-- Ποια είναι τα συμπεράσματα που βγαίνουν για τη σκληρή μάχη που δώσατε το προηγούμενο διάστημα;

-- Στο πλαίσιο της απόφασης της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων και της σύσκεψης που έγινε στις 19 Δεκέμβρη στη Νίκαια της Λάρισας, με οργανωτές τους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες, στήσαμε δεκάδες μπλόκα συντονισμένα και επί τρεις βδομάδες σε όλη τη χώρα, πραγματοποιήσαμε συντονισμένες πολύμορφες δράσεις, ενώ διαδηλώσαμε και πριν από 15 μέρες στην Αθήνα.

Τα μπλόκα αποτέλεσαν την κλιμάκωση μιας μάχης που δίνουμε όλο τον χρόνο, διεκδικώντας τη μείωση του υπέρογκου κόστους παραγωγής, την προστασία από τις φυσικές καταστροφές, τιμές στα προϊόντα που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής και θα διασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης.

Παρά το «πέπλο σιωπής» που επέβαλαν τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ, κατόπιν εντολών της κυβέρνησης, καταφέραμε να αναδείξουμε τα αιτήματα επιβίωσής μας, ότι βγαίνουμε στους δρόμους όχι γιατί τάχα «δεν έχουμε δουλειές και είμαστε επαγγελματίες διαδηλωτές», αλλά γιατί δεν έχουμε λεφτά για να βάλουμε πετρέλαιο στο τρακτέρ, γιατί με τους διπλάσιους λογαριασμούς ρεύματος δεν μπορούμε να ποτίσουμε τα χωράφια μας.

Είναι πολύ σημαντικό ότι μια μεγάλη μερίδα αγροτοκτηνοτρόφων έσπασαν το κλίμα της μοιρολατρίας και ηττοπάθειας, απέρριψαν τα καλέσματα διαφόρων επίδοξων «σωτήρων» για εναπόθεση της ελπίδας τους ξανά στην κυβερνητική εναλλαγή, από την οποία «κάηκε η γούνα τους» τα προηγούμενα χρόνια, επέλεξαν τον δρόμο του οργανωμένου αγώνα.

Αλλωστε, η πείρα μας επιβεβαιώνει ότι μόνο με τα τρακτέρ στον δρόμο και τον πανελλαδικά συντονισμένο αγώνα μπορούμε να αποσπάμε κατακτήσεις, να καθυστερούμε αντιλαϊκά μέτρα. Μπορεί, με την επίκληση των δημοσιονομικών δεδομένων, να μην ικανοποιήθηκαν τα βασικά αιτήματά μας, ωστόσο αναγκάσαμε την κυβέρνηση να δεσμευτεί ότι θα δοθούν κάποια χρήματα για επιστροφή φόρου στο πετρέλαιο, ότι θα συνεχιστεί η μείωση της ρήτρας αναπροσαρμογής στο ρεύμα για το διάστημα Απρίλη - Οκτώβρη 2022. Επίσης, εκδόθηκαν νέα, μειωμένα τιμολόγια λογαριασμών από τη ΔΕΗ για την περίοδο Αυγούστου - Δεκέμβρη 2021. Δόθηκαν επιπλέον χρήματα για τη στήριξη των κτηνοτρόφων.

Φάνηκαν τα δύο μέτρα και σταθμά της κυβέρνησης, αφού την ώρα που η κυβέρνηση αρνείται το αίτημά μας για αφορολόγητο πετρέλαιο, δίνει, όπως και η προηγούμενη, πάνω από 370 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για πετρέλαιο και άλλα καύσιμα σε εφοπλιστές, ξενοδόχους και κλινικάρχες!

Αναδείχτηκαν οι ευθύνες που έχουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις για τα προβλήματά μας, καθώς επίσης και η στάση των κομμάτων του κεφαλαίου και της ΕΕ, δημοτικών και περιφερειακών αρχών, που στα λόγια αναγνωρίζουν τα προβλήματά μας, μας χτυπάνε φιλικά στην πλάτη, ωστόσο αρνούνται να στηρίξουν τα αιτήματα και τις μορφές πάλης που επιλέγουμε. Είναι χαρακτηριστική η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, με τον πρόεδρό του να αρνείται να επισκεφτεί το μπλόκο της Νίκαιας, όπως επίσης και του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ.

Επιβεβαιώθηκε η καθοριστική συμβολή των Αγροτικών Συλλόγων και Ομοσπονδιών, που συντονίζουν τη δράση τους μέσα από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, υιοθετώντας το πλαίσιο πάλης που εκφράζει τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των βιοπαλαιστών αγροτών.

Ταυτόχρονα, οι συλλογικές διαδικασίες, οι συνελεύσεις των μπλόκων, όπου παίρνονταν οι αποφάσεις για την οργάνωση των κινητοποιήσεων, ο πανελλαδικός συντονισμός των μπλόκων που επιτεύχθηκε ακόμα μια φορά, η κοινή δράση με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αποτελούν σημαντική παρακαταθήκη για τον μακρύ και δύσκολο αγώνα επιβίωσης.

-- Ποια είναι η κατάσταση που βιώνετε αυτήν την περίοδο, με δεδομένο ότι πλάι στα διαχρονικά προβλήματα προστίθενται οι επιπτώσεις από τον πόλεμο στην Ουκρανία;

-- Παρά τα ψίχουλα που αναγκάστηκε να δώσει η κυβέρνηση κάτω από την πίεση των κινητοποιήσεών μας, πληρώνουμε εμείς, όπως και όλα τα λαϊκά στρώματα, ένα νέο μεγάλο οικονομικό τίμημα με την ακρίβεια, την αύξηση της τιμής των καυσίμων, την αύξηση του κόστους παραγωγής, την ενεργειακή φτώχεια, τους εξοπλισμούς και τα οικονομικά μέτρα (π.χ. νέο εμπάργκο στα προϊόντα που παράγουμε). Χρειάζεται εδώ και τώρα άμεση απεμπλοκή της χώρας μας απ' αυτόν τον πόλεμο.

Ενδεικτικά, τις τελευταίες μέρες η τιμή του πετρελαίου εκτινάχθηκε από τα 1,58 ευρώ/λίτρο στα 2 ευρώ/λίτρο, αντίστοιχα αυξήθηκε το ρεύμα. Στα λιπάσματα και στις ζωοτροφές παρατηρούνται ελλείψεις αλλά και αυξήσεις στις τιμές εξαιτίας των μειωμένων προμηθειών πρώτων υλών.

Την ίδια ώρα, πριν από δύο βδομάδες, χιλιάδες δεντροκαλλιεργητές της Κεντρικής Μακεδονίας, της Θεσσαλίας και άλλων περιοχών επλήγησαν ξανά από τον παγετό. Ταυτόχρονα εκατοντάδες συνάδελφοι στον νομό Καρδίτσας δεν έχουν πάρει ακόμα τις αποζημιώσεις για περσινές ζημιές, ενώ κινδυνεύουν να μην πάρουν και τις συνδεδεμένες ενισχύσεις.

Με δεδομένο ότι δεν υλοποιούνται έργα υποδομής για την ασφάλεια της παραγωγής από φυσικούς κινδύνους, επειδή δεν είναι ανταποδοτικά για το κεφάλαιο και το κράτος τα αντιμετωπίζει ως κόστος, αλλά και ότι διατηρείται ο κανονισμός του ΕΛΓΑ, που ενώ μας χαρατσώνει με υπέρογκα ασφάλιστρα, δεν αναγνωρίζει και δεν αποζημιώνει το σύνολο των καταστροφών, δημιουργείται μεγάλη αβεβαιότητα σε χιλιάδες συναδέλφους.

-- Ποιες είναι οι επιπτώσεις για τα λαϊκά στρώματα από αυτήν την κατάσταση;

-- Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεών μας αναδεικνύαμε ότι τα αιτήματά μας αφορούν όλο τον λαό. Σήμερα, με τη συζήτηση που έχει ανοίξει για τη διατροφική επάρκεια σε μια σειρά από απαραίτητα προϊόντα (π.χ. μαλακό σιτάρι, ζωοτροφές, ζάχαρη, κρέας, γάλα), αναδεικνύεται πιο καθαρά η μεγάλη αντίφαση ανάμεσα στις υπάρχουσες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας για κάλυψη των κοινωνικών αναγκών σε ασφαλή και ποιοτικά τρόφιμα, και στο γεγονός ότι αυτές συνθλίβονται από το κριτήριο του κέρδους των εμποροβιομηχάνων, που καθορίζει τι και πόσο θα παραχθεί.

Στη χώρα μας έχουμε όλες τις εδαφικές, κλιματολογικές, τεχνικές και επιστημονικές προϋποθέσεις, κυρίως το έμψυχο δυναμικό, για να παράγουμε σχεδόν όλα τα απαραίτητα για την κάλυψη των διατροφικών κι άλλων αναγκών του λαού μας. Αυτές οι προϋποθέσεις εμποδίζονται από τη διάρθρωση της αγροτικής παραγωγής με βάση και τις κατευθύνσεις της ΚΑΠ, της ΕΕ, που στηρίζουν και προωθούν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, την πλήρη υποταγή της στην κερδοφορία των εμποροβιομηχάνων.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα με το μαλακό σιτάρι, που αποτελεί βασική πρώτη ύλη για το αλεύρι αρτοποιίας αλλά και για ζωοτροφές, το οποίο εισάγεται από τη χώρα μας σε ποσοστό 70% περίπου, αφού μετά την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ (τότε ΕΟΚ), το μαλακό σιτάρι άρχισε να εγκαταλείπεται, με αποτέλεσμα η χώρα από πλεονασματική να γίνει ελλειμματική.

Αντίστοιχα, οι ποσοστώσεις και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας που άρχισαν να εφαρμόζονται από εκείνη την περίοδο οδήγησαν σε συρρίκνωση της παραγωγής σε ολόκληρους κλάδους της, όπως η τευτλοκαλλιέργεια και η παραγωγή ζάχαρης, η καπνοκαλλιέργεια κ.λπ. Σκεφτείτε για τι καταστροφή μιλάμε μόνο από τη ζάχαρη, αν αναλογιστεί κανείς τόσο τις δυνατότητες της χώρας όσο και τις υπάρχουσες υποδομές, με τα 5 εργοστάσια ζάχαρης αλλά και τεχνογνωσία που όλα αυτά αχρηστεύτηκαν. Παράλληλα, χτυπήθηκαν και βιομηχανικοί κλάδοι, όπως η κλωστοϋφαντουργία, η βιομηχανία λιπασμάτων.

-- Στην ανακοίνωση που έβγαλε η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, όταν φύγατε από τα μπλόκα, τονιζόταν η ανάγκη για το δυνάμωμα των Αγροτικών Συλλόγων και των Ομοσπονδιών, ότι ο αγώνας συνεχίζεται με άλλες μορφές. Πώς προχωρά η κατεύθυνση αυτή;

-- Ο αγώνας μας δεν είναι «μια κι έξω», αλλά πρόκειται για μια συνεχή, πολύμορφη αναμέτρηση με την πολιτική που στηρίζει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και προωθεί τις κατευθύνσεις της ευρωενωσιακής ΚΑΠ.

Από αυτήν τη σκοπιά, αν θέλουμε οι αγώνες να έχουν διάρκεια, να φέρνουν αποτελέσματα, χρειάζεται να μετρήσουμε βήματα στην οργάνωση των αγροτοκτηνοτρόφων, μέσα από την ισχυροποίηση των Αγροτικών Συλλόγων, των Ομοσπονδιών, ή και τη συγκρότηση νέων εκεί που δεν υπάρχουν.

Αλλωστε και οι πρόσφατες κινητοποιήσεις έδειξαν πως εκεί που λειτουργούν οι Αγροτικοί Σύλλογοι, εκεί που έγιναν βήματα με τη συγκρότηση νέων τα προηγούμενα χρόνια, η συμμετοχή αγροτών, και κυρίως νέων, ήταν μεγαλύτερη, «έσπαγε» η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης.

Η παρουσία νέων ανθρώπων στα μπλόκα δείχνει ότι μπορούν να μπουν νέες δυνάμεις στην οργάνωση και στον αγώνα. Χρειάζεται κάθε Σύλλογος, κάθε Ομοσπονδία να σχεδιάσει συγκεκριμένα το πώς θα φτάσει σε αυτόν τον κόσμο, πώς θα ανοίξει την παρέμβαση σε περισσότερα χωριά. Ειδικά σε Συλλόγους που προχωράνε σε εκλογές το επόμενο διάστημα χρειάζονται συγκεκριμένοι στόχοι για τη μαζικοποίηση και το περιεχόμενο λειτουργίας τους.

Επιδιώκουμε ο Αγροτικός Σύλλογος να είναι το αποκούμπι του βιοπαλαιστή αγρότη στο χωριό, να είναι μπροστά στην οργάνωση της διεκδίκησης για κάθε πρόβλημα που αφορά τα μέλη του και συνολικά το χωριό, και όχι μόνο για αγροτικά ζητήματα. Για παράδειγμα, υπάρχουν τα ζητήματα της Υγείας, με τα διαλυμένα Κέντρα Υγείας, της μόρφωσης των παιδιών μας, της ποιότητας ζωής στην ύπαιθρο.

Ταυτόχρονα, επιδιώκουμε να εξασφαλίζουμε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη συμμετοχή των αγροτών στον καθορισμό των αιτημάτων, καθώς και στον σχεδιασμό και την οργάνωση της πάλης. Ετσι, κάθε Αγροτικός Σύλλογος χρειάζεται να κάνει προσπάθεια να οργανώνονται τακτικά συσκέψεις στα χωριά, όπου οι αγρότες θα συζητάνε, θα καταθέτουν γνώμες και προτάσεις. Η τακτική και προετοιμασμένη συζήτηση στο επίπεδο της κάθε Ομοσπονδίας, ο καταμερισμός για τους Συλλόγους και τα χωριά σε κάθε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου βοηθάνε στην παραπάνω κατεύθυνση.

Με το μαχητικό μας συλλαλητήριο στην Αθήνα πριν από 15 μέρες στείλαμε το μήνυμα ότι οι αγώνες δεν αναστέλλονται. Αυτό το μήνυμα θα στείλουμε με τη συμμετοχή μας στις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 6 Απρίλη, με άλλες αγωνιστικές πολύμορφες δράσεις, διεκδικώντας μέτρα για τη μείωση του κόστους παραγωγής των αγροτών, όπως αφορολόγητο πετρέλαιο, κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής, μείωση κατά 50% στο ρεύμα αλλά και κατοχύρωση κατώτερων εγγυημένων τιμών που θα εξασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης.

Με παρακαταθήκη την πείρα που αποκτήσαμε, τα βήματα στην οργάνωση και την κοινή δράση με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, συνεχίζουμε τον αγώνα επιβίωσης, για να ζήσουμε εμείς και οι οικογένειές μας σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες μας, για να μην πληρώσουμε εμείς και όλος ο λαός τον λογαριασμό του πολέμου.

Ως ελάχιστες διεκδικήσεις τι ζήτησαν οι αγρότες και σ' αυτό βρήκαν την αμέριστη στήριξη του ΚΚΕ, όχι μόνο ως προς τα αιτήματα, αλλά και σε όλες τις μορφές του αγώνα τους; Ζήτησαν κρατική στήριξη για κατώτερες εγγυημένες τιμές παραγωγού, αποζημιώσεις για όλες τις φυσικές καταστροφές στην ώρα τους, ορισμένα μέτρα μείωσης του κόστους παραγωγής, όπως το αφορολόγητο πετρέλαιο, η κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής στο ρεύμα, η επιδότηση των ζωοτροφών, η μη επιβάρυνση με ΦΠΑ κ.λπ.

Τι πήραν ως απάντηση από το κυβερνητικό κλιμάκιο που συνομίλησε με την αντιπροσωπεία της Συντονιστικής Επιτροπής της Πανελλαδικής Σύσκεψης των Μπλόκων στη Νίκαια; Οτι έχουν πάρει πολλά από τον κρατικό προϋπολογισμό, το 4%, ενώ συμμετέχουν στο ΑΕΠ μόλις με το 2,5%.

Πέρα από το ψέμα, όσον αφορά αυτούς τους δείκτες της αστικής στατιστικής και της καπιταλιστικής οικονομίας, γιατί σήμερα η συμμετοχή της αγροτικής παραγωγής - χωρίς τις άμεσες ενισχύσεις - είναι περίπου 4 - 4,2% (δηλαδή 7 δισ. σε σύνολο 170 - 175 δισ.), αυτό που πράγματι πρέπει να εξετάσουμε είναι ποια είναι η σημασία και η σχέση της αγροτικής παραγωγής με τη βιομηχανία, αλλά και με τι είδους οικονομικές σχέσεις δένονται μεταξύ τους αυτοί οι δύο τομείς της οικονομίας.

Κυριαρχεί η καπιταλιστική σχέση, η σχέση κεφαλαίου - εργασίας, και μάλιστα στη μονοπωλιακή μορφή της. Δηλαδή στη χρησιμοποίηση των σύγχρονων μηχανών και των τεχνολογιών που κάνουν πολύ παραγωγική την άμεση ζωντανή εργασία, κυριαρχεί η καπιταλιστική σχέση, ενώ στην αγροτική παραγωγή - γεωργική ως επί το πλείστον, αλλά και σε μέρος της κτηνοτροφικής - υπάρχει ακόμα η ατομική / οικογενειακή αγροτική παραγωγή, με ορισμένο μέρος ξένης εργασίας, κυρίως εποχικής.

Βέβαια, όπως καλά γνωρίζετε, όλο και περισσότερο επεκτείνεται η άμεση σύνδεση της βιομηχανικής με την αγροτική παραγωγή, π.χ. μια πολύ μεγάλη καπιταλιστική επιχείρηση στη Θράκη που επεξεργάζεται σιτάρι, το κάνει αλεύρι, ζυμαρικά, έχει στην ιδιοκτησία της και τον σιτοβολώνα, κυριαρχεί στις εξαγωγές. Αντίστοιχα το βλέπουμε στις ιχθυοκαλλιέργειες, στην κτηνοτροφία, περισσότερο στην αγελαδοτροφία, εξίσου στα χοιρινά, πολύ λιγότερο στα αιγοπρόβατα, όπου ακόμα κυριαρχεί η ατομική κτηνοτροφική παραγωγή.

Ομως κι εδώ η αγορά του προϊόντος γίνεται από 4 - 5 βιομηχανικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, αυτές διαμορφώνουν τις τιμές αγοράς του προϊόντος ή μπορεί να είναι και 5 - 6 μεγαθήρια εμπορικές αλυσίδες που συγκεντρώνουν μεγάλο μέρος κηπευτικών, καρπών, φρούτων.

Τα βιομηχανικά και εμπορικά μεγαθήρια, μαζί με τα μεγαθήρια στην Ενέργεια - πετρέλαιο, ηλεκτρισμό κ.λπ., αλλά και στα λιπάσματα, φυτοφάρμακα, στους σπόρους, στους νεοσσούς, στα υβρίδια κ.λπ., η στενή σχέση όλων αυτών με τις τράπεζες, με τα κρατικά και ευρωενωσιακά προγράμματα επιδοτήσεων, είναι που καθορίζουν, αν, πώς και τι θα παράξει όχι μόνο ο μικρός αλλά και ο λίγο μεγαλύτερος, ο μεσαίος αγρότης, γεωργός ή κτηνοτρόφος.

Και ξέρετε, αυτό δεν γίνεται ούτε με κριτήριο τα εδαφικά - κλιματικά πλεονεκτήματα, την τεχνογνωσία ούτε τις διατροφικές και βιομηχανικές σε πρώτη ύλη ανάγκες της χώρας.

Γίνεται αποκλειστικά και μόνο με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, τις συναλλαγές των εγχώριων μονοπωλίων μέσα στην ΕΕ για τη μοιρασιά των αγορών, τις συναλλαγές τους με τις τρίτες προς την ΕΕ χώρες και πάλι με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, συναλλαγές ανάλογα με τη δύναμη του κάθε κράτους και της δικής του εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας.

Σκεφτείτε πώς φτάσαμε να εισάγουμε όχι μόνο λεμόνια αλλά και πορτοκάλια. Προηγήθηκε το θάψιμο εσπεριδοειδών στη δεκαετία του 1980, ώστε στις επόμενες να εισάγουμε από το Μαρόκο και παγοκολόνες από τη Λατινική Αμερική, προκειμένου κράτη όπως η Γερμανία, η Γαλλία να πουλάνε τα μηχανήματά τους πιο ευνοϊκά σ' αυτές τις τρίτες χώρες.

Φτάσαμε να καταναλώνουμε μόνο εισαγόμενη ζάχαρη αφού καταστρέψαμε την παραγωγή τεύτλων και κλείσαμε τα εργοστάσια παραγωγής της, φτάσαμε να εισάγουμε ακόμα και όσπρια από τα βαλκανικά κράτη και μόνο όταν πλέον το εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο έφτασε σε ρεκόρ ελλείμματος, στην αρχή της κρίσης του 2008 - 2015, οι κυβερνήσεις άρχισαν ν' αλλάζουν κάποια κριτήρια επιδοτήσεων.

Δεν το έκαναν για το καλό του αγρότη, του κτηνοτρόφου και του καταναλωτή εργαζόμενου και συνταξιούχου, του μαθητή - φοιτητή. Το έκαναν γιατί το τεράστιο κρατικό χρέος, η αφάνταστα ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη φράκαρε συνολικά την οικονομία, το καπιταλιστικό κέρδος.

Τότε ξαναθυμήθηκαν τον ατομικό παραγωγό, του μίλησαν για ατομική ευθύνη, για εφευρετικότητα, να σκεφτεί «έξυπνα», «πράσινα» προϊόντα καλοδεχούμενα από τους τουρίστες ή το εξωτερικό. Πάλι με απάτη που αργά ή γρήγορα θ' αποκαλυπτόταν.

Προσπάθησαν ιδιαίτερα τις γυναίκες να τις σπρώξουν σε συνεταιρισμούς και ομάδες παραγωγής για γλυκά και μαρμελάδες έως λεβάντες, μέχρι να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις της πιο μεγάλης, συγκεντρωμένης αντίστοιχης παραγωγής. Ποια είναι η τύχη των συνεταιρισμών; Πώς ξεκίνησε η «Δωδώνη», για να καταλήξει στον αμερικανικό όμιλο που διαθέτει δύο ιδιωτικά θεραπευτήρια, την «Εθνική Ασφαλιστική» κ.ά.; Παρόμοια τύχη είχαν η συνεταιριστική ΘΕΣγάλα στη Θεσσαλία, ο συνεταιρισμός κρασιών «Διόνυσος» στην Καρδίτσα κ.λπ.

Τώρα, ενώ μαίνεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία με τις συνέπειές του στο μαλακό σιτάρι και σειρά άλλων δημητριακών, στο ηλιέλαιο, στα φυτοφάρμακα, στα λιπάσματα, θυμήθηκαν την έλλειψή τους στην εγχώρια παραγωγή, ενώ έχουμε όλες τις προϋποθέσεις για την παραγωγή τους, δεν είχαμε όμως μέχρι σήμερα τις προϋποθέσεις του ευρωενωσιακού και παγκόσμιου καπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Και είναι ψέματα οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης ότι ήταν επιλογή των αγροτών η παραγωγή σκληρού σιταριού, γιατί είχε καλύτερη τιμή στη διεθνή αγορά! Η αλήθεια είναι ότι το σκληρό επιδοτούνταν και όχι το μαλακό σιτάρι, γιατί έτσι ταίριαζε στον ανταγωνισμό της ευρωενωσιακής αγοράς.

Στην ίδια λογική - κίνητρο εξελίχθηκε και η παραγωγή Ενέργειας από λιγνίτη, έγινε επιβλαβής για το περιβάλλον, επιβαρύνθηκε με φορολογία, τώρα όμως άλλαξαν οι συνθήκες, πάλι με βάση τους νέους όρους ανταγωνισμού.

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι ότι το μέλλον του αγροτοπαραγωγού, το μέλλον της αγροτικής παραγωγής, δεν μπορεί να κριθεί εξετάζοντάς το μόνο από τη σκοπιά της κοινωνικής σημασίας τους, από τη σκοπιά των υλικών δυνατοτήτων μιας χώρας, του ίδιου του ανθρώπινου δυναμικού της, χωρίς να εξεταστούν όλ' αυτά μέσα στο σύνολο των οικονομικών - νομικών - πολιτικών σχέσεων, δηλαδή από τη σκοπιά της εξουσίας, ποια κοινωνική τάξη κάνει κουμάντο στην οργάνωση της οικονομίας και ολόκληρης της κοινωνίας και με ποιο κίνητρο - σκοπό.

Και να το έχετε καθαρό: Οσο το κουμάντο γίνεται από τους καπιταλιστές, τα μονοπώλια, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους, τις διακρατικές συμμαχίες τους, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, όσο το κίνητρο δηλαδή είναι το καπιταλιστικό κέρδος, τόσο ο αγροτοπαραγωγός - γεωργός, κτηνοτρόφος, μελισσοκόμος, ψαράς - μικρός ή και λίγο μεγαλύτερος - με κυρίως οικογενειακή εργασία ή έστω και λίγο πιο σταθερή, σχετικά περιορισμένη μισθωτή εργασία στη δούλεψή του, με πιο καινούργια τρακτέρ ή πιο παλιά, σήμερα με τη μία καλλιέργεια, αύριο με την άλλη, με τα πρόβατα και τα γίδια ή τα χοιρινά ή τα κοτόπουλα ή άλλα πουλερικά, δεν θα πάψει να συνθλίβεται στις μυλόπετρες του αδυσώπητου καπιταλιστικού ανταγωνισμού, δεν θα πάψει να εξαρτάται απ' αυτόν, είτε μόνος είτε ως ομάδα παραγωγών ή ως εμπορικός συνεταιρισμός.

(...) Το θέμα λοιπόν της επιβίωσης και της ποιότητας ζωής του αγροτοπαραγωγού δεν είναι ζήτημα καλής οικονομικής συναλλαγής του με βιομηχάνους - εμπόρους - τραπεζίτες απευθείας ή μέσω κρατικών φορέων, είναι ζήτημα βαθύ πολιτικό - οικονομικό, είναι το ζήτημα ποια τάξη βρίσκεται στην εξουσία. Βρίσκονται στην εξουσία οι κάτοχοι των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής με το τραπεζικό τους σύστημα, δηλαδή οι καπιταλιστές, ή η τάξη που παράγει, η εργατική τάξη, ανεξάρτητα από το είδος της εργασίας, τον κλάδο, τον τομέα, τη γενική μόρφωση, την εργασιακή / γνωστική / δεξιοτεχνική ή άλλη ειδίκευση που διαθέτει ο κάθε εργαζόμενος.

(...) Το ΚΚΕ σας καλεί να συμπορευτείτε στον δρόμο κατάκτησης της εργατικής - λαϊκής εξουσίας. Εσείς έχετε συμφέρον να ανατραπεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία στη βιομηχανία, στο εμπόριο, στην εκμετάλλευση της γης, στις μεταφορές, στον τομέα της Υγείας, της Παιδείας, στο θέαμα - ακρόαμα, στον Τουρισμό.

Θα έχετε άμεσο όφελος γιατί μόνο έτσι θα έχετε εργασιακό εισόδημα και κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες ώστε να ζείτε σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες, με ελεύθερο χρόνο, ξεκούραση, αναψυχή, με ταξίδια να γνωρίζετε και μέρη πέρα απ' αυτό που μένετε και δουλεύετε, να εξασφαλίσετε την εκπαίδευση - επαγγελματική επάρκεια στα παιδιά σας, την πρόληψη και συνολική φροντίδα - αποκατάσταση υγείας, να έχετε κρατικές δωρεάν παρεχόμενες υπηρεσίες υποστήριξης και καλής ποιότητας ζωής για τους ηλικιωμένους και υπερήλικες γονείς - παππούδες.

Θα προκύψουν συνθήκες ζωής ποιοτικά αναβαθμισμένες, χωρίς ν' απαιτείται να έχουν προηγηθεί ατέλειωτη εργασία, χειμώνα - καλοκαίρι, αφάνταστη έκθεση σε ουσίες βλαπτικές για την υγεία, χωρίς μοναδική ατομική ευθύνη απέναντι στη διαχείριση συνεπειών από φυσικά φαινόμενα.

Θα έχετε άμεσο όφελος ως αγροτοπαραγωγοί, γεωργοί και κτηνοτρόφοι, γιατί μόνο ένα εργατικό κράτος, αυτό που χαρακτηρίζουμε σοσιαλιστικό, με κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, με κίνητρο την παραγωγή πρώτ' απ' όλα για την κάλυψη των εγχώριων λαϊκών αναγκών με ποιοτικά προϊόντα μπορεί να συγκεντρώνει τους αναγκαίους πόρους και να τους κατανέμει για έργα που ολοένα και θα προστατεύουν περισσότερο από πλημμύρες, πυρκαγιές, ξηρασία, ασθένειες κ.ά.

(...) Αρα, δεν έχετε να φοβάστε το σοσιαλιστικό κράτος επειδή σήμερα είστε ιδιοκτήτες γης, τρακτέρ. Ναι, το εργατικό κράτος θα απαγορεύσει την αγοραπωλησία της γης, την εμπορευματοποίησή της, αλλά μη φανταστείτε ότι θα σας ξεκληρίσει, ή θα σας πάρει τα τρακτέρ, ότι θα σας καταργήσει ως αγροτοπαραγωγούς. Θα σας διατηρήσει με πολύ καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής, στην κατεύθυνση της συνεργατικότητας, σε συνεργασία με την επιστημονική γνώση και την ολοένα και σε μεγαλύτερο επίπεδο μηχανοποίηση, τον κεντρικό σχεδιασμό, που θα εξειδικεύεται κατά περιφέρεια, κλάδο, προϊόν κ.λπ.

Βέβαια, όλα αυτά απαιτούν συνεργατισμό με σκοπό το γενικό καλό και μέσα σ' αυτό θα ικανοποιείται και το ατομικό καλό, πολύ περισσότερο απ' ό,τι σήμερα σε επίπεδο μιας σχετικά καλύτερης κατάστασης μεσαίου αγροτοπαραγωγού. Αυτός ο συνεργατισμός, ο παραγωγικός συνεταιρισμός σε συνθήκες σοσιαλιστικού κράτους, δεν έχει κάποια σχέση με τον σημερινό συνεταιρισμό στο έδαφος του καπιταλισμού.

(...) Αναγκαστικά μπροστά σας ανοίγονται δύο δρόμοι: `Η ο προθάλαμος της συγκέντρωσης κτηνοτροφικής - γεωργικής παραγωγής και γης σε ολοένα λιγότερα καπιταλιστικά χέρια με εκτοπισμό του σημερινού αγρότη είτε μετατροπή του σ' εργάτη εκμεταλλευόμενο απ' το κεφάλαιο ή η συμπόρευση με το επαναστατικό εργατικό κίνημα για την κατάργηση των καπιταλιστών, για την εργατική - λαϊκή εξουσία, την εξουσία στην οποία θα έχετε λόγο μέσα απ' τους συνεταιρισμούς και τα αγροτικά συμβούλια, από κάτω μέχρι πάνω πάνω, θα εκπροσωπείστε στο Πανελλαδικό Συμβούλιο Διακυβέρνησης.