Η πορεία ιδιωτικοποίησης της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» (ΟΑ), στην οποία επιμένει η κυβέρνηση, παρά τις δύο διαδοχικά αποτυχημένες διαπραγματεύσεις με τους Ελληνες επιχειρηματίες Θ. Λιακουνάκο και Π. Βαρδινογιάννη, ήταν προδιαγεγραμμένη, τουλάχιστον από τα μέσα της 10ετίας του 1980. Οπως προδιαγεγραμμένη και μεθοδευμένη με ζηλευτή επιμέλεια ήταν από τότε και η πορεία απαξίωσης της εταιρίας. Στόχος της πολιτικής που εφάρμοσαν από τότε οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ήταν να παραχωρηθεί η εταιρία στους ιδιώτες και μάλιστα έναντι ευτελούς τιμήματος.

Για το πόσο μεθοδικά και ύπουλα έστρωσε η κυβέρνηση το δρόμο για το ξεπούλημα της ΟΑ, αρκεί να επισημανθεί ότι από το 1994 που εφαρμόστηκε το πρώτο αποκαλούμενο «πρόγραμμα εξυγίανσης» μέχρι σήμερα, η ΟΑ έχει δεχτεί πλήθος απαξιωτικών και συκοφαντικών επιθέσεων από ανώτατα κυβερνητικά στελέχη, με αποκορύφωμα τις δημόσιες δηλώσεις του Θ. Πάγκαλου, όταν κατείχε κυβερνητικό θώκο, ότι «είναι τρελός όποιος πετά με την Ολυμπιακή». Αξίζει, επίσης, να επισημανθεί ότι από τα τρία «προγράμματα εξυγίανσης» της ΟΑ, το μόνο που τηρήθηκε απαρέγκλιτα είναι η πλήρης ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Κι αυτό, για να βρει «ελκυστικό» το ιδιωτικό κεφάλαιο το νέο εργασιακό περιβάλλον.

Τώρα, η κυβέρνηση επείγεται να εφαρμόσει το τέταρτο «πρόγραμμα εξυγίανσης». Δηλαδή, να πάρει νέα σκληρά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων. Στόχος, πάντα, είναι να καταστεί η ΟΑ ακόμα πιο «ελκυστική» - αφού μετά την απόφαση της κυβερνητικής επιτροπής γίνεται κομμάτια - για τους υποψήφιους αγοραστές, με τη διαμόρφωση ξεκάθαρου εργασιακού περιβάλλοντος.

Το ξεπούλημα της ΟΑ, που αναμφίβολα εξυπηρετεί το ιδιωτικό κεφάλαιο, θα έχει μεγάλες αρνητικές συνέπειες όχι μόνο για τους εργαζόμενους στην εταιρία, που θα μειωθούν δραστικά (κατά 2.000 με 2.500), αλλά και για την οικονομία και το επιβατικό κοινό, το οποίο θα κληθεί να χρυσοπληρώνει τη μετακίνησή του, καθώς αποκλειστικός γνώμονας των ιδιωτών είναι το κέρδος και όχι βέβαια οι ανάγκες του ελληνικού λαού.

Αντίθετα, με τον παραπειστικό ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι μόνο οι ιδιώτες μπορούν να... σώσουν την ΟΑ, η ζωή έχει αποδείξει ότι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας όπως είναι η ΟΑ, επιβάλλεται να βρίσκονται 100% υπό τη σκέπη του δημόσιου τομέα. Οχι φυσικά με τη σημερινή του μορφή, αλλά ενός δημόσιου λαϊκού τομέα οικονομίας, με τον κλάδο των μεταφορών στην κρατική κοινωνική ιδιοκτησία, η οποία θα έχει ως μοναδικό κριτήριο την εξυπηρέτηση του Ελληνα πολίτη και όχι φυσικά το κέρδος. Μόνο σε ένα τέτοιο πλαίσιο λειτουργίας οι εργαζόμενοι της ΟΑ θα μπορούν να νιώθουν ασφαλείς και να διασφαλίσουν τα εργασιακά ασφαλιστικά δικαιώματά τους. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να συνεργαστούν με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Μέσα από ένα λαϊκό μέτωπο που θα αποκρούσει τις ιδιωτικοποιήσεις και την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης σε άλλους τομείς (Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια) και θα βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις. Αυτός είναι ο μονόδρομος για τους εργαζόμενους.