1933 Στο «Ριζοσπάστη» δημοσιεύεται απόφαση της Συνδιάσκεψης των Κομμουνιστικών Κομμάτων: Γερμανίας, Γαλλίας, Αγγλίας, Πολωνίας, Τσεχοσλοβακίας, Αυστρίας, Βελγίου και Λουξεμβούργου, που συνήλθε στο Εσσεν για κοινή δράση κατά του φασισμού και τη στενότερη συνεργασία μεταξύ των Κομμουνιστικών Κομμάτων.

1934 Υπογράφεται στην Αθήνα από τους υπουργούς Εξωτερικών της Ρουμανίας, της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας το «Σύμφωνο Βαλκανικής Συνεργασίας».

1967 Δεκάδες άτομα χάνουν τη ζωή τους και εκατοντάδες τραυματίζονται από ισχυρότατο σεισμό που πλήττει την Κολομβία.

1967 Σφοδρότατες αντιδράσεις προκαλεί η πρόταση του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού για ανάπλαση του φαληρικού όρμου, με επιχωμάτωση της παραλίας σε βάθος 400 μέτρων, ώστε να δημιουργηθούν χώροι αναψυχής, πλαζ, τουριστικές και μη εγκαταστάσεις.

1975 Μεταγωγικό σκάφος της «Λουφτβάφε», που μεταφέρει άνδρες και υλικό στο Πεδίο Βολής Κρήτης, συντρίβεται στα Λευκά Ορη λίγο πριν από την προσγείωσή του στη Σούδα, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους και οι 43 επιβαίνοντες σ' αυτό.

1978 Ο Τζίμι Κάρτερ παρεμβαίνει προσωπικά καθώς η για 72η μέρα συνεχιζόμενη απεργία των ανθρακωρύχων τείνει να παραλύσει τη χώρα. Στις 25 του Μάρτη 1978 οι ανθρακωρύχοι πετυχαίνουν μεγάλη νίκη. Τερματίζουν την απεργία τους, που διήρκεσε 110 μέρες, και επιστρέφουν στην εργασία τους έχοντας πετύχει την υπογραφή τριετών συμβάσεων εργασίας οι οποίες προβλέπουν αύξηση στο μέσο ωρομίσθιό τους κατά 3Ο%.

«Θεέ μου, δώστους φώτιση!»

«(...) υμείς απ' εναντίας έχετε μεταθέσεις να ζητήσετε, υπουργούς να παρακαλέσετε, εχθρούς να διαβάλετε, φίλους να τοποθετήσετε και άλλας σπουδαίας ασχολίας, αίτινες δεν αφίνουσι καιρόν εις διδαχήν του ποιμνίου (...)».

*

Από την εν έτη 1866 επιστολή του Ροΐδη «Προς τα σεβαστά μέλη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος» μετά την αφοριστική εγκύκλιο 5688 κατά της «Παπίσσης Ιωάννας».

Φαίνεται ότι για την κυρία Δαμανάκη, η πολιτική ιστορία του τόπου ξεκίνησε μόλις από τη στιγμή που η ...επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος την οδήγησε στο ΠΑΣΟΚ. Εξ ου και η «αποστολική» βεβαιότητά της, όταν στις δημόσιες τοποθετήσεις της ομιλεί για την «ορθότητα» της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ γύρω από τα θέματα Κράτους - Εκκλησίας. Φαίνεται ότι η κυρία Δαμανάκη θα «έλειπε», όταν (μόλις πριν από δυο χρόνια) η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αρνήθηκε κάθε συζήτηση κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος για το διαχωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος...

*

Το ίδιο μάλλον συμβαίνει και με τον κύριο Παπανδρέου. «Ελειπε» φαίνεται κι αυτός, αλλά τώρα που «επέστρεψε» διαπίστωσε ότι είναι «ώριμες» οι συνθήκες για το διαχωρισμό. Μόνο που το ΠΑΣΟΚ «δεσμευόταν» περί τούτου ήδη από το ...1974.

Να τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ στη «Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη»: «Διαχωρίζεται οριστικά η εκκλησία από το κράτος και κοινωνικοποιείται η μοναστηριακή περιουσία». Και τι έκανε; Το γνωστό: Και αυτή, όπως και όλες οι άλλες «δεσμεύσεις» του, αποδείχτηκε τόσο «φερέγγυα» όσο και ο «σοσιαλισμός» που εγκαθίδρυσε στην ελληνική κοινωνία...

*

Επομένως, το ζήτημα δεν είναι το υπερώριμον του αιτήματος (για στοιχειώδη αστικοδημοκρατικό εκσυγχρονισμό, πρόκειται) του διαχωρισμού Κράτους - Εκκλησίας.

Το ζήτημα είναι η «αξιοπιστία» ενός κόμματος που περιπαίζει συνεχώς τη μνήμη του ελληνικού λαού. Η «αξιοπιστία» ενός κόμματος που σε κάθε του κίνηση προκαλεί.

Είναι ευθεία πρόκληση ο Ε. Βενιζέλος, ο συνταγματολόγος της κρατικο - εκκλησιαστικής σύμφυσης, να καμώνεται τώρα τον απόστολο του «etat laique»! Είναι προκλητικοί και θεομπαίχτες. Ολοι τους. Γιατί ανάμεσα σε αυτούς που χειροκροτούσαν προχτές τον κύριο Παπανδρέου, όταν εμφανίστηκε να ορκίζεται στην «3η του Σεπτέμβρη» με ...30 χρόνια καθυστέρηση, ήταν και τα δεκάδες μέλη της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, οι δεκάδες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι δεκάδες πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και τα δεκάδες μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ, που με το ίδιο πάθος χειροκροτούσαν και τον Αντρέα Παπανδρέου, όταν πριν δυο δεκαετίες «απέλυε» τον Αντώνη Τρίτση, λόγω του νόμου για την εκκλησιαστική περιουσία... Οι ίδιοι ήταν που σήκωσαν επί Σημίτη το χεράκι τους για τη διαιώνιση της αντιδραστικής σύμφυσης Κράτους - Εκκλησίας και με το νέο Σύνταγμα (μαζί με τη ΝΔ του κ.Βαρβιτσιώτη, που κι αυτός τώρα, πολύ όψιμα, είδε το «φως το αληθινόν»)...

Βαβυληνία

«Κρίση των θεσμών», λοιπόν. Που, όμως, κατά τ' άλλα, λειτουργούν ρολόι αφού - καθώς λένε οι δοξολογούντες τους «θεσμούς» - αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι παρά μια παρέκκλιση. Ισως όχι μεμονωμένη, σίγουρα μιαρή, αλλά εντούτοις παρέκκλιση. Που σημαίνει ότι η Δικαιοσύνη, χωρίς τα «κυκλώματα» και τις διαπλοκές, είναι «Αγία». Το ίδιο και η Εκκλησία. Το ίδιο και η λειτουργία του Τύπου. Το ίδιο (προπαντός αυτή) και η πολιτική.

***

Η εξύμνηση των «θεσμών» τους είναι τόσο μεταφυσική, όσο και η διαδικασία της «κάθαρσης» που επικαλούνται για να ξορκίσουν τα κακώς κείμενα.

*

Σε ό,τι αφορά στη Δικαιοσύνη τους, από τη στιγμή που αυτή εξυπηρετεί ένα σύστημα οικοδομημένο στην ανισότητα, ποτέ δε θα εκπροσωπεί την ισονομία. Δεν υπάρχει ίσο δίκαιο ανάμεσα σε άνισους ανθρώπους.

*

Σε ό,τι αφορά στην Εκκλησία τους, όση κι αν είναι η αγνότητα και η ανιδιοτέλεια της πίστης των απλών ανθρώπων, ποτέ δε θα πάψει να είναι όργανο μέσω του οποίου «σε κείνους που ζουν από ξένη εργασία, η θρησκεία διδάσκει την αγαθοεργία στην επίγεια ζωή, προσφέροντάς τους μια πολύ φτηνή δικαίωση για όλη την εκμεταλλευτική τους ύπαρξη και πουλώντας τους σε συμφέρουσα τιμή εισιτήρια για την επουράνια μακαριότητα».

*

Σε ό,τι αφορά στον Τύπο, καμία εκστρατεία κατά της «διαπλοκής» δεν μπορεί να καταργήσει στην καπιταλιστική κοινωνία τη λειτουργία του ως πανίσχυρου μέσου επίδρασης του κεφαλαίου πάνω στις λαϊκές συνειδήσεις.

*

Σε ό,τι αφορά, τέλος, στην πολιτική, την πολιτική που αναγνωρίζει για «πυλώνες» της τους παραπάνω «θεσμούς», είναι φορές που οι θεωρητικές προσεγγίσεις περί του αστικού κράτους, όσο κι αν αποδεικνύουν την «ακαθαρσία» ως συστατικό της στοιχείο, ακούγονται πολύ βαρετές, συγκριτικά με τα πολύ απτά παραδείγματα που έχει παράσχει η ζωή στην εν Ελλάδι πολιτική πραγματικότητα.

Επομένως, αντί άλλης επισήμανσης, θυμηθείτε:

Την πολιτική λογική που θεωρούσε αποδεκτή την τακτική των κρατικών λειτουργών να «κάνουν ένα δωράκι στον εαυτό τους»...

'Η τις δεδομένες πολιτικές (τουλάχιστον) ευθύνες σε φαινόμενα όπως του Κοσκωτά...

'Η κάντε μια βόλτα στα προεκλογικά κέντρα - «μέγαρα» και μετά συγκρίνετέ τα με τα «πόθεν έσχες» των υποψηφίων...

'Η θυμηθείτε τις μερικές χιλιάδες φωτογραφικές τροπολογίες τύπου «Πόρτο Καρράς»...

'Η ρίχτε μια ματιά στις «πισίνες», στα «κότερα», στα δισεκατομμύρια της «ατομικής ευημερίας» του Χρηματιστηρίου...

*

Αν αυτή είναι η πολιτική τους, τότε γιατί να είναι διαφορετικοί οι «θεσμοί» της;

***

ΥΓ: Χτες, εν μέσω κασετών και «υπηρεσιών», που τροφοδοτούν το αποσβολωμένο κοινό με πλούσιο υλικό για τη ζωή παπάδων, δικαστών κλπ., το αστικό πολιτικό σύστημα προέβη σε μια ύψιστη κίνηση για τη λειτουργία του. Εξέλεξε τον νέο ανώτατο πολιτειακό του άρχοντα.

*

Ε, λοιπόν, θυμηθείτε: Δέκα χρόνια πριν, ως βασικό προτέρημα του προηγούμενου Προέδρου της Δημοκρατίας είχε προβληθεί η τιμιότητα του ανδρός. Αυτό, δηλαδή, που θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο, η τιμιότητα, αναγορεύτηκε από το πολιτικό τους σύστημα σε ζητούμενο! Ηταν έστω και έμμεσα η ομολογία, το επιστέγασμα, της ανυπαρξίας, της έτσι κι αλλιώς «χαμένης αθωότητας» του πολιτικού τους συστήματος και των θεσμών του.