Η βδομάδα αυτή θα μπορούσε πράγματι να εξελιχθεί σε εκπληκτικά γόνιμη κινηματογραφικά. Σε αντίθεση με τις συνήθεις εμπορικές αμερικάνικες μετριότητες - που και αυτήν τη βδομάδα κατακλύζουν τις κεντρικές, σύγχρονων προδιαγραφών, αίθουσες - η εταιρεία διανομής «NEW STAR» διοργανώνει δυο μέγιστα αφιερώματα. Το πρώτο στον κινηματογράφο «Ιλιον» τιμά τα 65 χρόνια της Αντιφασιστικής Νίκης της 9ης Μάη 1945. Συνίσταται, δε, σε πλήθος σπουδαίων σοβιετικών κινηματογραφικών επιτευγμάτων, ταινίες μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και animation με θεματική που άπτεται του μεγάλου πατριωτικού πολέμου. Το δεύτερο αφιέρωμα έχει να κάνει με τον Ιάπωνα σκηνοθέτη Ακίρα Κουροσάβα και τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Ταυτόχρονα, βγαίνει σε επανέκδοση, σε καινούργιες κόπιες των 35 mm, η αριστουργηματική ταινία του Ρασομόν. Δυστυχώς όμως, το γενικότερο πολιτικό κλίμα - όπως διαμορφώθηκε στην Αθήνα μετά τις μεγαλειώδεις λαϊκές αντιδράσεις στα κυβερνητικά μέτρα εξαθλίωσης και εξόντωσης της εργατικής τάξης και την οργανωμένη ελεεινή προβοκάτσια - επιβάλλει να βρίσκονται οι λαϊκές μάζες, οι εργάτες και οι φοιτητές σε εγρήγορση σε δρόμους και πλατείες κι όχι κλεισμένοι σε αίθουσες σινεμά. Επαναλαμβάνω δυστυχώς, γιατί αυτές τις ταινίες πρέπει να τις δουν όλοι. Και οι νεότεροι, ώστε να διδαχθούν σε τι ακριβώς συνίσταται η δύναμη της τέχνης του κινηματογράφου, αλλά και οι μεγαλύτεροι, μια που θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο να ξαναφρεσκάρουν στη μνήμη τους τα μαθήματα ιστορίας και τέχνης. Διαβλέποντας τη δυσκολία ώστε τα παραπάνω αφιερώματα να τύχουν της αντιμετώπισης που πραγματικά τους αξίζει, εκφράζω την ελπίδα να μπορέσουμε μελλοντικά και κάτω από καλύτερες συνθήκες να γευτούμε τους σημαντικούς αυτούς καρπούς της τέχνης.

Κεραυνοβόλος είναι ο έρωτας της πανέμορφης φοιτήτριας Σαβάνα και του λιγομίλητου στρατιώτη των Ειδικών Δυνάμεων Τζον και οι δύο για ολιγοήμερες καλοκαιρινές διακοπές κάπου στη Νότια Καρολίνα. Κι εκεί που είναι έτοιμοι να πάρουν ανατρεπτικές για τη ζωή τους αποφάσεις, έρχεται ο Μπιν Λάντεν και τους χωρίζει με την 11η Σεπτέμβρη. Ο στρατιώτης ξέχειλος από πατριωτισμό φεύγει κατευθείαν για το Αφγανιστάν που σκοτώνει κακούς και δίνει καραμέλες στα παιδάκια και η Σαβάνα επιστρέφει στις σπουδές της. Επιχρυσωμένα συναισθήματα και βαρύγδουπο μελόδραμα με στοιχεία προδοσίας, αρρώστιας, εγκατάλειψης, θανάτου και πολέμου πασπαλισμένα με νότα μελαγχολίας και χαμηλούς, σκοτεινούς τόνους.

Παίζουν: Τσάνινγκ Τέιτουμ, Αμάντα Σέιφριντ, Σκοτ Πόρτερ, Χένρι Τόμας, Ρίτσαρντ Τζέκινς κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).

Πρόκειται για την περιπέτεια του ζεύγους Φόστερ που περιλαμβάνει: διεφθαρμένους αστυνομικούς, γκάνγκστερ, κυνηγητό αυτοκινήτων, υπέρμετρο πιστολίδι και ατέλειωτη σειρά παρεξηγήσεων και συμπτώσεων, καταστάσεις πρωτόγνωρες και ενδιαφέρουσες ίσως για τους Φόστερ που πάσχουν από πλήξη και ανία, όχι όμως και για το θεατή που βαριέται και πλήττει θανάσιμα λόγω της κοινοτυπίας, της επανάληψης και της επανάκλησης πληθώρας κλισέ.

Παίζουν: Τίνα Φέι, Στιβ Καρέλ, Μαρκ Γουόλμπεργκ, Ρέι Λιότα, Μίλα Κούνις, Τζέιμς Φράνκο, Μαρκ Ράφαλο, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).

Η εταιρεία διανομής NEW STAR διοργανώνει στον κινηματογράφο «ΙΛΙΟΝ» (Τροίας 34 & Πατησίων, στάση Ηλεκτρικού Βικτώρια) κινηματογραφικό φεστιβάλ για να τιμήσει τη σπουδαία ιστορική επέτειο της συμπλήρωσης 65 χρόνων από τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των λαών της 9ης Μαΐου 1945. Στο φεστιβάλ θα προβληθούν 17 ταινίες μυθοπλασίας, υπογεγραμμένες από σημαντικότατους Σοβιετικούς σκηνοθέτες. Τον Αντρέι Ταρκόφσκι με «Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν» από το 1962, τον Ελεμ Κλίμοφ με το φιλμ του 1985 «Ελα να δεις», τον Μαρκ Ντόνσκοϊ με «Το ουράνιο τόξο» από το 1943, τον Σεργκέι Μπονταρτσούκ που σκηνοθέτησε το «Η μοίρα ενός ανθρώπου» το 1959, με το «Ημίχρονο του θανάτου» του Ευγκένι Καρελώφ από το 1960, «Το αστέρι» του Νικολάι Λεμπέντεβ από το 2002, το «Ζόγια» του Λεφ Αρνσταμ από το 1946, το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του Μιχαήλ Ρομ «Ο αληθινός φασισμός» απόπειρα, αφενός σπουδής και αφετέρου ερμηνείας του φασισμού, με υλικό από τα πολεμικά αρχεία της ΕΣΣΔ, της Γερμανίας, της Πολωνίας αλλά και από τα απόρρητα αρχεία του χιτλερικού υπουργείου προπαγάνδας και από τις ταινίες της Λένι Ρίφενσταλ. 13 ακόμη ντοκιμαντέρ θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες καθώς και 13 ταινίες animation, εμπνευσμένες από το μεγάλο πατριωτικό πόλεμο. Το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί, πληροφορίες για το αναλυτικό ημερήσιο πρόγραμμα στο τηλέφωνο του κινηματογράφου 210-88 10 602). Το φεστιβάλ για την Αντιφασιστική Νίκη ξεκινά την Πέμπτη 6 Μάη και θα διαρκέσει έως την Τετάρτη 12 Μάη 2010. Θα πωλείται ημερήσιο εισιτήριο 7,5 ευρώ. Επίσης, ημερήσιο φοιτητικό/ μαθητικό/ εκπαιδευτικό, στην τιμή των 6 ευρώ. Θα υπάρχει επίσης δυνατότητα εβδομαδιαίου εισιτηρίου για το σύνολο των προβολών, το οποίο θα κοστίζει 22,5 και 18 ευρώ το αντίστοιχο φοιτητικό/ μαθητικό/ εκπαιδευτικό.

Παίζουν: Κρίστεν Μπελ, Τζος Ντιχαμέλ, Γουίλ Αρνετ, Ντάνι Ντε Βίτο, Αντζέλικα Χιούστον, Ντον Τζόνσον, Αλέξις Τζιένα κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).

Ταινία για τις ανθρώπινες σχέσεις. Σχέσεις που λειτουργούν, δυσλειτουργούν, διαλύονται, τελειώνουν ή αρχίζουν. Μεταξύ συζύγων, γονιών, παιδιών, μεταξύ γειτόνων, συμμαθητών, κοριτσιών και αγοριών. Σχέσεις εγκλωβισμένες, στρεβλές, στο αποπνικτικό περιβάλλον ενός νέου, υπό οικιστική ανάπτυξη, μεσοαστικού προαστίου στο Λονγκ Αϊλαντ, στον ορίζοντα επέκτασης της Νέας Υόρκης, εκεί που ο νοοτροπίας νεόπλουτου Μίκι Μπάρτλετ μετακόμισε πρόσφατα με την οικογένειά του, από το υποβαθμισμένο Κουίνς, όπου το ετήσιο εισόδημα των κατοίκων δεν ξεπερνά τα 20-30.000 δολάρια ετησίως. Ο Μίκι Μπάρτλετ σκοπεύει να χτίσει στο οικόπεδό του και γήπεδο τένις κι ας μην παίζει κανείς τους τένις. Η κοινωνική ζωή εδώ αναλώνεται στα πάρτι της εκκλησίας, στη μίζερη μπυραρία και στο κυνήγι ελαφιών...

Παίζουν: Αλεκ Μπάλντουιν, Κιέραν Κούλκιν, Ρόρο Κάλκιν, Τζιλ Χένεσι, Σίνθια Νίξον, Τίμοθι Χάτον, Εμα Ρόμπερτς κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2008).

Τι θέλησε να δείξει ο Κουροσάβα με το αινιγματικό αυτό δράμα εποχής τοποθετημένο στον 11ο αιώνα; Το ανυποψίαστο κοινό συχνά πυκνά αντιμετωπίζει με έντονη σύγχυση τη σχετικότητα της αλήθειας στην ταινία. Τέσσερις διαφορετικές καταθέσεις για το ίδιο γεγονός, οι οποίες δε συμφωνούν μεταξύ τους. Πολλοί φυσικά είναι αυτοί που επιμένουν ότι θα πρέπει να υπάρχει κάποια βερσιόν που είναι η αληθινή και αναρωτιούνται ποια είναι αυτή. Με θαρραλέα, μη γραμμική αφήγηση, στο φιλμ εκτίθενται οι λεπτομέρειες ενός εγκλήματος, όπως αυτές περιγράφονται στα φλας μπακ τόσο του αυτόπτη μάρτυρα, όσο και όσων συμμετείχαν. Οι κριτικοί υπογράμμισαν την αξία της σκηνοθεσίας σε στιλ βωβού κινηματογράφου, της καταπληκτικής ισορροπίας ανάμεσα στο ρεαλισμό και στον ιμπρεσιονισμό και της καλλιτεχνικής δύναμης του φιλμ που θεωρείται ανυπέρβλητη. Κάποιος Ιάπωνας κριτικός πρόβαλε αντιρρήσεις που είχαν να κάνουν με την προσπάθεια περιβολής των ταξικά χαμηλότερων όντων με υπερ-ευγενικά συναισθήματα, με ποιητικό λόγο και με υψηλές σκέψεις, κάτι που στην πραγματικότητα δε συναντάται στη συμπεριφορά και στην έκφραση των ανθρώπων που προέρχονται από χαμηλές κοινωνικές τάξεις. Η κριτική εκτίμησε επίσης ως ιδιαίτερα σύνθετο το σενάριο και ως μονότονη τη σκηνοθεσία - η οποία «πατούσε» από άκρου εις άκρον στο ίδιο «κλειδί» - και, τέλος, την ύπαρξη πλήθους βλασφημιών και μιας έντονης τάσης για υπερ-παίξιμο. Η ταινία «Ρασομόν» υπήρξε από τις μεγαλύτερες οικονομικές κινηματογραφικές επιτυχίες στην Ιαπωνία. Η πρεμιέρα της πραγματοποιήθηκε σε χολιγουντιανό στιλ, στον καλύτερο κινηματογράφο της Ιαπωνίας, στο Αυτοκρατορικό Θέατρο στο Τόκιο, και παρά τον βαρύ «διανοητικό» προσανατολισμό της, απέφερε πολλά κέρδη, σε όλη την επικράτεια της χώρας. Πολύ πριν βραβευτεί στη Βενετία με το Χρυσό Λέοντα, το 1951, η ταινία είχε αποσβέσει το κόστος της, ήταν μάλιστα όγδοη σε εισπρακτική επιτυχία εκείνη τη χρονιά. Αυτό που ακούγεται, ιδιαίτερα στην Αμερική, ότι το φιλμ «Ρασομόν» δεν εκτιμήθηκε δεόντως στη χώρα του την Ιαπωνία, δεν είναι αλήθεια. Το ύψιστο βραβείο του διεθνούς κινηματογραφικού φεστιβάλ της Βενετίας ενίσχυσε τη φήμη του και απέδωσε στο είδος που ανήκει, στο «δράμα εποχής», ένα τρομακτικά καλλιτεχνικό ανάστημα. Ο ίδιος ο Κουροσάβα δήλωνε: «Το ότι πήρα το βραβείο ήταν ολότελα αναπάντεχο. Φυσικά και είμαι ευτυχής, εάν όμως είχα κάνει ένα φιλμ που αντανακλούσε τη σημερινή Ιαπωνία, κάτι σαν τον "Κλέφτη ποδηλάτων" και βραβευόμουν γι' αυτό το φιλμ, θα είχε μεγαλύτερη σημασία και θα αισθανόμουν πολύ πιο ευτυχής». Πάντως, το «Ρασομόν» καθώς και πολλά ιαπωνικά φιλμ, ακόμα και σήμερα, δε διακρίνονται για την καλή τους ηχοληψία. Φημολογείται ότι οι ίδιοι οι Ιάπωνες πολλές φορές δεν καταλαβαίνουν τι λέγεται στα φιλμ και γι' αυτό προτιμούν να βλέπουν τις ταινίες τους υποτιτλισμένες σε κάποια ξένη γλώσσα, ακριβώς για να καταλάβουν τι λέγεται...

Παίζουν: Τοσίρο Μιφούνε, Ματσίκο Κίο, Μασαγιούκι Μόρι, Τακάσι Σιμούρα.

Παραγωγή: Ιαπωνία (1950).