Οταν όμως ο ταξιδιώτης προσπεράσει την πλατεία κι ανέβει στο πλάτωμα του φρουρίου, τότε, η αναπάντεχη αλλαγή της σκηνοθεσίας θα τον ξαφνιάσει. Κάτω, στα πόδα του, ο Πηνειός, πλατύς και μεγαλόπρεπος, κυλάει τ' ασημένια νερά του μέσα στην πλούσια βλάστηση της ακροποταμιάς. Οι φτελιές οι ακακίες, οι ψηλόκορμες - μα κι λυσίκομες - λεύκες γεμίζουν το μικρό πάρκο του Αλκαζάρ. Στη δεξιάν ακροποταμιά κείτεται η φτωχική συνοικία των Ταμπάκικων, με συνέχεια τα ολοπράσινα αμπέλια, τα στολισμένα με μύρια δέντρα. Πιο πέρα, κατά το βοριά ξαπλώνεται ο κάμπος της Γιάννουλης, τα αμπέλια του Καζακλάρ, του Τύρναβου. Σ' αυτό το μέρος, τα νερά της σαμπριάς και του Ξηριά χαρίζουν πλούσια και ποικίλη χλωρίδα. Ο κάμπος χάνει τη στεπική του μορφή και θυμίζει πρόσχαρη κοιλάδα της κεντρικής Γαλλίας».

Με αυτά τα λόγια περιγράφει τη Λάρισα της εποχής του ο Μ. Καραγάτσης στο βιβλίο του «Περιπλάνηση στον κόσμο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Εστία». Διαβάζοντας αυτό το κείμενο (δημοσιεύτηκε στο Ημερολόγιο 2003 των εκδόσεων Μεταίχμιο), σκεφτόμουνα πως δεν έχει τόση σημασία πώς είσαι, αλλά τι μάτια έχει εκείνος που σε βλέπει. Πόση φαντασία διαθέτει, δηλαδή... Φυσικά, η Λάρισα έχει αλλάξει από τότε, έχει αλλάξει πολύ. Η ένδοξη πρωτεύουσα της Θεσσαλίας και του ομώνυμου νομού απλώνεται νωχελικά στον απέραντο κάμπο, εκεί που ο Πηνειός αρχίζει τη βόρεια πορεία του, κατευθύνοντας τα νερά του στα μνημεία. Μνημεία που κρατούν γερά στους ώμους τους μια μεγάλη ιστορία. Μια ιστορία, που αρχίζει από τη Μέση Παλαιολιθική Εποχή και συνεχίζει μέχρι τις μέρες μας.

Eurokinissi

«Δεν ξέρει από πού ν' αρχίσει κανείς, γράφοντας για το πασίγνωστο κυκλαδονήσι, τη Μύκονο, καθώς το πλοίο φορτωμένο ως τα μπούνια με επιβάτες βρίσκεται καθ' οδόν προς αυτό. Ολοι οι θαλάσσιοι δρόμοι θα 'λεγα, μα και οι εναέριοι διάδρομοι οδηγούν τη νεολαία κυρίως στο πολυδιαφημισμένο νησί. Ενα κανάλι το χωρίζει από το άλλο ονομαστό νησί των Κυκλάδων, που για διαφορετικούς λόγους συγκεντρώνουν, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, το ενδιαφέρον και την προτίμηση του πλήθους. Το πρώτο, για τον κοσμοπολίτικο τρόπο συμπεριφοράς και υποδοχής του κοινού που τρελαίνεται με το πάτημά του στην προκυμαία και το δεύτερο, για την εικόνα της Παναγιάς που θεωρείται θαυματουργή. Και στα καράβια, που μόνον επαίνους δεν μπορεί να προσάψει ο ταξιδευτής, υπάρχει το αδιαχώρητο και για το ένα και για το άλλο πολυσύχναστο νησί.

Μετά το νησί των διάσημων γλυπτών, όπως ο Χαλεπάς και τόσοι άλλοι και των μοναδικών στον κυκλαδίτικο χώρο περιστερώνων που εντυπωσιάζουν μαζί με την ομορφιά του τοπίου, η πλώρη του πλοίου έχει ως στόχο την ξακουστή για τα καμώματά της Μύκονο, που δεν απέχει περισσότερα από 4,5 μίλια, από την Τήνο.

Eurokinissi

Από τη Μύκονο, όπως και από άλλα νησιά, πέρασαν στην αρχαιότητα αρκετές φυλές, Φοίνικες, Ιωνες, Φράγκοι και Ενετοί, τα αχνάρια των οποίων κάπου διακρίνονται. "Σήμα κατατεθέν" του νησιού, όπως στα περισσότερα κυκλαδονήσια, οι ανεμόμυλοι, όσοι έχουν απομείνει να καμαρώνουν από ψηλά την επέκταση της "χώρας" και την έκταση της αυθαιρεσίας με τα πολυτελή κτίσματα να σκαρφαλώνουν πάλλευκα στις κακοτράχαλες πλαγιές γεμάτα πρόκληση και αλαζονεία. Τα στενορύμια σαν τα ποτάμια κατεβάζουν τους γλεντζέδες στα διάφορα κέντρα της προκυμαίας, όπου υπάρχει το αδιαχώρητο.

Η περιοχή της Μικρής Βενετίας μοιάζει με τη μεγάλη, αφού τα κτίρια είναι κολλημένα πάνω στην ούγια της θάλασσας! Οι επισκέπτες εδώ στα κέντρα διασκέδασης, των οποίων οι ώρες εργασίας επεξετάθησαν και πέραν της 3ης πρωινής, δεν αφιερώνουν ώρες για ύπνο. Η νεολαία βέβαια έχει τον πρώτο λόγο, που κατά κάποιο τρόπο εκτονώνεται και πρόσκαιρα απομακρύνεται από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, που όμως δεν επιλύονται με τη δική της απουσία.

Αχ, πού 'σαι φίλε να δεις. Τι γίνεται στον τόπο σου σήμερα και όχι τότε που πηγαινοερχόσουν με φορτηγό καΐκι, όποτε σου το επέτρεπαν οι ασχολίες σου για να δεις τους φτωχούς γονείς σου. Επειδή είσαι άνθρωπος του μέτρου και της κοινωνικής δικαιοσύνης, σίγουρα θα 'χεις τις δικές σου ενστάσεις για όσα συμβαίνουν εκεί.

Αγκαλιαστή με τη Μύκονο και η Δήλος, όπου κατά την παράδοση γεννήθηκε ο θεός που ήλιου και του φωτός Απόλλων. Πλούσιο σε ιστορία νησάκι, καθώς και σε ορυκτά όπως και η Μύκονος, αλλά ποιος ασχολείται πλέον με αυτά;

Ας είναι καλά ο τουρισμός! Αλίμονο αν δεν πάει καλά, τη στιγμή που ολόκληρο υπουργείο με αυτόν ασχολείται».

Μια μακαρονάδα είναι ό,τι πρέπει. Θα βράσουμε μακαρόνια, Σπαγγέτι Νο 5, σε καυτό, αλατισμένο νερό. Οσο αυτά βράζουν, θα βάλουμε σε ένα μπολ με βούτυρο φρέσκο, ροκφόρ και κρέμα γάλακτος. Θα τα ανακατέψουμε μέχρι να λιώσουν με ένα πιρούνι και όταν γίνει η μακαρονάδα, θα τη σουρώσουμε και θα τη βάλουμε σε μια πιατέλα. Οπως είναι ζεστά, θα τα ανακατέψουμε καλά με το μείγμα. Εκείνοι που αγαπούν τα μακαρόνια, θα μας θυμηθούν. Ακοπα και γρήγορα θα γευτούν κάτι εξαιρετικά νόστιμο. Δοκιμάστε το και τα λέμε την επόμενη Κυριακή.