Οι βαρύγδουπες δηλώσεις από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των ΗΠΑ ή σε επίπεδο κρατών, αμέσως μετά το ναυάγιο του «ΠΡΕΣΤΙΖ», περί μέτρων και ελέγχων, δεν μπορούν και δεν επιτρέπεται να ξεγελάσουν κανέναν. Πρόκειται για το γνωστό σκηνικό που ακολουθεί μετά από κάθε ναυάγιο ή γενικά ατύχημα τέτοιων διαστάσεων, για κατανάλωση από την κοινή γνώμη, για τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστικό το τι είχε συμβεί το 1999, όταν είχε κοπεί στα δύο το δεξαμενόπλοιο «ΕΡΙΚΑ», προκαλώντας επίσης οικολογική καταστροφή στα γαλλικά παράλια. Υποτίθεται ότι το ναυάγιο εκείνο είχε «ξεχειλίσει το ποτήρι», όπως είχε πει η Κοινοτική επίτροπος Λογιόλα Ντε Παλάθιο, οπότε και άρχισαν οι συζητήσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο Διεθνή Οργανισμό Μεταφορών (ΙΜΟ) για τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν για την ασφάλεια των δεξαμενοπλοίων.

Αποφασίστηκε μεν τότε, κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης, το ημίμετρο της κατασκευής δεξαμενοπλοίων με διπλά τοιχώματα στα τάνκια τους, όμως και αυτό φρόντισαν να το αποδυναμώσουν καθώς απορρίφθηκε η πρόταση των συνεπών ταξικών δυνάμεων των ναυτεργατών σε επίπεδο ΙΜΟ και σε επίπεδο ΕΕ για την, άμεση, απόσυρση όλων των παλαιών δεξαμενοπλοίων και για ουσιαστικούς ελέγχους με τη συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων, στα λιμάνια και τα πλοία. Ενώ καταλήχτηκε η απόσυρση των παλιών πλοίων με μονά τοιχώματα να γίνει το... 2015! Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή τη στιγμή στις ελληνικές θάλασσες πλέουν 150 δεξαμενόπλοια των οποίων η ηλικία είναι από 30 ως 50 χρόνια, ενώ υπολογίζονται σε 4.500 συνολικά τα «σαπάκια» που καταπλέουν στα ευρωπαϊκά λιμάνια. Πρόκειται για στοιχεία που δείχνουν ότι η ζωή χιλιάδων ναυτεργατών και εργαζομένων στα λιμάνια κρέμεται από μία κλωστή, ενώ σε άμεσο κίνδυνο βρίσκεται και το θαλάσσιο περιβάλλον.

Ομως ακόμα και η λήψη αυτού του μέτρου των διπλών τοιχωμάτων στα δεξαμενόπλοια, δεν μπορεί να εγγυηθεί ασφάλεια, καθώς και εδώ μπαίνει ως κριτήριο το κέρδος. Είναι ενδεικτικό το άρθρο της εφημερίδας «ΕΞΠΡΕΣ» της περασμένης Τετάρτης, 20 του μήνα, σχετικά με μία συνάντηση που έγινε πρόσφατα στη Σαγκάη, μεταξύ εφοπλιστών, νηογνωμόνων και ασφαλιστικών εταιριών προκειμένου να «βρουν τη χρυσή τομή», όπως αναφερόταν, ώστε να «κτιστούν» τα νέου τύπου δεξαμενόπλοια, όμως όσο γίνεται με πιο χαμηλό κόστος... Αυτόματα λοιπόν αναπτύσσεται νέο πεδίο συγκρούσεων αυτή τη φορά μεταξύ των βιομηχανιών χάλυβα και ήδη φαίνονται οι πιέσεις των Αμερικανών προς την Ευρώπη, αλλά και των ναυπηγικών βιομηχανιών, για το ποια από αυτές θα προσφέρει πιο... φτηνό προϊόν με ό,τι αυτό σημαίνει για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος.