Εργο της 8χρονης Εβελίνας Παρασκευοπούλου ( από τις συλλογές του Μουσείου)

Πασχαλινά εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά διοργανώνονται από το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης. Εικαστικά και Θεατρικά Εργαστήρια θα συμβάλουν στην ευχάριστη και δημιουργική απασχόληση των παιδιών κατά τη διάρκεια των γιορτών. Τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να πειραματιστούν με ποικίλα υλικά και τεχνικές ζωγραφικής, καθώς και με τεχνικές του θεάτρου και του δράματος και να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους αναπτύσσοντας συγκεκριμένα θέματα. Τα προγράμματα περιλαμβάνουν προβολή διαφανειών από έργα ζωγράφων με το ίδιο θέμα, καθώς και αναφορές σε στοιχεία της παράδοσης, όπου το απαιτεί το θέμα.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ 10.00-12.00: «Τα πασχαλινά αυγά γέμισαν με χρώματα», Κυριακή 20/4, για παιδιά 5-7 ετών. Μεγάλη Τρίτη 22/4 για παιδιά 8-12 ετών. «Ζωγραφίζω το δέντρο της άνοιξης γεμάτο πολύχρωμες πεταλούδες». Μεγάλη Τετάρτη 23/4 για παιδιά 5-7 ετών. Παρασκευή 2/5 για παιδιά 8-12 ετών. «Μύρισε άνοιξη, ας ζωγραφίσουμε μαγιάτικα στεφάνια» Σάββατο 3/5 για παιδιά 5-7 ετών και Κυριακή 4/5 για παιδιά 8-12 ετών.

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ (12.30 - 14.30): «Στη χώρα, όπου όλα τα λουλούδια είναι όμορφα» Κυριακή 20/4 για παιδιά 5-7 ετών. «Το ξύπνημα της Ανοιξης» Κυριακή 4/5 για παιδιά 8-12 ετών.

Δηλώσεις συμμετοχής στη Γραμματεία του Μουσείου μόνο τηλεφωνικώς από την Τρίτη, ώρα 10.00-14.00, στα τηλ.: 210.3312621, 210.3312750 Κόστος συμμετοχής: 8,50 ευρώ.

Το Μουσείο βρίσκεται στην οδό Κόδρου 9 στην Πλάκα. Ηλεκτρονική διεύθυνση: www.childrensartmuseum.gr

« "Γεια και χαρά σου, φίλε. Είμαι ο Ιάσων, αν έχεις ακουστά". "Φύγε από μπρος μου φάντασμα της κολάσεως", ψέλλισε τρέμοντας. "Εσύ είσαι από χρόνια νεκρός και πεθαμένος!" (Είναι ξεκάθαρο πως δεν είχε διδαχθεί στο δημοτικό ότι πρέπει να αποφεύγονται οι ταυτολογίες). "Νεκρός; Ποιος διαδίδει τέτοιες ανοησίες;". "Ετσι έγραψαν οι τοπικές εφημερίδες. Ασε ποια το τοπικό κανάλι της Θεσσαλίας, το TRT, πλύση εγκεφάλου μας έχει κάνει: Ναυάγιο της Αργώς, πνιγμός των περισσότερων Αργοναυτών στα παγωμένα νερά της Μαύρης Θάλασσας, θάνατος του Ιάσονος και τα ρέστα. Μα, βρε ευλογημένε, δεν έστελνες κι εσύ κανένα νέο σου, ένα γράμμα, ένα τηλεγράφημα, κάτι, έστω ένα SMS. Τι θες να πιστέψει ο λαός; Μήπως υπάρχει ελευθερία του Τύπου στη χώρα μας;"».

Η περήφανη εργατιά της Ζώνης

Μια σύντομη εισαγωγή με την ιστορία της πόλης, θα μας βοηθήσει να ταξιδέψουμε καλύτερα στο χτες.

Το όνομα της περιοχής προέρχεται από τη θέση της, που αποτελεί Πέρασμα από την Αθήνα-Πειραιά προς τη Σαλαμίνα. Το Πέρασμα αυτό μάλλον χρησιμοποίησαν οι Αθηναίοι το 480 π.Χ. για να μεταφέρουν τα γυναικόπαιδά τους ώστε να τα προστατέψουν από την περσική απειλή. Το ίδιο συνέβη και στην Επανάσταση του 1821. Το Πέραμα συγκροτείται σε έναν μικρό οικισμό γύρω στα 1926-27 με την άφιξη προσφύγων από την περιοχή της Πόλης και του Πόντου. Εγκαθίστανται τα πρώτα Ναυπηγεία (Ταρσανάδες) μετά τη μετακίνησή τους από την περιοχή του Αγίου Διονυσίου, όταν το λιμάνι διευρύνεται προς αυτήν την περιοχή. Οι κάτοικοι αυτοί είναι νησιώτες, κυρίως Συμιακοί, Σαμιώτες κ.ά. με εκπληκτικές γνώσεις στη Ναυπηγοξυλουργική τέχνη. Η ανάπτυξη της πόλης συνδέεται με τη δραστηριότητα της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης(Ν/Ζ) που αντικατέστησε σταδιακά τη Ναυπηγοξυλουργική τέχνη. Δυστυχώς η κρίση στη Ν/Ζ αποτελεί το μείζον πρόβλημα του τόπου. Η φυσιογνωμία του έχει αλλάξει μετά την καταστροφική παρέμβαση του ΟΛΠ τα τελευταία 40 χρόνια. Το τοπίο αλλοιώθηκε, το περιβάλλον μολύνθηκε και η θάλασσα περιορίστηκε. Στην περιοχή διεκπεραιώνεται το μέγιστο διακομιστικό εμπόριο του λιμένα του Πειραιά. Η επιβάρυνση της πόλης είναι αβάσταχτη...

Σταθμός στη ζωή της πόλης θεωρείται η λειτουργία της γραμμής Πέραμα-Πειραιά με το τρενάκι που αποτέλεσε από τη δεκαετία του '30 (1937-38) το σύμβολό της

«Το Πέραμα γνώρισα παιδί από εκδρομές σ' αυτό το ολοπράσινο και γραφικό ακρογιάλι. Η ομορφιά του τοπίου εντυπωσίαζε μικρούς και μεγάλους που δε χόρταιναν να απολαμβάνουν τη γοητεία του ιδιαίτερα τα παιδιά! Κρίμα, που δεν ήταν πιο κοντά να βρίσκονται συχνότερα εκεί στη δανδελωτή θαλασσίτσα με τα λογής - λογής πετράδια και κοχύλια και να μετακινούν τα βράχια κάτω από τα οποία φώλιαζαν όλων των ειδών θαλασσινά όπου πλεόναζαν τα καβούρια μαλλιαρά και μη, και τους χαλούσαν την ησυχία. Καβουρομάνα η ακρογιαλιά αλλά όχι μόνο, και ψαρότοπος, όπως όλη η περιοχή στα στενά της Σαλαμίνας που γέμιζαν τα δίχτυα των ψαροκάικων με φρέσκα ψάρια μεταξύ των οποίων άφθονες παλαμίδες που προτιμούσαν τα εργατικά νοικοκυριά. Θάλασσα και πεύκα ως την κορυφή της οροσειράς του Αιγάλεω που το τελευταίο τμήμα του βυθίζεται στο νερό. Ακριβώς πίσω του ο Σκαραμαγκάς, άλλη καταπληκτική ακροθαλασσιά! Αλλά, απρόσιτη λόγω αποστάσεως για τις εργατοοικογένειες των πειραϊκών συνοικιών.

Η μετάβαση σ' αυτόν τον καλοπροικισμένο από τη φύση τόπο γινόταν με ιππήλατη καρότσα και οι επιβαίνοντες πλήρωναν το αγώι στον αμαξά. Το αυτοκίνητο βέβαια βρισκόταν στη σφαίρα της φαντασίας των απλών ανθρώπων και στα λιγοστά χέρια των πλουσίων και κάποιων γιατρών! Τα "καζάνια" πετρελαίου που διασώζονται ακόμα και σήμερα και αποτελούν διαρκή κίνδυνο για τον πληθυσμό, σηματοδοτούσαν την περιοχή.

Προσπεράσαμε όμως το Κερατσίνι και το εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας που φεύγοντας οι Γερμανοί κατακτητές τον Οκτώβριο του 1944, επιχείρησαν να ανατινάξουν και να βυθίσουν τον κόσμο στο σκοτάδι, το διέσωσαν όμως, οι ηρωικοί πολεμιστές του ΕΛΑΣ που στη μάχη που διεξήχθη, οι χιτλερικοί το έβαλαν στα πόδια! Σε τούτο το ακρογιάλι που σήμερα είναι εμπορικό λιμάνι πνιγμένο στις νταλίκες και τα φορτηγά πλοία λικνίζονται ελαφρά σε μαύρη θάλασσα, ερχόμαστε ποδαρόδρομο για μπάνιο από την Κοκκινιά και στα πεντακάθαρα νερά του οι μωρομάνες έλουζαν τα μικρά όταν είχαν δροτσίλα! Λίγο πριν την παραλία, από το υψωματάκι που βρίσκεται ο Αγιος Γιώργης έβλεπε κανείς τα πάντα ολόγυρα, τώρα, δε φαίνεται η εκκλησία πουθενά όσο κι αν ψάξει η ματιά. Με τις εκδρομές του σχολείου καθόμασταν στο γρασίδι του λόφου μετά το μπάνιο στα νερά του Αϊ-Γιώργη και απολαμβάνουμε τη θέα ως τα βάθη του ορίζοντα».

Το μπάλωμα των διχτυών στην παραλία του Περάματος. Στο βάθος τα ρεμπετάδικα και τα καραβάκια της γραμμής Πέραμα - Σαλαμίνα

Το τρενάκι που έφευγε από τον Πειραιά το πρωί για το Πέραμα ήταν ολόγιομο από τους εργάτες που στέκονταν και στις σκάλες. Ομως μάταια τα ναυπηγεία έριχναν καινούρια τσιμεντόπλοια στη θάλασσα αφού αυτή δεν τους έκανε το χατίρι να τα κρατήσει στην επιφάνεια, τα κατάπινε στη διάρκεια της δοκιμής! Καράβι από λάσπη, γίνεται;

Σήμερα το Πέραμα είναι μια συνοικία που απλώθηκε άναρχα στην πλαγιά του βουνού και δεν έχει απομείνει κανένα σημάδι που να θυμίζει το παρελθόν του, εκτός από τα καζάνια! Τα προβλήματα των κατοίκων, πολλά, προ πάντων η ανεργία. Και η βρώμα της βοθρολάσπης που έρχεται από την κοντινή Ψυττάλεια και δύσκολα κάθονται οι κάτοικοι στο μπαλκόνι για να ρεμβάσουν με τη ματιά να περιφέρεται στον πανέμορφο Σαρωνικό. Σημειωτέον ότι οι πρώτες χαμοκέλες που στέγασαν φτωχούς ανθρώπους που ήρθαν κυρίως από την επαρχία, κατεδαφίζονται και το μπετόν με τις τεράστιες πολυκατοικίες συνεχώς ανηφορίζει. Σε λίγο θα πλησιάσουν τον "Ξέρξη" όπως αφηγούνται οι κάτοικοι, καθώς κι ότι η μία κόβει τη θέα από την άλλη κι η γειτονιά όπως ήταν παλιά τείνει να εξαφανιστεί όπως και στις άλλες συνοικίες του Πειραιά κι όχι μόνο. Πολλοί εργαζόμενοι στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη δύσκολα βρίσκουν απασχόληση επειδή οι εφοπλιστές στέλνουν τα πλοία τους αλλού για να επιτύχουν μικρότερο κόστος, βγάζοντας κι από τη μύγα ξίγκι! Αδιαφορώντας για τα κοινωνικά προβλήματα του τόπου τους. Αλλο από τα διάφορα προβλήματα του άλλοτε θεάρεστου Περάματος, που πάντα φέρνω στο νου νοσταλγικά, είναι η μοναδική λεωφόρος που το συνδέει... με τον έξω κόσμο, καθώς είναι απομονωμένο στην άκρη του βουνού και να σκεφθεί κανείς ότι από το δρόμο αυτό εξυπηρετούνται κι οι κάτοικοι της Σαλαμίνας.

Πέραμα 1995: Στη «σύγχρονη Ελλάδα», νέοι που προσπαθούν να αθληθούν και να επιβιώσουν, σχεδόν μέσα στα καζάνια...

Οπως-όπως στέγασε τα όνειρά της στο Πέραμα, η φτωχολογιά...