«Στα βήματα του Ερωτόκριτου» είναι ο τίτλος της έκθεσης του Φαίδωνα Πατρικαλάκι, που εγκαινιάστηκε πριν λίγες μέρες στο χώρο τέχνης «8» στο Ρέθυμνο. Θα διαρκέσει έως τις 31 του Μάρτη.

Το Κέντρο Ερευνας της Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Τέχνης της Ακαδημίας Αθηνών, διοργανώνει την Τρίτη (7μμ) στο Μέγαρο της Ακαδημίας Αθηνών, εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του ιδρυτή του, ακαδημαϊκού Μανώλη Χατζηδάκη. Θα μιλήσει ο Γ. Βελένης με θέμα: «Μεσοβυζαντινή ναοδομία στη Θεσσαλονίκη».

Τη Δευτέρα (8.30μμ) εγκαινιάζονται στον εκθεσιακό χώρο της Σχολής Βακαλό (Λ. Κατσώνη 26), εκθέσεις των βραβευμένων εικαστικών στον 5ο διαγωνισμό «Νέων Δημιουργών». Πρόκειται για έργα των: Φ. Τσιντζέλη, Σ. Λιβανού, Χρ. Χασαπόπουλου, Κ. Παπαδούκα, Γ. Χονδρέλη.

«2004: Αναζητώντας την Ολυμπιακή ιδέα» είναι ο τίτλος της έκθεσης που εγκαινιάζεται στις 8 του Μάρτη στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 51). Πριν δύο χρόνια ο Δήμος Αθηναίων απηύθυνε ανοιχτή πρόσκληση προς όλους τους εικαστικούς καλλιτέχνες για μία μεγάλη έκθεση εικαστικών τεχνών με το παραπάνω θέμα. Στο διαγωνισμό έλαβαν μέρος 261 καλλιτέχνες, από τους οποίους επιλέχτηκαν 41. Τα έργα τους αφορούν σε όλες τις εικαστικές τέχνες (ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, βιτρό, κεραμική, ψηφιδωτό, κατασκευές και νέα μέσα). Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα επιλεγούν έργα τα οποία θα γίνουν φωτολιθογραφίες και φωτομεταξοτυπίες. Την επιμέλεια της έκθεσης και του λευκώματος έχει η Νέλλη Κυριαζή.

Εγκαινιάζεται στις 4 του Μάρτη (8μμ) στο πολιτιστικό συγκρότημα «ARTOWER AGORA» (Αρμοδίου 10, Βαρβάκειος πλατεία) στον 4ο όροφο, έκθεση ζωγραφικής της Καλλιόπης Λέρτα με τίτλο: «Βλέμματα».

Οπως σημειώνει η Ντιάνα Αντωνακάτου, «η παρέμβαση στο ρεαλιστικό καθοριστικό σχήμα της φιγούρας, αυτές οι επίθετες διαχεόμενες χρωματικές επικαλύψεις, που με οργανική εκπόρευση περιτρέχουν, εισδύουν, διαπερνούν και καταλύουν τη λογική της αφήγησης, είναι δυνάμεις αυθύπαρκτες, πρωτογενείς και μυστηριακές». Στα έργα της η Κ. Λέρτα, προσθέτει η Ρένα Ανούση - Ηλία, «γνωρίζει πώς να ισορροπεί ανάμεσα στη μη συμβατική αναπαράσταση, καθώς και στην πνευματική εμπειρία της μορφής του γυμνού ή της νεκρής φύσης, που συλλαμβάνονται συμβολικά... Στις γυναικείες μορφές υπάρχει μια παράφορη, γεμάτη συναίσθημα αγάπη, ένας πόνος. Μια θλίψη, ένας ρεμβασμός, μια εγκαρτέρηση που σκιρτά κάτω από την πίεση, μια εσωτερική ανάγκη που τείνει να κυριεύσει το χώρο του πίνακα και να παίξει με το φως χωρίς μάταιη ευγλωττία και το χρώμα χωρίς κανένα ψεύτικο πάθος».

Στον ίδιο χώρο, στον 6ο όροφο, εγκαινιάζεται έκθεση ζωγραφικής της Καίτης Συμεωνίδου με τίτλο «Αρωμα καλοκαιριού». «Υπάρχουν ζωγράφοι», σημειώνει η Ευρυδίκη Τρισόν - Μιλσανή, «που επιμένουν στην "κανονική", τη ρεαλιστική απόσταση και το έργο τους είναι ένα ποίημα στην ομορφιά του κόσμου. Τέτοια είναι και η τέχνη της Καίτης Συμεωνίδου. Πράγματα κοινά, αλλά πόσο αγαπημένα! Τα βότσαλα, οι βάρκες, οι φραγκοσυκιές, το άρωμα καλοκαιριού: όλα αυτά που θέλουμε να βλέπουμε ατελείωτα...».

Εργο του Δ. Κατσιγιάννη

Εγκαινιάζεται στις 14 του Μάρτη (8μμ) στην αίθουσα τέχνης «Μέδουσα» (Ξενοκράτους 7), έκθεση ζωγραφικής της Ιουλίας Βεντίκου. Παρουσιάζονται έργα μεγάλων διαστάσεων μεικτής τεχνικής, που χαρακτηρίζονται από την έντονη αντίθεση άσπρου - μαύρου και την ισορροπία ανάμεσα στο φως και τη σκιά. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 11 του Μάη.

Στην αίθουσα τέχνης «έκφραση» (Μεταξά και Φοίβης 11, Γλυφάδα) φιλοξενείται έκθεση ζωγραφικής του Δημήτρη Κατσιγιάννη. Παρουσιάζονται ακουαρέλες μικρών διαστάσεων. Οπως σημειώνει ο Δ. Κατσιγιάννης, «παίρνοντας το ερέθισμα από τον περιβάλλοντα χώρο και με βάση το φως, οι ακουαρέλες αυτές προσπαθούν να κρυσταλλώσουν στιγμές όρασης. Η χρήση του μοτίβου και της αρχιτεκτονικής σύνθεσης, συνδυασμένη με το δυτικοευρωπαϊκό πλάσιμο, δημιουργούν την εικόνα με την πεποίθηση ότι αντανακλά την εκάστοτε κατάσταση της συνείδησης...». Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 16 του Μάρτη.

«Ο ήχος της σκουριάς» ονομάζεται η έκθεση έργων του Γιάννη Μιχαηλίδη, που εγκαινιάζεται στις 12 του Μάρτη (7μμ) στην γκαλερί «νέες μορφές» (Βαλαωρίτου 9). Οπως λέει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, «ο ήχος της οξειδωμένης λαμαρίνας, από τις πρόχειρες κατασκευές που στεγάζουν τα υλικά και τους μαστόρους στον παρακείμενο ταρσανά, φτάνει ως εμάς. Στοιχεία αφημένα στην τύχη τους, που πάνω τους η βροχή και ο αέρας συνθέτουν τα δικά τους τοπία, που μας ταξιδεύουν σε άλλους καιρούς και άλλους τόπους. Ενας κόσμος που μας καλεί να τον ερμηνεύσουμε, φέρνοντας στην επιφάνεια τα δικά μας τοπία της παιδικής μνήμης, βαθιά και ανεξιχνίαστα. Αυτό είναι το θέμα της τελευταίας μου δουλιάς, που σαν χειρονομία υπήρχε πάντα στη ζωγραφική μου».