Να απαντήσουν στα νέα δεσμά που επιβάλλουν η ΕΕ και τα κόμματα που τη στηρίζουν, καλούνται οι γυναίκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, καθώς το επόμενο διάστημα θα ανοίξει η συζήτηση σχετικά με την ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν). Οι νέες υπερεξουσίες της Κομισιόν, για τις οποίες θα συζητήσει η επόμενη Σύνοδος της ΕΕ, θα αφορούν τους εθνικούς προϋπολογισμούς των κρατών - μελών, τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, τη φορολογία. Πρόκειται δηλαδή για ενισχυμένες αρμοδιότητες σε μια σειρά τομείς που σχετίζονται άμεσα με τη ζωή των γυναικών και των οικογενειών τους, για υπερεξουσίες που θα λειτουργήσουν σαν σιδερένια φτέρνα για τα εναπομείναντα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες των ίδιων και των οικογενειών τους.

Το πόσο αντιλαϊκό περιεχόμενο έχει η πολιτική του δίπολου κεντροδεξιά - κεντροαριστερά, που στήθηκε προεκλογικά για να εγκλωβίσει το λαό, φαίνεται από το γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές του, ΝΔ από τη μια και ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, αποδέχονται το μονόδρομο της ΕΕ και ο καθένας εμφανίζει τον εαυτό του ως εγγυητή της παραμονής της χώρας στην ευρωένωση και στο κοινό της νόμισμα.

Το ΚΚΕ έχει εναντιωθεί στις ευρωενωσιακές συνθήκες, συμφωνίες και οδηγίες, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά «μνημόνια διαρκείας» για τους λαούς της Ευρώπης. Εχει συμβάλλει στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων προκειμένου να δυσκολεύονται, όσο το δυνατόν να μην εφαρμόζονται οι αντιλαϊκές πολιτικές, να μπαίνουν εμπόδια στην προώθηση της στρατηγικής της ΕΕ. Σταθερά δείχνει στο λαό το μόνο δρόμο που υπηρετεί τα συμφέροντα και τις σύγχρονες ανάγκες του, το δρόμο της αποδέσμευσης από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, της λαϊκής εξουσίας.

Με αφορμή την ανάγκη να αποτελέσει κριτήριο ψήφου η θέση των κομμάτων απέναντι στην ΕΕ και τη στρατηγική της, στεκόμαστε σε ορισμένες πλευρές της κατάστασης που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην εργασία, στο δικαίωμα στη μητρότητα, στις κοινωνικές υποδομές και υπηρεσίες σε χώρες - μέλη της ΕΕ, όπως αυτή αποτυπώνεται σε μελέτες της επιτροπής για τα Δικαιώματα των Γυναικών και την Ισότητα των Φύλων του Ευρωκοινοβουλίου.

Η Δανία αποτελεί μια περίπτωση χώρας που έχει προβληθεί ως πρότυπο στις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, κυρίως από τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού. Η Δανία έχει έναν από τους υψηλότερους δείκτες γυναικείας απασχόλησης στην ΕΕ, παρ' όλα αυτά η ανισοτιμία των γυναικών στην εργασία παραμένει. Η ανισότητα στις αμοιβές μεταξύ ανδρών και γυναικών υπολογίζεται στη μελέτη της επιτροπής ότι φτάνει περίπου στο 18% όσον αφορά τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και στους δήμους, ενώ κυμαίνεται στο 9% στους δημοσίους υπαλλήλους. Οι διαφορές αυτές αποδίδονται στον «έντονο διαχωρισμό της αγοράς εργασίας με βάση το φύλο», στο γεγονός δηλαδή ότι οι εργαζόμενες γυναίκες συγκεντρώνονται σε επαγγέλματα και κλάδους με χαμηλότερους μισθούς.

Τόσο η φιλελεύθερη κυβέρνηση της Δανίας που προηγήθηκε, όσο και η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση συνεργασίας τριών κομμάτων που τη διαδέχθηκε το φθινόπωρο του 2011, προωθούν τις πολιτικές συμφιλίωσης επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ. Οι διαφορές τους είναι τελείως επουσιώδεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η διαμάχη σχετικά με το ζήτημα της γονικής άδειας, ανάμεσα στους φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες: Οι πρώτοι τάσσονται υπέρ της ελευθερίας επιλογής των ζευγαριών να μοιράσουν μεταξύ τους τη γονική άδεια με όποιο τρόπο επιθυμούν. Οι σοσιαλδημοκράτες από την άλλη, προκρίνουν την οριοθέτηση ενός μέρους της διάρκειας της γονικής άδειας, ως μέρος που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά από τους πατέρες, με το επιχείρημα πως το μέτρο αυτό θα ενθαρρύνει τη συμμετοχή των ανδρών στη φροντίδα της οικογένειας και επομένως την ισότητα των φύλων.

Το πόσο επουσιώδης είναι η συζήτηση αυτή, το πόσο μακριά βρίσκεται από τα πιεστικά προβλήματα των νέων γονιών και ειδικά των νέων μητέρων, φαίνεται από το εξής: Σε άλλο σημείο του κειμένου της επιτροπής, επισημαίνεται το γεγονός ότι ο αριθμός των απολύσεων που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη και τη μητρότητα καταγράφει διαρκή αύξηση. Η εργοδοσία δεν πτοείται από το νομικό πλαίσιο για την προστασία εγκύων και μητέρων από την απόλυση και ο αριθμός των απολύσεων διογκώθηκε στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης. Η πραγματικότητα στη Δανία, όπως άλλωστε και στην Ελλάδα, αποδεικνύει πως το πρόβλημα δεν είναι η «ισοκατανομή» των ευθυνών ανάμεσα στο ζευγάρι, κάτι που άλλωστε εύκολα μπορεί να λυθεί, αλλά το γεγονός ότι στο χώρο δουλειάς απόλυτος νόμος είναι το κέρδος του καπιταλιστή, που τσακίζει τα εργασιακά δικαιώματα γυναικών και ανδρών εργαζομένων. Οσο αυτό δεν αλλάζει, οι εργαζόμενες μητέρες θα είναι λιγότερο «ανταγωνιστικές» ως εργαζόμενες, όπως κι αν μοιράζεται η γονική άδεια ανάμεσα στους γονείς.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η πορεία που ακολούθησαν οι υπηρεσίες και υποδομές των βρεφονηπιακών σταθμών, που στη Δανία υπήρξαν καθολικές από το 1964 μέχρι το 1987. Ομως, από τη δεκαετία του '90 η ευθύνη για την ύπαρξη και τη λειτουργία τους μεταφέρθηκε στους δήμους. Σήμερα, το κόστος επιμερίζεται εν μέρει στους δήμους και εν μέρει στους γονείς, με απευθείας πληρωμές τροφείων.

Το παράδειγμα της Πολωνίας και των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών που λειτουργούν σε αυτή, αναφέρθηκε προεκλογικά από τη ΝΔ και τον πρόεδρό της, ως παράδειγμα ανταγωνιστικότητας που προσφέρεται για μίμηση. Οσον αφορά την Πολωνία, η μελέτη της επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου υπολογίζει πως το συνολικό ποσοστό απασχόλησης ανήλθε, κατά το 2010, στο 59% του πληθυσμού, 53% για τις γυναίκες και 65,5% για τους άνδρες αντίστοιχα. Επισημαίνει ακόμα πως η Πολωνία έχει τον υψηλότερο δείκτη προσωρινής απασχόλησης στην ΕΕ, ποσοστό πάνω από 26% των εργαζομένων, ανδρών και γυναικών. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η διαπίστωση ότι η χώρα αυτή έχει το χαμηλότερο ποσοστό χρήσης αντισύλληψης στην Ευρώπη. Η μικρή χρήση αντισυλληπτικών οφείλεται, σύμφωνα με την επιτροπή, στην περιορισμένη πρόσβαση σε αυτά: Το Εθνικό Ταμείο Υγείας της Πολωνίας δε διαθέτει τους απαραίτητους πόρους και το κόστος βαραίνει τις ίδιες τις γυναίκες, που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν σε αυτό με δεδομένη την ανεργία, την ευέλικτη και προσωρινή απασχόληση, τους χαμηλούς μισθούς και μεροκάματα.

Η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές, ανεξάρτητα από τον κεντροδεξιό ή κεντροαριστερό προσανατολισμό της και τα κόμματα που θα τη συναπαρτίσουν, θα είναι κυβέρνηση που δεν θα αμφισβητεί την ΕΕ και τη στρατηγική της, κυβέρνηση που δε θα θέλει, ούτε θα μπορεί να συγκρουστεί με αυτή. Θα συνεχίσει στην ίδια αντιλαϊκή ρότα. Οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να δώσουν δύναμη στο ΚΚΕ, να το στηρίξουν με την ψήφο τους αλλά και να πάρουν θέση στο εργατικό, στο λαϊκό, στο γυναικείο κίνημα. Στο επίκεντρο του προβληματισμού τη θέση του ερωτήματος πώς και από ποιον θα κυβερνηθεί ο λαός, πρέπει να πάρει το πραγματικό ζήτημα: Πώς ο λαός θα οργανωθεί για να βάλει φρένο στον αντιλαϊκό κατήφορο, πώς θα βρεθεί σε ετοιμότητα να αντιμετωπίσει τα ακόμα χειρότερα σενάρια της άναρχης πτώχευσης της Ελλάδας. Πώς θα πάρουν οι εργαζόμενοι στα χέρια τους τον πλούτο που παράγουν και μαζί με αυτόν την εξουσία, για να κυβερνήσουν οι ίδιοι με άξονα τις σύγχρονες ανάγκες τους.