Τα στοιχεία είναι αποκαρδιωτικά. Μέχρι τον Ιούνη του 2008, εξετάστηκαν σε Α/βάθμια διαδικασία 8.387 περιπτώσεις και απορρίφθηκαν όλες! Σε Β/βάθμια διαδικασία εξετάστηκαν 2.886 περιπτώσεις και το «προσφυγικό καθεστώς» αναγνωρίστηκε σε 61 άτομα (2,11%), ενώ «ανθρωπιστικό καθεστώς» (σ.σ. πρέπει να ανανεώνεται κάθε χρόνο) σε μόλις 10 άτομα (0,34%). «Προσφυγικό καθεστώς» χορηγήθηκε σε 57 άτομα από το Ιράκ, σε 3 από το Ιράν, σε κανένα από το Αφγανιστάν και σε 1 με το χαρακτηρισμό «άλλες υπηκοότητες». Αντίστοιχα, το 2007 το «προσφυγικό καθεστώς» δόθηκε σε 140 και το «ανθρωπιστικό» σε 23 άτομα. Οι περιπτώσεις που εξετάστηκαν ξεπέρασαν τις 20.000!..

Μετανάστες και πρόσφυγες, χιλιάδες «παράνομοι» άνθρωποι στην Ελλάδα. Χιλιάδες «λαυράκια» για τους εργοδότες, για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας και παραοικονομίας, χιλιάδες σκλαβοπάζαρα στη διάθεση των δουλεμπόρων. Κάποιοι είναι κερδισμένοι από αυτή την υπόθεση. Ταυτόχρονα τα κρούσματα βίας, οι ξυλοδαρμοί των μεταναστών από την αστυνομία πυκνώνουν. Οπως λένε οι ίδιοι οι μετανάστες, έχει γίνει καθημερινότητα γι' αυτούς. Βία και καταστολή που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ψηφίδα του αντεργατικού «ψηφιδωτού» που φιλοτεχνείται από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της. Μερικοί θα μιλήσουν για «αλητεία» εκ μέρους κάποιων αστυνομικών. Αν δουν πιο προσεχτικά και από ταξική σκοπιά τα πράγματα, θα διαπιστώσουν, ότι από κάπου αλλού πηγάζει αυτή η λεγόμενη «αλητεία».

Ο Ελληνας πρωθυπουργός έστειλε πριν από 10 μέρες, στα πλαίσια της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, επιστολή στον πρόεδρο του Συμβουλίου της ΕΕ, Νικολά Σαρκοζί. Στην επιστολή αυτή εξέφρασε τη στήριξή του στη «θωράκιση των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, μέσω εντατικότερων και ουσιαστικότερων ελέγχων, ιδίως στο πλαίσιο του FRONTEX» (σ.σ. κατασταλτικός οργανισμός για τη διαφύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων) και πρότεινε ένα από τα περιφερειακά κέντρα του FRONTEX, αυτό για τα θαλάσσια σύνορα, να γίνει στην Ελλάδα. Επέμεινε δε «στη μετεξέλιξή του, με πορεία ανάλογη εκείνης της Europol». Χαρακτηρίζει ως ενδεδειγμένη λύση τη σύσταση Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής.

Η καταστολή μεταφέρεται κάποια στιγμή από τα σύνορα στο εσωτερικό των χωρών. Με κάθε τρόπο και μέσο, άλλοτε βίαιο, άλλοτε «βίαιο με το γάντι». Η απάντηση στην καπιταλιστική βία δεν μπορεί παρά να είναι η οργάνωση ντόπιων και ξένων εργαζομένων σε ταξική βάση, με αφετηρία το δίκιο των εργατών, το δίκιο των λαών, που πρέπει να το επιβάλουν για να ξενοιάσουν μια για πάντα.