1952: Τα χαράματα της Κυριακής 30 Μάρτη, ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, Δημήτρης Μπάτσης, Νίκος Καλούμενος και Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Το παράγγελμα γι' αυτήν την πολιτική δολοφονία έδωσε το μετεμφυλιακό καθεστώς της άρχουσας τάξης της Ελλάδας μαζί με τους Αμερικανούς συμμάχους της. Η κυβέρνηση Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο.

«Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το Κόμμα παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας...».

Με τα λόγια αυτά, κατά τη διάρκεια της απολογίας του, ο Νίκος Μπελογιάννης έδωσε το στίγμα της δίκης, δίνοντας ταυτόχρονα ηχηρή απάντηση στους στρατοδίκες, τους οποίους από κατηγόρους μετέτρεψε σε κατηγορούμενους.

«Κοπέλες του Μαουτχάουζεν,

κοπέλες του Μπέλσεν...»

Από πέντε τηλεοπτικά κανάλια και ισάριθμους ραδιοφωνικούς σταθμούς «παρέλασε» χτες ο κύριος διοικητής του ΙΚΑ.

Αυτό θα πει «φόρτος εργασίας». Αλλωστε ο κύριος διοικητής ούτε που σκέφτηκε να πραγματοποιήσει τη σχετική περατζάδα, προσπαθώντας να βαφτίσει το άσπρο - μαύρο και να αντισταθμίσει την εικόνα που εμφανίζει το ΙΚΑ με τα «παχιά λόγια» της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Για το καλό των ασφαλισμένων «έτρεχε» από το πρωί ο άνθρωπος...

Τον ξέρουνε τα ελάτια, τα πλατάνια,/

ίδιος μ' αυτά περήφανος, στητός/

αχούν απ' τη φωνή του τα ρουμάνια/

μπρος για τη νίκη, για το κόμμα εμπρός./

*

Ο Μπελογιάννης ζει μες στην καρδιά μας./

Ο Μπελογιάννης ζει πα στις κορφές./

Ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας/

στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές./

*

Ζει σ' όλους τους καιρούς, σ' όλους τους τόπους/

το κάθε σπίτι, σπίτι του δικό./

Ζει ο Μπελογιάννης, ζει με τους ανθρώπους/

που χτίζουν έναν κόσμο σοσιαλιστικό./

*

Και στο τραπέζι της χαράς της πρώτης/

στης νίκης της ειρήνης τη γιορτή/

ο Μπελογιάννης θάν' πανηγυριώτης/

με κόκκινο γαρούφαλο στ' αφτί./

*

Μ' ένα γαρούφαλο άλικο δικό μας/

σαν της γλυκιάς μας άνοιξης δροσιά/

πανώριο ματωμένο κι ακριβό μας/

απ' την τρανή της γης λαοαπλωσιά./

*

Ο Μπελογιάννης ζει άσβεστη δάδα./

Ο Μπελογιάννης ζει μες στις καρδιές/

στον κόσμο ειρήνη, ειρήνη στην Ελλάδα/

στο μήνυμά του εμπρός κομμουνιστές./

*

(Δημήτρης Ραβάνης - Ρεντής, «Ο Μπελογιάννης ζει»)

Επί τρεις μήνες έχουν θέσει μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους σε κατάσταση πολιορκίας.

Οι κάτοικοι της Κερατέας και της ευρύτερης περιοχής της Λαυρεωτικής, γυναίκες, παιδιά, γέροντες, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή σε ένταση επιχείρηση τρομοκρατίας.

Υφίστανται την ωμή βία. Συμβιώνουν με τα ένστολα «τσαμπουκαλίκια». Η καθημερινότητά τους είναι πλέον συνυφασμένη με την καταστολή. Τους ξυλοδαρμούς. Τις εισβολές στα σπίτια τους. Τις διώξεις. Τα χημικά. Τις καταστροφές των περιουσιών τους.

Και βέβαια, επειδή η «δημοκρατία» λειτουργεί σε όλα τα επίπεδα, αν εξαιρέσει κανείς ελάχιστες χαραμάδες αλήθειας, η φωνή των κατοίκων είτε «πνίγεται», είτε διαστρεβλώνεται και συκοφαντείται από τα ΜΜΕ.

*

Οι «αντιεξουσιαστές της εξουσίας» εφαρμόζουν στην Κερατέα το δόγμα τους σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.

Το δόγμα τους είναι ένα: «Κάνουν ό,τι γουστάρουν»!

Δεν αποκλείεται μάλιστα, στο πλαίσιο των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης, του ΔΝΤ, της ΕΕ, οι «σοσιαλιστές» μας να έχουν ευρύτερο σχέδιο.

Να χρησιμοποιούν την Κερατέα σαν πείραμα. Σαν προσομοίωση του μέλλοντος που ετοιμάζουν να μας «φορέσουν» σε κάθε γωνιά της επικράτειας.

*

Η ιστορία ξεκινάει μερικά χρόνια πίσω. Και είναι πολύ διδακτική.

«Επρεπε το κράτος να πει στους δημάρχους: "Εχετε δυο μήνες για να αποφασίσετε για νέες χωματερές. Δεν αποφασίζετε! Νομοθετώ και κατεβάζω τα ΜΑΤ, τα τανκς, το στρατό, τι χρειάζεται, και ανοίγω νέα χωματερή". Ετσι λειτουργούν τα κράτη»!

Παρά κάτι συμπληρώθηκε μια δεκαετία από εκείνη την τόσο «γλαφυρή» δήλωση του Θ. Πάγκαλου (στον ρ/σ ΣΚΑΪ, 12/3/2003).

Το θέμα ήταν οι χωματερές και το πώς η εξουσία θα έπρεπε να δράσει στην ευρύτερη περιοχή για την χωροθέτησή τους. Αυτά έλεγε τότε ο Πάγκαλος.

Σήμερα η κυβέρνηση του αντιπροέδρου δεν έφτασε μέχρι του σημείου να στείλει πρόσκληση στα «τανκς» και το «στρατό». Προς Θεού! Εχει περιοριστεί στα ΜΑΤ...

*

Ομως η κυβέρνηση των ΜΑΤ υποτίθεται ότι πρέπει να ενεργεί με βάση το δίκαιο. Αλλωστε αυτή η κυβέρνηση είναι που μετατρέπεται κάθε τρεις και λίγο σε «εισαγγελέα» θέτοντας σε όποιον της «αντιμιλάει» το «αμείλικτο» ερώτημα: «Σέβεστε τους νόμους;»...

Αλλά ποιο «δίκαιο» ακριβώς εφαρμόζουν τα ΜΑΤ της κυβέρνησης στην Κερατέα; Ποιους νόμους εφαρμόζουν; Οι κάτοικοι δείχνουν να μην αμφιβάλουν: «Το "δίκιο" των εργολάβων», απαντούν.

Μάλιστα προσκομίζουν και πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για να τεκμηριώσουν τη θέση τους:

• Πριν λίγες ημέρες, την 1η του μήνα, το δικαστήριο, το Ειρηνοδικείο Λαυρίου, εξέδωσε (για δεύτερη φορά!) απόφαση με την οποία απαγορεύεται οποιαδήποτε εργασία στην περιοχή για ΧΥΤΑ. Εκτός μάλλιστα όλων των υπολοίπων λόγων που επικαλείται το δικαστήριο είναι και τούτος: Οτι για να επιτραπούν οι εργασίες θα πρέπει πρώτα να αποφανθούν οι αρμόδιες αρχαιολογικές υπηρεσίες περί της μη ύπαρξης αρχαιολογικών ευρημάτων στο χώρο αυτό.

Και εδώ έρχεται να προστεθεί ένα ακόμα στοιχείο:

• Δεν έχει περάσει ούτε μήνας από την ανακοίνωση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων με την οποία εκφράζει την «έντονη αντίθεσή του στην επαπειλούμενη κατασκευή του ΧΥΤΑ Κερατέας, σε απόσταση αναπνοής από τον αρχαιολογικό χώρο του Οβριοκάστρου» και «καλεί τους αρμόδιους φορείς να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και, έστω την ύστατη στιγμή, να αποτρέψουν την κατασκευή του ΧΥΤΑ στη συγκεκριμένη θέση, ώστε να αποφευχθεί η αλλοίωση της φυσιογνωμίας του ιστορικού και αρχαιολογικού τοπίου της Λαυρεωτικής»!

*

Τελικά, δεν μένει αμφιβολία: Εκείνοι που πραγματικά επιδεικνύουν υπεύθυνη στάση, τόσο από άποψη σεβασμού της αρχαιολογικής κληρονομιάς, όσο από άποψη συνάδουσα με τη δικαστική απόφαση, και κυρίως από την άποψη της περιβαλλοντικής προστασίας και της υγείας του πληθυσμού της περιοχής είναι οι κάτοικοι.

Οχι η κυβέρνηση. Οι κάτοικοι.

*

Ο αγώνας των κατοίκων, λοιπόν, είναι δίκαιος. Και θα είναι κέρδος αυτού του αγώνα, που καταδεικνύει περίτρανα την κυβερνητική αυθαιρεσία, η διεξαγωγή του περιφρουρημένα από «παγίδες» και προκλήσεις που μπορούν να τον προβοκάρουν, με έναν προσανατολισμό που θα θέτει στόχο:

α) την χωροθέτηση νέων ΧΥΤΑ χωρίς γεωγραφικούς περιορισμούς (εντός και εκτός της περιφέρειας Αττικής), με βάση επιστημονικοτεχνικά τεκμηριωμένες μελέτες, χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες και με όρους διαφάνειας και συμμετοχής όλων των εμπλεκόμενων φορέων, αποκλείοντας την υπερκορεσμένη περιοχή Ανω Λιοσίων - Θριασίου

β) την αταλάντευτη εναντίωση στην καρκινογόνο καύση των απορριμμάτων και

γ) το άμεσο κλείσιμο και την αποκατάσταση των παράνομων και ανεξέλεγκτων χωματερών.

*

Εν κατακλείδι:

Η αλληλεγγύη απέναντι στους κατοίκους της Λαυρεωτικής δεν μπορεί παρά να είναι αυτονόητη.

Η καταγγελία της άγριας επίθεσης που δέχονται από την κυβέρνηση το ίδιο.

Η συμπαράσταση στα αιτήματά τους για άμεση απόσυρση των δυνάμεων καταστολής από την περιοχή και για καμία έναρξη εργασιών στην περιοχή τώρα και στο μέλλον, αμέριστη.