Ο ιδιαίτερος, αναγκαίος και αναντικατάστατος ρόλος του σχολικού νοσηλευτή αναδεικνύεται ανάγλυφα μέσα από την περιγραφή των καθηκόντων του στο ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, όπως περιγράφονται στον πιο πρόσφατο νόμο του 2018.

Σύμφωνα με αυτόν, ο σχολικός νοσηλευτής υποστηρίζει τους μαθητές για τους οποίους έχει εκδοθεί απόφαση έγκρισης υποστήριξης, καθ' όλη τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αλλά και σε περιπάτους, εκδρομές κ.λπ. Συνεργάζεται με τους γονείς των υποστηριζόμενων μαθητών και τους θεράποντες ιατρούς, καταρτίζει το ιστορικό των μαθητών που παρακολουθεί, χορηγεί την προτεινόμενη φαρμακευτική αγωγή μετά τις έγγραφες οδηγίες των θεραπόντων ιατρών. Διαμορφώνει σχέδιο επείγουσας παρέμβασης λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες των υποστηριζόμενων μαθητών, ενώ σε περίπτωση που κριθεί αναγκαία η μεταφορά του μαθητή σε νοσηλευτικό ίδρυμα, συνοδεύει τον μαθητή και παραμένει σε αυτό μέχρι την άφιξη του γονέα ή του κηδεμόνα και μεριμνά για την πλήρη ενημέρωσή τους. Επίσης, σε συνεργασία με τον διευθυντή του σχολείου ενημερώνει και δίνει κατάλληλες οδηγίες στο προσωπικό του σχολείου, έχει την ευθύνη ενημέρωσης των υπόλοιπων μαθητών ανάλογα με την ηλικία τους όταν υπάρχει ανάγκη κ.ά.

Επιπλέον, η ύπαρξη του σχολικού νοσηλευτή σε ένα σχολείο έχει ευεργετική επίδραση σε όλο το σχολικό περιβάλλον, καθώς προβλέπεται ότι πέραν του μαθητή που παρακολουθεί, στα καθήκοντά του είναι να παρέχει πρώτες βοήθειες για όλους τους μαθητές της σχολικής μονάδας, να φροντίζει για τη διαμόρφωση του φαρμακείου του σχολείου, να ενημερώνει και συμβουλεύει εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς για θέματα υγείας, για την προστασία του σχολείου από ιογενείς καταστάσεις, εποχιακές λοιμώξεις και επιδημίες, συνεργάζεται με τους εκπαιδευτικούς του σχολείου για την οργάνωση και υλοποίηση προγραμμάτων αγωγής υγείας, διοργανώνει σεμινάρια παροχής πρώτων βοηθειών στο προσωπικό του σχολείου, αναλαμβάνει την επικοινωνία με τις υγειονομικές υπηρεσίες σε θέματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων του.

Με άλλα λόγια, από αυτό το θεσμικό πλαίσιο γίνεται φανερό ότι η ύπαρξη σχολικού νοσηλευτή είναι μια ανάγκη για όλο το σχολείο, καθώς ο ρόλος και η βοήθειά του είναι πολύτιμη, πόσο μάλλον και σε περιόδους πανδημίας όπως αυτή που διανύουμε.

Να πώς επιβεβαιώνεται λοιπόν ότι είναι ανάγκη σήμερα, στον 21ο αιώνα, και όχι πολυτέλεια η θέση του ΚΚΕ ότι πρέπει να υπάρχει σε κάθε σχολείο ή συγκρότημα σχολείων ένας υγειονομικός σταθμός που θα παρακολουθεί και θα προάγει την υγεία των μαθητών και θα είναι διασυνδεδεμένος με ένα πλήρως στελεχωμένο δημόσιο σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Eurokinissi

Δεν φτάνει δηλαδή που τέλος Οκτώβρη ακόμα δεν έχουν καλυφθεί χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία, στη λογική του κόστους «πετσοκόβεται» προσωπικό ακόμα και για αυτές τις τόσο ευαίσθητες ανάγκες των παιδιών.

Πριν από λίγο καιρό πολλά δημοσιεύματα ανέδειξαν την περίπτωση του μαθητή Γιώργου Καλαρύτη, που γεννήθηκε με σύνδρομο Jacobsen και φοιτά στο Γενικό Λύκειο Βαρθολομιού χωρίς τον απαραίτητο γι' αυτόν συνοδό (Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό - ΕΒΠ), ενώ η εφημερίδα μας ανέδειξε την αντίστοιχη περίπτωση του μαθητή Σταύρου Σκουρτόπουλου, με μυική δυστροφία Duchenne, που φοιτά στο 3ο Γυμνάσιο Αργυρούπολης, στερούμενος το απαραίτητο γι' αυτόν ΕΒΠ, με κινδύνους για την υγεία και τη ζωή του.

Πάμπολλες είναι όμως και οι καταγγελίες γονιών που τα παιδιά τους χρειάζονται σχολικό νοσηλευτή, αλλά αυτός ακόμα δεν έχει φτάσει στο σχολείο τους.

Ο Γιώργος μάς μιλάει για την περίπτωση του γιου του που φοιτά στην Ε' τάξη σε Δημοτικό Σχολείο του Μενιδίου και διαγνώστηκε με Διαβήτη Τύπου 1 τον περασμένο Σεπτέμβρη. Κατέθεσαν τα σχετικά χαρτιά από το νοσοκομείο στο σχολείο, που μέσω της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης διαβιβάστηκαν στο υπουργείο, όμως ακόμα περιμένουν τον νοσηλευτή. Από το υπουργείο, δε, τους επιβεβαίωσαν ότι υπάρχουν εκατοντάδες ανάλογες αιτήσεις πανελλαδικά που δεν έχουν ικανοποιηθεί. «Πρέπει καθημερινά ή εγώ ή η γυναίκα μου να πηγαίνουμε στο σχολείο για να κάνουμε τις μετρήσεις και τις ενέσεις ινσουλίνης στο παιδί», εξηγεί ο πατέρας, ενώ θέτει το ερώτημα: «Αν συμβεί κάτι ποιος παίρνει την ευθύνη;»

«Ενα παιδί με Διαβήτη Τύπου 1 ινσουλινοεξαρτώμενο με ή χωρίς συνεχή παροχή ινσουλίνης (αντλία) διατρέχει τον κίνδυνο συνεχών υπογλυκαιμιών και υπεργλυκαιμιών που προκαλούν ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία του», εξηγεί η Ελλη από τη Χίο, της οποίας επίσης ο γιος διαγνώστηκε πέρυσι με διαβήτη, αλλά ακόμα δεν έχει στο σχολείο του νοσηλευτή για φέτος, ενώ και πέρυσι το υπουργείο έστειλε νοσηλευτή στο σχολείο του με καθυστέρηση δύο μηνών από την αίτηση. Η ίδια αναγκάζεται επίσης να πηγαίνει καθημερινά φέτος στο σχολείο για την αναγκαία παρακολούθηση του παιδιού της, ενώ θέτει πέραν των άλλων και την πλευρά ότι ζητούνται κάθε χρόνο γνωματεύσεις και εγκρίσεις σε μια ασθένεια που δεν είναι ιάσιμη αλλά εφ' όρου ζωής.

Η Μαρία είχε επίσης καταθέσει αίτηση για σχολικό νοσηλευτή στο σχολείο του γιου της, στο Περιστέρι, καθώς έχει βαριάς μορφής αλλεργία και το Νοσοκομείο «Αττικόν» εγγράφως επιβεβαίωσε ότι χρειάζεται παρακολούθηση από σχολικό νοσηλευτή. Αλλά ακόμα τον περιμένουν...

Είναι ακόμα πάρα πολλές αυτές οι περιπτώσεις που τα νοσοκομεία κάνουν διαγνώσεις και υποδεικνύουν ότι παιδιά με σοβαρές παθήσεις πρέπει να παρακολουθούνται στο σχολείο τους από νοσηλευτές, ωστόσο τα σχολεία παραμένουν ακάλυπτα και οι γονείς εκπέμπουν κραυγή αγωνίας και αγανάκτησης γι' αυτήν την κατάσταση.

Είναι ακόμα χαρακτηριστικό ότι σε σχετικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο έχουν αρχίσει και δημοσιεύονται μικρές αγγελίες από γονείς που αναζητούν ιδιώτες νοσηλευτές για να εξασφαλίσουν την καθημερινή επίβλεψη και ασφάλεια των παιδιών τους στο σχολείο, όπως ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά με την ιδιωτική Παράλληλη Στήριξη στην οποία αναγκάζονται να καταφύγουν πολλοί γονείς.

Για το θέμα έκανε παρέμβαση στη Βουλή το ΚΚΕ με Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε και συζητήθηκε πρόσφατα. Εκεί η υφυπουργός Παιδείας, Ζέττα Μακρή, παραδέχτηκε ότι πάνω από το 20% των αιτήσεων που έχουν γίνει μέχρι στιγμής για σχολικούς νοσηλευτές δεν έχει καλυφθεί. Το χειρότερο είναι ότι άφησε να εννοηθεί ότι κάποιες ίσως και να μην καλυφθούν καθόλου κατά τη διάρκεια της χρονιάς καθώς, όπως είπε, κατά περίπτωση «υπάρχουν διοικητικοί, οικονομικοί περιορισμοί, για παράδειγμα περιορισμένες οικονομικές πιστώσεις ανά Περιφέρεια, οι οποίες είναι και αυτές ένα πρόσθετο εμπόδιο»... επιβεβαιώνοντας ότι ακόμα και τέτοιες ανάγκες ζωτικής σημασίας μπαίνουν στο ζύγι του κόστους!

Η υφυπουργός ισχυρίστηκε ότι στις προηγούμενες φάσεις των προσλήψεων αναπληρωτών υπήρχαν δεκάδες κενά για τα οποία δεν βρέθηκαν υποψήφιοι από τον κλάδο ΠΕ 25 (σχολικών νοσηλευτών), γι' αυτό και δόθηκε δυνατότητα πρόσληψης αναπληρωτών από τον κλάδο ΠΕ 87.02 (νοσηλευτές). Ωστόσο, αυτά είναι οι μισές αλήθειες, γιατί αυτοί είναι δύο πίνακες προσωπικού που είναι κλειστοί. Θα μπορούσε η κυβέρνηση εφόσον οι ανάγκες είναι πολλαπλάσιες από τον αριθμό του προσωπικού που υπάρχει στους πίνακες, να τους ανοίξει ώστε περισσότεροι απόφοιτοι Νοσηλευτικής να ενταχθούν σε αυτούς ή θα μπορούσε ακόμα να προκηρύξει και νέο διαγωνισμό ΑΣΕΠ προκειμένου να προσλάβει το απαιτούμενο προσωπικό.

Είναι όμως πολιτική επιλογή η εξοικονόμηση προσωπικού ακόμα και σε αυτόν τον τομέα, όπως συνολικότερα στην Παιδεία, στην Υγεία κ.α. Οι προθέσεις της κυβέρνησης για το συγκεκριμένο θέμα φάνηκαν από το καλοκαίρι, οπότε με προφορικές εντολές προς τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, στα τέλη Αυγούστου, δινόταν κατεύθυνση να περικοπούν χιλιάδες θέσεις αναπληρωτών Παράλληλης Στήριξης, ΕΒΠ και νοσηλευτικού προσωπικού από τα σχολεία. Την περίοδο του προγραμματισμού των αναγκών των σχολείων, το υπουργείο Παιδείας ζητούσε να ομαδοποιούνται οι ανάγκες σε σχολικούς νοσηλευτές και ΕΒΠ, ορίζοντας σε κάθε σχολείο να υπάρχουν μέχρι 2 εργαζόμενοι στην Παράλληλη Στήριξη, ανεξάρτητα από τον αριθμό των διαγνώσεων που υπάρχουν, κάτι που ξεσήκωσε κύμα αντιδράσεων από εκπαιδευτικούς και γονείς.

Να σημειωθεί ότι οι αιτήσεις για σχολικούς νοσηλευτές για το τρέχον σχολικό έτος έγιναν μέχρι τις 30 Ιούνη για όσους είχαν μέχρι τότε σχετική διάγνωση (από 1η Σεπτέμβρη και για όλο τον χρόνο γίνονται αιτήσεις για διαγνώσεις που προκύπτουν στην πορεία), οπότε το υπουργείο γνώριζε εγκαίρως τις αυξημένες ανάγκες και συνειδητά έδωσε κατεύθυνση για... περικοπές και εκπτώσεις στην κάλυψή τους. Στο ίδιο εξάλλου φαίνεται να αποσκοπεί και η πρόσφατη ΚΥΑ, με την οποία ορίζεται ότι σχολικοί νοσηλευτές και ΕΒΠ μπορούν να ασκούν τα καθήκοντά τους σε μαθητές και συστεγαζόμενων σχολείων με αυτά στα οποία έχουν τοποθετηθεί...

Στην πράξη, σήμερα, μετά από τις τρεις φάσεις προσλήψεων αναπληρωτών, στην Παράλληλη Στήριξη, στο ΕΒΠ και τους νοσηλευτές υπάρχουν τα πιο πολλά και δραματικά κενά. Εκπαιδευτικοί μάς περιγράφουν περιπτώσεις που συμμαθητές, παιδιά των διπλανών θρανίων, προσπαθούν να στηρίξουν τους συμμαθητές τους που έχουν διαγνώσεις, αναλαμβάνοντας πλευρές του ρόλου του συνοδού ή του εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης που δεν έχει φτάσει ακόμα στο σχολείο... Προφανώς όμως ούτε μικροί μαθητές ούτε καν εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να αναλάβουν τον ρόλο του σχολικού νοσηλευτή απέναντι σε μικρά παιδιά που πρέπει να παρακολουθούνται από εξειδικευμένο, εκπαιδευμένο προσωπικό!

Συνεχίζονται οι εκδηλώσεις - συζητήσεις που οργανώνουν οι ΚΟ της Τομεακής Οργάνωσης Εκπαιδευτικών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ με θέμα «Ο αγώνας είναι δίκαιος. Παλεύουμε για τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας». Στο πλαίσιο αυτό, το Σάββατο 30/10 προγραμματίζονται οι εξής:

• Στα γραφεία του ΚΚΕ στην Αργυρούπολη (οδός Κύπρου) στις 6.30 μ.μ., με ομιλητή τον Δημήτρη Αχτύπη, μέλος της ΤΕ Εκπαιδευτικών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ.
• Στο Πολιτιστικό Κέντρο του δήμου Κερατσινίου «Αντ. Σαμαράκης» (Μ. Ασίας 24), στις 6.30 μ.μ., με ομιλητή τον Σπύρο Μαρίνη, μέλος του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Στα γραφεία του ΚΚΕ στο Κορωπί (πλησίον δημαρχείου) στις 6.30 μ.μ., με ομιλητή τον Νίκο Δάρδαλη, μέλος του Γραφείου της ΤΕ Εκπαιδευτικών.
• Στα γραφεία του ΚΚΕ στον Βύρωνα (Χειμάρρας και Αϊδινίου) στις 6 μ.μ., με ομιλήτρια την Βαγγελιώ Πλατανιά, μέλος της ΚΕΟΕ του ΚΚΕ.

Με διοργάνωση κινητοποιήσεων σε Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και δήμους, την Πέμπτη 4 και την Παρασκευή 5 Νοέμβρη, συνεχίζουν τον αγώνα τους οι μαθητές, που το τελευταίο διάστημα έχουν πραγματοποιήσει μία σειρά αγωνιστικές παρεμβάσεις με αιχμή τις συγχωνεύσεις.

Η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας στο σχετικό κάλεσμά της αναφέρεται στο γιατί κινητοποιούνται οι μαθητές:

«Για να μπλοκάρουμε τα σχέδια του υπουργείου "Παιδείας" για συγχωνεύσεις και 27άρια τμήματα.

Για να καταφέρουμε και πάλι να μην εφαρμοστούν Τράπεζα Θεμάτων και περιορισμοί στο μηχανογραφικό.

Για να καταργηθεί η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής.

Γιατί πρέπει να γίνει προσαρμογή της ύλης όλων των τάξεων, για να αντιμετωπιστούν τα μορφωτικά μας κενά.

Γιατί μας αξίζουν καθηγητές - όχι κενά.

Γιατί μας αξίζουν σύγχρονες σχολικές αίθουσες - όχι κοντέινερ.

Γιατί η καταστολή του webex δεν θα περάσει».

Απευθύνεται προς την ηγεσία του υπουργείου τονίζοντας:

«Γιατί ενώ ΕΒΕ και Τράπεζα απέτυχαν (μόνοι σας λέτε ότι είχαν προβλήματα), επιμένετε να τις εφαρμόσετε;

Γιατί εν μέσω πανδημίας, αντί να μειώνετε τους μαθητές στις τάξεις, τους αυξάνετε;

Γιατί ενώ μιλάτε για "σύγχρονη Παιδεία" αναλογεί 1 καθηγητής σε 25+ μαθητές;

Γιατί ενώ λέτε για την αξιολόγηση που δήθεν θα αναβαθμίσει τα σχολεία μας, αυτή η αναβάθμιση δεν αφορά ούτε τα κοντέινερ, ούτε τα κενά σε καθηγητές, ούτε τον ατελείωτο εξεταστικό μαραθώνιο;».

«Ηρθε η ώρα να ακουστούμε πιο δυνατά», τονίζει η Συντονιστική Επιτροπή απέναντι στα παραπάνω και απευθύνεται με αγωνιστικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει ανοιχτή συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας στις 7 Νοέμβρη, προετοιμασία του αγωνιστικού εορτασμού του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη και νέα μεγάλη μαθητική κινητοποίηση.

Συγκεκριμένα, Σωματεία Εκπαιδευτικών σε σχετικές αποφάσεις τους επισημαίνουν:

«Ο αγώνας που δίνουμε, όλο το τελευταίο διάστημα, είναι δίκαιος γιατί αφορά την υπεράσπιση του παιδαγωγικού μας ρόλου και των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας. Απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική που αντιμετωπίζει τη μόρφωση των νέων σαν εμπόρευμα και τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων σαν κόστος, προβάλλουμε το δικαίωμα όλων των μαθητών: Ενα σύγχρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο.

Το ΥΠΑΙΘ, με τη στήριξη των μεγάλων συγκροτημάτων του Τύπου και των ΜΜΕ, προσπαθεί να μας συκοφαντήσει και να απαξιώσει τον αγώνα μας, να στοχοποιήσει τα σωματεία και την οργανωμένη στάση του κλάδου. Ματαιοπονούν κυβέρνηση, ΥΠΑΙΘ και διάφορα παπαγαλάκια. Η συμμετοχή των εκπαιδευτικών με το εμβληματικό 95% στην απεργία - αποχή από τις διαδικασίες της λεγόμενης αξιολόγησης, η συγκλονιστική συμμετοχή των 100.000 απεργών της 11ης του Οκτώβρη, οι μαζικές κινητοποιήσεις και οι πολύμορφες δράσεις των σωματείων δείχνουν ότι οι εκπαιδευτικοί απορρίπτουν συλλήβδην τα κυβερνητικά σχέδια.

Τις τελευταίες μέρες, ο ΓΓ του ΥΠΑΙΘ, Κόπτσης, με μια "φασόν" επιστολή προς τα σχολεία, απειλεί πως δεν θα γίνονται δεκτά από την πλατφόρμα του ΙΕΠ τα κείμενα της ΔΟΕ. Με τη δικαιολογία ότι η ενέργεια αυτή "δεν πληροί τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις που θέτει το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο". Το ΥΠΑΙΘ λυσσάει κυριολεκτικά απέναντι σε κάθε προσπάθεια που επιλέγουν οι εκπαιδευτικοί, ώστε να δηλώσουν την αντίθεσή τους στα αντιεκπαιδευτικά σχέδια.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Οικονόμου, που σε δήλωσή του ανέφερε πως "ο νόμος δεν επιτρέπει κουτοπονηριές"(!), ουσιαστικά εγκαλεί τους εκπαιδευτικούς επειδή δεν συμβάλλουν στο σχέδιο της κυβέρνησης για κατηγοριοποίηση των σχολείων, για την παραπέρα ταξική τους διαφοροποίηση.

Ταυτόχρονα, η "Καθημερινή", στο πρωτοσέλιδό της (27/10), συνεχίζει την άθλια επίθεση, χρησιμοποιώντας ψευδή στοιχεία για τη δήθεν συμμετοχή των Συλλόγων Διδασκόντων στην αξιολόγηση, την ίδια στιγμή που όλο αυτό το διάστημα δεν έχει γράψει μια αράδα για τις ευθύνες της κυβέρνησης για τα χιλιάδες κενά, για τις συγχωνεύσεις εν μέσω πανδημίας, για τα ανύπαρκτα υγειονομικά μέτρα στα σχολεία. Μετά την "ανεξάρτητη" δικαιοσύνη, έχουμε απέναντί μας και την "αντικειμενική" δημοσιογραφία. Τόσο πολύ ζορίζεται η κ. Κεραμέως, που επιστρατεύει "θεούς και δαίμονες" για να περάσει τα αντιεκπαιδευτικά της μέτρα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα στελέχη του ΥΠΑΙΘ έχουν το θράσος να στοχοποιούν τους εκπαιδευτικούς για τα κενά και τις ελλείψεις στα σχολεία, επειδή παίρνουν άδειες μητρότητας και ασθένειας.

Οι αντιδράσεις του υπουργείου Παιδείας, ακόμα και σε σχέση με τα ενιαία κείμενα της ΔΟΕ, που τα χαρακτηρίζει "φασόν" και προσπαθεί να τρομοκρατήσει απειλώντας ότι η κατάθεσή τους συνιστά παραβίαση της δικαστικής απόφασης (ψευδώς), αποδεικνύει, προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι δεν υπάρχει καμία μορφή αντίστασης που θα βρει την έγκριση του υπουργείου ή έστω την ανοχή του. Οπως και ότι καμία μορφή δεν είναι πανάκεια. Η συλλογική στάση του κλάδου είναι η μόνη ασπίδα στον αγώνα για να μείνει στα χαρτιά αυτός ο άδικος νόμος.

Αποδεικνύεται περίτρανα η πραγματική στόχευση της κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘ. Με όχημα τις διαδικασίες της λεγόμενης "αξιολόγησης", θέλουν να δείξουν τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους γονείς ως αποκλειστικούς υπεύθυνους για κάθε στραβό στην Εκπαίδευση, αποτινάσσοντας από πάνω τους κάθε κυβερνητική ευθύνη. Σφυρίζουν αδιάφορα για τις τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό, στις υποβαθμισμένες κτιριακές υποδομές, στην ανεπάρκεια των προγραμμάτων σπουδών κ.λπ.

Συνεχίζουμε αποφασιστικά, μένουμε δυνατοί και συσπειρωμένοι σε κάθε Σύλλογο Διδασκόντων. Κρατάμε συλλογική και ενιαία στάση. Καλούμε τα ΔΣ ΔΟΕ και ΟΛΜΕ να επαναπροκηρύξουν απεργία - αποχή, ώστε να μείνει στα χαρτιά η προσπάθεια της κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘ να προχωρήσουν τον αυταρχικό έλεγχο των εκπαιδευτικών. Να πάρουν τις ευθύνες τους απέναντι στον κλάδο. Στηρίζουμε κάθε μορφή αγώνα, κάθε μέσο που συλλογικά θα αφήσει ανενεργό τον αντιεκπαιδευτικό σχεδιασμό της κυβέρνησης.

Δυναμώνουμε, μαζί με όλους τους εργαζόμενους, τον αγώνα για δουλειά και ζωή με δικαιώματα, για να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας, για να έχουμε Παιδεία και Υγεία με βάση τις ανάγκες και τις δυνατότητες της εποχής μας, για να παρθούν μέτρα για την πανδημία στα σχολεία, στα ΜΜΜ, στους χώρους δουλειάς. Υψώνουμε τη φωνή μας απέναντι στην κρατική βία και τον αυταρχισμό, τις διώξεις ενάντια στα σωματεία μας.

Συμμετέχουμε στο κάλεσμα των Σωματείων και των Ομοσπονδιών στις κινητοποιήσεις στην Αθήνα και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας στις 4/11. Μαζί με τους εργαζόμενους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, μαζί με τους χιλιάδες γονείς διεκδικούμε τις σύγχρονες ανάγκες μας στη δουλειά και στη ζωή, ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη, ενάντια στην προσπάθεια να μπουν τα σωματεία στον γύψο. Προετοιμαζόμαστε για πανεργατική απεργιακή απάντηση.

Ολες και όλοι στα συλλαλητήρια την Πέμπτη 4 Νοέμβρη, στην Αθήνα, στις 7 μ.μ. στο Σύνταγμα».