1922 Πεθαίνει ο Γάλλος συγγραφέας Μαρσέλ Προυστ.

1938 Δολοφονείται στις φυλακές της Κέρκυρας ο Χρήστος Μαλτέζος, Γραμματέας της ΟΚΝΕ. Γεννήθηκε το 1908.

1940 Τα ελληνικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Κορυτσά.

1943 Ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Λιβάνου.

1943 Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο Αμερικανός Πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ και ο Κινέζος ηγέτης των Εθνικιστών Τσαγκ Κάι Σεκ συναντώνται στο Κάιρο, με θέμα τον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας.

1963 Δολοφονείται στο Ντάλας του Τέξας ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Κένεντι.

1975 Ορκίζεται βασιλιάς της Ισπανίας ο Χουάν Κάρλος. Ο Φράνκο είχε πεθάνει δυο μέρες πριν.

1990 Παραιτείται, ύστερα από 11 χρόνια στην πρωθυπουργία της Βρετανίας, η Μάργκαρετ Θάτσερ.

«Αρνήθηκε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος την "ευγενική" προσφορά κάποιων άσπονδων φίλων του στο ΠΑΣΟΚ να τον κατεβάσει το κόμμα του υποψήφιο δήμαρχο στη Θεσσαλονίκη... Πάντως, τόσο που αγαπιούνται εκεί, στο ΠΑΣΟΚ, τώρα που ο Βενιζέλος ανταπέδωσε το χτύπημα και ζήτησε από τον Παπανδρέου να δηλώσει από τώρα ποιους θα κάνει υπουργούς (!) αν κερδίσει τις εκλογές, δεν αποκλείεται να επιστρατευτούν και νέες "τιμητικές" θέσεις για τον κ. Βενιζέλο και αυτή τη φορά να του προτείνουν να γίνει μέχρι... νομάρχης.

Τώρα που ο κ. Ευαγγελάτος άρχισε τις «αποκαλύψεις» και μάλιστα με «Αποδείξεις» στις τηλεοπτικές παραγωγές του, όπου και επιτίθεται με ύφος «800 αδιάφθορων» στους εργαζόμενους του δημόσιου (κατά προτίμηση) τομέα, μήπως όταν ολοκληρώσει αυτόν τον κύκλο εκπομπών κατά των «απατεώνων», «κλεφτών», «αργόσχολων», κλπ., αφιερώσει λίγο χρόνο για να αποκαλύψει στο κοινό τις επιδόσεις διαφόρων δημοσιογράφων, όπως, για παράδειγμα, εκείνου του διευθυντή τηλεοπτικού σταθμού που διαφήμιζε από το κανάλι του σαν «παγκόσμια αποκλειστικότητα» το ρεπορτάζ του σταθμού στα «στρατόπεδα των Ταλιμπάν» στο Αφγανιστάν, αλλά, όπως αποκαλύφθηκε, επρόκειτο για ένα κατασκευασμένο και ψευδέστατο ρεπορτάζ που είχε φτιαχτεί στο ...Πακιστάν;

Για να τον βοηθήσουμε ο τηλεοπτικός σταθμός ήταν ο «Τέμπο» και ο διευθυντής του καναλιού κάποιος Ευαγγελάτος...

*

Από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών ήταν που έλεγε ότι τασσόταν υπέρ της «βελούδινης» (!) αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια, αλλά και ότι η «σοβαρή» πολιτική του έναντι της Τουρκίας δε θα ετίθετο σε αμφισβήτηση λόγω μερικών βραχονησίδων!

*

Επιπλέον, είναι πραγματικά αμφίβολο αν κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Εξωτερικών υπάρχει άλλος υπουργός που να κέρδισε τόσα συγχαρητήρια από τους Αμερικανούς όσα αυτός. Επί των ημερών του η Σούδα δούλευε «ρολόι» είτε βομβαρδιζόταν το Αφγανιστάν, είτε το Ιράκ. Η ελληνική επικράτεια έγινε σουρωτήρι του ΝΑΤΟ είτε τα «συμμαχικά» τανκς όδευαν προς το Κοσσυφοπέδιο είτε τα πυρηνικά υποβρύχια κατευθύνονταν προς τον Περσικό.

*

Τα σημειώνουμε όλα αυτά διότι θέλουμε - με το δικό μας τρόπο - να ευχηθούμε καλή θητεία στον κ. Παπανδρέου και στο νέο του πόστο, αυτό του προέδρου της «Σοσιαλιστικής» Διεθνούς.

Νομίζουμε ότι πράγματι στο πρόσωπό του η σοσιαλδημοκρατία (αυτή που ο πατέρας του αποκαλούσε - πριν γίνει αντιπρόεδρός της - «Δούρειο Ιππο του ιμπεριαλισμού») βρήκε τον κατάλληλο άνθρωπο να την εκπροσωπεί.

«Bravo Giorgos»!

Μέτρο του ειδικού βάρους και της ποιότητας του οποιουδήποτε είναι το ειδικό βάρος και η ποιότητα των επικριτών και των αντιπάλων του. Σε ό,τι αφορά στο ειδικό βάρος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ έχουμε να επισημάνουμε ότι εσχάτως ως ο πλέον επιφανής επικριτής του κ. Γιώργου Παπανδρέου φιγουράρει ο κ. Κίμων Κουλούρης...

Τι είναι η «διαπλοκή»; Κατά τον κ. Πρετεντέρη και την εφημερίδα του «Το Βήμα» είναι απλώς ένα «ιδεολόγημα», μια «ιδεοληψία», μια «νοητική κατασκευή», μια «απλή βλακεία»...

*

Τι κρίμα που ο Αϊνστάιν δεν πρόλαβε να διαβάσει αυτή την τόσο εμβριθή και ανυπόκριτη τοποθέτηση, την τόσο ανυστερόβουλη και έξω από συμφέροντα ανάλυση του εν λόγω αρθρογράφου. Θα είχε την ευκαιρία να εμπλουτίσει τη γνωστή φράση του (σ.σ.: «Μόνο δυο πράγματα είναι άπειρα: Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Και δεν είμαι καθόλου βέβαιος για το πρώτο», έλεγε ο Αϊνστάιν) και με ένα ακόμα άπειρο πράγμα: Την υποκρισία...

Η κυβέρνηση της «σεμνότητας» πολιτεύεται όπως η προηγούμενη, του «εκσυγχρονισμού», και κείνη όπως η προηγούμενή της, της «απαλλαγής», και εκείνη όπως η δική της προηγούμενη, της «αλλαγής» κ.ο.κ.

*

Εδώ και τρεις δεκαετίες κάθε χρόνο κατατίθενται προϋπολογισμοί λιτότητας για το λαό. Κάθε χρόνο, με τους προϋπολογισμούς άλλοτε των Βένετων και άλλοτε των Πράσινων, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια από αυτή.

Οι φτωχοί είναι πάντα οι ίδιοι: Οι εργάτες, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, οι άνεργοι. Οι πλούσιοι, κι αυτοί πάντα ίδιοι είναι: Οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, οι καναλάρχες.

Οι πρώτοι - οι πολλοί - οι φτωχοί, δεν κατάφεραν ποτέ, με καμία κυβέρνηση, να αλλάξουν τη (δια)πλοκή του προϋπολογισμού. Οι άλλοι - οι λίγοι - οι πλούσιοι, ορίζουν τη (δια)πλοκή του εκάστοτε προϋπολογισμού, με οποιαδήποτε κυβέρνηση.

*

Αυτό είναι το μέγα σκάνδαλο. Για το οποίο δε θα τσακωθεί ποτέ κανένας «Μάκης» με κανέναν «Σάκη»...

Εκδοροσφαχτικά

συγκροτήματα

Μετά από μια περίοδο (μικρή είναι η αλήθεια) «αγρυπνίας», «κάθαρσης» και «προσευχής» ώστε να του δοθεί «συγχώρεση» (είναι και κείνα τα «συγχωροχάρτια» στον Βαβύλη, βλέπετε...), ο κ. Χριστόδουλος επανέκαμψε, αψύς και βλοσυρός. Και δεν είναι ούτε τα περί ταυτοτήτων ούτε τα κηρύγματά του για το δικαίωμα της Εκκλησίας να έχει δημόσιο λόγο.

*

(παρεμπιπτόντως: Δημόσιο λόγο που έτσι κι αλλιώς τον έχει και που κανείς δεν μπορεί να του τον στερήσει και επομένως το θέμα δεν είναι αν μιλάει αλλά το τι λέει κάθε φορά τόσο ο ίδιος όσο και ο φορέας που εκπροσωπεί, ο οποίος φορέας - Εκκλησία - έχει την ιστορία του και την ιδεολογία του, ιστορία μαύρη όσο και ο ρόλος της εκκλησιαστικής ιεραρχίας ως μανουάλι της εκάστοτε εκμεταλλευτικής εξουσίας και ιδεολογία σύμφυτη με την ιδεολογική σκουριά του «άλτερ έγκο» της, δηλαδή του κράτους, με το οποίο λειτουργούν εις σάρκαν μίαν).

*

Το χειρότερο είναι ότι η «επιστροφή» Χριστόδουλου συνδυάζεται από μια προσπάθεια κατασκευής στο χώρο της Εκκλησίας πολλών μικρών Χριστόδουλων... Οπως αυτού του χριστιανού που χτες ο αρχιεπίσκοπος τον χειροτόνησε, και μίλησε για τον «πόλεμο» που δέχεται η Εκκλησία επιστρατεύοντας φράσεις όπως «οι πύλες της κολάσεως άνοιξαν» (!!!) θέλοντας να εμφυσήσει, τόσο στον ιερωμένο όσο και στο ποίμνιο (!) πνεύμα «διωκόμενου χριστιανού» που ήρθε η ώρα η θεία φώτιση να τους μεταβάλει σε «σταυροφόρους» εναντίον των «απίστων»!

*

Το κήρυγμα αυτό του κ. Χριστόδουλου είναι εκ του πονηρού, είναι δημαγωγικό, είναι επικίνδυνο. Είναι κήρυγμα τόσο διχαστικό όσο και εκείνο των υποτιθέμενων «εχθρών» του. Με τους οποίους μπορεί στις ταυτότητες να μην τα βρίσκουν, αλλά στο αφορολόγητο για το παγκάρι, στην εκκλησιαστική περιουσία, στην ίδρυση «πανεπιστημίων» της Εκκλησίας, κλπ., τα βρίσκουν μια χαρά.