«Ο Ταγματάρχης» είναι μια πολύ προσεγμένη έκδοση με εξώφυλλο απόλυτα ταιριασμένο στο θέμα, σχήμα και διαστάσεις που έλκει στο ν' ανοιχτεί και να διαβαστεί, ακόμα κι από αυτούς που δεν έχουν και μεγάλη έφεση στο διάβασμα.

Το περιεχόμενο του βιβλίου, γραμμένο από τους δύο ικανότατους χειριστές του λόγου που με την πολύμορφη πείρα τους παρουσιάζουν στον αναγνώστη, μέσω της πλοκής ολόκληρη τη διαπλοκή των μυστικών υπηρεσιών ξένων και ντόπιων από το '74 μέχρι σήμερα, τη δημιουργία κάποιων «επαναστατικών» κατ' όνομα «τρομοκρατικών» κατ' αυτούς, οργανώσεων, η σύσταση και η δράση τους, με επικεφαλής τη ΣΙΑ και άλλων «ευαγών ιδρυμάτων». Είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί κυρίως από νέους, όχι μόνο στη μνήμη του αδικοχαμένου συντρόφου Θ. Παπαρήγα, αλλά επειδή κυρίως οι νέοι θα πάρουν μια γεύση για τα εγκλήματα που κάθε φορά σχεδιάζουν και εκτελούν τα «ευαγή ιδρύματα», χωρίς να σταματούν μπροστά σε τίποτα. Θα επιμείνω λίγο περισσότερο για τους νέους επειδή δεν έζησαν αυτές τις εποχές, όσο κι αν νομίζουμε ότι οι μέθοδοι έχουν αλλάξει λόγω της υλικοτεχνικής προόδου.

Αλλάζουν βέβαια, αλλά η βάση και οι επιδιώξεις του καπιταλιστικού συστήματος καταπίεσης και εκμετάλλευσης του ανθρώπου, παραμένουν τα ίδια.

Ετσι κάθε σωστά ντοκουμενταρισμένο βιβλίο όπως «Ο Ταγματάρχης» αλλά και κείμενο και άλλα υλικά μπορούν να δημοσιεύονται, νομίζω ότι βοηθούν αποτελεσματικά στην πληρέστερη ενημέρωση και γνώση γεγονότων και καταστάσεων.

Εδώ αξίζει κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στο φίλο Φώντα Λαδή, για τις εκδόσεις «Πύλη» που εξέδωσε το βιβλίο, επειδή πιστεύω ότι το σύντροφο Θ. Παπαρήγα δεν πρέπει να τον ξεχνούν εκείνοι που τον γνώρισαν τόσο σαν άνθρωπο όσο και για την πολύμορφη προσφορά του στο Κόμμα και το κίνημα γενικότερα, αλλά και να τον μαθαίνουν κι αυτοί που δεν τον γνώρισαν κι ας με συγχωρήσει η σ. Τιτίνα Δανέλλη, που αναφέρομαι περισσότερο στο Θανάση, είναι γιατί αυτός έχει εκλείψει...

Ας είναι λοιπόν μια αρχή «Ο Ταγματάρχης», για νέους και παλαιότερους συντρόφους, γνωριμίας με σημαντικούς συντρόφους, κομμουνιστές αγωνιστές, που πρόσφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν στους αγώνες του λαού μας.

Οσοι μένετε ή βρεθείτε τις ερχόμενες μέρες στο νησί του Κέφαλου, μην παραλείψετε να επισκεφτείτε το Χώρο Τέχνης «ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ», που διατηρούν με μεράκι ο Θεοδόσης Καραγεώργος και η Ανθή Αλεξανδράτου.

Εκτός από το μόνιμο εκθετήριο με αντικείμενα τέχνης και λαϊκής παράδοσης, θα πραγματοποιηθεί και έκθεση ζωγραφικής του σπουδαίου γλύπτη - ζωγράφου Μεμά Καλογηράτου. Ο καλλιτέχνης που τα τελευταία χρόνια ζει και δημιουργεί στη γενέτειρά του, θα παρουσιάσει τη νέα του δουλειά (διάρκεια έκθεσης 25/7 - 6/8). Το «ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ» βρίσκεται στο Κάστρο του Αγ. Γεωργίου. Τηλ.: 26710.69944 και 6977550201.

Σήμερα θα επισκεφτούμε το νοτιότερο σημείο της χώρας μας και το νοτιοανατολικότερο γεωγραφικό σημείο της Ευρώπης. Αλήθεια είναι, ότι η στήλη έχει πολύ καιρό να ταξιδέψει στην Κρήτη. Ο μόνος λόγος είναι, ότι τούτος ο τόπος έχει τόσες ομορφιές -ορεινές, πεδινές και παραθαλάσσιες - που δεν ξέρει κανείς ποιο μέρος να πρωτοδιαλέξει...

Η Παλαιόχωρα - ή Παλιόχωρα όπως τη λένε οι ντόπιοι - είναι ένα ψαράδικο χωριό, που ναι μεν έχει αξιοποιηθεί τουριστικά, αλλά ο παραθεριστής δεν αισθάνεται «αντικείμενο τουριστικής εκμετάλλευσης». Απολαμβάνει τις διακοπές του μέσα στην ανεπανάληπτη φύση παρέα με την κρητική φιλοξενία. Ας τη γνωρίσουμε λοιπόν, «από κοντά»...

Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, η Παλαιόχωρα είναι κτισμένη πάνω στα ερείπια της αρχαίας δωρικής πόλης του Καλαμιδίου. Η πόλη άκμασε την περίοδο της Ενετοκρατίας. Το 1282 οι Ενετοί κατασκεύασαν το ιστορικό κάστρο του Σελίνου για προστασία από τους επαναστατημένους κατοίκους. Από το φρούριο ονομάστηκε κατόπιν και ολόκληρη η επαρχία: Επαρχία Σελίνου. Πριν από αυτό το γεγονός ονομαζόταν Ορεινά. Το κάστρο το οποίο βρίσκεται πάνω σε μια μικρή χερσόνησο και προσβλέπει το Λυβικό πέλαγος, καταστράφηκε από τους επαναστάτες, οι Βενετσιάνοι το ξαναέχτισαν και δημιούργησαν «βούργο», συνοικία, γύρω του. Το 1539 κατελήφθη από τον πειρατή Μπαρμπαρόσα και το 1653 έπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι έκαναν πολλές αναστηλώσεις στο κατεστραμμένο τείχος. Στη συνέχεια δέχτηκε καταστροφές και από τους Γερμανούς κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.

Το φρούριο, που είχε πολλές ομοιότητες με τα αντίστοιχα του Μεραμπέλου και της Ιεράπετρας, είχε τρεις πύργους, κατοικίες αξιωματούχων, στρατώνες, εκκλησία, δεξαμενή νερού κλπ. Σήμερα σώζονται ερείπια που έχουν φανερή την επίδραση από τις επισκευές και τις προσθήκες των Τούρκων. Κάτω από το φρούριο απλώνεται η παλιά συνοικία με τα στενά δρομάκια. Η πόλη με τη σημερινή της μορφή ιδρύθηκε στα τέλη του 1800.

Η Παλαιόχωρα είναι χτισμένη πάνω σε μια χερσόνησο ανάμεσα σε δυο γραφικούς κόλπους. Απέχει 70χλμ. από τα Χανιά και βρέχεται από το Λιβυκό πέλαγος. Δίκαια θεωρείται η «Νύμφη του Λιβυκού» καθώς όπως λένε και οι ντόπιοι: «εδώ τελειώνει η Ευρώπη».

Είναι ένας τόπος που δεν αφήνει τον επισκέπτη να πλήξει. Αντίθετα, «αιχμαλωτίζεται» από τη θάλασσα με τα γαλαζοπράσινα νερά της, το τοπίο, τις κρητικές λιχουδιές, τα έθιμα και τις παραδόσεις που οι κάτοικοι διατηρούν με ευλάβεια, καθώς και από τη φιλοξενία. Ενα συναίσθημα οικειότητας νιώθει όποιος πατήσει το πόδι του εδώ.

Για τη διαμονή, υπάρχουν μικρά ξενοδοχεία και τουριστικά καταλύματα, ενώ η ζωή κυλάει ήσυχα και το κλίμα είναι εξαιρετικό, χωρίς υγρασία. Στο χωριό υπάρχουν όλες οι παροχές που χρειάζεται ένας επισκέπτης: Τράπεζες, γιατροί, φαρμακεία, αστυνομία, ΕΛ.ΤΑ, ΟΤΕ, Λιμεναρχείο, Τελωνείο, Σινεμά κτλ.

Οι δύο πανέμορφες και πλήρως οργανωμένες παραλίες της, η Παχιά Αμμος και τα Χαλίκια, διακρίνονται για τα διαυγή και γαλαζοπράσινα νερά τους. Και από τις δυο πλευρές της Παλαιόχωρας, υπάρχουν ίσως οι καλύτερες παραλίες σε όλη την Κρήτη που εκτείνονται σε 18 χλμ. Σε όσους αρέσουν οι δραστηριότητες με το υγρό στοιχείο, εδώ μπορούν να απολαύσουν εκτός από το κολύμπι, θαλάσσιο σκι, υποβρύχιο ψάρεμα και φωτογραφίες, κατάδυση, ιστιοπλοΐα, αετό. Απόμερες μοναχικές αμμουδιές και κλειστοί κολπίσκοι, καλούν κοντά στη φύση ενώ σε όποιο σημείο του χωριού και αν βρίσκεται κανείς, σε λίγα λεπτά περπατώντας, φτάνει σε παραλία για μπάνιο.

Εκτός από τις θαλάσσιες δραστηριότητες, στην Παλαιόχωρα μπορεί κανείς να κάνει βόλτες με ποδήλατο ή μια περιήγηση με το γραφικό τρενάκι. Υπάρχουν επίσης διαδρομές για πεζοπορία με χαραγμένα μονοπάτια, αλλά και έξω από αυτά, όπου όλες καταλήγουν σε μια από τις όμορφες παραλίες.

Οι επισκέπτες μπορούν τα βράδια, να απολαύσουν τη βόλτα, το φαγητό και τον καφέ τους στους παραλιακούς και κεντρικούς δρόμους της Παλαιόχωρας που παραμένουν κλειστοί για τα οχήματα και μετατρέπονται σε πεζόδρομους με τραπεζάκια.

Η Παλαιόχωρα μπορεί να είναι σημείο εκκίνησης, για επίσκεψη με μικρά σκάφη (υπάρχει καθημερινή θαλάσσια συγκοινωνία) για τη Σούγια, Αγία Ρουμέλη, Λουτρό, Χώρα Σφακίων, Φραγκοκάστελλο, το Ελαφονήσι και τη Γαύδο. Επίσης, γίνονται καθημερινά απογευματινά δρομολόγια με σκοπό τη συνάντηση με τα δελφίνια και τις φάλαινες που υπάρχουν στην περιοχή.

Ακόμα, από το χωριό, υπάρχει πρόσβαση στα τρία φαράγγια της Νότιας Κρήτης: Σαμαριάς, Αγίας Ειρήνης, και Ανυδρης που είναι και το κοντινότερο.

Αξίζουν επίσκεψης το Ενετικό κάστρο και το μουσείο Ακριτών της Ευρώπης όπως και οι τριγύρω αρχαιολογικοί και ιστορικοί τόποι: Λισσός, Ελυρος και Καντανία.

Ο Αχμαντ είναι ένας τυπικός διαψευσμένος έφηβος της φτωχολογιάς του Νιου Τζέρσι: Εγκαταλειμμένος από τον Αιγύπτιο πατέρα του σε τρυφερή ηλικία, μεγαλωμένος από μια μάλλον αδιάφορη μητέρα και περικυκλωμένος από την ασχήμια του κόσμου, έχει βρει καταφύγιο στον πύρινο λόγο του Προφήτη και στις υποσχέσεις για αιώνια ζωή. Προκειμένου όμως να την κατακτήσει, πρέπει να περάσει από τις συμπληγάδες της τζιχάντ, από το θάνατο. Μόνη ελπίδα αποτροπής ο εξηντάχρονος σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού στο σχολείο του, Τζακ Λίβαϊ. Τυπικό δείγμα κι αυτός ματαιωμένου, άθεου Εβραίου. Θα προλάβουν οι δύο αυτοί κόσμοι να συγκλίνουν προτού ο ανθρώπινος πολιτισμός οδηγηθεί στην αλληλεξόντωση και την καταστροφή;

Το μυθιστόρημα «Ο Τρομοκράτης» του Τζον Απνταϊκ (εκδ. «ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ») είναι μια συναρπαστική περιπέτεια αλλά κι ένα βαθιά πολιτικό βιβλίο, το καλύτερο που έγραψε τα τελευταία χρόνια ένας από τους πιο χαρισματικούς μυθιστοριογράφους της αγγλικής γλώσσας.

Ο Τζων Απνταϊκ, είναι ο πλέον πολυβραβευμένος συγγραφέας του αγγλόφωνου κόσμου (γεννήθηκε το 1932). Εχει γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα, δοκίμια, θέατρο και βιβλία για παιδιά, καθώς κι έναν πελώριο όγκο κειμένων λογοτεχνικής κριτικής.