1934 Στην απεργία των 300 λιμενεργατών της Καλαμάτας η χωροφυλακή σκότωσε επτά και τραυμάτισε δεκάδες λιμενεργάτες. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας πάνω από 25.000 εργάτες κατεβαίνουν σε απεργία.

1943 Εκτελείται στην Καισαριανή ο Κώστας Λαζαρίδης, γενικός γραμματέας του Εργατικού ΕΑΜ.

1945 Η ναζιστική Γερμανία συνθηκολογεί άνευ όρων.

1969 Το Συμβούλιο της Ευρώπης καλεί τη στρατιωτικοφασιστική χούντα να αναστείλει τα έκτακτα μέτρα και να ζητήσει την ετυμηγορία του ελληνικού λαού.

1971 Τη μεταφορά του διοικητικού κέντρου της Αθήνας στο Τατόι προτείνει ο διάσημος στο εξωτερικό πολεοδόμος Απόστολος Δοξιάδης, διαβλέποντας την επερχόμενη ολοκληρωτική παράλυση της πρωτεύουσας.

1975 Ο ρατσιστής κυβερνήτης της Αλαμπάμα Τζορτζ Ουάλας δηλώνει ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε να είχαν συμμαχήσει με τη Γερμανία κατά της Σοβιετικής Ενωσης στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, για να εμποδίσουν την «επέλαση του κομμουνισμού».

1984 Την αποχή της από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες ανακοινώνει η Σοβιετική Ενωση. Η Μόσχα με ανακοίνωση καταγγέλλει τις ΗΠΑ για τη δημιουργία αντισοβιετικού κλίματος και υποβάθμιση του Ολυμπιακού πνεύματος.

Οι παραιτήσεις από τη βουλευτική ιδιότητα των Ελπίδας Παντελάκη, Δήμου Κουμπούρη και Τάκη Τσιόγκα, στο πλαίσιο των αλλαγών χρεώσεων και των αναδιατάξεων στον καταμερισμό δουλειάς των στελεχών της ΚΕ του ΚΚΕ, ήταν αναμενόμενο να απασχολήσει τα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ. Αλλά αναμενόμενος ήταν και ο τρόπος με τον οποίο ασχολήθηκαν για το θέμα τα ΜΜΕ των εργολάβων, των εφοπλιστών και των βιομηχάνων. Βλέπετε, η απόρριψη της λογικής που λέει ότι «όλοι για μια καρέκλα ζούμε» συνιστά έναν άλλο κόσμο πολιτικής στράτευσης, ιδεών και αισθητικής, που ούτε τον έχουν διδαχτεί, ούτε καν τον αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι...

Κι αν δεν το κατάλαβε ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος προσφάτως είχε θέσει ως χρονικό όριο για την αξιολόγηση της τακτικής του ΠΑΣΟΚ τις επερχόμενες ευρωεκλογές, χτες ο κ. Παπανδρέου είπε ότι το ΠΑΣΟΚ (και ο ίδιος προφανώς) θα κριθεί με ορίζοντα όχι τις ευρωεκλογές, αλλά τις εθνικές εκλογές. Τέσσερις (!) φορές το είπε ο άνθρωπος. Πόσο πιο σαφής να γίνει...

Μια τεσσάρα από τον Παναθηναϊκό, άλλη μια χτες από τον Αρη! Δηλαδή, για κάθε τεσσάρα που θα ρίχνει η ΑΕΚ στον Ολυμπιακό, θα τρώει δύο;

«Δε θέλω ούτε κρατικά, ούτε ιδιωτικά μονοπώλια» (!), αναφώνησε χτες ο κ. Γ. Παπανδρέου. Επομένως, ένα εκ των δυο συμβαίνει: Είτε μετετράπη σε όψιμο μπολσεβίκο (φτου κακά!) και οπαδό των σοβιέτ (φτου κακά!), είτε οδεύουμε ολοταχώς πίσω στη φεουδαρχία! Αβυσσος η ψυχή του (πάλαι ποτέ) «τρίτου δρόμου»...

Μιανμαρτύριο...

Προ δεκαετίας η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας ξεπούλησε τους σιδηροδρόμους και τα λιμάνια της χώρας, ακολουθώντας τις νεοφιλελεύθερες παγκοσμιοποιημένες συνταγές που ήταν τότε στο φόρτε τους. Χτες, ανακοινώθηκε ότι η κυβέρνηση της χώρας των Μαορί προχώρησε, με διπλάσιο τίμημα από αυτό που είχε εισπράξει για να τα πουλήσει (πάνω από 600 εκατ. ευρώ), στην κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων και των λιμανιών της χώρας. Μάλιστα, στις ανακοινώσεις διατυπώθηκε και αυτοκριτική για τις προ δεκαετίας κυβερνητικές αποφάσεις που οδήγησαν στην καταστροφή.

Αυτά στη χώρα των Μαορί. Αντίθετα, εδώ, στη χώρα των ...«Μάο- Μάο», το ξεπούλημα στρατηγικής σημασίας τομέων της οικονομίας συνεχίζεται απρόσκοπτα από τις «ΝεοδημοκρατικοΠασοκικές» κυβερνήσεις...

Βεβαίως εδώ που τα λέμε είτε ιδιωτικές είτε κρατικές για τα κέρδη δουλεύουν. Λαϊκή ιδιοκτησία πρέπει να γίνουν...

Η τραγωδία στη Σίνδο, με τον άδικο χαμό του οδηγού ανέδειξε, και τον τρόπο και τον προσανατολισμό και τους σκοπούς που δρά η ΕΛ.ΑΣ.

Πρόκειται για πολιτικό πρόβλημα. Δεν πρόκειται ούτε για την «κακιά στιγμή», ούτε για φαινόμενο που η εξήγησή του εξαντλείται στην πλημμελή άσκηση καθηκόντων από μεμονωμένους αστυνομικούς, όπως θέλει να ισχυρίζεται η κυβέρνηση.

*

Το πολιτικό πρόβλημα (εδώ συμπεριλαμβάνεται και η γραφειοκρατία στη λειτουργία, και ο «οχαδερφισμός», και η τυπολατρία, και η διάταξη δυνάμεων, και η οικονομική καχεξία των εργαζομένων στο Σώμα) έχει να κάνει, τελικά, με τον προσανατολισμό της ΕΛ.ΑΣ. Τα μέλη της τελευταίας δεν εκπαιδεύονται και δεν εντέλλονται έχοντας για πυξίδα τους τη δίωξη του εγκλήματος. Αυτός ο συχνά εξαγγελλόμενος ρόλος της Αστυνομίας είναι, επί της ουσίας, το φύλλο συκής των εντολοδοτών της ΕΛ.ΑΣ. ή, στην καλύτερη περίπτωση, το «πάρεργο» της υπηρεσίας.

Ο επαναλαμβανόμενος ορατός ρόλος αυτού του «στρατού» (κατά την ορολογία Πολύδωρα), αυτού του κατασταλτικού βραχίονα του κράτους, στοχεύει (και σε αυτή την κατεύθυνση εκπαιδεύεται) εναντίον των κοινωνικών ελευθεριών, των ατομικών δικαιωμάτων, των δημοκρατικών διεκδικήσεων, του φρονήματος και εκείνης της πολιτικής δράσης που δε συνάδει με τις επιλογές της καθεστηκυίας τάξης.

Για να το πούμε διαφορετικά: Οσο ενδιαφέρεται το κράτος για την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής του εργαζόμενου πολίτη, τόσο ενδιαφέρεται και το όργανο του κράτους, η Αστυνομία.

*

Αυτή είναι και η εξήγηση για το γεγονός ότι η Αστυνομία σε άλλες περιπτώσεις, που δε σχετίζονται με την αποτροπή, την αποσόβηση και την εξιχνίαση του εγκλήματος, λειτουργεί «ρολόι» και μάλιστα επιδεικνύει υπερβάλλοντα ζήλο:

Η υπόθεση της ζαρντινιέρας, η σιδερογροθιά εναντίον φοιτητών, οι συλλήψεις λόγω πράσινων παπουτσιών, η καταστολή διαδηλώσεων και απεργιακών κινητοποιήσεων, αλλά και η επίδειξη αδιαφορίας ή παροχή προστασίας στη βία της άρχουσας τάξης (π.χ., ο απαθής ρόλος της Αστυνομίας στους τραμπουκισμούς κατά μελών του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ στη Μανωλάδα), είναι μερικά ενδεικτικά παραδείγματα.

Από κει και πέρα, ο τέτοιος προσανατολισμός της ΕΛ.ΑΣ. εξηγεί και τους θύλακες «μαυρίλας» που αναπτύσσονται και αναπαράγονται στο εσωτερικό της: Από τα χουντογλέντια της Θεσσαλονίκης μέχρι τα βασανιστήρια στο Τμήμα Ομονοίας.

*

Επομένως, το πρόβλημα με την ΕΛ.ΑΣ. είναι ενδογενές συστημικό πρόβλημα, και αφορά στο ποια πολιτική καλείται να υπερασπιστεί και να υπηρετήσει η Αστυνομία.

Το γεγονός, τέλος, ότι ακόμα και το γεγονός της Σίνδου, με αυτή τη δραματική εξέλιξη, αξιοποιείται στην κατεύθυνση της μεγιστοποίησης της αυθαιρεσίας, για μια Αστυνομία με πολύ περισσότερα «δικαιώματα» στην άσκηση βίας (ακούγονται μάλιστα φωνές για μεγαλύτερη προσαρμογή του νομοθετικού οπλοστασίου στην κατεύθυνση της «αντιτρομοκρατικής» λογικής του τύπου «πρώτα πυροβολώ και μετά σκέφτομαι»), κάνει τα πράγματα ακόμα πιο ανησυχητικά.