Με συνθήματα όπως «Χρειαζόμαστε έναν πραγματικό ηγέτη, όχι έναν ανατριχιαστικό τύπο», «Ο Ντόναλντ Τραμπ πρέπει να φύγει» και άλλα παρόμοια, πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις στις ΗΠΑ, και όχι μόνο, το Σάββατο 21 Γενάρη, δηλαδή μια μέρα μετά την ορκωμοσία του νέου Προέδρου. Οι διαδηλώσεις αυτές (Women's March) παρουσιάστηκαν από τα διεθνή ΜΜΕ ως μια πρωτοβουλία που οργανώθηκε από τις ίδιες τις γυναίκες, ως μια αντίδραση στην ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ και στις επιπτώσεις που αυτή θα έχει στα δικαιώματα των γυναικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι διαδηλώτριες φορούσαν ροζ σκουφάκια, προβάλλοντας την αντίθεσή τους κυρίως στη σεξιστική συμπεριφορά του νέου Προέδρου, συμπεριφορά που είναι απόλυτα καταδικαστέα.

Τα φώτα της δημοσιότητας εστίασαν και στους γνωστούς ηθοποιούς και τραγουδιστές που έδωσαν το «παρών» ανάμεσα στους διαδηλωτές. Ορισμένοι μάλιστα από τους «αστέρες» του Χόλιγουντ δεν περιορίστηκαν στην απλή συμμετοχή αλλά πήραν το λόγο και μίλησαν στους συγκεντρωμένους. Ανάμεσά τους η Μαντόνα, η οποία προεκλογικά είχε εκφράσει την υποστήριξή της στην Κλίντον και αυτήν τη φορά έκανε λόγο για μια «επανάσταση που αρχίζει», για μια αλλαγή που είναι «επιτακτικά αναγκαία».

Σύμφωνα με μια δημοσκοπική έρευνα, οι συμμετέχοντες στη διαδήλωση δήλωσαν σε ποσοστό 90,1% ψηφοφόροι της Κλίντον στις πρόσφατες εκλογές. Για το 33% ήταν η πρώτη φορά στη ζωή τους που συμμετείχαν σε διαδήλωση, ενώ για το 55,9% ήταν η πρώτη συμμετοχή τους σε διαμαρτυρία κατά το χρονικό διάστημα των πέντε τελευταίων ετών. Οι συμμετέχοντες δεν περιορίζονταν μόνο σε ψηφοφόρους των Δημοκρατικών, αλλά και σε γνωστά στελέχη τους, πολιτικούς που έχουν διατελέσει μέλη προηγούμενων κυβερνήσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Τζον Κέρι, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, που ...διαδήλωσε κι αυτός στην Ουάσιγκτον. Την υποστήριξή της είχε εκφράσει και η Χίλαρι Κλίντον, πολιτική αντίπαλος του Τραμπ στη διεκδίκηση της προεδρίας, με ανάρτησή της στο twitter.

Οι δημόσιες τοποθετήσεις του Τραμπ, προεκλογικά και μετεκλογικά, που αναφέρονται με απαξιωτικό τρόπο στις γυναίκες και αναπαράγουν αντιδραστικές απόψεις για τη θέση και το ρόλο τους, όπως αντίστοιχα τα ρατσιστικά σχόλια που στρέφονται κατά των μειονοτήτων, έπαιξαν το ρόλο τους στη δυσαρέσκεια που αισθάνονται γυναίκες και άντρες απέναντι στην εκλογή του. Το ίδιο και μια σειρά αποφάσεις που ακολούθησαν την ανάληψη των καθηκόντων του. Μεταξύ αυτών, περιλαμβάνεται η επαναφορά της ρύθμισης που απαγορεύει σε οργανώσεις που δέχονται χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ να προσφέρουν στις γυναίκες υπηρεσίες σχετικές με την άμβλωση. Μια αντίστοιχη περίπτωση είναι η προσπάθεια του νέου Προέδρου να βάλει στον «πάγο» τη διαδικασία εισόδου και παραμονής στις ΗΠΑ μεταναστών και προσφύγων από μια σειρά μουσουλμανικές χώρες.

Ωστόσο, είναι φανερό ότι οι διαδηλώσεις που έγιναν φέρουν τη σφραγίδα του κόμματος των Δημοκρατικών, ως προς την οργάνωση, τη συμμετοχή, την κατεύθυνση και τους στόχους τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι διατυπώθηκαν αιτήματα για την Υγεία, τους παιδικούς σταθμούς, για άλλα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, όπως η φτώχεια, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, οι διακρίσεις σε βάρος μεταναστών, ενώ όμως όλα τα σχετικά προβλήματα υπήρχαν και την περίοδο διακυβέρνησης του Προέδρου Ομπάμα. Παράλληλα, στις διαδηλώσεις κυριάρχησαν οι αντιδράσεις για τις συνέπειες της εκλογής του Τραμπ στη «δημοκρατία», την «ελευθερία», στις «αξίες» και τα «ιδανικά» της αμερικανικής κοινωνίας. Ετσι, τα υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα αξιοποιήθηκαν μόνο και μόνο για να συγκαλύψουν τις βαθύτερες διεργασίες που συντελούνται και αφορούν την ενδοαστική διαπάλη. Τέθηκαν στην υπηρεσία των Δημοκρατικών και στις αντιπολιτευτικές τους ανάγκες απέναντι στον πολιτικό τους αντίπαλο. Αξιοποιήθηκαν, δηλαδή, για τη στήριξη επιδιώξεων και συμφερόντων μερίδας της αστικής τάξης των ΗΠΑ.

Ουσιαστικά, οι συγκεκριμένες κινητοποιήσεις λειτούργησαν ως κάνουλα διοχέτευσης της αυξανόμενης λαϊκής δυσαρέσκειας σε ανώδυνα κανάλια για την αστική εξουσία και τους αντίστοιχους θεσμούς. Από το «χορό» αυτό δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι εκπρόσωποι αμερικάνικων μονοπωλίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πρόεδρος και εκτελεστικός διευθυντής της «Starbucks», Χάουαρντ Σουλτς, ο οποίος «απάντησε» στην επιδίωξη του Τραμπ να θέσει απαγορεύσεις και περιορισμούς σε μετανάστες και πρόσφυγες, προαναγγέλλοντας 10.000 προσλήψεις προσφύγων στα καταστήματα που διατηρεί η επιχείρηση σε 75 χώρες.

Η εξαγγελία έγινε με επιστολή του Σουλτς προς τους εργαζομένους της εταιρείας, η οποία αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της. «Ζούμε σε μια περίοδο χωρίς προηγούμενο», αναφέρει και υπογραμμίζει ιδιαίτερα ότι κατά την περίοδο αυτή «τίθεται υπό αμφισβήτηση η υπόσχεση για το αμερικανικό όνειρο». Στο ίδιο κείμενο, σημειώνει πως «υπάρχουν περισσότεροι από 65 εκ. πολίτες στον κόσμο που είναι αναγνωρισμένοι ως πρόσφυγες από τα Ηνωμένα Εθνη και αναπτύσσουμε σχέδια να προσλάβουμε 10.000 από αυτούς μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, στις 75 χώρες όπου δραστηριοποιείται η Starbucks». Η προσπάθεια αυτή θα ξεκινήσει από τις ΗΠΑ και πρώτοι στους υποψήφιους εργαζόμενους της εταιρείας θα βρεθούν «όσοι έχουν υπηρετήσει στο πλευρό των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων ως διερμηνείς και υποστηρικτικό προσωπικό στις διάφορες χώρες, όπου ο στρατός μας έχει ζητήσει σχετική βοήθεια».

Ο ίδιος εξέφρασε ακόμα τις αντιρρήσεις του για τα σχέδια να φτιαχτεί τείχος στα σύνορα με το Μεξικό. Οι αντιρρήσεις του είναι εύλογες και δικαιολογημένες: Η εταιρεία δραστηριοποιείται στο Μεξικό από το 2002, με 600 καταστήματα και 7.000 εργαζόμενους. Προμηθεύεται καφέ από τη συγκεκριμένη χώρα για τρεις δεκαετίες, ενώ σχεδίαζε να επεκτείνει τη δραστηριότητα στην καλλιέργεια και την εξαγωγή καφέ ακόμα παραπέρα. Στην περίπτωση των επιχειρήσεων, το αίτημα για «γέφυρες αντί για τείχη» μεταφράζεται σε λιγότερα ή και καθόλου εμπόδια στη διακίνηση πρώτων υλών, εμπορευμάτων και εργαζομένων.

Η αντιπαράθεση ανάμεσα σε Ρεπουμπλικάνους και Δημοκρατικούς, που εκδηλώθηκε πιο οξυμένη κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο σε σύγκριση με άλλες αντίστοιχες περιόδους στο παρελθόν, συνεχίζεται όπως όλα δείχνουν και σήμερα σε ανεβασμένους τόνους. Στην αντιπαράθεση αντανακλώνται οι εντεινόμενοι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους, καπιταλιστικά κράτη, ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Οι ανταγωνισμοί αυτοί εκφράστηκαν και στις πρώτες κινήσεις της νέας προεδρίας και τις αντιδράσεις που ακολούθησαν. Η ρύθμιση που προκάλεσε τις μεγαλύτερες αντιδράσεις μεταξύ των γυναικών ήταν αυτή που απαγορεύει σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, που δρουν κυρίως στις λεγόμενες «αναπτυσσόμενες χώρες», να προσφέρουν στις γυναίκες τη δυνατότητα να κάνουν άμβλωση, εφόσον δέχονται χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ.

Στην ουσία, πρόκειται για μια ρύθμιση που ενεργοποιείται και αναστέλλεται, καθώς οι κυβερνήσεις των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών διαδέχονται η μία την άλλη. Τη ρύθμιση είχε εγκαινιάσει το 1984 ο Ρόναλντ Ρέιγκαν, την είχε αναστείλει ο Μπιλ Κλίντον, την επανέφερε ο Τζορτζ Μπους και την ακύρωσε εκ νέου ο Μπαράκ Ομπάμα. Τώρα ο νέος Πρόεδρος τη θέτει ξανά σε ισχύ, προσθέτοντας ένα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ.

Η πρώτη αντίδραση σημειώθηκε από την Ολλανδία που εξήγγειλε πρωτοβουλία για τη δημιουργία Παγκόσμιου Ταμείου που θα διευκολύνει τις οργανώσεις και τους φορείς που προσφέρουν στις γυναίκες των «αναπτυσσόμενων» κρατών πρόσβαση σε ενημέρωση, μέτρα αντισύλληψης και στην άμβλωση, αντισταθμίζοντας το κενό στη χρηματοδότηση που θα δημιουργήσει η ρύθμιση Τραμπ, το οποίο υπολογίζει ότι θα φτάσει σε 600 εκ. δολάρια μέσα στην επόμενη τετραετία. Στο πλαίσιο αυτό, η Ολλανδία συνομιλεί με άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, προκειμένου να συμμετέχουν στο Ταμείο. ΕΕ και κυβερνήσεις δεν ενδιαφέρονται για την υγεία των γυναικών - συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην αντισύλληψη και την άμβλωση - στις χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Οπως δεν ενδιαφερόταν και η προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ. Απόδειξη ότι στις χώρες τους οι υπηρεσίες Υγείας που σχετίζονται με την αντισύλληψη, τις εκτρώσεις, την εγκυμοσύνη, τον τοκετό, αποτελούν ακριβοπληρωμένα εμπορεύματα, ανατίθενται σε ΜΚΟ και «ανθρωπιστικές» οργανώσεις, ενώ δεν λείπουν και οι αντιδραστικοί νόμοι που θέτουν περιορισμούς και απαγορεύσεις. Βρίσκουν όμως ένα βολικό πεδίο αντιπαράθεσης με τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, με την οποία κοντράρονται στην πραγματικότητα πάνω σε άλλα ζητήματα.

Ολα τα παραπάνω προσφέρουν παραδείγματα για την επίδραση των σύνθετων οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών εξελίξεων στη συνείδηση και στη στάση των γυναικών από την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Αλλά και για την προσπάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος, να βγάλει στο δρόμο άπειρες λαϊκές μάζες, σε στράτευση με τα ιδιαίτερα αστικά συμφέροντα. Ταυτόχρονα, αναδεικνύουν την ανάγκη πολιτικοποίησης της πάλης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ανδρών και γυναικών. Με τρόπο που να μην επιτρέπει την αξιοποίηση του αγώνα της εργατικής τάξης και των σύμμαχων στρωμάτων της από ανταγωνιζόμενες μερίδες της αστικής τάξης, που τελικά οδηγούν στην ενσωμάτωσή τους στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.