Μπορεί τα τέσσερα περίπου εκατομμύρια των κατοίκων της πρωτεύουσας να βιώνουν καθημερινά το βραχνά του νέφους, του κυκλοφοριακού και της ηχορύπανσης, να ασφυκτιούν στο απέραντο «δάσος» του τσιμέντου, να μην τους αναλογούν ούτε δύο τετραγωνικά ελεύθερου χώρου να σταθούν ακόμη και σε περίπτωση ανάγκης, να τρέμουν στην ανασφάλεια του εργασιακού τους περιβάλλοντος, αλλά για την κυβέρνηση και το αρμόδιο ΥΠΕΧΩΔΕ όλα αυτά δεν αποτελούν παρά μια μαγική εικόνα - ή, καλύτερα, μια... «παραίσθηση»!

Δυστυχώς, όλα αυτά δεν αποτελούν ούτε υπερβολή, ούτε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Περίπου αυτό ήταν το νόημα της πρόσφατης συνέντευξης Τύπου του ανεκδιήγητου πια υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, ο οποίος, ούτε λίγο-ούτε πολύ, εξήγγειλε ένα σχέδιο αισθητικών παρεμβάσεων συνολικού ύψους 84 δισ. δρχ. που αφορούν βέβαια μόνο στις περιοχές της Αττικής από όπου θα περνούν οι ξένοι επισκέπτες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Εργα βιτρίνας, λοιπόν, και φτιασιδώματα στις εισόδους της πόλης, στο Ιστορικό της Κέντρο και στην περίμετρο των Ολυμπιακών Χώρων. Αυτό χρειάζεται η πρωτεύουσα, κατά την κυβέρνηση. Αυτό πρέπει να δουν οι ξένοι. Αυτό θα πουλήσουν οι ντόπιοι και ξένοι επιχειρηματίες, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τους Αγώνες. Τι κι αν επικρατεί στην περιφέρεια της Αθήνας το χάος, μέσα στο οποίο διαβιώνουν εκατομμύρια πολίτες; Τι κι αν, πίσω από το φανταχτερό αυτό «λίφτινγκ», υπάρχουν δεκάδες υποβαθμισμένες και παραμελημένες συνοικίες της πρωτεύουσας, οι οποίες δεν έχουν ούτε δρόμους, ούτε πεζόδρομους, ούτε μια σπιθαμή πράσινο, ούτε μια παιδική χαρά;

Ολα αυτά, όμως, δεν μπορούν να κρυφτούν με το ξήλωμα μερικών δεκάδων διαφημιστικών πινακίδων της πλατείας Ομονοίας και του Συντάγματος. Δεν μπορούν να εξαφανιστούν κάτω από ένα στρώμα μπογιάς σε μερικά διατηρητέα κτίρια ή μέσα στα φυλλώματα μερικών δεντροστοιχιών που θα φυτευτούν σε ορισμένους κεντρικούς οδικούς άξονες της Αθήνας.

Κάνουν λάθος όμως όσοι νομίζουν πως η κυβέρνηση «παίζει» με τα ζητήματα του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής για προπαγανδιστικούς και μόνο λόγους. Η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν αποτελεί παρά τη βασική της συνειδητή πολιτική επιλογή για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων. Αυτή η πολιτική της υπαγορεύει - στο όνομα της νέας «Μεγάλης Ιδέας» της Ολυμπιάδας του 2004 - την παράδοση στην τσιμεντοποίηση των ελάχιστων ελεύθερων χώρων που έχουν απομείνει στην Αθήνα. Αυτή η πολιτική οδηγεί στην κατάργηση του ΠΔ 84/84 και στην ασύδοτη λειτουργία και νέων ρυπογόνων βιομηχανιών στο Λεκανοπέδιο. Αυτή η πολιτική σηματοδοτεί την αδειοδότηση της γιγάντωσης της ΠΕΤΡΟΛΑ στο ήδη κορεσμένο και υποβαθμισμένο Θριάσιο. Αυτή, προπάντων, η πολιτική ανοίγει, με την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, το δρόμο για την καταστροφή όσων περιαστικών δασών έχουν απομείνει όρθια από τους εμπρηστές και τους καταπατητές.

Τα έργα βιτρίνας των 84 δισ. δρχ., επομένως, που εξήγγειλε περιχαρής ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτης, αποτελούν μια πολλαπλή πρόκληση για τους κατοίκους της Αθήνας. Μια πρόκληση που ασφαλώς δε θα πρέπει να μείνει αναπάντητη...