Κάλεσμα στους εκπαιδευτικούς για στήριξη των ψηφοδελτίων της, για σωματεία μαχητικά που θα οργανώνουν και θα δυναμώνουν τον αγώνα, απευθύνει η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών», μπροστά στις εκλογές σε ΕΛΜΕ και Συλλόγους Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Οι εκλογές βρίσκονται σε εξέλιξη σε όλη τη χώρα, με τα πρώτα αποτελέσματα σε πρωτοβάθμια σωματεία να καταγράφουν σημαντική άνοδο της ΑΣΕ σε ποσοστά και πολλές πρωτιές και αυτοδυναμίες σε ΔΣ. Χαρακτηριστικά, πρώτη δύναμη μέχρι στιγμής, αναδείχθηκε η ΑΣΕ στους ΣΕΠΕ: «Δημήτρης Γληνός», «Ο Σωκράτη», «Γ. Σεφέρης», Ηλιούπολης, «Νίκος Πλουμπίδης», Χίος, Ικαρίας, «Ρόζα Ιμβριώτη» και Πύργου, καθώς και στις ΕΛΜΕ: Ζάκυνθου, Κεφαλονιάς, Γ' Δυτικής Αττικής, Β' Δωδεκανήσου και Σάμου.

Συνεχίζοντας τη μάχη των εκλογών, η ΑΣΕ στο κάλεσμά της προς τους εκπαιδευτικούς αναφέρεται στη σημασία των σωματείων που στάθηκαν «ασπίδα του κλάδου σε όλες τις μάχες». «Αυτός είναι ο δικός μας δρόμος! Ο δρόμος του αγώνα, της ενότητας των εργαζομένων, της πάλης για τις σύγχρονες ανάγκες μας», τονίζει.

Οπως τονίζεται στο κάλεσμα, «οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές και τα σωματεία που πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ πρότειναν και πρωτοστάτησαν σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη:

-- Στην αντιπαράθεση με το περιεχόμενο της λεγόμενης "αξιολόγησης", δηλαδή τα αντιεκπαιδευτικά σχέδια για κατηγοριοποίηση και ταξική διαφοροποίηση των σχολείων, για απαξίωση της ολόπλευρης μόρφωσης για όλα τα παιδιά και στροφή στις εφήμερες δεξιότητες, για τη μεταφορά του κόστους ακόμα περισσότερο στις τσέπες των γονιών, για απαξίωση των συλλόγων διδασκόντων και αλλοίωση του παιδαγωγικού ρόλου των εκπαιδευτικών.

-- Στον κοινό βηματισμό των 77 ΕΛΜΕ και Συλλόγων ΠΕ που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πάλη με την κυβερνητική πολιτική το προηγούμενο διάστημα.

-- Στην επιτυχία όλων των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων και συλλαλητηρίων.

-- Στην κοινή δράση με τους γονείς και τους μαθητές για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί τα σχολεία.

-- Στην απόκρουση της διοικητικής αυθαιρεσίας και των πιέσεων γιατί δεν έχουν δεσμεύσεις σε καμία κυβέρνηση και στη διοίκηση.

Χρειαζόμαστε σήμερα ακόμα περισσότερα μαχητικά Σωματεία, που θα παλεύουν σε αυτή την κατεύθυνση, χειραφετημένα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, το κράτος και τους μηχανισμούς της διοίκησης», τονίζει η ΑΣΕ.

Σε ό,τι αφορά την πάλη του κλάδου απέναντι στις αναδιαρθρώσεις, στις απειλές, στην προπαγάνδα της κυβέρνησης, στις δικαστικές αποφάσεις, η ΑΣΕ σημειώνει:

«Σε όλη αυτή την προσπάθεια, οι εκλεγμένοι με την "Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών" πρωτοστάτησαν σε όλα τα Σωματεία. Ημασταν η μοναδική δύναμη που πάλεψε με ενιαίο και αταλάντευτο τρόπο, σε ΔΟΕ - ΟΛΜΕ, σε κάθε Σύλλογο ΠΕ και ΕΛΜΕ. Ηταν καθοριστική η συμβολή μας στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, στην κλιμάκωση της πάλης σε όλα τα επίπεδα, στην αγωνιστική συμπόρευση με τους μαθητές και τους γονείς. Τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είναι στο επίκεντρο του κύματος αλληλεγγύης που αναπτύσσεται πλατιά υπέρ του αγώνα μας».

Η ΑΣΕ αναφέρεται στους αρνητικούς συσχετισμούς που βάρυναν την πιο κρίσιμη στιγμή, αποτελούν τροχοπέδη στον αγώνα, τη στιγμή που η κυβέρνηση βρίσκεται στην πιο δύσκολη θέση. Αποκαλύπτοντας τον ρόλο των δυνάμεων ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΚ/ΣΥΡΙΖΑ - ΠΕΚ/ΠΑΣΚ στη ΔΟΕ και ΔΑΚΕ - ΔΗ.ΣΥ. - ΕΡΑ/ΑΕΕΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ στην ΟΛΜΕ, που αξιοποίησαν και τη στάση των «Παρεμβάσεων».

«Η απόφασή τους, πέρα και έξω από τις διαθέσεις και τη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του κλάδου, οφείλεται στη στρατηγική τους σύμπλευση με την κυβερνητική πολιτική και τους σχεδιασμούς της ΕΕ για την Παιδεία. Απέδειξαν για μια ακόμα φορά ότι στις πιο κρίσιμες φάσεις ανόδου της πάλης του κινήματος, σύγκρουσης εφ' όλης της ύλης με την κυβερνητική πολιτική, αποτελούν το καλύτερο "μαξιλαράκι" της κυβέρνησης μέσα στο κίνημα.

Να γιατί πρέπει να ανατραπεί αυτός ο αρνητικός συσχετισμός. Να γιατί πρέπει σε όλο και περισσότερους συλλόγους να ενισχυθεί ο αγωνιστικός ταξικός προσανατολισμός που προβάλλουν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και άλλοι πρωτοπόροι συνάδελφοί μας με τα ψηφοδέλτια της ΑΣΕ», τονίζει η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών».

«Ο αγώνας που έχουμε να δώσουμε είναι σκληρός, διαρκής, δεν είναι έργο μιας πράξης», σημειώνει ακόμα και προσθέτει: «Συγκρούεται με τον πυρήνα της πολιτικής της ΕΕ, του ΟΟΣΑ, είναι κόντρα στην πολιτική όλων των κυβερνήσεων που υλοποιούν αυτήν τη στρατηγική στην Παιδεία και συνολικότερα. Η εφαρμογή όλων αυτών των μέτρων στις χώρες της ΕΕ έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα», παραθέτοντας παραδείγματα από την εφαρμογή αντίστοιχων μέτρων σε άλλες χώρες:

• «Στη Γαλλία τα σχολεία των φτωχών περιοχών έχουν τη δυνατότητα για έως 25% μείωση της διδακτέας ύλης, με ό,τι αυτό σημαίνει για μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα.
• Στην Αγγλία τα παιδιά που προέρχονται από την εργατική τάξη έχουν περίπου 2,5 φορές μικρότερη πιθανότητα να παρακολουθήσουν με επιτυχία το πρόγραμμα που οδηγεί στις ιατρικές και πολυτεχνικές σχολές.
• Στη Γερμανία μόνιμοι κρατικοί υπάλληλοι στα περισσότερα κρατίδια είναι μόνο τα στελέχη εκπαίδευσης.
• Στην πολυδιαφημιζόμενη Φινλανδία τα τελευταία χρόνια έχουν κλείσει 2.500 σχολικές μονάδες.

Η αντιπαράθεση με αυτούς τους σχεδιασμούς απαιτεί μαζικότητα, αντοχή, ενότητα του κλάδου. Εχουμε πλέον αρνητική πείρα από τις περιόδους που το κίνημα και οι αγώνες μας υποτάχθηκαν στα σχέδια της κυβερνητικής εναλλαγής. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί αυτό για άλλη μια φορά».

Η ΑΣΕ αναφέρεται στην ανάγκη συστράτευσης όλων των εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και αναφέρεται στην αγωνιστική συμπόρευση 200 και πλέον σωματείων στο «Σπόρτιγκ» και τις πρωτοβουλίες τους, το σπάσιμο στην πράξη της τρομοκρατίας με αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Χαρακτηρίζει οδηγό τους νικηφόρους αγώνες των εργαζομένων στην «e-food», των μεταλλεργατών της ναυπηγοεπισκευής, των υγειονομικών και της COSCO, «που στην πράξη τσαλάκωσαν το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο και απέδειξαν ότι μόνο ο συλλογικός αγώνας, η σύγκρουση και η οργανωμένη απειθαρχία απέναντι στους άδικους νόμους μπορεί να ανοίξει δρόμο για να γίνει πράξη το δίκιο μας».

«Ψηφίζουμε μαζικά το ψηφοδέλτιο της "Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών"! Ενισχύουμε τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ!», καταλήγει το κάλεσμα της ΑΣΕ, τονίζοντας:

«Αγωνιζόμαστε για ένα σύγχρονο σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα όλα τα παιδιά χωρίς αποκλεισμούς, θα τους δίνει τη δυνατότητα να εξηγούν τη φυσική και κοινωνική πραγματικότητα ώστε να μπορούν να την αλλάζουν. Κριτήριο για τις σπουδές τους να μην είναι η τσέπη των γονιών τους. Σε αυτό το σχολείο ο εκπαιδευτικός για να λειτουργήσει πρέπει να έχει μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας, μισθό και Ασφάλιση που να καλύπτει τις ανάγκες του, συνθήκες εργασίας και σχολικές υποδομές που να αντιστοιχούν στην εξέλιξη της κοινωνίας.

Δυναμώνουμε τον αγώνα για:

• Να μείνει στα χαρτιά η αντιεκπαιδευτική "αξιολόγηση", να μην περάσει η παραπέρα ταξική κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών.
• Επαναπροκήρυξη άμεσα από ΔΟΕ και ΟΛΜΕ απεργίας - αποχής.
• Να μην εφαρμοστεί, να καταργηθεί ο ν. 4808/21 (Χατζηδάκη).
• Να ληφθούν άμεσα μέτρα για την υγιεινή και ασφάλεια στα σχολεία, για 15 μαθητές ανά τάξη, για κάλυψη όλων των μορφωτικών αναγκών.
• Να μην προχωρήσει καμία συγχώνευση, να καλυφθούν όλα τα κενά στα σχολεία.
• Τη μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών που δουλεύουν τα τελευταία χρόνια στα σχολεία και την εξίσωση των δικαιωμάτων τους με αυτά των μόνιμων συναδέλφων.
• Στήριξη της δουλειάς των εκπαιδευτικών στις τάξεις, για επαγγελματική, επιστημονική και οικονομική αναβάθμιση».

Συνεχίζουν στην ίδια αδιέξοδη ρότα της αποσπασματικότητας, των ρηχών και επιφανειακών δεξιοτήτων, της διαστρέβλωσης της αλήθειας. Τα προγράμματα αυτά έχουν παράξει αποτελέσματα και είναι γνωστά. Δεν μπορεί ο δρόμος που μας έφερε ως εδώ, να αποτελεί και τη διέξοδο.

Η ίδια η υπουργός «Παιδείας» δήλωσε χαρακτηριστικά ότι το υπουργείο «έχτισε και πάνω στο έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων». Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που και ο ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα ως αντιπολίτευση, δεν βρίσκει να πει λέξη για τον αντιδραστικό πυρήνα των νέων προγραμμάτων σπουδών, αλλά, αντίθετα, διεκδικεί «δάφνες» για την υλοποίησή τους.

Η συνέχεια στην εκπαιδευτική πολιτική για την οποία μιλάει το υπ. «Παιδείας» σημαίνει ότι βαδίζουμε στον ίδιο δρόμο που άνοιξαν τα προηγούμενα αναλυτικά προγράμματα σπουδών και τα σχολικά βιβλία. Αυτά δηλαδή που έχουν επιφέρει αρνητικές έως και ολέθριες συνέπειες στη συνολική μορφωτική συγκρότηση των γενιών που «έμαθαν γράμματα» με βάση αυτές τις αντιεπιστημονικές και αντιπαιδαγωγικές αρχές. Δεν θα δοκιμαστούν λοιπόν στο μέλλον. Εχουν αξιολογηθεί:

Από εκπαιδευτικούς που δίνουν τη μάχη για να μορφώσουν τα παιδιά του λαού, να μεταδώσουν την επιστημονική αλήθεια, με παιδαγωγικά συγκροτημένο τρόπο. Συναντούν, όμως, το τείχος των ασυνάρτητων και επιφανειακών πληροφοριών των σχολικών βιβλίων, των σοβαρών λαθών που υπάρχουν. Σκοντάφτουν ακόμα και στις οδηγίες που τους δίνει το υπουργείο «Παιδείας», το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, ότι η αλήθεια δεν είναι αντικειμενική, ότι ένα όμορφο λογοτεχνικό κείμενο έχει την ίδια παιδαγωγική αξία με μια διαφήμιση, ότι οι φυσικές επιστήμες μπορούν να διδάσκονται χωρίς πειράματα κ.ά.

Από τους γονείς που βλέπουν τα παιδιά τους κολλημένα στην οθόνη, να μην μπορούν να εκφραστούν - άρα πολλές φορές και να σκεφτούν - δημιουργικά. Βλέπουν τα παιδιά τους να τρέχουν να καλύψουν μια διδακτική ύλη που ποτέ δεν αφομοιώνεται. Εχουν ζήσει κι αυτοί σαν μαθητές, όπως ζουν και τώρα τα παιδιά τους, το απαράδεκτο φαινόμενο της παπαγαλίας και του άγχους που ορθώνει εμπόδια στη δίψα των νέων να γνωρίσουν τον κόσμο, να δημιουργήσουν, να εκφραστούν, να πάρουν απαντήσεις στα μεγάλα γιατί που τους απασχολούν.

Από τους μαθητές που βιώνουν ένα ανιαρό σχολείο, γιατί είναι καθρέφτης της κοινωνίας που δεν δίνει διέξοδο στη δημιουργικότητά τους. Απαιτούν ένα σχολείο που δεν θα βάζει ταμπέλες στα παιδιά και θα τους οδηγεί στην κατάκτηση της γνώσης.

-- δημιουργεί τους όρους για σχολεία πολλών ταχυτήτων

-- εξαρτά τη λειτουργία των σχολείων ακόμα πιο έντονα από την τσέπη των γονιών ή τις χορηγίες

-- μετατρέπει το σχολείο σε κέντρο εκγύμνασης επιφανειακών δεξιοτήτων, σε εξεταστική αρένα ανταγωνισμού.

Αυτό το σχολείο αξιολογείται ως «καλό» από το υπουργείο «Παιδείας»!

Μήπως αξιολογήθηκαν η μονομέρεια, η αποσπασματικότητα, τα λάθη, η διαστρέβλωση της Ιστορίας, η κακομεταχείριση της γλώσσας; Η αλήθεια είναι ότι μέσα στην κοσμογονία της αξιολόγησης δεν βρήκε θέση αυτό ακριβώς που έπρεπε να κριθεί και να αποτιμηθεί: Η υποκατάσταση της γνώσης από τις δεξιότητες, η άρνηση της αντικειμενικότητας της αλήθειας, η διάλυση των επιστημονικών αντικειμένων σε θέματα με το άλλοθι της διαθεματικότητας, το φτώχεμα της γλώσσας ως οργάνου σκέψης και έκφρασης των νέων.

Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι μαθητές έχουν χορτάσει από τα κούφια λόγια για τις διάφορες «κοσμογονίες». Ξέρουν και ζουν καθημερινά τη μόνιμη και αμετάβλητη υποβάθμιση του σχολείου, την απαξίωση και έλλειψη υποδομών, τα κενά σε εκπαιδευτικούς κ.ά. Τα ψεύτικα, μεγάλα λόγια αποδεικνύονται από το γεγονός ότι:

Γυμναστήριο έχει το 6% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων - Λυκείων. Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων έχει το 27% των Δημοτικών. Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών έχει το 5% των Δημοτικών και το 26% των Γυμνασίων - Λυκείων. Βιβλιοθήκη έχει το 12% των Δημοτικών και το 38% των Γυμνασίων - Λυκείων. Μια σειρά αναγκαία μαθήματα όπως καλλιτεχνικά, τέχνες, κοινωνικών επιστημών κ.ά. διώχνονται από τα σχολεία.

Το τι μαθαίνουν τα παιδιά του λαού στο σχολείο, συνδέεται με τα καθημερινά προβλήματα της λειτουργίας των σχολείων.

-- Το φθηνό για το κράτος σχολείο θα δώσει και λειψή γνώση στους μαθητές.

-- Το ακριβό για τους γονείς σχολείο θα δώσει τη μόρφωση με όρους εμπορεύματος.

-- Το κερδοφόρο για το κεφάλαιο σχολείο θα δώσει τη γνώση με το σταγονόμετρο. Τόσο ώστε να μείνουν σκυφτοί και φθηνοί οι αυριανοί εργαζόμενοι.

Η διαθεματικότητα βρίσκεται ήδη στα σχολικά βιβλία. Και έχει δημιουργήσει την εξής κατάσταση: Σκόρπιες πληροφορίες, ασύνδετες μεταξύ τους, που στο μόνο που βοηθούν είναι η ανάπτυξη επιφανειακών δεξιοτήτων, χωρίς ουσιαστικό καταστάλαγμα στη διανοητική συγκρότηση των μαθητών. Χωρίς την αναγκαία μορφωτική υποδομή, ανάλογα με την ηλικία των μαθητών, η διαθεματικότητα καταντά ένα κολάζ ασύνδετων μεταξύ τους γνώσεων και εννοιών.

Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει γενικά κι αόριστα με τη βιωματική μάθηση. Ομως οι συγκεκριμένες οδηγίες που δίνονται, οδηγούν απλώς στο να παίζουν τα παιδιά ρόλους, προωθούν την άποψη ότι το βίωμα, το πώς νιώθει κάποιος, ταυτίζεται με την αντικειμενική αλήθεια. Το παράδειγμα που έφερε η υπ. «Παιδείας», ότι «οι μαθητές δεν θα αποστηθίζουν αλλά θα βιώνουν ρόλους ιστορικών προσωπικοτήτων», είναι αστείο αν δεν ήταν ολέθριο στη συγκρότηση της ιστορικής γνώσης, που οδηγεί γενικότερα στην άποψη ότι η γνώση ταυτίζεται με τη γνώμη. Οποιος προβληματίζεται με τον ανορθολογισμό, με τη διάχυση διάφορων θεωριών συνωμοσίας, θα βρει μια σημαντική πηγή τους, αν ρίξει μια ματιά στις αντιδραστικές θεωρίες που κατακλύζουν τα προγράμματα σπουδών!

Η επέκταση των δεξιοτήτων δεν είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπορούν οι μαθητές να έρχονται σε επαφή με σύγχρονα και επίκαιρα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία, την οικονομία, που απαιτούν τα νέα εργαλεία της παραγωγής.

Οι δεξιότητες βρίσκονται ήδη στο πρόγραμμα σπουδών στα σχολεία και έχουν βρει έκφραση στα βιβλία των μαθητών, ενώ πρόθεση της κυβέρνησης της ΝΔ, σε απόλυτη συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι να γενικευτούν εις βάρος της γενικής μόρφωσης! Οι δεξιότητες αποτελούν απάντηση κυρίως στο πώς γίνεται κάτι, δεν είναι απάντηση στο γιατί. Αν δοθεί το κύριο βάρος στην εκγύμναση των δεξιοτήτων, τότε ο άνθρωπος ακολουθεί έναν τυφλοσούρτη ή μια μηχανική επανάληψη, γίνεται τελικά έρμαιο συνεχόμενων αλλαγών. Αλλωστε, έρευνες επιβεβαιώνουν ότι μια σειρά δεξιότητες «παλιώνουν» πολύ γρήγορα!

Το θέμα είναι το σχολείο να βοηθά τους μαθητές να αναπτύσσουν τις ικανότητές τους πάνω σε ένα στέρεο υπόβαθρο γνώσεων, με συνδυασμό θεωρίας και πράξης. Ετσι, μπορεί να ενσωματωθεί οτιδήποτε αναγκαίο και σύγχρονο στην εξέλιξη της επιστήμης, της τεχνολογίας. Αν οι μαθητές ξέρουν το γιατί, θα μπορούν να δίνουν απάντηση και στο πώς κάθε φαινομένου.

Η παπαγαλία που υποτίθεται πως θέλει να καταπολεμήσει το υπουργείο «Παιδείας», θυμίζει το «ήμουνα νιος και γέρασα». Αν πραγματικά ήθελε η κυβέρνηση να συμβάλει στην καταπολέμησή της, δεν θα ανάγκαζε μαθητές και εκπαιδευτικούς να τρέχουν πίσω από τα SOS της Τράπεζας Θεμάτων...

Το πρόβλημα δεν βρίσκεται γενικά κι αόριστα στην αποστήθιση, αλλά στο ότι αυτά που «μαθαίνονται απ' έξω», γρήγορα ξεχνιούνται. Η αιτία βρίσκεται στο γεγονός ότι οι μαθητές «μπουκώνονται» με πληροφορίες χωρίς να ξέρουν τι να τις κάνουν, μόλις απομακρυνθούν από τις κάθε είδους εξετάσεις, κυρίως τις πανελλαδικές. Κανείς φυσικά δεν μπορεί να αρνηθεί την ανάγκη της απομνημόνευσης. Δεν υπάρχει ανθρώπινη πράξη και επιστήμη που δεν «επιστρέφει» σε αυτά που ξέρει «απ' έξω», για να αντιμετωπίσει γρήγορα νέα προβλήματα.

Ηδη από πολλούς εκπαιδευτικούς Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης τονίζεται ο αυξανόμενος όγκος της ύλης σε μια σειρά πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα. Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, που έρχεται να προστεθεί στους ταξικούς «κόφτες» της Τράπεζας Θεμάτων, της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, αλλά και στις επικίνδυνες απόψεις που ακούγονται ότι η ύλη των πανελλαδικών εξετάσεων δεν θα καθορίζεται από τα σχολικά βιβλία. Η εξέλιξη αυτή ορθώνει επιπλέον εμπόδια στην πρόσβαση των παιδιών της λαϊκής οικογένειας στα πανεπιστήμια. Ο μεγάλος όγκος της ύλης, τα πολύ προχωρημένα αντικείμενα διδασκαλίας θα βάλουν ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια στα παιδιά της λαϊκής οικογένειας. Η κατάσταση στα δημόσια σχολεία, με τα μεγάλα κενά εκπαιδευτικών, είναι τέτοια που οι εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να διδάξουν μαθήματα που δεν είχαν καν διδαχτεί στο πανεπιστήμιο, λόγω των απαράδεκτων κυβερνητικών αποφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, που διατηρεί η ΝΔ.

Στα νέα προγράμματα σπουδών συνεχίζεται η «σύγχρονη» κατήχηση με τις σάπιες ιδέες των λίγων που καρπώνονται την εργασία και τον ιδρώτα των πολλών. Η επιχειρηματικότητα κλίνεται σε όλες τις πτώσεις, για να μάθουν από μικρά τα παιδιά να σκέφτονται για τον καπιταλιστή πριν απ' αυτόν. Ο,τι μεγάλο έδωσε η ανθρωπότητα, όπως οι κοινωνικές επαναστάσεις, ταυτίζονται με παθολογία, με αναστάτωση. Το φάρμακο που προτείνεται για τα κοινωνικά προβλήματα είναι η κοινωνική συναίνεση, το ψέμα δηλαδή ότι μπορούν να κερδίζουν και οι καταπιεσμένοι και οι καταπιεστές. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, η μεγάλη φυλακή των λαών, παρουσιάζεται ως το κοινό τους σπίτι και σαν πρότυπο δημοκρατίας! Η απαράδεκτη δήλωση του πρωθυπουργού κατά την παρουσίαση των νέων προγραμμάτων σπουδών, ότι τα μεταναστευτικά ρεύματα είναι ζήτημα κλιματικής αλλαγής (!), δείχνει τι συνείδηση θέλουν να διαμορφώσουν στις νέες και στους νέους.

Τα νέα προγράμματα σπουδών επιμένουν στην απαράδεκτη άποψη ότι ο εκπαιδευτικός είναι απλά ένας μεσάζοντας της γνώσης και των πληροφοριών! Πίσω απ' αυτή την επικίνδυνη αντίληψη κρύβεται η αντιδραστική ιδέα ότι οι μαθητές οικοδομούν μόνοι τους τη γνώση. Υποτίθεται ότι έτσι θα σταματήσει το σχολείο να είναι ανιαρό. Τέτοιες θεωρίες δοκιμάζονται εδώ και χρόνια και στην Ελλάδα και σε άλλα κράτη. Δεν μπορούν όμως να δώσουν διέξοδο στο βασικό: Το σχολείο γίνεται δημιουργικό όταν θέσει ως στόχο την ολόπλευρη ανάπτυξη νόησης, βούλησης και συναισθήματος. Σε αυτή την υπόθεση, οι εκπαιδευτικοί όχι μόνο δεν θα είναι μεσάζοντες της γνώσης, αλλά οι αγωγοί των παιδιών (παιδαγωγοί), που γνωρίζοντας τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της τάξης τους, θα καθοδηγήσουν (αξιοποιώντας όλες τις πρόσφορες μορφές και μέσα) τους μαθητές στο όμορφο, δημιουργικό και απαιτητικό μονοπάτι της κατάκτησης της αντικειμενικής αλήθειας των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων.

-- Θα αντιστέκεται στην επέλαση της ημιμάθειας και μιας ζωής δίχως δικαιώματα για τη νεολαία.

-- Θα παλεύει για ένα σχολείο που θα μορφώνει όλα τα παιδιά, συνδέοντας τη θεωρία με την πράξη, την επιστήμη με την τέχνη και τον αθλητισμό. Για ένα σχολείο ανοιχτό στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και κλειστό στα ψέματα των λίγων.

-- Θα δημιουργεί μέσα κι έξω από την τάξη μορφωτικά αντισώματα σε παλιές και «νέες» μορφές ανορθολογισμού, θα διαμορφώνει σχέδιο ώστε μέσα από κάθε μάθημα να βγαίνει το συμπέρασμα ότι μπορούμε να κατακτήσουμε την αλήθεια που είναι αντικειμενική και όχι υπόθεση του πώς βλέπει το κάθε άτομο την πραγματικότητα.

-- Θα ανοίγει τη συζήτηση στα σωματεία, στους συλλόγους γονέων, στα μαθητικά συμβούλια, για «το τι μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο». Σε αυτή την υπόθεση δεν περισσεύει ούτε ένας προοδευτικός εκπαιδευτικός, ούτε ένας γονιός που προβληματίζεται για τη μόρφωση των παιδιών, ούτε ένας μαθητής που αναζητά απαντήσεις στα μεγάλα γιατί του κόσμου. Η πείρα, η σκέψη και η δράση όλων είναι πολύτιμη.

Το πραγματικά καινοτόμο και δίκαιο στην Παιδαγωγική θα γράφει στις σημαίες του: Ολοι οι άνθρωποι μπορούν να γνωρίσουν τον κόσμο για να τον αλλάξουν. Και γι' αυτό θα είναι αγκάθι στις ορέξεις όσων σχεδιάζουν η γνώση να δίνεται με το σταγονόμετρο.

Ομως στο έδαφος αυτής της μορφωτικής απαίτησης μπορεί να ανθίσει ένα σχολείο που θα δουλεύει ώστε κάθε άνθρωπος να σκέφτεται επιστημονικά και κάθε επιστήμη να σκέφτεται ανθρώπινα.