Αντιμέτωποι με τη διαχρονική αντιλαϊκή πολιτική όλων των κυβερνήσεων, που δεν έχει προτεραιότητα την προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού αλλά τα κέρδη του κεφαλαίου, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ, μαζί με τους εργαζόμενους σε πληγείσες περιοχές, βλέπουν τα σπίτια τους και τα καταστήματά τους να γίνονται μένουν έρμαιο πλημμυρών, πυρκαγιών κ.ο.κ., ενώ τεράστια είναι τα προβλήματα σε ό,τι αφορά τις αποζημιώσεις για τις καταστροφές που έχουν υποστεί.

Στη χρόνια εγκληματική πολιτική των κυβερνήσεων, που κάνουν συνεχώς «εκπτώσεις» από την προστασία του λαού από τέτοιες καταστροφές, έρχεται να προστεθεί η εξαιρετικά αργή διαδικασία καταγραφής των ζημιών. Αλλά κι όταν αυτή ολοκληρωθεί, έρχεται ακόμα μεγαλύτερη καθυστέρηση μέχρι να λάβουν αποζημιώσεις οι αυτοαπασχολούμενοι, ενώ όταν επιτέλους δίνονται καλύπτουν ένα ελάχιστο μέρος της ζημιάς που υπέστησαν...

Αναδεικνύοντας τα ζητήματα αυτά, η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας (ΟΒΣΑ) οργάνωσε πρόσφατα περιοδεία κλιμακίου στην Κινέτα, λίγο μετά τις πλημμύρες που έπληξαν την περιοχή μόλις 16 μήνες μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 2018.

Οι καταγγελίες των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ΕΒΕ είναι πανομοιότυπες με αυτές που γίνονται σε άλλα μέρη με ανάλογα προβλήματα: Εξαιρετικά αργή διαδικασία καταγραφής ζημιών, προσπάθεια από πλευράς συνεργείων για μείωση του πραγματικού ύψους των καταστροφών, καμία ενημέρωση από την Περιφέρεια για το πότε τελικά οι πληγέντες θα λάβουν - εάν λάβουν - την όποια αποζημίωση για τα κατεστραμμένα εμπορεύματα και τον εξοπλισμό των καταστημάτων τους.

Σε περιπτώσεις που οι αυτοαπασχολούμενοι είναι ταυτόχρονα και κάτοικοι της περιοχής, το πρόβλημα το βιώνουν και από τις δυο πλευρές: Και ως επαγγελματίες που έχουν πληγεί και δεν μπορούν για μεγάλο χρονικό διάστημα να έχουν εισόδημα, αλλά και ως κάτοικοι που αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα σε ό,τι αφορά τη στέγαση των ίδιων και των οικογενειών τους.

Αντίστοιχα είναι τα παραδείγματα από τους πλημμυροπαθείς της Μάνδρας, όπου οι αυτοαπασχολούμενοι παραμένουν χωρίς αποζημιώσεις δύο χρόνια μετά τις καταστροφικές πλημμύρες!

Μια χαρακτηριστική περίπτωση μικροεμπόρου που χρειάστηκε να στήσει και πάλι το μαγαζί της από την αρχή είναι η Αρτεμις Ρεντούμη, ιδιοκτήτρια καταστήματος ειδών ραπτικής και μεταποιήσεων υφασμάτων. Στις μεγάλες πλημμύρες του 2017 το μαγαζί της μαζί και το σπίτι της «βούλιαξαν» από τον χείμαρρο που προκάλεσαν οι μεγάλες βροχοπτώσεις και η παντελής έλλειψη αντιπλημμυρικών υποδομών σε μια περιοχή που διασχίζεται από ρέμα.

Μιλώντας στον «Ριζοσπάστη», μας λέει ότι το μαγαζί της το ξανάστησε με πολλές δυσκολίες και αφού χρειάστηκε να πάρει δανεικά. Ηλπιζε ότι σχετικά σύντομα, εξαιτίας και της δημοσιότητας που πήρε το θέμα των καταστροφών στην πόλη, θα λάμβανε κάποια οικονομική ενίσχυση, όπως προβλέπεται για καταστροφές επιχειρήσεων λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων...

Η ίδια δραστηριοποιήθηκε συμβάλλοντας στην οργάνωση των πλημμυροπαθών συναδέλφων της και έχει παρακολουθήσει από την αρχή τη διαδικασία καταγραφής των ζημιών, συμπλήρωσης αιτήσεων για αποζημίωση και το στάδιο εξέτασής τους. Οπως μας κατήγγειλε, από τις 300 σχεδόν αιτήσεις από μικρομαγαζάτορες της περιοχής για αποζημίωση, μόνο οι 130 έχουν εγκριθεί σύμφωνα με πρόσφατη ενημέρωση που είχε από την Περιφέρεια. Ούτε κι αυτοί ωστόσο έχουν λάβει τα χρήματά τους... «Η σχετική απόφαση βρίσκεται στο υπουργείο Οικονομικών και εξετάζονται οι φάκελοι», ήταν η απάντηση που πήρε από το αρμόδιο γραφείο της Περιφέρειας.

Τα όσα επισημαίνει η Αρτ. Ρεντούμη είναι αυτά που καταγγέλλουν και δεκάδες άλλοι αυτοαπασχολούμενοι, σε διάφορες περιοχές της χώρας, που βρέθηκαν στην ίδια δυσχερή κατάσταση. Πολλοί είναι εκείνοι που στο τέλος αποσύρουν τις αιτήσεις τους ή δεν ολοκληρώνουν την διαδικασία, αφού τους είναι αδύνατο να συγκεντρώσουν το σύνολο των εγγράφων που τους ζητούνται και οι εργατοώρες που θα δαπανήσουν δεν αξίζουν για το ύψος της αποζημίωσης που τελικά θα λάβουν, εάν λάβουν.

«Υπάρχουν συνάδελφοι», μας λέει, «που δεν μπορούν να διεκδικήσουν αποζημιώσεις, έχουν χάσει τιμολόγια στην πλημμύρα και άλλα έγγραφα που τους ζητάνε, δεν μπορούν να αποδείξουν οι άνθρωποι ότι λειτουργούσαν επιχείρηση και ότι τα μαγαζιά τους είχαν βουλιάξει μέσα στο νερό. Αυτή τη στιγμή, δύο χρόνια μετά τις πλημμύρες, είμαστε "στον αέρα" δεκάδες μαγαζάτορες στην περιοχή και στην πραγματικότητα υπολειτουργούμε. Η κατάσταση για τη Μάνδρα γίνεται ακόμη χειρότερη γιατί υποκαταστήματα τραπεζών ή το τοπικό γραφείο των ΕΛΤΑ έκλεισαν, και ο κόσμος για να εξυπηρετηθεί πηγαίνει στην Ελευσίνα. Με αυτόν τον τρόπο η τοπική αγορά αργοπεθαίνει. Πολλές φορές έχουμε μιλήσει με τον δήμαρχο και τον αντιπεριφερειάρχη, όλοι στα λόγια μάς υποστηρίζουν, προεκλογικά έταζαν τα πάντα, μας υπόσχονταν ότι άμεσα η ζωή μας και οι δουλειές μας θα αποκατασταθούν και θα επανέλθουν στους κανονικούς ρυθμούς. Οπως αποδείχθηκε, όμως, το μόνο που έκαναν ήταν φτηνή ψηφοθηρία».

Τα τεράστια εμπόδια που τίθενται σε όσους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ επιδιώκουν να λάβουν αποζημίωση για ζημιές που υπέστησαν από φυσικά φαινόμενα επισημαίνει και ο Δ. Σωτηριάδης, ξυλουργός με κατάστημα στο Περιστέρι.

Το ξυλουργείο του, μαζί με δεκάδες άλλα μαγαζιά στην περιοχή, υπέστη καταστροφές από πλημμύρες το 2014 και σε αυτήν την περίπτωση επαναλήφθηκε ό,τι συμβαίνει συνήθως: «Από την πρώτη στιγμή, η τότε περιφερειακή αρχή και κυβερνητικά στελέχη υπόσχονταν άμεση αποκατάσταση. Από τότε άλλαξε η κυβέρνηση, άλλαξε η διοίκηση στην Περιφέρεια, άλλαξαν και πάλι το περασμένο καλοκαίρι, όμως ακόμη περιμένουμε...».

Οπως μας λέει χαρακτηριστικά, το περασμένο καλοκαίρι πήγε ο ίδιος στην υπηρεσία της αρμόδιας Γενικής Γραμματείας για να διαπιστώσει σε ποιο στάδιο βρίσκονται οι αιτήσεις που είχαν υποβληθεί, και πληροφορήθηκε ότι... μόλις τότε ξεκινούσε ο έλεγχος των αιτήσεων από τους υπαλλήλους, που βέβαια είναι εξαιρετικά λίγοι και πρέπει να εξετάζουν έναν τεράστιο αριθμό αντίστοιχων αιτήσεων.

Ο Δ. Σωτηριάδης επιβεβαιώνει την εμπειρία και άλλων επαγγελματιών που έχουν βρεθεί σε ανάλογη θέση: «Είναι τεράστια η "χαρτούρα" που ζητούν να προσκομίσεις μαζί με την αίτηση. Αν στη συνέχεια εγκριθεί, και όταν τελικά εκταμιευτούν τα κονδύλια, μετά από χρόνια, αν η επιχείρηση είναι ακόμα ανοιχτή, οι πληγέντες λαμβάνουν ένα μικρό μόνο ποσοστό της ζημιάς που έπαθαν. Η πείρα εξάλλου δείχνει ότι σχεδόν πάντα τα συνεργεία καταγραφής των ζημιών υπολογίζουν πολύ κάτω από την πραγματική αξία των ζημιών. Στην περίπτωσή μου κατέγραψαν το 30% από αυτό που είχα πραγματικά υποστεί, δίχως να υπολογίζουν τα χαμένα μεροκάματα, τις μέρες που δούλεψα για να μεταφέρω τα μηχανήματα έξω από το μαγαζί, να καθαρίσω, να στεγνώσω και ξεκινήσει πάλι η λειτουργία του».

Και προσθέτει: «Τα δικαιολογητικά που ζητάνε να προσκομίσει κάποιος για να μπει σε πρόγραμμα οικονομικής ενίσχυσης είναι τέτοια που εξαρχής αποκλείουν τους αυτοαπασχολούμενους, αφού ουσιαστικά απευθύνονται σε μεγάλες επιχειρήσεις με οργανωμένα λογιστήρια. Πολλοί συνάδελφοι στην περιοχή απέφυγαν να μπουν στη διαδικασία, γνωρίζοντας εξαρχής ότι είναι κοροϊδία. Το ζήτημα της ασφάλισης των μικρών επιχειρήσεων γίνεται ατομική ευθύνη του κάθε επαγγελματία, που θα πρέπει ανάμεσα σε όλα τα άλλα έξοδά του να προσθέσει και ασφαλιστικό κόστος για "φυσικές καταστροφές" σε κάποια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία...».

Ο Γιάννης Γιαννόπουλος, ιδιοκτήτης ινστιτούτου αισθητικής, έχασε το σπίτι του στην καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι το καλοκαίρι του 2018.

Η περίπτωσή του ταυτίζεται με τους εκατοντάδες άλλους κατοίκους της περιοχής που βρέθηκαν ξαφνικά δίχως σπίτι και στη συνέχεια και χωρίς αποζημίωση, αφού το σπίτι του κρίθηκε εκ των υστέρων ότι βρισκόταν εντός δασικής έκτασης, παρότι είχε νομιμοποιηθεί πολλά χρόνια πριν και παρά το γεγονός ότι άλλες ιδιοκτησίες, που γειτνίαζαν με τη δική του, θεωρήθηκε ότι βρίσκονταν εντός οικιστικής ζώνης...

Οπως μας λέει, εδώ και ενάμιση χρόνο αντιμετωπίζει την... παράνοια του μηχανισμού του αστικού κράτους, που στο τέλος φορτώνει τις δικές του ευθύνες στις πλάτες του λαού.

Και εδώ έρχεται να επιβεβαιωθεί το «ενός κακού μύρια έπονται» για τις οικογένειες των αυτοαπασχολούμενων: Η γυναίκα του Γ. Γιαννόπουλου, αυτοαπασχολούμενη, γέννησε περίπου το ίδιο διάστημα, και ενώ περίμενε να εισπράξει το επίδομα γέννας, το έχασε επειδή δεν κατάφερε να καταβάλει μια δόση από τη ρύθμιση οφειλών που είχε στον ΕΦΚΑ, ακριβώς λόγω των μεγάλων εξόδων που απαιτούσε η προσπάθεια της οικογένειάς τους να στήσει σπιτικό από την αρχή χωρίς να παίρνει αποζημίωση...

Σήμερα η οικογένεια μένει ακόμη στο ενοίκιο και δεν πρόκειται να εισπράξει ούτε το προβλεπόμενο επίδομα ενοικίου για τους πυρόπληκτους στο Μάτι, αφού δεν κατέθεσε τη σχετική αίτηση «εντός προβλεπόμενων ημερομηνιών»...

Η ΟΒΣΑ καλεί όλους τους πληγέντες αυτοαπασχολούμενους συλλογικά και οργανωμένα να απαιτήσουν αποζημιώσεις για όλες τις ζημιές που έχουν υποστεί, και παράλληλα απευθύνει αγωνιστικό κάλεσμα στις Ομοσπονδίες, στα κλαδικά Σωματεία και στις τοπικές Ενώσεις των ΕΒΕ για οργάνωση και συμβολή στην πάλη για ολοκληρωμένα μέτρα προστασίας της ζωής και της περιουσίας των εργαζομένων και του λαού.

Για όλα τα παραπάνω, η ΟΒΣΑ προβάλλει ολοκληρωμένο πλαίσιο αιτημάτων, με το οποίο απαιτεί:

-- Αμεση αποκατάσταση των τεράστιων καταστροφών στις υποδομές. Μέτρα άμεσης ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών που χτυπήθηκαν από τις πλημμύρες. Μέτρα ενίσχυσης για την αποκατάσταση του συνόλου των ζημιών σε σπίτια και μικρές επιχειρήσεις.

-- Αναστολή κάθε είδους υποχρεώσεων των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών - εμπόρων - βιοτεχνών των πληγεισών περιοχών σε εφορία, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, δήμους κ.λπ.

-- Αμεσα να εξασφαλιστούν η ρευματοδότηση και η υδροδότηση σε όλες τις κατοικίες και τους επαγγελματικούς χώρους, να απαλλαγούν οι κάτοικοι από παράβολα και λοιπά έξοδα, να ορίσει η Περιφέρεια κλιμάκια τεχνικών που θα αναλάβουν τη διαδικασία ελέγχων των εγκαταστάσεων.

-- Χορήγηση επιδόματος ανεργίας στους αυτοαπασχολούμενους που θα κλείσουν αναγκαστικά τις μικροεπιχειρήσεις τους.

-- Να ξεκινήσουν άμεσα όλα τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού. Να γίνουν τα αναγκαία αντιδιαβρωτικά έργα και τα φράγματα ανάσχεσης στους ορεινούς όγκους.