Associated Press

Μοιάζει ατέλειωτο το καλοκαίρι, μοιάζει, αλλά δεν είναι. Ο χειμώνας δεν απέχει πολύ, αυτό το ξέρουμε από την πείρα τόσων και τόσων χρόνων. Γι' αυτό ας φτιάξουμε ένα μικρό θερμοκήπιο, ένα μικρό παράδεισο για τις κρύες μέρες και ατέλειωτες παγερές νύχτες του χειμώνα. Ενα περιβάλλον τέλειο για να διατηρηθούν ζωντανά τα όμορφα φυτά σας. Επίσης σ' αυτόν το χώρο μπορείτε να φυλάτε τα εργαλεία και τα διάφορα σύνεργα του κήπου. Το θέμα είναι αν διαθέτετε κήπο. Ας πούμε πως έχετε ένα χώρο, που θα τον βαφτίζατε κηπάκι και εκεί μέσα στο μικρό θερμοκήπιο μπορείτε να φυτέψετε και να προστατέψετε φυτά, που, αν μείνουν έξω, μπορεί και να μη βγάλουν το χειμώνα, να μη δουν την επόμενη άνοιξη. Καθώς γράφουμε αυτές τις γραμμές, έτσι ξαφνικά μας ήρθε στο νου το παλιό τραγουδάκι: «Θα σ' αγαπώ, θα σ' αγαπώ για πάντα, θα σ' αγαπώ μέχρι την επόμενη άνοιξη, μέχρι τον επόμενο έρωτα».

Ετσι, θα βρεθούμε εκεί. Πάμε, λοιπόν, «Πρόσω ολοταχώς για Τήνο», με το ομώνυμο βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Εριννη» («Φιλιππότη»). Πρόκειται για ένα ανομοιογενές, αλλά ευγενές βιβλίο με πεζά κείμενα που έγραψαν οι: Βαϊμάκι Βάλυ, Κιοσσέ Χαρά. Ταρσούλη Γεωργία, Τραχάνη Βίκυ και με ποιήματα από τους: Κοκινάκη Κωστή, Παπαθανασόπουλου Θανάση, Παρθένη Αγγελο, Σιώτη Ντίνο, Σουρή Γεώργιο και Χατζηφώτη Ι. Μ.

Μέρες καυτές, ατέλειωτες περνάμε, σέρνοντας από τη ζέστη το κορμί μας. Και συνεχώς διψάμε. Νερό άφθονο, τσάι παγωμένο, φραπέ με πολλά παγάκια συνεχώς πίνουμε. Μα να, που έρχονται τα δυσκίνητα, νωθρά και ράθυμα απογεύματα, που μας προκαλούν να κάνουμε κάτι διαφορετικό, πιο ελκυστικό, έτσι για να κόψουμε τη ζεστή μονοτονία που μας περιβάλλει. Ε, λοιπόν τι θα λέγατε για ένα Παντς «Punch»; Τι χρειαζόμαστε; Κέφι πάνω από όλα. Και φρούτα, χυμούς φρούτων, κρασί, λίγο λικέρ, σόδα, πάγο και μια μεγάλη κανάτα. Ενα μεγάλο μπολ και μια ωραία κουτάλα. Α, ξεχάσαμε και ποτήρια, ποτήρια χαμηλά με ανοιχτό στόμιο...

Ας αρχίσουμε με το Βουνίσιο Παντς και μετά βλέπουμε αν θα συνεχίσουμε. Ενα μπουκάλι κόκκινο κρασί, μια κουταλιά γαρίφαλα, ένα κλαράκι κανέλα, 4 κουταλιές μαύρη ζάχαρη, φλούδες από δυο λεμόνια, ένα ποτήρι μπράντι, σόδα γούτερ, και πολύ πάγο. Σε ένα μικρό μπρίκι, θα βράσουμε το κονιάκ με ίση ποσότητα νερού, θα ρίξουμε τα γαρίφαλα, την κανέλα και την καφέ ζάχαρη. Μόλις λιώσει η ζάχαρη, θα προσθέσουμε τις φλούδες λεμονιού. Θα ρίξουμε το μείγμα μέσα στο μπολ, θα προσθέσουμε αρκετό πάγο και θα αδειάσουμε όλο το κρασί. Στη συνέχεια ρίχνουμε τη σόδα. Και, φυσικά, εις υγείαν.

Το δικό μας όμως ταξίδι ήταν μόνο μέχρι την πρωτεύουσα της ασιατικής αυτής χώρας, την Μπανγκόνγκ. Μια μεγαλούπολη, όπου ο σύγχρονος τρόπος ζωής συναντά τον παλιό, όπου το μέγαρο συνορεύει πολλές φορές με την τσίγκινη καλύβα και η πανάκριβη λιμουζίνα ταξιδεύει δίπλα δίπλα με το υπαίθριο τρίκυκλο ταξί, το «τουκ-τουκ», όπως χαρακτηριστικά αποκαλούν οι Ταϊλανδοί.

Μπανγκόνγκ σημαίνει στα ταϊλανδέζικα η πόλη των αγγέλων. Μπορεί, ίσως, σε μια... άλλη εποχή. Σήμερα, όμως, η πόλη αυτή κάθε άλλο παρά των αγγέλων είναι. Σήμερα, η πρωτεύουσα του πάλαι ποτέ βασιλείου του Σιάμ και του σημερινού βασιλείου της Ταϊλάνδης, που είναι κτισμένη στον ποταμό Τσάο-Πράγια, ο οποίος τη χωρίζει στα δύο, είναι η μεγαλούπολη των δέκα εκατομμυρίων κατοίκων, των τεσσάρων εκατομμυρίων αυτοκινήτων και άλλων τροχοφόρων, που κινούνται από πολύ νωρίς το πρωί καθημερινά στις οδικές αρτηρίες, μέσα σ' ένα ασφυχτικό κλοιό ενός αφάνταστου μποτιλιαρίσματος, όπου το ρυπογόνο νέφος ξεπερνά τα επιτρεπτά όρια.

Η πρώτη μας εντύπωση, μόλις φθάνουμε στην πρωτεύουσα, όπως είπαμε, είναι οι μεγάλες και κραυγαλέες αντιθέσεις της. Εικόνες πανύψηλων ουρανοξυστών, με μοντέρνα αρχιτεκτονική - που ανήκουν συνήθως στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες, οι οποίες είναι και οι βασικοί οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες της χώρας - είναι πολύ συχνές. Οπως και εικόνες άθλιων παραγκών που υπάρχουν όχι μόνο μέσα στα κανάλια του ποταμού, όπου κατά την περίοδο των βροχών, όταν το ποτάμι υπερχειλίζει, οι άνθρωποι ζουν κυριολεκτικά μέσα στα νερά, αλλά και σε πολλές άλλες γειτονιές της Μπανγκόνγκ.

Οι μεγάλες αντιθέσεις, του πλούτου και της φτώχειας, της πολυτέλειας και της στερημένης ζωής, είναι παντού ορατές. Δίπλα στο υπέρ-λουξ μοντέρνο ξενοδοχείο, υπάρχει ο μικροπωλητής που πουλάει αναψυκτικά ή ανανά με παγάκια, υπάρχει η παράγκα-υπαίθριο εστιατόριο, μιας άλλης εποχής, όπου μπορείς να «φας» πολύ φτηνά. Εξάλλου, όλη η πρωτεύουσα είναι γεμάτη με μικρά αυτοσχέδια υπαίθρια «μαγειρεία», όπου οι κάτοχοί τους ψήνουν, τηγανίζουν, βράζουν και ετοιμάζουν διάφορα ντόπια φαγητά, εκεί έξω στο πεζοδρόμιο, για τους κατοίκους της πρωτεύουσας. Οι εργαζόμενοι της Μπανγκόνγκ δεν πολυμαγειρεύουν στο σπίτι τους. Στοιχίζει, μας είπαν, σε χρόνο και χρήμα πιο φτηνά να αγοράσουν από τα καροτσάκια το λιτό φαγητό τους. Ετσι, η χαρακτηριστική μυρωδιά τηγανισμένου ψαριού, θαλασσινών και ρυζιού, ποτισμένων με καυτερό τσίλι και με άλλα μπαχαρικά της Ανατολής, σε τυλίγει αμέσως μόλις πατήσεις το πόδι σου στην Μπανγκόνγκ.

Σαν γνήσια ασιατική πόλη που είναι, η «πόλη των αγγέλων» δεν μπορεί παρά να είναι ένα ατέλειωτο παζάρι, όπου το «δούναι και λαβείν» βασιλεύει. Παντού κυριαρχεί το εμπόριο. Στα τεράστια μοντέρνα υπερσύγχρονα εμπορικά κέντρα, στα υπαίθρια καροτσάκια, στις παραδοσιακές σκεπαστές αγορές με τους δαιδαλώδεις διαδρόμους της, ακόμα και στις βάρκες-καταστήματα του ποταμού. Οι Κινέζοι που ζουν και συνυπάρχουν ειρηνικά με τους Ταϊλανδούς εδώ και πολλά χρόνια, έχουν τη δική τους «γωνιά». Μια ακόμη Τσάινατάουν με όλα της τα χαρακτηριστικά απλώνεται από τη δυτική πλευρά του ποταμού καταλαμβάνοντας μεγάλη έκταση. Εμποροι με αιώνων παράδοση οι Κινέζοι, είναι σοβαροί οικονομικοί παράγοντες της χώρας.

Οι Ταϊλανδοί είναι συντηρητικοί, παραδοσιακοί, πιστοί στις παραδόσεις, στα ήθη και έθιμά τους. Ευγενικοί, χαμογελαστοί και πρόθυμοι πάντα να σε εξυπηρετήσουν, χωρίς όμως ίχνος δουλικότητας, είναι περήφανοι και αξιοπρεπείς. Δεν εξωτερικεύουν εύκολα τα συναισθήματά τους, αναδεικνύοντας σε μεγάλο βαθμό την ανατολίτικη εσωστρέφειά τους. Βουδιστές, στην πλειονότητά τους στο θρήσκευμα, σύμφωνα με τη γέννηση του προφήτη τους Βούδα πριν 2.544 χρόνια, βρίσκονται σ' αυτή τη χρονολογία ημερολογιακά. Οι ναοί τους είναι φτιαγμένοι με εξαιρετική τέχνη και με έντονα χρώματα. Το κόκκινο, το μοβ, το πράσινο σε συνδυασμό πάντα με το χρυσό, δίνουν ένα ξεχωριστό και μυστηριακό τόνο, ιδίως το βράδυ που φωτίζονται με προβολείς. Τα τεράστια χρυσά αγάλματα του Βούδα, τα βασιλικά παλάτια με τις μυτερές στέγες και τα χρυσά αετώματα σε μαγεύουν και σε μεταφέρουν για λίγο έξω από την πραγματικότητα, στο όνειρο, στο εξωτικό, στην Ανατολή...