Συνεχίζονται τα σεμινάρια τέχνης που πραγματοποιούνται στο Μουσείο Φρυσίρα (Μονής Αστερίου 3 και 7, Πλάκα). Στις 7 του Μάρτη (6μμ), ο Μάνος Στεφανίδης θα μιλήσει με θέμα: «Μπαρόκ, άνθρωποι σε ρόλο γιγάντων: Από τον Καραβάτζιο στον Ρέμπραντ και από τον Ρούμπενς στον Βαττό». Είσοδος 2.000 δρχ. Για τους φοιτητές: 1.000 δρχ.

Εγκαινιάστηκε χτες στις Αίθουσες Τέχνης του Δήμου Αθηναίων (Ξενοφώντος 7, Σύνταγμα), έκθεση εικαστικών δημιουργιών αυτοδίδακτων καλλιτεχνών, ανδρών και γυναικών κάθε ηλικίας, νοσηλευομένων στις ψυχιατρικές κλινικές «Κ.Γ. Στασινόπουλος». Τίτλος της έκθεσης «Η τέχνη είναι διέξοδος». Οι νοσηλευόμενοι δημιούργησαν κατά τη διάρκεια αποθεραπείας τους τα δικά τους «έργα τέχνης», πιστοποιώντας έτσι, ότι η καλλιτεχνική έκφραση δεν είναι μια εγκεφαλική διαδικασία, αλλά μπορεί να αναπτυχθεί και σε άτομα με διαταραγμένο ψυχικό κόσμο. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 15/3.

Εργο του Χρ. Μπότσογλου

Η συγκεκριμένη - θεματική - παρουσίαση αφορά μια πτυχή της σύγχρονης ελληνικής τέχνης από τη δεκαετία του '50 έως σήμερα με επαρκή ανάπτυξη πληροφοριών για το έργο των Ελλήνων καλλιτεχνών, διαφορετικών γενεών, αισθητικών αντιλήψεων και συμπεριφορών και πυκνή ίσως αποτύπωση και σκιαγράφηση κύρια της διατρέχουσας περιόδου '70 - '90.

Εργο της Ι. Μπάμπαρη

Η Π. Σβορώνου - Κοκκινίδη γεννήθηκε στον Πειραιά. Το 1961 ολοκληρώνει τις σπουδές της στην ΑΣΚΤ Αθήνας με δασκάλους τον Γ. Μόραλη και τον Σπ. Παπαλουκά. Με υποτροφία συνεχίζει στη Φλωρεντία, ενώ παράλληλα βραβεύεται με το «Μπουζιάνειο Βραβείο». Το 1962, στην Ιταλία ειδικεύεται στο σχεδιασμό ζωγραφικών υφασμάτων μόδας για τα οποία γίνεται διεθνώς γνωστή. Στο διάστημα 1966 - 1968 εκθέτει στη Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία, ενώ από το 1968 έως το 1979 παρουσιάζει κάθε χρόνο τη δουλιά της στα υφάσματα, στη Ν. Υόρκη και τη Βοστώνη. Από το 1980 αφοσιώνεται αποκλειστικά στη ζωγραφική. Η Π. Σβορώνου - Κοκκινίδη ξεκινάει αρχικά με μια σειρά έργων κολλάζ, για να προχωρήσει στη συνέχεια σε έργα δουλεμένα με λάδι και να κλιμακωθεί η δημιουργία της στις κατασκευές από ξύλο και ύφασμα τη δεκαετία του '90. Στη ζωγραφική της, οι μορφές εντάσσονται σ' ένα πλούσιο χρωματικά χώρο με μεταφυσικές αναφορές και επιδράσεις από τον εξπρεσιονισμό. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 31/3.

• Η πρόσφατη ζωγραφική δημιουργία της ζωγράφου και χαράκτριας Μαρίας Ζιάκα εγκαινιάζεται (8/3) και φιλοξενείται έως τις 31/3 στην αίθουσα τέχνης «Ανεμος» (Κυριαζή 36, Κηφισιά). Θεματική αφετηρία και πηγή έμπνευσης, για τα περισσότερα παρουσιαζόμενα έργα, αποτελεί ο ανεπιτήδευτος εσωτερικός κόσμος του παιδιού.

Δημιουργία της Λ. Ρουσοπούλου

• Εγκαινιάζεται τη Δευτέρα (8.30μ.μ.) στο Εικαστικό Κέντρο Τεχνών «Γ. Καρύδης» (Αριάδνης και Νιόβης) του Δήμου Φιλοθέης, έκθεση ζωγραφικής της Ιωάννας Μπάμπαρη. Πρόκειται για την όγδοη ατομική έκθεση της ζωγράφου, η οποία περιλαμβάνει υδατογραφίες και ελαιογραφίες με τίτλο: «Νυξ Ευφρόνη». Η ενδιαφέρουσα αυτή εικαστική παρουσίαση θα διαρκέσει έως τις 11 Μαρτίου.
• Στην αίθουσα «Σκουφά» (Σκουφά 4), εγκαινιάζεται (8/3) έκθεση έργων της Λέας Ρουσοπούλου. Εως τις 26/3 εκτίθενται έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων από τη σειρά «Κύκλοι και παραλληλόγραμμα» που συνδυάζουν το γυαλί με το μέταλλο.

Το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής ανακοίνωσε τα Βραβεία Αρχιτεκτονικής 2000 για τρεις κατηγορίες. Στην κατηγορία «Ιδιωτικής κατοικίας» το βραβείο απονέμεται για την κατοικία στην Αίγινα των αρχιτεκτόνων Γ. Μάκρη - Γ. Καλαβρυτινού. Στην κατηγορία «Εργα του δημοσίου» το βραβείο απονέμεται για το κτίριο της νέας μονάδας της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του ΑΠΘ των αρχιτεκτόνων Α. Κωτσιόπουλου - Μ. Παπανικολάου και Ρ. Σακελλαρίδου. Στην κατηγορία «Εργα επαγγελματικής και κοινής χρήσης» το βραβείο απονέμεται για το κτίριο των γραφείων στην Αθήνα των Δ. Ησαΐα - Τ. Παπαϊωάννου. Τέλος, η επιτροπή αποφάσισε να απονείμει ειδικό βραβείο εκτός διαγωνισμού στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού της Θεσσαλονίκης, έργο του αείμνηστου Κυριάκου Κρόκου. Η απονομή θα γίνει στις 12 Μάρτη στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, όπου θα εγκαινιαστεί η έκθεση «Βραβεία Αρχιτεκτονικής 2000». Στις 21/3 (8μμ) στο αμφιθέατρο του ΕΙΕ, θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με θέμα: «Τάσεις της σύγχρονης ελληνικής αρχιτεκτονικής». Εισηγητές: Μαρία Θεοδώρου, Λ. Παπαδόπουλος, Π. Δραγώνας, Π. Τουρνικιώτης. Συντονίζει ο Σάββας Κονταράτος.

Οι μεξικανικοί κώδικες - ένα είδος περγαμηνής φτιαγμένης από φλοιό δέντρων ή δέρμα ζώων - είναι έργα εξαιρετικής σπουδαιότητας όχι μόνο για την ομορφιά και την ποιότητά τους, αλλά γιατί σε αυτά είναι αποτυπωμένη η φωνή και η μνήμη αρχαίων πολιτισμών. Με την ευρύτατη ποικιλία πληροφοριακού υλικού που περιέχουν, οι σημαντικότατες αυτές πηγές είναι συγχρόνως και ντοκουμέντα με πρακτική αξία, αφού σ' αυτά βασίζονται, για παράδειγμα, τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα γης κάποιων χωριών του Μεξικού ακόμα και σήμερα. Πρόκειται για εικονογραφημένα χειρόγραφα, των οποίων η θεματολογική τους ποικιλία είναι εξαιρετικά πλούσια και αποτελούν μια γέφυρα μεταξύ των μεγάλων πολιτισμών πριν και μετά την ισπανική κατάκτηση (1519).

Οι κώδικες παρήχθησαν στο χώρο όπου άνθιζαν, πριν από την άφιξη των Ισπανών, δύο πολιτισμοί με κοινή ρίζα αλλά με δική του φυσιογνωμία ο καθένας. Πρόκειται για τον πολιτισμό μεξίκα, προϊόν των Μεξίκας ή Αζτέκων, που ήταν εγκαταστημένοι στο κεντρικό υψίπεδο και στις γειτονικές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης που κατοικούνταν από τη φυλή των Μιξτέκων, και τον πολιτισμό μάγια, προϊόν των Μάγια, που ήταν εγκαταστημένοι στη χερσόνησο του Γιουκατάν και νοτιότερα.

Τα εικονογραφημένα δικαιώματα ήταν φορείς μιας κατεξοχήν προφορικής παράδοσης, η οποία μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά. Η θεματολογική τους ποικιλία είναι εξαιρετικά πλούσια. Ετσι, έχουμε κώδικες με κοσμογονικό και μυθολογικό περιεχόμενο και περιγραφές ιδιοτήτων των θεών. Αλλοι περιλαμβάνουν χρονικά και ιστορικά γεγονότα, όπως η ίδρυση οικισμών, πολεμικές συρράξεις και κατορθώματα φυλών. Επίσης, υπάρχουν κώδικες με ημερολογιακό περιεχόμενο, στοιχεία γεωγραφικά κ.ά. Μετά την ισπανική κατάκτηση ενσωματώθηκαν ευρωπαϊκά στοιχεία, τα οποία αφορούν στην τεχνοτροπία, στον τρόπο χαρτογράφησης και στη γραφή, με το λατινικό αλφάβητο να γίνεται πλέον υποστηρικτικό και επεξηγηματικό στοιχείο της εικονογραφίας των χειρογράφων.