Μίλησαν ο Γιώργος Σανίδας, πανεπιστημιακός καθηγητής και συγγραφέας του βιβλίου «Η οπτική των παρανόμων. ΚΚΕ και παρανομία στις δεκαετίες 1940 και 1950. Θεσσαλονίκη και περιφέρεια», και ο Γιάννης Δελής, βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ.

Ακολούθησε καλλιτεχνικό δρώμενο από την ομάδα Fire ART με τίτλο «Να κατεβάσουμε τον ουρανό από τα σύννεφα».

Στο τέλος της εκδήλωσης ο Αριστείδης Θάνος, Γραμματέας της ΤΕ Ανατ. Θεσσαλονίκης, έδωσε αναμνηστικά στους συγγενείς των τιμώμενων αγωνιστών, αναγνωρίζοντας τη συμβολή των δικών τους ανθρώπων στον μεγάλο αγώνα του λαού μας. Ιδιαίτερη στιγμή ήταν η παράδοση του αναμνηστικού στους συγγενείς του Μιχάλη Σινάκου από τον Σήφη Ζαχαριάδη, γιο του πρώην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη.

Ανοίγοντας την εκδήλωση ο Κοσμάς Στεφανίδης, μέλος της ΤΕ Ανατ. Θεσσαλονίκης, ανακοίνωσε την πρωτοβουλία του Κόμματος για τη μετονομασία της πλατείας σε πλατεία Μιχάλη Σινάκου. «Αν σηκώσετε το βλέμμα σας, θα δείτε πίσω μου το σπίτι του ιστορικού στελέχους του Κόμματος, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτή, πρωτοπόρου στους αγροτικούς αγώνες, βασικού συντελεστή στον Μάη του '36, του Μιχάλη Σινάκου. Σε αυτό το μπαλκόνι έβγαλε την πρώτη του ομιλία ως βουλευτής του ΚΚΕ. Αν γυρίσετε τη ματιά σας αριστερά μου, θα δείτε τον ιστορικό πλάτανο της Επανομής. Κάτω από αυτά τα κλαδιά μαζεύτηκαν οι πρώτοι 22 του μπλόκου. Αυτοί που οι κουκουλοφόροι, οι ντόπιοι συνεργάτες των κατακτητών, σήκωναν το χέρι τους εκείνο το μεσημέρι στις 7ης Αυγούστου του '44 για να τους καταδικάσουν. Αυτή η πλατεία, με αυτά τα τοπόσημα, δεν μπορεί να φέρει το όνομα του Ιωάννη Μεταξά, του ανθρώπου που η δικτατορία του έστειλε στα ξερονήσια όσους πάλευαν με ανιδιοτέλεια για ένα καλύτερο συλλογικό μέλλον. Αυτή η πλατεία πρέπει να μετονομαστεί σε πλατεία Μιχάλη Σινάκου. Από μεριάς μας είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε αυτή τη μάχη από αύριο κιόλας», είπε.

Ο Γιώργος Σανίδας στην ομιλία του ανέδειξε πλευρές της κοινωνικοταξικής διάρθρωσης της Ελλάδας τις δεκαετίες του '20 και του '30, καθώς και από την εξέλιξη του αγροτικού κινήματος στην περιοχή της Θεσσαλονίκης και ειδικά της Επανομής, όπου πρωτοστάτησε ο Μιχάλης Σινάκος, μέλος του Κόμματος και μετέπειτα μέλος της ΚΕ. Οπως είπε, «στην Επανομή είχε συσταθεί ο Γεωργικός Πιστωτικός Συνεταιρισμός, που ήταν ήδη εν ενεργεία από τα πριν το 1924 χρόνια. Ο Σινάκος δραστηριοποιήθηκε μέσα από αυτόν και εκλέχτηκε στη διοίκησή του. Από την αρχή ο Σινάκος ήρθε σε σύγκρουση με μεταρρυθμιστικές και συμβιβαστικές τάσεις στο αγροτικό κίνημα, εκπροσωπώντας την τότε πολιτική του ΚΚΕ για ενιαίο μέτωπο εργατών - αγροτών. Εντονη υπήρξε η παρουσία των κομμουνιστών και άλλων αγροτιστών της Επανομής στην εργατική εξέγερση του Μάη του 1936. Ο ίδιος ο Σινάκος, ως βουλευτής του ΚΚΕ αλλά και ως ηγετική φυσιογνωμία του αγροτικού κινήματος, διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο. Την περίοδο αυτή ο κομματικός πυρήνας του ΚΚΕ στην Επανομή μαζί με τον κύκλο των επιρροών του συγκέντρωνε μεταξύ 70 και 100 άτομα. Ο κύκλος αυτός επιδρούσε επίσης σε όλα τα κοντινά χωριά».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε παραδείγματα από την ένοπλη πάλη της δεκαετίας του '40. Ενδεικτικά είπε ότι «το εύρος και η καθοριστική δράση της ΕΑΜικής Αντίστασης εδώ απηχούνται στην καταστολή από τις ναζιστικές αρχές κατοχής, με κορυφαία στιγμή το Μπλόκο της Επανομής στις 7 Αυγούστου 1944, που χαράχτηκε στη συλλογική μνήμη, όταν σχεδόν 300 κάτοικοι της κωμόπολης συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν πεζή στο στρατόπεδο του Παύλου Μελά, το Χαΐδάρι της Θεσσαλονίκης όπως έχει αποκληθεί. Οι περισσότεροι αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από αρκετές μέρες για να οδηγηθούν σε καταναγκαστική εργασία, κατασκευή οχυρώσεων για τον κατοχικό στρατό στην παραλιακή ζώνη. Δυστυχώς, τουλάχιστον 16 από τους κρατούμενους, μεταξύ των οποίων και μία γυναίκα, μεταφέρθηκαν για καταναγκαστικά έργα στη Γερμανία, από όπου επέστρεψαν έναν ολόκληρο χρόνο αργότερα, εξουθενωμένοι και εξαθλιωμένοι».

Ο Γιάννης Δελής στάθηκε ιδιαίτερα στα βασικά συμπεράσματα από τα 80 χρόνια από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, και τόνισε: «Παραμένει ως πολύτιμο ιστορικό δίδαγμα για το Κόμμα μας ότι σε όλες τις συνθήκες, και κάτω από κάθε συσχετισμό δυνάμεων, πρέπει να είναι αταλάντευτη η προσήλωση στον στόχο της εργατικής εξουσίας. Να μην αλλάζει ράγες και περιεχόμενο ο στόχος της Λαϊκής Συμμαχίας, ως κοινωνικής συμμαχίας με αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση πάλης, ως εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι συνολικά στην αστική εξουσία. Μόνο έτσι μπορεί να έχει προοπτική η εργατική - λαϊκή πάλη!».

Το Μνημείο της ΚΕ του ΚΚΕ στη Γυάρο

Η Γυάρος και άλλα κάτεργα γεννήθηκαν σε συνθήκες όπου το αστικό κράτος δεν δίστασε να λάβει κάθε μέτρο βίας, σε μια περίοδο που έκανε βήματα σταθεροποίησης της κλονισμένης εξουσίας του και ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας ήταν σε εξέλιξη. Από τον Ιούλη του 1946 τέθηκαν σε εφαρμογή τα έκτακτα μέτρα, το Γ' Ψήφισμα, σύμφωνα με το οποίο οι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές κατηγορούνταν ότι δήθεν επιδίωκαν την απόσπαση μέρους της επικράτειας προς όφελος ξένων συμφερόντων. Συγκροτήθηκαν έκτακτα στρατοδικεία, που επέβαλαν πολύ βαριές ποινές και χιλιάδες θανατικές καταδίκες. Σε πολλές περιπτώσεις οι εκτελέσεις γίνονταν άμεσα. Μέσα στο 1947 άρχισαν και οι εκτελέσεις αγωνιστών, καταδικασμένων σε θάνατο ήδη από το 1945. Συνολικά την περίοδο Ιούλης 1946 - Οκτώβρης 1949 έγιναν 3.303 εκτελέσεις. Σε εφαρμογή των έκτακτων μέτρων έγιναν και χιλιάδες «προληπτικές συλλήψεις»: Μόνο τον Ιούλη του 1947, μέσα σε λίγες μέρες (και κυρίως νύχτες) έγιναν μαζικές συλλήψεις, περίπου 10.000 πολιτών σε όλη την Ελλάδα. Χιλιάδες κρατήθηκαν για κάποιες μέρες κάτω από τον καυτό ήλιο, ακόμα και πάνω στη βραχονησίδα Ψυττάλεια στον Σαρωνικό.

Χάρτης του νησιού όπως τυπώθηκε στο «Γιούρα, Ματωμένη Βίβλος», εκδόσεις «Νέα Ελλάδα» 1952 (επανέκδοση του βιβλίου κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή»)

Σε αυτές τις συνθήκες λειτούργησαν η φυλακή της Γυάρου, η Μακρόνησος, οι εκατοντάδες τόποι κράτησης και βασανισμού σε όλη την Ελλάδα.

Η Γυάρος λόγω της γεωγραφικής της θέσης συγκαταλέγεται στα πιο σκληρά κάτεργα - κολαστήρια. Ονομάστηκε θανατονήσι, νησί του διαβόλου και Νταχάου, μα έγινε και κάστρο ανυποχώρητου αγώνα, αταλάντευτης στάσης στην υπεράσπιση υψηλών ιδανικών. Στο ξερόβραχο της Γυάρου συγκρούστηκαν δύο κόσμοι. Ο κόσμος των αγωνιστών, που με την καθοδήγηση του ΚΚΕ είχε συγκροτήσει το μεγάλο κίνημα της αντίστασης του ελληνικού λαού, είχε μάθει να παίρνει τις τύχες του στα χέρια του και να ονειρεύεται έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση. Από την άλλη, το κράτος του κεφαλαίου, που χρησιμοποίησε βαμμένους συνεργάτες των κατακτητών και διεφθαρμένους, για να υπερασπίσει τα εκμεταλλευτικά προνόμια και τις αξίες ενός σάπιου συστήματος.

Ολη η Ελλάδα είχε τους εκπροσώπους της σε αυτόν τον ξερόβραχο. Εργάτες, νεολαίοι, αγρότες, διανοούμενοι, καλλιτέχνες - τα καλύτερα παιδιά του λαού. Πολλοί στα χρόνια που είχαν προηγηθεί είχαν κλειστεί στα στρατόπεδα της μεταξικής δικτατορίας, των ναζί, στα στρατόπεδα των Βρετανών στις ερήμους της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Χιλιάδες εξορίστηκαν πάλι στη Γυάρο κατά την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου.

Σε αυτόν τον τόπο, που συνεχίζει να έχει πολλές αντιξοότητες στην πρόσβαση (έλλειψη λιμανιού κ.ά.), προετοιμάζει επίσκεψη - προσκύνημα η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις 11 ή 12 Οκτώβρη, με αναχώρηση από το Λαύριο. Η ακριβής ημερομηνία θα ανακοινωθεί λίγες μέρες νωρίτερα, ώστε να είναι γνωστά όλα τα ακριβή μετεωρολογικά δεδομένα.

Οσοι και όσες επιθυμούν να συμμετάσχουν θα πρέπει να το δηλώσουν έγκαιρα στις αντίστοιχες Κομματικές Οργανώσεις, και θα κρατηθεί σειρά προτεραιότητας. Επίσης, από τις Κομματικές Οργανώσεις θα γίνεται η ενημέρωση για όλες τις λεπτομέρειες του ταξιδιού.

Μια ξεχωριστή στιγμή όχι μόνο για την Αθ. Κοττή - Λάτση, όσο και για όλους όσοι βρέθηκαν μαζί της, ήταν η επίσκεψη που πραγματοποίησε το μεσημέρι της Παρασκευής στα υπόγεια των Δικαστηρίων της Τρίπολης. Πρόκειται για τον χώρο που λειτουργούσε ως κρατητήρια του Εκτακτου Στρατοδικείου ή αλλιώς «θανατοδικείου» Τρίπολης, όπου ακόμη και σήμερα είναι αποτυπωμένα στους τοίχους του αναμνήσεις και μηνύματα εκατοντάδων κομμουνιστών και λαϊκών αγωνιστών, οι περισσότεροι από τους οποίους εκτελέστηκαν την περίοδο 1947-'49.

Οι μνήμες «ξύπνησαν» και για την συγγραφέα, που βρέθηκε κρατούμενη στον χώρο στα 15 της χρόνια. Οι εξιστορήσεις της πολλές, όπως και οι αναφορές της σε πρόσωπα και γεγονότα. Πρόκειται για άλλη μια «απόδειξη» της ανάγκης ανάδειξης και διάσωσης του χώρου.

Στην αντιπροσωπεία της ΤΕ Αρκαδίας του ΚΚΕ, που βρέθηκε στον χώρο μαζί με την συγγραφέα, επικεφαλής ήταν ο Δημήτρης Τζαβάρας, μέλος της ΚΕ του Κόμματος και της Γραμματείας της ΚΕ.

Στην εκδήλωση, την οποία διοργάνωσε το εκδοτικό από κοινού με την Τοπική Κοινότητα Ισώματος Καρυών και την Ενωση Ισωματαίων Καρυών «Ο Αγιος Δημήτριος», συμμετείχε η ίδια η συγγραφέας.

Από το χωριό άλλωστε καταγόταν ο πατέρας της, Μήτσος Κοττής, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, στέλεχος του ΚΚΕ, ταγματάρχης του ΔΣΕ και πολιτικός επίτροπος της 55ης Ταξιαρχίας, ο οποίος σκοτώθηκε στον Πάρνωνα τον Γενάρη του 1949.

Συμμετείχαν επίσης η οικογένεια της Αθηνάς Κοττή - Λάτση, αντιπροσωπεία της δημοτικής αρχής Μεγαλόπολης με επικεφαλής τον δήμαρχο Κώστα Μιχόπουλο, ο πρόεδρος της ΤΚ Ισώματος Καρυών Γιάννης Ασημακόπουλος και λαϊκός κόσμος από τη γύρω περιοχή ή με καταγωγή από αυτή, παρακολουθώντας με μεγάλο ενδιαφέρον την παρουσίαση.

Το «παρών» έδωσαν τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Γόντικας, Διαμάντω Μανωλάκου και Δημήτρης Τζαβάρας, μέλος της Γραμματείας της.

Αναφέρθηκε στην εισαγωγή της συγγραφέα για την έκδοση του βιβλίου και στάθηκε στα γεγονότα πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και κατά τη διάρκειά του στην Ελλάδα, συνδέοντάς τα και με τα γεγονότα που αναφέρει η συγγραφέας στο βιβλίο της.

Μίλησε επιπλέον για την απελευθέρωση της χώρας από τα ναζιστικά στρατεύματα, την ενιαία στάση της αστικής τάξης απέναντι στο λαϊκό κίνημα των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ, με μπροστάρη το ΚΚΕ και τους κομμουνιστές, αναφερόμενος και σε αποσπάσματα του βιβλίου.

Στάθηκε στη μη αξιοποίηση των συνθηκών επαναστατικής κατάστασης από την πλευρά του ΚΚΕ κατά την απελευθέρωση της Ελλάδας, υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων:

«Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ δεν αξιοποίησαν τις συνθήκες επαναστατικής κατάστασης που είχαν διαμορφωθεί και την πρωτόγνωρη εργατική - λαϊκή κινητοποίηση και αυτενέργεια, για να συνδέσουν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα με την ανατροπή της εγχώριας καπιταλιστικής εξουσίας.

Αντίθετα, επιδιώκοντας την απατηλή ενότητα των αντιφασιστικών δυνάμεων, υπέγραψαν τις απαράδεκτες Συμφωνίες της Καζέρτας και της Βάρκιζας, με τις οποίες αναγνώρισαν την ανυπόληπτη εξόριστη κυβέρνηση, δεσμεύτηκαν να συμμετάσχουν σε αυτή και να διευκολύνουν την επιστροφή της στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα συμφώνησαν ο ΕΛΑΣ να υπαχθεί στις εντολές του Βρετανού στρατηγού Σκόμπι και οι δυνάμεις του να μην μπουν στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Επίσης, μέσα και από τις περιγραφές του βιβλίου, στάθηκε στο όργιο τρομοκρατίας που επικράτησε αμέσως μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, στη σύλληψη της συγγραφέα και στην απόφαση θανατικής καταδίκης της (δεν υλοποιήθηκε, διότι ήταν ανήλικη), στη δράση πολλών γυναικών μέσα και έξω από τις φυλακές.

Υπογράμμισε τη σύνδεση του αγώνα του ΔΣΕ με το συνολικότερο παγκόσμιο πολιτικό - οικονομικό σκηνικό, τη μάχη ανάμεσα στον καπιταλισμό και στον σοσιαλισμό, τη μάχη απελευθέρωσης των εργαζομένων από την εκμετάλλευσή τους συνολικά.

Τέλος ο Κ. Σκολαρίκος αναφέρθηκε στο σήμερα, στο πώς τα γεγονότα συνδέονται με το παρελθόν, και, απευθυνόμενος προς την συγγραφέα, τόνισε: «Σήμερα, σχεδόν 80 χρόνια πλέον έπειτα από τη συγκρότηση του Δημοκρατικού Στρατού, οι αναμνήσεις σου δεν χρησιμεύουν μόνο ως υπόμνηση ηρωικών στιγμών ενός σκοτεινού παρελθόντος. Αντίθετα, τροφοδοτούν τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις με αισιοδοξία και χρήσιμα διδάγματα, απέναντι σε ένα μέλλον που διαγράφεται ζοφερό.

Στις μέρες μας 50 πολεμικά μέτωπα παραμένουν ενεργά, από τη Σενεγάλη έως τη Μιανμάρ και από τη Μοζαμβίκη έως το Κασμίρ. Το ελληνικό κράτος εμπλέκεται άμεσα στα δύο κύρια πολεμικά μέτωπα, στα εδάφη της Ουκρανίας και στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, αυξάνοντας τους κινδύνους για αντίποινα, σε μια εποχή που οι ανταγωνισμοί των καπιταλιστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών για τη διανομή αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων οξύνονται, θυμίζοντας αυτούς τις παραμονές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

ΗΠΑ και Κίνα κονταροχτυπιούνται για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία. Σε όλο και περισσότερα μέτωπα γίνεται φανερή η εμπλοκή των δύο κύριων ιμπεριαλιστικών μπλοκ, του ευρωατλαντικού με επικεφαλής τις ΗΠΑ και τα κράτη - μέλη της ΕΕ από τη μια πλευρά, και από την άλλη του υπό διαμόρφωση ευρασιατικού με επικεφαλής την Κίνα και τη Ρωσία, την ίδια στιγμή που η ΕΕ και οι άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες έχουν επιδοθεί σε μια πρωτόγνωρη κούρσα εξοπλισμών, που ματώνει ακόμα περισσότερο το επίπεδο διαβίωσης των ευρωπαϊκών λαών, πριν τους οδηγήσουν σε νέα λουτρά αίματος.

Σε αυτές τις συνθήκες, και ενώ οι εργατικές - λαϊκές δυνάμεις καλούνται να αποδεχτούν παθητικά την τραγική επιδείνωση της ζωής τους και να περιμένουν το επόμενο πολεμικό σφαγείο ή τη γενίκευση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, οι αναμνήσεις και οι αγώνες της Αθηνάς Κοττή - Λάτση υπενθυμίζουν τις τεράστιες δυνάμεις και δυνατότητες που εμπεριέχει η πάλη του μαζικά οργανωμένου και εξοπλισμένου λαού, όταν αποφασίσει να σταματήσει να θυσιάζεται για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών του και να αγωνιστεί για το μέλλον του ίδιου και των παιδιών του.

Προσφέρουν πολλά ηρωικά παραδείγματα ατρόμητων αγωνιστών, που έδρασαν ακόμα και υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες, που αρνήθηκαν να απαρνηθούν τα πιστεύω τους και θυσιάστηκαν για να κινήσει μπροστά ο τροχός της Ιστορίας. Και, το κυριότερο, υπογραμμίζουν ότι για να έχουν αντίκρισμα ο ηρωισμός και οι θυσίες των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, πρέπει αυτήν τη φορά η πάλη να φτάσει έως το τέλος, έως την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, έως τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, σκοπό στον οποίο η συγγραφέας αφιέρωσε όλη τη ζωή της και η οικογένειά της προσέφερε βαρύτατο φόρο αίματος».

Παίρνοντας τον λόγο, η συγγραφέας έγινε δεκτή με χειροκροτήματα και συγκίνηση. Αναφέρθηκε στο χωριό του πατέρα της, Μήτσου Κοττή, και στην αγάπη που του είχε, όπως και η ίδια, συγκινημένη που βρέθηκε ξανά εκεί.

Ευχαρίστησε επίσης τον Γ. Ασημακόπουλο για την έρευνα που έχει κάνει σε βάθος για την Ιστορία του χωριού, μεταφέροντας και η ίδια στοιχεία από διάφορες στιγμές του στο πέρασμα του χρόνου, μέχρι τις εξορύξεις του λιγνίτη και τα μηδενικά μέτρα της ΔΕΗ.

Μίλησε για το πώς και η ίδια γεννήθηκε στο Γύθειο, πώς ο πατέρας της έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1932, πώς γνώρισε την ιδεολογία του Κόμματος από τις περιγραφές του.

Μεγάλη συγκίνηση, αρκετές φορές με διακοπές από τα χειροκροτήματα των παρευρισκόμενων, προκάλεσαν οι αναφορές της συγγραφέα στο βιβλίο, στη σύνδεση της ζωής της με το ΚΚΕ, με τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Αναφέρθηκε στη συμμετοχή του λαού και της οικογένειάς της στην Εθνική Αντίσταση των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ με «ψυχή» το ΚΚΕ, στις φρικαλεότητες των Γερμανών ναζί κατακτητών, αλλά και σε αυτές μετά την απελευθέρωση, του αστικού κράτους κατά των κομμουνιστών, των λαϊκών αγωνιστών, του λαού συνολικά.

«Αν κάποιος αναρωτηθεί: Καλά, γιατί δεν καθότανε ο πατέρας μου ήσυχος, για να μη διώκεται και η οικογένειά του; Ενα έχω να σας πω: Είμαι περήφανη για την ιστορία του, για τη σύνδεσή του με το ΚΚΕ, τα ιδανικά του, τον αγώνα του για την εργατική τάξη! Απ' αυτήν την ιστορία δεν θα άλλαζα τίποτα και είμαι περήφανη γι' αυτή!».

Νωρίτερα άνοιξε την εκδήλωση η Χρυσάνθη Αγγελοπούλου, πρόεδρος της Ενωσης Ισωματαίων Καρυωτών. Αναφέρθηκε στο βιογραφικό της Αθηνάς Κοττή - Λάτση, στη σύνδεσή της με τον αγώνα του λαού για να ξημερώσουν για τον λαό «λεύτερες μέρες» μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και του ΔΣΕ, και στις διώξεις που δέχτηκε γι' αυτόν τον λόγο.

Χαιρετισμό απηύθυνε ο δήμαρχος Κ. Μιχόπουλος, βραβεύοντας εκ μέρους του δήμου την Αθήνα Κοττή - Λάτση. Την βράβευσε επίσης ο Σύλλογος Ισωματαίων Καρυωτών.

Χαιρέτισε και ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας, εκφράζοντας επίσης την αλληλεγγύη του προς τον Παλαιστινιακό λαό και θυμίζοντας ότι το 2007 ομάδα Παλαιστινίων βρέθηκε στο χωριό, βοηθώντας στην κατάσβεση των τότε καταστροφικών πυρκαγιών.

Στον χώρο λειτούργησαν βιβλιοπωλείο των εκδόσεων «Σύγχρονη Εποχή» και έκθεση φωτογραφίας από τη ζωή της Αθηνάς Κοττή - Λάτση και της οικογένειάς της, με αναφορά στη δράση της στην Εθνική Αντίσταση και στον ΔΣΕ.

Ακολούθησε αναφορά στο λαϊκό και αντάρτικο τραγούδι, ενώ η βραδιά έκλεισε με γλέντι με αντίστοιχα τραγούδια.

Η δημιουργία ενός νέου ιδιωτικού οικισμού, διεμβολίζοντας το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, θα έχει πολλαπλές επιπτώσεις στην Πάρο και τον λαό της. Καταρχάς επιταχύνεται η αναδιάρθρωση του τουριστικού κλάδου στο νησί, με τη συγκέντρωση γης και την απορρόφηση μεγάλης μερίδας της «πίτας», αφού μέσω τέτοιων επενδύσεων επιτυγχάνεται και η συγκεντροποίηση των τουριστικών υπηρεσιών. Η ήδη δύσκολη κατάσταση για τους μικρούς επιχειρηματίες και τα μικρομάγαζα του νησιού θα επιδεινωθεί. Στην ίδια κατεύθυνση, θα ανοίξει ο δρόμος για περαιτέρω αλλαγές στις χρήσεις γης, για περιορισμό της πρόσβασης σε παραλίες και άλλες περιοχές, για τη συγκέντρωση της γης στα χέρια λίγων. Σοβαρή θα είναι και η μεσοπρόθεσμη επίδραση στην αγροτική παραγωγή της Πάρου, με περαιτέρω υποβάθμιση παραγωγικών δυνατοτήτων όπως γεωργία, κτηνοτροφία κ.ά., κατεύθυνση που «κουμπώνει» με την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ.

Δεδομένη θεωρείται και η αλλοίωση του φυσικού (βιοποικιλότητα κ.λπ.) και ανθρωπογενούς (δομημένου, πολιτιστικού κ.λπ.) περιβάλλοντος της περιοχής, της οποίας η ισορροπία κρίνεται ήδη ως ευαίσθητη. Στα παραπάνω προστίθενται αντικειμενικά η επιβάρυνση των ήδη απαρχαιωμένων υποδομών της Πάρου, όπως το οδικό δίκτυο, αλλά και η διάνοιξη πολλαπλών οδών και η κατασκευή συνοδών έργων στις Κολυμπήθρες, η επιδείνωση του υδατικού προβλήματος του νησιού.

Υλοποιείται επίσης πάνω στο έδαφος των αλλαγών στη «χωρική πολιτική», που επιταχύνθηκαν την περίοδο της κρίσης και στοχεύουν στην ενίσχυση της κερδοφορίας των ομίλων, στην άρση περιορισμών στη χρήση γης προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματιών, στη συγκέντρωση γης και τεχνικών έργων. Αλλωστε, οι κατηγορίες χρήσεων γης τροποποιήθηκαν ήδη από το 2014, δίνοντας μεγαλύτερη ευελιξία στους επενδυτές. Ξεχωριστής σημασίας είναι το διαχρονικό «ξεδόντιασμα» της όποιας περιβαλλοντικής νομοθεσίας, όπως των περιοχών «Natura 2000», από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ.

Φυσικά, και αυτή η επένδυση βρήκε το κατάλληλο πολεοδομικό «όχημα», δηλαδή το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο που η ίδια η εταιρεία συνέταξε. Τα Ειδικά Πολεοδομικά και Ειδικά Χωροταξικά Σχέδια που προβλέφθηκαν από το 2010, αλλά και τα Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων λειτουργούν στην πράξη ως πολυεργαλεία για τις καπιταλιστικές επενδύσεις και ιδιαίτερα αυτές του τουριστικού κλάδου.

Εκτός της προσοχής δεν μπορεί να διαφύγει και η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, που από ορισμένους αναγορεύεται σε θεματοφύλακα του «δημόσιου συμφέροντος». Η απόρριψη του ίδιου επενδυτικού πρότζεκτ πριν από μερικά χρόνια αφορούσε «ελλιπή αιτιολόγηση» και επίκληση της «φέρουσας ικανότητας» του νησιού και όχι τις πολλαπλές επιπτώσεις του στον λαό της Πάρου. Το ίδιο το ΣτΕ από το 2022 έχει κρίνει ως σύμφωνη με το Σύνταγμα την τοποθέτηση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας ακόμα και σε μικρά νησιά με ευαίσθητα οικοσυστήματα. Αλλωστε, η κυβέρνηση έχει ήδη εκφράσει τη βούλησή της να προχωρήσει στην αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος που αφορά την προστασία των δασών. Η επιχειρούμενη συνταγματική πρόβλεψη της «βιώσιμης ανάπτυξης», της «προστασίας των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας» κ.λπ. θα στενέψει ακόμα πιο ουσιαστικά και τα περιθώρια της δικαστικής κρίσης.

Μπροστά στο δίλημμα αυτής της ανάπτυξης ή της ζωής του, ο παριανός λαός, τα σωματεία, οι σύλλογοι και οι φορείς του μπορούν να αντιδράσουν οργανωμένα, ώστε αυτό το έργο να μείνει στα χαρτιά. Να προστατευθεί η περιοχή των Κολυμπηθρών από κάθε επιχειρηματική παρέμβαση. Να παλέψει ενωμένος για την κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου που «αγκαλιάζει» τα Ειδικά Πολεοδομικά σχέδια και τις στρατηγικές επενδύσεις. Αποτελέσματα θα υπάρξουν στον δρόμο της διεκδίκησης όλων των αναγκαίων έργων υποδομής που έχει πραγματικά ανάγκη ο παριανός λαός και όχι μια χούφτα επιχειρηματίες.

Εκδήλωση με θέμα «90 χρόνια από τις μεγάλες κινητοποιήσεις των σταφιδοπαραγωγών και το ένοπλο συλλαλητήριο της Πύλου» διοργανώνει η ΤΕ Μεσσηνίας του ΚΚΕ, το Σάββατο 6 Σεπτέμβρη, στις 8 μ.μ., στην κεντρική πλατεία της Πύλου.

Θα μιλήσει ο Ντίνος Κουτσογιαννόπουλος, μέλος της ΤΕ Μεσσηνίας του ΚΚΕ.

Θα ακολουθήσει αφηγηματικό αφιέρωμα με το χρονικό των μεγάλων κινητοποιήσεων της περιοχής.

Να απομονώσει τους φασίστες όπου και αν βρίσκονται, αλλά και να υψώσει τείχος ενάντια στη ναζιστική ιδεολογία και την εγκληματική δράση τους, καλεί τον λαό η ΤΕ Ρεθύμνου του ΚΚΕ, με αφορμή τον βανδαλισμό των γραφείων του Κόμματος στην πόλη με ναζιστικά σύμβολα, μέσα στη νύχτα όπως είναι η προσφιλής τακτική των φασιστοειδών. «Είναι τόσο θρασύδειλοι, που μόνο μέσα στο σκοτάδι και τρέχοντας σαν λαγοί μπορούν να κάνουν τις βρωμοδουλειές τους. Ξέρουν καλά ότι τα σύμβολά τους είναι μισητά από τον λαό, για αυτό, μόλις βγουν από τις τρύπες τους, κινούνται μόνο ύπουλα και μουλωχτά», επισημαίνει στην ανακοίνωσή της η Τομεακή Επιτροπή και τονίζει ότι «ξαναεμφανίζονται για να κάνουν τη δουλειά των αφεντικών τους ενάντια στο ΚΚΕ και στο κίνημα».

Υπογραμμίζει ακόμα ότι «τους πειράζει, φαίνεται, ότι οι κομμουνιστές πρωτοστατούν στους αγώνες του λαού μας ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο, ενάντια στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ αλλά και στους αγώνες του ρεθυμνιώτικου λαού για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, για την υπεράσπιση του νοσοκομείου μας, για να μην συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη, ενάντια στα νομοσχέδια και το 13ωρο και το πειθαρχικό των δημοσίων υπαλλήλων κ.λπ. Τους πειράζει η δράση του ΚΚΕ για το Μεταναστευτικό και η μαζική καταδίκη της δράσης τους από τον ρεθυμνιώτικο λαό, στα πρόσφατα γεγονότα μεταναστευτικών ροών στην Κρήτη».

Τους ενοχλεί, προσθέτει, ότι «συνεχώς ανεβαίνει το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, τρομάζουν και στη σκέψη ότι ο λαός μπορεί να κλονίσει τα θεμέλια της εξουσίας τους» και προειδοποιεί πως «η χθεσινή επίθεση στα γραφεία του ΚΚΕ στο Ρέθυμνο μαζί και με άλλα γεγονότα συνδέονται με την επίθεση σε μέλη της ΚΝΕ στα γραφεία του Κόμματος στα Χανιά. Οταν η άρχουσα τάξη βγάζει έξω τα σκυλιά της για να χτυπήσει τους κομμουνιστές, ετοιμάζει νέο γύρο επίθεσης στον λαό, στην εργατική τάξη, στο εισόδημα και τα δικαιώματά του, ετοιμάζει μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς».

Και καταλήγοντας καλεί τον ρεθυμνιώτικο λαό να δώσει απάντηση δυναμώνοντας τη συμμετοχή του στους αγώνες και συμμετέχοντας μαζικά στις εκδηλώσεις του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στην πλατεία Μικρασιατών στις 19 και 20 Σεπτέμβρη.

Η Τομεακή Επιτροπή Εβρου του ΚΚΕ διοργανώνει πολιτική συγκέντρωση την Παρασκευή 5 Σεπτέμβρη στις 8 μ.μ. στο πάρκο Ακαδημίας στην Αλεξανδρούπολη. Θα μιλήσει ο Διονύσης Κλάδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ. Θα ακολουθήσει έντεχνο - παραδοσιακό γλέντι με τους Γιώργο Τζινλή, Αποστόλη Τσικάρια και Χρήστο Κατσινάκη.