Μικρές νίκες με μεγάλη ευρύτερη σημασία, που έγιναν φάροι αντίστασης και ελπίδας στον σημερινό αρνητικό συσχετισμό και ενέπνευσαν, έχουν τη δική τους μοναδική συμβολή και τη δική τους ιστορική σημασία τα χρόνια που πέρασαν. Οπως στην «e-food», στην COSCO, στη ΛΑΡΚΟ, στη «Μαλαματίνα», στα Λιπάσματα Καβάλας, στην «Kavala Oil», στους μεταλλεργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος, στους οικοδόμους, στους υγειονομικούς στα δημόσια νοσοκομεία και στους καλλιτέχνες, ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας, και αξίζει να τους αναφέρουμε.

Πριν εκφραστεί στην κάλπη των εθνικών εκλογών τον Μάη και τον Ιούνη και στις κάλπες των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών τον Οκτώβρη, το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και των πολιτικών δυνάμεων που την εκφράζουν καταγράφηκε στις αρχαιρεσίες μεγάλων σωματείων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στα συνέδρια των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων. Σε πολυπληθείς κλάδους άλλαξε ο συσχετισμός, με μεγάλη άνοδο των ταξικών δυνάμεων, όπως σε μεγάλα δημόσια νοσοκομεία, στη δημόσια Εκπαίδευση και στις αντίστοιχες Ομοσπονδίες, στα μεγάλα Εργατικά Κέντρα και για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, όπου τα ψηφοδέλτια που στηρίζουν οι κομμουνιστές συνδικαλιστές είναι 2η δύναμη.

Πριν εκφραστεί στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης», όπου συμπορεύτηκαν με το ΚΚΕ 20.000 αγωνιστές που είχαν κάνει στο παρελθόν άλλες πολιτικές επιλογές, αυτή η συμπόρευση είχε αποτυπωθεί στη σκληρή πάλη στους χώρους δουλειάς και στη συμμετοχή στα ψηφοδέλτια των συνδικάτων εκατοντάδων αγωνιστών συνδικαλιστών που προέρχονταν από άλλες παρατάξεις.

Αυτή η τάση εκφράστηκε συνολικά στο κίνημα και με το ελπιδοφόρο αποτέλεσμα της πρωτιάς της «Πανσπουδαστικής» για 2η χρονιά στους φοιτητικούς συλλόγους!

Τα παραπάνω στοιχεία αποδεικνύουν ότι η ψήφος στο ΚΚΕ δεν είναι συγκυριακή, ευκαιριακή, αλλά σχετίζεται με αγωνιστικούς δεσμούς που αντέχουν και διευρύνονται, και ανάλογα πρέπει να δυναμώσουν και να διευρυνθούν ακόμα περισσότερο.

Η διαδικασία διαμόρφωσης αγωνιστικών δεσμών δεν σταμάτησε ούτε την περίοδο της προεκλογικής περιόδου. Οι υποψήφιοι βουλευτές, υποψήφιοι δήμαρχοι, περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι, τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, οι Κομματικές Οργανώσεις, βρέθηκαν μπροστά σε όλες τις κρίσιμες μάχες, ακόμα και το χρονικό διάστημα ανάμεσα στις εκλογικές αναμετρήσεις του Μάη και του Ιούνη. Βρεθήκαμε μαζί με εκατοντάδες μέλη των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ για να βγουν από τις λάσπες τα πλημμυρισμένα χωριά της Θεσσαλίας, σε συγκλονιστικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που άφησαν τον δικό τους σπόρο για το μέλλον, μαζί με εκατοντάδες εργαζόμενους και βιοπαλαιστές απέναντι στους πλειστηριασμούς σπιτιών και μικρομάγαζων, στις κινητοποιήσεις ενάντια στα εργοδοτικά εγκλήματα στη Ζώνη, στο Λαύριο και αλλού με νεκρούς εργάτες, στις κινητοποιήσεις καταδίκης του εγκλήματος με εκατοντάδες μετανάστες και πρόσφυγες νεκρούς λίγο έξω από την Πύλο, στις κινητοποιήσεις των αγροτών για την υπεράσπιση του εισοδήματός τους, των μεταναστών εργατών γης στη Μανωλάδα.

Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ έδωσαν με επιτυχία μάχες για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων και αυτούς τους μήνες, σε αρχαιρεσίες σωματείων, όπως στη ΛΑΡΚΟ, σε μια σειρά νοσοκομεία, αξιοποιώντας το ανεβασμένο κύρος των κομμουνιστών στο μέτωπο της Υγείας, ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας, αλλά και σε άλλους χώρους.

Αυτό το στοιχείο, που εκφράζεται στη σωστή ιεράρχηση και στον προσανατολισμό των Κομματικών Οργανώσεων, αποτελεί κατάκτηση και κριτήριο της πολιτικής και ιδεολογικής ωριμότητας των καθοδηγητικών οργάνων του ΚΚΕ.

Σε όλες τις κρίσιμες στιγμές των τελευταίων χρόνων το ΚΚΕ στάθηκε στο πλευρό των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων και με τη δύναμη της μαζικής λαϊκής πάλης αποκάλυψε τη συναίνεση των αστικών κομμάτων, ανέδειξε τις ταξικές πολιτικές τους επιλογές που αποτέλεσαν τη βάση της στήριξής τους στην κυβέρνηση και της υπερψήφισης της μεγάλης πλειοψηφίας των αντεργατικών νόμων της.

Χιλιάδες εργαζόμενοι και βιοπαλαιστές έβγαλαν αυτό το συμπέρασμα μέσα από την ίδια τους την πείρα από τη συμμετοχή - μικρή ή μεγάλη - στην ταξική πάλη. Εγιναν οι ίδιοι διαφωτιστές και προπαγανδιστές αυτών των διδαγμάτων. Και είναι καθήκον δικό μας αυτή η αγωνιστική στάση τους να παραμείνει, να διευρυνθεί με περισσότερους και με την πολιτική - ιδεολογική παρέμβασή μας να γίνει πολιτική συνείδηση.

(...)

Αναφερόμαστε διεξοδικά και επιμένουμε στο ζήτημα της ανασύνταξης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, γιατί δεν είναι για μας ένα πρόγραμμα πολιτικών και μαζικών συνδικαλιστικών παρεμβάσεων για τη βελτίωση των δεσμών μας με τα λαϊκά στρώματα, ώστε να καταγραφεί μόνο στην άνοδο της πολιτικής μας επιρροής στις επερχόμενες εκλογές.

Είναι αναπόσπαστο μέρος της στρατηγικής μας για την εργατική εξουσία, η οποία ούτε κατά φαντασία δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς οργανωμένο, αποφασισμένο και χειραφετημένο λαό, πρώτα και κύρια την εργατική τάξη, που θα πάρει τα μέσα παραγωγής, την κοινωνική ιδιοκτησία στα χέρια της, κυρίως θα μετέχει ενεργά στην πολιτική εξουσία και θα ηγηθεί η ίδια - όχι δι' αντιπροσώπων - της ιστορικής αποστολής για την κατάργηση των κοινωνικών ανισοτήτων, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Βασικό συμπέρασμα που έχουμε από τη μελέτη των αιτιών ανατροπής του σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα τον 20ό αιώνα είναι το αδυνάτισμα της εργατικής εξουσίας και ο εκφυλισμός των κομμουνιστικών κομμάτων, που συντελούνταν ταυτόχρονα. Οργανωμένος λαός και δυνατό ΚΚΕ ήταν ένα σύνθημά μας την προηγούμενη δεκαετία. Συμπυκνώνεται σήμερα στο σύνθημα που βγήκε μέσα στην πάλη, «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής».

Με τους εργαζόμενους και τον λαό στη γωνία, θεατές των πολιτικών εξελίξεων και ψηφοφόρους εξ αποστάσεως, καμία κοινωνική μεταβολή προς όφελος του λαού δεν μπορεί να συμβεί, ούτε καν ουσιαστική μεταβολή στην πολιτική σκέψη.

Αντίθετα, και αυτά τα χρόνια έχουμε δει να συντελούνται μπροστά στα μάτια μας μεταμορφώσεις εργατών με τελείως διαφορετικές αντιλήψεις, κοινωνικές - πολιτικές εμπειρίες, που έρχονται κοντά στις θέσεις του ΚΚΕ μέσα από τη δική τους πολιτική πείρα και τη διαρκή αλληλεπίδρασή μας σε μεγάλους ή μικρότερους αγώνες, όπως αυτούς τους εμβληματικούς αγώνες της περιόδου που αναφέραμε.

Βλέπουν τον ρόλο του υπουργείου και της κυβέρνησης, καταπιάνονται και μαθαίνουν τους νόμους και τις διατάξεις που τους αφορούν, βλέπουν τον ρόλο των ελεγκτικών κρατικών μηχανισμών, της Δικαιοσύνης που βγάζει την απεργία τους παράνομη και την παρανομία του καπιταλιστή νόμιμη, της αστυνομίας, τις θέσεις των αστικών κομμάτων και των συνδικαλιστικών τους δυνάμεων, τη στάση τους σε κρίσιμες στιγμές κ.ά. Κρίνουν αυστηρά και εμάς για τη συνέπειά μας, την παλικαριά μας, τις γνώσεις μας, τις επιλογές μας, ακόμα και για τη συμπεριφορά μας.

Επιβεβαιώθηκε η μεγάλη σημασία της ικανότητας διεξαγωγής διαπάλης με την κυρίαρχη ιδεολογία, τα αστικά ρεύματα και την αξιοποίηση του οπορτουνισμού για τον εγκλωβισμό και τελικά την ενσωμάτωση αγωνιστικών σκιρτημάτων. Πολύ περισσότερο, επιβεβαιώθηκε η σημασία της ικανότητας διεξαγωγής της διαπάλης μέσα σε συνθήκες απότομης ανόδου της συμμετοχής των εργαζομένων και μαζικοποίησης αγώνων από ανθρώπους με διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις και επίπεδο συνείδησης, συγχύσεις, έλλειψη πείρας. Διαπάλη δηλαδή μέσα στο κίνημα και στους αγώνες, παίρνοντας υπόψη πού απευθυνόμαστε κάθε φορά και με στόχο να επιδρούμε με την επεξεργασμένη μας παρέμβαση, να κερδίζουμε με τη στρατηγική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.

Τέτοιες μάχες δόθηκαν για τον χαρακτήρα του αστικού κράτους, τον ρόλο του «επιτελικού κράτους» και ποιον υπηρετεί. Κράτος που είναι εγγυητής για να προχωράει η αντεργατική πολιτική, η μείωση μισθών, οι πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών, οι ιδιωτικοποιήσεις, η εμπορευματοποίηση κρίσιμων τομέων, η καταστολή απέναντι στις λαϊκές διεκδικήσεις, και κράτος εγκληματικά ανίκανο να προστατέψει ζωές, λαϊκές περιουσίες στα φυσικά φαινόμενα, στην πανδημία. Για την εγκληματική πολιτική «κόστους - οφέλους» που προωθούν διαχρονικά όλα τα αστικά κόμματα, όπου κόστος λογίζεται η εργατική - λαϊκή ανάγκη και όφελος το επιχειρηματικό κέρδος. Εκφραση αυτής της πολιτικής στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι η προσαρμογή των διεκδικήσεων στα όρια των αντοχών της οικονομίας, των δημοσιονομικών στόχων, των πλεονασμάτων.

Σε συνθήκες παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, η διαπάλη πήρε χαρακτήρα «εφ' όλης της ύλης» για τη διέξοδο από τον φαύλο κύκλο των κρίσεων, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στην κυρίαρχη αντίληψη ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη και το καπιταλιστικό κράτος, η εξουσία των μονοπωλίων, είναι μονόδρομος, άρα η αναζήτηση λύσεων πρέπει να βρίσκεται «εντός των τειχών», είτε με τις αυταπάτες για την εναλλαγή των αστικών κυβερνήσεων είτε πιο «ριζοσπαστικά», για το ποια αστική διαχείριση μπορεί καλύτερα προς όφελος του λαού.

Θα κριθούν πολλά για το επόμενο διάστημα από τη βελτίωση της ικανότητας όλου του Κόμματος να κερδίζουμε, να πείθουμε με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, να συγκεντρώνουμε δυνάμεις στην πορεία αναμέτρησης και σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική.

Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ: Βασικές εκτιμήσεις και συμπεράσματα από τη μάχη των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών και τα αποτελέσματά τους και στους δύο γύρους, στις 8 και 15 Οκτώβρη 2023

ΙΣΤΟΡΙΑ

Εισήγηση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: Για το περιεχόμενο του Γ2 Τόμου του Δοκιμίου Ιστορίας (Περίοδος 1967 - 1974)

ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Γιώργος Μαρίνος: Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, αυξάνουμε την επαγρύπνηση μπροστά στις εξελίξεις

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Γιάννης Πρωτούλης: Γοργά βήματα στην ανασύνταξη του κινήματος μέσα από τη μεγάλη μαζικοποίηση και μαχητικοποίησή του

ΤΕΧΝΗ - ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Αλέκα Παπαρήγα: Για το βιβλίο «Ανιχνεύοντας το ρεμπέτικο»

ΕΠΙΣΤΗΜΗ - ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Δημήτρης Κοιλάκος: Το φιλοσοφικό περιεχόμενο της διαπάλης για την ερμηνεία της κβαντομηχανικής: Μια απόπειρα διαλεκτικοϋλιστικής κριτικής (Β' μέρος)

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Β. Ι. Λένιν - Ι. Β. Στάλιν: «Για την ταξική πάλη στην Ουκρανία»

ΚΕ του ΚΚΕ: «Πολυτεχνείο Νοέμβρης 1973. Εμπνευση, γνώση και στήριγμα για τους λαϊκούς ξεσηκωμούς του μέλλοντος»

ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

Κομματικά ντοκουμέντα (2.9.2023 - 16.11.2023)