Το Σάββατο 12 Σεπτέμβρη του 1998, το FBI(Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών των ΗΠΑ) ενημέρωσε την Ιλεάνα Ρος Λέχτινεν και τον Λίνκολ Ντίας Μπαλάρτ, που είναι βουλευτές της τρομοκρατικής μαφίας ενάντια στην Κούβα στο Μαϊάμι, ότι συνέλαβε τους Φερνάντο Γκονζάλες Γιορτ, Αντόνιο Γκερέρο Ροντρίγκες, Χεράρδο Ερναντές Νορντέλο, Ραμόν Λαμπανίνιο Σαλαζάρ και Ρενέ Γκονζάλες Σεβερέρτ ως υποτιθέμενους πράκτορες της Κούβας, σε βάρος των ΗΠΑ στο Μαϊάμι.

Εκείνη τη στιγμή, το FBI αγνοούσε την ταυτότητα των τριών και γνώριζε μόνον ότι οι δύο είχαν και υπηκοότητα ΗΠΑ.

Παρόλο που η αντιπροσωπεία των βουλευτών της συγκεκριμένης περιφέρειας απαρτίζεται από 25 άτομα, ενημερώθηκαν ουσιαστικά προκαταβολικά οι δύο προαναφερόμενοι, παρόλο που δεν έχουν καμιά σχέση με ζητήματα ασφάλειας και κατασκοπίας. Γιατί, λοιπόν, ήταν αυτοί οι προνομιούχοι, και οι ερευνητές μοιράστηκαν μαζί τους την πληροφορία πριν δοθεί στη δημοσιότητα;

Η απάντηση δεν άργησε να δοθεί, παρά 4 μέρες αργότερα. Αλλά, βέβαια, από την πρώτη στιγμή ήταν καθαρό ότι επρόκειτο για μια υπόθεση, που κρατάει μέχρι σήμερα και είναι πλέον γνωστή ως η «υπόθεση των πέντε Κουβανών ηρώων», που θα έπαιρνε έντονο πολιτικό χαρακτήρα και θα γινόταν μέρος της επιθετικότητας των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα.

Ας δούμε, όμως, πιο αναλυτικά την υπόθεση με την ίσως πιο μακρά δικαστική διαδικασία στα χρονικά, που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται και σήμερα ως η «αιχμή» της επίθεσης των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα.

Για την εντεινόμενη επιθετικότητα των τρομοκρατικών οργανώσεων, ιδιαίτερα τη δεκαετία του '90, η Κούβα αναγκάστηκε να πάρει μέτρα και σε αυτό το πλαίσιο οι πέντε Κουβανοί αγωνιστές διείσδυσαν στις οργανώσεις αυτές, συνέλεξαν πληροφορίες και απέτρεψαν πολλές ενέργειες προστατεύοντας ανθρώπινες ζωές. Στις 16 με 17 Ιούλη του 1998, οι κουβανικές αρχές και συγκεκριμένα το υπουργείο Εσωτερικών ενημέρωσε κλιμάκιο υπαλλήλων του FBI για όλη τη δραστηριότητά του και τις παράνομες και εγκληματικές ενέργειες που οργανώνονται από το έδαφος των ΗΠΑ και τις οργανώσεις αντικουβανών στο Μαϊάμι. Παρέθεσε βίντεο και κασέτες, αποδεικτικό υλικό γι' αυτήν τη δραστηριότητα.

Η πολιτική απάντηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ ήρθε το πρωί της 12ης Σεπτέμβρη, όταν συνέλαβε στα σπίτια όπου διέμεναν τους πέντε αγωνιστές.

Δικάστηκαν σε μια δίκη που διήρκεσε περισσότερο από 7 μήνες, μια δίκη που παραβίασε κάθε έννοια Δικαίου και των ίδιων των νόμων των ΗΠΑ και των άρθρων 5, 6, 8 του Συντάγματος, αφού δεν επιτράπηκε αλλαγή τόπου διεξαγωγής της δίκης και η όλη διαδικασία πραγματοποιήθηκε στο Μαϊάμι, την πιο εχθρική για την Κούβα πόλη σε όλο κόσμο με έντονες τις πιέσεις στους ενόρκους του δικαστηρίου. Στους δικηγόρους των Πέντε που ορίστηκαν από το αμερικανικό κράτος, απαγορεύτηκε πρόσβαση στο 80% της δικογραφίας (χαρακτηρίζοντας το υλικό ως απόρρητο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ). Καμία από τις κατηγορίες, περί κατασκοπίας, δεν έγινε δυνατό να αποδειχτεί στη διαδικασία της δίκης. Κατέθεσαν δε υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης, στρατιωτικοί και στελέχη του FBI, που όλοι δήλωσαν ότι δεν υπήρξαν αποδείξεις...

Π.χ.: Ο αντιναύαρχος Εβγεν Κάρολ, με 35 χρόνια υπηρεσία στην ακτοφυλακή των ΗΠΑ και την εποχή της δίκης αντιπρόεδρος του Κέντρου Πληροφοριών του υπουργείου Αμυνας, δήλωσε χαρακτηριστικά:

«Η Κούβα δεν αντιπροσωπεύει για τις ΗΠΑ καμία στρατιωτική απειλή».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι καταθέσεις και άλλων πρώην στρατιωτικών στελεχών των ΗΠΑ.

Από όλη τη διάτρητη δικαστική διαδικασία, όμως, αποδείχτηκε για άλλη μια φορά η εγκληματική δραστηριότητα των τρομοκρατικών αντικουβανικών οργανώσεων.

Παρ' όλα αυτά, καταδικάστηκαν με τις πιο αυστηρές δυνατές ποινές: Ρ. Γκονσάλες 15 χρόνια φυλάκιση, Χ. Ε. Νορντέλο 2 φορές ισόβια και 15 μήνες (στον Χεράρδο είναι χαρακτηριστικό ότι του φορτώθηκε, 8 μήνες μετά τη σύλληψή του, και η ευθύνη για την κατάρριψη από τη Στρατιωτική Αεροπορία της Κούβας, μικρού αεροσκάφους προερχόμενου από το Μαϊάμι στις 24/2/1998), Ραμόν Λαμπανίνιο 1 ισόβια και 18 μήνες φυλάκιση, Αντόνιο Γκερέρο 1 ισόβια και 10 χρόνια φυλάκιση, Φ. Γκονσάλες Γιορτ 19 χρόνια φυλάκιση.

Σήμερα, μετά από σχεδόν 8 χρόνια από την πρώτη δίκη, η υπόθεση των Πέντε βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σημείο, έχει γίνει δεκτό το αίτημα της έφεσης και της ακύρωσης της πρώτης δίκης του Μαϊάμι και αναμένεται η απόφαση. Συγκεκριμένα, στις 9 Αυγούστου του 2005, το 11ο Περιφερειακό Εφετείο της Ατλάντας αποφάσισε ότι οι Πέντε δεν είχαν δίκαιη δίκη στο Μαϊάμι και για το λόγο αυτό η δίκη θα πρέπει να επαναληφθεί.

Σύμφωνα με το σκεπτικό των τριών δικαστών του περιφερειακού δικαστηρίου, που αναπτύσσεται σε 93 σελίδες, γίνονται αποδεκτά τρία εκ των βασικών επιχειρημάτων, για τα οποία οι νομικοί υπεράσπισης είχαν εφεσιβάλει την πρωτόδικη απόφαση:

1. Οτι ο εγκλεισμός τους επί 17 μήνες σε κελιά απομόνωσης ήταν παράνομος.

2. Οτι οι δικηγόροι υπεράσπισης αποστερήθηκαν της δυνατότητας εξέτασης κρίσιμων στοιχείων και αποδείξεων της νομικής διαδικασίας, καθώς η κυβέρνηση επικαλέστηκε την Πράξη Προστασίας Απόρρητων Πληροφοριών.

3. Οτι η δίκη τους ήταν έκνομη, καθώς ο τόπος στον οποίο εκδικάστηκε δεν παρείχε τα εχέγγυα για δίκαιη αντιμετώπισή τους από τους δικαστές και τους ενόρκους και ότι η αμερικανική κυβέρνηση, ένα χρόνο μετά την έκδοση της πρωτόδικης καταδικαστικής απόφασης, αναγνώρισε το γεγονός αυτό, καθώς ο τόπος εκδίκασης είναι άμεσα συνδεδεμένος με διάφορα ζητήματα που συνδέονται με την Κούβα.

Είχε προηγηθεί κάτω από την πίεση του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης η απόφαση της Ομάδας Εργασίας ενάντια στις Αυθαίρετες Κρατήσεις της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών στις 27/5/05, που αναγνώρισε ότι η στέρηση της ελευθερίας των πέντε Κουβανών είναι αυθαίρετη και παράνομη και προέτρεψε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να βάλει τέλος στη φυλάκισή τους. Αυτό που τώρα μένει είναι να υπάρξει επανάληψη μιας δίκαιης δίκης και βέβαια να καταλήξει στην απελευθέρωσή τους.

Για το σκοπό αυτό έχει αναπτυχθεί ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης σε ολόκληρο τον κόσμο με πάνω από 260 επιτροπές σε 85 χώρες, που καλούν στην άμεση απελευθέρωσή τους.

Η αλήθεια είναι ότι οι πέντε πατριώτες είχαν ως κύρια αποστολή τη διείσδυση στα τρομοκρατικά δίκτυα του Μαϊάμι, που οργανώνουν επιθέσεις κατά της Κούβας, ώστε να αποτρέψουν νέα εγκλήματα ενάντια στο λαό της, ενάντια στους οικονομικούς και κοινωνικούς στόχους. Κάποιοι απ' αυτούς γνωρίστηκαν μεταξύ τους κατά τη διάρκεια της αποστολής τους και κάποιοι άλλοι κατά τη διάρκεια της μακράς άδικης φυλάκισής τους. Μεταξύ τους οι άνθρωποι αυτοί αποκαλούνται «αδέλφια» και για τον κουβανικό λαό είναι ήρωες και με την ομόφωνη απόφαση της Εθνοσυνέλευσης της λαϊκής εξουσίας, του ανώτερου νομοθετικού οργάνου στην Κούβα.

Τα όσα θα παραθέσουμε παρακάτω αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Δίνονται ορισμένα στοιχεία γι' αυτούς τους ανθρώπους. Ποιοι είναι και πώς ζούσαν, γιατί δεν έβλαψαν στο ελάχιστο την εδαφική ακεραιότητα και εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Θα αποδείξουμε ότι στην περίπτωσή τους βλέπουμε ένα παράδειγμα απαράμιλλου σύγχρονου ηρωισμού. Οι άνθρωποι αυτοί είναι κομμουνιστές, που υπηρετούν με αυτοθυσία τη σοσιαλιστική πατρίδα τους και το λαό της.

Οι πέντε Κουβανοί αναζητούσαν πληροφορίες δημόσιου χαρακτήρα για να προστατέψουν τον κουβανικό λαό από τρομοκρατικές ενέργειες, που προέρχονταν από τις εξτρεμιστικές αντικουβανικές οργανώσεις και πραγματοποιούνται εδώ και πάνω από 40 χρόνια. Ο σκοπός τους ήταν να προλάβουν το θάνατο Κουβανών πολιτών και κάθε πολίτη, που μπορούσε να είναι θύμα αυτών των ενεργειών.

Να τι είπαν, ανάμεσα σε άλλα, στις απολογίες τους:

Αντόνιο: «Στο τέλος θα βγούμε νικητές και ελεύθεροι μπροστά στον ήλιο, που σήμερα μας στερούν».

Φερνάντο: «Κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του οφείλει πολλά στην πατρίδα του. Τα χρόνια της άδικης κράτησης, θα με συνοδεύει η αξιοπρέπεια που διδάχτηκα από το λαό μας και την ιστορία του. Ειλικρινά, πιστεύω ότι θα έρθει εκείνη η μέρα που η Κούβα δε θα έχει καμία ανάγκη, άνθρωποι σαν και εμένα εθελοντικά και από αγάπη για την πατρίδα και το λαό της να έρχονται σε αυτή τη χώρα για να παλέψουν ενάντια στην τρομοκρατία».

Ρενέ: «Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε την αλήθεια και να τη μάθει ο αμερικάνικος λαός. Με την υπομονή, την πίστη και το θάρρος που μας δίνει το "έγκλημα" να είμαστε αξιοπρεπείς».

Χεράρδο: «Το μόνο που λυπάμαι είναι ότι δεν έχω μια δεύτερη ζωή να την προσφέρω στην πατρίδα μου».

Ραμόν: «Θα φοράω τη φόρμα της φυλακής με την ίδια τιμή και περηφάνια που ένας στρατιώτης φοράει τη στολή του με τα πιο αξιέπαινα διακριτικά του».

Παρακάτω θα παραθέσουμε ορισμένα βιογραφικά στοιχεία και θα προσεγγίσουμε πιο ανθρώπινες πλευρές τους, μέσα από την αλληλογραφία τους:

Αντόνιο Γκερέρο Ροντρίγκες

Γεννήθηκε στις 16/10/1958 στο Μαϊάμι. Οι γονείς του μετά τη νίκη της Επανάστασης επέστρεψαν στην Κούβα και συμμετέχουν στην επαναστατική διαδικασία. Το 1974 μπαίνει στην Ενωση Νέων Κομμουνιστών. Σπούδασε στη Σοβιετική Ενωση, μηχανικός στην κατασκευή αεροδρομίων, με εξαιρετικές επιδόσεις. Επιστρέφοντας, δουλεύει στις Κουβανικές Αερογραμμές, ως ειδικός στην κατασκευή αεροδρομίων. Το 1989 μπαίνει στο ΚΚ Κούβας. Από τρεις γάμους έχει 2 παιδιά. Την περίοδο που βρίσκεται στις ΗΠΑ, στη δεκαετία του '90, αναλαμβάνει την αποστολή να διεισδύσει στις τρομοκρατικές οργανώσεις.

Απόσπασμα από γράμμα στη μητέρα του (20/10/01):

«Δεν έχουμε την ελευθερία που θα θέλαμε, αλλά στην ψυχή και στη σκέψη μας είμαστε άνθρωποι ελεύθεροι και έχουμε πολλά αποθέματα αξίας και αξιοπρέπειας για να ξεπερνάμε την έλλειψη ελευθερίας. Ξέρουμε ότι θα νικήσουμε και έχουμε όλους τους λόγους του κόσμου για να βλέπουμε το μέλλον με το μέτωπο ψηλά, σίγουροι για ένα καλύτερο αύριο».

Ποίημα στον γιο του (30/6/01):

Εσύ είσαι το χέρι μου/ όταν μακρινούς φίλους δεν μπορώ να χαιρετίσω/ εσύ είσαι η φωνή μου/ όταν σε δικαστήρια αγώνα και ιδεών δεν μπορώ να εκφραστώ/ εσύ είσαι το χαμόγελό μου/ όταν δεν μπορώ να παρηγορηθώ/ εσύ είσαι το όνειρό μου/ αν υπάρξει στιγμή που δεν μπορώ να ονειρευτώ.

Φερνάντο Γκονζάλες Γιορτ

Γεννήθηκε στις 18/8/1963. Το 1981 γίνεται μέλος της Ενωσης Νέων Κομμουνιστών, όπου διακρίθηκε σε πολλές στελεχικές θέσεις. Σπούδασε Διεθνείς Σχέσεις και το 1987 -1989 πηγαίνει για διεθνιστική αποστολή στην Αγκόλα, όπου διακρίνεται σε όλα τα επίπεδα. Το 1988 γίνεται μέλος του ΚΚ Κούβας. Το 1995 είναι η χρονιά που αναλαμβάνει την αποστολή να εργαστεί ενάντια στην τρομοκρατία στις ΗΠΑ.

Απόσπασμα από γράμμα στην ανιψιά του Λάουρα:

«Σε πιστεύω όταν λες ότι αν ήξερες ότι η ωριμότητά σου θα εξαρτιόταν πλέον από αυτήν την υπόθεση, θα προτιμούσες να σκεφτόσουν ανούσια πράγματα...

Αυτό δείχνει το πόσο σε έχει επηρεάσει και σε έχει πονέσει αυτή η κατάσταση... Αλλά, όπως λες και εσύ, από αυτή θα προκύψει μια Λάουρα πιο ώριμη και πιο δυνατή. Βέβαια θα προτιμούσα να μην περνούσες ό,τι περνάς και η ωριμότητά σου να ερχόταν μέσα από λιγότερο τραυματικές εμπειρίες...».

Από γράμμα στη σύζυγό του, όταν για δεύτερη φορά στέλνεται στην απόλυτη απομόνωση:

«Σήμερα μετά από 3 χρόνια κράτησης και λίγο πριν με βάλουν πάλι εκεί, που, όπως ξέρετε από προηγούμενο γράμμα, είναι σαν να σε θάβουν, θέλω να χρησιμοποιήσω μια φράση από ένα γνωστό τραγούδι του Σίλβιο Ροντρίγκες, τον "Ανόητο" που έχει μεγάλη σημασία για όλους: "Πεθαίνω όπως έζησα"».

Χεράρδο Ερναντές Νορντέλο

Γεννήθηκε στις 4/6/1965. Μπαίνει στη Νεολαία. Σπούδασε Διεθνείς Σχέσεις, έχει ξεχωριστές ικανότητες στις τέχνες, στο θέατρο, στο σκίτσο και στη γελοιογραφία. Το 1988 παντρεύεται με την Αντριάνα Πέρες Ο' Κόνορ. Το 1989 φεύγει για διεθνιστική αποστολή στην Αγκόλα όπου παρασημοφορείται και το 1993 γίνεται μέλος του κόμματος και από τα μέσα του '90 ξεκινάει την αποστολή του στις ΗΠΑ.

Γράμμα στις 3/2/01

«Στα παιδιά μου που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί:

Οταν θα διαβάζετε αυτό το γράμμα, θα έχουν περάσει μερικά χρόνια από τότε που γράφτηκε. Μακάρι να μην είναι πολλά. Αυτή τη στιγμή ακόμα δεν έχετε γεννηθεί και η μαμά σας έχει τώρα αμφιβολία αν κάποια στιγμή γεννηθείτε. Αυτό γιατί τώρα περνάω δύσκολες στιγμές στη ζωή μου, μακριά από την πατρίδα, την οικογένειά μου και από τους ανθρώπους που με κάνουν υπερήφανο και ελπίζω κάποια μέρα και εσείς να αισθάνεστε έτσι.

Αυτό είναι ένα σχέδιο που έχω κάνει για πολλά παιδιά: γιους και κόρες, ανίψια και άλλους συγγενείς ανθρώπων που σήμερα βρίσκονται μαζί μου. Ανθρώπους, που μέσα από αυτό το σχέδιο έστειλαν την αγάπη τους σε αγαπημένα πρόσωπα που σήμερα τα έχουν στερηθεί.

Γι' αυτούς τους λόγους ήθελα να το κουβεντιάσω μαζί σας, τώρα που ξέρετε να διαβάζετε, για να γνωρίζετε, γιατί ο μπαμπάς σας δεν είναι τόσο νέος όσο πολλοί από τους γονείς των φίλων σας. Για να ξέρετε για τα χρόνια που ο μπαμπάς και η μαμά σας ήταν αναγκασμένοι να ζουν χώρια, παρότι αγαπιόντουσαν πολύ. Χρόνια που κάποια φορά θα μπορώ να σας πολύ περισσότερα γι' αυτά».

Ραμόν Λαμπανίνιο Σαλαζάρ

Γεννιέται στις 9/6/1963. Σπούδασε Οικονομία με την ανώτερη (χρυσή) επίδοση, ενώ επίσης έχει πολύ καλές αθλητικές επιδόσεις και, ταυτόχρονα, ήταν από τους καλύτερους στρατιωτικούς της γενιάς του. Το 1987 γίνεται μέλος της νεολαίας και το 1991 μέλος του κόμματος. Από δύο γάμους έχει 3 παιδιά. Και από τις αρχές του '90 φεύγει για την αποστολή του στις ΗΠΑ.

«Στη μητέρα μου που έφυγε» (απόσπασμα από ποίημα του Ραμόν)

«Σε αυτήν αφιέρωσα το δόσιμό μου/ την απουσία μου/ όλες μου τις θυσίες/ προς τιμήν της ήταν όλη μου η σιωπή...

...Σήμερα είμαι ευτυχισμένος/ να τη βλέπω να επαναλαμβάνεται στα πρόσωπα χιλιάδων μανάδων/ και χιλιάδων σημαιών».

Απόσπασμα από γράμμα στα παιδιά μου:

«Τώρα μπορείτε να καταλάβετε γιατί ο πατέρας σας δεν μπορούσε να είναι περισσότερο χρόνο μαζί σας, στο πλευρό σας, ή γιατί δεν μπορεί να ζήσει τόσες όμορφες και ευτυχισμένες στιγμές, όπως ζουν όλοι οι μπαμπάδες με τα παιδιά τους.

Λόγω της απουσίας μου, δεν μπόρεσα να είμαι κοντά στη μαμά στη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, να σας δω όταν ανοίξατε τα ματάκια σας, να σας αλλάξω, να σας βοηθήσω στα πρώτα σας βήματα...

Αλλά να ξέρετε ότι έπρεπε να φύγω από την αγάπη για εσάς και για όλους μας. Και όπου να είμαι, εσείς θα είστε πάντα "παρών". Και θα γυρίσω, μην έχετε καμία αμφιβολία, και όταν θα γυρίσω θα αναπληρώσουμε όλα σας τα όνειρα, ό,τι περιμένατε μέχρι τώρα».

Ρενέ Γκονζάλες Σεβερέρτ

Γεννήθηκε στις 13/8/1956. Η οικογένειά του μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Στις 6/10/61 οι γονείς του, που βοηθάνε το κίνημα της 26ης Ιούλη στην πάλη ενάντια στον Μπατίστα, αποφασίζει να γυρίσει στην Κούβα και να συμμετάσχει ενεργά στην επανάσταση. Ο Ρενέ μεγαλώνει και πηγαίνει σχολείο στην Κούβα. Το όνειρό του είναι να γίνει πιλότος. Τελειώνει στρατιωτική σχολή, συμμετέχει και διακρίνεται σε διεθνιστική αποστολή στην Αγκόλα.

Ηδη, από το 1970, είναι μέλος της Νεολαίας. Από το '79 έως το 1982 γίνεται πιλότος και λίγο αργότερα αναλαμβάνει να διδάξει πιλότους της στρατιωτικής αεροπορίας. Το 1990 γίνεται δεκτός στις τάξεις του κόμματος και τον ίδιο χρόνο φεύγει για την αποστολή του στις ΗΠΑ. Είναι παντρεμένος με την Ολγα Σαλανουέβα Αράνγκο και έχει δύο κόρες. Η σύζυγός του έχει φυλακιστεί επίσης στις ΗΠΑ για τη βοήθεια που πρόσφερε στους 5 αγωνιστές και έχει απελαθεί από τη χώρα αυτή, που σήμερα της αρνείται ακόμα και την επίσκεψη του συζύγου της.

Απόσπασμα στην κόρη του, που συμπλήρωσε τα 15 της χρόνια:

«Ιρμίτα, πέτα ψηλά πεταλούδα μου. Σπάσε τα δεσμά, μαζεύοντας τη χαρά και σε αυτή την εποχή της ενηλικίωσης να βασίζεις την ολοκλήρωσή σου στην αγάπη, να είσαι περήφανη και να έχεις εμπιστοσύνη»...

Συνεχίζεται με το 7ο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος. Σ' αυτό: Τι υπερασπίστηκαν οι πέντε Κουβανοί ήρωες, τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού στην Κούβα, που απειλούνται από την επιθετική πολιτική των ΗΠΑ και των εγκληματικών τρομοκρατικών οργανώσεων του Μαϊάμι.