Να επιβάλουν σκόπιμα ένα καθεστώς πλήρους συσκότισης και αποπροσανατολισμού στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, επιχειρούν οι υποψήφιοι για τις νομαρχίες και τους δήμους της χώρας, που πρόσκεινται σε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και ΛΑΟΣ. Με τοποθετήσεις τους, φροντίζουν πότε να καλλιεργούν το κλίμα περί «τοπικών κοινωνιών» με προτάσεις στη λογική της διαχείρισης, σε όφελος των επιχειρηματιών, και πότε με επικοινωνιακά τρικ, δίνουν την εντύπωση ότι οι εκλογές του Οκτώβρη αποτελούν μια αναμέτρηση που αφορά τα λεγόμενα αυτοδιοικητικά ζητήματα. Αλλά τι θα πει «αυτοδιοικητικά κριτήρια»; Μήπως η Αυτοδιοίκηση δεν αποτελεί τμήμα του κρατικού μηχανισμού; Μήπως το κράτος δεν είναι των επιχειρηματιών; Αρα, η Αυτοδιοίκηση δεν είναι ενταγμένη στην υπηρεσία τους;

Επομένως, η προβολή των θέσεών τους, η προπαγάνδα τους, έχει σκοπιμότητα που είναι προφανής: Να κρύψουν το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής τους και ποιον υπηρετεί. Γιατί δε γίνεται σ' αυτόν τον κρατικό θεσμό διοίκησης να υπηρετούν, ταυτόχρονα, και την πλουτοκρατία και το λαό. Θέλουν, επομένως, πίσω από την τάχα «πολιτική εξυπηρέτησης των πολιτών», να συγκαλύψουν ότι θα υπηρετήσουν πιστά, αξιοποιώντας και το θεσμό, την πλουτοκρατία. Επιδιώκουν, επίσης, να φρενάρουν την πολιτική έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας, που, για να εκφραστεί υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων, απαιτεί τη μαζική και αποφασιστική καταδίκη τους. Θέλουν να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους στη λογική που θέλει τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές μια ...υπόθεση της γειτονιάς, που δε σχετίζονται με τα γενικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Είναι ένα τέχνασμα, για να υποκλέψουν, για άλλη μια φορά, ψήφους.

Μια προσεκτική μελέτη δηλώσεων, συνεντεύξεων, επίσημων κειμένων, διακηρύξεων, ομιλιών αυτών των υποψηφίων αποκαλύπτει τα παραπάνω. Παραθέτουμε ενδεικτικά μερικά από αυτά:

«Η πόλη της Αθήνας χρειάζεται έναν υποψήφιο που θα παλέψει με τα προβλήματα. Που θα προωθήσει πολιτικές που δε θα αφορούν μόνο το κέντρο, αλλά όλες τις συνοικίες» (Φώφη Γεννηματά, υποψήφια υπερνομάρχης Αθήνας - Πειραιά του ΠΑΣΟΚ στα «ΝΕΑ» - 12.4.2006).

«Να γίνουμε πιο φιλικοί προς τον πολίτη και να τον κάνουμε να πιστέψει ότι η αυτοδιοίκηση είναι μια μορφή εξουσίας που βρίσκεται στο πλευρό του» (Αργύρης Ντινόπουλος, υποψήφιος υπερνομάρχης Αθήνας - Πειραιά της ΝΔ στο «PRESS TIME» - 3.6.2006).

«Δεν αναμετρώνται τα κόμματα. Κρίνεται η ποιότητα της ζωής μας και της δημοκρατικής συμμετοχής και όχι η δύναμη των κομμάτων» (Γιάννης Πανούσης, υποψήφιος του ΣΥΝ για την υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά, σε συνέντευξη Τύπου στις 27.6.2006).

«Θα σμιλέψω την Αθήνα. Θα απευθυνθώ σε τραπεζίτες και ευεργέτες να προσφέρουν χρήματα για πεζοδρομήσεις και κατεδαφίσεις άχρηστων κτιρίων» (Νικήτας Κακλαμάνης, υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων της ΝΔ στην «Ελευθεροτυπία» - 18.6.2006).

«Θεωρούν τη μάχη των δημοτικών εκλογών μια απλή κομματική αναμέτρηση. Κάποιος πρέπει να σηκώσει πραγματικά τη σημαία της πρωτεύουσας, τη σημαία της αυτοδιοικούμενης πόλης, τη σημαία της πραγματικής ποιότητας ζωής των πολιτών» (Κώστας Σκανδαλίδης, υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων του ΠΑΣΟΚ στο «ΕΘΝΟΣ» - 5.6.2006).

«Να δώσουμε αξία στην εκπροσώπηση του Πειραιά, να κερδίσουμε τον χαμένο σεβασμό στο μεγάλο λιμάνι και την πόλη του» (Παναγιώτης Φασούλας, υποψήφιος νομάρχης Πειραιά του ΠΑΣΟΚ στο ΕΘΝΟΣ - 4.6.2006).

«Γνωρίζει όλη η χώρα την επέλαση της χαμηλής και ανεπίτρεπτης αισθητικής στην πλατεία Αριστοτέλους» (Χρύσα Αράπογλου, υποψήφια δήμαρχος Θεσσαλονίκης του ΠΑΣΟΚ στον «Επενδυτή» - 17.6.2006).

«Το πολιτικό τοπίο είναι για τα κόμματα. Εδώ μιλάμε για την πόλη. Μιλάμε για Αυτοδιοίκηση» (Γιάννης Μπουτάρης, υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, υποτίθεται ανεξάρτητος που ζητά συνεργασία με όλους, στην «Ελευθεροτυπία» - 3.1.2006).

«Ζητάμε να ξυπνήσει η κυβέρνηση για τη μεταφορά της Προεδρίας της Δημοκρατίας από την Ηρώδου Αττικού στο Κυβερνείο. Ο κάθε ηγέτης της χώρας που θα επισκέπτεται την Ελλάδα θα περνά αναγκαστικά από τη Θεσσαλονίκη» (Γιώργος Καρατζαφέρης, υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης του ΛΑΟΣ σε συνέντευξη Τύπου - 18.2.2006).

Αρκούν οι παραπάνω διατυπώσεις - πολιτικές θέσεις, για να διαπιστώσει κάποιος το πού το πάνε. Δε μιλούν καθόλου για τις πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων, για την ανύπαρκτη ποιότητα ζωής του λαού, π.χ. στην Αθήνα, γιατί η πλουτοκρατία περνά θαυμάσια στην Αθήνα. Ψάξαμε αρκετά. Και προσπαθήσαμε να βρούμε δυο αράδες, ανάμεσα σε χιλιάδες λέξεις συνεντεύξεων, για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, και με ποια πολιτική θα βρουν διέξοδο. Για την ακρίβεια και τους πενιχρούς μισθούς. Για την Παιδεία και την Υγεία. Για τα προβλήματα των συνταξιούχων. Για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Για τις πρόσφατες αποφάσεις των συλλογικών οργάνων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που προβλέπουν την επιβολή και νέων φόρων στους εργαζόμενους. Αντίθετα, μπορούν να μιλούν για «όμορφες πόλεις» ως οράματα, αλλά η ζωή των ανθρώπων του μόχθου δεν πρόκειται να φύγει από τη μιζέρια που την έχουν καταδικάσει αυτοί οι υποψήφιοι ως στελέχη των κομμάτων τους, που η πολιτική τους πουλάει «ομορφιά της πόλης», την «ποιότητα ζωής» σαν αντίδοτο στη φτώχεια, στην ανεργία, αφήνοντας έξω από τα οράματά τους την εξάλειψη αυτών των τεράστιων προβλημάτων των εργαζομένων και μυρίων άλλων.

Βρήκαμε μόνο κορόνες για την «βελτίωση της ποιότητας της ζωής» και «δήμαρχο γειτονιάς» (Κ. Σκανδαλίδης). Για «επιχειρηματίες - ευεργέτες, που τα ονόματά τους θα κοσμούν κτίρια και έργα» και «αντιδήμαρχο καθημερινότητας» (Νικ. Κακλαμάνης). Για «επιβολή αποφασιστικών ελέγχων στη διακίνηση και την εμπορία τροφίμων» (Αργ. Ντινόπουλος). Για «ανακαινισμένα κτίρια με νέες τεχνολογίες» (Φ. Γεννηματά). Για «κοσμοπολίτισσα Θεσσαλονίκη, συνεδριούπολη που να παρέχει υπηρεσίες» (Γ. Μπουτάρης). Για «δημοτική αστυνομία που θα κόβει κλήσεις» (Χρ. Αγραπίδης) Και πολλά άλλα...

Τι δε βρήκαμε; Τι αποφεύγουν επιμελώς να πουν; Μα, ακριβώς για όλα εκείνα, τα οποία οι ίδιοι ή τα κόμματα που τους στηρίζουν, σχεδίασαν, προώθησαν και υλοποίησαν. Η πολιτική, δηλαδή, που:

• Εδωσε αυξήσεις στους εργαζόμενους 77 λεπτά του ευρώ στο μεροκάματο.
• Καταδίκασε τους 2 στους 3 συνταξιούχους του ΙΚΑ να παίρνουν κάτω από 540 ευρώ το μήνα και αυξάνει ακόμα περισσότερο τα όρια συνταξιοδότησης.
• Εχει ως αποτέλεσμα πάνω από μισό εκατομμύριο, στην πλειοψηφία τους νέοι, να είναι άνεργοι.
• Αναγκάζει τους γονείς και τους εργαζόμενους φοιτητές να πληρώνουν μέχρι και 50.000 ευρώ μέχρι την απόκτηση του πτυχίου τους.
• Προκάλεσε τα αδιέξοδα για τη μικρομεσαία αγροτιά με την εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ.
• Εχει μετατρέψει δήμους και νομαρχίες σε εργασιακά «γκέτο» με την υλοποίηση κάθε είδους και μορφής ελαστικών σχέσεων εργασίας. Μάλιστα, με την ψήφιση του νέου Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (σ.σ. τον εμπνεύστηκαν από κοινού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ στην ΚΕΔΚΕ) να υπάρχει η δυνατότητα χιλιάδων απολύσεων εργαζομένων.
• Επιβάλλει στους δήμους υπέρογκους φόρους και τέλη, υπέρογκα τροφεία για τους παιδικούς σταθμούς και μηνιάτικα χαράτσια για τη συμμετοχή σε αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες.
• Επιβάλλει νέους τοπικούς φόρους (ΚΕΔΚΕ και ΤΕΔΚΝΑ, που συνδιοικούνται από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ).
• Προχωρά στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας μέσω των δήμων, με την υλοποίηση προγραμμάτων που «σπρώχνουν» τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.
• Επιβάλλει υπέρογκα διόδια στους μεγάλους και εθνικούς οδικούς άξονες, αφού τα μεγάλα έργα έχουν παραδοθεί σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
• Ξεπουλά τους ελεύθερους χώρους, με αποτέλεσμα να αντιστοιχούν σε κάθε κάτοικο του Λεκανοπεδίου μόλις 2 τετραγωνικά μέτρα.
• Ενισχύει ακόμα περισσότερο την καταστολή με την ίδρυση δημοτικής αστυνομίας.

Οι «εκλεκτοί» της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και του ΛΑΟΣ χρησιμοποιούν συχνά το επιχείρημα ότι αυτά τα προβλήματα δεν έχουν καμία σχέση με τις τοπικές εκλογές, είναι έξω από τις αρμοδιότητες του θεσμού. Θεωρούν, δηλαδή, ότι δεν έχει σχέση η αύξηση - αίσχος των 77 λεπτών του ευρώ με τους δημοτικούς φόρους που επιβάλλουν οι δήμοι. Θεωρούν ότι δεν έχει σχέση το να πληρώνουν οι γονείς κάθε χρόνο για τα παιδιά τους υπέρογκα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, όταν η ακρίβεια θερίζει το λαϊκό εισόδημα.

Θεωρούν, δηλαδή, ότι ο δήμαρχος ή ο νομάρχης δεν μπορεί, λόγω αρμοδιοτήτων, να παίζει κανένα ρόλο σε τέτοια ουσιαστικά ζητήματα. Και προσπαθούν να πείσουν ότι:

• Δεν έχει σημασία, για παράδειγμα, μια δημοτική αρχή που έχει καθαρό προσανατολισμό υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων, να μην επιβάλλει φόρους, όταν οι αυξήσεις στους μισθούς είναι σχεδόν μηδενικές...
• `Η, πιστεύουν ότι δεν έχει νόημα μια δημοτική αρχή να ξεσηκώνει και να στέκεται δίπλα στους αγώνες των φοιτητών για δημόσια δωρεάν Παιδεία. Για παράδειγμα, ο δήμαρχος Καλυβίων, και πρόεδρος της ΤΕΔΚΝΑ (είναι στέλεχος του ΣΥΝ), δεν κάλεσε το λαό του δήμου του να συμπαραταχτεί με τους φοιτητές που διαδήλωναν στον τόπο συνάντησης των υπουργών Παιδείας του ιμπεριαλιστικού ΟΟΣΑ, που ήταν στην περιοχή του. Ούτε αυτό δεν έκανε! Η αλήθεια είναι ότι αρνούνται αυτόν το ρόλο απλά γιατί δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα αυτών που υπηρετεί η πολιτική των κομμάτων τους. Αντίθετα, πρωτοστατούν στην αντίθετη κατεύθυνση. Οπως ο δήμαρχος Αμαρουσίου (ΠΑΣΟΚ), που «στήνει» ιδιωτικό πανεπιστήμιο ή αυτό το περίφημο Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης της ΚΕΔΚΕ (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, ΝΔ), που θα «διδάσκει» σε δημάρχους το μάθημα της ...φορομπηξίας.
• Προσπαθούν να πείσουν ότι όταν ένας δήμαρχος υλοποιεί προγράμματα, όπως Τοπικές Πρωτοβουλίες Απασχόλησης, πρόγραμμα STAGE του ΟΑΕΔ, χρησιμοποιώντας για δόλωμα νέα παιδιά, μετανάστες, γυναίκες, που μόλις πριν από λίγο έχουν απολυθεί από τη δουλιά τους, δεν είναι προγράμματα διαχείρισης της ανεργίας, αλλά κοινωνικό έργο!
• Δεν είναι πολιτικό πρόβλημα οι πλημμύρες, που καταστρέφουν σπίτια και βάζουν σε κίνδυνο ζωές. Δηλαδή, εκεί μιλούν για το βουλωμένο φρεάτιο. Και δε μιλούν για την πραγματική αιτία: Οτι τα αντιπλημμυρικά (όπως και τα αντισεισμικά) έργα δεν προχωρούν με βάση ένα στρατηγικό σχέδιο, απλά και μόνον επειδή η Ευρωπαϊκή Ενωση - που τόσο «λατρεύουν» - δεν τα θεωρεί επιλέξιμα και δεν τα χρηματοδοτεί. Και προτιμά να δίνει λεφτά για έργα, όπως γήπεδα γκολφ, ξενοδοχειακά συγκροτήματα με ...θαλασσοθεραπεία (γνωστά και ως SPA).

Απλά, είναι υποκριτές. Δε θέλουν να βελτιώσουν τη ζωή των εργαζομένων. Δε θέλουν να αντιμετωπίσουν την ανεργία. Δεν έχουν κανένα σκοπό να διεκδικήσουν δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες. Επιδιώκουν να προωθήσουν ακόμα περισσότερο τις επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Υγεία και την Εκπαίδευση. Οπως ακριβώς τα κόμματα που τους στηρίζουν. Ποιος το επιβεβαιώνει αυτό με τον καλύτερο τρόπο; Τα εξής:

• «Γιατί να μην δώσουμε τη δυνατότητα στον ιδιωτικό τομέα να επενδύσει σε αυτά (σ.σ. αναξιοποίητα οικόπεδα), ώστε να διαμορφωθούν σε παιδικούς σταθμούς, σε χώρους άθλησης, σε παιδικές χαρές, σε εργαστήρια καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων;» (Νικ. Κακλαμάνης).
• «Το να αξιοποιηθεί η δυνατότητα μέσα σε μια ελεύθερη αγορά να γίνουν κάποιες συνεργασίες του δήμου με ιδιώτες, προκειμένου να ωφεληθούν οι πολίτες, είναι κάτι που μπορούμε να το δούμε» (Αλέξης Τσίπρας, υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας του ΣΥΝ ).
• Σύσταση τοπικών συμβουλίων πρόληψης εγκληματικότητας (σ.σ. τα γνωστά χαφιεδοσυμβούλια) με τη συμμετοχή και των πολιτών (Γ. Πανούσης).

Απέναντι σε όλα αυτά, οι ριζοσπαστικές αγωνιστικές δυνάμεις και τα ψηφοδέλτια μάχης, που στηρίζουν το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση, η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών και άλλοι αγωνιστές, δίνουν τη δική τους απάντηση. Και συνεχίζουν δυναμικά να αποκαλύπτουν το ρόλο που παίζουν οι υποψήφιοι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και του ΛΑΟΣ. Με τις παρεμβάσεις τους, δίνουν το στίγμα της πολιτικής αναμέτρησης. Ηδη, σε ολόκληρη τη χώρα, έχουν γίνει και είναι προγραμματισμένες και για τον Ιούλη εκδηλώσεις με περιεχόμενο, όπως: Υγεία, Παιδεία, Εργασιακά Δικαιώματα, Ασφαλιστικό, Ναρκωτικά, Αθλητισμός, Πολιτισμός, Ελεύθεροι χώροι, Δημόσια Εργα κ.ά.

Συστρατεύονται με τους εργαζόμενους και παλεύουν για:

• 1.300 ευρώ κατώτερο μισθό.
• Να μειωθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες. Στα 55 και στα 50, αντίστοιχα, για τα βαρέα ανθυγιεινά επαγγέλματα.
• Να μπει τέλος στην εργασιακή ομηρία στους δήμους.
• Κατάργηση της δημοτικής φορολογίας.
• Να μην προχωρήσουν οι ρυθμίσεις του νέου Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, που προβλέπουν Συμπράξεις Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα, που θα έχει ως αποτέλεσμα νέους φόρους και ανταποδοτικές λειτουργίες (ακτοπλοΐα).
• Να σταματήσει η ενίσχυση της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας, της Κοινωνικής Πρόνοιας και της Παιδείας, που προωθείται και μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
• Δωρεάν συμμετοχή σε αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες.
• Να μην επιβάλλονται υπέρογκα τροφεία που επιβαρύνουν το λαϊκό εισόδημα για τη συμμετοχή παιδιών στους παιδικούς σταθμούς.
• Να καταργηθούν τα διόδια.
• Να προχωρήσουν άμεσα, με χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού, έργα αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής θωράκισης.
• Να λυθεί το πρόβλημα με τη διαχείριση των απορριμμάτων.
• Να μη λειτουργεί ένας ακόμα κατασταλτικός μηχανισμός, όπως η δημοτική αστυνομία.

Για όλα αυτά παλεύουν οι αγωνιστικοί συνδυασμοί συνεργασίας. Και όλα αυτά πρέπει να απαιτούν οι Ελληνες εργαζόμενοι από τους υποψηφίους που ζητούν το «κουκί» τους στις εκλογές. Με αυτά τα κριτήρια και μόνο πρέπει να επιλέξουν να δώσουν δύναμη στις δημοτικές και νομαρχιακές Κινήσεις στις επερχόμενες εκλογές του Οκτώβρη. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια να πειστούν από «φρου φρου» και «αρώματα», που «πουλούν» οι έμποροι - υποψήφιοι που στηρίζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.