Τώρα - λένε τα μέλη της έβδομης ελληνικής αποστολής, που επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη το προηγούμενο Σαββατοκύριακο - οι παράγκες της συνοικίας των ηρώων έχουν γεμίσει ανθρώπους έτοιμους να παραδώσουν ψυχή, για τη σπουδαία, τη μεγάλη αλλαγή, στην οποία ελπίζουν. Τώρα, λένε, το τουρκικό κράτος δείχνει να ακονίζει ξανά τα μαχαίρια του, δείχνει να 'ναι έτοιμο για μια νέα μεγάλη σφαγή, ανάλογη αυτής του Δεκέμβρη του 2000. Στόχος πιστεύουν πως αυτή τη φορά δε θα 'ναι οι φυλακές, αλλά η συνοικία των ηρώων. Εκεί όπου οι ετοιμοθάνατοι αγωνιστές τούς περιμένουν χαμογελώντας...

Τα όσα μετέφεραν την προηγούμενη Τετάρτη τα οχτώ μέλη της τελευταίας ελληνικής αποστολής στους δημοσιογράφους, ήρθαν για μια ακόμα φορά να συγκλονίσουν. Πρώτα απ' όλα, οι αριθμοί, που μιλούν από μόνοι τους: Περισσότεροι από 60.000 νεκροί αγωνιστές στην Τουρκία απ' το 1970 έως σήμερα, 100.000 που σάπισαν και σαπίζουν από τότε στις φυλακές λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων, 11.000 πολιτικοί κρατούμενοι σήμερα, 2.000.000 άνθρωποι που έχουν υποστεί βασανιστήρια απ' το τουρκικό καθεστώς, 10.000 συλλήψεις το μήνα μόνο για εξακρίβωση στοιχείων (ουσιαστικά, εξακρίβωση ...πολιτικών φρονημάτων).

Μετά, ήρθε η φωτογραφία της 34χρονης Χασέρ Αρικάν, της κοπέλας που έχει γίνει αγνώριστη απ' τις βόμβες που έριξε στις φυλακές ο τουρκικός στρατός τον περασμένο Δεκέμβρη. Της κοπέλας, που, παρά την άθλια κατάστασή της, έκατσε μπροστά στους φωτογραφικούς φακούς των Ελλήνων και ...πόζαρε χαμογελαστή. Πόσο θάρρος, πόση δύναμη, πόση πίστη κρύβονται πίσω απ' αυτό το χαμόγελο; Και, βέβαια, μια μέρα μετά την επιστροφή της ελληνικής αποστολής, ήρθαν και τα φρέσκα νέα απ' την Κωνσταντινούπολη και συγκεκριμένα απ' το περιοδικό «Βατάν». Το ότι η διευθύντρια του συγκεκριμένου περιοδικού μίλησε στους Ελληνες για όλα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην Τουρκία, ήταν μια πολύ καλή αφορμή για την αστυνομία της γειτονικής χώρας. Πεντακόσιοι πάνοπλοι αστυνομικοί μπούκαραν, στην κυριολεξία, το πρωί της Τετάρτης στα γραφεία, συνέλαβαν 15 συντάκτες του περιοδικού και κανείς ακόμη δε γνωρίζει τίποτα για την ...τύχη τους!

Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στη γειτονική μας χώρα, η ΕΕ βάζει τις πλάτες της για τα ακόμα χειρότερα και ο δικός μας υπουργός Εξωτερικών χορεύει προκλητικά ...ζεϊμπεκιές υπό τα «άγρυπνα» παλαμάκια του Τούρκου ομολόγου του. Η Ιστορία, πάντως, το δικό της χειροκρότημα γι' άλλους το κρατεί και σ' άλλους θα το δώσει. Γιατί είναι σπουδαίο στις μέρες μας να υπάρχουν άνθρωποι που υπερασπίζονται με τη ζωή τους αυτήν την αλήθεια που τρομάζει: «`Η ελεύθερη ζωή ή θάνατος. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος»...