαίνιση τους ενός από τα τρία κτίρια. Ο Απρίλιος έχει φτάσει στη μέση, αλλά κανένα από τα δύο έργα δεν έχει ξεκινήσει.

Για την ακρίβεια, όσον αφορά το μικρό κονδύλι για την επιδιόρθωση μικρών βλαβών η αίτηση έχει απορριφθεί δύο φορές από την κυβέρνηση, ενώ τώρα βρισκόμαστε στη φάση όπου έχει κατατεθεί για τρίτη φορά, ενώ όσον αφορά την έναρξη των εργασιών για την ανακαίνιση του κτιρίου της Φοιτητικής Εστίας 3 (Φ3) δεν έχει βρεθεί ακόμη χρηματοδότηση, με αποτέλεσμα και αυτό να καθυστερεί».

Στην Ερώτηση τονίζεται πως οι Φοιτητικές Εστίες, με τα προβλήματα στις εγκαταστάσεις και τις κτιριακές υποδομές, εκτός των άλλων δημιουργούν μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση για τη ζωή και την ασφάλεια των φοιτητών. Ειδικότερα:

«Υπάρχουν ψευδοροφές που στάζουν, τα μισά μπάνια είναι μη λειτουργικά, ενώ αυτά που λειτουργούν είναι σε άκρως ανθυγιεινή κατάσταση, με μούχλα και σκουριά στις ντουζιέρες. Οι μονώσεις στα κτίρια είναι ανύπαρκτες, με αποτέλεσμα να περνάει αέρας και νερό όταν βρέχει. Υπάρχουν γυμνά καλώδια στους διαδρόμους, ενώ δεν υπάρχουν καν μέτρα πυρασφάλειας. Επίσης δεν υπάρχει φύλακας, ούτε επαρκής φωτισμός στον χώρο του Πανεπιστημίου γενικότερα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν συχνά άτομα που δεν διαμένουν εντός του χώρου των Εστιών».

«Την ίδια ώρα που συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, αποτελεί πρόκληση το γεγονός ότι οι φοιτητές συνεχίζουν να απειλούνται να μείνουν εκτός Εστίας αν δεν πληρώσουν το χαράτσι των 200 ευρώ», σημειώνουν οι βουλευτές του ΚΚΕ Γιάννης Δελής και Λεωνίδας Στολτίδης. Και ρωτούν την υπουργό ποιες άμεσες ενέργειες θα γίνουν:

- Για να συντηρηθούν και να αναβαθμιστούν οι υπάρχουσες Φοιτητικές Εστίες, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, χωρίς ΣΔΙΤ, ώστε να είναι ασφαλείς και σύγχρονες για τη διαμονή των οικότροφων.

- Για να καταργηθεί το απαράδεκτο χαράτσι των 200 ευρώ και η διαμονή στις δημόσιες Φοιτητικές Εστίες να είναι απολύτως δωρεάν.

- Για να ανεγερθούν σύγχρονες και ασφαλείς Εστίες, που να καλύπτουν το σύνολο των φοιτητών και των φοιτητριών, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, χωρίς ΣΔΙΤ.