Στη Διεθνή Συνδικαλιστική Συνάντηση συμμετείχαν εκπρόσωποι από τις εξής συνδικαλιστικές οργανώσεις:

• Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (ΠΣΟ - WFTU)
• Συνομοσπονδία SLOGA (Σερβία)
• Συνομοσπονδία KSOM (ΠΓΔΜ)
• Παγκύπρια Εργατική Ομοσπονδία (ΠΕΟ - Κύπρος)
• Συνδικαλιστική Οργάνωση Unione Sindacale di Base (USB - Ιταλία)
• Ομοσπονδία Workers Union Coalition (Παλαιστίνη)
• Συνδικάτο Εκπαιδευτικών KTOEOS (Κύπρος)
• Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων Συρίας (GFTU)
• Ομοσπονδία Τροφίμων Αιγύπτου GTUAFILW
• Ομοσπονδία Μεταφορών Τουρκίας Nakliyat - Is,
• Συνδικάτο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Τουρκίας - TOLEYIS
• Ομοσπονδία Μετάλλου Τουρκίας Birlesik Metal Is.

Την πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ χαιρέτισαν επίσης με μηνύματά τους συνδικαλιστικές οργανώσεις από την Βοσνία, την Κύπρο, την Παλαιστίνη, το Ιράκ, καθώς και ομάδα συνδικαλιστών από τις ΗΠΑ.

• Εργαζόμενοι στον Επισιτισμό: Οι οικονομικές εξελίξεις στον κλάδο, οι συνθήκες που βιώνουν οι εργαζόμενοι, η προσπάθεια για την οργάνωση της πάλης τους - Συνέχεια στο αφιέρωμα του «Ριζοσπάστη» μπροστά στην απεργία του κλάδου στις 20 Ιούλη
• Διεθνής Συνδικαλιστική Σύσκεψη Θεσσαλονίκης: Ρεπορτάζ από τη Συνάντηση Συνδικάτων και Συνδικαλιστών από τα Βαλκάνια και χώρες της ευρύτερης περιοχής που οργάνωσε το ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη

Τη σημασία της πρωτοβουλίας που πήρε το ΠΑΜΕ με το Διήμερο που οργάνωσε στη Θεσσαλονίκη υπογράμμισαν όλες οι συνδικαλιστικές αντιπροσωπείες που συμμετείχαν στη Συνάντηση.

Μιλώντας στον «Ριζοσπάστη» για την πανελλαδική αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη, ο Ζέλικο Βεσελίνοβιτς, πρόεδρος της Συνομοσπονδίας SLOGA από τη Σερβία, σημείωσε: «Ηταν η καλύτερη κινητοποίηση που έχω δει στη ζωή μου, είχε πάρα πολλή ενέργεια, πάρα πολλούς ανθρώπους που ήθελαν να αγωνιστούν. Ηταν η πιο όμορφη στιγμή της ζωής μου η στιγμή που απευθύνθηκα στη συγκέντρωση και στους αγωνιστές από το ΠΑΜΕ. Θα προσπαθήσω να ενημερώσω όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους στη Σερβία και να τους μεταφέρω το μήνυμα αυτής της κινητοποίησης. Επίσης, θα προσπαθήσουμε να οργανώσουμε τέτοιες κινητοποιήσεις στη Σερβία και θα είμαστε περήφανοι να έχουμε τη στήριξη του ΠΑΜΕ σε αυτό». Δίνοντας έμφαση στη σημασία της διεθνιστικής αλληλεγγύης, τόνισε ότι αυτή «παίζει πολύ σημαντικό ρόλο μέσα στους αγώνες, επειδή χωρίς αλληλεγγύη δεν είμαστε αρκετά δυνατοί για να παλέψουμε ενάντια στον ιμπεριαλισμό».

Στον «Ριζοσπάστη» μίλησε και ο Χατέμ Αλ Τζαγκάσι, πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων Συρίας (GFTU), σημειώνοντας ότι «ήταν τιμή μας να πάρουμε μέρος στη χτεσινή κινητοποίηση γιατί με αυτό τον τρόπο στάλθηκε ένα πολύ δυνατό μήνυμα στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ ότι η εργατική τάξη είναι δυνατή, είναι εδώ και θα συνεχίσει να αγωνίζεται. Το πιο σημαντικό είναι ότι η χτεσινή διαδήλωση αντικατοπτρίζει την ενότητα της εργατικής τάξης σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο».

Συνδικαλιστικές αντιπροσωπείες από τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή ανταποκρίθηκαν στην πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ

Οπως σημειώθηκε και στην εισηγητική ομιλία στη Συνάντηση εκ μέρους του ΠΑΜΕ, η επιλογή της Θεσσαλονίκης συνδέεται με το γεγονός ότι είναι μια πόλη με ιδιαίτερη διεθνιστική σημασία για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας, καθώς σ' αυτήν έδρασε η πρώτη μεγάλη, διεθνιστική, ταξικά προσανατολισμένη συνδικαλιστική οργάνωση της χώρας, η Φεντερασιόν, μια οργάνωση που συσπείρωνε στις γραμμές της αγωνιστές εργάτες όλων των εθνικοτήτων, Ελληνες, Τούρκους, Βούλγαρους, Σέρβους, Ισραηλίτες κ.ά., μια οργάνωση που δεν λύγισε στα καλέσματα μίσους των ιμπεριαλιστών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά κράτησε ψηλά τη σημαία της εργατικής τάξης.

Τόσο από την εισήγηση όσο και από τη συζήτηση, αναδείχθηκε η ανάγκη τα συνδικάτα, παράλληλα με τον αγώνα για το μισθό, την Κοινωνική Ασφάλιση, τη δωρεάν Υγεία και Παιδεία, να δυναμώσουν τον αγώνα ενάντια στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, ενάντια στις αντεργατικές κυβερνήσεις σε κάθε χώρα, ενάντια στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Από τις εργασίες της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Σύσκεψης

Οπως αναφέρθηκε, επιδίωξη είναι να ενισχυθεί η κοινή δράση των συνδικάτων, να συσπειρώσει ακόμα περισσότερες δυνάμεις, ακόμα περισσότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις και των Βαλκανίων αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Να δημιουργηθεί σε Βαλκάνια και Ευρώπη ένας ισχυρός αγωνιστικός πόλος, που θα προετοιμάζει τους εργαζόμενους σε όλες τις χώρες και με όπλο την αλληλεγγύη θα δρα από κοινού απέναντι στην επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου σε όλα τα ζητήματα.

Σε αυτό το πλαίσιο, ανάμεσα στις πρωτοβουλίες που προτάθηκαν εισηγητικά, περιλαμβάνονται οι εξής: Διοργάνωση πανευρωπαϊκής συνάντησης με θέμα το ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Οργάνωση κοινής μέρας δράσης των συνδικάτων ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στους λαούς της Παλαιστίνης, της Συρίας, της Κούβας, του Ιράκ, της Λιβύης. Καμπάνια αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες. Προσπάθεια συντονισμού απέναντι στην επιθετικότητα των εργοδοτών, όπως εκφράζεται σε κάθε χώρα, με απολύσεις και άλλες μορφές. Προτάθηκε επίσης τις επόμενες μέρες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συμμετείχαν στο Διήμερο να διαμορφώσουν κοινό κείμενο με τα αποτελέσματα της Συνάντησης, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους σχεδιάζουν να δώσουν συνέχεια στην κοινή τους δράση.

Ο Γ. Πέρρος έκανε την εισηγητική ομιλία εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ

Αναφερόμενος στις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, ο Γ. Πέρρος σημείωσε:

«Οι εργαζόμενοι του κόσμου γινόμαστε μάρτυρες της εξάπλωσης των πολεμικών εστιών σε όλο και περισσότερες περιοχές, ειδικά στη γειτονιά μας. Οι λαοί των Βαλκανίων πληρώνουν τις συνέπειες της αλλαγής συνόρων, του διαμελισμού κρατών και της συνεχούς καλλιέργειας του εθνικιστικού μίσους, της μπότας των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στο πλαίσιο του καπιταλιστικού ανταγωνισμού τους με Ρωσία και Κίνα, των συμφερόντων των αστικών τάξεων των χωρών της περιοχής. Στην Ανατολική Ευρώπη, σε Γεωργία, Ουκρανία, εκφράστηκε εμπόλεμα η διαπάλη μεταξύ ΝΑΤΟ - Ρωσίας, ενώ στη Ρουμανία πραγματοποιήθηκε η τεραστίων διαστάσεων πολεμική άσκηση του ΝΑΤΟ "Noble Jump", κλιμακώνοντας την ένταση.

(...) Στη Μέση Ανατολή, οι λαοί της Λιβύης, του Ιράκ και του Αφγανιστάν βιώνουν τις συνέπειες των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Ο λαός της μαρτυρικής Συρίας βρίσκεται στη δίνη της πολυετούς ιμπεριαλιστικής επέμβασης και των ανταγωνισμών, όπου εμπλέκονται μια σειρά ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Από τη μια οι τζιχαντιστές που χρηματοδοτήθηκαν από ΗΠΑ - ΕΕ και τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου και, από την άλλη, οι ΗΠΑ, λοιποί πρόθυμοι, μεταξύ των οποίων και η ελληνική κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, μερίδιο στη λεία και ρόλο διεκδικούν Ρωσία, Τουρκία, Ιράν, με τον τρόπο της και η Κίνα και άλλες χώρες. Σαν κοράκια περιμένουν να τραφούν από τις σάρκες του συριακού λαού.

(...) Η παρουσία ΕΕ - ΝΑΤΟ στο Αιγαίο αποθρασύνει την προκλητικότητα της αστικής τάξης της Τουρκίας, με συνεχείς παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, όπως και της κυπριακής ΑΟΖ.

(...) Δυναμώνει ο εθνικισμός στην Αλβανία, συνολικά στα Βαλκάνια, καταζητούμενος πρώην διοικητής του UCK πάει για πρωθυπουργός στο Κόσσοβο, ρατσιστικές δολοφονικές εγκληματικές οργανώσεις ενισχύονται και χρηματοδοτούνται, όπως στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή. Εγείρονται ξανά ζητήματα μειονοτήτων και συνόρων. Οι ιμπεριαλιστές τη Γη ξαναμοιράζουν.

Στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων προωθούνται αγωγοί, αξιοποιούνται κοιτάσματα, στο όνομα του στόχου της ΕΕ να αποκτήσει ενεργειακή αυτάρκεια και να απεξαρτηθεί από την τροφοδοσία της Ρωσίας με φυσικό αέριο. Την ώρα που η Τουρκία αμφισβητεί το μισό Αιγαίο, που οι προκλήσεις της Αλβανίας περί Μεγάλης Αλβανίας και Τσαμουριάς συνεχίζονται, ο αγωγός ΤΑΡ χτίζεται σε αγαστή συνεργασία Ελλάδας, Τουρκίας, Αλβανίας. Οι μπίζνες για την Ενέργεια, που στήνονται σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, κλιμακώνουν τους ανταγωνισμούς για το ποιος όμιλος θα επικρατήσει σε βάρος των ανταγωνιστών του, εντείνουν τη διαμάχη ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη για το ποιο διαθέτει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης σε ποιες καθορισμένες ΑΟΖ, ποιος θα έχει τον έλεγχο κρίσιμων περασμάτων Ενέργειας. Εδώ οφείλονται και οι ανταγωνισμοί που εκτυλίσσονται αυτήν την περίοδο σε βαλκανικές χώρες, με ενδοαστικές αντιθέσεις στην κάθε χώρα και εμπλοκή δυνάμεων όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η ΕΕ. Αντιθέσεις που συνδέονται ακόμη και με αλλαγές συνόρων, αξιοποιώντας ως μοχλό και το δηλητήριο του εθνικισμού».

Αναφερόμενος στις ευθύνες του εργατικού κινήματος, ο Γ. Πέρρος υπογράμμισε:

«Σε αυτές τις συνθήκες, είναι αναγκαίο το εργατικό κίνημα κάθε χώρας να προετοιμάζει τους εργαζόμενους ώστε να μη στοιχηθούν πίσω από ξένες προς τα συμφέροντά τους σημαίες. Οπως σε καιρό ιμπεριαλιστικής "ειρήνης" οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δέχονται να τους κόβουν το μισθό για την κερδοφορία των αφεντικών τους, έτσι και σε καιρό πολέμου δεν θα πρέπει να δεχτούν "να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ".

Εχουμε χρέος να δυναμώσει μέσα στην εργατική τάξη κάθε χώρας η πάλη ενάντια στον εθνικισμό, την ξενοφοβία, τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη με τους άλλους λαούς, η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες, η απομόνωση των φασιστών. Δεν μπορεί αυτά τα προβλήματα να είναι έξω από τα συνδικάτα, γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα συμφέρον να χύσουν το αίμα τους για τα αφεντικά.

(...) Γι' αυτό παλεύουμε για:

-- Καμιά συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους εκτός συνόρων. Καμία εμπλοκή στα σφαγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

-- Να κλείσουν όλες οι ξένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Εξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και τα Βαλκάνια.

-- Καμιά συμμετοχή σε στρατιωτικοπολιτική συμμαχία των καπιταλιστών.

-- Πάλη ενάντια στην αλλαγή συνόρων και των συνθηκών που τα κατοχυρώνουν.

-- Πάλη ενάντια στην περιστολή συνδικαλιστικών και άλλων ελευθεριών.

-- Λέμε όχι στις πολεμικές δαπάνες για δράση έξω από τα σύνορα, διεκδικούμε δαπάνες για κάλυψη των αναγκών της εργατικής, λαϊκής οικογένειας.

-- Αγώνας ενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το σωβινισμό.

-- Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, στους μετανάστες, αλληλεγγύη σε όλους τους λαούς.

Δεν μπαίνουμε κάτω από την ξένη, εχθρική για μας, σημαία της πλουτοκρατίας των χωρών μας και των συμμάχων τους. Υψώνουμε τη σημαία των συμφερόντων της εργατικής τάξης, ενάντια στα καλέσματα για ταξική συνεργασία και εθνική συναίνεση.

Παλεύουμε ενάντια στους άδικους πολέμους, για την εξάλειψη των αιτιών που τους προκαλούν.

Αλληλεγγύη το όπλο των λαών».

Χαιρετίζοντας τις εργασίες της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Σύσκεψης, ο Βαλεντίν Πάντσο, αντιπρόεδρος της ΠΣΟ, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Ο ιμπεριαλισμός, για να ξεπεράσει τη βαθιά κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, καταφεύγει σε πολέμους για τους οποίους χρησιμοποιεί το οπλισμένο του χέρι, το ΝΑΤΟ. (...) Η αποστολή και ο αγώνας των εργαζομένων του κόσμου είναι για την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς, αλλά για να υπάρχει πραγματική ειρήνη ανάμεσα στους λαούς, πρέπει το καπιταλιστικό σύστημα να καταστραφεί από τα θεμέλιά του, να νικηθεί ο ιμπεριαλισμός και να σβήσει το ΝΑΤΟ από προσώπου γης».

Την επίθεση που βιώνουν οι εργαζόμενοι στις χώρες τους, ενάντια στα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματά τους, ενάντια στη συνδικαλιστική δράση, στο δικαίωμα στην οργάνωση σε συνδικάτα και στο δικαίωμα της απεργίας, την ίδια ώρα που πολλαπλασιάζονται οι εστίες έντασης και πολέμου εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, μετέφεραν οι ομιλητές των συνδικαλιστικών οργανώσεων από το εξωτερικό που συμμετείχαν στη Συνάντηση, επικροτώντας την πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ και επιβεβαιώνοντας την ανάγκη να δυναμώσει ο κοινός αγωνιστικός βηματισμός των οργανώσεων.

Ο Χατέμ Αλ Τζαγκάσι, από τη Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων Συρίας (GFTU), αναφέρθηκε στις δραματικές συνέπειες του πολέμου, με τα χιλιάδες θύματα, τα εκατομμύρια πρόσφυγες, αλλά και στις δυσκολίες του πληθυσμού που παλεύει να επιβιώσει στην κατεστραμμένη Συρία. Ανέφερε ότι η εργατική τάξη της Συρίας παλεύει ενάντια στη βαρβαρότητα που βιώνει εξαιτίας του ανταγωνισμού των μονοπωλίων.

Ο Δημήτρης Χριστοδούλου, μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας και Επαρχιακός Γραμματέας της ΠΕΟ Λεμεσού, σημείωσε ότι «η Κύπρος είναι μια από τις χώρες που υποφέρει από τα γεωστρατηγικά παιχνίδια του ιμπεριαλισμού. Η ΠΕΟ, σε συνεργασία με τα τουρκοκυπριακά συνδικάτα μέλη της ΠΣΟ, συνεχίζει τον κοινό αγώνα για την επανένωση της Κύπρου. Για την απαλλαγή της από την ξένη στρατιωτική παρουσία. Αντιτάχθηκε στις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με μονάδες του ισραηλιτικού στρατού στο κυπριακό έδαφος και είναι ενάντια στην ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ».

Ο Ζεκί Ολκούν, από την Ομοσπονδία Μεταφορών Τουρκίας Nakliyat - Is, τόνισε ότι «ο ιμπεριαλισμός είναι ο εχθρός όλων των λαών του κόσμου. Οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ - ΕΕ καταδικάζουν τους λαούς στη φτώχεια και στην πείνα, σφαγιάζουν τους λαούς. (...) Στην Τουρκία η κυβέρνηση, με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, προχωρά σε περιστολή ελευθεριών, μαζικές απολύσεις, τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, προσπαθεί να νομιμοποιήσει το καθεστώς της σκλαβιάς με το σύστημα της μίσθωσης εργαζομένων».

Ο Μαριάν Ριτέσκι, από τη Συνομοσπονδία KSOM της ΠΓΔΜ, δήλωσε ενθουσιασμένος από τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση του Σαββάτου, η οποία όπως είπε επιβεβαιώνει ότι οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να παλέψουν και να νικήσουν τη νέα τάξη των ιμπεριαλιστών.

Η Νουράν Γκιουλένς, από την Ομοσπονδία Μετάλλου Τουρκίας Birlesik Metal Is, τόνισε ότι «η αντιιμπεριαλιστική πάλη είναι ζωτικής σημασίας για την εργατική τάξη. Οι ιμπεριαλιστές μειώνουν το βιοτικό επίπεδο δραματικά, βάζουν τους λαούς να πολεμούν, στέλνουν τα παιδιά μας να σκοτώνονται. Αυτοί οι πόλεμοι δεν είναι δικοί μας πόλεμοι». Επίσης, αναφέρθηκε στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των 3 εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων που ζουν στην Τουρκία και στην υποκριτική συμπεριφορά των λεγόμενων αναπτυγμένων χωρών, που έκλεισαν τα σύνορα αρνούμενες να δεχθούν πρόσφυγες.

Ο Σαμί Μοχάμεντ Ραζίκ, από την Ομοσπονδία Τροφίμων της Αιγύπτου GTUAFILW, ανέφερε ότι το σύνθημα της Διεθνούς Συνάντησης «Με τους εργαζόμενους όλων των χωρών για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά» επιβεβαιώνει την ανάγκη ενίσχυσης της αλληλεγγύης της εργατικής τάξης όλου του κόσμου. Στάθηκε στην ευθύνη των συνδικάτων να ενημερώνουν τους εργαζόμενους για τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και να οργανώνουν την αντίστασή τους.

Ο Φεντερίκο Φορνασάρι, από τη συνδικαλιστική οργάνωση Unione Sindacale di Base (USB) από την Ιταλία, σημείωσε ότι «οι μορφές της εκμετάλλευσης αλλάζουν, αλλά αυτό που παραμένει ίδιο είναι η λύση που μπορεί να βρει ο καπιταλισμός για να βγει από την κρίση του, ο πόλεμος». «Ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό», υπογράμμισε.

Ο Μοχάμεντ Γιάγια από την Ομοσπονδία Workers Union Coalition από την Παλαιστίνη, αναφέρθηκε στη βάρβαρη κατοχή της Παλαιστίνης, στο μεγάλο ποσοστό ανεργίας που αναγκάζει το λαό να μεταναστεύει σε άλλες χώρες, αλλά και στις προσπάθειες των ιμπεριαλιστών να ελέγξουν την περιοχή της Μέσης Ανατολής και τους δρόμους της Ενέργειας.

Ο Ταχίρ Κοκσεμπέλ, από το Συνδικάτο Εκπαιδευτικών KTOEOS από την Κύπρο, αναφέρθηκε στις ιδιωτικοποιήσεις, τις εργολαβίες, την κατάργηση δημόσιων υπηρεσιών που προωθούνται κατ' απαίτηση των επιχειρηματικών ομίλων.

Ο Φαχρί Κάγια, από το Συνδικάτο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Τουρκίας - TOLEYIS, αναφέρθηκε στον προσανατολισμό της δράσης του Συνδικάτου, το οποίο, όπως είπε, «καλεί την εργατική τάξη σε οργάνωση και αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό στις χώρες τους και παγκόσμια. Μπορούμε με την οργάνωση της δύναμης της εργατικής τάξης να πετύχουμε την ήττα του καπιταλισμού», είπε.

Ο Ζέλικο Βεσελίνοβιτς, πρόεδρος της Συνομοσπονδίας SLOGA της Σερβίας, αναφέρθηκε στις διαδικασίες ένταξης της Σερβίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που προωθεί η κυβέρνηση, και κατήγγειλε το ρόλο των συνδικάτων που παίρνουν θέση στο πλευρό της.

Διαβάστε περισσότερα για τον κλάδο στον άρθρο «Ο κλάδος του Επισιτισμού σήμερα» στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», τεύχος 2016/6.

Ο Επισιτισμός ως κλάδος περιλαμβάνει δραστηριότητες που αφορούν τη διατροφή, ενώ συνδέεται με υπηρεσίες που περιλαμβάνουν τον τουρισμό, τη διασκέδαση και αναψυχή. Ενδεικτικό της δραστηριότητας που αναπτύσσεται στον κλάδο είναι το γεγονός ότι πέντε στις δέκα επιχειρήσεις που ξεκίνησαν να λειτουργούν το 2015 ανήκαν στην κατηγορία της εστίασης.

Ωστόσο, η μεγέθυνση του κλάδου εστίασης ξεκίνησε πριν από τουλάχιστον δύο δεκαετίες, με την αλλαγή των όρων της κοινωνικής ζωής, που έχουν επιδράσει και στις διατροφικές συνήθειες. Ακόμη και οι ίδιες οι συνθήκες δουλειάς των εργαζομένων, με την κατάργηση της σταθερής εργασίας και του σταθερού εργάσιμου χρόνου, καθώς και ο περιορισμός του διαθέσιμου ελεύθερου χρόνου των λαϊκών οικογενειών, έχουν μεγαλώσει την ανάγκη για παραγγελία έτοιμου φαγητού. Ακριβώς αυτήν την ανάγκη έρχεται να εκμεταλλευτεί το κεφάλαιο, επενδύοντας σε μια σειρά οικονομικές δραστηριότητες που σχετίζονται με τη μαζική εστίαση.

Από τη συμμετοχή εργαζομένων του κλάδου σε πανεργατική απεργία

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2013 ο κύκλος εργασιών στην εστίαση αντιστοιχούσε στο 60% του συνολικού κύκλου εργασιών του τουριστικού κλάδου καταλυμάτων - εστίασης, ενώ το 80% των επιχειρήσεων του κλάδου του τουρισμού δραστηριοποιούνταν στην εστίαση. Αντίστοιχα, το 73% των απασχολούμενων και το 65% των μισθωτών του κλάδου καταλυμάτων - εστίασης εργάζονταν σε επιχειρήσεις εστίασης.

Παράλληλα με την ανάπτυξη του συγκεκριμένου κλάδου, από τη δεκαετία του 2000 ενισχύθηκαν οι τάσεις συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου.

Πιο συγκεκριμένα:

• Αναπτύχθηκε το catering, γενικότερα η βιομηχανία τροφοδοσίας έτοιμου φαγητού, που βασίζεται σε βιομηχανικές μεθόδους και τροφοδοτεί εργασιακούς χώρους, μεταφορές, ιδρύματα, συνέδρια, εκδηλώσεις, τελετές, ακόμα και ξενοδοχεία. Κυριαρχούν μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, εγχώριοι και διεθνείς («Vivartia», «Newrest» κ.ά.). Εκεί η συγκέντρωση κεφαλαίου είναι πολύ υψηλή. Οι 4 από τις 6 ισχυρότερες εταιρείες του κλάδου εστίασης προέρχονται από τον υποκλάδο του catering, με τζίρους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.
• Εγχώριοι και διεθνείς μονοπωλιακοί όμιλοι fast-food, pizza, ενίσχυσαν περισσότερο τη θέση τους στην αγορά εστίασης, ελέγχοντας μεγάλες αλυσίδες.
• Δημιουργήθηκαν νέες αλυσίδες σε cafe, εστιατόρια, τυροπιτάδικα, ζαχαροπλαστεία - ζαχαρώδη και ψητοπωλεία.

Οι όμιλοι και οι μεγάλες αλυσίδες στην εστίαση έχουν δημιουργήσει μεγάλα δίκτυα υποκαταστημάτων σε πανελλαδικό επίπεδο, αξιοποιώντας εκτεταμένα τη δικαιόχρηση (franchise). Επεκτείνονται με το franchise, με πυρήνα «μητρικές» εταιρείες και μεταποιητικές μονάδες επεξεργασίας προμαγειρεμένου φαγητού. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο ότι αυτές οι αλυσίδες έχουν επενδύσει σε Ευρώπη, Β. Αφρική, Ασία, Αμερική, Αυστραλία και μάλιστα με αυξητική τάση, ακόμα και κατά την περίοδο της κρίσης.

Για παράδειγμα, ο όμιλος εστίασης της «Vivartia» έχει παρουσία σε 13 χώρες και επεκτείνεται σε άλλες. Μόνο ο συγκεκριμένος όμιλος εστίασης διαθέτει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό πάνω από 420 καταστήματα (εταιρικά και franchise), ενώ ο όμιλος «Γρηγόρης» διαθέτει 280 (εταιρικά και franchise) στην Ελλάδα και σε 4 ακόμα χώρες.

Η ίδια εξέλιξη παρουσιάζεται και με τις αλυσίδες cafe, με πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις τα «Mikel» (123 καταστήματα το 2014) και «Coffee Island» (317 καταστήματα στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες), που παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτόν τον τομέα και επεκτείνονται σε άλλες χώρες.

Οι «πολύ μικρές» επιχειρήσεις είναι το 86,5% των επιχειρήσεων, ωστόσο το ποσοστό τους στην απασχόληση είναι σημαντικά μικρότερο και φτάνει το 49%.

Αντίθετα, τα στοιχεία δείχνουν πως μεγάλο κομμάτι της απασχόλησης συγκεντρώνεται σε επιχειρήσεις μεγέθους 11 - 50 εργαζομένων, που, ενώ συνιστούν το 13% των επιχειρήσεων, απασχολούν το 43,4% των απασχολούμενων του κλάδου. Προκύπτει συνεπώς ένας μεγάλος όγκος μισθωτών που απασχολούνται σε επιχειρήσεις σχετικά μεγάλες και όπου οι σχέσεις εκμετάλλευσης δεν «θολώνουν» λόγω της κοινής εργασίας εργοδότη - εργαζόμενου, όπως συχνά συμβαίνει σε μικρότερες επιχειρήσεις.

Συγχρόνως, ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων πρακτικά αφορά αυτοαπασχολούμενους, ίσως με έναν εργαζόμενο.

Συνολικά στην χώρα, σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» (Οκτώβρης 2016), στον κλάδο της εστίασης απασχολούνται 187.519 εργαζόμενοι, δηλαδή το 10,76% του συνολικού αριθμού των μισθωτών. Ο πραγματικός αριθμός των μισθωτών στον κλάδο, βέβαια, είναι πολύ μεγαλύτερος, καθώς στα επίσημα στοιχεία δεν συνυπολογίζεται η εκτεταμένη αδήλωτη εργασία. Στην Αττική υπολογίζεται πως στον κλάδο του επισιτισμού απασχολούνται πάνω από 120.000 εργαζόμενοι.

Σε ό,τι αφορά την ηλικιακή σύνθεση, στοιχεία του ΙΚΑ από το 2015 αποτύπωναν ότι το 46% των εργαζομένων ήταν νέοι ηλικίας 15-29 ετών.

Σε έναν κλάδο με τέτοιο βάρος στην ελληνική οικονομία, στον οποίο τα κέρδη του κεφαλαίου βρίσκονται σε πορεία ανάκαμψης ήδη από το 2014, οι συνθήκες εργασίας που βιώνουν οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι σε αυτόν είναι χαρακτηριστικές για τα «οφέλη» της εργατικής τάξης από την καπιταλιστική ανάκαμψη: Εποχικότητα, προσωρινή και ανασφάλιστη εργασία, χωρίς να τηρούνται ούτε τα στοιχειώδη, όπως Συλλογικές Συμβάσεις, Βαρέα και Ανθυγιεινά κ.λπ.

Στα επισιτιστικά καταστήματα και τα ζαχαροπλαστεία δεν εφαρμόζεται καμιά Συλλογική Σύμβαση, παρά το γεγονός ότι υπάρχει διαιτητική απόφαση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας. Οι εργοδότες, αξιοποιώντας τη νομοθεσία που θέτει ως προϋπόθεση για την εφαρμογή των ΣΣΕ να είναι μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων, αποχωρούν μαζικά από αυτές. Ουσιαστικά οι μισθοί στις περισσότερες περιπτώσεις είναι κάτω κι από τον κατώτατο βασικό μισθό, δηλαδή τα 586 ευρώ μεικτά, ο οποίος είναι 80 τουλάχιστον ευρώ κάτω από όσο προβλέπει η διαιτητική απόφαση, που κι αυτή με τη σειρά της είναι 22% κάτω από αυτή που ίσχυε έως το 2012!

Ο Γιώργος Σχίζας, μάγειρας και μέλος της Διοίκησης του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, σκιαγραφώντας το τοπίο στον κλάδο, μας μιλά για αμοιβές στο ύψος του βασικού μισθού, ωράρια που «τεντώνονται» καθημερινά και απλώνονται σε όλες τις μέρες της βδομάδας, προβλήματα υγείας που θερίζουν ακόμα και τους πιο νέους σε ηλικία εργαζόμενους. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, συνεχίζει, η οργάνωση των εργαζομένων που δουλεύουν στον επισιτισμό, η ανάδειξη των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν και η διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, βρίσκονται σταθερά στον προσανατολισμό του Συνδικάτου.

Οπως επισημαίνει, οι συνθήκες «γαλέρας» τείνουν να γίνουν κανόνας στους χώρους δουλειάς. Η κλαδική Σύμβαση έχει καταντήσει «κουρελόχαρτο», αφού δεν εφαρμόζεται πουθενά. Σε πολλές περιπτώσεις στην τσέπη των εργαζομένων δεν μπαίνει ούτε ο κατώτερος μισθός, καθώς τον υπονομεύει η αξιοποίηση όλης της «βεντάλιας» των ελαστικών εργασιακών σχέσεων που έχουν εξασφαλίσει στο κεφάλαιο όλες οι αστικές κυβερνήσεις. Τα Δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα σπανίως καταβάλλονται. Την ίδια στιγμή που ένας εργαζόμενος «χτυπάει» δεκάωρα, τα ένσημά του είναι «μισά», αντιστοιχούν δηλαδή σε ωράριο μερικής απασχόλησης.

«Καταστήματα με καθημερινό τζίρο 5.000 ευρώ χρεώνουν στους σερβιτόρους τα λάθη που γίνονται στις παραγγελίες, λάθη που γίνονται κάτω από τις εντατικές συνθήκες δουλειάς και στην πραγματικότητα δεν κοστίζουν στην επιχείρηση», αναφέρει ο Γ. Σχίζας, σημειώνοντας πως πριν λίγους μήνες το Συνδικάτο βρέθηκε έξω από επισιτιστικό κατάστημα καταγγέλλοντας την απόλυση εργαζόμενου που διαμαρτυρήθηκε για τη συγκεκριμένη πρακτική.

Η εντατικοποίηση και η πολυαπασχόληση είναι πανταχού παρούσες. Για παράδειγμα, όπως μας εξηγεί, στις αλυσίδες καφεστίασης, ο εργαζόμενος που φτιάχνει καφέ είναι ο ίδιος που πρέπει να καθαρίσει και το μαγαζί, να κουβαλήσει βάρη, να βρίσκεται στο ταμείο. Οι τενοντίτιδες, τα προβλήματα στη μέση και τα γόνατα, τα αυχενικά «θερίζουν» και τους πιο νέους σε ηλικία εργαζόμενους. Είναι αποτελέσματα της πολύωρης ορθοστασίας, των επαναλαμβανόμενων κινήσεων, της δουλειάς σε συνθήκες που υψηλές και χαμηλές θερμοκρασίες εναλλάσσονται, από τις κουζίνες στα ψυγεία και αντίστροφα.

«Φτάνει πια!». Αυτό που βρίσκεται στα χείλη κάθε εργαζόμενου είναι το μήνυμα που πρέπει να σταλεί μέσα από τη συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία του κλάδου, στις 20 Ιούλη.

«Δεν μπορούν να διαφημίζουν τα κέρδη και την ανάπτυξη και εμείς να δουλεύουμε κάτω από αυτές τις συνθήκες», σημειώνει ο Γ. Σχίζας και προσθέτει πως οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό, μέσα από το Συνδικάτο τους, το οποίο ενώνει όλο τον κλάδο, πρέπει να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Από μηχανοκίνητη κινητοποίηση του ΣΕΤΕΠΕ στις αρχές Ιούνη στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή τον τραγικό θάνατο διανομέα στη Λάρισα

Τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα να πληθύνουν κατά πολύ τα γνωστά σε όλους μας μηχανάκια με τα κουτιά. Πρόκειται, δηλαδή, για τους εργαζόμενους του κλάδου οι οποίοι πάνω σε δίκυκλα παρέχουν ακριβώς αυτού του είδους τις υπηρεσίες.

Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, με αφορμή μια σειρά θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα», δεν ήταν λίγα τα μέσα ενημέρωσης που «ανακάλυψαν» το θέμα. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ωστόσο, τα ρεπορτάζ τους καταλήγουν στο «τι τραβάνε τα καημένα τα παιδιά», αποκόπτοντας όμως το θέμα από τη συνολικότερη κατάσταση στους χώρους δουλειάς, από την ίδια την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων για τα κέρδη του κεφαλαίου. Παράλληλα, ο τρόπος που ανέδειξαν κάποια πράγματα ήταν αυτός του «ξαφνιασμένου», αποκρύπτοντας το γεγονός πως οι ταξικές δυνάμεις στον κλάδο σε όλη τη χώρα, μεταξύ των οποίων και το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τουριστικών και Επισιτιστικών Επιχειρήσεων Θεσσαλονίκης - Πιερίας - Χαλκιδικής (ΣΕΤΕΠΕ), εδώ και χρόνια αναδεικνύουν τους κινδύνους στους χώρους δουλειάς και τις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες σε ορισμένες ειδικότητες, όπως αυτή των διανομέων.

Είναι δύσκολο για κάποιον έστω και να προσεγγίσει τον αριθμό των εργαζομένων που εργάζονται ως διανομείς. Πρόκειται για εργαζόμενους που σε μεγάλο βαθμό απασχολούνται ανασφάλιστοι, συνεπώς αδήλωτοι σε οποιονδήποτε φορέα. Επίσης, έχουμε πολλές διαφορετικές περιπτώσεις. Υπάρχουν εργαζόμενοι που δηλώνονται με άλλες ειδικότητες, για παράδειγμα ως μπουφετζήδες και κάνουν και διανομές. Υπάρχουν άλλοι που εργάζονται σε περισσότερα από ένα καταστήματα. Αλλοι δουλεύουν ως διανομείς ακόμα και σε διαφορετικούς κλάδους, για παράδειγμα στον Επισιτισμό και σε μεταφορικές εταιρείες, και άλλοι δουλεύουν στη διανομή ως δεύτερη δουλειά για να συμπληρώσουν το μεροκάματο.

Ενα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σε αυτήν τη δουλειά είναι ότι για να εργαστεί κάποιος ως διανομέας, θα πρέπει να έχει δικό του μηχανάκι, το οποίο θα διαθέτει στην εταιρεία! Αυτό συμβαίνει σχεδόν παντού και σημαίνει ότι ο ίδιος ο εργαζόμενος επιβαρύνεται τα έξοδα για τη συντήρηση του οχήματός του, που δεν είναι λίγα, αν σκεφτεί κανένας τα χιλιόμετρα που γίνονται σε καθημερινή βάση. Σαν να μην έφτανε αυτό, αν κάποιος έχει την ατυχία να του χαλάσει το μηχανάκι, σημαίνει αυτόματα ότι χάνει και το μεροκάματο.

Οπως αναφέραμε και παραπάνω, τα ποσοστά αυτών που δουλεύουν ανασφάλιστοι ή μισοασφαλισμένοι είναι μεγάλα. Και αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος επιδείνωσης των συνθηκών εργασίας, καθώς ο ανασφάλιστος εργαζόμενος που πέφτει θύμα ενός τροχαίου δεν είναι καλυμμένος (π.χ. για να πάρει επίδομα ατυχήματος).

Οσο για τους μισθούς, οι περισσότεροι πληρώνονται με την ώρα. Στην περιοχή μας η εργατοώρα αμείβεται με 3 - 3,5 ευρώ. Με αυτά τα χρήματα ο διανομέας, πέρα από τη συντήρηση του οχήματος, θα πρέπει να καλύψει τις βενζίνες, τα έξοδα για κράνος και άλλον εξοπλισμό κ.ά.!

Ολα αυτά γίνονται την ώρα που μεροκάματο σημαίνει εργασία υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Μέσα σε βροχές, κρύα, ακόμα και χιόνια, η εργοδοσία βγάζει τους διανομείς στο δρόμο, γεγονός που με τη σειρά του αυξάνει κάθετα τους κινδύνους για εργατικά «ατυχήματα».

Μπορεί τα περισσότερα ΜΜΕ να ανακάλυψαν πρόσφατα το συγκεκριμένο ζήτημα, ωστόσο είναι αμέτρητες οι περιπτώσεις διανομέων που πέφτουν και τσακίζονται και δεν ακούγεται τίποτα. Είναι εργατικά «ατυχήματα» που κάτω από την εργοδοτική τρομοκρατία «κρύβονται», με αποτέλεσμα η συντριπτική πλειοψηφία τους να μη δηλώνονται καν στους αρμόδιους φορείς. Επίσης, ακόμα και αν κάποιος σταθεί τυχερός και δεν χτυπήσει κάποια στιγμή, δεν αποκλείεται να του μείνουν άλλα προβλήματα, όπως κρυοπαγήματα λόγω των συνθηκών εργασίας.

Οι βάρδιες βγαίνουν από ελάχιστα άτομα, ενώ η εντατικοποίηση εκφράζεται και με το «πήγαινε γρήγορα την παραγγελία, περιμένουν και άλλες». Αναπόφευκτα, αυτό αυξάνει τον κίνδυνο. Δεν είναι λίγες οι φορές που ορισμένοι λένε για τον τρόπο που οδηγούν οι ντελιβεράδες, όμως αυτό είναι έκφραση της μεγάλης πίεσης που τους ασκείται από την εργοδοσία. Και αν τυχόν υπάρξει μια ανάπαυλα στη δουλειά, ούτε και τότε υπάρχει χρόνος ξεκούρασης. Η εργοδοσία θα τους ζητήσει να κάνουν καθαριότητα ή άλλες δουλειές του μαγαζιού.

Ολα αυτά συμβαίνουν με τον αέρα που παίρνει η εργοδοσία από την αντεργατική πολιτική που προωθούν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Στο όνομα της ενίσχυσης της επιχειρηματικής δράσης, αφήνουν ελεύθερο το πεδίο, η εργοδοτική αυθαιρεσία πλέον παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Για ελεγκτικούς μηχανισμούς δεν τίθεται θέμα. Πρόκειται για μηχανισμούς αποδεκατισμένους, εξαιτίας της ίδιας πολιτικής που συνειδητά υποχρηματοδοτεί τους αρμόδιους φορείς, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να ανταπεξέλθουν ακόμα και σε στοιχειώδεις ελέγχους.

Αυτά και πολλά ακόμα είναι που χαρακτηρίζουν την καθημερινότητα ενός διανομέα. Με αυτόν τον τρόπο εκφράζεται η εντατικοποίηση σε αυτήν την ειδικότητα, φαινόμενο που εκφράζεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε όλες τις ειδικότητες του κλάδου, συνολικά σε όλους τους χώρους δουλειάς.

Η ανάδειξη της ανάγκης για κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με ανάκτηση των απωλειών, η κατοχύρωση και η διεύρυνση των ΒΑΕ και μια σειρά άλλα ζητήματα είναι σταθερά στο επίκεντρο της δράσης του Συνδικάτου. Είναι ζητήματα που έχουν άμεση σχέση και με τα ίδια τα ιδιαίτερα ζητήματα των διανομέων που εργάζονται στον κλάδο.

Το θέμα είναι ότι και σε αυτήν την ειδικότητα είναι ακόμα πολύ χαμηλό το επίπεδο οργάνωσης. Οι διανομείς, όπως και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι, νιώθουν μόνοι τους απέναντι στην επίθεση της εργοδοσίας. Εμείς, από την άλλη, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να καταλάβουν οι συνάδελφοί μας ότι αυτό δεν ισχύει. Είχαν και θα έχουν στο πλευρό τους το κλαδικό Συνδικάτο, συνολικά τις ταξικές δυνάμεις.

Μέσα από τη δράση μας, όπως και από επιμέρους νίκες που αποσπάσαμε, αναδεικνύουμε την προοπτική που έχει ο οργανωμένος αγώνας. Στο πλαίσιο της προσπάθειάς μας για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και στον κλάδο της εστίασης, δίνουμε βαρύτητα και στα ιδιαίτερα ζητήματα των διανομέων. Σε αυτήν την κατεύθυνση, εξειδικεύοντας τη δουλειά μας, δουλεύει ομάδα του Συνδικάτου που συγκροτήθηκε από συνάδελφους διανομείς.

Με εξορμήσεις, συσκέψεις, με άλλες πρωτοβουλίες όπως μηχανοκίνητες πορείες κ.λπ., προσπαθούμε αυτό να αγγίξει όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους. Ηδη φαίνεται η δυνατότητα και επιδιώκουμε άμεσα να συγκροτήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη σωματειακή επιτροπή διανομέων, που ακόμα πιο αποτελεσματικά θα παρεμβαίνει στο χώρο.

Το πλαίσιο το οποίο προβάλλουμε πατάει πάνω στα προβλήματα που αναφέραμε:

-- Μηχανάκια, η σωστή συντήρησή τους, ο εξοπλισμός, άλλα έξοδα (π.χ. βενζίνες) να εξασφαλίζονται με αποκλειστική ευθύνη των εργοδοτών.

-- Κανένας εργαζόμενος χωρίς Ασφάλιση. Κατοχύρωση των ΒΑΕ.

-- Πλήρης και σταθερή εργασία για όλους. Για τους διανομείς 5θήμερο - 7ωρο - 35ωρο λόγω ΒΑΕ.

-- Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, κατοχύρωση του δικαιώματος των διανομέων να μην αναγκάζονται να εργάζονται σε ακραίες καιρικές συνθήκες.

Ολα τα παραπάνω δεν μπορούν να εξασφαλιστούν χωρίς την εξασφάλιση κεντρικών στόχων που βάζει το Συνδικάτο μας, μαζί με όλες τις ταξικές δυνάμεις, όπως αυτός της κατοχύρωσης κλαδικών ΣΣΕ, που θα περιλαμβάνουν την ανάκτηση όλων των απωλειών που έχουμε υποστεί τα τελευταία χρόνια. Συνεπώς, αυτό δεν είναι υπόθεση μόνο των διανομέων ή μόνο μιας συγκεκριμένης μερίδας εργαζομένων. Αντίθετα, είναι υπόθεση όλων μας.

Σε αυτήν την κατεύθυνση παλεύουμε και είμαστε σίγουροι ότι θα μετρήσουμε βήματα ενόψει και της κλαδικής απεργίας στις 20 Ιούλη. Συνεχίζουμε με αισιοδοξία και οι κόρνες των ντελιβεράδων θα ακουστούν και εκείνη τη μέρα.