«Τιμάμε τους χιλιάδες μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ που έπεσαν στις μάχες, τους χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες που εκτελέστηκαν ή καταδικάστηκαν σε πολύχρονες φυλακίσεις και εξορίες, επειδή αρνήθηκαν να αποκηρύξουν το δίκαιο αγώνα τους. Αποτελεί χρέος και καθήκον μας να αναδείξουμε την αιματοποτισμένη προσφορά του λαϊκού ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στη σκληρή, άνιση, αλλά δίκαιη πάλη του». Με αυτό το στίγμα η ΚΕ του ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα στους νέους και τις νέες, στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα να γνωρίσουν και να τιμήσουν τον κορυφαίο ταξικό και αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του ΔΣΕ, με ένα τετρασέλιδο φυλλάδιο για την εκδήλωση, όπου αναφέρει και τα εξής:

Η τρίχρονη ένοπλη πάλη του ΔΣΕ (1946 - 1949) αποτελεί μια αθάνατη εποποιία του εργατικού - λαϊκού κινήματος της χώρας μας, με μπροστάρη, καθοδηγητή και αιμοδότη το ΚΚΕ.

Αναμφίβολα είναι η κορυφαία περίοδος της ταξικής πάλης κατά τον 20ό αιώνα.

Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν πέρα για πέρα δίκαιος και αναγκαίος. Ηταν αντιιμπεριαλιστικός, πατριωτικός και διεθνιστικός.

Αποτέλεσε τη μαζική λαϊκή ένοπλη απάντηση στην αδίστακτη επιχείρηση της αστικής τάξης να υποδουλώσει ή να εξοντώσει το μεγάλο ΕΑΜικό κίνημα, προκειμένου να στερεώσει την αντιλαϊκή της εξουσία. Για να το πετύχει, χρησιμοποίησε κυριολεκτικά όλα τα μέσα, με κύριο όπλο τη δολοφονική βία και την ωμή μαζική τρομοκρατία, έχοντας την καθοριστική στρατιωτική και οικονομική βοήθεια και στήριξη αρχικά από τον βρετανικό και στη συνέχεια από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944 και την απαράδεκτη «Συμφωνία της Βάρκιζας», που επέβαλε τον αφοπλισμό και τη διάλυση του απελευθερωτικού λαϊκού στρατού, του ΕΛΑΣ, σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος και του ΚΚΕ είχαν γίνει: 1.289 δολοφονίες, 6.671 τραυματισμοί, 31.632 βασανισμοί, 18.767 λεηλασίες και φυλακίσεις, 84.931 συλλήψεις, 509 απόπειρες φόνου, 265 βιασμοί γυναικών.

Το αμείλικτο δίλημμα για το Κόμμα και το κίνημα ήταν: Υποταγή ή ένας νέος ξεσηκωμός. Επέλεξε, έστω με καθυστερήσεις, να βαδίσει το δρόμο της σύγκρουσης και όχι αυτόν της υποταγής και της ταπείνωσης.

Ετσι, από τη μία αντιπαρατέθηκε η ένοπλη μαζική λαϊκή πάλη και από την άλλη η ένοπλη αστική κρατική βία, που διεύθυναν κυβερνήσεις «δεξιών» και «φιλελεύθερων» κομμάτων, με τη συστράτευση των καπιταλιστικών δυνάμεων και με τη στήριξη των ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας, που επιδίωκαν να διασφαλίσουν το βάρβαρο εκμεταλλευτικό τους καπιταλιστικό σύστημα και να προσδέσουν τη χώρα σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Η πολεμική αναμέτρηση ήταν σκληρή και χρόνο με το χρόνο γινόταν όλο και πιο άνιση σε βάρος των ταξικών - λαϊκών δυνάμεων. Το «δόγμα Τρούμαν» και το «σχέδιο Μάρσαλ» συντέλεσαν αποφασιστικά στη νίκη της αστικής τάξης. Οι αμερικανικές βόμβες «Ναπάλμ» πρωτοχρησιμοποιήθηκαν και δοκιμάστηκαν κατά των μαχητών του ΔΣΕ.

Ο ΔΣΕ μπορεί να ηττήθηκε στρατιωτικά, όμως παρά τις θηριωδίες, τη μισαλλοδοξία και το αντικομμουνιστικό μένος του μετεμφυλιακού αστικού κράτους, που εκδηλώθηκε με την άγρια τρομοκρατία των εκτελέσεων, των μαζικών διώξεων, των φυλακών και των εξοριών, δεν κατόρθωσαν να σβήσουν το μεγαλείο της πάλης του, την ηθική και πολιτική του ανωτερότητα και υπεροχή του.

Γι' αυτό και οι μηχανισμοί της αστικής εξουσίας δεν σταμάτησαν ποτέ να διαστρεβλώνουν και να συκοφαντούν τον αγώνα του ΔΣΕ και το ΚΚΕ. Τη δική του συμβολή σε αυτήν την επιχείρηση είχε και έχει ο οπορτουνισμός, που χαρακτηρίζει μάταιες τις θυσίες και τυχοδιωκτισμό την ένοπλη λαϊκή πάλη.

Κανένας αγώνας του εργατικού - λαϊκού κινήματος και των κομμουνιστών δεν πήγε χαμένος και καμιά θυσία δεν είναι μάταιη. Αυτό διδάσκει η Ιστορία των λαών και του επαναστατικού κινήματος. Μέσα από τις μικρές και μεγάλες νίκες, τις οδυνηρές ήττες και τα προσωρινά πισωγυρίσματα, το επαναστατικό κίνημα της εργατικής τάξης διδάσκεται, ανασυντάσσεται και προχωρά, γίνεται πιο ικανό και ισχυρό στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και με περισσότερη ορμή εφορμά για τη νίκη των λαών, το σοσιαλισμό.

Ο αγώνας του ΔΣΕ τίμησε τους προηγούμενους αγώνες του λαϊκού κινήματος και, κυρίως, ενέπνευσε τους αγώνες των επόμενων γενιών. Συνεχίζει και να εμπνέει και να διδάσκει.

Ηταν μια από τις πιο δύσκολες και πολύνεκρες μάχες που έδωσε ο ΔΣΕ, προκειμένου να καταλάβει μια πολύ καλά οχυρωμένη πόλη με ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, που διέθεταν άφθονο πολεμικό υλικό.

Ο αστικός στρατός είχε έγκαιρα αντιληφθεί τις προθέσεις του ΔΣΕ από τη συγκέντρωση μεγάλων δυνάμεών του στην περιοχή και τις εντατικές ασκήσεις του με πραγματικά πυρά.

Το γεγονός ότι ο αστικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι' αυτή τη μάχη και έχοντας το συσχετισμό δύναμης υπέρ του, έκανε εξαρχής αυτή την πολεμική σύγκρουση άνιση σε βάρος του ΔΣΕ, εφόσον ο ΔΣΕ είχε χάσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε μειονεκτική θέση από το ξεκίνημά της.

Ομως, οι μαχητές και οι μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας πολέμησαν και σε αυτή τη μάχη με άφθαστο ηρωισμό και αυτοθυσία, έχοντας συναίσθηση του καθήκοντος και της αποστολής τους. Οπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, επιχείρησαν μέσα σε αφάνταστα δύσκολες συνθήκες, με κύριο όπλο την αλύγιστη θέληση και την αφοσίωση στο δίκιο του αγώνα τους, με τη γενναιότητά τους να ανατρέψουν τον άνισο συσχετισμό δύναμης και να κάνουν κατορθωτό το ακατόρθωτο.

Και στη μάχη της Φλώρινας, παρά την ήττα και τις πολύ μεγάλες απώλειες (πάνω από 800 ήταν οι νεκροί και πάνω από 1.000 οι τραυματίες), αναδείχθηκαν περίτρανα η ηθικοπολιτική ανωτερότητα και το ακατάβλητο σθένος του ΔΣΕ.

Μετά το τέλος των επιχειρήσεων, ο αστικός στρατός διέπραξε ένα μεγάλο ανοσιούργημα. Μάζεψε τους νεκρούς μαχητές του ΔΣΕ μαζί με πολλούς τραυματίες και όλους μαζί, ζωντανούς και νεκρούς, τους παράχωσε με μπουλντόζες σε ένα λάκκο που άνοιξε σε χωράφι στη νοτιοανατολική πλευρά της πόλης, στην περιοχή Αγιος Γεώργιος.

Οι δύο εντελώς αντίθετοι και εχθρικοί κόσμοι που αναμετρήθηκαν τότε, παραμένουν το ίδιο εχθρικοί και ασυμφιλίωτοι και σήμερα.

Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι νέοι και οι νέες υποφέρουν από την επίθεση διαρκείας σε βάρος των πιο βασικών δικαιωμάτων τους προκειμένου να εξασφαλιστεί η υψηλή κερδοφορία των μονοπωλίων. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική από εκεί που τη σταμάτησαν οι κυβερνήσεις των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Με τη στήριξη του εγχώριου κεφαλαίου και της ΕΕ επιχειρεί να ολοκληρώσει την πιο δύσκολη και βρώμικη δουλειά.

Οι υποσχέσεις που είχε δώσει στο λαό αποδείχτηκαν ψεύτικες, ενώ τα ιδεολογήματα ότι «υπάρχει πολιτική που αυξάνει τα κέρδη των καπιταλιστών και βελτιώνει τη ζωή των εργαζομένων», ότι «η ΕΕ αλλάζει» κ.ά. αποδείχθηκαν παγίδες εγκλωβισμού της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης και αγανάκτησης.

Το καπιταλιστικό σύστημα μόνο συμφορές φέρνει στο λαό, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση. Είναι ιστορικά ξεπερασμένο, εμποδίζει την κοινωνική πρόοδο, γεννά φτώχεια, κρίσεις και πολέμους.

Ο μόνος δρόμος για να βάλει ο λαός τέλος στη φτώχεια, στην ανεργία και να εξασφαλίσει τη δική του ευημερία, την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα, είναι αυτός της Λαϊκής Συμμαχίας για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την αποδέσμευση της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς με εργατική - λαϊκή εξουσία.

Και μπορεί να ανοίξει με ΚΚΕ ισχυρό και χειραφετημένο λαό, που γνωρίζει την Ιστορία του, που διδάσκεται και εμπνέεται από αυτήν.

Η Διοίκηση της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας καλεί τους αγωνιστές, απογόνους και φίλους της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας να συμμετέχουν μαζικά, την Κυριακή 14 Φλεβάρη 2016, στη μεγάλη εκδήλωση τιμής που διοργανώνει το ΚΚΕ στη Φλώρινα προς τιμή των μαχητών - μαχητριών του ΔΣΕ που έπεσαν στη μάχη της Φλώρινας.Τα Κεντρικά της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ οργανώνουν διήμερη εκδρομή με πούλμαν από την Αθήνα, ενώ καλούνται όλα τα παραρτήματά της να οργανώσουν τη μετακίνηση και συμμετοχή των αγωνιστών και φίλων στην εκδήλωση απ' όλες τις περιοχές της χώρας.

Στις εκδηλώσεις θα παρευρεθεί και θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του ΔΣΕ, τους συγγενείς και τους απογόνους των μαχητών που έπεσαν, τραυματίστηκαν ή πήραν μέρος σε αυτή ή άλλες μάχες, να παρευρεθούν στην ιδιαίτερη αυτή εκδήλωση. Καλεί τους νέους και τις νέες, τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα της περιοχής να γνωρίσουν και να τιμήσουν τον κορυφαίο ταξικό και αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του ΔΣΕ.

Στο χώρο του κοινού τάφου των μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ, που πέρασε στην ιδιοκτησία του ΚΚΕ το Σεπτέμβρη του 2009, στήθηκε μνημείο αντάξιο της θυσίας τους. Με τη σημαντική οικονομική συμβολή πολλών αγωνιστών του ΔΣΕ, των απογόνων τους, καθώς και φίλων του Κόμματος, έγινε δυνατό να διαμορφωθεί ο χώρος και να ανεγερθεί μνημείο που να αναδεικνύει και να τιμά τη μεγάλη θυσία των τιμημένων νεκρών μας.

Το μνημείο που δεσπόζει στο κέντρο του χώρου, είναι έργο του Μέμου Μακρή, του οποίου τα δικαιώματα παραχώρησε η κόρη του, Κλειώ Μακρή. Η κατασκευή και τοποθέτησή του έγινε με την καθοριστική συμβολή συντρόφων και φίλων του ΚΚΕ από την Ουγγαρία.

Κρατάμε στα χέρια μας γερά και σηκώνουμε ψηλά τη σημαία με τα πιο μεγάλα και πανανθρώπινα ιδανικά για τα οποία έπεσαν. Για να βάλουμε τέλος στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στους πολέμους, τη φτώχεια. Για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Από το τετρασέλιδο κάλεσμα για την εκδήλωση